REVIEWS

THE WALKING DEAD, SEASON TWO, EPISODE 4: AMID THE RUINS

ΠΡΟΣΟΧΗ: Καθώς η δεύτερη σαιζόν του The Walking Dead βρίσκεται σχεδόν στο τέλος της, κάποια, ελαφρά spoilers, θα είναι αναπόφευκτα στην πορεία της παρουσίασης. Έχουμε μεριμνήσει ώστε να διατηρηθούν σε ένα μίνιμουμ, αλλά αν είσθε ψυχωτικός πιουρίστας που δεν θέλει να ξέρει *τίποτε* για το σενάριο του παιχνιδιού προτού ασχοληθεί με αυτό, διαβάστε κατευθείαν την τελευταία παράγραφο του review.

Στο δια ταύτα λοιπόν. Με το αριστουργηματικό The Wolf Among Us να αποτελεί πλέον το νέο μέτρο σύγκρισης για τα interactive movies, τι συμβαίνει αλήθεια με το άλλο δυνατό χαρτί της Telltale Games; Μην ξεχνάτε πως η –πλέον κλασσική- πρώτη σαιζόν του The Walking Dead, ήταν ο τίτλος που όχι μόνο νομιμοποίησε και έφερε και πάλι πανηγυρικά στο προσκήνιο το ξεχασμένο είδος των interactive movies, αλλά μετέτρεψε και την Telltale, από ένα μικρό και μερακλίδικο στούντιο παραγωγής «παραδοσιακών» παιχνιδιών περιπέτειας, σε έναν λίαν υπολογίσιμο AAA δημιουργικό studio, με τα δικαιώματα για ορισμένα τεράστια franchises ήδη εξασφαλισμένα.

TWD241Ζόρια, χιόνια, κακός χαμός. Κι όμως μένει μια αίσθηση πως κάπου το έχουμε ξαναζήσει και καλύτερα…

Και κάπου εκεί, στο μπογάζι αναμεταξύ Λύκου, ανακοινώσεων περί Borderlands και Game of Thrones (και γαργαλιστικότατων φημών περί Mad Men, βεβαίως βεβαίως), συνεχίζουν να κυκλοφορούν τα επεισόδια της δεύτερης σαιζόν του The Walking Dead, του τίτλου που άρχισε τα πάντα. Όσοι μου κάνετε την τιμή και παρακολουθείτε τα γραφτά μου σε τούτο το λαμπρό πειρατικό που λέμε Ragequit, θα έχετε διαπιστώσει πως ξεκίνησα την δεύτερη αυτή σαιζόν, που ουσιαστικά μας αφηγείται την σκοτεινή «ενηλικίωση» της Clementine, με ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Κάπου στην πορεία όμως, το γλυκό άρχισε να χαλά. Λίγο η υπερβολική επανάληψη, λίγο η τεράστια ποιοτική διαφορά του σε σχέση με το The Wolf Among Us, καθώς και οι εξαιρετικές δουλειές που εμφανίζονται ολοένα και συχνότερα στον χώρο της διαδραστικής φαντασίας, άφηναν την δεύτερη σαιζόν να πρέπει να στηριχτεί αποκλειστικά στις δυνάμεις της για να ξεχωρίσει.

TWD423232Το δέσιμο της Clementine με την Jane προσφέρει το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του επεισοδίου αλλά και την μεγαλύτερη απογοήτευσή του.

Έχουν περάσει προ πολλού οι ημέρες που και μόνο το εύρημα «Αποφασίζω κάτι και αυτό επηρεάζει την ιστορία» μας έκαναν να παραμιλάμε από ενθουσιασμό. Πλέον χρειάζεται ιδιαίτερα φροντισμένο γράψιμο και αληθινά σπουδαίες και δύσκολες επιλογές, προκειμένου να ξεχωρίσει ένας τίτλος του είδους. Και εδώ είναι ίσως που το Amid The Ruins με απογοήτευσε περισσότερο. Χωρίς να είναι σε καμία περίπτωση κακό, η ιστορία δείχνει να έχει μπει για τα καλά σε ράγες, με τις επιλογές μας να περιορίζονται πλέον στο αν ας πούμε θα κουνήσουμε το κεφάλι μας ή θα κοιτάξουμε τα παπούτσια μας. Παίζοντας, είχα, περισσότερο απ’ ότι σε κάθε άλλο επεισόδιο της σειράς, την εντύπωση ότι παρακολουθούσα ένα καλοστημένο επεισόδιο της ομότιτλης τηλεοπτικής σειράς, ελάχιστη επίδραση επάνω στο οποίο είχαν οι όποιες αποφάσεις μου.

Περαιτέρω, η Clementine, δείχνει να έχει μεταμορφωθεί σε μια μικρή μηχανή μαζικού ολέθρου, με τις ικανότητές της στην μάχη να ξεπερνούν πολλές φορές εκείνες ολόκληρων αντρών. Πάνε οι απεγνωσμένες μάχες ψυχής της πρώτης σαιζόν, όπου με ένα σουγιαδάκι και απόλυτο τρόμο πάσχιζες να κερδίσεις λίγους πόντους έδαφος. Πλέον η Clementine πολεμάει σαν επαγγελματίας καταδρομέας και όσο και να τραβήξουμε τα όρια του όλου «Μα, είναι η Μετα-Αποκάλυψη-Με-Τα-Ζόμπια και όλοι πολεμάνε ή πεθαίνουν!» θέματος, το όλο σκηνικό απλώς δεν πείθει.

TWD4323232Under blue moon I saw you…

Η ιστορία, αν και παραμένει σωστά μαύρη και απελπισμένη, κάπου πλέον έχει αρχίσει να κουράζει, με το ίδιο μοτίβο να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά και ξανά. Είναι το ίδιο ακριβώς πρόβλημα από το οποίο πάσχει και η τηλεοπτική σειρά πλέον : δίχως κάποια υπαρκτή λύση, διέξοδο ή στόχο, οι ήρωές μας, θυμίζουν μια εφιαλτική βερζιόν της «Δυναστείας», όπου όλοι κάνουν διαρκώς τα ίδια μέχρι να πεθάνουν και κάποιος άλλος να πάρει την θέση τους. Είναι δύσκολο να συνεχίσεις να νοιάζεσαι για χαρακτήρες, όταν διαπιστώνεις πως σεναριακά απλώς κινούνται σε ολοένα και μεγαλύτερους κύκλους και δεν υπάρχει ουσιαστική κορύφωση στην τροχιά τους.

Το μοτίβο είναι λίγο πολύ γνωστό : περνάμε δια πυρός και σιδήρου, με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα (και μπόλικους νεκρούς κομπάρσους) εξασφαλίζουμε ένα καταφύγιο, αράζουμε λιγάκι εκεί, προκύπτουν τα απαραίτητα ρομάντζα, μετά Κάτι Πάει Πολύ Στραβά, το τρομερό καταφύγιο γίνεται στάχτη και κούρβουλα και ξανα-μανά στο δρόμο. Κάπως έτσι συνεχίζει και το Amid The Ruins, με την ομάδα να προσπαθεί να διασφαλίσει τις ιδανικές συνθήκες για την επερχόμενη γέννα της Rebecca. Ακόμη και ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με την σειρά, είναι αρκετά πιθανό να μπορέσει να μαντέψει με μαθηματική ακρίβεια την τροπή των γεγονότων.

TWD24343432Θα δείτε. Μετά την νιοστή εργατοώρα μίρλας, κάτι αρχίζει να μην πολυκάθεται σωστά…

Ίσως το μόνο αληθινά ενδιαφέρον σημείο του επεισοδίου, η φιλία της Clementine με την Jane, μια δυναμική και σκληροτράχηλη επιζώσα η οποία βλέπει κάτι από το τσαγανό της στην νεαρή Clementine, καταλήγει σε μια μεγάλη απογοήτευση, καθώς αν και το παιχνίδι αφήνει κάποιες υπόνοιες πως μπορείς να ακολουθήσεις την Jane, εγκαταλείποντας το κυρίως γκρουπ και ανοίγοντας συναρπαστικές αφηγηματικές προοπτικές, γίνεται τάχιστα αντιληπτό πως μόνο μια ιστορία υπάρχει και δεν υπάρχει δυνατότητα παρέκκλισης από αυτήν.

Και αν από όλα τα παραπάνω δίνω την εντύπωση πως το σενάριο ενδεχομένως κάνει κάποια κοιλιά ή δεν είναι αντάξιο των προσδοκιών, σπεύδω να τονίσω πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Το επεισόδιο στέκει άνετα, απλώς, ως άνθρωπος που ξεκίνησε να παρακολουθεί την σειρά με μεγάλο ενθουσιασμό και λάτρεψε την πρώτη σαιζόν του παιχνιδιού, πλέον συνειδητοποιώ ότι από την στιγμή που η αφήγηση του The Walking Dead δεν φτάνει σε κάποιο τέλος, η όλη υπόθεση αρχίζει να γίνεται κουραστική.

TWDS2E41Απελπισία, ζόφος και ξανά-μανά στο δρόμο.

Χωρίς να απογοητεύει σεναριακά, η διαρκής επανάληψη των ίδιων μοτίβων θα κάνει τους βετεράνους του The Walking Dead να δυσανασχετήσουν. Φυσικά, εάν κάποιος μόλις τώρα έρχεται σε επαφή με την σειρά, θα χάσει πραγματικά το μυαλό του. H Telltale Games, κυκλοφορώντας το πανέμορφο και ατμοσφαιρικότατο The Wolf Among Us, έγινε ο χειρότερος εχθρός του ίδιου της του εαυτού, θέτοντας τον πήχη σε δυσθεώρητα πλέον ύψη.

Εξακολουθώ να ελπίζω σε ένα δυναμικό και αξιομνημόνευτο φινάλε για την σαιζόν, αλλά αν η Telltale έχει σχέδια να συνεχίσει το franchise, θα πρέπει να μας δώσει πολύ περισσότερα σε επίπεδο λήψης αποφάσεων στο μέλλον. Το τρις εξαμαρτείν…

{youtube}LWz0JC7afNQ{/youtube}

Pros

  • Ατμοσφαιρικό, καλογραμμένο και σε καθαρά κινηματογραφικό επίπεδο πλέον
  • Βαθιά εντυπωσιακό για ένα παίκτη που έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με το σύμπαν του The Walking Dead

Cons

  • Απουσιάζει πλέον σχεδόν ολοκληρωτικά ακόμη και η ψευδαίσθηση της επιλογής
  • Η Clementine δεν πείθει ως θηλυκός Σφαγέας Των Πάντων
  • Αίσθηση επανάληψης που πλέον κουράζει ακόμη και τον αφοσιωμένο οπαδό

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 86%

86%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

8 Comments

  1. Να κάνω μια ψιλοάσχετη ερώτηση. Είπα να ξεκινήσω κι εγώ το παιχνίδι τώρα που βγήκε το προτελευταίο επεισόδιο.

    Αν θυμάμαι καλά, υποτίθεται πως το The Walking Dead Season 2 μπορεί να θυμηθεί τις επιλογές που έχει κάνει κάποιος παίκτης στο Season 1, φαντάζομαι μέσω κάποιου same import μηχανισμού. Όσο έψαξα, τέτοιο πράγμα δε βρήκα. Πώς γίνεται η δουλειά;

    Ξέρω πως πιο λογικό θα ήταν να γκουγκλάρω για την απάντηση ή να ψάξω στα επίσημα forum, αλλά μια ματιά και μόνο δείχνει τεράστια spoilers ακόμα και στα topic titles, οπότε μένω μακριά.

  2. Το μόνο σχετικό που βρήκα, ήταν στην αρχή του παιχνιδιού, μου έλεγε πως “Save File Detected” από το πρώτο παιχνίδι και ότι μπορώ να συνεχίσω από αυτό. Στην ουσία η επιλογή είναι ΕΝΤΕΛΩΣ διακοσμητική, αλλάζει δυο ή τρεις ασήμαντες και διακοσμητικές γραμμές διαλόγου. Ίσως η μεγαλύτερη αποτυχία της Telltale είναι τελικά, πως με την συνεχή επανάληψη, έχει φθαρεί υπερβολικά η ψευδαίσθηση της επιλογής και ακόμη και οι ίδιοι τείνουν να την εγκαταλείπουν, ευνοώντας μια εντελώς κινηματογραφική προσέγγιση, που στην τελική μας αφήνει ως ελάχιστα συμμετοχικούς θεατές, δυστυχώς.

  3. Εμφανίζονται κάποιοι χαρακτήρες του 400 Days εντελώς ως κομπάρσοι και ελάχιστης σημασίας, ίσια για να μπουν δηλαδή. Κάθε υπόσχεση περί importing/continuity έχει μπει δηλαδή καθαρά για το buzzword της υπόθεσης, χωρίς να έχει κανένα πρακτικό αντίκτυπο στο παιχνίδι.

  4. Μάλιστα. Σε μένα δε λέει τίποτα τέτοιο, παρόλο που τα saves του Season 1 είναι κανονικά στη θέση τους. Οι αυτοματισμοί τους μάραναν, ήταν δύσκολο να έχουν και τη δυνατότητα manual browsing για να βάλεις τα save του πρώτου.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL