REVIEWS

DEXTER STARDUST: Adventures in Outer Space

Σε μια χρονιά που αρκετά υποσχόμενα adventures πρόκειται να δουν το φως της ημέρας, η πρωτοεμφανιζόμενη Dexter Team Games καταθέτει τη δική της πρόταση με το Dexter Stardust: Adventures in Outer Space. Πρόκειται για το προσωπικό όραμα του ταλαντούχου δημιουργού Jeremy Fryc, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τα πάντα: σενάριο, προγραμματισμός, γραφικά, ήχος, επί της ουσίας μιλάμε για ένα one-man project, με μια μικρή βοήθεια μιας χούφτας φίλων του. Αυτό από μόνο του ακούγεται και είναι εντυπωσιακό, ιδίως αν αναλογιστούμε το τελικό αποτέλεσμα που, χωρίς να πρόκειται για κάτι ρηξικέλευθο, αναμφίβολα διαθέτει θετικό πρόσημο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Στο μακρινό (ή όχι και τόσο) μέλλον, αφού η ανθρωπότητα κατόρθωσε να κάνει πράξη τα διαπλανητικά ταξίδια, η εξερεύνηση του διαστήματος ήταν το επόμενο τεράστιο μυστήριο που καλούνταν να λύσει. Ανάμεσα στα μυστήρια αυτά ήταν και η ανακάλυψη του πλανήτη Vrees ή Planet X όπως χαρακτηριστικά τον ονόμασαν οι γήινοι, καθώς αποτελεί τον κρυφό, δέκατο πλανήτη του γαλαξία μας. Η συγκεκριμένη όμως ανακάλυψη έμελλε να ήταν και η τελευταία για τη Γη: οι Vreesians, δηλαδή οι κάτοικοι του πλανήτη X, απεδείχθησαν όχι και τόσο φιλικοί προς το ανθρώπινο είδος. Η αγάπη τους ήταν τόση που έστειλαν χιλιάδες φονικά robots, με τα οποία ισοπέδωσαν ολόκληρη την πανίδα και τη χλωρίδα του πλανήτη. Πλέον οι άνθρωποι σαν είδος διασώζονται μονάχα από τους άποικους των υπόλοιπων πλανητών του γαλαξία (όπως είναι ο Άρης) και λίγων ανθρώπων που ξέφυγαν την τελευταία στιγμή.

Μπλέξαμε νωρίς νωρίς…

Στην τελευταία κατηγορία ανήκει και ο Dexter Stardust, ένας από τους διασωθέντες της καταστροφής, όταν βρισκόταν ακόμα σε μικρή ηλικία. Είκοσι χρόνια μετά, αφού ο Dexter έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη λατρεία προς τα tacos και ένα έμφυτο ταλέντο να μπλέκεται σε μπελάδες, εργάζεται για το θείο του ως διαστημικός courier. Μαζί του πάντα βρίσκεται η καλύτερή του φίλη Aurora, η οποία αποτελεί το μυαλό και τη φωνή της λογικής του Dexter, όντας πιλότος, tech-freak και με ξεκάθαρο πλάνο ως προς τι πρέπει να γίνει στη συνέχεια.

Η ιστορία του Dexter Stardust χωρίζεται σε 5 επεισόδια, τα οποία ποικίλλουν σε μέγεθος, δυσκολία και διάρκεια. Μάλιστα υπάρχει μια σχετική ένδειξη κάτω από κάθε επεισόδιο, έτσι ώστε να προδιαθέτει τον παίκτη ως προς τι να περιμένει, ενώ η έναρξη κάθε επεισοδίου θυμίζει τηλεοπτική σειρά, μια ομολογουμένως έξυπνη και όμορφη προσθήκη, που δίνει μια καλή πάσα στο δημιουργό να πλάσει μελλοντικά καινούριες περιπέτειες για τον Dexter. Ωστόσο, η τρέχουσα υπόθεση δε ξεφεύγει ιδιαίτερα από τη γνωστή συνταγή μιας σειράς επιστημονικής φαντασίας. Με λίγα λόγια, ο γαλαξίας βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο και ένα Vreesian Robot αναλαμβάνει να ειδοποιήσει (;) τον ήρωα, ενώ ταυτόχρονα το μυστήριο που πλανάται γύρω από την οικογένειά του Dexter και η επίμονη άρνηση του θείου του να δώσει περισσότερες πληροφορίες για το τι ακριβώς της συνέβη, αποτελούν το κινητήριο μοχλό που δίνει ώθηση στην πλοκή ώστε να γίνει ενδιαφέρουσα.

Karate for defense only.

Μια πλοκή που διατηρείται αρκετά συμπαγής μέχρι τον τερματισμό της, η οποία όμως αξίζει να σημειωθεί ότι μένει ημιτελής. Χωρίς να προδώσουμε το φινάλε του παιχνιδιού, αφήνει ορθάνοικτη πόρτα για τουλάχιστον ένα ακόμα sequel, γεγονός που μόνο θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί. Ο λόγος είναι ότι το Dexter Stardust ακολουθεί πιστά τους κανόνες ενός καλού point ‘n’ click adventure, τικάροντας όλα τα κουτάκια. Ατζαμής και αγαπητός πρωταγωνιστής; Τσεκ. Χιούμορ και easter eggs; Τσεκ. Inventory και dialogue-based γρίφοι; Τσεκ. Απλός χειρισμός με το mouse; Τσεκ. Όπως γίνεται αντιληπτό, εφόσον έχετε παίξει έστω και ένα adventure στη ζωή σας, στο Dexter Stardust θα νοιώσετε σαν το σπίτι σας.

Στην περίπτωσή μας, αυτό που οφείλουμε να προσεγγίσουμε είναι οι διάλογοι, η σύνθεση των γρίφων και το πως «παντρεύονται» με την υπόθεση και το χαρακτήρα του παιχνιδιού. Τα νέα είναι καλά. Το παιχνίδι έχει πετύχει μια ασυνήθιστη ισορροπία μεταξύ σπιρτόζικων και ουσιαστικών διαλόγων με τους διάφορους, ενίοτε παράξενους, χαρακτήρες του παιχνιδιού που δεν πλατειάζουν, ενώ ουκ ολίγες φορές προκαλούν το μειδίαμα ή ακόμα και το γέλιο του παίκτη. Στους δε γρίφους, συμπεριλαμβάνεται μια πλειάδα τυπικών adventurίστικων γρίφων, κυρίως inventory-based, οι οποίοι δεν εκπλήσσουν μεν με την ευρηματικότητά τους, αλλά βρίσκονται μέσα στο πνεύμα του παιχνιδιού δε και ευτυχώς μακριά από moon logic καταστάσεις.

Υπάρχουν και αυτές οι απόψεις, τι να κάνουμε;

Το θέμα είναι ότι το επίπεδο δυσκολίας απευθύνεται κυρίως σε νεοφερμένους του είδους, καθώς για κάποιον έμπειρο adventurer είναι πολύ χαμηλό. Ιδίως τα τρία πρώτα επεισόδια είναι σκέτος περίπατος, απόρροια του γεγονότος ότι οι επισκέψιμες περιοχές είναι ελάχιστες και τα αντικείμενα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι μετρημένα στα δάκτυλα. Συν το γεγονός ότι τα hints που λαμβάνουμε κάθε τόσο είτε από τις συνομιλίες με τους άλλους χαρακτήρες είτε από τους μονολόγους του Dexter, είναι αχρείαστα πολλά.

Το Dexter Stardust δείχνει τα «δόντια» του στο τέταρτο επεισόδιο (ή Episode 3, καθώς η αρίθμησή τους ξεκινάει από το 0), όπου το παιχνίδι ξαφνικά ανοίγει και αναλαμβάνουμε να φέρουμε εις πέρας κάμποσες αρμοδιότητες. Στο εν λόγω επεισόδιο θα χρειαστεί να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει περισσότερο, να συνδυάσουμε κατάλληλα τις πληροφορίες και τα δεκάδες αντικείμενα που θα συλλέξουμε, ενώ η ενσωματωμένη todolist παρουσιάζεται για πρώτη φορά πραγματικά χρήσιμη. Πάντως τα hints εξακολουθούν να προσφέρονται με το τσουβάλι, αλλά πλέον από μόνα τους δεν είναι αρκετά.

Ο χειρισμός είναι απλός και λειτουργικός. Τέσσερα ρήματα για όλες τις δουλειές.

Αφότου καταφέρουμε να το ολοκληρώσουμε, κάτι που ουσιαστικά αποτελεί και το 70% της διάρκειας του παιχνιδιού, το Dexter Stardust δεν έχει κάτι άλλο να προσφέρει. Το τελευταίο επεισόδιο είναι περισσότερο αφηγηματικό, το οποίο αναλαμβάνει να δώσει φως στις μέχρι πρότινος σκοτεινές πτυχές του και να ανοίξει δίαυλο για το sequel. Και εκεί εντοπίζεται και το μεγαλύτερο παράπονο που έχουμε από το Dexter Stardust: η μικρή του διάρκεια (περίπου 5 ώρες) σε συνδυασμό με την έλλειψη πρόκλησης στο μεγαλύτερο κομμάτι του. Αν υπήρχε τουλάχιστον ένα ακόμα επεισόδιο στο μέγεθος του τέταρτου, τότε νομίζω ότι το παιχνίδι θα ανέβαινε στην εκτίμησή μου πολύ περισσότερο.

Βέβαια, αυτό δε συνεπάγεται ότι το Dexter Stardust δεν είναι αξιόλογο παιχνίδι. Απεναντίας, το μεράκι των ανθρώπων πίσω από τη δημιουργία του είναι εμφανέστατο, είναι αρκετά διασκεδαστικό καθ’ όλη τη διάρκειά του, ενώ η ανάλαφρη γραφή του και το όμορφο ξετύλιγμα της πλοκής είναι στοιχεία που κρατούν υψηλά το ενδιαφέρον ενός φίλου των adventures. Το γεγονός δε ότι το φινάλε του μας κάνει να «διψάμε» για περισσότερο Dexter, σημαίνει ότι οι δημιουργοί του έκαναν κάτι καλά.

Υπήρχε περίπτωση να λείπει μπαρ από παιχνίδι που διαδραματίζεται στο διάστημα;

Περνώντας στο τεχνικό κομμάτι της παρουσίασης, το Dexter Stardust είναι αξιοπρεπέστατο, με το καρτουνίστικο σχεδιασμό των χαρακτήρων και του περιβάλλοντος να είναι εύστοχος, όμορφος στο μάτι και άκρως λειτουργικός. Ακόμα και το γεγονός ότι το animation δεν περιλαμβάνει πολλά frames κίνησης, έχει ενσωματωθεί τόσο έξυπνα στο παρουσιαστικό του παιχνιδιού που δεν ενοχλεί καθόλου. Στα του ήχου, πέρα από την συμπαθητική μουσική υπόκρουση, το voice-over σε γενικές γραμμές βρίσκεται σε καλό επίπεδο. Συνδυάζοντας την αγγλική και την ισπανική γλώσσα, ο ηθοποιός που ενσαρκώνει τον Dexter είναι εξαιρετικός, όπως και αρκετοί από τους χαρακτήρες που συναναστρεφόμαστε. Όμως αντιρρήσεις έχουμε από την Aurora, η οποία συχνά ακούγεται σαν κάποιος να διαβάζει ξερά το κείμενο και όχι να υποδύεται την ηρωίδα.

Συνοψίζοντας, το Dexter Stardust: Adventures in Outer Space είναι ένα παιχνίδι που αξίζει να δοκιμάσουν κάποια στιγμή οι φίλοι των adventures, ιδίως στην τιμή που προσφέρεται. Δεν πρόκειται να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στο χώρο των adventures, αλλά πρόκειται για μια τίμια προσπάθεια από έναν άνθρωπο που αγαπά το είδος και θέλει να συνεισφέρει το λιθαράκι του σε αυτό. Σίγουρα αναμένουμε τη συνέχεια με ενδιαφέρον.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 75%

75%

Spacey

Μικρό, εύκολο, αλλά τίμιο και φτιαγμένο με μεράκι, το Dexter Stardust αφήνει καλές εντυπώσεις και υποσχέσεις για ακόμα καλύτερη συνέχεια.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

4 Comments

  1. Προκαταβολικά συγνώμη για το Sheldon mode on, αλλά θα σκάσω αν δεν το πω: ο γαλαξίας έχει κατιτίς παραπάνω από εννιά φανερούς πλανήτες.

    Κατά τα άλλα, “τίμιο και φτιαγμένο με μεράκι” είναι υπέραρκετό για wishlist.

  2. Και τ’αρνητικά, θετικά είναι για εμένα! Καρφωτό wishlist. Κανονικά θα περίμενα να βγει και η συνέχεια, αλλά θα στηρίξω τους δημιουργούς για να έχουμε ελπίδες και για το 2ο μέρος. Δύσκολοι καιροί για adventurers….Αλληλεγγύη στους συναγωνιστές! Viva la revolucion, comrades!

  3. Το τέλειωσα χθες.

    Το βρήκα εξαιρετικό, ενώ συμφωνώ 100% με το ριβιού.

    Ουσιαστικά, το κανονικό παιχνίδι είναι το 3ο κεφάλαιο, όπου και γρίφοι υπάρχουν μπόλικοι, και η διάρκειά του σε ανταμείβει, για το υπόλοιπο μικρό πακέτο.

    Μεγάλο φάουλ τα hints, όπου στο 80% ο πρωταγωνιστής σού λέει ακριβώς τι πρέπει να κάνεις παρακάτω.

    Απεύχομαι η συνέχεια να είναι σε… arcade mode, όπως διάβασα, διότι το παιχνίδι είναι διαμαντάκι απ’ τα λίγα.

    Βενσερέμος!!111!!!111

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL