REVIEWS
Trending

TOM CLANCY’S THE DIVISION 2

Σοκ και Δέος. Δεν βρίσκω άλλον ακριβή τρόπο να περιγράψω εν συντομία την ενασχόλησή μου με το The Division 2 της Ubisoft, όσο κι αν προσπαθώ. “Αισθητά βελτιωμένο sequel”, φαντάζει υπερβολικά χαμηλών τόνων χαρακτηρισμός. “Το καλύτερο looter shooter αυτή τη στιγμή”, υπερβολικά στείρο και generic. “ΠΕΛΩΡΙΟ”, υπερβολικά αμφίσημο και επιρρεπές σε αστεία και σέξι λογοπαίγνια. “GAME OF THE YEAR 2019”, υπερβολικά πρώιμο δεδομένου του μηνός Μαρτίου που διανύουμε ακόμα, αν και σίγουρα θέτει υποψηφιότητα. Οπότε ας αρκεστούμε στο ηχηρό αλλά, παράλληλα, δημιουργικά ασαφές: Σοκ και Δέος. Όμως ας το πιάσουμε από την αρχή.

Εκ πρώτης όψεως, το Division 2 (“TD2”, από τούδε και στο εξής) μπορεί να φαίνεται πως δεν ξεφεύγει και ριζικά από την “συνταγή” του πρώτου Division (“TD1”, ομοίως). Αντί της χιονισμένης Νέας Υόρκης έχουμε την ηλιόλουστη Washington DC, με το σενάριο του παιχνιδιού να διαδραματίζεται 6 μήνες μετά τα γεγονότα του TD1. Αντί του ιού Green Poison έχουμε το DC-62, μια ουσία που αρχικά προοριζόταν ως αντίδοτο/προστασία απέναντι στο Green Poison αλλά εν τέλει απεδείχθη εξίσου, αν όχι περισσότερο, θανατηφόρα. Αντί των Rikers, Cleaners και Last Man Batallion έχουμε αντίστοιχα τους Hyenas (“εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου” που οργανώθηκαν σε συμμορίες και ληστεύουν, σκοτώνουν, λεηλατούν και καταστρέφουν κατά το δοκούν), τους Outcasts (θύματα μιας βίαια επιβεβλημένης καραντίνας που πλέον αναζητούν εκδίκηση απέναντι σε όλον τον κόσμο με φανατισμό που αγγίζει τα όρια της θρησκευτικής έκστασης, και οι οποίοι αρέσκονται στο να χρησιμοποιούν ναπάλμ και λοιπά φλογοβόλα) και τους True Sons (λιποτάκτες από το JTF και το στρατό, οι οποίοι σχημάτισαν μια βίαιη παραστρατιωτική οργάνωση που επιζητεί να θέσει την DC υπό τον έλεγχό της, με κάθε τρόπο). Η περιήγηση στον ανοιχτό κόσμο γίνεται επί της ίδιας αρχής, το ξύλο και το πιστολίδι το ίδιο, η συλλογή collectibles επίσης, όπως και τα main/side-missions.

Πέρα, όμως, από την επιφανειακή ομοιότητα (πρόκειται για sequel, άλλωστε – ΠΟΣΟ διαφορετικό να είναι ένα sequel πια), η Ubisoft/Massive Entertainment είναι σα να στάμπαρε σχεδόν κάθε έλλειψη, αδυναμία και παράπονο των παικτών από το TD1 και να ανέβασε τους μετρητές των στοιχείων αυτών στο 11. Δεδομένου ότι ο περισσότερος κόσμος πλέον έχει μια αμυδρή έστω ιδέα για το γενικό gameplay της σειράς, θα εστιάσουμε σε αυτές τις αλλαγές/προσθήκες που απογειώνουν πραγματικά το TD2.

Division 2 Lincoln Memorial
Η Washington DC και τα μνημεία της, δίνουν περιστασιακά μια εσάνς από την ταινία National Treasure.

Τα κυριότερα παράπονα των παικτών στον καιρό του release του TD1 ήταν πως το περιεχόμενο στον open-world χάρτη δεν παρείχε ποικιλία και κατέληγε αρκετά πτωχό και επαναλαμβανόμενο, αλλά και το ότι πρακτικά δεν υπήρχε στο παιχνίδι end-game περιεχόμενο (τομείς οι οποίοι εμπλουτίστηκαν βέβαια αμφότεροι στην πορεία, μετά την κυκλοφορία patches και DLC σε ορίζοντα μεγαλύτερου από 1 έτος). Ας συνοψίσουμε τις κυριότερες προσπάθειες των δημιουργών να εξαλείψουν τα παραπάνω εν όψει του release του TD2, σε 3 κύριες κατηγορίες: το σκέλος Open-World, τις Dark Zone, και το End-Game (#ΣοκΚαιΔέος).

OPEN-WORLD

Στα πλαίσια της αντιπαράθεσης των Division Agents και των συμμάχων τους με τα εχθρικά Factions, ο χάρτης του παιχνιδιού είναι διάστικτος με σχετικές δραστηριότητες, πολεμικής ή και μη φύσεως. Καταρχάς, κάθε υπο-περιοχή της DC διαθέτει 3-4 Control Points, τα οποία μπορούμε να κατακτήσουμε μετά από μάχη κόντρα στην εκάστοτε παράταξη που τα έχει υπό την κατοχή της (δείτε και το σχετικό βίντεο από μια τέτοια επιχείρηση, στο τέλος του άρθρου μας για την Beta πριν λίγες εβδομάδες). Μόλις ένα Control Point έρθει στην κατοχή των συμμάχων μας (με τις κατάλληλες παράλληλες υλικές ανταμοιβές προς εμάς, εννοείται), ξεκινάει να στέλνει στις γύρω εκτάσεις συμμαχικά Patrols από 3-4 NPCs οι οποίοι αναζητούν Resources (Food, Water και Components) για τις ανάγκες του Control Point τους. Προφανώς μπορούμε να δώσουμε κι εμείς απευθείας Resources στον Leader του κάθε Point (με αντάλλαγμα ένα boost λίγων λεπτών στη δυνατότητα εντοπισμού containers στον χάρτη) ή να τους βοηθήσουμε στις εξορμήσεις τους στο χάρτη για την αντιμετώπιση των εχθρικών patrols.

Έπειτα, οι εχθρικές παρατάξεις εκκινούν στο χάρτη με τρόπο τελείως random και dynamic (που επηρεάζεται από την κατοχή των Control Points) ποικίλης φύσεως δραστηριότητες τις οποίες μπορούμε να αναχαιτίσουμε ως μικρές “αποστολές”, όπως η διάσωση κάποιου ομήρου, η διακοπή μιας δημόσιας εκτέλεσης, ή η ανατροπή μιας οχυρωμένης θέσης. Το ωραίο της υπόθεσης είναι πως όταν επιχειρούμε μια τέτοια αποστολή, τυχόν συμμαχικά περίπολα που βρίσκονται τριγύρω θα τρέξουν να μας βοηθήσουν από μόνα τους, ενώ αντιστοίχως κοντινά εχθρικά περίπολα θα τρέξουν για να βοηθήσουν στην άμυνα.

Division 2 Outcast Patrol
Protip: να δίνετε ΠΟΛΛΗ προσοχή στα weak points των αντιπάλων. Με μια απλή σφαίρα στο δοχείο βενζίνης του συγκεκριμένου Outcast, όλο το παρεάκι του έγινε φλαμπέ σε χρόνο dt.

Πέρα από τα Control Points υπάρχουν στον χάρτη και τα Settlements, μόνιμες εγκαταστάσεις πολιτών που αγωνίζονται να επιβιώσουν στο χάος της DC, τα οποία λειτουργούν ως μικρά quest hubs (πέρα από τον Λευκό Οίκο, την κυρίως βάση των επιχειρήσεών μας και κεντρικό αντίστοιχο hub). Εκτός του ότι “δένουν” με την κεντρική ιστορία και μας προσφέρουν διάφορα side-missions, τα Settlements προσφέρουν ανά διαστήματα και μια σειρά αποστολών ονόματι Projects. Το κάθε Project αποτελεί ουσιαστικά μια λίστα από φαινομενικά random πράγματα που πρέπει να ολοκληρώσουμε, όπως το να κάνουμε donate 50 μονάδες από κάποιο Resource, να καταθέσουμε στον εκάστοτε υπεύθυνο ένα συγκεκριμένο αριθμό από gear items ή να κάνουμε κάποιου συγκεκριμένου είδους Activity στον χάρτη (πχ να ολοκληρώσουμε επιτυχώς ένα Hostage Rescue activity στην υπο-περιοχή όπου βρίσκεται το Settlement). H ολοκλήρωση των Projects αλλά και των side-missions του κάθε Settlement ξεκλειδώνει πτέρυγες/features στο αρχηγείο μας (όπως ο πάγκος για το recalibrating, το σκοπευτήριο ή η δυνατότητα δημιουργίας Clan), πέρα από τις αναμενόμενες αμοιβές σε Loot.

Προσθέστε στα παραπάνω και τις δραστηριότητες που είχαν υλοποιηθεί αργά ή γρήγορα και στο TD1, όπως Bounties ποικίλης δυσκολίας σε κάθε υπο-περιοχή ή περιφερόμενοι “Νamed” World Bosses, και καθίσταται σαφές πως μιλάμε για έναν κόσμο σαφώς πιο πλούσιο από πλευράς PVE περιεχομένου αλλά και, το κυριότερο, πραγματικά ζωντανό. Σε αντίθεση μάλλον με το τι συνέβαινε στο 1, όπου, πέρα από τους περιστασιακούς περιφερόμενους συμμάχους ή αντιπάλους NPCs, μοναδικά θλιβερά σκηνικά αλληλεπίδρασης με τον κόσμο ήταν το να μας προσεγγίζουν random καημένοι NPCs και να μας ζητάνε λίγο νερό ή ένα medkit.

Επίσης, κρατήστε τα παραπάνω ως αναφορά για όταν θα μιλήσουμε και για το end-game (#ΣοκΚαιΔέος).

Division 2 Named Boss
Είναι εντυπωσιακό, αλλά έχω την εντύπωση πως οι καιρικές συνθήκες και η ορατότητα επηρεάζουν και την ΑΙ των εχθρών. Εν προκειμένω ένας Boss έτρεξε προς το μέρος μου γιατί δεν μπορούσε να με στοχεύσει από απόσταση λόγω της βροχής, με τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

DARK ZONE

Κύρια πρώτη διαφοροποίηση σε σχέση με το TD1 είναι ότι η Dark Zone στο 2 “σπάει” σε τρεις μικρότερες υπο-περιοχές, καθεμία εκ των οποίων έχει διαφορετικό layout και αισθητική (πχ ανοιχτά πάρκα και λεωφόροι στη μία ή δαιδαλώδη στενάκια ανάμεσα σε χαμηλά σπίτια στη δεύτερη) αλλά και “κατοικείται” από διαφορετικό συνδυασμό από Factions. Έπειτα, δεν είναι πλέον όλα τα αντικείμενα που εντοπίζουμε στις DZ “Contaminated” – κάποια εξ αυτών είναι “καθαρά” και περιέρχονται απευθείας στο Inventory μας χωρίς να απαιτούν πρώτα Extraction με το ελικόπτερο, αν και προφανώς το καλύτερο gear εξακολουθεί να είναι το Contaminated. Επίσης, πλέον οι Dark Zones είναι “Normalized”, δηλαδή όλοι οι παίκτες, ανεξαρτήτως level ή gear score, μόλις εισέλθουν σε κάποια DZ γίνονται αυτόματα level-scaled στο ίδιο λίγο-πολύ επίπεδο, για να μην παρέχεται καθοριστικό αβαντάζ στους παίκτες με πολύ ισχυρότερο gear. Συμβαίνουν, ωστόσο, κατά τη διάρκεια του end-game (#ΣοκΚαιΔέος) περιστασιακά events κατά τα οποία μια εκ των 3 Dark Zones γίνεται “Occupied”, οπότε και μεταξύ των άλλων επιπτώσεων (όπως πχ το ότι ο θάνατος εκεί μέσα επιφέρει πλέον ποινή στο DZ ΧΡ και ενδεχομένως πτώση στο DZ Level μας) αναιρείται πλήρως το gear normalization για τη διάρκεια του event. Αξίζει να σημειωθεί, τέλος, πως εισάγεται και ξεχωριστό Dark Zone Skill Tree, στο οποίο ξεκλειδώνουμε χρήσιμα skills για την περιήγησή μας στις DZ (όπως η δυνατότητα να κουβαλάμε περισσότερα Contaminated αντικείμενα, να κερδίζουμε παραπάνω ΧΡ ως Rogue Agents ή να καλούμε ελικόπτερα για Extraction σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα) όσο κερδίζουμε DZ XP.

Ιδιαίτερη αγάπη δίδεται στον τομέα των Rogue Agents. Πλέον μπορούμε να μπούμε σε Rogue Status και κατά το δοκούν πατώντας απλά ένα πλήκτρο ενώ βρισκόμαστε σε μια DZ, και ξεκινά να μετράει αντίστροφα ένα counter το οποίο μπορούμε να αυξήσουμε όσο κάνουμε διάφορες Roguιές στις DZ. Παράλληλα με την αύξηση του χρονικού counter, η πραγματοποίηση Rogue δραστηριοτήτων αυξάνει και το Bounty με το οποίο επικηρυσσόμαστε. Αν το counter φτάσει στο μηδέν και έχουμε επιζήσει, βγαίνουμε από το Rogue Status και τσεπώνουμε όλο το Bounty μας – αν κάποιος μας σκοτώσει στο ενδιάμεσο, κερδίζει αυτός όλο το ποσό του Bounty.

Division 2 Lock Picking
“Μια ζωή μέσα στους δρόμους και στις νύχτες, μια ζωή με παρανόμους και ξενύχτες…”

Tο Rogue status στο TD2 σπάει ουσιαστικά σε 3 ξεχωριστές βαθμίδες “ιεράρχησης”:

-Στο πρώτο στάδιο βρίσκονται οι απλοί και άπληστοι Rogue Agents, που κλέβουν σεντούκια χωρίς τη χρήση Dark Zone Keys ή που λεηλατούν χρήματα από τα διάσπαρτα SHD Network Terminals των DZ.

-Μόλις ένας Rogue σκοτώσει κάποιον άλλο Agent, μεταπηδά στην επόμενη βαθμίδα των Disavowed. Αυτοί είναι πιο εύκολα εντοπίσιμοι στο χάρτη από τους άλλους Agents, και αυξάνουν τα counter/bounty τους κάνοντας περισσότερα PVP Kills.

-Πραγματοποιώντας αρκετά PVP Kills, ο Roguάς περνάει στο τρίτο στάδιο, Manhunt. Πλέον ο μόνος τρόπος να αποτινάξει το Rogue Status είναι να καταφέρει να φτάσει σε κάποιο προκαθορισμένο SHD Terminal χωρίς να πεθάνει από τους νομοταγείς Agents που σίγουρα τους καταδιώκουν, αλλά αν τα καταφέρει οι ανταμοιβές θα είναι σίγουρα μεγάλες.

Όσο πραγματοποιούμε Rogue activities σε μια DZ ξεκλειδώνουμε προοδευτικά και μια νέα τοποθεσία ονόματι Thieves Den, στην οποία έχουν πρόσβαση μόνο Rogue Agents και στην οποία μπορούμε να ξεφορτωθούμε τα “κλοπιμαία” μας. Αν διαλέξουμε να επισκεφθούμε το σωστό από τα 3 Thieves Dens που εντοπίζονται στην εκάστοτε DZ, αποκτούμε πρόσβαση σε έναν ιδιαίτερο Vendor με ξεχωριστό loot.

Division 2 DZ Extraction
Η αναμονή για το Extraction στις DZ είναι σταθερά από τις πιο έντονες στιγμές στο παιχνίδι.

END-GAME (#ΣοκΚαιΔέος)

Όλα τα παραπάνω καθιστούν σαφές πως το TD2 παρέχει πλούσιο περιεχόμενο προσβάσιμο ήδη από το πρώιμο leveling, και άρα δεν βάζει σε καμία περίπτωση τον παίκτη στην κατ’εμέ βλακωδέστατη λογική του “η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ απόλαυση στο τάδε game ξεκινάει ΜΟΝΟ μόλις φτάσεις στο max level“, η οποία λογική αγνοεί το γεγονός πως, αν το leveling ενός παιχνιδιού είναι βαρετό, τότε δεν έχεις ούτε ένα κίνητρο να φτάσεις μέχρι το max level. Ωστόσο, ακόμα και αν ισχύει το παραπάνω, ισχύει επίσης το ότι το end-game (#ΣοκΚαιΔέος) του TD2 είναι κυριολεκτικά σαν να αποτελεί ένα ξεχωριστό παιχνίδι, που θα μπορούσε άνετα να πωλούνταν χωριστά ως DLC/Expansion.

Φτάνοντας, λοιπόν, στο Level 30, ολοκληρώνοντας όλες τις Main Missions της DC και “κατακτώντας” τα 3 οχυρά Strongholds που αντιστοιχούν στις έδρες των τριών αντιπάλων παρατάξεων, βιώνουμε κάτι που υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες σε ένα οποιοδήποτε άλλο game θα θεωρούνταν απλά “το φινάλε” – έχουμε νικήσει τους αρχηγούς των αντιπάλων μας, έχουμε θέσει την DC υπό κυβερνητικό έλεγχο για ακόμη μια φορά, έχουμε επαναφέρει την ελπίδα στον κόσμο, και βλέπουμε ένα χαρούμενο Cutscene εορταστικών εκδηλώσεων… το οποίο διαδέχεται ένα ΑΛΛΟ Cutscene που απεικονίζει την ξαφνική νυχτερινή εισβολή περίεργων στρατιωτών. Πρόκειται για τους Black Tusk, την τέταρτη παράταξη του TD2, έναν τρόπον τινά ιδιωτικό στρατό με αδιανόητα άρτιο εξοπλισμό και εξελιγμένα Tactics στα πεδία των μαχών, οι οποίοι κατακτούν ολόκληρη την DC που αγωνιζόμασταν να απελευθερώσουμε στην πορεία του game. Καλωσορίσατε στο end-game (#ΣοκΚαιΔέος).

Η άφιξη των Black Tusk, λοιπόν, σηματοδοτεί μια σειρά από αλλαγές στην κατάσταση του κόσμου όπως την είχαμε συνηθίσει κατά το levelάρισμα. Αφενός ξεκινάει ένα τρελό “Team Deathmatch” χάους στους δρόμους της DC, με τους Black Tusks και τις υπόλοιπες εχθρικές παρατάξεις (συμπεριλαμβανομένων των συμμάχων μας) να πολεμούν αναμεταξύ τους όπου βρεθούν κι όπου σταθούν. Αφετέρου αναιρείται η κατοχή όλων των Control Points μας και εμπλουτίζονται οι διαθέσιμες Faction Activities που μπορούμε να διεκπεραιώσουμε στο χάρτη. Τέλος, “κατακτώνται” από τους Black Tusk ΟΛΕΣ οι τοποθεσίες που είχαμε επισκεφθεί στα πλαίσια των Main και Side-Missions του παιχνιδιού, συμπεριλαμβανομένων των 3 Strongholds.

Division 2 endgame map
Δείγμα του χάρτη με τις ανοιχτές δραστηριότητες κάποιων υπο-περιοχών σε κάποια random στιγμή του end-game (#ΣοκΚαιΔέος).

Το κάθε Stronghold “ομαδοποιείται” με 2 κοντινές προς αυτό Missions, και έτσι για να μπορέσουμε να επιτεθούμε ξανά σε κάποιο εξ αυτών πρέπει πρώτα να ολοκληρώσουμε ξανά μια εναλλακτική end-game (#ΣοκΚαιΔέος) εκδοχή των “δεμένων” με αυτό Missions (ολοκληρώνοντας μια Mission στο Normal επίπεδο μπορούμε να την ξαναδοκιμάσουμε σε Hard ή Challenging επίπεδο, για αυξημένα rewards), παράλληλα με το να αυξήσουμε το Gear Score μας για να μην μας πετσοκόψουν οι Black Tusks (το πρώτο Stronghold που θα επιλέξουμε να ανακαταλάβουμε έχει ως προτεινόμενο Gear Score το 275, το δεύτερο 325, κτλ). Κατακτώντας ξανά ένα Stronghold, παράλληλα με την απόκτηση πληροφοριών γύρω από το ποιοί είναι οι Black Tusks, ποιός τους κινεί και πώς έχουν επηρεάσει εν αγνοία μας ως τώρα τις εξελίξεις στην DC, μεταπηδούμε αυτόματα και στο επόμενο World Tier, αυξάνοντας τη δυσκολία των αντιπάλων αλλά και το Gear Score του Loot που συναντάμε στον κόσμο. Παράλληλα “ελευθερώνουμε” ξανά τις περιοχές γύρω από το Stronghold, μειώνοντας αισθητά την παρουσία εχθρών στις περιοχές αυτές. Στην κατάσταση που βρίσκεται το game κατά το release μπορούμε να φτάσουμε μέχρι το World Tier 4, ενώ το World Tier 5 επιβεβαιωμένα θα προστεθεί στο μέλλον με δωρεάν Update.

Division 2 drones
Protip: όταν οι Black Tusks αρχίζουν να αναπτύσσουν στο πεδίο Drones με εκρηκτικά, πυροβολείστε και ανατινάξτε τα όσο πετούν πάνω από αντιπάλους. 9 στις 10 φορές τρώνε τόσο damage που πεθαίνουν κατευθείαν.

Προσθέστε σε ΟΛΑ τα παραπάνω την εισαγωγή των τριών Specializations που ξεκλειδώνονται μόλις φτάσουμε στο Level 30 (και τα ακόμα 3 που είναι προγραμματισμένα να προστεθούν στο μέλλον), καθένα εκ των οποίων διαθέτει ξεχωριστό Skill Tree και unique οπλισμό. Προσθέστε την παρουσία PVP Modes (“Team Deathmatch” και “Domination” προς το παρόν, με περισσότερα modes να έρχονται στο μέλλον), Exotic Gear και Set Items. Προσθέστε γενικά την επιβεβαιωμένη ΔΩΡΕΑΝ προσθήκη έξτρα ποικίλου περιεχόμενου στο game ως το τέλος του έτους, μεταξύ του οποίου και τουλάχιστον άλλων 2 περιοχών της DC. Προσθέστε την εισαγωγή Clans έως 50 ατόμων, με τα μέλη τους να έχουν πρόσβαση σε μια ξεχωριστή πτέρυγα του Λευκού Οίκου παράλληλα με ειδικά Clan Projects και λοιπές ομαδικές δραστηριότητες. Προσθέστε και την θεαματική βελτίωση της ΑΙ των εχθρών, συν την σωρεία απλοποιήσεων και Quality of Life βελτιστοποιήσεων που εφαρμόζονται στο Gear, στο UI, στο Inventory Management και σε πολλές άλλες πτυχές του τίτλου. Το τελικό αποτέλεσμα των προσθέσεων είναι αναμφίβολα όλοι οι χαρακτηρισμοί που αναφέρθηκαν στην εισαγωγή του review: πελώριο, πλήρες και άρτιο sequel, καλύτερο looter shooter αυτή τη στιγμή, υποψήφιο GOTY… Σοκ Και Δέος.

Division 2 RQ Clan
ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ.

Τα μοναδικά παράπονα που έχω ή ψεγάδια που μπορώ να προσάψω στο TD2 είναι 4 στον αριθμό, ή ίσως 3μιση με 2 προς 2,3 αθροιστικά με βάση την αξία τους, πρακτικά 2. Καταρχάς, από πλευράς περιεχόμενου, παρά τις πλουσιότατες “παροχές” του game στην αρχική του φάση, η αλήθεια είναι πως λείπει ένα ξεχωριστό game mode σαν το Survival στο TD1 (αν και είμαι 100% βέβαιος πως θα εισάγουν ή αυτό ή ένα παρόμοιο Battle Royale mode στο μέλλον με DLC/Patch…). Πέραν τούτου, αν και ένα από τα angles προώθησης του game από τους δημιουργούς του ήταν “η αναίρεση των Bullet Sponges” του TD1, και η αλήθεια είναι πως έκαναν κάποια βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση (κυρίως όσον αφορά την εκμετάλλευση των weak points των αντιπάλων), είναι γεγονός πως ειδικά στο late προς end-game (#ΣοκΚαιΔέος) οι εχθροί εξακολουθούν να είναι πολύ Spongy, και περιστασιακά βρίσκω τον εαυτό μου να αδειάζει εξ επαφής πάνω από 1 γεμιστήρα σε κάθε αντίπαλο προκειμένου να τον σκοτώσω. Έτερο (και αναμενόμενο για παιχνίδι στις πρώιμες φάσεις του) ψεγάδι είναι τα περιστασιακά glitches που συνάντησα κατά τις 50 περίπου ώρες που αφιέρωσα στο game ως τώρα, αν και αυτά περισσότερο τα λες “ήπια προς μηδαμινή προσωρινή ενόχληση” παρά κάτι το καταστρεπτικό.

Κυριότερη πηγή της γκρίνιας μου όμως είναι άλλη: η σταθερά εκνευριστικά γραμμική και επαναλαμβανόμενη φύση των Main/Side-Missions, περισσότερο κατά το leveling παρά στο end-game (#ΣοκΚαιΔέος). Όπως και στο TD1, το 95% εξ αυτών ακολουθεί την εξής ίδια κι απαράλλακτη φιλοσοφία:

-Είσοδος στο κτίριο της αποστολής.
-Πορεία διαμέσου διαδρόμων προς ανοιχτό χώρο #1, ξύλο και μπιστολίδι με 2-3 waves εχθρών.
-Πορεία διαμέσου διαδρόμων προς ανοιχτό χώρο #2, ξύλο και μπιστολίδι με 2-3 waves εχθρών.
-Πορεία διαμέσου διαδρόμων προς ανοιχτό χώρο #3, ενεργοποίηση κονσόλας υπολογιστή, άμυνα απέναντι σε 2-3 waves εχθρών συν boss.
-Πορεία διαμέσου διαδρόμων προς την έξοδο, ξύλο και μπιστολίδι με 3 waves εχθρών,
-Έξοδος και ολοκλήρωση της αποστολής.

Υποθέτω πως ο σχεδιασμός των Missions εντάσσεται στην gameplay φιλοσοφία του παιχνιδιού ως cover-based shooter, όμως αυτή η επανάληψη του παραπάνω μοτίβου ΙΔΙΟΥ ΚΙ ΑΠΑΡΑΛΛΑΚΤΟΥ σε ΚΑΘΕ αποστολή χτυπάει πάρα πολύ άσχημα μετά από ένα σημείο. Δεδομένης της προσπάθειας και του ζήλου που επέδειξαν οι δημιουργοί προκειμένου να εμπλουτίσουν το περιεχόμενο του παιχνιδιού, είναι απορίας άξιο το πώς δεν σκέφτηκαν να εμπλουτίσουν έστω και στοιχειωδώς τη φόρμουλα των Missions σε σχέση με τις αντίστοιχες του TD1.

Division 2 Deer
10/10 ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΞOΜΟΙΩΤΗΣ BAMBI CONFIRMED

Παρ’όλα τα παραπάνω, τις αναλύσεις ως προς τις προσθήκες και τις βελτιώσεις σε σχέση με το TD1, την αναφορά στα εν δυνάμει ψεγάδια του και στο στάτους του ως Φορέα του Σοκ και του Δέους, αναλογιζόμενος την ενασχόλησή μου μαζί του, θεωρώ πως οποιοδήποτε review του The Division 2 ευτυχώς ή δυστυχώς μπορεί άνετα να καταλήξει και σε μια σαφή “TL;DR” εκδοχή συμπερασμάτων χωρίς να χάσει ίχνος εγκυρότητας:

1) Αν κάποιος ήταν φαν του TD1, θα λατρέψει και το 2. Απλά και ξάστερα, χωρίς ρήτρες, ελαφρυντικά ή “ναι μεν αλλά”.

2) Αν κάποιος είχε επιχειρήσει να μπει στο TD1 αλλά τον αποθάρρυνε και τον απομάκρυνε η έλλειψη περιεχομένου, το TD2 είναι ξεκάθαρα η κατάλληλη αφορμή για να επιστρέψει στον κόσμο των Division Agents και εγγυημένα να μην απογοητευτεί. Το ίδιο ισχύει και για κάποιον που δεν έπαιξε μεν το TD1 αλλά ενδιαφέρεται να εντρυφήσει σε ένα game αυτού του είδους.

3) Όπως και αν το πλασάρει κανένας, το παιχνίδι εξακολουθεί να είναι στον πυρήνα του ένα 3rd Person Looter Shooter που μπορεί να παιχθεί Solo ή Co-Op/Multiplayer. Ως εκ τούτου, αν κάποιος δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το παραπάνω genre ή έστω για πτυχές αυτού, το TD2 δεν νομίζω πως θα αποτελέσει ικανό έναυσμα για να τον τραβήξει μέσω της ατμόσφαιράς του ή των χαρακτήρων ή της λοιπής φιλολογικής ποιότητας, σε αντίθεση με το τι θα μπορούσε να κάνει πχ ένα καλογραμμένο RPG ή ένα ατμοσφαιρικό FPS σε κάποιον που δεν παίζει γενικά RPG ή FPS.

Division 2 Sunset
Μερικές φορές απλά θέλεις να σταθείς και να παρατηρήσεις τα εκπληκτικά γραφικά.

Αντί επιλόγου, ας αναφερθεί ως fact ενδεικτικό του πόσο με συνεπήρε το game το ότι, από τη Δευτέρα 11/3 που ενεργοποίησα τον review code και πρωτομπήκα στο game, μέχρι το μεσημέρι της Πέμπτης 14/3 οπότε και εξερεύνησα το end-game (#ΣοκΚαιΔέος), προχώρησα μερικά World Tiers και έφτασα στα τελικά μου συμπεράσματα, έπαιξα συνολικά περί τις 50 ώρες και κοιμήθηκα σύνολο 12 ώρες. Και, αντί να προβληματιστώ για την πορεία της ζωής μου και για τις ατυχείς επιλογές που με οδήγησαν σε αυτό το κάψιμο, το μόνο που σκέφτομαι είναι πως με λίγο tweaking, βελτιστοποίηση και παύση φυσικών αναγκών θα μπορούσα να είχα παίξει 10 ώρες παραπάνω στο τελευταίο τριήμερο…

ΠΟΣΟΣΤΟ ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΥΣ - 93%

93%

National Treasure

Το καλύτερο looter shooter αυτή τη στιγμή και το καλύτερο δυνατόν sequel, που "μπαλώνει" όλες τις αδυναμίες του The Division και το εμπλουτίζει με εκπληκτικά πολύ έξτρα περιεχόμενο κάθε είδους. Η DC σάς περιμένει, Agents.

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

2 Comments

  1. Εξαιρετικό review. Το BEST.GAME.EVER κατάφερε και έγινε καλύτερο. Το μόνο που μένει τώρα είναι να πάρουν τηλέφωνο την CDPR και να τους ζητήσουν να τους γράψουν τα κείμενα.

    ΥΓ. Πρέπει να στείλω ΠΕ και παιδιά στη γιαγιά για κάνα μήνα.

    ΥΓ2. Ας είμαι ρεαλιστής, και ένα τριήμερο φτάνει.

    ΥΓ3. Ας επιστρέψω στην πραγματικότητα. Θα το παλέψω για τη Δευτέρα.

  2. Αν και δεν είμαι, ούτε πρόκειται να γίνω του σπορ, ήρθα να κάνω κλάκα και να αναφωνήσω : ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!

    Επίσης, δεν είχα ιδέα πως είχες Ίνσταγκραμ Γκουνελιώτη. Πάω να σε πεθάνω στο ποιοτικό τρολάρισμα.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL