REVIEWS

WWE 2K16

Είμαι βέβαιος ότι πολλοί από εσάς θεωρείτε ότι η ενασχόλησή σας με τα video games είναι εκείνη ακριβώς η συνήθεια που στα μάτια όσων δεν ασπάζονται το χόμπι σας φαντάζει ως το πιο παράλογο ή ανώριμο πράγμα θα μπορούσατε να κάνετε, ειδικά αν είστε και κάποιας, σχετικής,  (30+) ηλικίας. Μέχρι ενός σημείου δεν έχετε καθόλου άδικο, καθώς εννοείται ότι έχω κι εγώ ο ίδιος δει να σχηματίζεται η χαρακτηριστική έκφραση απορίας στο πρόσωπο όλων εκείνων που δεν έχουν την παραμικρή επαφή με τον χώρο, όταν ευθαρσώς τους λέω ότι, ναι, είμαι κι εγώ ένας απ’ αυτούς που συνεχίζουν να παίζουν παιχνίδια -και φυσικά να το απολαμβάνουν- στα (σχεδόν) 37 μου χρόνια.

Ωστόσο μπορώ μετά πάσης βεβαιότητας να σας πω ότι το συγκεκριμένο δεν είναι το πιο… ακραίο πράγμα που αρκετοί, γνωστοί κα φίλοι, θεωρούν ότι εξακολουθώ να κάνω σ’ αυτή την ηλικία. Κι αυτό διότι έτσι και τύχει, ή το φέρει η κουβέντα, να τους πω ότι μέχρι και σήμερα παρακολουθώ, σ’ εβδομαδιαία βάση, αμερικάνικο wrestling -κατς, εις την… ελληνική-, εκεί είναι που η αντίδρασή τους φτάνει στ’ όριο του χλευασμού. «Έλα τώρα, πλάκα κάνεις», «ρε, σοβαρά μιλάς;» κι άλλα τέτοια ωραία είναι οι συνήθεις πρώτες αντιδράσεις. Ασφαλώς η επόμενη ερώτηση είναι η κλασσική «καλά, αφού αυτά είναι στημένα, τί το ενδιαφέρον βρίσκεις;». Αφορμή δοθείσης λοιπόν, ας αναφέρω ότι η σωστή λέξη που παγκοσμίως περιγράφει το wrestling είναι σκηνοθετημένο. Όπως ακριβώς δηλαδή είναι μία ταινία, όπως ακριβώς μία σειρά. Με τη μεγάλη διαφορά όμως ότι στο wrestling οι λεγόμενοι “ηθοποιοί” ρισκάρουν τη σωματική τους ακεραιότητα, καθώς μπορεί να προκύψουν σοβαρά ατυχήματα, όπως το παρακάτω (προσοχή, η εικόνα μπορεί να ενοχλήσει κάποιους)

Με την ίδια λογική λοιπόν που κι εγώ δεν έχει τύχει να κολλήσω στην οθόνη προκειμένου  να παρακολουθήσω σειρές που κατά καιρούς προκαλέσανε φρενίτιδα, π.χ. το “Lost” κατά το παρελθόν, ή το “Game of Thrones” τα τελευταία χρόνια, κατανοώ ότι η αμερικάνικη πάλη, που επί της ουσίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία μίξη αγώνων και βίντεο που περιγράφουν τις δήθεν σχέσεις, έχθρες, κόντρες, συμμαχίες, αντιπάθειες μεταξύ των διαφόρων παλαιστών, δε συγκινεί μεγάλη μερίδα του τηλεοπτικού κοινού της χώρας μας. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι οι συγκεκριμένοι performers -αυτός είναι ο σωστός όρος- κάνουν κάτι που θα μπορούσε να κάνει ένας μέσος άνθρωπος. Όποιος έχει παρακολουθήσει έστω και λίγους αγώνες καταλαβαίνει πολύ καλά τι λέω.

WWE 2K16 Snap2Η περίφημη γέννηση της “Austin 3:16” φράσης

Προτού πάω παρακάτω, οφείλω να ομολογήσω και να παραδεχθώ ότι το εν λόγω review απευθύνεται, σε πολύ μεγάλο βαθμό, σ’ όσους έχουν μία ιδέα περί του χώρου. Αυτό διότι θα γίνουν πολλές αναφορές σε πρόσωπα, ορολογίες και είδη αγώνων που στους αμύητους θα φανούν τελείως ακαταλαβίστικα. Βέβαια και το “WWE 2K16”, το τρίτο παιχνίδι της (νεότερης) σειράς και δεύτερο που -ευτυχώς- μεταφέρθηκε στα PCs, είναι ένας τίτλος που μοιραία, λόγω θεματολογίας, στοχεύει σε μία πολύ συγκεκριμένη μερίδα του gaming κοινού, όπως άλλωστε το ίδιο κάνουν κι αρκετά άλλα sports games λιγότερο δημοφιλούς αντικειμένου σε σχέση με το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ ή την F1, σαν τις μικτές πολεμικές τέχνες, το γκολφ ή το χόκεΐ. Είναι πραγματικά αδύνατο να μπω στη διαδικασία ν’ αναλύω τι ακριβώς σημαίνει καθένα απ’ όσα θ’ αναφέρω στη συνέχεια, καθώς σε μία τέτοια περίπτωση το κείμενό μου μόνο review για video game δε θα θυμίζει.

ΜΙΑ ΝΤΟΥΖΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΒΑΛΕ

Τα WWE games της 2K Sports ουσιαστικά αποτελούν μετεξέλιξη και διαδόχους των “WWE Smackdown!” και “WWE Smackdown vs Raw” σειρών που έχουν την κοινή τους ρίζα στο μακρινό 2000, καθώς και των υπολοίπων μελών της οικογενείας που κυκλοφόρησαν απ’ την TΗQ το 2011 και 2012, προτού αλλάξουν χέρια τα σχετικά δικαιώματα. Το πρώτο που εμφανίστηκε στα PCs, μετά από δεκατρία ολόκληρα χρόνια, ήταν το περσινό “WWE 2K15”, τ’ οποίο εδώ στο Ragequit δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε. Προσωπικά δεν είχε τύχει ν’ ασχοληθώ ούτε με τα “WCW Nitro” και “WWE Raw is War” του 1999 και του 2002 αντίστοιχα. Ως εκ τούτου, τα τελευταία παιχνίδια μ’ αντικείμενο το wrestling που είχαν περάσει απ’ τα χέρια μου ήταν τα “WWF Wrestlemania: The Arcade Game” και “WWF: In Your House”, που είχαμε δει τα -πολύ μακρινά πλέον- έτη 1995 και 1996. Με δεδομένο ότι εκείνα είχαν κυκλοφορήσει σε μία τελείως διαφορετική εποχή, που οι απαιτήσεις όλων μας απείχαν παρασάγγας των σημερινών, δεν είναι δύσκολο να φανταστείτε ότι η περιέργειά μου ήταν πολύ μεγάλη αναφορικά με το τι επρόκειτο να συναντήσω στον φετινό επίσημο εκπρόσωπο του μεγαλύτερου wrestling promotion στον κόσμο. Δε σας κρύβω μάλιστα ότι κρατούσα μικρό καλάθι. Λανθασμένα, όπως αποδείχθηκε!

Προτού περάσω λοιπόν στην επιμέρους ανάλυση των χαρακτηριστικών του παιχνιδιού, νιώθω υποχρεωμένος να γράψω πως ειλικρινά δε περίμενα ποτέ ότι θα ερχόταν η ώρα που θα έβλεπα ένα τόσο πλούσιο σε περιεχόμενο wrestling game, που πραγματικά θα θύμιζε σε πάμπολλες πτυχές του όσα βλέπουμε να διαδραματίζονται στα εβδομαδιαία shows αλλά και στα μηνιαία Pay Per Views του WWE. Είναι παραπάνω από ξεκάθαρο ότι απ’ τη στιγμή που ορισμένοι υφιστάμενοι του Vince McMahon ενεπλάκησαν πιο ενεργά με τον ετήσιο σχεδιασμό του παιχνιδιού που αντιπροσωπεύει τ’ αντίστοιχο τηλεοπτικό προϊόν, ο πήχης ανέβηκε θεαματικά, ασφαλώς προς όφελος του κοινού και δη εκείνου που παρακολουθεί τακτικά κι επί χρόνια όσα  του προσφέρει η εταιρεία του Κονέκτικατ.

WWE 2K16 Snap4Θυμάται κανείς τη Nation of Domination;

Το WWE 2K αποτελεί μία απ’ τις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις παιχνιδιών που καθεμία ετήσια κυκλοφορία τους έχει τη δυνατότητα να περιλαμβάνει νέο περιεχόμενο, τόσο από gaming άποψης όσο και στα διάφορα videos που περιλαμβάνει. Αυτό διότι η πολυετής ιστορία του συγκεκριμένου promotion, που ξεκινάει απ’ το μακρινό 1980, όσο κι εκείνη άλλων, των οποίων τα δικαιώματα χρήσης του μαγνητοσκοπημένου υλικού τους έχει φροντίσει ν’ αποκτήσει η εταιρεία του Vince McMahon (NWA, WCW, ECW) περιέχουν άπειρα events, matches και storylines, που σε συνδυασμό με τα τρέχοντα συμβάντα που λαμβάνουν χώρα και τα πρόσωπα που παίρνουν μέρος σ’ αυτά, είναι ικανά να συνθέσουν ένα πολύ πλούσιο παιχνίδι, όπως ακριβώς αποδεικνύεται και το “WWE 2K16”.

ΑΡΧΗΓΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ, ΠΑΣΑ ΑΡΧΗ ΠΑΥΣΑΤΩ

Όπως μαρτυράει και το εξώφυλλό της, η φετινή version είναι εν μέρει αφιερωμένη σ’ έναν από τους πιο σημαντικούς superstars που ανέδειξε ποτέ το WWE, τον “Stone Cold” Steve Austin, έναν σχετικά μέτριας ικανότητας, heavy weight, παλαιστή, αλλά πραγματικά χαρισματικό άνθρωπο όσον αφορά στα mic και acting skills, που κατάφερε πολύ γρήγορα να γίνει ένα απ’ τα πιο αγαπημένα πρόσωπα της κερκίδας, κατά τη διάρκεια της ανεπανάληπτης attitude era. Έτσι λοιπόν εκείνο το κομμάτι του 2K16 που αποτελεί ιστορική αναδρομή και φέρει την ονομασία 2K Showcase, εκτός από αγώνες των προσώπων που εισήχθησαν στο Hall of Fame τη χρονιά που μας πέρασε, περιέχει και μερικούς από τους πιο σημαδιακούς αγώνες της καριέρας του Austin, απ’ τo King of the Ring τουρνουά του 1996, οπότε και γεννήθηκε η περίφημη φράση “Austin 3:16” απέναντι στον Jake “The Snake” Roberts, μέχρι τον τελευταίο αγώνα του το 2003 στη Wrestlemania XIX απέναντι στον Rock.

Ο Austin κατάφερε, μέσα στα λίγα σχετικά χρόνια που πρόλαβε να βρεθεί στο main event status -αφού ο σοβαρός τραυματισμός του το 1997 τον ανάγκασε ν’ αποσυρθεί απ’ το wrestling έξι χρόνια αργότερα-,  ν’ αγαπηθεί και ν’ αποθεωθεί όσο λίγοι άλλοι wrestlers στην ιστορία του σπορ. Είναι παραπάνω από λογικό λοιπόν να του αφιερωθεί ένα σημαντικό κομμάτι του gameplay, που εκτός των άλλων είναι κι εκείνο που οδηγεί σε ξεκλείδωμα αρκετών απ’ τα πάμπολλα -και πολύ ενδιαφέροντα- unlockables που περιλαμβάνει το παιχνίδι. Για παράδειγμα, ο “Heartbreak Kid” Shawn Michaels δεν είναι εξ’ αρχής διαθέσιμος, αλλά προστίθεται στο roster όταν καταφέρουμε να τον νικήσουμε, ελέγχοντας τον Austin. Τα 300 (!) unlockables μπορούμε, αν θέλουμε, να τα ξεκλειδώσουμε απευθείας, αλλά κάτι τέτοιο νομίζω στερεί πολλά απ’ τη γοητεία της αίσθησης προόδου.

WWE 2K16 Snap3Συνέβη και αυτό, δύο pins ταυτόχρονα!

Το ίδιο συμβαίνει και με πολλούς ακόμη stars, όπως τον Dude Love, την “Lord of Darkness” περσόνα που είχε υιοθετήσει ο Undertaker εκείνη την περίοδο κτλ. Κατά τη διάρκεια διεξαγωγής έκαστου αγώνα του “Austin 3:16” κεφαλαίου τίθενται ορισμένα ζητούμενα, π.χ. να πετάξουμε τον αντίπαλο στα μεταλλικά σκαλοπάτια, να τον αναγκάσουμε να πει “I quit”, να εκτελέσουμε μία signature move του Stone Cold, ή να προκαλέσουμε αρκετή ζημιά στον αντίπαλο όντας εκτός ρινγκ. Η επιτυχία πραγματοποίησής τους από μεριάς μας, εκτός απ’ το ξεκλείδωμα διαφόρων χαρακτηριστικών, οδηγεί στην παρακολούθηση cut sequences που αποτελούν πιστές κι ακριβείς αναπαραστάσεις των γεγονότων που είχαν συμβεί στην πραγματικότητα.

Το τελευταίο συμβαίνει και με τους Hall of Fame αγώνες, για παράδειγμα παρουσιάζεται μεγάλο μέρος του storyline μεταξύ των Jake “The Snake” Roberts και Randy “Macho Man” Savage. Ο, αποθανών δυστυχώς, δεύτερος είναι μάλλον το γνωστότερο των μελών της 2015 κλάσης του HOF, με τους Kevin Nash, Rikishi, The Bushwalkers, Larry Zbyszko, Alundra Blayze, Tatsumi Fujinami και… Arnold Schwarzenegger να τη συμπληρώνουν. Οι ιστορικές αναδρομές πραγματοποιούνται μέσω videos απ’ το αρχείο του WWE, όπως ακριβώς έχουν αυτά παρουσιαστεί σε DVDs που έχουν κατά καιρούς κυκλοφορήσει, αλλά και μέσω του WWE Network τα τελευταία χρόνια. Το πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό είναι ένας απ’ τους λόγους που δικαιολογούν τα 40GB που πρέπει να κατεβάσετε, ούτως ώστε να ξεκινήσετε στη συνέχεια την ενασχόλησή σας με το παιχνίδι. Γενικά όλο το 2K Showcase κομμάτι είναι μία πραγματική απόλαυση για τους φανατικούς φίλους του σπορ κι είναι παραπάνω από αυτονόητο ότι θα το δούμε να συνοδεύει κάθε μελλοντική έκδοση του WWE 2K, με διαφορετικό πρωταγωνιστή, αλλά και Hall of Fame class, κάθε φορά.

ΤΟΝΟΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ

Ωστόσο όλο αυτό που σας περιέγραψα είναι κυριολεκτικά ένα ελάχιστο κομμάτι όσων έχει να μας προσφέρει το παιχνίδι. Ξεκινώντας απ’ τα είδη αγώνων στα οποία μπορούμε να συμμετάσχουμε, τι να πρωτοαναφέρω αλήθεια; Απλοί One-on-One αγώνες, Tag TeamHandicap, Triple Threat, 6-Man, Fatal Four Way και με διάφορα stipulations, όπως Ladder Matches, Tables, Hell in a Cell, No Holds Barred, Steel Cage Matches, Elimination Chamber, Falls Count Anywhere, Street Fights, ακόμη και σε Royal Rumble μπορούμε να πάρουμε μέρος. Τα πάντα δίνουν το παρών, εκτοξεύοντας το ενδιαφέρον στα ύψη και χαρίζοντας ατελείωτη και πρωτοφανή ποικιλία στο gameplay. Αν τώρα κάποιος θέλει οπωσδήποτε να γκρινιάξει, θα μπορούσε να βρει κάποια είδη αγώνων που απουσιάζουν, όπως τα 2 Out of 3 Falls, Lumberjack, Inferno ή First Blood Matches, τα οποία όμως είναι πολύ σπάνια πλέον και στην πραγματικότητα. Ειδικά το τελευταίο, με δεδομένη την PG-13 κατεύθυνση που έχει υιοθετήσει τα τελευταία χρόνια το promotion, προκειμένου να μπορεί ν’ απευθυνθεί περισσότερο σε μικρότερης ηλικίας άτομα, είναι κάτι που έχουμε πολλά χρόνια να δούμε.

WWE 2K16 Snap5Παρέμβαση του Rollins σ’ αγώνα Orton-Cena

Το αξιοσημείωτο όμως δεν είναι ότι έχουν συμπεριληφθεί πολλά είδη αγώνων. Τ’ ακόμη πιο ευχάριστο είναι η εξαιρετική υλοποίησή τους! Θ’ αναφέρω δύο-τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα, για να κατανοήσετε τί εννοώ: Παίρνω μέρος τρεις φορές σε 30-men Royal Ruble match με τον Taker, μπαίνοντας (επίτηδες) πρώτος στον αγώνα, διότι κατά τ’ άλλα είναι κάτι που -πολύ ορθώς- μπορούμε να καταστήσουμε random. Οι αντίπαλοι που ακολουθούν σε καθεμία περίπτωση είναι διαφορετικοί, η εξουδετέρωσή τους είναι τυχαία, δεν επέρχεται απ’ το ίδιο πρόσωπο, κοινώς είναι ένα τελείως διαφορετικό ματς. Συμμετέχω με τον Edge σε ladder match. Έχοντας σκαρφαλώσει στη σκάλα κι όντας έτοιμος να πάρω τη βαλίτσα, ο Daniel Bryan τη σπρώχνει, αφήνοντας τον χαρακτήρα μου να κρέμεται απ’ το αντικείμενο του πόθου. Αμέσως μετά τον παίρνει στους ώμους του και τον ρίχνει κάτω!

Στο Elimination Chamber, ελέγχοντας τον Monster Kane κι ανταλλάσοντας μπουνιές με τον Brock Lesnar, όταν ο τελευταίος με βλέπει να καλύπτω τον πεσμένο Randy Orton, δε συνεχίζει να με κοπανάει, αναγνωρίζοντας ότι το pin στον Viper θα είναι επωφελές και για τους δυο μας, κάτι που ασφαλώς δε θα έκανε σε Triple Threat Match! Κατά τη διάρκεια Steel Cage Match, ο αντίπαλος δε κοιτάει τόσο να επιτύχει το pin, όσο να δραπετεύσει απ’ το κλουβί, ειδικά μετά από μία signature ή finishing move. Θέλω να πιστεύω ότι κατάφερα να σας δώσω μία γεύση τόσο της υλοποίησης των αγώνων, όσο και της A.I του “WWE 2K16”, που πραγματικά κινείται σ’ εξαιρετικά επίπεδα. Δεν υπάρχει περίπτωση να δείτε κάποιον αντίπαλο να κάνει κάτι χαζό, ή να προβαίνει σ’ ενέργεια που θ’ αποβεί εις βάρος του, ενώ κάθε φορά, σε κάθε ματς, θα βλέπετε και κάτι καινούργιο.

Επειδή όμως δε λείπουν κι εκείνοι που αρέσκονται, εκτός απ’ το να συμμετέχουν σ’ αγώνες, να επηρεάζουν και τη σκηνοθεσία των επεισοδίων των RAW, Main Event, Smackdown, NXT αλλά και των Pay Per Views του WWE, το Universe mode θα τους δώσει τη δυνατότητα να το πράξουν, επεμβαίνοντας σε rivalries (γνωστότερα ως “feuds” στη γλώσσα του wrestling) και διαφοροποιώντας την εξέλιξή τους. Οι εβδομάδες θα περνάνε, τα μεγάλα shows θα πλησιάζουν κι εμείς θα είμαστε σε θέση να διαμορφώσουμε την κάρτα τους, καθορίζοντας εν τω μεταξύ και ποιοι performers θα έχουν ρόλο face ή heel, με ποιους οι σχέσεις τους θα είναι καλές ή όχι, τι στάση θα κρατούν απέναντι στην Authority κτλ. Εξυπακούεται ότι και σ’ αυτό το mode μπορούμε να λάβουμε μέρος στους αγώνες, για την ακρίβεια σε καθέναν εξ’ αυτών. Όρεξη και χρόνο να έχει κάποιος, τίποτα άλλο δε χρειάζεται.

WWE 2K16 Snap1Θέλει δουλειά το παλικάρι…

ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ

Πιθανώς κάπου εδώ περιμένετε να γράψω ότι κάπως έτσι ολοκληρώνεται το μενού των επιλογών. Κάνετε μεγάλο λάθος, αφού δεν έχω αναφέρει ακόμη το παραμικρό για το My Career, το Creation mode, αλλά και το online κομμάτι, οπότε γιατί βιάζεστε;

Όπως σε κάθε sports game που σέβεται τον εαυτό του, έτσι κι εδώ μας παρέχεται η δυνατότητα να δημιουργήσουμε έναν wrestler εκ του μηδενόςκαι να τον οδηγήσουμε σιγά σιγά στην κορυφή του promotion. Αυτό σημαίνει ότι, αφού τελειώσουμε με το customization της εμφάνισης και των σωματικών χαρακτηριστικών του, θα κατευθυνθούμε απευθείας στο training ring του NXT, προκειμένου, μέσω των συμβουλών του πρώην wrestler, A-Train, να μάθουμε τα βασικά των κινήσεων και τεχνικών, προκειμένου να προετοιμαστούμε για τον πρώτο επίσημο αγώνα μας. Από ‘κει και πέρα θ’ αρχίσουμε να παίρνουμε μέρος σε storylines, να δημιουργούμε feuds, θα δίνουμε συνεντεύξεις, καθορίζοντας μέσα απ’ αυτές το είδος της περσόνας μας (face ή heel), ενώ γρήγορα θα έρθει η στιγμή που θ’ αποφασίσουμε και αν θα κάνουμε invasion στον αγώνα του πρώτου αντιπάλου με τον οποίο αναπτύσσουμε rivalry (στην περίπτωσή μου ήταν ο Tyler Breeze). Προσωπικά το My Career mode δε με τράβηξε τόσο σε σχέση μ’ ορισμένα άλλα, ακριβώς λόγου του ότι πρωτίστως μ’ ενδιέφερε να πάρω υπό τον έλεγχό μου τους διάσημους superstars κι όχι τον παντελώς άγνωστο… Μάνο!

Μια και ο λόγος περί των προσώπων που εμφανίζονται στο “WWE 2K16”, αυτά, ειδικά στην PC έκδοση που έρχεται μ’ όλα τα DLCs, συνθέτουν μακράν το μεγαλύτερο roster που έχει παρουσιαστεί ποτέ σε wrestling game. Αθροίζοντας τα διαφορετικά gimmicks ορισμένων wrestlers (π.χ. ο Sting παρουσιάζεται με την εμφάνιση που είχε το 1991, το 1999 αλλά και τη σημερινή, o Mick Foley ως Mankind, Cactus Jack αλλά και Dude Love, ο Undertaker ως Badass, Lord of Darkness κι επίσης μ’ αυτή που έχει σήμερα, ο Paul Levesque ως Hunter Hearst Helmsley κι ως Triple H) σε συνδυασμό με γνωστούς managers (Jimmy Hart, Paul Heyman) κι άλλες.. εξέχουσες προσωπικότητες (Τ1 Arnold, T2 Arnold), ο αριθμός ξεπερνά τους 120 superstars! Μέσα σ’ αυτούς θα δείτε ουκ ολίγους παλαιστές του παρελθόντος που δυστυχώς έχουν αποβιώσει, όπως οι Andre The Giant, Randy Savage, “Ravishing” Rick Rude, The Big Boss Man, Mr. Perfect, Ultimate Warrior, The British Bulldog, τους οποίους θα μπορείτε να θέσετε σε φανταστικά matches απέναντι σε superstars του σήμερα, όπως Randy Orton, John Cena, Chris Jericho, Bray Wyatt, Dean Ambrose, Brock Lesnar, Roman Reigns, Dolph Ziggler, Seth Rollins, Big Show κι ο κατάλογος τελειωμό δεν έχει.

Χτυπητές απουσίες απ’ το πλουσιότατο roster αποτελούν οι Hulk Hogan, Chris Benoit, Bill Golderg και Eddie Guerrero. Ο πρώτος απομακρύνθηκε κι απ’ το επίσημο roster του WWE μετά από κάποιες ρατσιστικού χαρακτήρα δηλώσεις που έκανε. Ο δεύτερος μετά τη γνωστή υπόθεση της δολοφονίας της οικογενείας του και της αυτοκτονίας του ιδίου, ενώ για τους άλλους δύο δε γνωρίζω τον λόγο. Επίσης απουσιάζουν wrestlers του ECW roster, που έχουν αγωνιστεί και για λογαριασμό του WWE, όπως οι Rob Van Dam, Tommy Dreamer, Sandman και Sabu. Προφανώς είναι τόσες πολλές οι επιλογές που έχουμε, που θα ήταν πολύ άδικο ν’ αρχίσουμε τα παράπονα για τις παραπάνω απουσίες. Εγώ όμως κάτι πρέπει να βρω για να συμπεριλάβω στ’ αρνητικά του τίτλου, ώστε να υπάρχουν και περιθώρια βελτίωσης για το “WWE 2K17”. Βέβαια η δραστήρια community, μέσω των creation tools που περιέχει το παιχνίδι, έχει ήδη αναλάβει δράση μ’ εξαιρετικά αποτελέσματα, σαν κι αυτό με τον Goldbergστις κονσόλες, που μάλλον “δανείστηκαν” την παρουσία του απ’ το 2K14.

 

WWE 2K16 Snap7Αθάνατος!

Κι αφού αναφέρθηκα στα creation tools, αυτά μας δίνουν τη δυνατότητα να παραμετροποιήσουμε τα πάντα στο παιχνίδι, απ’ την εμφάνιση ή το entrance ενός wrestler, μέχρι την εικόνα μίας ζώνης ή τους κανόνες αγώνων. Σε συνδυασμό με τα περιθώρια που έχουμε στον καθορισμό του επιπέδου δυσκολίας μεταξύ τεσσάρων βαθμών, του πόσο επιτυχημένα θ’ αντιδράει η CPU στις λαβές που θα εφαρμόζουμε, πόσο συχνά θα προβαίνει σε reversal κινήσεις, ακόμη ακόμη κι αν θα εμφανίζεται αίμα ή όχι στο πρόσωπο και σώμα των αθλητών, καταλαβαίνετε ότι μπορούμε να φέρουμε το παιχνίδι απολύτως στα μέτρα μας και να το τροποποιήσουμε όπως ακριβώς επιθυμούμε!

Για το online κομμάτι λίγα μπορώ να σας πω, καθώς αφ’ ενός δεν είναι τ’ αγαπημένο μου, οπότε λίγο ασχολήθηκα έως τώρα μαζί του, αφ’ ετέρου, τουλάχιστον στο PC, δε δείχνει να έχει πολύ κόσμο μέχρι στιγμής, απόρροια ίσως της παρούσης τιμής των €50, που δεν είναι κι η πλέον ελκυστική για το κοινό, μεγάλο μέρος του οποίου σίγουρα αναμένει κάποιο sale. Πάνω σ’ αυτό, το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι καταλαβαίνω απολύτως πως ένα τέτοιο ποσό δε το δίνει κανείς εύκολα για ένα game, στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως αξίζει και με το παραπάνω, καθώς αποκτάτε έναν τίτλο που θα σας κάνει ν’ ασχολείστε για πολύ καιρό μαζί του. Αν μιλήσουμε δε γι’ αγορά του με κάποια έκπτωση της τάξης του 33% ή 50%, ή μέσω eBay, όπου ήδη εντοπίζεται σε μειωμένη τιμή, εκεί απλά δε συζητάμε αν αξίζει να το προμηθευτεί ο φίλος του wrestling.

ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΕΝΑ

Όσο κι αν τα screenshots του κειμένου φανερώνουν ότι η πιστότητα στην εμφάνιση των διαφόρων superstars κινείται σ’ υψηλότατα επίπεδα, προφανώς οφείλω να γράψω δύο-τρία πράγματα. Τα γραφικά λοιπόν του “WWE 2K16” είναι ιδιαιτέρως ποιοτικά, τα πρόσωπα και σώματα των πρωταγωνιστών ομοιάζουν πολύ μ’ εκείνα τις πραγματικότητας, αλλά το κλου είναι άλλο: Το animation των διαφόρων χαρακτήρων, οι αντιδράσεις τους στα χτυπήματα, τα άλματα που πραγματοποιούν και ιδίως οι χαρακτηριστικές signature-finishing κινήσεις τους, σε κάνουν να πιστεύεις ότι είσαι σε μία αρένα και παρακολουθείς αγώνα, ή έχεις μόλις βάλει να δεις ένα επεισόδιο του αγαπημένου σου show. Σ΄αυτό συνεπικουρεί και η πολύ εύστοχη κίνηση της κάμερας, που καταλήγει να προσφέρει μία τηλεοπτικού τύπου κάλυψη, ζουμάροντας όποτε χρειάζεται, αλλάζοντας γωνία και προσφέροντας αυτομάτως replays μετά από εντυπωσιακές κινήσεις. Μικρές υστερήσεις φυσικά υπάρχουν, π.χ. στην περίπτωση του προσώπου του Brock Lesnar ή του Edge, όπου θα μπορούσε ίσως να γίνει λίγο καλύτερη δουλειά, αλλά τώρα πραγματικά ψάχνουμε για ψύλλους στ’ άχυρα. Άλλωστε υπάρχουν άλλες περιπτώσεις, σαν του Sting, του Steve Austin, του John Cena και διαφόρων άλλων, όπου ισχύει τ’ ακριβώς αντίθετο. Θα ήταν αστείο να κάνει κάποιος λόγο για οτιδήποτε λιγότερο από υπέροχα γραφικά και καταπληκτικό animation. Εκεί που θα έχει δίκιο να σταθεί είναι στο μέγεθος των κερκίδων στα διάφορα shows, που απέχουν αρκετά απ’ την εικόνα των αληθινών, φαντάζοντας πολύ μικρότερες. Πόσο σοβαρό μειονέκτημα είναι αυτό όμως αλήθεια;

WWE 2K16 Snap9Ένας αγώνας που στην πραγματικότητα δε μπορούσε ποτέ να γίνει

Απαντώ εγώ και λέω καθόλου, ειδικά αν σκεφτούμε ότι κι η ηχητική επένδυση είναι επίσης πολύ καλή. Καταρχήν οι γνωστοί σχολιαστές –Jerry Lawler, Michael Cole και JBL– δίνουν το παρών, με την πολύ ευχάριστη έκπληξη να είναι η παρουσία του Jim Ross στο 2K Showcase mode. Νομίζω ότι αδυνατώ να σας μεταφέρω το πόσο αρμονικά συνοδεύει τα δρώμενα. Αρχικά σκέφτηκα ότι, τουλάχιστον στην περίπτωση των αγώνων του Steve Austin, έχει γίνει μεταφορά του αυθεντικού σπικάζ απ’ τ’ αντίστοιχα γεγονότα του παρελθόντος. Μετά όμως συνειδητοποίησα ότι επειδή η έκβαση κάποιων σκηνών, ειδικά των cut sequences που ανέφερα παραπάνω -οι οποίες στο τέλος τους περιλαμβάνουν ένα quick time event που συνίσταται στο άμεσο πάτημα ενός πλήκτρου- μπορεί να είναι διαφορετική εκείνης των shows, κατέληξα -κι εν συνεχεία επιβεβαίωσα- ότι έχει γίνει και ηχογράφηση για λογαριασμό του παιχνιδιού! Οι υπόλοιποι τρεις εκφωνητές δε μπορώ να πω ότι τα καταφέρνουν εξίσου καλά με τον Ross και υπάρχουν στιγμές που γίνονται λίγο βαρετοί ή επαναλαμβανόμενοι.

Ωστόσο τη διάθεσή μας έχουν ήδη φροντίσει να φτιάξουν τα entrance themes των απανταχού wrestlers -κι οι εικόνες που τα συνοδεύουν στα video walls-, με το άκουσμα καθενός εκ των τόσο γνώριμων κομματιών. Εξυπακούεται ότι αυτά αποτελούν απευθείας μεταφορές όσων ακούγονται στα shows, συνθέτοντας ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Πέραν τούτων όμως, η μουσική που ακούγεται όσο βρισκόμαστε στα διάφορα menus, εξερευνώντας τις πάμπολλες επιλογές που μας παρέχουν, συνοδεύει αρμονικά κι επιτυχημένα το υπόλοιπο πακέτο.

Το ενδεχόμενο ο ενθουσιασμός μου αναφορικά με τα γραφικά, τα animations και την ηχητική κάλυψη του παιχνιδιού να ενισχύεται σημαντικά απ’ την 20ετία που είχα να δω wrestling game στο PC, είναι παραπάνω από υπαρκτό. Ωστόσο αδυνατώ να φανταστώ ότι ο fan του σπορ -ναι, φυσικά είναι και σπορ, εκτός αν κανείς νομίζει ότι μπορεί να παλεύει επί μία ολόκληρη ώρα, να κάνει άλμα απ’ το τρίτο σκοινί του ρινγκ ή να εκτελεί ακροβατικές φιγούρες και βουτιές… θανάτου απ’ την κορυφή μίας σκάλας- θα εντοπίσει υστέρηση στα παραπάνω στοιχεία, πλην ίσως ορισμένων στιγμών στο commentary από μέρους της τριάδας Cole, JBL και Lawler.

WWE 2K16 Snap8Έχω πολύ δρόμο ακόμη μέχρι να ξεκλειδώσω επιτυχώς τα πάντα

ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ Η GAMEPAD;

Παραλαμβάνοντας τον κωδικό του “WWE 2K16” κι εκκινώντας το παιχνίδι, μετά το κατέβασμα των 40GB που απαιτούσε, αποπειράθηκα να παίξω με χρήση πληκτρολογίου. Δε χρειάστηκε να περάσει πολλή ώρα προκειμένου να κατανοήσω ότι όφειλα να βγάλω απ’ τη ντουλάπα ένα απ’ τα Logitech Rumblepads που κατέχω.

Ο χειρισμός του παιχνιδιού είναι μία ολόκληρη ιστορία από μόνος του, καθώς το πλήθος των κινήσεων, αλμάτων, λαβών υποταγής, χρήσης αντικειμένων κτλ, μοιραία οδηγεί στη χρησιμοποίηση πολλών πλήκτρων και στον συνδυασμό αυτών. Οι άνθρωποι των Visual Concepts και Yuke’s που σχεδίασαν και μετέφεραν αντίστοιχα το παιχνίδι στο PC, στην προσπάθειά τους να μη γίνει υπερβολικά περίπλοκος ο χειρισμός, αποφασίσανε οι γροθιές, οι λαβές και το πέταγμα του αντιπάλου στα σχοινιά, ή στα turnbuckles, ν’ αντιστοιχούν στο πάτημα ενός πλήκτρου και μόνο, δίχως ν’ απαιτούνται τα “ημικύκλια” που γνωρίζουμε απ’ τα fighting games. Επειδή όμως αυτές είναι λίγες μόνο απ’ τις ενέργειες που μπορούμε, ή θα χρειαστεί, να κάνουμε κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, ένα διάστημα εξοικείωσης με το “WWE 2K16” θ’ αποδειχθεί απαραίτητο. Τα tutorials του My Career mode είναι πολύ χρήσιμα, όπως το ίδιο είναι και οι οδηγίες που παρέχονται την πρώτη φορά που θα εφαρμόσετε ή θα υποστείτε μία λαβή, υποταγής ή μη. Ειδικά πάντως το submission σύστημα είναι πολύ tricky -προσωπικά μ’ εξόργισε καθώς δε μπορούσα ν’ αντιληφθώ τη λογική του- οπότε σας προτείνω να διαβάσετε οπωσδήποτε αυτό το thread και να παρακολουθήσετε το video στ’ οποίο παραπέμπει. Πάντως δε λείπουν και οι, λιγοστές ευτυχώς, στιγμές που ορισμένες ενέργειες, π.χ. η έξοδός μας απ’ το ρινγκ ή το τράβηγμα μίας διπλωμένης καρέκλας που βρίσκεται κάτω απ’ αυτό, δε πραγματοποιούνται με το πρώτο πάτημα του αντίστοιχου κουμπιού.

Το gameplay περιλαμβάνει κι ορισμένα quick time events, π.χ. στην περίπτωση του Royal Rumble ματς, προκειμένου να πετάξουμε έναν αντίπαλο πάνω απ’ τα σχοινιά, ή ν’ αποφύγουμε τον δικό μας αποκλεισμό. Όσο υψηλότερη είναι η υγεία και η αντοχή του wrestler μας εκείνη τη στιγμή, τόσο πιθανότερο είναι να τα καταφέρουμε. Στο σημείο αυτό εντοπίζεται και η μοναδική ένστασή μου αναφορικά με το gameplay. Θεωρώ ότι θα έπρεπε, τουλάχιστον σ’ ορισμένες περιπτώσεις, να υπάρχει ένα health regeneration system. Σκεφτείτε την περίπτωση εισόδου σε 30-men Rumble match στο Νο1, ή σε Elimination Chamber επίσης απ’ την αρχή. Στην πρώτη περίπτωση όσο και να προσπαθήσει κάποιος στρατηγικά ν’ αποφύγει τις πολλές επαφές μ’ αντιπάλους, από ένα σημείο κι έπειτα κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, στη δεύτερη είναι πολύ πιθανό να μη καταφέρει να κερδίσει τον αγώνα, αφού αν πέσει στα χέρια του παλαιστή που εισέρχεται τελευταίος στο κλουβί, δύσκολα θ’ αποφύγει το pin.

WWE 2K16 Snap10Εξαιρετική η κίνηση της κάμερας κατά της διάρκεια του Elimination Chamber ματς

Πέραν τούτου πάντως, ο τρόπος για ν’ αποφύγουμε το τριπλό χτύπημα του χεριού του διαιτητή στο καναβάτσο, που θα σημάνει την ήττα μας, η μέθοδος σπασίματος των λαβών και η επιτυχής πραγματοποίηση των ιδιαίτερων κινήσεων κάθε παλαιστή, που καθίστανται διαθέσιμες όσο ξυλοφορτώνουμε τον αντίπαλο, είναι απολύτως κατανοητά και δε προβληματίζουν. Η μπάρα ενέργειας θα χρειαστεί ν’ αδειάσει αρκετές φορές, αλλάζοντας την ίδια στιγμή χρώμα, μέχρι να είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης και η νίκη ή ήττα μας είναι δεδομένη. Εκείνο με τ’ οποίο θα χρειαστεί να εξοικειωθεί κανείς καλά και γρήγορα, είναι το σωστό timing της reversal κίνησης, προκειμένου να σταματήσει να εισπράττει σφαλιάρες, να βλέπει την ενέργεια του χαρακτήρα του να πέφτει ή ν’ αποτρέψει, τελευταία στιγμή, το finisher του αντιπάλου.

Εκείνο πάντως που μου έκανε ιδιαίτερα θετική εντύπωση ήταν η άμεση αναγνώριση του Logitech Rumblepad απ’ το παιχνίδι, μ’ αποτέλεσμα οι κινήσεις που μου εμφάνιζε να κάνω, ν’ αντιστοιχούν στο πάτημα των αριθμητικών κουμπιών του εν λόγω χειριστηρίου κι όχι σε σταυρούς, τρίγωνα και τετράγωνα, που παραπέμπουν σε gamepads κονσολών, δείγμα της προσοχής που δόθηκε στη διαδικασία του port. Συστήνω σ’ οποιονδήποτε θελήσει ν’ ασχοληθεί με το “WWE 2K16” να το πράξει μέσω χρήσης gamepad, όπου και θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει και τις τέσσερις σκανδάλες, τους δύο μοχλούς, τα τέσσερα κουμπιά, μέχρι και τον σταυρό, αν θέλει να δει τον wrestler που έχει επιλέξει να κάνει taunting στον αντίπαλο.

ΤΕΛΙΚΑ ΘΕΛΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΑΛΑΘΙ ΓΙΑ ΝΑ ΧΩΡΕΣΕΙ

Είχατε την εντύπωση ότι ένα review για wrestling game είναι υπόθεση ενασχόλησης ολίγων ωρών με το παιχνίδι κι ενός σύντομου κειμένου εν συνεχεία; Αν ναι, λάθος κάνατε, όσο κι αν έχω κι εγώ την τάση να το παρακάνω με το μέγεθος των game reviews μου. Λάθος έκανα κι εγώ όμως αρχικά με το “WWE 2K16“. Ανέφερα παραπάνω ότι -πολύ κακώς τελικά- διατηρούσα πλήθος επιφυλάξεων αναφορικά με την ποιότητά του. Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται πανηγυρικά ότι έχουμε να κάνουμε μ’ έναν υπερπλήρη τίτλο, που μεταφέρει καταπληκτικά το σκηνικό του διασημότερου wrestling promotion στον κόσμο.

WWE 2K16 Snap6Το dream match πολλών φίλων του wrestling

Οι επιλογές είναι ατελείωτες, όπως και οι ώρες ενασχόλησης που προσφέρει, διαθέτει πρωτοφανούς βάθους gameplay, είναι φροντισμένο και καλογυαλισμένο σχεδόν μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, συνεπώς δε μπορώ να φανταστώ τί άλλο θα μπορούσε να ζητήσει ένας φανατικός fan του WWE. Προφανώς υπάρχουν κάποια μικρά περιθώρια βελτίωσης, στους τομείς που αναφέρθηκαν στο κείμενο, αλλά πραγματικά ελπίζω αυτό να επέλθει στο μέλλον δίχως ν’ ακολουθηθεί η γνωστή συνταγή των ετήσιας κυκλοφορίας sports παιχνιδιών, που συνίσταται στο «φτιάχνουμε κάτι, χαλάμε κάτι άλλο». Σε μία τέτοια περίπτωση, το WWE 2K16 θα παραμείνει το καλύτερο και πληρέστερο wrestling game για πολλά ακόμη χρόνια!

Τον κωδικό για την πραγματοποίηση του παρόντος review μας διέθεσε η εταιρεία CD Media, την οποία κι ευχαριστούμε πολύ.

karkasSpecs 3

    • Εξαιρετικά πλούσιο περιεχόμενο, ικανό ν‘ απασχολήσει τον παίκτη για πολύ καιρό
    • Το πληρέστερο roster που έχει εμφανιστεί ποτέ σε wrestling game
    • H παρουσία του Jim Ross στο 2Κ Showcase mode και η γενικότερη ηχητική επένδυση
    • Ο χειρισμός, αν και απαιτεί εξοικείωση αρχικά, αποδεικνύεται έξυπνος και ισορροπημένος
    • Πλήθος unlockables, αλλά και videos απ’ τη μακρά ιστορία του WWE
    • H PC version περιλαμβάνει όλα τα DLCs
    • Δόθηκε η δέουσα προσοχή στο port που έγινε απ’ τις κονσόλες
    • Το animation και τα μοντέλα των wrestlers είναι αμφότερα εξαιρετικά
    • Υψηλού επιπέδου A.I
    • Τηλεοπτικού τύπου κάλυψη, με πολύ εύστοχη κίνηση της κάμερας
    • Το commentary των Cole, JBL και Lawler ήθελε λίγη ακόμη δουλειά
    • Υφίστανται περιπτώσεις που, λόγω απουσίας health regeneration system, καθίσταται, αναλόγως των συνθηκών, σχεδόν αδύνατο να κερδίσουμε έναν αγώνα
    • H απουσία κάποιων, έστω κι ελάχιστων, γνωστότατων wrestlers
    • Οι κερκίδες των σταδίων παρουσιάζονται σημαντικά μικρότερες των πραγματικών
    • Η παρούσα τιμή των €50 πιθανώς είναι απαγορευτική για κάποιους
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 92%

92%

Μάνος Καρκαλέμης

Ο Μάνος δε μπορεί παρά να νιώθει ευτυχής που ασχολήθηκε ενεργά με την gaming αρθρογραφία στα χρόνια 2009-2017, οπότε και του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει reviews για κάποια adventure games-διαμάντια, όπως "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

17 Comments

  1. Δεν το πιστεύω πως όχι μόνο έκατσα και διάβασα την Ιλιάδα για ένα…παιχνίδι κάτς, αλλά και πως μπήκα σε διαδικασία αναπόλησης ονομάτων και φάσεων από το δημοτικό. Πάω στοίχημα πως δεν ήμουν ο μόνος που μάζευε “χαρτάκια” κατς 😀

  2. Ρε Μάνο, ειλικρινά υποκλίνομαι. Καταφέρνεις και “πείθεις” τον άλλο που σε διαβάζει να θέλει να αγοράσει το παιχνίδι που παρουσιάζεις. Μπράβο. Όσο για το παιχνίδι, σε μια γενναία πτώση τιμής, κατά πάσα πιθανότητα θα το πάρω.

  3. Πιστεύω χτυπητή απουσία είναι και αυτή του CM Punk αν και λογικό αφού πλέον δεν είναι στο WWE..Αν δεν ήταν τόσο ακριβό θα το αγοραζα χαλαρά μόνο και μόνο για να κάνω chokeslamm σε όλο το ρόστερ με τον undertaker από ministry of darkness era..:)..Αναμένουμε τις εκπτώσεις..

  4. τον “Stone Cold” Steve Austin, έναν σχετικά μέτριας ικανότητας, heavy weight, παλαιστή

    Από που προκύπτει αυτό; Αφού όπως λες κι εσύ, ηθοποιοί-κασκαντέρ είναι πρωτίστως.

    για τους άλλους δύο δε γνωρίζω τον λόγο

    Εμ, για το Γκερέρο δεν έδωσε τα δικαιώματα ο άγιος Πέτρος. Άσε που ο τυπάς πήγε από ναρκωτικά. Όχι και ό,τι καλύτερο για την εικόνα του show…

  5. Στο πρώτο ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πού έγκειται η απορία σου. Από καθαρά παλαιστικής άποψης δεν ήταν κάτι το τρομερό, συνολικά ως performer όμως ήξερε να πορώνει το κοινό όσο λίγοι άλλοι.

    Για το δεύτερο, επίσης δε καταννοώ τι θες να πεις, όπως αναφέρθηκε και στο κείμενο υπάρχουν και πολλοί άλλοι wrestlers που επίσης δε ζουν σήμερα, για τους οποίους ο… Άγιος Πέτρος έδωσε άδεια. Χώρια που ο Guerrero υπήρχε σε προηγούμενα μέρη της σειράς. Εκεί, σύμφωνα με τη λογική σου, δεν χαλούσε την εικόνα του show;

  6. Εννοώ ότι από τη στιγμή που υποδυόντουσαν κάποιο ρόλο και δεν πάλευαν πραγματικά (όπως στην ελληνορωμαϊκή πάλη ας πούμε), πως μπορείς να συμπεράνει κανείς πόσο καλοί ήταν ως παλαιστές? Άντε ο Big Show λόγω διάπλασης να μπορούσες να πεις ότι θα τους έριχνε φάπες rl. Εκτός κι αν πιστεύεις ότι το choke slam του αγαπητού σου γινόταν επειδή ήταν πολύ δυνατός ή κάτι τέτοιο… 🙂

    Μέχρι και το 14 υπήρχε ο Γκερέρο. Μπορείς να σκεφτείς άλλο λόγο? Όπως και να το δεις, περιπτώσεις σαν αυτού ή του Benoit δεν είναι κι ακριβώς παράδειγμα προς μίμηση. (disclaimer-δεν θεωρώ εγώ ότι χαλάνε την εικόνα του wwf αλλά επειδή επιχείρηση είναι αν το σκεφτείς, παιδιά ανάμεσα στους τηλεθεατές και στο κοινό, καταλαβαίνεις…)

  7. Άρα, για να καταλάβω, εσύ με λίγα λόγια λες ότι όλοι τους έχουν τα ίδια προσόντα και μπορούν να κάνουν τα ίδια ακριβώς πράγματα. Δηλαδή ο Big Show που ανέφερες είναι ίδιος -από άποψης εκτέλεσης κινήσεων- π.χ. με τον Brock Lesnar, τον Neville, τον Samoa Joe ή τον Dolph Ziggler.

    Η λογική σου για τον Guerrero είναι λανθασμένη, σε μία τέτοια περίπτωση δε θα τον είχαν βάλει εξ΄αρχής στο παιχνίδι. Η περίπτωσή του είναι διιαφορετική του Benoit κι έτσι αντιμετωπίστηκε άλλωστε κι απ’ το ίδιο το WWE (τ’ οποίο πάντως, κατά τ’ άλλα, δεν έχει πρόβλημα να εκπαιδεύει τον μεγαλύτερο γιο του Benoit, που επίσης ακολουθεί καριέρα wrestler).

  8. Δε λέω ότι έχουν τα ίδια προσόντα ως αθλητές (εκτός ή εντός εισαγωγικών). Προφανώς τα ακροβατικά και οι ελιγμοί του Mysterio είναι εντυπωσιακοί και δεν μπορεί να τα εκτελέσει ο καθένας γιατί θα φάει τα μούτρα του :p
    Να μου πεις ότι κάποιοι παλεύουν με … περισσότερο στυλ από κάποιους άλλους ή ότι κάποιοι έχουν πιο εντυπωσιακές κινήσεις και άλλοι είναι περισσότερο μπουνταλάδες, ναι αυτό το καταλαβαίνω.

  9. Καλά, οι άνθρωποι προφανώς είναι (και) αθλητές, αυτό δε χωράει συζήτηση.

    Ακόμη και οι heavy weights έχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, στο πόσο καλά “πουλάνε” αγώνες ολόκληρους, στο τι ρεπερτόριο κινήσεων έχουν, πόση αντοχή έχουν, πόσα λάθη κάνουν σ’ έναν αγώνα, πόσο εντυπωσιακά ή πειστικά εκτελούν τις διάφορες κινήσεις κτλ. Εκεί κρίνονται ως παλαιστές κι όχι φυσικά με την έννοια της ελληνορωμαϊκής πάλης.

  10. Ωραίο review Μάνο. Φαίνεται η αγάπη σου για το άθλημα.

    @ Borracho: Όχι μόνο χαρτάκια αλλά στο δημοτικό και προχωρημένες φιγούρες που μπορούσαν να κάνουν και και κάποιες κινήσεις πάτωντας κουμπιά. :p

    BTW, το περίφημο WWE superslam (https://www.youtube.com/watch?v=wRRsXxE1KVY) που είναι? :p:p:p

  11. Αααααχχχ, ξύνεις πληγές ρε tommas! Εννοείται ότι είχα πάμπολλες φιγούρες Hasbro, μαζί με το ρινγκ και τη ζώνη, τα οποία δυστυχώς και πολύ κακώς διέθεσα, μετά από πολλά χρόνια, σε παιδάκια για να παίζουν, μ’ αποτέλεσμα φυσικά να τις ρημάξουν σε χρόνο dt.

    Μόνη παρηγοριά είναι ότι εξακολουθώ να έχω σ’ άριστη κατάσταση τους μεγαλύτερου μεγέθους Hogan και Warrior, που είχαν το κορδόνι πίσω, που το τραβούσες και λέγανε κάποιες φράσεις.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL