REVIEWS

CONARIUM

Επίφυση ή κωνάριο. Ενδοκρινής αδένας σε σχήμα κουκουναριού, στο κέντρο του εγκεφάλου ανάμεσα στα 2 ημισφαίρια. Παράγει τη μελανοτονίνη που ρυθμίζει τον κιρκάδιο ρυθμό, σχετιζόμενο με το ξύπνημα και τον ύπνο. Ο επιστήμονας και φιλόσοφος René Descartes θεωρούσε την επίφυση, το μέρος όπου εδρεύει η ψυχή και σχηματίζονται οι σκέψεις ενώ σύμφωνα με Ινδουϊστικές δοξασίες αποτελεί το Τρίτο Μάτι, που επιτρέπει να δούμε πράγματα και συμβάντα μέσω αυξημένης αντίληψης, πίσω από αυτό το πεδίο ύπαρξης που λαμβάνουμε ως πραγματικό. Υπάρχει κάτι πέρα από την αντιληπτική μας ικανότητα; Τι θα μπορούσαμε να αισθανθούμε αν δεν υπήρχαν οι περιορισμοί της σάρκας ενός θνητού σώματος; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα και τις ανησυχίες που έθεσε ο Howard Philip Lovecraft με τις ιστορίες του και τους χαρακτήρες που μαγεμένοι από χαμένη γνώση και τεχνολογία, αλλά και έργα αποκρυφισμού προσπάθησαν να υπερβούν την ύπαρξή αυτή και να αναζητήσουν την αλήθεια που βρίσκεται Πέρα από το ιδεατό επίπεδο του πραγματικού. Μια Αλήθεια για την οποία δεν ήταν έτοιμοι.

Conarium 01
Από την αρχή της περιπέτειας

Τα παιδιά της Zoetrope Interactive διατείνονται πως το Conarium είναι επηρεασμένο από τη νουβέλα “At the Mountains of Madness” του μεγάλου Αμερικάνου συγγραφέα, αλλά τοποθετείται χρονικά αργότερα από τα γεγονότα αυτής. Αυτό φαίνεται να ισχύει, καθώς πέρα από κάποιες αναφορές σε σημειώματα και περιβάλλοντα που θα πιάσουν όσοι την έχουν διαβάσει, δεν πρόκειται όντως για συνέχεια (πέρα από το γενικό κοινό σύμπαν που διαδραματίζονται και οι δύο). Επιπλέον, μου θύμισε σε κάποιο βαθμό τη σύντομη ιστορία, επίσης του Lovecraft, “From Beyond”. Στο Conarium αναλαμβάνουμε το ρόλο του Frank Gilman, μέλος επιστημονικής ερευνητικής ομάδας που ανακάλυψε τη θέση των Conarium, αρχαίων συσκευών. Σε αποτελέσματα σχετικών συνεδριών εξωσωματικής εμπειρίας, διαπιστώνουμε πως αφυπνίζουν το υποσυνείδητο σε κόσμους που ανθρώπινο ον δεν είχε ξαναβρεθεί. Μετά τη χρήση μιας τέτοιας συσκευής, ξυπνάμε στη βάση μας στο Upuaut στην Ανταρκτική, όπου και δεν υπάρχει ζώσα ψυχή τριγύρω. Προσπαθώντας να συλλέξουμε στοιχεία αλλά και να εξηγήσουμε τις περίεργες αναμνήσεις που μας στοιχειώνουν, θα βρεθούμε στην ανασκαφή της πόλης των ανθρωπόμορφων ερπετών, στη βυθισμένη Νεκρόπολη κι ακόμα παραπέρα, έτσι ώστε να εντοπίσουμε τους εξαφανισμένους συναδέλφους μας. Τόσο το γράψιμο όσο και το voice acting είναι απολύτως ταιριαστά και εναρμονισμένα στο κλίμα του παιχνιδιού ενώ η ιστορία του παιχνιδιού θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κάποια αδημοσίευτη ιστορία του Lovecraft.

Conarium 02
Stranger Elder Things

Κάτι που πρέπει να πω με εξέπληξε λίγο δυσάρεστα είναι η φύση των γρίφων του παιχνιδιού και γενικότερα το adventure πλαίσιο του τίτλου. Και εξηγούμαι: τα Darkness Within ήταν σκληροπυρηνικά, σμιλεμένα μέχρι τρομακτικής λεπτομέρειας adventure παιχνίδια. Με ζόρικους γρίφους, συλλογή και παρατήρηση στοιχείων, καταγραφή γεγονότων και υπογράμμιση φράσεων από βιβλία και χειρόγραφα σημειώματα. Με ξεχωριστό interface συνδυασμού σκέψεων του πρωταγωνιστή, στοιχείων και αντικειμένων (ω, ναι), γενναία κίνηση προόδου στο είδος, που κανείς άλλος δημιουργός δε μελέτησε και ενσωμάτωσε στο παιχνίδι του. Κερασάκι στην τούρτα το παλαιομοδίτικο σύστημα βαθμολογίας, που μετά το φινάλε, μας αξιολογούσε βάση μυστικών και easter eggs που είχαμε βρει αλλά και των λογικών ενεργειών που προβήκαμε.

Στο Conarium έχουν ξηλωθεί τα περισσότερα από τα παραπάνω. Inventory υπάρχει αλλά τα αντικείμενα που συλλέγουμε είναι λιγότερα (εξαιρούνται τα trophies, που είναι ουσιαστικά easter eggs-αναφορές στο lore του Lovecraft και όχι μόνο) και η χρήση τους γίνεται αυτόματα αν κάνουμε κλικ πάνω στο σημείο για το οποία είναι προορισμένα να επιδράσουν. Συνδυασμός μεταξύ τους επίσης δεν υφίσταται. Τα puzzles είναι μεν λογικά στην πλειοψηφία τους αλλά η πτώση στην πρόκληση είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. «Ένοχος» σε αυτό κρίνεται και η γραμμικότητα του τίτλου, αφού πλέον το αντικείμενο ή το στοιχείο που χρειαζόμαστε είναι σχετικά κοντά. Μυστικά συνεχίζουν να υπάρχουν και αυτό που προσφέρουν είναι περισσότερη εμβάθυνση στο σενάριο του παιχνιδιού.

Conarium 03
Τα puzzles δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικά και λύνονται με παρατηρητικότητα.

Πλέον έχουν προστεθεί και κάποιες στιγμές όπου παρουσιάζεται κάποιος θανάσιμος κίνδυνος, είτε από το περιβάλλον ή κάτι πιο απόκοσμο και εάν δεν πράξουμε τα δέοντα, αποδημούμε εις τόπο χλοερό. Μαζέψτε τα δικράνια, εσείς οι παλαίμαχοι της adventure σέκτας. Δεν έγινε το αγαπημένο σας είδος action ή survival horror. Καταρχήν το Conarium προωθείται και ως horror, οπότε έχουν λογική. Κατά δεύτερον, είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού τέτοιες στιγμές και το παιχνίδι τις σηματοδοτεί έγκαιρα οπότε δεν καταλήγουν να είναι φθηνές. Τρίτο και κυριότερο, θυμίζω ότι δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για τα adventure. Δε σας πάω σε εποχές King’s Quest. Οι τριλογίες Black Mirror και Dracula (κυρίως το The Last Sanctuary) και το Dark Fall: Lost Souls περιείχαν τέτοιες σεκάνς, και συνήθως ομαλά ενσωματωμένες στην ροή τους. Ακόμη και στο The Beast Within υπήρχαν, τι να λέμε! Προσωπικά δεν είμαι αντίθετος στο να υπάρχουν game over σε ένα adventure τρόμου, υπό τις προϋποθέσεις που ανέφερα. Μάλιστα κάνουν τον παίκτη να βυθιστεί ακόμη περισσότερο και να νιώσει πως δεν είναι κλεισμένος συνεχώς σε ένα γυάλινο, suspension of disbelief κλωβό.

Conarium 04
Μία από τις ομώνυμες συσκευές. Ποιο το τίμημα για τη χρήση τους…;

Τα λόγια δεν αρκούν για να περιγράψω πόσο όμορφο είναι το παιχνίδι, το οποίο φοράει την Unreal Engine 4. Από τα διάφορα εφέ και particles (φωτιά, χιόνι, ομίχλη, σκόνη κτλ. με τα αντίστοιχα ηχητικά ερεθίσματα), την λεπτομέρεια στα περιβάλλοντα και την ποικιλία στους χρωματισμούς, μέχρι φυσικά την καλλιτεχνία χάρις στην οποία αποτυπώνεται η μυθοπλασία του H.P. Lovecraft, τόσο στη βάση στην Ανταρκτική και τις εξωκοσμικές διαστάσεις, όσο και στα θαμμένα ερείπια φυλών που δεν ήταν προορισμένα για ανθρώπινα μάτια. Στο Conarium μπορούμε να κινηθούμε ελεύθερα στις τρεις διαστάσεις υπό την προοπτική πρώτου προσώπου, όπως δηλαδή και στο αμέσως προηγούμενο παιχνίδι της Zoetrope (θυμίζω ότι το πρώτο Darkness Within χρησιμοποιούσε ένα στυλ περιήγησης σαν εκείνο του Scratches). Αν μπορώ να σκεφτώ κάποιο παρόμοιο συναίσθημα δέους, τότε θα έλεγα το αντίστοιχο που ένιωσα όταν στεκόμουν και χάζευα τις τοποθεσίες στο Dear Esther. Είναι αυτονόητο ότι η φυσική ομορφιά του παιχνιδιού θα ήταν ελλιπής, αν δεν συμπληρωνόταν ιδανικά από το φοβερό soundtrack, στο οποίο κυριαρχούν το πιάνο και το βιολί, με τα ηχοχρώματα να γεννούν γαλήνη και μελαγχολία και άλλοτε ρίγη και ανασφάλεια.

Conarium 05
In the Court of the Yellow King

Σε ποιους απευθύνεται λοιπόν το παιχνίδι; Εκτιμώ πως οι θιασώτες ιστοριών τρόμου και δυνατών συγκινήσεων πρέπει να το τιμήσουν, πόσο μάλλον αν έχουν ξεκοκαλίσει τις ιστορίες του Lovecraft. Οι Τούρκοι δημιουργοί είναι από τους λίγους εκεί έξω που αντιλαμβάνονται τι είναι αυτό που καθιστά τα έργα του συγγραφέα ξεχωριστά και με το Conarium το αποδεικνύουν περίτρανα, ξανά. Με τον τρόμο για το άγνωστο, για κάτι μεγαλύτερο να πλανάται γύρω, όχι με απευθείας τετ-α-τετ με την πηγή του αλλόκοτου. Όσοι αρέσκονται σε πιο μοντέρνες εκφάνσεις του είδους, όπως Penumbra, The Vanishing of Ethan Carter κ.α. επίσης θα μπορούσαν να δελεαστούν από το ταξίδι και την καθηλωτική ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Τέλος, και οι φανατικοί των κλασικών point and click adventure, θα μπορούσαν να του ρίξουν μια ματιά, ίσως σε μειωμένη τιμή, καθώς η χαμηλή πρόκληση στους γρίφους και οι streamlined μηχανισμοί μπορεί να φαίνονται αποτρεπτικά για απευθείας απόκτησή του.

Pros

  • Αυθεντική λαβκραφτική ατμόσφαιρα
  • Ιστορία και χαρακτήρες που τιμούν το έργο του θρυλικού συγγραφέα
  • Οπτικοακουστικό πακέτο που ενισχύει την αίσθηση του απόκρυφου και του φρικτού
  • Αρκετά μυστικά και easter eggs
  • Puzzles που δε φαίνονται παράταιρα στο lore του παιχνιδιού…

Cons

  • …τα οποία όμως θα μπορούσαν να είναι περισσότερα και δυσκολότερα
  • Απολύτως γραμμική δράση
  • Μικρή διάρκεια (περίπου 5-6 ώρες) για την τιμή που προσφέρεται
  • Απλουστευμένοι adventure μηχανισμοί σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια της εταιρίας
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 81%

81%

Παναγιώτης Μητράκης

Τέκνο των 80's, ξεκίνησε τη gaming πορεία του με coin-ops και το κλασικό Game Boy. Ξαπόστασε στο αγαπημένο του SNES και ήρθε σε επαφή με το PC gaming το 1998, με παιχνίδια-σταθμούς όπως Half-Life και Baldur's Gate. Δε λέει όχι σε (σχεδόν) κανένα είδος αλλά έχει μια προτίμηση σε RPG και survival horror και προσπαθεί να μυήσει κι άλλους στα Silent Hill, τα S.T.A.L.K.E.R. και τις δημιουργίες της Looking Glass και της Obsidian.

2 Comments

  1. Μόλις το τελείωσα κι ήταν αρκετά καλό. Το μόνο που μου έσπασε τα νεύρα ήταν ένας γρίφος που έπρεπε να σχηματίσεις ένα glyph και για κάποιο άγνωστο λόγο, ενώ έκανα την λύση δεν το δεχόταν. Μου πήρε 45 λεπτά να περάσω αυτό το κομμάτι, πιθανότατα λόγω κάποιου bug. Το review είναι εξαιρετικό και συμφωνώ σε όλα εκτός από την μικρή διάρκεια που δεν την θεωρώ αρνητικό.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL