REVIEWS

CANDLE

Έφτασε η στιγμή να παραδεχθώ κάτι, για τ’ οποίο δε μου είχε δοθεί μέχρι στιγμής η κατάλληλη αφορμή. Κατά την παρουσίαση των παιχνιδιών της Daedalic Entertainment στη φετινή εκδήλωσή της στο Αμβούργο, δεν ήταν το “Deponia Doomsday” εκείνο που μου τράβηξε περισσότερο την προσοχή, παρόλο που ήταν το μόνο αμιγώς adventure game εκ των πέντε τίτλων που παρουσιάστηκαν και τρίτος συνεχιστής μίας αγαπημένης σειράς. Η οποία σειρά βέβαια, όπως αποδείχθηκε στην πορεία, μάλλον θα ήταν (πολύ) καλύτερα να είχε ολοκληρωθεί στο “Chaos on Deponia”, αλλά αυτό αποτελεί αντικείμενο άλλης συζήτησης.

Απ’ την πρώτη στιγμή που ο Matthias Niebergall, producing manager της εταιρείας, προέβη στην παρουσίαση του παρθενικού τίτλου της Ισπανικής Teku Studios κι ακόμη περισσότερο κατά τη διάρκεια του hands-on που επακολούθησε, είχα την αίσθηση ότι οι Γερμανοί είχαν κάνει διάνα με την απόφασή τους να προβούν στο publishing του συγκεκριμένου τίτλου. Μάλιστα μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι παρόλο που το “Candle” έδειχνε να βρίσκεται από τότε (σ.σ.: Φεβρουάριος 2016) σε προχωρημένο στάδιο ολοκλήρωσης, τα στελέχη της εταιρείας κάνανε λόγο για κυκλοφορία του προς το τέλος του έτους. Ήταν ολοφάνερη δε η πίστη του Matthias στην ποιότητα του αποτελέσματος που θα προέκυπτε και τα συνεχή χαμόγελά του μαρτυρούσαν ότι δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια να κρύψει, ή έστω να μετριάσει, τον ενθουσιασμό του για τους gameplay μηχανισμούς που ενσωμάτωνε το φιλόδοξο puzzle platformer της μικρής Ισπανικής ομάδας.

Αξίζει επίσης ν’ αναφερθεί ότι το “Candle” χρηματοδοτήθηκε μέσω Kickstarter με $52.359 από 1.653 backers τον Ιούλιο του 2013, με τ’ αρχικό πλάνο να κάνει λόγο για κυκλοφορία τον Ιανουάριο… του 2014. Φαντάζομαι δε χρειάζεται να σας πω ότι ο εν λόγω στόχος απέτυχε παταγωδώς, έτσι δεν είναι; Είναι βέβαιο όμως, τουλάχιστον κατ’ εμέ, ότι αν είχε τηρηθεί το συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα  -που, μεταξύ άλλων, ασφαλώς και δεν προέβλεπε την μετέπειτα συμμετοχή της Daedalic Enertainment στ’ όλο εγχείρημα- το παιχνίδι που θα βλέπαμε θα ήταν από αρκετά έως τελείως διαφορετικό σε σχέση με τ’ αποτέλεσμα που εν τέλει αντικρίζουμε. Συνεπώς η πολύ μεγάλη αυτή καθυστέρηση μόνο καλό έκανε, όσο κι αν, δικαίως, στην πορεία δυσαρέστησε έντονα τους backers. Ήρθε όμως επιτέλους η ώρα ν’ αποζημιωθούν για την υπομονή τους και μαζί μ’ αυτούς να υποδεχθούμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι μία απ’ τις καλύτερες και πιο “φρέσκες” παραγωγές του 2016! Ναι, τόσο καλό είναι το “Candle”!

Candle Snap1Χρώμα παντού!

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ PUZZLE, ΛΙΓΟΤΕΡΟ PLATFORM

Εκ πρώτης όψεως το παιχνίδι δείχνει ν’ απευθύνεται στους εραστές της εποχής των 16-bit μηχανημάτων, καθώς, λόγω παρουσιαστικού, φαντάζει ως ένα μοντέρνο platform game, το genre του οποίου έκανε θραύση προ εικοσαετίας. Ωστόσο η εντύπωση αυτή δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο λανθασμένη, αφού όποιος αρέσκεται στο συνεχές τρέξιμο, συνοδεία αλμάτων και ταυτόχρονης εξουδετέρωσης αντιπάλων, μπορεί να ικανοποιήσει τη δίψα του μέσω πολλών άλλων παιχνιδιών, σίγουρα όμως όχι του “Candle”. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε μ’ ένα καθαρόαιμο puzzle platformer, με το πρώτο συστατικό να κατέχει τη μερίδα του λέοντος. Ο ρυθμός είναι αργός και δεν έχει την παραμικρή σχέση με run ‘n’ gun δράση, καθώς ανά πάσα στιγμή ανακύπτουν ζητούμενα που απαιτούν προσοχή, σκέψη και παρατήρηση του περιβάλλοντος από μεριάς μας.

Όντας χωρισμένο σε τρεις acts και σύμφωνα μ’ όσα μου είχε μεταφέρει τον Φεβρουάριο ο Matthias Niebergall, ανέμενα ότι στις πρώτες δύο θα κυριαρχούσε το puzzle στοιχείο, δίνοντας τη σκυτάλη στην platforming δράση στην τρίτη και τελευταία. Αν κι αυτό όντως συμβαίνει στο ξεκίνημά της, γρήγορα αποδεικνύεται ότι και το στερνό κεφάλαιο της ιστορίας διατηρεί το χαρακτήρα που έχει μέχρι εκείνη τη στιγμή το παιχνίδι. Πιθανότατα στους εννέα μήνες που μεσολαβήσανε απ’ τη συζήτηση που είχα με το στέλεχος της Daedalic Entertainment έως την επίσημη κυκλοφορία του παιχνιδιού αποφασίστηκε, πολύ ορθά, αν θέλετε τη γνώμη μου, να ενισχυθούν περαιτέρω οι γρίφοι του, ούτως ώστε να μην υπάρξει ανισορροπία μεταξύ των δύο πρώτων και της τρίτης πράξης. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που αντικρίζει το κοινό είναι ένα αρτιότατο, ξεχωριστής καλλιτεχνικής αξίας, παιχνίδι, που αποδεικνύεται μία υψηλού επιπέδου πρόκληση μέχρι να φτάσει κάποιος στο φινάλε του.  

Πρωταγωνιστής είναι ο Teku, ένα ξεχωριστό πλάσμα, που στο αριστερό άνω άκρο του αντί για χέρι φέρει ένα κερί. Η ιστορία λαμβάνει χώρα στην προϊστορική εποχή, με τις διάφορες φυλές να είναι σε συνεχή αντιπαράθεση, προσπαθώντας να οριοθετήσουν την περιοχή κατοικίας τους, εγκαθιδρύοντας παράλληλα την υπεροχή τους έναντι των υπολοίπων. Μία μέρα η φυλή του Teku δέχεται επίθεση από εκείνη του Wakcha, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, απαγάγουν τον σαμάνο δάσκαλο του πρωταγωνιστή μας, μεταφέροντάς τον στον καταυλισμό τους. Δε διστάζουν μάλιστα να βάλουν φωτιά στο χωριό, μαρτυρώντας τις άγριες προθέσεις τους. Ο μικρός μαθητής δε μπορεί φυσικά να κάτσει με σταυρωμένα χέρια. Κάπως έτσι ξεκινάει η περιπέτειά του, κατά τη διάρκεια της οποίας θα πληροφορηθεί πράγματα που δε γνώριζε έως εκείνη τη στιγμή κι έχουν να κάνουν με την ιστορία των διαφόρων φυλών μεταξύ τους. Πολύτιμος σύμμαχός του θα είναι το κερί που κουβαλά συνεχώς πάνω του, καθώς θ’ αποδειχθεί όχι μόνο οδηγός του, αλλά και το κλειδί για να ξεπεράσει πολλές δύσκολες καταστάσεις.

Candle Snap2Τα πιθήκια είναι φίλοι μας και θέλουν το καλό μας…

Στο σημείο αυτό θα υπογραμμίσω κάτι. Μπορεί από πολλούς να μην αξιολογείται ως κάτι το ιδιαίτερο, αλλά προσωπικά χαίρομαι όταν βλέπω μεγάλες εταιρείες να εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να επενδύουν οικονομικά κεφάλαια σε παιχνίδια που δε περιλαμβάνουν πυροβολισμούς, σκοτωμούς κι ατελείωτο αίμα. Αν μη τι άλλο χορτάσαμε από δαύτα, χώρια που συνεχίζουμε να τα συναντάμε στη συντριπτική πλειοψηφία του σύγχρονου gaming. Το “Candle” είναι ένα παιχνίδι που μπορείτε άφοβα να το παίξετε έχοντας το μικρό παιδί σας δίπλα, που σίγουρα θα μαγνητιστεί απ’ τα πολύχρωμα κι εξαιρετικά σχεδιασμένα τοπία, τον χαριτωμένο πρωταγωνιστή, καθώς και τις αστείες, προϊστορικού τύπου, ομιλίες των απανταχού χαρακτήρων που κάνουν την εμφάνισή τους. Προτού βιαστείτε να γελάσετε, αναλογιστείτε ότι, σ’ αντίθεση με το παρελθόν, τη σήμερον ημέρα το gaming απευθύνεται και στα μεγαλύτερης ηλικίας μέλη μίας οικογένειας, πέραν των όποιων  παιδιών αυτής.


ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΑ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙ

Τα screenshots μαρτυράνε από μόνα τους ότι το “Candle” είναι απολύτως ικανό να συγκινήσει κάθε gamer, οποιασδήποτε ηλικίας κι αν είναι αυτός, με τα ξεχωριστής ομορφιάς γραφικά του. Ο κόσμος στον οποίο εξελίσσεται η περιπέτεια του Teku είναι ένα σύνολο από ζωγραφισμένες στο χέρι ακουαρέλες, που στη συνέχεια ψηφιοποιήθηκαν και μεταφέρθηκαν στην οθόνη του υπολογιστή. Προφανώς καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για ατελείωτων ωρών δουλειά, που ανταμείβει όμως τους δημιουργούς με τ’ αποτέλεσμά της. Τη ματιά μονομιάς τραβάνε τόσο τα πλούσια και πολυποίκιλα χρώματα του περιβάλλοντος, όσο και τα μαγευτικά backgrounds. Όσο για τ’ απανταχού πρόσωπα, είναι κάτι παραπάνω από χαρακτηριστική η όψη που διαθέτουν, αφού η επιφάνειά της αποτελείται από ξύλο κι όχι δέρμα, κάτι που είναι εμφανές κατά τη διάρκεια των cut sequences. Κι επειδή το “Candle” προέρχεται από μία μικρή, ολιγομελή ομάδα, θα μπορούσε να συγχωρήσει κανείς ενδεχόμενη χαμηλότερη ποιότητα απεικόνισης κατά τη διάρκεια αυτών. Κι όμως, εκεί είναι που οι developers πραγματικά δίνουν ρέστα κι εκθέτουν μεγαλύτερα studios με πολλαπλάσια budgets παραγωγών. Ας μη ξαναπούμε λοιπόν ότι η Unity engine έχει περιορισμένες δυνατότητες. Αφήνω τις εικόνες που συνοδεύουν το κείμενο να μιλήσουν από μόνες τους.

Εκείνοι που δε μιλάνε, τουλάχιστον χρησιμοποιώντας κάποια απ’ τις διαλέκτους που γνωρίζουμε σήμερα, είναι οι διάφοροι χαρακτήρες που κάνουν την εμφάνισή τους. Η ομιλία τους αποτελείται από κωμικού ύφους κραυγές και μουγκρητά, που πραγματικά έχουν μεγάλο γούστο. Το περιεχόμενο των λεγομένων τους απεικονίζεται κι υπό μορφή παράστασης σ’ έναν κύκλο που εμφανίζεται ακριβώς από πάνω τους, ενώ επεξηγείται / μεταφράζεται στο τέλος τους κι απ’ τον αφηγητή, που δεν είναι άλλος απ’ τον Terry Wilton,  που διατηρούσε τον ίδιο ρόλο και στην “Trine” τριλογία. Με την Daedalic Entertainment δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεται, αφού είχε συμμετάσχει και στο “Night of the Rabbit”.  Πέραν του Wilton, ρεσιτάλ παραδίδει και ο Pascual De Gállego Porta, που συνέθεσε ένα περιορισμένης έκτασης μεν (πέντε ενορχηστρώσεις), υψηλής ακουστικής αισθητικής δε soundtrack. Τελικά το μόνο που μου χτύπησε ελαφρώς άσχημα από ηχητικής άποψης στο “Candle” είναι ότι πλην του αφηγητή, ο Wilton, όταν έρθει η ώρα, δανείζει τη φωνή του και στον σαμάνο της φυλής του Teku, κάτι που ομολογουμένως φαντάζει παράταιρο.

Candle Snap3Δείγμα του χάρτη του παιχνιδιού.

Περνώντας στο πιο ενδιαφέρον κομμάτι του ”Candle”, που φυσικά δεν είναι άλλο απ’ το gameplay, το πλέον σημαντικό στοιχείο που έχουμε πάντα στο μυαλό μας είναι ότι οποτεδήποτε μας δίνεται η δυνατότητα ανάβουμε το κερί του Teku και μεταφέρουμε τη φωτιά σ’ όσα περισσότερα σημεία είναι εφικτό. Υπάρχουν και στιγμές που θα χρειαστεί να εκμεταλλευτούμε τη λάμψη που είναι σε θέση να δημιουργήσει το αριστερό άκρο του πρωταγωνιστή, καθώς και άλλες που θα κάνουμε τ’ ακριβώς αντίθετο, δηλαδή θα σβήσουμε το κερί προκειμένου να μη γίνουμε αντιληπτοί απ’ τους αντιπάλους. Αμφότερες οι παραπάνω ενέργειες πραγματοποιούνται μέσω του πλήκτρου D, απλά για την επίτευξη της δεύτερης απαιτείται ελαφρώς πιο παρατεταμένο πάτημα του κουμπιού. Δώστε προσοχή στη χρήση της, καθώς δεν τονίζεται ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του tutorial, αλλά αποδεικνύεται παραπάνω από σημαντική κι απαραίτητη.

Η μεγάλη ομορφιά του παιχνιδιού των Ισπανών και την ίδια στιγμή το μεγαλύτερο προτέρημά του εντοπίζονται στα διάφορα ζητούμενα που θέτει και τα οποία παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία. Για να ξεκινήσω από εκείνα που γνωρίζω καλά ότι εκνευρίζουν μερίδα του gaming κοινού, συναντάμε κι εδώ τα κλασσικά slider και mechanical puzzles, μονάχα σε μία παραλλαγή έκαστο, καθώς κι ένα mini game που θυμίζει τρίλιζα. Δε με δυσκόλεψε κάποιο, ούτε κι έχω ιδιαίτερο πρόβλημα με την παρουσία τους, πόσω μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με game του οποίου το ένα συστατικό ακούει στον τίτλο puzzle. Παρ’ όλα αυτά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν το πιο αντιπροσωπευτικό στοιχείο του gameplay του “Candle”, παρά μόλις ένα πολύ μικρό μέρος αυτού. Εκείνο που κυριαρχεί είναι η εύρεση, συλλογή κι αξιοποίηση αντικειμένων, που αποθηκεύονται στο inventory του πρωταγωνιστή. Τι είπατε, ότι το “Candle” φαντάζει περισσότερο adventure game σε σχέση με το επίσης πρόσφατο “Silence”; Μα δε φαντάζει μόνο, είναι! Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε τ’ ότι στο Steam εντάσσεται σ’ αυτό ακριβώς το genre. Για εμένα ο ορθότερος όρος, που θα το περιέγραφε επακριβώς, θα ήταν adventure puzzle platformer.

Οι τίτλοι όμως πολλές φορές μικρή σημασία έχουν. Εκείνο που μετράει είναι η ουσία και στον τομέα αυτό το “Candle” κυριολεκτικά αριστεύει. Ο παίκτης οφείλει να κοιτάει με προσοχή οτιδήποτε συναντά, ν’ ακούει με προσοχή τις οδηγίες / συμπεράσματα του αφηγητή, να παρατηρεί το περιβάλλον. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που θα νομίσετε ότι έχετε φτάσει σ’ αδιέξοδο απλά και μόνο γιατί δε θα έχετε αντιληφθεί ότι υφίστανται ελαφρώς κρυμμένα αλλά προσβάσιμα μέρη, που δεν είναι εξ’ αρχής απολύτως ορατά. Γι’ αυτό ακριβώς πρέπει είτε ο Teku πατάει σε στέρεο έδαφος είτε βρίσκεται εντός του νερού, να πηγαίνετε προς όλες τις δυνατές κατευθύνσεις κι όσο εκτείνονται αυτές. Θα καταλάβετε ακριβώς τί εννοώ όταν έρθει η ώρα ν’ ασχοληθείτε με το παιχνίδι. Κι είμαι απόλυτα σίγουρος ότι  θα ξοδέψετε αρκετή ώρα μέχρι να βρείτε εκείνο το αναθεματισμένο μανιτάρι…

Candle Snap4Στo σημείο αυτό κόλλησα ώρες. Κάποιος άλλος μπορεί να το περάσει εντός τριών λεπτών.

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ

Αυτό που πρέπει να τονιστεί όμως είναι ότι το “Candle” πουθενά δε φτάνει να γίνεται εκνευριστικό ή “άδικο”. Οτιδήποτε απαιτείται να πράξουμε έχει μία λογική και τις περισσότερες φορές γνωρίζουμε πώς να φέρουμε κάτι εις πέρας, απλά μας λείπει το κατάλληλο αντικείμενο. Εκεί ακριβώς είναι που εισέρχεται ο κρίσιμος παράγοντας της προσοχής προς το περιβάλλον και σ’ άπαντα τα χαρακτηριστικά του. Ακόμη κι ο γρίφος που με ταλαιπώρησε περισσότερο όλων και που είναι οπτικού χαρακτήρα, είναι απολύτως λογικός και δεν είναι καθόλου απίθανο να τον λύσει κάποιος άλλος εντός τριών λεπτών! Αυτή είναι κι η μαγεία του παιχνιδιού των Ισπανών, ότι έχει απαιτητικό χαρακτήρα, προϋποθέτει προσήλωση, πουθενά όμως δεν αγγίζει το όριο του παραλογισμό. Τα πάντα είναι προσεκτικά σχεδιασμένα και άρτια τοποθετημένα στον χώρο.


Ακούγεται κάπως οξύμωρο, αλλά το συγκεκριμένο παιχνίδι διαθέτει καλύτερους γρίφους από πολλά άλλα που διαφημίζονται ως αμιγή adventure games κι επί της ουσίας είναι τέτοια. Η διαφορά είναι ότι εκεί που άλλοι developers στερούνται έμπνευσης και καταφεύγουν σε πολυφορεμένες λύσεις και φόρμουλες, οι Ισπανοί φανερώνουν ότι διαθέτουν μπόλικη φαντασία, προικίζοντας τη δημιουργία τους με πανέξυπνα ζητούμενα. Νομίζω ότι είχα χρόνια να συναντήσω τίτλο που να κατάφερε τόσες πολλές φορές κατά τη διάρκειά του να μου προσφέρει το αίσθημα της ικανοποίησης οποτεδήποτε κατάφερνα να πάω λίγο παρακάτω. Γι’ αυτό ακριβώς προ εννέα μηνών ένιωσα ότι η Daedalic Entertainment είχε χτυπήσει φλέβα χρυσού, “υιοθετώντας” το τέκνο της Teku Studios, κάτι που πλέον επιβεβαίωσα πλήρως.

Την ίδια στιγμή όμως δε μπορώ παρά να στεναχωριέμαι βλέποντας το Steamspy ν’ αναφέρει προς ώρας κάτι παραπάνω από μόλις 2.000 κατόχους του παιχνιδιού, με τα reviews στην πλατφόρμα της Valve να είναι θετικά στο απόλυτο σύνολό τους (100%), προερχόμενα όμως από μόλις 27 άτομα! Αν λοιπόν αναρωτιέστε αν το “Candle” αξίζει τα €15 που ζητά, σας απαντώ αμέσως: Ανεπιφύλακτα! Πρόκειται για ένα παιχνίδι-διαμάντι, που θέλω να πιστεύω ότι στην πορεία δε θα παραμείνει άγνωστο στους περισσότερους και για την καλύτερη gaming αποκάλυψη που, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα θυμάμαι απ’ το 2016.

Κι αν -ορθώς- συσχετίζετε τα χρήματα που ζητά ένα video game με τις ώρες ενασχόλησης που προσφέρει, εδώ ειλικρινά δε ξέρω τί να σας πω, καθώς είναι αρκετά απροσδιόριστη η κατάσταση. Πεποίθησή μου είναι ότι σε καμία περίπτωση δε τερματίζεται σε λιγότερες από 7-8 ώρες, μπορεί όμως πολύ άνετα να σας πάρει και τον διπλάσιο (και βάλε…) χρόνο, καθώς είναι πολλά εκείνα που εκ πρώτης όψεως μπορεί να σας ξεφύγουν ή να μην αντιληφθείτε πλήρως τη σημασία τους.

Candle Snap5Στο ξεκίνημα της τρίτης πράξης.

Φτάνοντας λίγο πριν το κλείσιμο του review μου, αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω αναφέρει τίποτα αρνητικό για το “Candle”. Είθισται ο reviewer που σέβεται τον εαυτό ν’ αναφέρει κάτι ως μειονέκτημα έκαστου τίτλου που αναλαμβάνει να παρουσιάσει, έτσι δεν είναι; Ε λοιπόν δε μπορώ ν’ αναφέρω κάτι, ακριβώς διότι δεν εντόπισα τίποτα που να μετριάσει την εξαιρετική εντύπωση που μου άφησε το ντεμπούτο των Ισπανών developers. Και τι ντεμπούτο είναι αυτό, πραγματικά ονειρικό! Θα επαναλάβω λοιπόν απλά ότι θα προτιμούσα να δανείζει άλλος τη φωνή του στον σαμάνο Yaqa κι όχι ο Wilton, μια κι εκτελεί χρέη αφηγητή. Άντε, να προσθέσω κιόλας ότι περίμενα πως θα κρατούσε για το φινάλε κάποια μάχη ή μία ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση, σε επίπεδο γρίφου, απ’ αυτή που διαθέτει. Σπουδαία τα λάχανα, ε;

Προτού ολοκληρώσω την παρουσίαση, οφείλω ν’ αναφέρω ότι το παιχνίδι μας παρέχει αρκετά save points, δίχως ν’ απέχουν πολύ το ένα απ’ τ’ άλλο, ενώ υφίσταται και χάρτης που εμφανίζεται με πάτημα του πλήκτρου Ε, αφού πρώτα εισέλθουμε με το Ι εντός του inventory μας. Κερασάκι στην τούρτα αποτελεί η μικρού μεγέθους έκπληξη-ανατροπή που επιφυλάσσει το φινάλε του, έστω κι αν λόγω ύφους και χαρακτήρα της ιστορίας δεν την είχε και τόσο ανάγκη, δίχως αυτό φυσικά να σημαίνει ότι δεν είναι επιτυχημένη.

ΤΟ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ… ΤΩΡΑ!

Έχω αναφέρει ξανά κατά το παρελθόν ότι τα reviews που “κράζουν” συχνά αποδεικνύονται πιο διασκεδαστικά για τον αναγνώστη, πιθανώς ακόμη και για τον reviewer. Το να διαβάζεις ένα κείμενο-λιβανιστήρι μάλλον δεν έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Ωστόσο το να γράφεις review για ένα παιχνίδι σαν το “Candle” έχει και παραέχει ενδιαφέρον, καθώς αφ’ ενός σου δίνεται η ευκαιρία να ενημερώσεις το κοινό για έναν ιδιαίτερα αξιόλογο τίτλο, αφ’ ετέρου νιώθεις ότι μπορείς κι εσύ να βοηθήσεις, όσο μπορείς και περνά απ’ το χέρι, να καταστεί λιγάκι πιο γνωστός, αυξάνοντας έτσι τις πωλήσεις που δικαιούται με το παραπάνω να κάνει. Ακόμη θυμάμαι τον Castern Fichtelmann να μου μιλάει με τα καλύτερα λόγια για το “Dead Synchronicity: Tomorrow Comes Today” και την ίδια στιγμή να με πληροφορεί για τις απογοητευτικά χαμηλές πωλήσεις που έκανε. Δε θα ήθελα με τίποτα ν’ ακούσω το ίδιο για το “Candle”, όταν κι αν τα φέρει η τύχη να ξανασυζητήσω μαζί του.

Candle Snap6Πόσο απέχει αλήθεια αυτή η εικόνα από έναν πίνακα ζωγραφικής;

Για να φτάσατε να διαβάζετε μέχρι εδώ, σημαίνει ότι δε χρειάζεται να επαναλάβω ότι το συμπαθέστατο αυτό adventure puzzle platformer αποτελεί μία γοητευτική και συνάμα διασκεδαστική εμπειρία. Σε μία χρονιά που η Daedalic Entertainment κυκλοφόρησε sequels του “Deponia” και του “The Whispered World” ήταν μάλλον εντελώς απροσδόκητο και για εμένα να με κερδίσει τελικά περισσότερο απ’ όλα ο τίτλος μίας μικρής Ισπανικής ομάδας που ωστόσο είχε την τύχη να συνεργαστεί με τους δραστήριους Γερμανούς. Μη φοβηθείτε λοιπόν, επενδύστε πάνω του, σας εγγυώμαι ότι δε θα απογοητευτείτε.

Άλλωστε κάτι πρέπει να σας λέει αυτό το 95% που βλέπετε ως σκορ και που στα τέσσερα χρόνια που αρθρογραφώ εδώ στο RageQuit είναι η υψηλότερη βαθμολογία που έχω δώσει ποτέ σε παιχνίδι κι αυτή μονάχα σε μία ακόμη περίπτωση, εκείνη του “The Book of Unwritten Tales 2“. Ούτε είναι τυχαίο ότι παντού, σε Metacritic ή Steam, το παιχνίδι λαμβάνει υψηλότατους βαθμούς και μόνο θετικές αξιολογήσεις. Για να το πω τέλος πάντων και κάπως αλλιώς, ειλικρινά πιστεύω ότι πρέπει να είναι κάποιος πνευματικά ελλιπής και συναισθητικά ανεπαρκής για να μην εκτιμήσει, αλλά κι αγαπήσει ταυτόχρονα, το “Candle”!

karkasSpecs 3

Pros

  • Πανέξυπνος σχεδιασμός επιπέδων, μηχανισμών gameplay και γρίφων που ενσωματώνει
  • Απαιτεί απ’ τον παίκτη να επιδείξει τη δέουσα προσοχή για να καταφέρει να τ’ ολοκληρώσει, δίχως όμως να φανερώνει τον παραμικρό παραλογισμό
  • Διάρκεια που μπορεί ν’ αποδειχθεί από πολύ ικανοποιητική μέχρι… τεράστια!
  • Μαγευτικής ομορφιάς κόσμος, που στηρίζεται σε σχεδιασμένες στο χέρι ακουαρέλες κι εξαιρετικά cut sequences
  • Ταιριαστή και “γλυκιά” μουσική υπόκρουση
  • Ο Wilton είναι κι εδώ ιδανικός ως αφηγητής
  • Το σενάριο κρατάει μία μικρή ανατροπή για το φινάλε, ως επιστέγασμα της ιστορίας

Cons

  • Θα ήταν προτιμότερο και πιο ταιριαστό η φωνή του Yaqa να έχει αποδοθεί από κάποιο άλλο πρόσωπο   
  • Η τελική σκηνή θα μπορούσε να επιφυλάσσει μία μεγαλύτερη πρόκληση σε επίπεδο γρίφου ή μάχης

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 95%

95%

Μάνος Καρκαλέμης

Ο Μάνος δε μπορεί παρά να νιώθει ευτυχής που ασχολήθηκε ενεργά με την gaming αρθρογραφία στα χρόνια 2009-2017, οπότε και του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει reviews για κάποια adventure games-διαμάντια, όπως "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

6 Comments

  1. Μπραβο ρε Μανο! Αυτο περιμενα για να το παρω. Το ειχα σταμπαρει στο steam και σκεφτομουν να το παρω αλλα τωρα ειμαι πλεον σιγουρος. Ερχονται γιορτες και θα περιμενω καποιο πιθανο sale. Αν δε γινει θα το παρω οπως και να εχει.

    Για αλλη μια φορα, φοβερο κειμενο.

  2. Το είχα σταμπάρει λίγο καιρό τώρα, λόγω Νταεντάλικ βασικά. Λέω κάτι θα ξέρουν αυτοί. Εξελλίσεται σε γκόντλαϊκ πάμπλισερ με αργά και σταθερά βήματα. Αφού κυριάρχησε στα αντβέντουρς, βλέπεις τώρα διαμαντάκια και σε άλλες κατηγορίες όπως το Καντλ ή το Σάντοου Τάκτιξ. Χολικαουίζουν άσχημα.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL