REVIEWS
Trending

MARVEL’S AVENGERS

H σχετική ξηρασία παιχνιδιών βασισμένα στους υπερήρωες της marvel είναι από τα πιο ιδιαίτερα φαινόμενα της βιομηχανίας gaming ειδικά στην σύγχρονη εποχή του MCU (Marvel Cinematic Universe) η οποία ξεκίνησε με την ταινία Iron Man του 2008. Αν και έχουν κυκλοφορήσει διάφοροι τίτλοι, η συγκλονιστική επιτυχία περίπου όλων των σχετικών ταινιών δεν έχει ακόμα μεταφραστεί (με την εξαίρεση του πρόσφατου PS4 exclusive Spider-Man της Insomniac) σε αντίστοιχη απήχηση στον έτερο γιγάντιο τομέα της ψηφιακής ψυχαγωγίας, αυτόν του gaming δηλαδή. Το παράδοξο αυτό στοχεύει να διορθώσει η Square Enix με το πολυδιαφημισμένο Marvel’s Avengers, μια κολοσσιαία προσπάθεια στην οποία έχει αφιερώσει δύο στούντιο (Crystal dynamics, Eidos Montreal) , άφθονους πόρους και μεγάλα ποσά σε μάρκετινγκ.

Avengers Assemble

Παρόλο που ένας τέτοιος τίτλος αποτελεί τεράστια εμπορική ευκαιρία, η αλήθεια είναι πως το όλο εγχείρημα έχει προξένησε πολλά ερωτηματικά εδώ και χρόνια. Το πρώτο gameplay τρέιλερ μάλιστα που δόθηκε στη δημοσιότητα από την SE προξένησε ποικίλα σχόλια, καθόλου κολακευτικά, για την εταιρεία – η κριτική εστιάστηκε τόσο στην ποιότητα των μοντέλων των ηρώων όσο και στο γεγονός ότι αυτοί δεν έμοιαζαν καθόλου σε αυτούς του MCU. Κατά τη γνώμη μου η αντίδραση αυτή ήταν εν μέρει κατανοητή. Βλέπετε, ενώ οι ήρωες της Marvel υπάρχουν σε δεκάδες σύμπαντα, μέσα (live action, animation, cartoon) και εκδόσεις οι οποίες ποικίλουν στην εμφάνιση, στο σενάριο και τις δυνάμεις που διαθέτουν, η SE επέλεξε (λογικότατα από εμπορικής πλευράς εδώ που τα λέμε) να δέσει οπτικά και θεματικά την γκάμα των ηρώων με το σύγχρονο MCU. Μόνο που αυτή η επιλογή δημιουργεί προσδοκίες και προκαλεί αναπόφευκτες συγκρίσεις με τους λαμπρούς χολιγουντιανούς αστέρες, οι οποίοι εδώ λάμπουν δια της απουσίας τους – λόγω κόστους προφανώς – οι ερμηνείες και το mocap έχει ανατεθεί σε σχετικά γνωστούς και ικανούς μεν (πχ Nolan North), υστερούντες σε αστερόσκονη δε ηθοποιούς. 

O Thor παραμένει ντούκι πάντως

Μια ακόμη ατυχής, αν και εύκολα εξηγήσιμη κίνηση, είναι η τοποθέτηση κυκλοφορίας του τίτλου ενάμισι σχεδόν χρόνο μετά την κορύφωση της πρώτης γενιάς ταινιών του MCU και το Avengers Endgame. To ιδανικό σενάριο για την απήχηση του παιχνιδιού θα ήταν να κυκλοφορήσει κοντά ή μεταξύ των δύο τελευταίων Avengers ταινιών (Infinity War/Endgame), αλλά οπωσδήποτε η εκκίνηση της διαδικασίας ανάπτυξης, καθώς και το μέγεθος του τίτλου, καθιστούσαν κάτι τέτοιο απαγορευτικό. Έτσι λοιπόν ο τίτλος είχε να αντιμετωπίσει δύο πολύ σοβαρές αντιξοότητες αναφορικά με το μάρκετινγκ, πολύ πριν εμφανιστεί στην αγορά.

Περί τίνος πρόκειται

Είναι κοινή πρακτική, ειδικά σε παραγωγές μεγάλου κόστους που δεν φιλοδοξούν να πρωτοτυπήσουν, προτού ξεκινήσει η ανάπτυξη, να επιλέγεται κάποιος καθιερωμένος στην αγορά τίτλος ως στόχος αναφοράς (αυτό που οι αγγλοσάξονες ονομάζουν Benchmark). Στην προκειμένη περίπτωση για το MA δηλαδή, παίζει αυτόν τον ρόλο το Destiny της Bungie, το οποίο άλλωστε και έφερε την κλασική Borderlands συνταγή στη νεα εποχή. Αυτομάτως αυτό προδίδει περίπου και τη δομή του παιχνιδιού, το οποίο έχει υιοθετήσει αυτούσιους τους περισσότερους μηχανισμούς και τα περισσότερα συστήματα των σύγχρονων looter-shooter, σε κυρίως brawler όμως καλούπι: με την εξαίρεση της Black Widow και σε μικρότερο βαθμό του Iron Man, η μάχη σώμα με σώμα είναι το ψωμοτύρι μας στο ΜΑ. Αυτή φυσικά δεν είναι και η μοναδική διαφορά με το Destiny.

To MA έρχεται με μια πολύ πλουσιότερη και μεγαλύτερης διάρκειας Campaign, η οποία και αποτελεί το δυνατότερο του σημείο (μην ξεχνάμε πως η εξειδίκευση τόσο της Crystal Dynamics όσο και της Eidos Montreal είναι στο single player κομμάτι).  Αυτή πατάει στην πλοκή των Inhuman από τα comics και περίπου εκτυλίσσεται ως μίνι σειρά. Οι λαμπροί Αβέντζερς κατά τη διάρκεια μιας ημερίδας για τους οπαδούς τους στο Σαν Φρανσίσκο και κάτω από απροσδιόριστες συνθήκες, βρίσκονται στη δίνη μιας επίθεσης που καταλήγει σε πολύνεκρη τραγωδία, καθώς και στη δημιουργία υπερανθρώπων από τις τάξεις του απλού κόσμου, οι οποίοι βρίσκονται υπό καθεστώς διωγμού και την ανοχή της κυβέρνησης των ΗΠΑ από μια μυστηριώδη εταιρεία. Αυτές οι εξελίξεις τους ρίχνουν σε δυσμένεια στα μάτια μεγάλου τμήματος της κοινωνίας και σκορπούν το διχασμό στις τάξεις τους, οδηγώντας στη διάλυσή τους. Είναι πια στο χέρι μιας οπαδού τους (Kamala Khan, η τελευταία ενσάρκωση της Ms Marvel), η οποία ήταν παρούσα στην ημερίδα και μια από τους νυν Inhumans να αρχίσει να ξετυλίγει το κουβάρι και να καταστεί ο καταλύτης επανασύνδεσής τους.

Το φουλ ρόστερ της βασικής έκδοσης. Αργότερα θα προστεθούν και άλλοι ήρωες.

Όπως ήδη υποψιάζεστε μετά το εισαγωγικό επίπεδο όπου παίρνουμε γεύση από το gameplay όλων των βασικών ηρώων, αυτοί γίνονται μη διαθέσιμοι (εκτός αν επιλέξετε το Avengers Initiative-αλλά ειλικρινά μην το κάνετε) και θα χρειαστεί να τους ξεκλειδώσουμε μέσω της Campaign, πράγμα διόλου δυσάρεστο: πρόκειται αναμφίβολα για το δυνατότερο κομμάτι του τίτλου με διασκεδαστικά (αν και κυρίως μετρίου μεγέθους και γραμμικά) επίπεδα και συμπαθητική, αν και κομματάκι τετριμμένη πλοκή. Κάθε χαρακτήρας επίσης έχει τα δικά του προαιρετικά iconic επίπεδα στo Campaign που επεκτείνουν τη διάρκεια του για λίγες ώρες.  Προσωπικά βρήκα πως, χάρη στο ικανοποιητικό επίπεδο ερμηνειών, η έλλειψη ομοιότητας των χαρακτήρων με τους ανάλογους κινηματογραφικούς παύει να ενοχλεί πολύ σύντομα. Το παιχνίδι έχει την δική του ξεχωριστή προσωπικότητα και είναι καλά σκηνοθετημένο, ενώ και ήρωες αλληλοσυμπληρώνονται σε ικανοποιητικό βαθμό.

Είπαμε το παιχνίδι είναι looter-brawler, έτσι δεν είναι; Το brawler κομμάτι του τίτλου δουλεύει σχετικά καλά. Έχουμε ήρωες καθαρά beat ‘em up όπως ο Hulk (αυτό έλειπε) ή η Ms Marvel, τον Captain America με τις ρίψεις της ασπίδας (σήμα κατατεθέν), αλλά και τα ακροβατικά τύπου double jump/wall run, τους ιπτάμενους Thor/Iron Man και την Black Widow στο γνωστό κράμα όπλων/πολεμικών τεχνών. Ο βασικός μηχανισμός πόρων τώρα, είναι ένα κράμα generators/spenders με cooldowns και χωρίς να εντυπωσιάζει, λειτουργεί επαρκώς.  Βέβαια δεν είναι όλοι ήρωες ίδιοι. Στο χειρισμό η Ms Marvel και ο Hulk θυμίζουν απλοϊκές εποχές 2005-2010 (Darksiders κλπ), ο Cap με τα ακροβατικά του είναι ελαφρώς πιο σύγχρονος, η Black Widow παίζεται σε στυλ Sleeping Dogs, ο Iron Man μια περιορισμένη έκδοση των  Javelins του Anthem και ο απολαυστικότερος (για τα γούστα μου δηλαδή) Thor ακριβώς όπως τον φαντάζεστε.

Ενα από τα cooldown του Iron Man είναι και η μορφή Hulkbuster

Κάθε ήρωας έχει το δικό του skillset με διαφορετικά talent trees, ώστε οι παίκτες να τους φέρουν στα μέτρα τους καθώς ανεβαίνουν επίπεδα. Ναι, επίπεδα – είναι ώρα να μιλήσουμε για το looter κομμάτι. Και πάλι στα looter πρότυπα, οι ήρωες σταδιακά ανεβαίνουν επίπεδο τόσο χαρακτήρα όσο και εξοπλισμού. Το κομμάτι το εξοπλισμού τώρα είναι δυστυχώς αμφιλεγόμενο. Βλέπετε σε επίπεδο immersion, η ιδέα της ισχυροποίησης του χαρακτήρα μέσω τεχνολογικών αναβαθμίσεων ταιριάζει γάντι στον Iron Man ή και σε ελαφρώς μικρότερο βαθμό στην Black Widow, πολύ λιγότερο στους Ms Marvel, Captain America και Thor και περίπου καθόλου στον Hulk. Ναι, ο πράσινος τύπος που σαπίζει στο ξύλο ημίθεους φορώντας ένα σκισμένο παντελόνι, θα χρειαστεί αναβαθμίσεις για να δείρει παρακατιανά ρομποτάκια, αν αυτά του ρίχνουν μερικά level. Ας είναι.

Ίσως η πιο καλοδουλεμένη υλοποίηση σε επίπεδο gameplay αυτή του Thor

Multiplayer

Η ολοκλήρωση της Campaign οδηγεί στο ξεκλείδωμα του Multiplayer κομματιού – ναι το παιχνίδι έχει χτιστεί ως μια co-op live service εμπειρία. Το γιατί δεν επέλεξαν να πάνε σε καθαρά story driven τίτλο στα πρότυπα του (PS4 exclusive) Spider-Man της Insomniac το εξηγήσαμε αναλυτικά πρόσφατα εδώ.

H οθόνη επιλογής αποστολής

Με δεδομένη λοιπόν την ανάγκη της SE να φέρει στην αγορά τίτλους που να έχουν σταθερά έσοδα σε βάθος χρόνου, η επιλογή προσθήκης multiplayer ήταν μονόδρομος – ενέργεια που από μόνη της δεν είναι μεμπτή. Το πρόβλημα είναι τόσο στο μοντέλο monetization (πολλά από τα επιθυμητά skins είναι αποκλειστικότητες και απλά δεν θα είναι διαθέσιμα στο μεγαλύτερο τμήμα των παικτών), αλλά κυρίως στον τύπο gameplay που επέλεξαν και αυτός δυστυχώς πάσχει από το κλασικό πρόβλημα των looter-shooter. Είναι φτωχός σε περιεχόμενο, ρηχός και επαναλαμβανόμενος. Τα επίπεδα είναι ανεξάρτητα και σαφώς καθορισμένα (βασικά τοποθεσίες που επισκεφθήκαμε στην campaign) και τα καθήκοντα που καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας είναι απλοϊκοί γρίφοι και έλεγχος περιοχής μονού σημείου απέναντι σε κύματα εχθρών, έλεγχος πολλαπλών τοποθεσιών (τύπου conquest του Battlefield franchise), καταστροφή στόχων από ξηρά ή αέρα και γενικά άχρωμες αποστολές, χωρίς την παραμικρή φρεσκάδα ή πρωτοτυπία. Ενώ η Campaign μου κράτησε το ενδιαφέρον αναλοίωτο από την αρχή μέχρι το τέλος για περίπου 15 ώρες, μετά από τέσσερις ώρες multi είχα αρχίσει να χασμουριέμαι.

Φυσικά και υπάρχει κατάστημα

Θα δανειστώ εδώ τη ρήση συναδέλφου: ”Η λιγότερη καλή φάση των παιχνιδιών live service είναι η περίοδος που ακολουθεί αμέσως μετά την κυκλοφορία τους”.  Και αυτό κατά κανόνα όντως ισχύει: η αφετηρία τέτοιων τίτλων συνήθως μαστίζεται είτε από έλλειψη περιεχόμενου, είτε από τεχνικά προβλήματα είτε από ατελές balancing είτε από συνδυασμό όλων των παραπάνω. Μερικά από τα πιο επιτυχημένα και δημοφιλή live service παιχνίδια όλων των εποχών ανεξαρτήτως του πόσο παλιά (πχ. World of Warcraft) ή νέα (πχ. Fortnite) είναι, χρειάστηκαν αρκετούς μήνες για να βρουν το βηματισμό και να φτάσουν στα υψηλά στάνταρ για τα οποία το κοινό τους τα λάτρεψε.

Το πρόβλημα εδώ είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις, αυτοί οι τίτλοι είχαν άφθονο χρόνο να εξελιχθούν, καθώς η αγορά των MMO και Battle Royale αντίστοιχα ήταν ακόμα στα σπάργανα. Τέτοια πολυτέλεια το ΜΑ δεν έχει ειδικά όταν πολλοί κεντρικοί χαρακτήρες όπως ο Hawkeye ή ο Black Panther θα έρθουν με μορφή DLC (o δε Spider-Man θα παραμείνει εσαεί αποκλειστικότητα του Playstation). Η αγορά βρίθει από υβρίδια looter και εκτιμώ πως ούτε η φίρμα Avengers ούτε η τοποθέτησή του ως το πρώτο κυρίως looter brawler του εξασφαλίζουν περίοδο χάριτος, ειδικά με το ευθέως ανταγωνιστικό Gotham Knights στον ορίζοντα. Οι όποιες διορθωτικές κινήσεις γίνουν από πλευράς Crystal Dynamics πρέπει να είναι γρήγορες και σαρωτικές- απλή προσθήκη έξτρα ηρώων και επιπέδων του ιδίου τύπου δεν είναι αρκετή και η εταιρεία ίσως αναγκαστεί να μειώσει την τιμή του τίτλου δραστικά πολύ σύντομα.

Tεχνικός Τομέας

Σχετικά καλός βαθμός εδώ. Το παιχνίδι είναι αρκετά βαρύ σε επίπεδο γραφικών και αν θέλετε να το παίξετε με υψηλές ρυθμίσεις και 60+ fps θα χρειαστείτε γρήγορη κάρτα (επιπέδου 1070/Vega 56 και πάνω) ακόμα και σε 1080p ενώ με HD textures είναι και αδηφάγο σε VRAM- κατά τη διάρκεια της δοκιμής είδα 8GB σε ανάλυση 3440×1440. O οπτικός τομέας σε γενικές γραμμές είναι προχωρημένος (αν και όχι αιχμής) και ως ένα βαθμό δικαιολογεί τις απαιτήσεις αυτές αν και μερικά επίπεδα σήκωναν κάποια βελτιστοποίηση ακόμα ενώ τα ηχητικά εφέ είναι ποιοτικά και η μουσική είναι από καλή έως εξαιρετική. Οι απαιτήσεις σε CPU δεν είναι τεράστιες, αλλά για βέλτιστα αποτελέσματα φροντίστε να το τρέξετε σε επεξεργαστή με πραγματικούς έξι πυρήνες ή τουλάχιστον 8 νήματα. Στο σύστημα της δοκιμής (R9 3900X/Radeon VII-3440×1440) έτρεξε σε κυρίως high settings με ελάχιστα προβλήματα και με δύο μόνο crashes.

Κάνουν μπαμ τα επίπεδα που έχουν δημιουργηθεί από την Eidos Montreal

Κλείνοντας

Η Square Enix είναι διαβόητη για τις υψηλές απαιτήσεις που έχει από την εμπορική πορεία των παιχνιδιών της. Με το Marvel’s Avengers έχει πραγματοποιήσει τεράστια επένδυση. Δεν είναι μόνο οι δαπάνες για την εξασφάλιση του σήματος Marvel από τη μαμά Disney, για τη μισθοδοσία των εκατοντάδων στελεχών που εργάζονται σε αυτό εδώ και χρόνια ή τα έξοδο σε μάρκετινγκ. Το κόστος ευκαιρίας είναι επίσης σημαντικό γιατί η επικέντρωση όλων αυτών των πόρων στο ΜΑ, στέρησε την αγορά από τουλάχιστον ένα Deus Ex και έναν Tomb Raider τίτλο και τα εταιρικά ταμεία από έσοδα εκατομμυρίων πωλήσεων. 

Η Square Enix έχει βάλει εδώ τα ρέστα της, αλλά το αποτέλεσμα μέχρι στιγμής είναι άνισο, αφού η δυνατή campaign συνοδεύεται από ένα ανέμπνευστο multiplayer, το οποίο δεν είμαι σίγουρος ότι μπορεί να διορθωθεί δραστικά σε μικρό χρονικό διάστημα. Ίσως αντί για το Destiny καλούπι, η Crystal Dynamics να έπρεπε να είχε εμπνευστεί από τα κλασικά open world Lego Marvel παιχνίδια και να δουλέψει με μεγάλα ανοιχτά hubs και σε στυλ GTA online σε μικρογραφία. Αλλά αυτό λίγη σημασία έχει τώρα, αυτά τα δεδομένα υπάρχουν και αυτά πρέπει να δουλευτούν. Το παιχνίδι στη μορφή που έχει αυτήν τη στιγμή είναι αξιόλογο ως single player εμπειρία αλλά στα υπόλοιπα πάσχει, πράγμα που βάζει ένα τεράστιο ερωτηματικό για το μέλλον του.

Ευχαριστούμε θερμά τη CD Media για την παροχή του review code.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 70%

70%

Άνισο αποτέλεσμα

Μια ενδιαφέρουσα και ψυχαγωγική campaign συνοδευμένη από ανούσιο multiplayer. Mπορούσε και καλύτερα.

Βασίλης Ξερικός

Γεννημένος στην Αθήνα το 1979. Gamer εξ απαλών ονύχων, η πρώτη μου επαφή με το σπορ έγινε με έναν κλώνο του Pong σε προσχολική ηλικία.  Αν και πιστός χρήστης PC από to 1989 και την εποχή των XT έχουν περάσει από την κατοχή μου και διάφορες κονσόλες (Atari 2600, διάφορες Sega, σειρά των Playstation κλπ) ενώ η εισαγωγή μου στην gaming δημοσιογραφία έγινε μόλις το Γενάρη του 2012 και το PC Master. Παλαίμαχος των adventures, πλέον μοιράζω τον gaming χρόνο μου μεταξύ MMO, RPG (κάθε είδους) και Shooters. Email:  [email protected] Follow me: Facebook | Twitter | SteamID: Kuivamaa

3 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL