REVIEWS

AARU’S AWAKENING

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ξαναδεί το ακόλουθο έργο… Πλάσμα απροσδιόριστης ταξινόμησης (στην περίπτωσή μας κάτι που φέρνει σε γοριλοπουλάνθρωπο™) καλείται να περάσει μέσα από πανέμορφα, ενίοτε ψυχεδελικά περιβάλλοντα και να αντιμετωπίσει φρικαλέα εμπόδια και παγίδες που θα έκαναν συναδέλφους του από τα 90’s να χλομιάσουν από φόβο. To δημιούργημα της Lumenοx είναι εδώ για μας θυμίσει πόσο εύκολα έχουν γίνει σε μεγάλο ποσοστό τα σημερινά παιχνίδια. Ας δούμε λοιπόν, αν το Aaru’s Awakening έχει να προσφέρει κι άλλα εκτός του ρετρολάγνου χαρακτήρα του.

At Dawn they sleep…

Όπως είναι αναμενόμενο για παιχνίδια της κατηγορίας του Aaru’s Awakening, το σενάριο περνάει συνήθως σε δεύτερη μοίρα, χωρίς απαραίτητα να αναλώνεται σε κυνήγι πριγκιπισσών ή την αποκατάσταση της τάξης σε κάποια παραμυθοχώρα. Έτσι εδώ έχουμε να κάνουμε με το πόλεμο που μαίνεται μεταξύ τεσσάρων θεοτήτων, της Αυγής, της Μέρας, της Νύκτας και της Αμφιλύκης. Καιρός πολύς περνά και δε φαίνεται κάποια πλευρά να υπερτερεί της άλλης καθώς έχουν ως πρωταρχικό στόχο την προφύλαξη των νώτων τους, ήτοι των βασιλείων τους. Αφού λοιπόν προκοπή δε βλέπουν, αποφασίζουν να κηρύξουν ανακωχή και έρχονται σε συμφωνία διαδοχικής κυβέρνησης των βασιλείων των θνητών. Και ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, Σκοτάδι (sic) φαίνεται να απλώνεται και να επεκτείνεται από το βασίλειο της Νύκτας και έτσι η Αυγή ξυπνά από τον λήθαργο τον υπερασπιστή του βασιλείου της και τον στέλνει άμεσα να ερευνήσει τη διαταραχή της συμπαντικής ισορροπίας…

Aurus Awakening 1Η μοναδική σχεδίαση είναι από τα δυνατά χαρτιά του παιχνιδιού!

Όπως θα έχετε ήδη διαπιστώσει από τις εικόνες, το παιχνίδι είναι απλά οφθαλμόλουτρο. Πανέμορφα χρώματα συνδυάζονται με έντονες γραμμές σχεδίασης, οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις φαίνεται να έχουν ξαναπεραστεί πάνω από αυτά με αποτέλεσμα τα πάντα να βρίθουν λεπτομέρειας και να φαίνονται όσο το δυνατόν ανάγλυφα. Το δε animation είναι υποδειγματικό, ακόμα και μικρές λεπτομέρειες όπως η κίνηση του καπνού ή η σύνθλιψη της πέτρας θα σας κάνουν να χαζεύετε σαν πιτσιρίκι μπροστά σε ζαχαροπλαστείο. Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι το παιχνίδι είναι χτισμένο πάνω στη Unity Engine η οποία δείχνει τις δυνατότητές της για άλλη μια φορά, όσον αφορά τουλάχιστον στα δισδιάστατα γραφικά. Η μουσική του παιχνιδιού κρίνεται ικανοποιητική χωρίς να περιέχει όμως ιδιαιτέρως αξιομνημόνευτα θέματα.

Hell awaits

Κρίνω απαραίτητο να τονίσω πως το Aaru’s Awakening είναι διαβολεμένα δύσκολο. Χωρίς ίχνος υπερβολής πιθανότατα έχουμε να κάνουμε με το δυσκολότερο παιχνίδι στην κατηγορία του εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ο χαρακτήρας που ελέγχουμε, αν και υπέρμαχος παντοδύναμης οντότητας, πεθαίνει σχεδόν από το παραμικρό εμπόδιο και άγγιγμα. Μερικές φορές ακόμα και το ίδιο το περιβάλλον μπορεί να σας μπερδέψει ως προς τι είναι ακίνδυνο και τι όχι αλλά ευτυχώς αυτό δε συμβαίνει συχνά. H κλιμάκωση δεν είναι ιδιαίτερα ομαλή αφού από σχετικά νωρίς ο τίτλος δείχνει τα δόντια του. Τα διάσπαρτα checkpoints κάνουν κάπως πιο υποφερτή την κατάσταση (με το τελευταίο patch μάλιστα είναι ελαφρώς αυξημένα σε αριθμό ανά επίπεδο). Το παιχνίδι απαιτεί πολύ καλό συγχρονισμό ματιών και χεριών. Βέβαια ακόμα κι αυτός δεν επαρκεί πολλές φορές καθώς καθίσταται σαφής η ύπαρξη του παράγοντα τύχη που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο το έργο σας.

Aurus Awakening 2When the going gets tough, the tough get going… Κλισέ μα αληθινό.

Ο έλεγχος πραγματοποιείται με τη χρήση πληκτρολογίου και ποντικιού. Το παιχνίδι υποστηρίζει και gamepad αλλά πιθανότερο το βρίσκω να μάθει κάποιος αρχάριος sweeping παρακολουθώντας διαδικτυακά μαθήματα κιθάρας από το να καταφέρει να το παλέψει με χειριστήριο. Στη διάθεσή μας έχουμε τρεις ουσιαστικά κινήσεις που γίνονται διαθέσιμες από τις πρώτες πίστες του tutorial, το κλασικό άλμα, το charge (που λειτουργεί ως double jump συνήθως αλλά και για να σπάμε ραγισμένα τοιχώματα που μας κλείνουν το δρόμο) και την τηλεμεταφορά.  Η τελευταία πραγματοποιείται με την εκτόξευση μιας orb κατά τη διεύθυνση του στοχάστρου που βρίσκεται πάντοτε στην οθόνη. Με ένα απλό πάτημα του δεξιού κλικ εκτοξεύουμε την σφαίρα αυτή (παρατεταμένο πάτημα του πλήκτρου μειώνει την ταχύτητα της και καμπυλώνει την τροχιά της) και η θέση που θα μεταφερθούμε εξαρτάται από τη θέση του στόχαστρου και το σωστό timing δηλαδή πότε θα επιλέξουμε να πιέσουμε το αριστερό πλήκτρο από τη στιγμή που ελευθερώσουμε το orb.

Γίνεται φανερό λοιπόν ότι το mouse είναι πάρα πολύ σημαντικό για το gameplay. Όλες οι ενέργειες που εκτελούμε καθορίζονται από το που ακριβώς βρίσκεται το στόχαστρο. Ναι, ακόμα και οι υπόλοιπες κινήσεις μπορούν να ευνοηθούν ή να δυσχερανθούν από τον κέρσορα. Δεν είναι λίγες οι φορές που θα βρεθείτε στο κενό ή θα γίνετε… αλοιφή επειδή ο κέρσορας βρισκόταν λίγο πιο κάτω ή πάνω απ’ όσο έπρεπε. Ο έλεγχος του άλματος ή του charge στον αέρα είναι περισσότερο περιορισμένος απ’ ότι θα επιθυμούσα. Επίσης, και το τερέν δε θα σταθεί σύμμαχος στην προσπάθεια μας αφού δεν είναι λίγες οι φορές που ακόμη και οι μικρότερες κλίσεις θα κάνουν τον Aaru να μην μπορεί να εκτελέσει εγκαίρως ένα άλμα ή να χτυπήσει σε κάποια προεξοχή του περιβάλλοντος χώρου. Φανταστείτε πως σε ουκ ολίγες περιπτώσεις θα πρέπει να κάνετε μανούβρες… εν πτήσει και να καταφέρετε να περάσετε τη σφαίρα τηλεμεταφοράς από κάποια πραγματικά δύσκολα ή στενά περάσματα χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα να σταθείτε σε κάποιο ασφαλές, σταθερό σημείο για αρκετά δευτερόλεπτα. Απόγνωση σε όλο της το μεγαλείο!

Aurus Awakening 3Παιδικός Εφιάλτης #13: Ως άλλος Simba επιχειρούμε την ανάβαση της απελπισίας.

So live for today, tomorrow never comes…

Δυστυχώς ούτε ο παράγοντας του εθιστικού υφίσταται, έστω στο βαθμό που υπάρχει σε αρκετά δύσκολα παιχνίδια. Τα επίπεδα δεν προσφέρουν πολλές συγκινήσεις στον τομέα της εξερεύνησης, είναι σύντομα και λίγα σε αριθμό (20 στο σύνολο από τα οποία 4 είναι τα «αφεντικά» του παιχνιδιού). Έτσι, η διαδρομή που θα ακολουθήσετε σε κάθε επίπεδο είναι προκαθορισμένη χωρίς παρεκκλίσεις και δεν υπάρχουν εναλλακτικές διαδρομές ή τρόποι προσέγγισης των καταστάσεων. Μυστικά και collectibles επίσης απουσιάζουν και ο μόνος λόγος επανάληψης των επιπέδων είναι η βελτίωση των χρόνων.  Καλή δύναμη σε όποιον άτυχο αποφασίσει να κυνηγήσει τα σχετικά achievements!

Aurus Awakening 4Ενώ ετοιμαζόμαστε για ταξίδι πάνω στο σαλιγκαροπλάσμα που βόσκει αμέριμνο στο παραισθησιογόνο τοπίο!

Δύσκολα θα μπορούσα να προτείνω σε όλους το Aaru’s Awakening. Σίγουρα οι οπαδοί των platform παιχνιδιών θα εκτιμήσουν το νοσταλγικό κλείσιμο του ματιού και το ταξίδι σε εποχές όπου τα παιχνίδια της κατηγορίας δεν χάριζαν κάστανα. Παράγοντες όπως η υψηλή δυσκολία, το όχι ιδιαίτερα πλούσιο περιεχόμενο σε σχέση με τον ανταγωνισμό καθώς και ο έλεγχος που απαιτεί ακρίβεια μοιρογνωμονίου πιθανώς να αποτρέψουν αρκετούς gamers από το να δοκιμάσουν. Αν βέβαια πιστεύετε ότι οι ικανότητες σας είναι αρκετά ακονισμένες και έχετε αρκετή υπομονή, αξίζει να το δείτε ειδικά σε κάποια μελλοντική έκπτωση.

Pros

  • Εκπληκτικά γραφικά και animation
  • Αισθητική που εντυπωσιάζει
  • Επίπεδα που είναι χτισμένα γύρω από τους μηχανισμούς του gameplay

Cons

  • Υψηλός δείκτης δυσκολίας
  • Χειρισμός που δε συγχωρεί το παραμικρό λάθος
  • Λίγα σε αριθμό επίπεδα, με μικρή πραγματική διάρκεια

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 75%

75%

Παναγιώτης Μητράκης

Τέκνο των 80's, ξεκίνησε τη gaming πορεία του με coin-ops και το κλασικό Game Boy. Ξαπόστασε στο αγαπημένο του SNES και ήρθε σε επαφή με το PC gaming το 1998, με παιχνίδια-σταθμούς όπως Half-Life και Baldur's Gate. Δε λέει όχι σε (σχεδόν) κανένα είδος αλλά έχει μια προτίμηση σε RPG και survival horror και προσπαθεί να μυήσει κι άλλους στα Silent Hill, τα S.T.A.L.K.E.R. και τις δημιουργίες της Looking Glass και της Obsidian.

4 Comments

  1. Τρελό γέλιο με τον παιδικό εφιάλτη και το Lion King…χτύπησες νεύρο! Κρίμα για τα πανέμορφα και κάργα ψυχεδελικά γραφικά. Τα άμοιρα, κουρελιασμένα νεύρα μου δεν είναι σε καμία περίπτωση για τέτοια. Και το checkpoint μετά από desynchronization στο Assassin’s Creed (καθαρά λόγω προσωπικής βλακείας) πλέον μου φαίνεται ως αυξημένη δυσκολία!

  2. Ακολουθεί αληθινή ιστορία…
    Που λέτε είχα φτάσει στην 4η πίστα του 3ου κόσμου και πέφτω κάπου στα μισά σε σημείο κάργα στην απόγνωση. Το αφήνω λοιπόν και χρησιμοποιώ το cheat που δίνουν οι ίδιοι οι δημιουργοί στα fora του Steam για να κάνω skip την συγκεκριμένη πίστα και να δω την επόμενη καθώς οι ώρες κυλούσαν, το παιχνίδι έπρεπε να τελειώσει για να γραφτεί το κείμενο και το μαστίγιο του Κράτσα φαινόταν ολοένα και πιο απειλητικό από πάνω μου. Πάω λοιπόν στο boss πέφτω και εκεί σε spike. Skip κι αυτό και μπαίνουμε (όχι και τόσο) αισιώς στο 4ο κόσμο. Το συνεχίζω λοιπόν το επόμενο πρωί πίνοντας τον καφέ μου και περνάω σερί ΟΛΕΣ τις πίστες του 4ου (και τελευταιόυ κόσμου). Middle fingers προς την οθόνη, καντήλια (χαράς) και δε συμμαζεύεται (ζούμε το παιχνίδι κύριε, όχι αστεία!). Οπότε ξαναδοκιμάζω αυτές που έκανα skip και βγήκαν αρκετά πιο εύκολα. Mind games perhaps…? 🙂

  3. “μαστίγιο του Κράτσα” Συγκίνησης με διακατέχει. Όσο για το παιχνίδι, είναι πολύ όμορφο, αλλά για να θυμηθώ τα σοφά λόγια του Murtaugh: I’m too old for this sh…” Θα αρκεστώ σε κάνα shovel knight ή σε κάνα freedom planet(το οποίο παρακάλαει για κάνα review btw). Ωραία παρουσίαση μάστορα.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL