REVIEWS

HELLPOINT

We don't need eyes to see

Οι ανεξάρτητοι δημιουργοί είναι φανερό πως αγάπησαν παράφορα το Dark Souls και τα υπόλοιπα παιχνίδια της γνωστής μας From Software. Τα λεγόμενα souls-like έχουν κυριολεκτικά πλημμυρίσει το Steam καθώς πολλοί developers εμπνεύστηκαν από αυτά τα τόσο ιδιαίτερα action/RPGs προσπαθώντας να δώσουν τη δική τους ερμηνεία και ύφος. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει το Hellpoint της Cradle Games, με τους developers να αναφέρουν συγκεκριμένα ως πηγές έμπνευσης το Dark Souls αλλά και ταινίες όπως το Event Horizon. Μιλάμε επομένως για ένα κράμα sci-fi και gothic horror: Ο πρωταγωνιστής ξυπνά σε έναν διαστημικό σταθμό ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από μια μυστηριώδη μαύρη τρύπα, ενώ είναι προφανές ότι έχει συμβεί κάποια μεγάλη καταστροφή. Μπορεί να συγκεντρώσει τις απαραίτητες πληροφορίες ώστε να καταλάβει τι ακριβώς συνέβη και, αν είναι δυνατόν, να το αντιστρέψει;

H μαύρη τρύπα γύρω από την οποία περιστρέφεται ο διαστημικός σταθμός.

Από τις πρώτες στιγμές του gameplay είναι ξεκάθαρο ότι οι developers έθεσαν ως στόχο να μείνουν όσο πιο κοντά γίνεται στο πρότυπο των Dark Souls. Μάχη βασισμένη στη διαχείριση του stamina, προσεκτική εξερεύνηση σε συχνά δαιδαλώδη επίπεδα, ανεύρεση και συζήτηση με μυστηριώδεις αλλά πάντα λιγομίλητους NPCs, ξεκούραση στο αντίστοιχο των bonfires, μεγάλα bosses που κρύβονται πίσω από το αντίστοιχο των fog gates. Με εξαίρεση κάποιες σποραδικές διαφορές (π.χ. οι εχθροί δεν ανασταίνονται όταν ξεκουράζεστε στο αντίστοιχο των bonfires αλλά ανάλογα με τη θέση του σταθμού στην τροχιά γύρω από την μαύρη τρύπα) το Hellpoint είναι μια ξεκάθαρη προσπάθεια αντιγραφής του Dark Souls σε sci-fi περιβάλλον. Τα βασικά ερωτήματα φυσικά είναι κατά πόσον η αντιγραφή ήταν επιτυχημένη και αν αυτή αρκεί για τη δημιουργία ενός πραγματικά ποιοτικού τίτλου.

Όπως βλέπετε, η… έμπνευση από το Dark Souls επεκτείνεται και στο πλήρες ξεπατίκωμα του levelling system.

Το θετικό με το Hellpoint είναι ότι παίρνει αρκετά καλό βαθμό στον βασικό τομέα που τα περισσότερα souls-like αποτυγχάνουν, στη μάχη. Παίζοντας με έναν melee χαρακτήρα ώστε να μπορώ να συγκρίνω πιο εύκολα, διαπίστωσα με έκπληξη ότι η αίσθηση της μάχης ομοιάζει με το Dark Souls σε βαθμό που κάποιος με εμπειρία στα σχετικά παιχνίδια να μπορεί να προσαρμοστεί άμεσα και να παίξει εξαρχής σε ένα καλό επίπεδο. Βεβαίως υπάρχουν κάποια ζητήματα, όπως κάποια κενά στην εχθρική ΑΙ και ορισμένες περιπτώσεις όπου τα hitboxes δεν είναι σωστά ρυθμισμένα, όμως σε γενικές γραμμές και έχοντας πάντα κατά νου ότι μιλάμε για ένα souls-like από ένα indie studio, έμεινα ικανοποιημένος από τα animations, τον ρυθμό και το γενικότερο στυλ της μάχης.

Οι boss fights εξελίσσονται στο γνώριμο περιβάλλον μιας αρένας κλειστής λόγω των fog gates ή force fields στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

Οι τομείς που αισθάνομαι ότι θα μπορούσε να γίνει καλύτερη δουλειά είναι η εξέλιξη της πλοκής και ο σχεδιασμός των επιπέδων. Ξεκινώντας από την πλοκή, το βασικό concept είναι εύκολα κατανοητό όμως σε κάποια σημεία ένιωσα ότι το παιχνίδι δεν κατάφερε να μου περάσει με σαφή τρόπο τον στόχο προς τον οποίο έπρεπε να κινηθώ. Για παράδειγμα, ενώ στο πρώτο Dark Souls ο άμεσος στόχος είναι εξαρχής σαφής (υπάρχουν δύο καμπάνες, πήγαινε να τις χτυπήσεις), στο Hellpoint χρειάζεται να περάσουν αρκετές ώρες μέχρι να αρχίσει ο παίκτης να πάρει μια ιδέα για το τι συμβαίνει οπότε μέχρι τότε αναγκαστικά κινείται στη λογική “ας προχωρήσω μπροστά και βλέπουμε”. Καλό είναι το μυστήριο και το environmental storytelling, το προτιμώ ξεκάθαρα από τα λεγόμενα “cinematic” games, όμως είναι σημαντικό να δίνονται στον παίκτη με σταθερό ρυθμό τα ψίχουλα που χρειάζεται για να βρει τον δρόμο στο δάσος. Σε αντίθετη περίπτωση το μυστήριο αντικαθίσταται με την σύγχυση και όντως αισθάνθηκα έτσι σε αρκετά σημεία της campaign.

Θα μας πεις καμιά λεπτομέρεια ρε φίλε ή θα πρέπει να μυρίσω τα νύχια μου;

Ο σχεδιασμός δε των επιπέδων προσπαθεί να ακολουθήσει κατά γράμμα την λογική των Dark Souls με τις συνδεδεμένες περιοχές και την ανακάλυψη shortcuts όμως προδίδεται από το διαθέσιμο μπάτζετ και τον υπερβολικό ζήλο των developers. Προφανέστατα ένα indie studio δεν θα μπορούσε να έχει πρόσβαση στα ίδια χρήματα και ανθρώπινο δυναμικό με την From Software, οπότε είναι λογικό πως ο τεχνικός τομέας δεν συγκαταλέγεται στα δυνατά σημεία του Hellpoint. Το κύριο πρόβλημα έχει να κάνει με την φιλοδοξία των developers να αναπαράγουν το αίσθημα έκπληξης και θαυμασμού κατά την ανακάλυψη ενός shortcut, χωρίς όμως να έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν επίπεδα με το δικό τους χαρακτηριστικό look που να βοηθούν τον παίκτη να προσανατολιστεί. Μεγάλο μέρος του παιχνιδιού εξελίσσεται σε περιβάλλοντα που μοιάζουν πολύ μεταξύ τους με αποτέλεσμα η απουσία συγκεκριμένων landmarks και ο επιπόλαιος σχεδιασμός κάποιων επιπέδων να δυσχεραίνει τον προσανατολισμό και να καθιστά σχεδόν αδύνατη την νοερή χαρτογράφηση της εκάστοτε περιοχής.

Οι developers προσπάθησαν να δημιουργήσουν ατμοσφαιρικούς χάρτες αλλά το χαμηλό μπάτζετ δεν τους βοήθησε ιδιαίτερα.

Συνολικά θα έλεγα ότι το Hellpoint μου έδωσε την εμπειρία που πάνω-κάτω περίμενα από ένα indie Dark Souls. Δεν το θεωρώ ως κάτι περισσότερο από ένα souls-like “για να περάσει η ώρα” μέχρι το Elden Ring, όμως συγκρινόμενο με αντίστοιχες προσπάθειες άλλων indie δημιουργών πιστεύω ότι κατάφερε να πλησιάσει πιο κοντά από αυτές στην ουσία των παιχνιδιών της From Software. Έμεινα με θετικές εντυπώσεις από το σύστημα μάχης, συχνά σημείο πλήρους αποτυχίας σε άλλα souls-like, ενώ η πλοκή και ο κόσμος μού κίνησαν επαρκώς το ενδιαφέρον ώστε να ενδιαφερθώ να μάθω περισσότερα. Κρίνω λοιπόν το Hellpoint ως μία απολύτως τίμια προσπάθεια και θα ήθελα να δω κάποια στιγμή ένα sequel με μεγαλύτερο μπάτζετ και τους developers να μαθαίνουν από τα λαθάκια που έκαναν.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 75%

75%

Hellraiser

Μία τίμια προσπάθεια εμπνευσμένη ξεκάθαρα από τα παιχνίδια της From Software.

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

4 Comments

  1. [QUOTE=”bald_killer_clone, post: 544738, member: 103348″]
    Ωραίο review. Θα το πρότεινες ως εκπαιδευτικό υλικό για νεοσύλλεκτους στο Dark Souls;
    [/QUOTE]

    Όχι, δε νομίζω ότι είναι κατάλληλο για εισαγωγή στο είδος κυρίως λόγω του level design που είναι συχνά χαοτικό και θα μπερδέψει έναν νέο παίκτη. Θα έλεγα ότι η πιο ομαλή εισαγωγή θα ήταν με κάποιο 2D souls-like πριν περάσει στο Dark Souls Remastered.

  2. Admiral θυμάμαι δεν τα έβγαζες πέρα με τα ίδια τα Souls (μακρυά κι από μένα) και μάλιστα δεν σου άρεσαν γενικά τα Souls-like (ούτε και σε μένα), σε σένα δόθηκε τέτοιου παιχνιδιού review;! Άλλαξες γούστα; :confused: (Εγώ σίγουρα όχι!)

  3. [QUOTE=”maximum armor, post: 544747, member: 104076″]
    Admiral θυμάμαι δεν τα έβγαζες πέρα με τα ίδια τα Souls (μακρυά κι από μένα) και μάλιστα δεν σου άρεσαν γενικά τα Souls-like (ούτε και σε μένα), σε σένα δόθηκε τέτοιου παιχνιδιού review;! Άλλαξες γούστα; :confused: (Εγώ σίγουρα όχι!)
    [/QUOTE]

    Δεν το ανέλαβε κάποιος άλλος οπότε προσφέρθηκα αφού είμαι πλέον “έμπειρος” στο είδος!

    Τα γούστα μου δεν άλλαξαν, κατάφερα όμως να συνηθίσω τις ιδιοτροπίες των souls-like αρκετά ώστε να είμαι σε θέση να εκτιμήσω τα θετικά τους στοιχεία. Αυτό που μου αρέσει είναι η εξερεύνηση των επιπέδων, αυτό που δεν μου αρέσει είναι… όλα τα άλλα 😄.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL