REVIEWS
Trending

FAR CRY: NEW DAWN

Ροζ αποκάλυψη σε dubstep αισθητική

Πριν από πέντε περίπου χρόνια, σ’ εκείνο το review του πολύ καλού Far Cry 4, έκλεινα τις εντυπώσεις μου από το παιχνίδι με μια μικρή παρατήρηση: «Όμως, σε καμία περίπτωση δεν θα θέλαμε (η σειρά Far Cry) να ξεζουμιστεί σαν ένα ακόμα Assassin’s Creed, που θα εκτελούμε ξανά και ξανά τις ίδιες δραστηριότητες με φόντο ένα καινούριο φανταχτερό τοπίο». Αν λοιπόν ήθελα να περιγράψω συνοπτικά το νέο πόνημα της Ubisoft, ίσως δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερη «πάσα» από την προαναφερθείσα.

Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, το Far Cry: New Dawn αποπειράται να ξεφύγει κάπως από τους προκατόχους του, καθώς περιλαμβάνει μια χούφτα καινούρια στοιχεία που δεν είχαμε δει στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά είναι γεγονός ότι η εμπειρία είναι τόσο κοινή με το Far Cry 5, έτσι ώστε να σχηματίζονται απορίες κατά πόσο ο χαρακτηρισμός του ως νέος τίτλος έχει βάση. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Τα Far Cry πάντοτε συνοδεύονται από ειδυλλιακές εικόνες.

Το καινούριο Far Cry δεν συνοδεύεται από κάποιο αριθμό δίπλα από το όνομά του, αλλά τύποις αποτελεί συνέχεια του Far Cry 5, τουλάχιστον όσον αφορά την ιστορία του. Και αυτό γιατί τα γεγονότα του συνδέονται άμεσα με εκείνα του περσινού παιχνιδιού, όπου όλα εκείνα τα θλιβερά που κήρυττε ο Joseph Seed για το μέλλον της ανθρωπότητας βγήκαν αληθινά και ο κόσμος, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, δεν υφίσταται. Η πυρηνική καταστροφή εξαφάνισε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και όσοι τυχεροί πρόλαβαν να τρυπώσουν σε κάποιο καταφύγιο, επέζησαν για να δουν τη φύση να αναγεννιέται από τις στάχτες της, 17 χρόνια αργότερα. Ελάχιστα πράγματα έχουν απομείνει να θυμίζουν το «παλαιό» κόσμο και τις αμαρτίες του, ενώ σε αντίθεση με ό,τι πρεσβεύουν άλλοι, ζοφεροί και μίζεροι, post-apocalyptic τίτλοι, ο κόσμος, μετά από μία πυρηνική καταστροφή, θα είναι βαμμένος με ανοιχτές αποχρώσεις του ροζ. Ομολογουμένως, μια ασυνήθιστη επιλογή που προκαλεί ερωτηματικά για την αληθοφάνειά της, η οποία προφανώς δεν συμπεριλαμβανόταν στο τεφτέρι των ιθύνοντων της Ubisoft. Πιθανότατα λοιπόν, επιλέχθηκε η αισθητική της τσιχλόφουσκας για λόγους «άποψης» και μόνο.

Αφού η φύση, με την πανίδα και τη χλωρίδα της, κατόρθωσε να επανέλθει μετά από μιας τέτοιας κλίμακας καταστροφή, είναι λογικό επακόλουθο να συμβεί το ίδιο και με τους λιγοστούς επιζώντες της ανθρώπινης φυλής. Και πράγματι, έτσι έγινε, καθώς στη γνωστή μας Hope County, η συνεργασία και το ομαδικό πνεύμα των επιζώντων άρχισε να αποδίδει καρπούς, με συνέπεια να αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια πολιτισμού – πάντα όμως με τα απομεινάρια του παλαιού κόσμου να αποτελούν το όχημα για την γοργή εξέλιξη αυτού. Όμως η γαλήνη δεν θα διαρκέσει πολύ, καθώς μία «ροζ» συμμορία, φανατική οπαδός του dubstep και κάτω από την επωνυμία Highwaymen, στην οποία ηγούνται οι δίδυμες παρανοϊκές αδερφές Mickey και Lou, εισβάλλουν στην ακμάζουσα περιοχή της Hope County, με σκοπό να λεηλατήσουν τα πάντα.

Η’ αλλιώς απελευθερώστε το Outpost από τη ροζ κιτσαρία.

Κάπου εδώ να ανοίξουμε μια παρένθεση και να αναφέρουμε ότι έχει αρχίσει να κουράζει η μανιέρα που υιοθετούν όλα τα Far Cry, από το τρίτο και μετά, με τους παρανοϊκούς ηγέτες, που τους ακολουθούν μέχρις εσχάτων εκατοντάδες τυχαίοι τύποι. Συνέβη πετυχημένα στο Far Cry 3 με τον Vaas, έκτοτε όμως οι κακοί της σειράς αποτελούν φθηνές εκδοχές του συγκεκριμένου τύπου και οι δύο κορασίδες του Far Cry: New Dawn δεν αποτελούν εξαίρεση. Απλά δεν τρομάζει κανένας πια με έναν τύπο ή μία τύπισσα που στριγγλίζει αθυρόστομα απειλές σε πρώτο πρόσωπο. Ιδιαίτερα, όταν δεν σκιαγραφούνται σχεδόν καθόλου η προσωπικότητα τους και τα κίνητρα που τους οδήγησαν σε αυτή τη κατάσταση. Είναι κακοί, γιατί… έτσι. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε.

Όπως είναι αναμενόμενο λοιπόν, όταν κάποιος επιτίθεται οπλισμένος μέχρι τα δόντια σε μία φιλήσυχη και ειρηνική ομάδα ανθρώπων, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Οι λιγοστοί κάτοικοι της Hope County, αναγκαστικά υποχώρησαν σ’ ένα μικρό κομμάτι γης, ονόματι Prosperity, το οποίο αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο τους ενάντια στην καταδιωκτική μανία των διδύμων. Εσείς παίρνετε το ρόλο του ανώνυμου Security Captain, που ανήκει στην ομάδα του Thomas Rush, ενός πρώην στρατιωτικού που αναλαμβάνει τέτοιου είδους υποθέσεις, ο οποίος άκουσε το κάλεσμα της Carmine Rye, κόρης του Nick από το Far Cry 5, και πήρε το τρένο της… γραμμής (;) για να βοηθήσει την κατάσταση στη Hope County. Φυσικά, το ταξίδι πήγε εντελώς λάθος, ο Rush συλλαμβάνεται και συνεπώς, έγκειται στα χέρια σας η απελευθέρωση της περιοχής.

Ενίοτε οι μονόλογοι έχουν γούστο, αλλά δεν εμβαθύνουν περισσότερο από το να προκαλέσουν ένα απλό χαμογελάκι.

Προφανώς, το κεντρική ιδέα του παιχνιδιού δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από μια πρόφαση στο να σας τοποθετήσει ξανά σε μία, ανοικτού τύπου, παιδική χαρά για ενήλικες. Το Far Cry: New Dawn δεν ξεφεύγει από τις διδαχές του Far Cry 5, αν και ο χάρτης της Hope County παρουσιάζεται ελαφρώς διαφοροποιημένος σε σχέση με τον περσινό. Από εκεί και πέρα, οι βασικοί μηχανισμοί του παιχνιδιού είναι γνωστοί: απελευθέρωση των outposts για το σταδιακό καθαρισμό του fog of war του χάρτη, συλλογή perks μέσω των challenges, αλλά και μέσω των αρκετά έξυπνων Treasure Hunts (η νέα ονομασία για τα Prepper Stashes), ενώ οι παράπλευρες αποστολές είναι δεκάδες, τόσο από τους διάφορους random τύπους θα συναντήσετε στο δρόμο σας όσο και από τους υποψήφιους Guns For Hire, οι οποίοι διατηρούν και μια μικρή ιστορία πίσω τους. Μη φανταστείτε τίποτε το τρομερό: οι ιστορίες αυτές είναι κάποιοι μονόλογοι, χιουμοριστικοί κυρίως, όπως ο τύπος που ίδρυσε τη Wikibeania, που θα σας ξεφουρνίσουν μόλις τους συναντήσετε, προκειμένου να σας πείσουν να αναλάβετε την αποστολή τους, αλλά μέχρι εκεί. Καμία σοβαρή ανάπτυξη από εκεί και πέρα, κάτι το οποίο θα μπορούσαμε να πούμε ότι ισχύει συνολικά για τη κεντρική ιστορία του Far Cry: New Dawn. Με ελάχιστη (για Far Cry) διάρκεια, περίπου 8 με 9 ώρες θα χρειαστείτε για να φτάσετε στη τελική αποστολή, η ανάπτυξη του main story κολυμπάει σε ρηχά νερά και μετά το πέρας της, δύσκολα θα πιάσετε τον εαυτό σας να θυμάται κάποια δυνατή σεκάνς.

Άρα, το Far Cry: New Dawn τι καινούριο έχει να προσθέσει στο τραπέζι; Κατά κύριο λόγο είναι τα RPG-lite στοιχεία που διαθέτει. Όχι, δεν αναφέρομαι σε δεκάδες attributes και πολύπλοκα στατιστικά, αλλά σε έναν απλούστατο διαχωρισμό των πάντων σε levels (συνολικά τέσσερα και κατά σειρά δυναμικότητας είναι: γκρι, μπλε, μωβ και κίτρινο). Έτσι, κάθε όπλο που κουβαλάτε, κάθε εχθρός που συναντάτε ή/και αποστολή που αναλαμβάνετε, διαθέτουν ένα τέτοιο διαχωριστικό, άκρως διαφωτιστικό για το αν είστε σε θέση να ανταπεξέλθετε ή όχι. Όμως ο διαχωρισμός αυτός, όσο και αν δημιουργεί την ψευδαίσθηση της προόδου και περιορίζει τον παίκτη για το μέχρι που μπορεί να φτάσει κάθε φορά (ο χάρτης είναι εξ’ αρχής ανοικτός), συντελεί σε κάποιες αστείες καταστάσεις, όπως παραδείγματος χάρη να διαθέτετε ένα rocket launcher γκρι επιπέδου και να προκαλείτε πολύ μικρή ζημιά σε έναν σχεδόν ημίγυμνο εχθρό, αντί να τον μετατρέπετε σε κιμά, μόνο και μόνο επειδή αυτός είναι επιπέδου μωβ. Αντιστρέφοντας τους όρους, μπορείτε να κατασκευάσετε αρκετά σύντομα ένα ισχυρότερο όπλο από το επίπεδο των αποστολών που αναλαμβάνετε ως εκείνη τη στιγμή, με συνέπεια οι περισσότερες από αυτές να καταλήγουν σε περίπατο αναψυχής.

Ξεκινώντας μία Expedition. Για να μην δυσκολεύουν τα πράγματα, ο στόχος βρίσκεται κάπου γύρω από τον ροζ καπνό.

Βέβαια, οι άνθρωποι της Ubisoft το προέβλεψαν αυτό και δεν άφησαν εντελώς λάσκα τα λουριά στην διαχείριση του Prosperity, δηλαδή στο τελευταίο καταφύγιο των κατοίκων της Hope County. Το Prosperity αποτελεί το safe house του παιχνιδιού και το κομμάτι που αναβαθμίζετε κάποια επιμέρους χαρακτηριστικά του ήρωά σας. Για παράδειγμα, μέσω της αναβάθμισης του κατάλληλου facility, μπορείτε να αυξήσετε την υγεία σας, το level των όπλων ή των οχημάτων που μπορείτε να κατασκευάσετε, τις δυνατότητες του fast travel και ούτω καθ’ εξής. Κινητήριος μοχλός των αναβαθμίσεων αποτελεί η αιθανόλη, η οποία ουσιαστικά είναι το νόμισμα του παιχνιδιού. Όλες οι αναβαθμίσεις του Prosperity απαιτούν μια σεβαστή ποσότητα από αιθανόλη για να υλοποιηθούν, ενώ ορισμένες είναι κλειδωμένες πίσω από story missions, έτσι ώστε να μην «τουμπανιάσετε» το χαρακτήρα σας μέσα στην πρώτη ώρα παιχνιδιού.

Η αιθανόλη εντοπίζεται σε κάποια supply drops που πέφτουν ανά διαστήματα ή σε καμιόνια που μεταφέρουν άνθρωποι των διδύμων, αλλά κατά συντριπτικό ποσοστό θα την βρείτε στα outposts. Η κατάληψη ενός outpost είναι απλή υπόθεση, αλλά σύντομα θα αντιληφθείτε ότι οι ποσότητες είναι αρκετά μικρές για να καλύψετε τις ανάγκες των αναβαθμίσεων. Η λύση ακούει στο όνομα Scavenge, όπου μόλις πατήσετε στη σχετική επιλογή, τα τσιράκια των Mickey και Lou ανακαταλαμβάνουν το outpost και εσείς καλείστε να το ξαναπάρετε, με τη διαφορά ότι, αυτή τη φορά, οι φρουροί είναι περισσότεροι και ισχυρότεροι. Η ανταμοιβή σε αιθανόλη είναι πλουσιότερη κάθε φορά που κάνετε Scavenge (επιτρέπεται έως τρεις φορές) και όπως αποδεικνύεται στην πράξη, αποτελεί την καλύτερη λύση για να αναβαθμίσετε γρήγορα το safe house σας, όμως με την αίσθηση της επανάληψης να γίνεται ολοένα και πιο έντονη.

Η έκπληξη στα μάτια των φρουρών, όταν τους “τρώτε” με takedown, δεν παλιώνει ποτέ.

Η εν λόγω επανάληψη είναι αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο μειονέκτημα του παιχνιδιού, καθώς λίγο-πολύ πρόκειται για ένα μασκαρεμένο grinding, το οποίο καλύπτει ως ένα βαθμό το περιορισμένο περιεχόμενο του παιχνιδιού. Αυτό είναι ηλίου φαεινότερο και στο κομμάτι των Expeditions, την πιο αξιόλογη ιδέα που περιλαμβάνει το Far Cry: New Dawn. Στα Expeditions μεταφέρεστε σε έναν εντελώς νέο και συμπαγή χάρτη και αναλαμβάνετε να εντοπίσετε ένα αντικείμενο, το οποίο διαθέτει GPS πάνω του. Άπαξ και το βρείτε, ύστερα από λίγη ώρα ο χάρτης γεμίζει με εχθρούς, οι οποίοι εξαιτίας του GPS γνωρίζουν την ακριβή θέση σας και εσείς οφείλετε να μείνετε ζωντανοί, μέχρι να έρθει το ελικόπτερο να σας μαζέψει από το extraction point. Αν το κατορθώσετε, θα κερδίσετε υπερπολύτιμες πρώτες ύλες, που είναι απαραίτητες στην κατασκευή elite (κίτρινων) όπλων και όχι μόνο, ενώ για ακόμη περισσότερα λάφυρα, μπορείτε (τι άλλο;) να ξαναδοκιμάσετε σε μεγαλύτερο επίπεδο δυσκολίας. Μίλησε κανείς για επανάληψη ή γινόμαστε κουραστικοί που επαναλαμβανόμαστε;

Piercing, τατουάζ, απειλητικό βλέμμα, extreme ντύσιμο και έτοιμος ο villain.

Φυσικά, για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, το Far Cry: New Dawn διατηρεί αναλλοίωτα τα ατού των προκατόχων του: απολαυστικό και έντονο gun-fight, δυνατότητα παιξίματος ολόκληρης της campaign σε co-op mode, μπόλικη εξερεύνηση και ανακάλυψη πρώτων υλών για το crafting καλύτερων αντικειμένων (πάντα πετυχαίνει αυτό το τυράκι), εύστοχο soundtrack και μια ανέμελη διάθεση που το καθιστούν ιδανικό για το «σκότωμα» αρκετών ωρών ενάντια στους Highwaymen και την (επιτηδευμένη;) χαζομάρα τους. Στο τομέα του καθαρού fun δηλαδή, το Far Cry: New Dawn χτυπάει κόκκινο. Όμως, κακά τα ψέμματα, το παιχνίδι δεν καινοτομεί και δεν αποπειράται να ανανεώσει καθόλου το franchise, απεναντίας αναλαμβάνει τον άχαρο ρόλο της κάλυψης του χρονικού κενού ανάμεσα στο Far Cry 5 και στο επόμενο επεισόδιο της σειράς.

Άλλωστε, το Far Cry: New Dawn μπορεί εναλλακτικά να χαρακτηριστεί ως ένα expansion του Far Cry 5, σαν εκείνα που κυκλοφορούσαν σωρηδόν πριν από καμιά εικοσαετία, χωρίς να παρεξηγηθεί κανείς. Από τη μηχανή γραφικών και την απόδοσή της μέχρι την καρδιά του gameplay του, η εμπειρία δείχνει και είναι πολύ γνώριμη και θα ευχαριστήσει πλήρως όσους δεν θα έλεγαν όχι για έναν ακόμη “γύρο”. Όσοι δεν ενθουσιαστήκατε από το περσινό Far Cry ή γενικότερα από την πορεία της σειράς, από το Far Cry 4 και έπειτα, το New Dawn δεν βρίσκεται εδώ για να σας αλλάξει γνώμη.

Ευχαριστούμε θερμά τη CD Media για την παροχή του review code.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 70%

70%

Pink bubbles go ape

Για όσους δεν χόρτασαν ακόμα από το γνώριμο gameplay των Far Cry.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

3 Comments

  1. Για πρώτη φορά στα χρονικά δεν πήρα ΦαρΚράι ον ρηλήζ, για το 5 μιλάω, το οποίο απέκτησα πριν λίγες μέρες. Εντάξει, η εμπειρία είναι απλά απίστευτη και μου προκαλεί μία πικρία που λόγω συγκυριών δεν είχα καταφέρει να ασχοληθώ τόσο καιρό. Έχει τόση ποικιλία και ραντομίλα μέσα που δεν βαριέσαι ποτέ. Κι έχουν αφήσει πίσω τα “περιττά” κολεκταμπίλια και γενικά τα πανομοιότυπα πράγματα σε μεγάλους αριθμούς. Όχι ότι είχα θέμα προσωπικά, αλλά πλέον δεν φαίνεται να ξεχειλώνουν την διάρκεια του γκέημ με την καμία με αυτό τον τρόπο.

    Το Νιου Ντων πάντως δεν καίγομαι να το παίξω σύντομα, εδώ άργησα με το 5 τι να λέμε. Λίγο τα χαζοχαρούμενα τρέηλερς, λίγο ότι πρόκειται για τον ίδιο χάρτη στην ουσία, σε κάποια αρκετά μεγάλη έκπτωση πάντως θα ασχοληθώ. Κι ελπίζω το επόμενο Φαρ Κράι να είναι σε άλλο σέτινγκ τελείως, πάντα μου άρεσε η αλλαγή περιβάλλοντος, ελπίζω να μην τους γίνει συνήθεια να τα συνδέουν μεταξύ τους τώρα. ΦαρΚράι 6 σε κανά Τέξας ξέρω ‘γω, 5 χρόνια μετά. Καμιά 150 χρόνια πριν, κάτι γίνεται. 😉

  2. Συνέβη πετυχημένα στο Far Cry 3 με τον Vaas, έκτοτε όμως οι κακοί της σειράς αποτελούν φθηνές εκδοχές του συγκεκριμένου τύπου και οι δύο κορασίδες του Far Cry: New Dawn δεν αποτελούν εξαίρεση.

    Did I ever tell you the definition of pink? Spoiler alert: It’s actually red mixed with white.

    Καλά δε νομίζω ότι κανείς, ρεαλιστικά, περιμένει στην συντριπτική πλειοψηφία των παιχνιδιών της Ubisoft γράψιμο που συνεπαίρνει. 😀

    Απ΄ ότι κατάλαβα πρόκειται για stand-alone μικρότερης κλίμακας σαν το Blood Dragon, αν και ούτε το setting (ειδικά αυτό το επιτηδευμένο ροζ παντού ακόμα και στα κέρατα των ελαφιών το κάνει τέρμα αντιαισθητικό και κιτς όπως είπες) ούτε η τιμή είναι δελεαστικά όπως σε εκείνο το παιχνίδι. Κατά τ’ άλλα φαίνεται να τιμάει ευλαβικά το τίτλο της ως Master of Recycling, προσπερνώ και αναμένω Rage 2, ελπίζοντας να μην το έχουν κάνει “πολύ Just Cause”.

    1. Εντάξει, το Blood Dragon ήταν απλώς ένα έξυπνο “σφηνάκι” και δεν συγκρίνεται με αυτό. Το New Dawn θέλει καμιά 20αριά ώρες για να τα δεις όλα (αν έχεις τη διάθεση για κάτι τέτοιο) και μπορεί να θεωρηθεί πλήρης τίτλος. Αλλά ναι, η ανακύκλωση είναι αισθητή και το setting δεν βοηθάει (ούτε η dubstep εδώ που τα λέμε).

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL