REVIEWS

PREY: MOONCRASH

It shone, pale as bone, as I stood there alone...

Η τραγική γοητεία του Prey και εδώ αναλλοίωτη

To Prey είναι κλασικό παράδειγμα τίτλου που ικανοποίησε στο ακέραιο, τουλάχιστον σε ποιοτικούς όρους, τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει. Αν και κυκλοφόρησε χωρίς πολλές φανφάρες, όντας προϊόν της Arkane, παραγωγού του εκπληκτικού Dishonored franchise και ανήκοντας στο ίδιο genre (Immersive Sim), άφηνε πολλές υποσχέσεις. Και πράγματι, χωρίς να φτάνει στα δυσθεώρητα ποιοτικά ύψη των ομόσταβλών του, αποτέλεσε εναν από τους κορυφαίους τίτλους της χρονιάς. Μια εξαιρετική ρετροφουτουριστική εμπειρία πρώτου προσώπου στο κοντινό διάστημα, με εξαιρετική αφήγηση και απροσδόκητο φινάλε, αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως τέτοιο την cliffhanger (δηλαδή κανονικό mindfuck) τροπή που έκλεισε τον τίτλο, που αρχικά άφηνε πολλές υποσχέσεις για βαρβάτο δεύτερο μέρος. Υποσχέσεις οι οποίες τέθηκαν εν αμφιβόλω λίγο αργότερα εξαιτίας της μέτριας εμπορικής πορείας που είχε τόσο αυτό όσο και το Dishonored 2 (που είχε προηγηθεί για μερικούς μήνες). Έτσι λοιπόν, όταν ανακοινώθηκε το DLC Mooncrash περίπου από το πουθενά, ένα χρόνο και βάλε μετά την αρχική κυκλοφορία του παιχνιδιού, η πρώτη μου αντίδραση υπήρξε σχεδόν ενθουσιώδης αφού η όλη ιστορία θύμιζε Dishonored: Death of the Outsider (το πολύ αξιόλογο standalone αδερφάκι του Dishonored 2). Τα φαινόμενα όμως συχνά απατούν οπότε ας δούμε τι παίζει εδώ.

Παίζοντας

Καταρχάς δεν πρόκειται για πακέτο αντίστοιχο του D:DotO. Eδώ πλοκές, storyline, αφηγήσεις και τα σχετικά έχουν περάσει σε τρίτη μοίρα. Το Mooncrash αν και είναι ξεκάθαρα βασισμένο στην τεχνολογία του αρχικού παιχνιδιού, παίζεται πολύ διαφορετικά. Αντί για Immersive Sim αφήγησης, έχουμε ένα πολύ ιδιαίτερο roguelike πρώτου προσώπου. Αναλαμβάνουμε τύποις το ρόλο πέντε διαφορετικών χαρακτήρων παγιδευμένων σε σεληνιακή βάση και ο απώτερος σκοπός μας είναι να δραπετεύσουμε επιτυχημένα και με τους πέντε. Και λέω τύποις γιατί ουσιαστικά στο παρασκήνιο δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά ένας χειριστής εξομοιωτή ο οποίος προσπαθεί να κατανοήσει τι ακριβώς συνέβη στη βάση, τρέχοντας ξανά και ξανά το σενάριο της διαφυγής. Σε όρους gameplay, για όσους δεν έχουν ιδέα από Prey, φανταστείτε ενα κράμα FPS με stealth/rpg στοιχεία, ενα System Shock ντυμένο με τα ρούχα των πρόσφατων Deus Ex με ολίγη από Bioshock.Η αφήγηση της υπόθεσης γίνεται κυρίως με σημειώματα και στοιχεία που βρίσκονται διάσπαρτα στη βάση, ενώ και τουλάχιστον δύο από τους playable χαρακτήρες έχουν απευθείας σχέση με το αρχικό παιχνίδι.

Οι ιστορίες όλων των χαρακτήρων είναι αλληλένδετες

Κάθε φορά που πεθαίνει ο χαρακτήρας μας, η εξομοίωση αρχίζει από την αρχή αλλά τα upgrades που έχουμε συγκεντρώσει παραμένουν. Ουσιαστικός αντικειμενικός σκοπός είναι να κατορθώσουμε να δραπετεύσουμε με όλους τους playable χαρακτήρες με τη σειρά, βοηθώντας τον έναν με τον άλλον. Περισσότερες σεναριακές πληροφορίες να με συγχωρέσετε αλλά δεν θα αποκαλύψω γιατί το Mooncrash ως υλοποίηση είναι τσίμα-τσίμα στο να δώσει spoilers για την εξαιρετική πλοκή του Prey, πράγμα άδικο για όσους δεν το έχουν παίξει ακόμα. Κατά τα άλλα στην πορεία θα αντιμετωπίσετε εξωγήινους διαφόρων ειδών και ισχύος καθώς και δυσλειτουργικές μηχανές, γρίφους με λύσεις διαφόρων προσεγγίσεων και γενικά αρκετή σκέψη. Το παιχνίδι έχει crafting: οργανικά και ανόργανα υλικά που βρίσκονται είτε στο έδαφος είτε ως loot τοποθετούνται στους ανακυκλωτές, οι οποίοι παρέχουν πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή φαρμάκων, πυρομαχικών κλπ. Το Mooncrash μάλιστα, δίνοντας λιγότερη βάση στο σενάριο, έχει αποκτήσει μια πιο έντονη survival χροιά υπερτονίζοντας τα σχετικά στοιχεία.

Τρόμος επιστημονικής φαντασίας παλαιάς κοπής

Για τους βετεράνους το βασικού παιχνιδιού σημειώνεται πως η απόκοσμη ατμόσφαιρα του παιχνιδιού καθώς και οι stealth μηχανισμοί είναι παρόντες εδώ, ατόφιοι. Η σελήνη αφήνει την ίδια μουντή και απελπιστικά μελαγχολική αίσθηση με τον σταθμό Talos I, με έξτρα γαρνιτούρα το χαμηλό συντελεστή βαρύτητας που επηρεάζει σφόδρα την κίνηση μας. Η μεγαλύτερη διαφορά του Mooncrash βρίσκεται στα talent trees. Μιας και εδώ χειριζόμαστε πέντε χαρακτήρες και όχι έναν, το σύστημα έχει γίνει πιο ρηχό ώστε να ανταπεξέλθει στο αυξημένο εύρος που φέρνει αυτή η προσέγγιση. Μην ανησυχείτε όμως, οι χαρακτήρες έχουν ποικιλία στις βασικές τους ειδικεύσεις (πχ. κάποιοι ειναι PSI oriented ενώ άλλοι προορισμένοι για μάχη) και το τελικό αποτέλεσμα προσφέρεται για δοκιμές και κρίνεται γενικά ικανοποιητικό.

Γιατί;

H Arkane λοιπόν πειραματίζεται με το Mooncrash. Kαι ο λόγος είναι ξεκάθαρος: τα νούμερα πωλήσεων του αρχικού πακέτου ήταν μέτρια. Αρκετά υψηλά ώστε να μην εγκαταληφθεί στη μοίρα του αλλά οπωσδήποτε με μπόλικο περιθώριο βελτίωσης. Το Mooncrash είναι μια φθηνή απόπειρα προσθήκης υλικού από πλευράς κόστους ευκαιρίας, τουλάχιστον. Τα δύσκολα και ακριβά στοιχεία (δουλεμένο σενάριο, performance capture, ηθοποιοί) είτε απουσιάζουν είτε βλέπουν περιορισμένη χρήση. Η μηχανή, τα assets και η εν γένει τεχνολογία του DLC είναι παρμένα απευθείας από το αρχικό παιχνίδι, τα κόστη παραγωγής χαμηλά και ο χρόνος παραγωγής οπωσδήποτε συντομότερος. Η Arkane μάλιστα υπόσχεται περισσότερο περιεχόμενο και μάλιστα multiplayer (μάλλον co-op) και αν μπορώ να μαντέψω, θα έλεγα πως θα προσομοιάζει στο Mooncrash, με αληθινούς παίχτες να χειρίζονται ταυτόχρονα και συνεργατικά τους χαρακτήρες.

Διαβάστε τα πάντα, κάθε πληροφορία μετράει

Η όλη φάση εκπέμπει έντονα Deus Ex:MD Breach vibes. H eidos montreal ακριβώς όπως και η Arkane, δοκίμασε να δώσει έξτρα ζωή, με τη μορφή live service στο αρχικό παιχνίδι παρεκκλίνοντας από τις συνηθισμένες σεναριακές immersive sim νόρμες, προσφέροντας ένα εναλλακτικό game mode – με αποτυχία, αφού το Deux Ex franchise τελικά πέρασε σε ανάπαυλα.

Θα έχει διαφορετική τύχη το Mooncrash; Φρονώ πως όχι. Το μέλλον των ακριβών ΑΑΑ single player κυκλοφοριών σηκώνει τεράστια συζήτηση (και θα υπάρξει σύντομα άρθρο τοποθέτησης) αλλά αν δεν ονομάζεσαι Sony ή Nintendo, με Single player franchises με φανατικό κοινό και μια πλατφόρμα που ελέγχεις απόλυτα, η πορεία προς την εμπορική επιτυχία είναι αινιγματική και δύσβατη. Πόσο μάλλον όταν βλέπεις πρακτικά indie παραγωγούς να παράγουν καθαρά multiplayer τίτλους ταχύτατα και φθηνά, χρησιμοποιώντας μηχανές και έτοιμα assets του εμπορίου και να κερδίζουν πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ (ναι, για τα PUBG/Fortnite μιλάω). Η συζήτηση λοιπόν είναι τεράστια αλλά η γνώμη μου είναι πως η απάντηση δεν κρύβεται σε απόπειρες τύπου Breach ή Mooncrash, γιατί απλούστατα παρεκκλίνουν έντονα από το αρχικό Immersive Sim καλούπι. Αν το Mooncrash αποτύχει εμπορικά θα είναι εν μέρει γιατί αποξένωσε το κοινό του Prey. Aν όμως ξεπεράσει το βασικό παιχνίδι σε πωλήσεις, ποιος ο λόγος να επενδύσει ξανά η Bethesda σε κλασικό immersive sim; Φοβάμαι λοιπόν πως εδώ έχουμε να κάνουμε με κλασική αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

H τράπουλα είναι σημαδεμένη σύντροφε…

Τεχνικά

Μια από τα ίδια με το βασικό παιχνίδι και αυτό είναι και καλό και κακό. Η καλλιτεχνική διεύθυνση είναι εξαιρετική και μασκαρεύει τα όχι προηγμένα γραφικά του τίτλου αλλά όπως και να έχει το πράγμα, η μη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων της εξαιρετικής Cryengine πάνω στην οποία φυσικά βασίζεται και το Mooncrash καταγράφεται ως σφάλμα. Παρόλα αυτά ο scalable χαρακτήρας της είναι παρών (μπορεί να τεθεί framerate στόχος ο οποίος επιτυγχάνεται αυξομοιώνοντας δυναμικά την ανάλυση) και το παιχνίδι θα τρέξει ομαλά σε κάρτες γραφικών και εξαετίας ακόμα (με παραχωρήσεις σε εφέ και λεπτομέρεια

Κλείνοντας

Με είκοσι ευρώ βγάζεις ένα δεύτερο εισιτήριο στο σύμπαν του Prey, που υπόσχεται ψυχαγωγία περίπου δέκα ωρών (προτού η φάση αρχίσει να γίνεται επαναλαμβανόμενη δηλαδή). Συνιστάται με κάποια επιφύλαξη σε όσους λάτρεψαν το βασικό παιχνίδι. Οι ενδιαφερόμενοι που δεν έπαιξαν το Prey ας το παίξουν πρώτα προτού αποφασίσουν αναφορικά με το Mooncrash. Από κει και πέρα, η αποστολή του DLC αυτού σε εμπορικούς όρους είναι άχαρη. Αποτυχία οπωσδήποτε θα βυθίσει τo franchise περισσότερο αλλά και επιτυχία θα θέσει την όλη αρχική story driven προσέγγιση εν αμφιβόλω. Damned If I do and damned If I don’t που λένε και οι Αγγλοσάξονες.

Ευχαριστούμε θερμά  την IGE Group για την παροχή του review code.

Pros

  • Απαράμιλλη ρετροφουτουριστική ατμόσφαιρα
  • Πρωτότυπο roguelike gameplay πρώτου προσώπου
  • Προσιτή τιμή

Cons

  • Δεν κατορθώνει να σταθεί στο σεναριακό επίπεδο του βασικού παιχνιδιού
  • Μέτριος τεχνικός τομέας

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 77%

77%

Η αποστολή της Arkane μοιάζει με αυτήν των χαρακτήρων του παιχνιδιού: αδύνατη. Παρόλα αυτά το Mooncrash παίζεται πολύ ευχάριστα.

Βασίλης Ξερικός

Γεννημένος στην Αθήνα το 1979. Gamer εξ απαλών ονύχων, η πρώτη μου επαφή με το σπορ έγινε με έναν κλώνο του Pong σε προσχολική ηλικία.  Αν και πιστός χρήστης PC από to 1989 και την εποχή των XT έχουν περάσει από την κατοχή μου και διάφορες κονσόλες (Atari 2600, διάφορες Sega, σειρά των Playstation κλπ) ενώ η εισαγωγή μου στην gaming δημοσιογραφία έγινε μόλις το Γενάρη του 2012 και το PC Master. Παλαίμαχος των adventures, πλέον μοιράζω τον gaming χρόνο μου μεταξύ MMO, RPG (κάθε είδους) και Shooters. Email:  [email protected] Follow me: Facebook | Twitter | SteamID: Kuivamaa

2 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL