REVIEWS

HITMAN: ABSOLUTION

Γι’αρχή, να δηλώσω ευθαρσώς ότι ποτέ στο παρελθόν δεν με είχε γοητεύσει ιδιαίτερα ο ζοφερός κόσμος του γυαλιστερού Πράκτορα 47. Ίσως έφταιγε που οι 3D μηχανές των πρώιμων 00’s καθιστούσαν κάθε ενασχόληση με το 3rd person stealth gameplay επίπονο, ίσως ήταν που πέρναγα την όλη φάση “Σπαθιά, δράκοι και πριγκίπισσες” λίγο έντονα και δεν είχα στρώσει χαρακτήρα ακόμη. Η αλήθεια του γουισκιού και της άγριας κατηφόρας δεν είχε προκάμει ακόμη την τρυφερή μου ψυχή και έτσι απέρριπτα άκριτα τα Hitman ως “βαρετά και ρεαλιστικά.” Τώρα που εμεγάλωσα και αλλιώτεψε η ψυχή μου, ήμουν έτοιμος για την αλήθεια.

GRINDHOUSE BLUES

To Absolution είναι το πέμπτο μέρος της σειράς και αυτό που παρουσιάζει τις περισσότερες καινοτομίες όσον αφορά στο gameplay του. Το cult διαμάντι Blood Money, λατρεύτηκε από τους gamers και έθεσε τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη. Ξαναλέω ότι εγώ ήρθα στο πάρτι αργά -όπως και αρμόζει στη ροκστάρ περσόνα μου- οπότε γράφω αυτές τις αράδες ανεπηρέαστος απ’οποιαδήποτε νοσταλγική σκιά του παρελθόντος. Το παιχνίδι μπήκε στο ραντάρ μου μετά το ιντριγκαδόρικο, Ταραντινικό τρέηλερ που έδειξε η Io Interactive στην περσινή Ε3. Kαλόγριες με λάτεξ, τεράστια όπλα, άκρατη βία, ράντομ εικόνες από σταυρούς και Βίβλους, επικά strings στο background και κάποιο θολό σενάριο περί εκδίκησης. Η μαύρη καρδιά μου σκίρτησε. Είναι αλήθεια πως το Absolution είναι μακράν το “κινηματογραφικότερο” παιχνίδι της σειράς, με εξαιρετικής ποιότητας -αλλά λίγης ουσίας- cutscenes, να εξιστορούν την αργή αλλά σταθερή πορεία του 47 προς τη λύτρωση. Τα πώς και τα γιατί έχουν λίγη σημασία και αν επαρκώς γραμμένα, σίγουρα δεν είναι αυτά που θα θυμόμαστε από τον τίτλο σε μερικά χρόνια.

hitman-snap1
Right there in the earth, I’ve been drawing a line, I’m digging it deep…

Για την ακρίβεια, μιλάμε για textbook περίπτωση style-over-substance. Κάθε πιθανή Grindhouse και B-Movie Ταραντινική επιρροή, έχει ενσωματωθεί στο παιχνίδι. Mακελειό στην Chinatown, παρείσφρηση σ’ένα τιγκαρισμένο strip club, θανάσιμες λατέξ καλόγριες, η απέραντη έρημος και ο Βρώμικος Νότος, δεν είναι παρά ελάχιστες από τις χαρακτηριστικότατες και εξαίρετα σχεδιασμένες τοποθεσίες όπου θα κληθείτε να δουλέψετε τη φονική σας τέχνη. Και εδώ εντοπίζεται η άγρια, τεράστια, sandbox χαρά του τίτλου. Μπορεί το στόρι να δουλεύει ως σειρά εντυπωσιακών setups, αλλά είναι το ψωμί του τίτλου, το ουσιαστικό του gameplay, που θα σας κρατήσει. Είναι εντυπωσιακό το πόσοι τρόποι υπάρχουν για να ολοκληρωθεί το κάθε επίπεδο. Μπορείτε να ορμήσετε ως άλλος Max Payne και να ανακαλύψετε πως το Absolution, πέρα απ’οτιδήποτε άλλο, είναι ένα εξαιρετικά καλοφτιαγμένο cover based shooter. Για την ακρίβεια, στον τομέα αυτό, ελάχιστα έχει να ζηλέψει από τον τεράστιο Max. Παίζοντας όμως έτσι, χάνετε γύρω στο 90% του παιχνιδιού.

Ο Πράκτορας 47 δεν έγινε μύθος ως δισέγγονο του Τσάκ, αλλά για την ιδιότητά του να περνά απαρατήρητος, να εκτελεί το θύμα του δίχως να τον πάρει είδηση κανείς και να χάνεται εξίσου αθόρυβα. Οι τρόποι που έχετε στη διάθεσή σας για να το πετύχετε αυτό, στην αρχή θα σας τρομοκρατήσουν. Ενδέχεται να παγώσετε. Από τις ατελείωτες μεταμφιέσεις  μέχρι την παρατήρηση και τη σωστή χρήση του περιβάλλοντος ώστε να προκαλέσετε “ατυχήματα”, τα έμμεσα όπλα που σας δίνει το παιχνίδι, δεν είναι τίποτε λιγότερο από εκπληκτικά.

Αυτό το σημείο φυσικά λειτουργεί και ως δίκοπο μαχαίρι. Ανέκαθεν ήμουν γκέημερ που τσίμπαγε περισσότερο με το στόρι, το ιμέρσιον, το κίνητρο που μου έδινε ένα παιχνίδι για να προχωρήσω σε αυτό. Φυσικά εκτιμώ τα καλοδουλεμένα υποσυστήματα, αλλά ποτέ δεν έκατσα να λιώσω ένα τίτλο μόνο για χάρη τους. Εκεί το Hitman πραγματικά αστοχεί. Είναι πολύ εντυπωσιακό και ευχάριστο στο μάτι, με σκηνές και setpieces που πραγματικά θα έκαναν τον Quentin Tarantino περήφανο, αλλά δυστυχώς, ποτέ δεν συνδέεται συναισθηματικά με τον παίκτη. Ο 47 δεν είναι ούτε συμπαθής, ούτε φιλικός, ούτε αστείος. Είναι απλώς ο Πιο Επικίνδυνος Άνθρωπος Στον Κόσμο™ και πάντοτε κρατάει ένα αδιαπέραστο τοίχος μεταξύ αυτού και του παίκτη. Από την άλλη, οι μηχανισμοί του stealth gameplay είναι ίσως οι καλύτεροι που είδα φέτος μετά το πανέμορφο Mark of the Ninja. Πατώντας το πλήκτρο Ctrl ενεργοποιείται το “Ένστικτο” του Hitman,  κάτι εφάμιλλο της detective vision από τα πρόσφατα Batman. Απεικονίζονται οι θέσεις των εχθρών σας ακόμη και πίσω από τοίχους, καθώς και η πορεία που ακολουθούν στο χώρο, όπως και σημαντικά αντικείμενα με τα οποία μπορείτε να αλληλεπιδράσετε. Η λειτουργία είναι ιδιαίτερα χρήσιμη αν θέλετε να έχετε μια “στρωτή” εμπειρία, αλλά υπάρχει πρόβλεψη απενεργοποίησής της για τους δυνατούς μαζοχιστές ανάμεσά σας.

hitman-snap2
Love Is Hell

KILLING THEM SOFTLY

Η κεντρική ιδέα του Hitman είναι εξαιρετική. Με πανέμορφο τεχνικό τομέα και άψογο scaling και customization, σας αμολάει σε διάφορα ευφάνταστα sandboxes και κατόπιν σας προκαλεί να χρησιμοποιήσετε κάποιον από τους χίλιους μύριους διαφορετικούς τρόπους που παρέχει, για να το ολοκληρώσετε όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα. Σε αντίθεση με το Dishonored, ενθαρρύνει τη φρικτή βία, αρκεί να είστε πάντοτε το αθέατο χέρι στο λαιμό των αντιπάλων σας. H shooter προσέγγιση, αν και απόλυτα βιώσιμη, κλέβει τη μισή χαρά από τον τίτλο. Κορυφαία ίσως στιγμή είναι ένα επίπεδο λίγο μετά τα μισά του παιχνιδιού, όπου είστε χαμένος στο ηλιοβασίλεμα της Νότιας Ντακότα, με ένα μικρό στρατό στο κατόπι σας. Μπορείτε πάντα να ορμήσετε με την καραμπίνα σας στο χαμό. Μπορείτε πάλι να συρθείτε ύπουλα μέχρι εκείνο το sniper rifle που άφησε ο σκοπός καταγής και να ψάξετε ένα ύψωμα απ’όπου θα σπείρετε ανενόχλητος τον όλεθρο. Και αν κόβει το μάτι σας, θα προσέξατε ότι το σκιάχτρο στη μέση του χωραφιού φοράει το νούμερό σας. Το να σέρνεστε μέσα στο καλαμπόκι ντυμένος σκιάχτρο, να πλησιάζετε τα ανυποψίαστα θύματά σας υπό τους ήχους βασανισμένης slide κιθάρας και να τους πνίγετε με την trademark χορδή πιάνου του 47, είναι μια εμπειρία που δεν είναι δυνατόν να μη φέρει ρίγη συγκίνησης στην σκοτεινή καρδιά κάθε gamer.

Και όταν με το καλό τελειώσετε την χορταστική single player campaign (γύρω στις 18 ώρες με τα μισά περίπου challenges ολοκληρωμένα) σας περιμένει το ιδιοφυές Contracts Μode, το δυνατότερο ίσως χαρτί του τίτλου. Αποτελεί ουσιαστικά την αποθέωση της sandbox φύσης του παιχνιδιού, καθώς σας επιτρέπει να δημιουργήσετε τα δικά σας επίπεδα, χρησιμοποιώντας ένα έξυπνο “Play to Create” σύστημα. Διαλέγετε μια από τις πίστες του παιχνιδού (ωραίος, “χαμένος” όρος το πίστα παρεπιπτόντως, τον επαναφέρω επίσημα) και ορίζετε Χ στόχους με κριτήρια εξολόθρευσης του καθενός. Φερ’ειπείν, σκότωσε το μπάρμαν του στριπτητζάδικου με αλυσσοπρίονο, ενώ είσαι μασκαρεμένος σκίουρος. Φάε το Σερίφη με ένα μπουκάλι μπύρας, ντυμένος υδραυλικός κ.ο.κ. Αφού λοιπόν κατορθώσετε έναν τέτοιον άθλο εσείς, αποδεικνύοντας πως είναι εφικτό, μπορείτε να ποστάρετε το Συμβόλαιο στο Multiplayer Lobby του παιχνιδιού και να προκαλέσετε φίλους σας αλλά και αγνώστους να το ολοκληρώσουν. Ουσιαστικά, τα Contracts προσθέτουν άπειρο replayability σ’έναν τίτλο ο οποίος είναι ήδη πλήρης περιεχομένου και μεστής gameplay χαράς.

hitman-snap3
Στιγμές ξενοιασιάς και χαλάρωσης… προσέχετε το ρεμάλι το Soad667 που είναι πρώτη μούρη στο leaderboard.

Μεγάλη διάρκεια, πανέξυπνες και ευρηματικές μέθοδοι δολοφονιών και σχεδόν άπειρο replayability, καθιστούν το Hitman Absolution μια εξαιρετική επιλογή για τους φίλους των stealth παιχνιδιών. Αν είχε δοθεί περισσότερη προσοχή στο σενάριο και το γράψιμο, θα μιλάγαμε για έναν από τους τίτλους της χρόνιας.

 

Το Hitman Absolution διατίθεται από τη CD Media.

Pros

  • Τεράστιο replayability
  • Εξαιρετικές και ιδιοφυείς μεθόδοι δολοφονίας βασισμένοι στο περιβάλλον και τις ιδιαιτερότητες κάθε επιπέδου.
  • Φούλ κινηματογραφική grindhouse αισθητική στις cinematics…

Cons

  • …η οποία όμως κρύβει μια εκκωφαντική έλλειψη ουσίας.
  • Η υλοποίηση του συστήματος των μεταμφιέσεων χρειαζόταν περισσότερη δουλειά
  • Έλλειψη δυνατότητας save και χρήση άβολων και εκνευριστικά τοποθετημένων checkpoints για την αποθήκευση της προόδου μας.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 89%

89%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

10 Comments

  1. Ωραία τα λες ! Με έψησες να το δοκιμάσω (μπήκε wishlist steam μιας και έρχονται τα Χριστούγεννα).

    Όπως αναφέρεις και εσύ, έτσι και εγώ δεν έχω παίξει ποτέ Hitman. Δε με τράβηξε. Αλλά αυτό που περιγράφεις μου έδωσε άλλη εικόνα από αυτήν που είχα εγώ στο μυαλό μου. Ερώτηση: Χωρίς να έχεις παίξει οτιδήποτε άλλο Hitman, θεωρείς ότι υπάρχει κάποια σύνδεση με τα προηγούμενα ή είναι stand alone και μπορείς να γουστάρεις; Αν και όπως αναφέρεις δεν έχει βάθος το στόρυ, άρα μάλλον δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

  2. Δεν έχει βαθύ story,αλλά πρέπει να γνωρίζεις περίπου τι παίχτηκε κυρίως στο BM και λιγότερο στο Contracts για να καταλάβεις κάποια πράγματα (ή τουλάχιστον έτσι φαντάζομαι από ότι έχω δει στα trailers,δεν το έχω παίξει ακόμη).

  3. To story όλων των προηγούμενων παιχνιδιών συνοψίζεται σε μια παράγραφο και δεν είναι ακριβώς αυτό που αποκαλούμε “βαθύ και δομημένο”. Τα Hitman ανέκαθεν πούλαγαν gameplay, με το στόρι σε δεύτερη μοίρα, οπότε θα είσαι απόλυτα καλυμμένος.

    Προχώρα άφοβα! Ειδικά σε Steam Sale, θα ‘ναι λουκούμι!

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL