REVIEWS

UNCANNY VALLEY

Η αλήθεια είναι ότι με τα horror games δεν τα πάω και πολύ καλά. Αποτελούν μια κατηγορία τίτλων που δεν έχει να μου πει κάτι… δε με κρατούν σε αγωνία, δε με τσιγκλούν να ανακαλύψω τα σκοτεινά τους μυστικά, δεν καταφέρνουν να με τρομάξουν βρε αδελφέ! Το τελευταίο παιχνίδι που κατάφερε κάτι τέτοιο ήταν το Nosferatu: Wrath of Malachi δώδεκα χρόνια πίσω… ναι, τόσο παλιά! Με το Uncanny Valley όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ίσως είναι ο παράξενος τίτλος του, ίσως ο χαρακτηρισμός του σαν “ψυχολογικό θρίλερ”, ίσως η retro απεικόνισή του… πραγματικά δεν ξέρω τι με έκανε να αποφασίσω να ασχοληθώ μαζί του. Το ρίσκο που πήρα τελικά άξιζε και με το παραπάνω!

UValley 01
Η πρώτη σας συνάντηση με τον Buck… όλα ξεκινούν κάπου εδώ.

Στο Uncanny Valley αναλαμβάνουμε το ρόλο του Tom, ενός νεαρού που αποφασίζει να εργαστεί σαν σεκιουριτάς σε μια εγκαταλελειμμένη και απομακρυσμένη εταιρεία ρομποτικής έρευνας. Πολύ σύντομα θα γνωρίσουμε δύο βασικούς χαρακτήρες: ο Buck είναι ένα χοντρούλης σεκιουριτάς που αναλαμβάνει τις πρωινές βάρδιες (και πραγματικά βαριέται τη ζωή του!) και η Eve, η οικονόμος και καθαρίστρια της εταιρείας και των διαμερισμάτων στα οποία θα μείνουμε, που εξαρχής δείχνει μια ιδιαίτερη συμπάθεια στο πρόσωπό μας. Ποιος ο λόγος όμως να χρειάζεται φύλαξη ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο; Γιατί ο χαρακτήρας μας βασανίζεται συνεχώς από τρομερούς εφιάλτες; Έχουν άραγε να κάνουν με ένα κρυφό, σκοτεινό παρελθόν ή αποτελούν μια προειδοποίηση για τα δεινά που θα ακολουθήσουν;

Ξεκινώντας το παιχνίδι μπορούμε ελεύθερα να κινηθούμε και να εξερευνήσουμε τους τέσσερις ορόφους της εταιρείας και τους αντίστοιχους στο χώρο των διαμερισμάτων έχοντας μαζί μας μονάχα έναν φακό, καθώς η βάρδια μας είναι πάντα βραδινή. Μπορούμε να συλλέγουμε διάφορα αντικείμενα και να λύνουμε μικρούς γρίφους ενώ στην πορεία θα ανακαλύψουμε και ηχογραφημένα, παράξενα μηνύματα σε κασέτες. Όταν προχωρήσει η νύχτα, ο Tom θα μας ενημερώσει πως έχει κουραστεί και πρέπει να κοιμηθεί. Η γρήγορη επιστροφή στο κρεβάτι μας είναι επιβεβλημένη, διαφορετικά ο Tom θα πέσει αναίσθητος από την κούραση και θα αποκοιμηθεί ακριβώς στο σημείο που βρίσκεται. Εδώ ακριβώς το παιχνίδι κάνει με εξαιρετική μαεστρία τη χρήση του consequence system.

UValley 02
Εξιχνιάζοντας το δωμάτιο με τις παράξενες φωτογραφίες…

Κάθε ενέργεια που εκτελούμε στο παιχνίδι ανεξαρτήτως αν είναι σωστή ή όχι, πετυχημένη ή αποτυχημένη, έχει κάποιες επιπτώσεις. Ακόμη και η αδυναμία λύσης ενός γρίφου με περιορισμένο χρονικό περιθώριο δε θα μας αφήσει κολλημένους εκεί για ώρα αλλά θα δημιουργήσει μια αλυσίδα γεγονότων διαφορετική από αυτή που θα υφίστατο μετά τη λύση του γρίφου. Κάθε μέρα του παιχνιδιού θα μας δίνεται και ένα μικρό quest που αποτελεί απλά έναν στόχο… είναι στη διακριτική μας ευχέρεια αν θα ασχοληθούμε με αυτόν ή όχι. Το φινάλε όπως καταλαβαίνετε θα είναι τελείως διαφορετικό κάθε φορά.

Το πρώτο μου run ολοκληρώθηκε σε μιάμιση ώρα. Το φινάλε ήταν ένα σπλατεροειδές φεστιβάλ φρίκης, σκληρό, αρρωστημένο και πάνω από όλα μαυρόψυχο… τι όμορφα! Θα κάνω ειλικρινά πολύ καιρό να το ξεπεράσω. Δεύτερο run και ανακαλύπτω ένα αντικείμενο που η χρήση του απλά ολοκλήρωσε τον τίτλο με διαφορετικό φινάλε σε μόλις τριάντα λεπτά… ούτε αυτό όμως ήταν ευχάριστο! Ακολούθησαν κι άλλα. Το Uncanny Valley σας το λέει ξεκάθαρα πριν καν εμφανιστεί το menu του παιχνιδιού: παίξτε το και ξαναπαίξτε το δοκιμάζοντας τα πάντα… ποτέ δεν ξέρετε τι θα ανακαλύψετε πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους!

UValley 03
Οι εφιάλτες του Tom δεν έχουν τελειωμό…

Το παιχνίδι καταφέρνει να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα γεμάτη αγωνία, ανησυχία και ένταση. Από τη πρώτη στιγμή εξερεύνησης των άδειων και απομονωμένων διαδρόμων του κτιρίου, η αίσθηση είναι μοναδική. Θα χαρακτήριζα το παιχνίδι άκρως “λαβκραφτικό”: δεν ξέρεις τι στο διάολο συμβαίνει όμως το νιώθεις, το οσφρίζεσαι, το αντιλαμβάνεσαι κι ας μην ξέρεις τι είναι και πως ονομάζεται… κάτι τρέχει! Επιπλέον όταν ο Tom τραυματιστεί επηρεάζεται η κίνησή του… ένα χτύπημα στο πόδι και τότε απλά ο χαρακτήρας μας θα σέρνεται αγωνιωδώς! Ακόμη και όταν ο χαρακτήρας μας χαίρει άκρας υγείας και μπορούμε να τρέξουμε αυτό επιτυγχάνεται μόνο για λίγο καθώς θα κουραστούμε σύντομα. Όλα συνάδουν σε ένα κλασικό πακέτο λαβκραφτικής “διασκέδασης”. Σημειώστε εδώ ότι το soundtrack που συνοδεύει τον τίτλο είναι απλά ΜΟΝΑΔΙΚΟ και εκτοξεύει την αγωνία στο κατακόρυφο, ενώ η retro απεικόνιση -αν και θα ξενίσει μερικούς- κάνει επαρκώς τη δουλειά της.

Δυστυχώς στο παιχνίδι υπάρχει μόνο ένα save slot στο οποίο η πορεία μας αποθηκεύεται αυτόματα σε συγκεκριμένα μόνο σημεία. Αυτό σημαίνει πως σε κάθε νέο run θα πρέπει να υποστούμε τα αρχικά επτά λεπτά του τίτλου στα οποία δεν κάνουμε τίποτε και απλά συνομιλούμε με τους δύο NPCs για να τους γνωρίσουμε και να προχωρήσει η δράση. Μια save ρουτίνα θα βοηθούσε εξαιρετικά αν και πιθανολογώ πως δεν υφίσταται για να επιμηκυνθεί ο χρόνος ενασχόλησής μας με το παιχνίδι. Κάποια αντικείμενα στο περιβάλλον δεν ξεχωρίζουν αλλά ευτυχώς αυτά στα οποία μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε εμφανίζουν ένα περίγραμμα τριγύρω τους (προσοχή στα πολύ μικρά αντικείμενα… μην τρέχετε όταν εξερευνάτε για να μη τα χάσετε!).

UValley 04
Καλό είναι να συνηθίσετε στη “βρώμικη” γλώσσα του Uncanny Valley…

Το Uncanny Valley μπορεί να δείχνει ακριβό στα 10 περίπου ευρώ που κοστολογείται για έναν τίτλο που θα διαρκέσει συνολικά 6-7 ώρες μετά από αρκετά διαφορετικά runs… είναι όμως τόσο καλοσχεδιασμένο που πραγματικά αξίζει το κάθε cent που θα ξοδέψετε. Τα μειονεκτήματά του είναι ελάχιστα και αν είστε από αυτούς που δεν προβληματίζονται με τη retro απεικόνισή τού, είναι σίγουρο πως θα το απολαύσετε στο έπακρο. Δοκιμάστε να παίξετε με σβηστά τα φώτα και μόνο τη νύχτα τότε που οι σκιές καλύπτουν το φως, οι εφιάλτες γίνονται πραγματικότητα και ο ανθρώπινος νους κινείται σε ανεξερεύνητα μονοπάτια… εκεί στην Uncanny Valley.

Pros

  • Η ατμόσφαιρα του τίτλου που μαγνητίζει.
  • Το consequence system.
  • Εξαιρετικό soundtrack που συντροφεύει τις δραματικές σας αναζητήσεις.

Cons

  • Λίγο ακριβό ακόμη και για τα αρκετά runs που προσφέρει.
  • Η έλλειψη save ρουτίνας.
  • H retro αισθητική θα ξενίσει αρκετούς -νέους κυρίως- παίχτες.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 82%

82%

Νίκος Καλαγκιάς

Ο Νίκος είναι ένας gamer που τον χαρακτηρίζουν δύο απλές λέξεις: "Ατσάλι" και "Φωτιά". Ναι, καλά καταλάβατε. Οτιδήποτε video game έχει μέσα το fantasy/μεσαιωνικό στοιχείο έχει και το όνομα του γραμμένο επάνω. Ασχολείται κυρίως με RPGs και strategies ενώ ποτέ δε θα πει όχι και σε καλογυαλισμένους hack 'n slash fantasy τίτλους. Εκεί που το πολεμικό κέρας ηχεί, εκεί που το ατσάλι συναντά το ατσάλι, εκεί που το θάρρος και ο ηρωισμός ξεπερνούν τα πάντα και η θυσία του αδελφού εξυψώνει τα πολεμικά ιδανικά... θα βρείτε και τον Νίκο δίπλα με ένα gamepad στο χέρι να ουρλιάζει: "Chaaaarge!"

One Comment

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL