REVIEWS

RESIDENT EVIL: REVELATIONS

Δεύτερος τίτλος Resident Evil για PC μέσα σε λίγους μήνες από την Capcom και κάπου αρχίζεις να πιστεύεις ότι η αγελάδα έχει πια «στραγγίξει» και τις τελευταίες της σταγόνες. Μετά τα, κατ’ εμέ, απογοητευτικά Resident Evil 5 και 6, ιδίως το δεύτερο που στην προσπάθειά του να ικανοποιήσει όλα τα γούστα, κατέληξε να μην γνωρίζει τι θέλει να γίνει όταν θα μεγαλώσει, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε κάποιος θα ήταν ένα ακόμα θλιβερό κεφάλαιο στην ιστορική σειρά Resident Evil. Ευτυχώς για όλους μας, το Resident Evil: Revelations, το οποίο σημειωτέον αποτελεί HD μεταφορά του ομότιτλου παιχνιδιού στη φορητή κονσόλα 3DS της Nintendo, δεν ανήκει σε αυτή τη κατηγορία. Θεωρώ μάλιστα ότι πρόκειται για τον καλύτερο τίτλο Resident Evil που έχουμε δει εδώ και πολλά χρόνια.

ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ, ΠΑΛΙΟ, ΣΑΠΙΟΚΑΡΑΒΟ…

Το RE: Revelations διηγείται τα γεγονότα μεταξύ του Resident Evil 4 και 5, όπου κατά κύριο λόγο αναλαμβάνετε το ρόλο της Jill Valentine, η οποία προσπαθεί να εντοπίσει τα ίχνη του Chris Redfield, που χάθηκαν κατά την προσπάθειά του να βρει στοιχεία για τον θανατηφόρο ιό “T-Abyss” στο κρουαζιερόπλοιο Queen Zenobia. Ο συγκεκριμένος ιός αποτελεί ένα καταστροφικό βιολογικό όπλο, που μετατρέπει σε αποκρουστικό τέρας κάθε ον στο οποίο έρχεται σε επαφή και αποτελεί μοχλό εκβιασμού της τρομοκρατικής οργάνωσης “Il Veltro” για τη μόλυνση της Μεσογείου. Η Jill, η οποία εργάζεται για την οργάνωση BSAA, μαζί με τον συνάδελφό της Parker, ανεβαίνουν στο πλοίο Queen Zenobia για να ανακαλύψουν ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά τόσο με αυτό όσο και με την εξαφάνιση (;) του Chris Redfield…

Η ιστορία του RE: Revelations χωρίζεται σε 12 επεισόδια διάρκειας 45-50 λεπτών, σε στυλ τηλεοπτικής σειράς και, χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Σχεδόν κάθε επεισόδιο τελειώνει με ένα cliffhanger που σε «τραβά» να δεις τη συνέχεια, ενώ οι συχνές ανατροπές στη πλοκή και η τακτική εναλλαγή των πρωταγωνιστών (π.χ. σε μερικά υπο-κεφάλαια ελέγχετε τον Chris, σε άλλα τον Parker κ.ο.κ) διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον του παίκτη, έστω και αν το συνολικό αποτέλεσμα δεν ξεπερνά το επίπεδο μιας b-movie. Σε γενικές γραμμές όμως, αν δεν έχετε ιδιαίτερα υψηλές απαιτήσεις, το RE: Revelations διαθέτει ένα ικανοποιητικό σενάριο που αξίζει να παρακολουθήσετε μέχρι τέλους και, πολύ περισσότερο, να το βιώσετε παίζοντας.

Resident Evil Revelations Shot1
H Jill Valentine σκεπτική, λίγο πριν αρχίσει το “πανηγύρι”.

BACK TO THE ROOTS…ALMOST

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχετε στο νου σας, ξεκινώντας τη περιπέτεια στο RE: Revelations είναι ότι το παιχνίδι έχει ένα σαφή προσανατολισμό προς το survival horror. Ο ρυθμός του παιχνιδιού είναι σχετικά αργός, μακριά από τη “Rambo” λογική του Resident Evil 6, τα πυρομαχικά λιγοστά (κάθε βολή μετράει, ειδικά αν παίζετε στο υψηλότερο επίπεδο δυσκολίας), ενώ το κλειστοφοβικό και μουντό περιβάλλον παρέχει περιορισμένο πεδίο δράσης, γεγονός που δεν σας επιτρέπει να τρέχετε πανικόβλητοι πυροβολώντας αδιακρίτως και όποιον πάρει ο χάρος. Φυσικά, δεν λείπουν και οι στιγμές έντονης δράσης, αλλά αυτές αποτελούν την εξαίρεση στο κανόνα και έχουν εφαρμοστεί με φειδώ, προκειμένου να αποφευχθεί να χαρακτηριστεί το παιχνίδι ως καθαρό action/shooter.

Ως επί το πλείστον, το παιχνίδι διαδραματίζεται πάνω στο πλοίο Queen Zenobia και, αν και σε κάθε κεφάλαιο έχετε ένα στόχο που πρέπει να ολοκληρώσετε, είστε ελεύθεροι να το εξερευνήσετε κατά βούληση, χωρίς συνήθως να σας περιορίζει στο να ακολουθήσετε μια γραμμική πορεία. Το πλοίο κρύβει πολλά μυστικά και, ιδίως στα πρώτα επεισόδια, θα βρίσκετε συνεχώς κλειδωμένες πόρτες που ανοίγουν κατόπιν εύρεσης του ανάλογου αντικειμένου, πράγμα που αποτελεί και την πλειοψηφία των γρίφων που θα συναντήσετε. Ο εντοπισμός των πολυπόθητων αντικειμένων και προμηθειών που θα σας επιτρέψουν να προχωρήσετε παρακάτω δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολος και το mini-map στο πάνω δεξί μέρος της οθόνης προσφέρει πολύτιμες βοήθειες, αλλά έχετε υπόψη σας ότι δεν σας δίνονται όλα στο πιάτο. Θα χρειαστεί να ψάξετε εξονυχιστικά κάθε δωμάτιο που θα επισκεφθείτε, τόσο έχοντας τα μάτια σας ανοιχτά όσο και με τη βοήθεια του ειδικού gadget Genesis.

Resident Evil Revelations Shot4
Ενίοτε θα χρειαστεί να λύσετε κάποια puzzles, τίποτε το αξιοσημείωτο όμως.

Όταν ενεργοποιείτε το Genesis, έχετε τη δυνατότητα να ανακαλύψετε κρυμμένα αντικείμενα (πυρομαχικά, green herbs και handprints για το σχετικό…achievement) ενώ αν το χρησιμοποιήσετε πάνω σε εχθρούς γεμίζετε μια μπάρα «γνώσης», η οποία σας δίνει ως δωράκι ένα έξτρα herb. Από την άλλη, οι εχθροί που θα συναντήσετε αποτελούνται κυρίως από διάφορα είδη Oozes (σχεδιαστικά διεστραμμένα τέρατα που λαχταρούν τη…καρδούλα σας), τα οποία από μόνα τους δεν αποτελούν μεγάλη απειλή (η ξακουστή ΑΙ «ζαρζαβατικού» κάνει και εδώ την εμφάνιση της), αλλά αν δεν προσέξετε και παγιδευτείτε στους μικρούς χώρους του περιβάλλοντος, είναι εύκολο να ηττηθείτε. Άλλωστε τα περισσότερα τέρατα είναι αρκετά ανθεκτικά στα πυρομαχικά σας και αν δεν φροντίσετε να σημαδεύετε στα αδύναμα σημεία τους, θα καταλήξετε να ξοδέψετε άδικα τα πυρομαχικά σας σε έναν και μόνο εχθρό. Είπαμε, στο RE: Revelations κάθε βολή μετράει, οπότε αν έχετε την επιλογή να αποφύγετε κάποια μάχη, πράξτε το – τα τέρατα δεν μπορούν να σας ακολουθήσουν πίσω από κλεισμένες πόρτες (pro-tip).

Όμως, παρ’ όλο που το παιχνίδι έχει περισσότερο survival χαρακτήρα, δεν έχει απολέσει ολοκληρωτικά τον τομέα του gunfighting. Η Jill (ή ο εκάστοτε πρωταγωνιστής του επεισοδίου) μπορεί να κρατά μέχρι τρία όπλα ταυτόχρονα (handguns, shotguns, sniper rifles ως και rocket launchers) τα οποία αναβαθμίζονται στα σχετικά upgrade boxes που υπάρχουν διάσπαρτα στο πλοίο, εφόσον βρείτε τα σχετικά custom parts – όσο παραπάνω χρόνο αναλώνετε στην εξερεύνηση τόσο περισσότερα θα εντοπίσετε. Οι μάχες δεν διαφέρουν από τη μορφή που καθιερώθηκε από το Resident Evil 4 και έπειτα, με την προοπτική τρίτου προσώπου πίσω από τον ώμο του πρωταγωνιστή να εφαρμόζεται εξίσου καλά, ενώ έχει προστεθεί και μια (αρκετά χρήσιμη) κίνηση dodge που σας επιτρέπει να αποφεύγετε τις επιθέσεις των τεράτων, αν πατήσετε το κατάλληλο κουμπί τη σωστή στιγμή. Όσον αφορά τον εκάστοτε συνάδελφο που έχετε παρέα σε κάθε σας βήμα, η ύπαρξή του είναι καθαρά διακοσμητική και για να ομορφαίνει το σκηνικό (δείτε τη κοπελιά στο ασανσέρ στο 3ο Screenshot Reel και θα καταλάβετε τι εννοώ). Οι εχθροί τον αγνοούν παντελώς, οι σφαίρες του δεν προκαλούν σχεδόν τη παραμικρή ζημιά, ενώ ευτυχώς δεν χρειάζεται ντάντεμα καθώς είναι αθάνατος – thanks Capcom, με γλίτωσες από την αγορά νέου πληκτρολογίου! :p

Resident Evil Revelations Shot2
Αίμα στο πάτωμα και ένα πτώμα που λείπει. Χμ… ας ετοιμαστούμε καλού-κακού.

Εκεί που το παιχνίδι κατορθώνει να κερδίσει τη συμπάθεια του παίκτη είναι στην ατμόσφαιρα. Προσωπικά είχα καιρό να αισθανθώ ανασφάλεια παίζοντας ένα τίτλο Resident Evil και το Revelations το κατορθώνει με το παραπάνω. Η μακάβρια ατμόσφαιρα, η συνεχής αίσθηση του κινδύνου, η οποία δεν περιορίζεται σε απότομες «επισκέψεις» τεράτων/κατάλληλες για καρδιακούς, αλλά χτίζεται σταδιακά τόσο με «υπόνοιες» ότι κάτι απόκοσμο βρίσκεται στην επόμενη γωνία όσο και με την ανατριχιαστική μουσική που συνοδεύει κάθε σας βήμα. Οι δημιουργοί του RE: Revelations σίγουρα είναι καλοί γνώστες του ψυχολογικού τρόμου και σε πολλά σημεία το παιχνίδι εκπλήσσει θετικά με την ποιότητά του. Δυστυχώς η ποιότητα αυτή δεν είναι παρούσα καθ’ όλη τη διάρκεια, καθώς υπάρχουν μερικές «άγαρμπες» στιγμές όπως οι μάχες με τα bosses, με αποκορύφωμα τη πρώτη που διακρίνεται από τη πολλή άσκοπη «τρεχάλα» και κάποια βαρετά κεφάλαια που δεν έχουν ιδιαίτερο ρόλο ύπαρξης. Ευτυχώς αυτά επισκιάζονται από το συνολική εμπειρία που αποκομίζει ο παίκτης, ολοκληρώνοντας το παιχνίδι μετά από 10 περίπου ώρες, η οποία διαθέτει αναμφίβολα θετικό πρόσημο. Αν μάλιστα αγαπήσατε τόσο πολύ το Queen Zenobia και δεν θέλετε να το εγκαταλείψετε έτσι εύκολα, μπορείτε να ασχοληθείτε με το ανέλπιστα πλούσιο Raid Mode, όπου μόνος σας ή σε συνεργασία με άλλους παίκτες πολεμάτε κύματα εχθρών σε διάφορες πίστες, επηρεασμένες από την campaign του παιχνιδιού. Για τους λάτρεις του multiplayer, το Raid Mode είναι μια πολύ προσεγμένη και διασκεδαστική προσθήκη, με πλήθος unlockables που μπορούν να σας απασχολήσουν για ώρες μέχρι να τα ανακαλύψετε όλα.

HOWL THE RAIN MAKETH THEM LIKE UNTO DOGS

Στην εισαγωγή αναφέρθηκε ότι το RE: Revelations είναι μεταφορά από το 3DS, μια φορητή κονσόλα με σαφώς πολύ λιγότερες δυνατότητες ακόμα και από τα Xbox 360/PS3. Αυτό σημαίνει ότι, παρ’όλο το high definition ρετουσάρισμα που έχει υποστεί, το παιχνίδι δεν κρύβει τις καταβολές του. Το περιβάλλον διαθέτει χαμηλής ανάλυσης textures σε σημείο που να θυμίζει παιχνίδι δεκαετίας, οι σκιές βρίσκονται απλά σε ανεκτό επίπεδο, ενώ ούτε λόγος για physics και destructible σκηνικά. Τη κατάσταση σώζουν ως ενός σημείου οι χαρακτήρες, οι οποίοι έχουν προσεχθεί αρκετά, αν και δε φτάνουν τη ποιότητα του πρόσφατου Resident Evil 6, αλλά είναι γεγονός ότι συνολικά στον οπτικό τομέα το RE: Revelations βρίσκεται πολύ πίσω από τα σημερινά standards και δεν πρόκειται να «ιδρώσει» καθόλου τη καινούρια σας AMD 7970. Πιθανότατα, η εικόνα του RE: Revelations ίσως απωθήσει τους PC users που είναι μαθημένοι σε εντυπωσιακά γραφικά, αλλά από ένα σημείο και έπειτα το μάτι συνηθίζει και εντέλει, αφού απορροφηθείτε από το gameplay του παιχνιδιού, θα πάψετε να δίνετε σημασία. Στα του ήχου, τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα, με τα voice-over να είναι υψηλών προδιαγραφών, ενώ το soundtrack και οι ήχοι των τεράτων είναι ειδικά φτιαγμένα για να προκαλούν αύξηση των χτύπων της καρδιάς σας…

Resident Evil Revelations Shot3
Go for the head, Chris, go for the head!

Συνοψίζοντας, ομολογώ ότι το RE: Revelations το καταδιασκέδασα. Μπορεί να μην διαθέτει το τεχνικό τομέα και το wow factor του «μεγάλου» του αδελφού Resident Evil 6, αλλά στο θέμα του gameplay είναι πιο προσγειωμένο, γνωρίζει τι και πως θέλει να πετύχει και το προσφέρει απλόχερα στο gamer που ζητά μια όσο το δυνατό πλησιέστερη εμπειρία στα πρώτα παιχνίδια της σειράς. Μακάρι η Capcom να ακολουθήσει το παράδειγμα του και να συνεχίσει προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση και στα «κανονικά» Resident Evil.

 To Resident Evil: Revelations διατίθεται από τη CD Media.

 

Pros

  • Κλειστοφοβική ατμόσφαιρα τρόμου
  • Αρκετά πιστό στις ρίζες της σειράς
  • Ηχοι και soundtrack που σηκώνουν τη τρίχα κάγκελο
  • Προσεγμένη ιστορία
  • Αρτιο multiplayer mode

Cons

  • Γραφικά περασμένης εποχής που δείχνουν ότι προέρχονται από 3DS
  • “Ατσαλες” boss fights
  • Ο σύντροφός σας στις μάχες δεν έχει λόγο ύπαρξης
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 84%

84%

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

8 Comments

  1. Όλως τυχαίως ξανατερμάτισα σήμερα το Νέμεσις :Ρ , που λάτρεψα κυρίως για την ατμόσφαιρα. Φαντάσου ότι διάβασα “Nemesis” αντί για “Genesis” στο κέιμενο. 😀 Άμα έχει καλή ατμόσφαιρα, όπως λες, θέλω να το παίξω, κι ας μην έχει στατικές κάμερες. Επίσης, “T-Abyss”? Πόσες φορές θα μεταλλαχτεί αυτός ο ιός τέλος πάντων;

  2. Σε θέμα ατμόσφαιρας, τα κεφάλαια που διαδραματίζονται πάνω στο πλοίο είναι τα κορυφαία του παιχνιδιού. Σε στιγμές θυμίζει αρκετά το Cold Fear (”https://www.youtube.com/watch?v=YAmh0nV_zUU”), χωρίς να είναι απαραίτητη η χρήση δραμαμίνης (όσοι είχαν παίξει εκείνο το παιχνίδι της Ubisoft, γνωρίζουν πολύ καλά τι εννοώ).

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL