REVIEWS

RISING STORM

  Πριν μερικές βδομάδες είχαμε μια πρώτη επαφή με το νέο standalone expansion για το Red Orchestra 2 με το όνομα Rising Storm.

http://www.ragequit.gr/everything-online/item/rising-storm

  Το συμπέρασμα τότε (το οποίο ισχύει στο ακέραιο και τώρα, βέβαια) είχε ως εξής: «To Rising Storm δεν είναι για τον καθένα. Είναι δύσκολο και απαιτεί από τον παίκτη να προσαρμοστεί αυτός στο παιχνίδι παρά να το φέρει στα μέτρα του. Παρόλα αυτά  η Tripwire μας σέρβιρε ένα συγκεκριμένο πιάτο για το οποίο έχει διαλέξει τα κατάλληλα gameplay συστατικά στην σωστή δοσολογία.  To παιχνίδι είναι παίζεται πολύ διαφορετικά από τα περισσότερα mainstream shooters και είναι τίμιο, εθιστικό, χαρίζει στιγμές αγωνίας και αίσθημα επιβράβευσης στη νίκη. Την ίδια στιγμή όμως «φωνάζει» ότι του αξίζει να βασιστεί σε μια καλύτερη μηχανή που να προσφέρει ανώτερο οπτικοακουστικό τομέα ,μεγαλύτερο ρεαλισμό, πιο λεπτομερή animations και ίσως καταστρέψιμο περιβάλλον.  Μόνο τότε θα δείξει τις πραγματικές του δυνατότητες ως σύλληψη.»
Σε αυτό το κομμάτι λοιπόν θα εστιάσουμε περισσότερο στις λεπτομέρειες και στις ιδιαιτερότητες του standalone.

Gameplay.

Όπως είπαμε το gameplay είναι εσκεμμένα ασύμμετρο μεταξύ των παρατάξεων. Θέλοντας να δώσουν ιστορικό άρωμα στο παιχνίδι, οι developers  χάρισαν στους Αμερικανούς την υπεροπλία. Τουφέκια με μεγαλύτερη ακρίβεια, μεγαλύτερους γεμιστήρες, ταχύτατα πυρός και φυσικά το φονικό φλογοβόλο δίνουν στη συμμαχική πλευρά σημαντικό πλεονέκτημα –οι Ιάπωνες σε μάχη πρόσωπο με πρόσωπο θα τα βρουν σκούρα. Μια απλή σύγκριση  των βασικών τυφεκίων (Μ1 Garand vs Arisaka Type 38) αρκεί για να υπογραμμίσει την κατάσταση- το αμερικανικό είναι ημιαυτόματο (ρίχνει συνεχόμενες μονές βολές) 8 φυσιγγίων ενώ το ιαπωνικό είναι κινητού ουραίου (bolt-on, ο χρήστης πρέπει να κάνει την χαρακτηριστική κίνηση απόρριψης του άδειου κάλυκα πριν ξαναρίξει)  5 φυσιγγίων- η υπεροχή λοιπόν του Μ1 σε ταχυβολία και πυρ είναι συντριπτική.

02RSR

 

  Οι Ιάπωνες είναι αναγκασμένοι να χρησιμοποιήσουν διάφορες τακτικές και τεχνάσματα για να ισορροπήσουν την πλάστιγγα. Διαθέτουν λοιπόν από την αρχή ξιφολόγχες (φονικές εκ του συστάδην-οι Αμερικανοί τις ξεκλειδώνουν στην πορεία ) , φορητούς όλμους (ουσιαστικά εκτοξευτήρας χειροβομβίδων) , τη δυνατότητα να θάψουν χειροβομβίδες (κάτι σαν νάρκη, δεν  το βρίσκω χρηστικό ) και φυσικά τη θρυλική έφοδο μπανζάι . Υπό την ηγεσία αξιωματικού με το κατάνα, οι εφορμώντες Ιάπωνες  προξενούν suppression στον εχθρό (προσομοίωση φόβου με τρεμούλιασμα οθόνης – για να σκοτώσω έναν Ιάπωνα παίκτη σε έφοδο χρειάστηκα τέσσερις σφαίρες επειδή λόγω suppression έριχνα στο γάμο του καραγκιόζη) ενώ αποκτούν αντίσταση στο εχθρικό suppression. Κάτι σαν το hurrah των Σοβιετικών σε ενισχυμένη έκδοση, δηλαδή. Ρεαλιστικά πάντως oι τακτικές αυτές δεν αρκούν για να καλύψουν την αμερικανική υπεροχή. Οι Ιάπωνες σε ανοικτό πεδίο θα είναι πάντα πιο ευάλωτοι.
Η σκόπευση είναι πιο πολύπλοκη από τα καθιερωμένα πρότυπα αφού μπορείτε να ρίξετε υπό κάλυψη στα τυφλά, από τον μηρό, από το σκόπευτρο αλλά κρατώντας και το αριστερό shit να ζουμάρετε λίγο ακόμα. Εδώ να συμπληρώσω ότι εντόπισα ένα ζήτημα . Ορισμένες φορές βολές οι οποίες προφανώς θα έπρεπε να πλήξουν τον εχθρό αστοχούν, σχεδόν εξ επαφής χωρίς να μπορώ να συμπεράνω αν είναι θέμα δικτύου ή κάποια ιδιαιτερότητα στα hitboxes.

Κοινότητα/Game modes/Servers/Xάρτες.

  Θεωρητικά το παιχνίδι υποστηρίζει τρία modes: Firefight (deathmatch) Countdown (κάτι σαν rush) και Τerritory (Area Control/Conquest). Όσο κι αν προσπάθησα, βρήκα  ενεργούς servers μόνο με territory το οποίο πάντως είναι απολαυστικό και σε συνδυασμό με τους καλοσχεδιασμένους χάρτες δίνει την αίσθηση του «μετώπου». Οι διαθέσιμοι χάρτες είναι έξι και αντιστοιχούν σε μεγάλες μάχες του μετώπου του Ειρηνικού (Guadalcanal,Peleliu, Iwojima, Saipan, Hanto, Kwajalein). H Saipan είναι ένας μακρόστενος αστικός χάρτης με διώροφα κτήρια και λεοφώρους που διευκολύνουν το sniping και τις πλαγιοκοπήσεις, η iwo jima είναι μια σύντομη αλλά εφιαλτική ανάβαση λόφου μέσα σε τσιμεντένιες οχυρώσεις και πυκνά πυρά, το Kwajalein ένα δύσβατο συνονθύλευμα από χαρακώματα, το Hanto πρακτικά ένας βάλτος που συνορεύει με στρατιωτικές εγκαταστάσεις , το Peleliu  μάλλον χάρτης με το μεγαλύτερο βάθος (ένα Kwajalein με περισσότερα κτίσματα) και το Guadalcanal η νυχτερινή νότα του πακέτου.

03RSR

  Η κοινότητα του παιχνιδιού ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα ,αν και το γεγονός ότι το Rising Storm αναπτύχθηκε εν μέρει από τους παίκτες μιλάει από μόνο του. Δεν είναι πολυπληθής (οι γεμάτοι servers είναι λίγοι) και οι συνδεδεμένοι παίκτες ανά πάσα στιγμή κυμαίνονται  μόλις μεταξύ 1000-3500 συνήθως (το BF3 για παράδειγμα μόνο στο PC έχει αρκετές δεκάδες χιλιάδες).  Όσοι παίζουν πάντως είναι κατά κανόνα ώριμοι και η χρήση του ενσωματωμένου VoiP άριστη. Το ένα και μοναδικό παρατράγουδο που συνάντησα (κάποιος τυπάς έπαιζε δυνατά ηχογραφημένες πολεμικές ιαχές στα ιαπωνικά) ήταν ελαφρώς κωμικό και οπωσδήποτε ενδεικτικό της πώρωσης των παικτών.

Κλείνοντας.

  Το Rising Storm  ακριβώς όπως το Red Orchestra 2 παίζει  μπάλα  σε μια από τις δημοφιλέστερες αλλά και κορεσμένες κατηγορίες, αυτή των military shooters. Σε αντίθεση με τα τόσα FPS του σωρού (COD κλωνοι)  έχει τη δική του ποιότητα και προσωπικότητα και ας του κοστίζει σε απήχηση (δεν απεικονίζεται καν το K/D). Το παιχνίδι είναι τίμιο, προϊόν του οράματος των δημιουργών του και όχι αρπαχτή. Σίγουρα έχει ψεγάδια – η μηχανή γραφικών είναι τόσο πεπαλαιωμένη που ακόμα και απλές αλλαγές στα γραφικά settings απαιτούν επανεκκίνηση του παιχνιδιού-  αλλά αξίζει μέχρι δεκάρας τα  14 ευρώ που ζητάει (τιμή Steam) ειδικά αν συνυπολογιστεί το ότι με την αγορά του standalone, αποκτάτε πρόσβαση και στους  multiplayer χάρτες του κυρίως παιχνιδιού.

Pros

  • Μερακλής developer, σημασία στη λεπτομέρεια
  • Εστιασμένο gameplay
  • Μικρή αλλά ώριμη κοινότητα

Cons

  • Πεπαλαιωμένος τεχνικός τομέας
  • Υψηλός βαθμός δυσκολίας
  • Άθλια bot ΑΙ

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 85%

85%

Βασίλης Ξερικός

Γεννημένος στην Αθήνα το 1979. Gamer εξ απαλών ονύχων, η πρώτη μου επαφή με το σπορ έγινε με έναν κλώνο του Pong σε προσχολική ηλικία.  Αν και πιστός χρήστης PC από to 1989 και την εποχή των XT έχουν περάσει από την κατοχή μου και διάφορες κονσόλες (Atari 2600, διάφορες Sega, σειρά των Playstation κλπ) ενώ η εισαγωγή μου στην gaming δημοσιογραφία έγινε μόλις το Γενάρη του 2012 και το PC Master. Παλαίμαχος των adventures, πλέον μοιράζω τον gaming χρόνο μου μεταξύ MMO, RPG (κάθε είδους) και Shooters. Email:  [email protected] Follow me: Facebook | Twitter | SteamID: Kuivamaa

5 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL