REVIEWS

TEENAGE MUTANT NINJA TURTLES: Shredder’s Revenge

Αμφιβάλλω ότι υπάρχουν άνθρωποι άνω των -άντα που δεν έχουν παρακολουθήσει έστω και ένα επεισόδιο της σειράς Teenage Mutant Ninja Turtles. Αν και η παρουσία της στην τηλεόραση ξεκίνησε το 1987, στη χώρα μας έγινε γνωστή λίγο αργότερα και συγκεκριμένα στις αρχές των ‘90s, κάνοντας ανεπανάληπτη επιτυχία στους πιτσιρικάδες της εποχής. Τόσο μεγάλη που οι τέσσερις μεταλλαγμένες χελώνες, με την έξυπνη χρήση ονομάτων διάσημων καλλιτεχνών της Αναγέννησης, έγιναν κυριολεκτικά μέρος της καθημερινότητας μας.

Φυσικό επακόλουθο μιας τέτοιας επιτυχίας ήταν να κυκλοφορήσουν δεκάδες προϊόντα με θέμα τους πράσινους ήρωες και την κουστωδία villain που τους συνόδευαν, με τα video games να μην μένουν στην απ’ έξω. Εντούτοις, έπεσαν σε μια εποχή που το PC gaming ποιοτικά δε βρισκόταν στα καλύτερα του, όσον αφορά τα είδη πέρα των adventures/RPG φυσικά, με συνέπεια οι απόπειρες της Konami να ήταν επιεικώς (πολύ) μέτριες. Αντίθετα, στις arcade καμπίνες τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα με το ομώνυμο παιχνίδι να παίζεται άνετα ακόμα και σήμερα, ενώ υφίσταντο και το εξίσου πολύ καλό TMNT: Turtles in Time για το SNES της Nintendo, του οποίου ο τίτλος που παρουσιάζουμε αποτελεί πνευματικό διάδοχο του.

Κλασικό beat’ em up gameplay, σε υψηλά ποιοτικά επίπεδα.

Ένας διάδοχος που διατηρεί όλα εκείνα τα στοιχεία που έκαναν διασκεδαστικό το πρωτότυπο παιχνίδι, αλλά ταυτόχρονα λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι έχουν μεσολαβήσει σχεδόν τριάντα χρόνια από τότε. Εν ολίγοις, το TMNT: Shredders Revenge αντικατοπτρίζει πως θα πρέπει να υλοποιείται πραγματικά ένα retro παιχνίδι στο σήμερα, χωρίς να διατυμπανίζονται οι αδυναμίες των παιχνιδιών του παρελθόντος ως προσόντα.

Εξυπακούεται ότι, το TMNT: Shredder’s Revenge ακολουθεί το μονοπάτι των side-scroller brawlers, σαν και αυτά που παίζαμε στα coin-ops. Ξεκινάμε όμως με τα άσχημα νέα, καθώς υπάρχουν μόνο δύο modes παιχνιδιού: το Story και το Arcade. Στο πρώτο αναλαμβάνουμε να ολοκληρώσουμε τα δεκαέξι επίπεδα του παιχνιδιού, αποθηκεύοντας την πρόοδό μας κάθε φορά, τα οποία όμως περιλαμβάνουν αρκετά προαιρετικά challenges και μυστικά προς ανακάλυψη, έτσι ώστε να διατηρεί το ενδιαφέρον των completionists.

Στο story mode μπορείτε να επιστρέψετε σε οποιαδήποτε πίστα επιθυμείτε και να ολοκληρώσετε τα challenges της.

Εκτός αυτού, οι χελώνες αναβαθμίζουν τις δυνάμεις τους όσο προοδεύουμε στο παιχνίδι, όχι όμως σε σαρωτικό επίπεδο, αλλά σε αναβαθμίσεις τύπου μικρή αύξηση της υγείας ή σπανιότερα, ισχυροποίηση της super κίνησης. Δεν υπάρχουν skill-trees ή έξτρα κινήσεις για ξεκλείδωμα, εξάλλου σκοπός της Tribute Games ήταν να μην «παραφορτώσει» το παιχνίδι – αντίθετα να κρατήσει σε λογικά πλαίσια το retro feeling. Ως εκ τούτου, στο Arcade mode, συμβαίνει αυτό που υποπτεύεστε: οφείλουμε να τερματίσουμε το παιχνίδι σε ένα session, έχοντας τρεις ζωές και μερικά credits στο τσεπάκι μας. Απλά, λιτά και κατανοητά, όπως ακριβώς ισχύει και στο gameplay του παιχνιδιού.

Αν και χρησιμοποιούνται αρκετά κουμπιά στο χειριστήριο/πληκτρολόγιο, ο ρόλος του καθενός είναι ξεκάθαρος. Ένα κουμπί για επίθεση, το οποίο αν κρατηθεί πατημένο γίνεται charge, ένα για άλμα, dodge, taunt και block, ενώ ξεχωριστό κουμπί αφιερώνεται για τη σωτήρια super κίνηση, διαφορετική για κάθε ήρωα, η οποία είναι εφικτό να εκτελεστεί μονάχα όταν γεμίσει η σχετική μπάρα. Εδώ εντοπίζεται και ένα σημαντικό στοιχείο τακτικής του παιχνιδιού, καθώς η μπάρα γεμίζει όσο χτυπάμε τους εχθρούς ή κάνουμε taunt, αλλά αν δεν έχει γεμίσει πλήρως μέχρι να δεχτούμε χτύπημα, τότε αυτομάτως μηδενίζει. Συνέπεια αυτού είναι να απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στα μοτίβα κινήσεων των εχθρών, κάτι διόλου εύκολο, καθώς συχνά-πυκνά βαλλόμαστε από επιθέσεις πανταχόθεν. Πόσο μάλλον στα προχωρημένα levels, όπου οι ρομποτικές κατασκευές των Shredder και Krang, εκτός από άθλιες, αποδεικνύονται και αρκετά ανθεκτικές.

Το multiplayer είναι πολύ καλό, αν και με πάνω από τέσσερις παίκτες, αρχίζει να γίνεται χαοτικό.

Παρ’ όλα αυτά, το TMNT: Shredder’s Revenge εμφανώς αποφεύγει να γίνει εκνευριστικό ή άδικο, προσφέροντας όλα τα εχέγγυα που οφείλει να έχει ένα ποιοτικό beat’ em up. Άψογη απόκριση των εντολών μας, πολύ καλή αίσθηση των χτυπημάτων, ποικιλία στα περιβάλλοντα (κάθε level έχει τη δική του προσωπικότητα) αλλά και ισορροπημένες διαφορές στις δυνάμεις μεταξύ των ηρώων. Παραδείγματος χάρη, ο Raphael είναι ο πιο δυνατός, αλλά οι επιθέσεις του έχουν μικρότερο range από του Donatello, ενώ ο Leonardo, που λειτουργεί σαν jack-of-all-trades περσόνα, έχει μια εξαιρετικά χρήσιμη και μοναδική περιστροφική επίθεση στον αέρα, τέλεια για τους ιπτάμενους εχθρούς.

Αξίζει να αναφερθεί ότι υπάρχουν μερικά levels που οι χελώνες πολεμούν πάνω στα αγαπημένα τους hoverboards. Εκεί το gameplay αλλάζει τόσο όσο ώστε να σπάει λίγο τη μονοτονία του τυπικού brawling, στην ουσία όμως δε διαφοροποιείται σημαντικά. Ίσως να είναι και ένα κλικ πιο δύσκολες από τις υπόλοιπες, καθώς εμφανίζονται αρκετά περιβαλλοντικά εμπόδια που κοστίζουν σε ενέργεια (ή σε ένα προαιρετικό challenge) αλλά και εχθροί που «φτύνουν» τις βολές τους και φεύγουν. Εντούτοις, όπως είπαμε, δεν παρουσιάζονται αξιοσημείωτα difficulty spikes, ακόμα και όταν αντιμετωπίζουμε τα bosses της εκάστοτε πίστας. Τα περισσότερα από αυτά αποτελούν γνωστές «φάτσες» από σχετικά επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς και είναι  εύκολο να αποκρυπτογραφήσει κανείς τις κινήσεις τους έτσι ώστε να είναι σε θέση να τα αντιμετωπίσει. Το πόσο χρόνο θα πάρει για να ηττηθεί ένα boss, εξαρτάται από τον αριθμό των ταυτόχρονων παικτών.

Υπάρχουν και οι πίστες με τα hoverboard, που αλλάζουν ελαφρώς το τυπικό μοτίβο του gameplay.

Σε μία ομολογουμένως εντυπωσιακή κίνηση, το TMNT: Shredder’s Revenge επιτρέπει μέχρι έξι παίκτες να παίζουν ταυτόχρονα, τοπικά ή online, με τις τέσσερις χελώνες να πλαισιώνουν ο Splinter, η April O’ Neil και ένας ακόμη γνωστός χαρακτήρας που ξεκλειδώνεται, αφού τερματίσουμε μια φορά το παιχνίδι. Φυσικά, οι τρεις προαναφερθέντες ήρωες είναι επιλέξιμοι ανά πάσα στιγμή, αλλά παιχνίδι για τα Χελωνονιντζάκια χωρίς να συμμετέχει… χελωνονιντζάκι, ακούγεται λίγο παράταιρο. Σαν να λέμε ότι ο Shredder νικά στο τέλος κάθε επεισοδίου, ένα πράμα.

Για όσο καιρό δοκιμάσαμε την online εμπειρία, αυτή απεδείχθη ιδιαίτερα διασκεδαστική. Ο κώδικας λειτουργούσε απρόσκοπτα χωρίς lag (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) και αποσυνδέσεις, ενώ η δυνατότητα dropin/dropout είναι αναμφίβολα πολύ βολική, χωρίς να δημιουργεί τύψεις ή παρεξηγήσεις για όποιον δεν θέλει να συνεχίσει να παίζει μέχρι τέλους. Όμως, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι όταν παίζουν έξι παίκτες μαζί, η κατάσταση χαρακτηρίζεται συχνά ως χαοτική. Είναι φορές που δεν ξέρεις που πατάς και που βρίσκεσαι, ιδίως όταν αρχίζουν όλοι οι παίκτες να εκτελούν τις super κινήσεις τους. Δε μπορούμε να πούμε ότι συνέβαινε το ίδιο όταν έπαιζαν τέσσερις παίκτες και κάτω, τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό, οπότε μπορεί το 6πλο co-op να ακούγεται πολύ εντυπωσιακό στα χαρτιά, πρακτικά δεν προσφέρει κάτι το αξιομνημόνευτο.

Ναι υπάρχει και ιστορία πίσω από το παιχνίδι, η περιορίζεται σε κάποιες στατικές εικόνες και μερικές γραμμές κειμένου. Είπαμε, retro!

Παρ’ όλα αυτά, δε θα αδικήσουμε τη δουλειά που έχει αφιερώσει η Tribute Games στο TMNT: Shredder’s Revenge, η οποία είναι υποδειγματική και αποτελεί ίσως το καλύτερο παιχνίδι με θέμα της χελώνες που έχουμε δει μέχρι σήμερα. Μπορεί να υστερεί σε ποικιλία modes και σε περίπου πέντε ώρες να έχουμε δει την πλειοψηφία του περιεχομένου που έχει να προσφέρει, αλλά λίγο-πολύ αυτό ισχύει για όλα τα beat’ em ups εκεί έξω. Εκεί που πετυχαίνει διάνα το παιχνίδι είναι να συνδυάσει άψογα την αισθητική του ’87 με ένα άκρως διασκεδαστικό gameplay που θα προσελκύσει ακόμα και άτομα που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τα μεταλλαγμένα ερπετά.

Εξάλλου, οι όποιες αντιρρήσεις υπήρχαν από την επιλογή της ομάδας ανάπτυξης να προχωρήσει στην υλοποίηση pixelated graphics και όχι σε σύγχρονες τεχνικές όπως εκείνες του Streets of Rage 4 ή του Mayhem Brawler, καταρρίπτονται από το τελικό αποτέλεσμα που βλέπουμε στις οθόνες μας. Δεν πρόκειται να διεκδικήσει κάποιο βραβείο, αλλά το pixel-art είναι τόσο όμορφο, πετυχημένο, γεμάτο ζωντάνια και ομαλότατο animation, που δημιουργεί μια πολύ ευχάριστη εικόνα στο μάτι. Πολύ καλό είναι και το soundtrack, με το κλασικό κομμάτι των τίτλων αρχής να μας εισάγει άμεσα στο κλίμα, ενώ και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού θα ακούσουμε μια σειρά από καλοπαιγμένες συνθέσεις, με συμμετοχή γνωστών rappers.

Η ομάδα πλήρης απέναντι στον Shredder. Μαντέψτε ποιος θα κερδίσει στο τέλος.

Εν κατακλείδι, το TMNT: Shredder’s Revenge είναι ένα beat’ em up που πραγματοποιεί αυτό ακριβώς που υπόσχεται. Αν και το περιεχόμενό του είναι λίγο φτωχό, προσφέρει μεγάλης δόσεις αγνής διασκέδασης, ιδίως σε multiplayer mode, ενώ αποτελεί μια πρώτης τάξεως τίτλο για όσους θέλουν να ρίξουν μερικές γρήγορες «μπουνιές» για να ξεσκάσουν. Cowabanga dudes!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 80%

80%

Pizza Time

Ένα παιχνίδι που ακολουθεί κατά γράμμα τους κανόνες ενός καλού beat' em up, όντας άκρως διασκεδαστικό, ειδικά σε multiplayer mode.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

4 Comments

  1. Θα τιμηθεί και θα λιωθεί όπως και πρέπει. ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΕΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΙΛΟ ΠΑΤΟΥΣΟΚΟΝΣΕΡΒΑ ΣΡΕΝΤΕΡ.

    Μόνη μου ένσταση η τιμή του. Για τίτλο με ρετροπιξελούμπεν γραφικά, κάνει ακόμη κι έναν ορκισμένο φίλο των 2D brawlers σαν την αφεντιά μου να περιμένει καρτερικά μια καλή έκπτωση. Ζούμε εξάλλου σε έναν μετά Wulver Blade κόσμο.

  2. Μα τί ωραία πράγματα που γίνονται στο μαχαλά μας. Ο Ζωρζ βρίσκεται σε δημιουργικό οίστρο και έχει πάρει αμπάριζα τα ριβιούζ και βγαίνουν παιχνιδάκια-διαμαντάκια για να έχουμε να ασχολούμαστε. Το συγκεκριμένο το βλέπω και λιώνω από νοσταλγορετρολαγνεία και ευελπιστώ να το χωρέσω στη λίστα μου.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL