REVIEWS

DELIVER US MARS

Boldly go

Στην πολυετή πορεία μου ως gamer και reviewer, λίγα παιχνίδια έχουν καταφέρει να με εκπλήξουν τόσο πολύ όσο το Deliver Us The Moon, ο προηγούμενος τίτλος της Keoken Interactive και των αδελφών Deetman. Μια υπέροχη ατμοσφαιρική εμπειρία και ένα παιχνίδι-ωδή στους φανς του διαστήματος και του sci-fi. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν το Deliver Us Mars έχει το δύσκολο έργο να αποδειχθεί αντάξιο ενός πραγματικά μαγευτικού πρώτου τίτλου. Πάμε να δούμε αν το ταξίδι στον κόκκινο πλανήτη είναι το ίδιο ενδιαφέρον με αυτό στη σελήνη!

Τα τοπία και τα περιβάλλοντα του παιχνιδιού έχουν συχνά μια ιδιαίτερη ομορφιά.

Η ιστορία του Deliver Us Mars ξεκινά κάποια χρόνια μετά τα γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού και συνεχίζει την γενικότερη ιστορία του. Εάν δεν παίξατε το Deliver Us The Moon (και προτείνω να το κάνετε καθώς είναι εξαιρετικό), τα πράγματα έχουν ως εξής: Η γη δυστυχώς βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης λόγω της αμέλειας του ανθρώπου να προλάβει την περιβαλλοντική καταστροφή και η μόνη ελπίδα του είδους μας βρίσκεται στα αστέρια. Η πρωταγωνίστρια καθίσταται μέλος μιας διαστημικής αποστολής με στόχο την ανάκτηση πολύτιμων resources που ενδεχομένως να δώσουν στον πλανήτη μας μια τελευταία ευκαιρία για λύτρωση. Ωστόσο η συγκεκριμένη αποστολή έχει και προσωπικό χαρακτήρα για την ηρωίδα μας καθώς εμπλέκεται σε αυτή τόσο η αδελφή της όσο και ο πατέρας της. Δεν θα πω περισσότερα για να αποφύγω τα spoilers, θα πω όμως ότι όπως και στο προηγούμενο παιχνίδι της σειράς η πλοκή και η εξέλιξη των γεγονότων είναι σαφέστατα το δυνατό στοιχείο του παιχνιδιού. Οι developers είναι ξεκάθαρα πολύ ικανοί στο storytelling και εξίσου καλοί στην παρουσίαση. Η περιέργεια να μάθω τι θα συμβεί μετά κράτησε το ενδιαφέρον μου αμείωτο για τις οκτώ περίπου ώρες που χρειάστηκα για να την ολοκληρώσω.

Εν αντιθέσει με την σχεδόν ολοκληρωτική απομόνωση του πρώτου παιχνιδιού, στο Deliver Us Mars συμμετέχουν και άλλοι χαρακτήρες οι οποίοι είναι καλογραμμένοι και με ποιοτικό voice acting αλλά με όχι τόσο ποιοτικά character models.

Μάλιστα, ενώ το Deliver Us The Moon στήριξε την εκπληκτική του ατμόσφαιρα σχεδόν εξ ολοκλήρου στο αίσθημα πλήρους απομόνωσης σε ένα απόξενο και εχθρικό περιβάλλον, το Deliver Us Mars καταφέρνει να ενσωματώσει την παρουσία και τις ιστορίες άλλων χαρακτήρων με τρόπο οργανικό και με ποιότητα σχεδόν εφάμιλλη των άλλων στοιχείων του παιχνιδιού. Τόσο η ευρύτερη ιστορία όσο και η προσωπική τής πρωταγωνίστριας έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, ειδικά αν είστε οπαδοί του λεγόμενου grounded sci-fi, δηλαδή της “ρεαλιστικής” επιστημονικής φαντασίας. Το μόνο πράγμα που πλήττει την κατά τα άλλα εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στον τομέα του narrative είναι τα επιεικώς μέτρια character models των χαρακτήρων και συγκεκριμένα τα πρόσωπα και οι εκφράσεις τους που δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποδώσουν οπτικά την πολύ καλή προσπάθεια των voice actors και ορισμένες φορές θυμίζουν παιχνίδια εικοσαετίας (και βγάλε).

Ο πλανήτης μας μπορεί να είναι καταδικασμένος αλλά παραμένει πολύ όμορφος από ψηλά.

Και είναι πραγματικά κρίμα που ένα τέτοιο τεχνικό ψεγάδι υπονομεύει κάπως την ποιότητα της εξιστόρησης και τον τεχνικό τομέα διότι κατά τα άλλα το Deliver Us Mars είναι πολύ όμορφο, και οπτικά και ηχητικά. Παρά το γεγονός ότι τα γραφικά δεν είναι ιδιαιτέρως cutting edge από αυστηρά τεχνολογική σκοπιά, ο σχεδιασμός των τοπίων, η κλίμακά τους, το υπέροχο soundtrack και η επιδέξια σκηνοθεσία καταφέρνουν συχνά να δημιουργούν σκηνές απίστευτης ομορφιάς και επιβλητικότητας. Το ίδιο θα ίσχυε και για τις cutscenes αλλά δυστυχώς, όπως ήδη αναφέραμε, τα μοντέλα των χαρακτήρων και οι facial expressions δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις. Ελπίζω σε μεγάλη βελτίωση σε ενδεχόμενο sequel.

Σκηνοθεσία και soundtrack συνδυάζονται αρμονικά για να προσδώσουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε ταινίες sci-fi όπως οι 2001 A Space Odyssey και Gravity.

Ίσως να παρατηρήσατε ότι μέχρι τώρα δεν έχω πει τίποτα για το gameplay και ο λόγος είναι απλός: σχεδόν… δεν υπάρχει. Το Deliver Us Mars, όπως και το Deliver Us The Moon, ανήκει στο είδος των narrative games ή, αν προτιμάτε τον όρο που χρησιμοποιείται περιπαικτικά για αυτά, “walking simulators”. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι πέρα από ορισμένα απλοϊκά puzzles ή στοιχειώδες platforming, δεν υπάρχει άλλου είδους gameplay πέρα από την εξερεύνηση των γραμμικών χαρτών και την συλλογή ορισμένων collectibles. Τα σποραδικά gameplay sequences χρησιμοποιούνται κυρίως για να αλλάζουν τον ρυθμό της εξιστόρησης και να ενισχύουν το immersion, είναι επομένως σύντομα “εμπόδια” που θα πρέπει να ξεπεράσετε για να συνεχίσετε την ιστορία. Εάν ψάχνετε για κάτι περισσότερο από ένα ποιοτικό narrative game θα πρέπει να ψάξετε αλλού.

Το λιγοστό gameplay περιλαμβάνει puzzles ανακατεύθυνσης ακτινών για να ανοίξουν πόρτες…
…και αναρρίχηση σε δυσπρόσιτα σημεία.

Όσον αφορά στα πιο πεζά ζητήματα της σταθερότητας και της απόδοσης του παιχνιδιού, στο σύστημα που χρησιμοποίησα για το review (laptop με επεξεργαστή 5800H της AMD, 16GB RAM και mobile RTX 3060 της Nvidia με 6GB VRAM) και χρησιμοποιώντας DX12 renderer είχα πολύ καλή απόδοση στο 90% του παιχνιδιού με epic details και ray tracing shadows και reflections ενεργοποιημένα, αλλά υπήρξαν ορισμένες περιπτώσεις που (υποθέτω λόγω εξάντλησης της διαθέσιμης VRAM) κάποιες cutscenes και 1-2 real-time σκηνές είχαν πολύ σοβαρές πτώσεις του framerate (κάτω από 10 fps). Σε DX11, χωρίς ray tracing φυσικά, το παιχνίδι έτρεξε απρόσκοπτα στα 60 fps καθ’ όλη τη διάρκεια της campaign, σε 1080p με DLSS σε quality mode. Επίσης, δεν αντιμετώπισα καθόλου ζητήματα σταθερότητας ή crashes, ωστόσο πρέπει να επισημάνω ότι ένα puzzle το έλυσα με τρόπο που δεν μου επέτρεψε να συνεχίσω (κλειδώθηκα έξω από μία πόρτα ενώ άνοιξε μια άλλη) και έπρεπε να φορτώσω προηγούμενο save. Δεν παρατήρησα άλλο τέτοιο φαινόμενο μέχρι το τέλος του παιχνιδιού.

Ο φωτισμός χρησιμοποιείται επιδέξια για να στήσει επιβλητικές σκηνές.

Φθάνοντας στο συμπέρασμα, προσπαθώ να καταλήξω εάν το Deliver Us Mars κατάφερε να φθάσει ή να ξεπεράσει την ποιότητα του πρώτου παιχνιδιού. Θα έλεγα ότι ξεκινά πιο αδύναμα, εν πολλοίς λόγω του προβλήματος με τα μοντέλα των χαρακτήρων στις cutscenes, στην πορεία όμως ανεβαίνει πολύ. Ίσως θα έδινα ένα προβάδισμα στο Deliver Us The Moon γιατί το όλο πακέτο ήταν πιο συμπαγές, αυτά που επέλεξε να κάνει τα εκτέλεσε στην εντέλεια. Το Deliver Us Mars είναι σαφώς πιο φιλόδοξο ως sequel και δεν κάνει τα πάντα τέλεια, όμως είναι και πάλι μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία που δεν διστάζω να προτείνω σε όλους τους fans των narrative games.

Go to discussion...

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 87%

87%

Ένα άξιο sequel του Deliver Us The Moon και μια γνήσια ατμοσφαιρική εμπειρία. Ορισμένα τεχνικά προβλήματα δεν αρκούν για να χαλάσουν την πολύ θετική συνολική εικόνα.

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

5 comments

Related Articles

Back to top button
elEL