REVIEWS

MORDHEIM: CITY OF THE DAMNED

Κάθε gamer ο οποίος έχει “γράψει” μερικά χρόνια πορείας στο χώρο μπορεί πολύ εύκολα να διαπιστώσει ότι γενικά παρατηρείται μία τάση προς την απλοποίηση των μηχανισμών των παιχνιδιών. Έτσι, ακόμα και αν κάποτε ήταν φυσιολογικό το να είναι απαραίτητη η ανάγνωση πολυσέλιδου manual ώστε να μπορέσει ο παίκτης να ανταποκριθεί, αυτό πλέον στην καλύτερη αντιμετωπίζεται με σκεπτικότητα από το κοινό. Το Mordheim: City of the Damned είναι ένα turn-based tactical game -δημιούργημα της Rogue Factor– ανήκει στην κατηγορία των τίτλων που απαιτούν χρόνο για την εκμάθηση των μηχανισμών τους. Το αν αυτό έγκειται στα αρνητικά ή τα θετικά του αποτελεί υποκειμενική άποψη του καθενός, σίγουρα όμως είναι ένας παράγοντας που θα κάνει αρκετό κόσμο να το προσπεράσει χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Για όλους τους υπόλοιπους όμως υπάρχουν αρκετά πράγματα στα οποία μπορούν να σταθούν.

mordheim 01Μία πρώτη εικόνα από το Chiv… εεε το Mordheim

Το παιχνίδι βασίζεται στο επιτραπέζιο Mordheim και μας τοποθετεί στον κόσμο του Warhammer. Η πρόσκρουση ενός κομήτη θα έχει δυσάρεστα αποτελέσματα για την πόλη της Mordheim ενώ ο πολύτιμος λίθος Wyrdstone που εμφανίζεται στην περιοχή θα γίνει το αντικείμενο του πόθου πλιατσικολόγων και λοιπών μαυραγοριτών. Οι 4 διαθέσιμες φυλές (Human Mercenaries, Skaven, Sisters of Sigmar και Cult of the Possessed) μπλέκονται σε μάχες στα ερείπια της πόλης με κύριο σκοπό την απόκτηση του. Η πλοκή εξελίσσεται μέσω κάποιων συγκεκριμένων αποστολών αλλά προφανώς κανείς δεν παίζει ένα τέτοιο παιχνίδι για την ιστορία του και συνεπώς αυτή περνάει εκ των πραγμάτων σε δεύτερη μοίρα.

Ξεκινώντας να πιάσουμε τα του gameplay και έχοντας ως δεδομένα τα όσα αναφέρθηκαν στην εισαγωγή το πρώτο και βασικότερο ερώτημα το οποίο γεννάται είναι το κατά πόσο αυτό μπορεί να γίνει προσβάσιμο από κάποιον που δεν είναι φανατικός του είδους. Πριν συνεχίσω, κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι κι εγώ ανήκω ακριβώς σε αυτή την κατηγορία καθώς το συγκεκριμένο genre δεν θα έλεγα ότι είναι και το “φόρτε” μου. To Mordheim όμως έχει ένα κατατοπιστικότατο tutorial που σου μαθαίνει όσα θα χρειαστείς στην περιπέτεια. Σημαντική σημείωση: η εκμάθηση αυτή δεν γίνεται ακριβώς βήμα βήμα, κατά τη διάρκεια της υπάρχουν κενά (τα οποία φυσικά εξηγούνται αναλυτικά αργότερα) τα οποία μπορούν να φέρουν τον παίκτη σε σύγχυση αν τους δώσει σημασία εκείνη τη στιγμή. Οι 1,5 με 2 ώρες που απαιτούνται να δαπανήσει κανείς στο tutorial κρίνονται μάλλον πολλές αλλά τουλάχιστον μετά από αυτές είμαστε πλήρως ετοιμασμένοι για τη συνέχεια ενώ το γεγονός ότι η εκμάθηση γίνεται κατά κύριο λόγο σε συνθήκες μάχης, κάνει την όλη διαδικασία λιγότερο βαρετή από όσο πιθανώς να ακούγεται.

mordheim 02Ω Θεοί!

Όπως στο παιχνίδι μέτρο σύγκρισης για το είδος –XCOM– έτσι και εδώ το gameplay χωρίζεται σε δύο βασικούς τομείς, τις μάχες και τη διαχείριση της ομάδας μας. Ξεκινώντας από τον δεύτερο, μπορούμε να έχουμε στη διάθεση από 4 έως 10 πολεμιστές καθώς και κάποιους αναπληρωματικούς για αυτούς. Καθώς μιλάμε για μισθοφόρους θα πρέπει να είμαστε συνεπείς στις πληρωμές απέναντί τους ενώ και οι τραυματισμοί που δέχονται στις μάχες ενδέχεται να έχουν μόνιμες επιπτώσεις πάνω τους. Ο καθένας ανάλογα με τα πεπραγμένα του λαμβάνει πόντους τους οποίους μπορεί να “επενδύσει” για την αύξηση κάποιου από τα 9 base skills (χωρίζονται σε 3 κατηγορίες) ενώ με την πρόοδο ξεκλειδώνονται και skills που μπορούν να μάθουν (active και passive). Επίσης η διαχείριση-αξιοποίηση του loot και οι αγοραπωλησίες είναι κι αυτές μέσα στην ρουτίνα του μανατζαρίσματος (sic) του “πειρατικού”.

mordheim 07Μια άποψη από τον χάρτη του παιχνιδιού

Το άλλο στοιχείο που ξεχωρίζει και μπλέκεται σε μεγάλο βαθμό και με τα όσα γίνονται στις μάχες (θα επεκταθούμε αργότερα για αυτό) είναι η ύπαρξη τριών Factions στα οποία μπορούμε να πουλάμε το wyrdstone που μαζεύουμε με τα ανάλογα ανταλλάγματα φυσικά. Το θέμα είναι ότι το ένα από αυτά έχει το ρόλο του primary και είναι σε θέση να μας επιβάλλει ορισμένες παραδόσεις που αν δεν πραγματοποιήσουμε δεχόμαστε ποινή ενώ μετά την τέταρτη φορά που δεν θα φανούμε συνεπείς, πλέον δεν έχουμε τη δυνατότητα να εξελίξουμε παραπάνω το warband μας και ουσιαστικά το παιχνίδι τελειώνει. Οι προτιμήσεις που δείχνουμε στο εκάστοτε faction έχει επιπτώσεις στις τιμές που θα παίρνουμε αλλά τα όσα αναφέραμε πριν για τον  τρόπο λειτουργίας του primary μειώνουν κατά πολύ την διάθεση για πειραματισμούς με τα υπόλοιπα καθώς αποτελεί σημαντικό ρίσκο. Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει το Veteran Skills menu το οποίο δεν περιορίζεται στα όσα κάνουμε με την τρέχουσα ομάδα μας αλλά συνυπολογίζει όλη την πορεία μας στο παιχνίδι και ξεκλειδώνει κάποια βελτιωτικά skills.

mordheim 03Πυρ, γυνή και… ποντίκια…

Οι μάχες παίζονται σε γύρους στους οποίους ο κάθε χαρακτήρας παίρνει σειρά κίνησης με βάση τα στατιστικά του. Υπάρχουν 2 κατηγορίες πόντων (strategy και offensive) τις οποίες μπορούμε να αξιοποιήσουμε για τις μεταβάσεις και τις επιθέσεις μας. Σε γενικές γραμμές τα battle mechanics είναι πλήρη και περιέχουν όλα όσα θα περίμενε κανείς να έχουν χωρίς παράλληλα να εισάγουν κάτι εξεζητημένο. Οι επιθέσεις χωρίζονται σε melee και ranged, απαιτείται σωστό spacing και χειρισμός των πόντων ώστε να υπάρχει καλύτερη άμυνα είτε μέσω κάποιου ambush είτε μέσω parrydodge ή counter attack. Επίσης τα spells και τα items πρέπει να χρησιμοποιούνται με σύνεση καθώς μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά ακόμα και τα μέλη της ομάδας μας. θα μπορούσα να αναφέρω αναλυτικά τι και πως γίνεται (οι σημειώσεις για τους μηχανισμούς ήταν αρκετές ώστε να γεμίσουν 1.5 φύλλο Α4) αλλά κάτι τέτοιο δεν θα είχε ιδιαίτερο νόημα. Αντί αυτού θα επισημάνω απλά ότι σε θεωρητικό επίπεδο τουλάχιστον παρουσιάζουν σημαντικό βάθος και είναι πλήρεις ενώ θα εστιάσω στα σημεία τους που μου έδωσαν την αίσθηση ότι χαλάνε τη συνταγή.

Το πρώτο πράγμα που με προβλημάτισε είναι ο τρόπος που μπλέκεται η συλλογή του wyrdstone με τις μάχες. Ενδεχομένως σαν κάτι δευτερευούσης σημασίας να είχε ενδιαφέρον αλλά με τον τρόπο που ενσωματώνεται, το μόνο που καταφέρνει είναι να μπερδεύει τον παίκτης ως προς τις προτεραιότητές του. Για να είμαι 100% δίκαιος, στις περίπου 15 ώρες που ασχολήθηκα με τον τίτλο στα πλαίσια του review, το συγκεκριμένο θέμα δεν αποτέλεσε ουσιαστικό πρόβλημα ήταν όμως ένας ανασταλτικός παράγοντας ώστε να ευχαριστηθώ στο έπακρο τους μηχανισμούς του και να επικεντρωθώ στην ουσία τους. Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν αποκλείεται  αυτό για κάποιον να συμπεριλαμβάνεται και στα θετικά.

mordheim 04Υπάρχουν αρκετές παγίδες σκορπισμένες στα δρομάκια

Το δεύτερο και πιο σημαντικό είναι ότι πολλές φορές σε σημαντικό βαθμό η μάχη κρίνεται από το ποιος θα μπορέσει να μαζέψει στρατό εναντίον μεμονωμένων αντιπάλων. Σε περίπτωση που έχουμε engage σε 2vs1 τότε ουσιαστικά έχουμε ρίψη κέρματος που σε περίπτωση αποτυχίας δίνει free χτυπήματα στους αντιπάλους και απομακρύνει τον χαρακτήρα από το σημείο (μόνο όμως αν έχει χώρο, χα!). Στην πράξη αυτό δημιουργεί μία ανισορροπία καθώς προσωπικά τουλάχιστον όσες φορές βρέθηκα σε τέτοιες καταστάσεις είτε ως αμυνόμενος είτε ως επιτιθέμενος η κατάληξη ήταν η ήττα αυτού με το μειονέκτημα. Ακόμη και αν προσπαθούσαμε να το αποφύγουμε (χωρίς όμως αυτό να αναιρεί το πρόβλημα) μετακινώντας σύσσωμο το warband μας, κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό καθώς οι παραδόσεις του wyrdstone απαιτούν και εξερεύνηση του χάρτη ενώ ακόμα και αν σε κάποια περίπτωση γίνεται κάτι τέτοιο, αυτό μειώνει σημαντικά το ρυθμό και ρίχνει κατακόρυφα το ενδιαφέρον. Με δεδομένο ότι και οι τοποθεσίες των αντιπάλων δεν είναι από την αρχή γνωστές, αναγκαστικά αφήνουμε πολλά και στην τύχη.

mordheim 063 εναντίον ενός… Δεν είχε καλή κατάληξη αυτή η ιστορία…

Επίσης προβληματική είναι και η υλοποίηση του πως αντιλαμβάνεται το παιχνίδι την ύπαρξη αριθμητικού πλεονεκτήματος καθώς κοιτάει αποκλειστικά την ακτίνα δράσης των εχθρών. Κάπως έτσι μπορεί να έχουμε ακριβώς δίπλα μας κάποιον ally αλλά αυτό να μην μας βγάζει από τη δύσκολη θέση. Σκόρπια υπάρχουν και μερικά bugs, ελάχιστα είναι η αλήθεια αλλά σκεφτείτε ότι πέτυχα ένα σε κατάσταση σαν την παραπάνω όπου μάλιστα δεν μπορούσα να κάνω τον χαρακτήρα μου disengage από τη μάχη (για να τον φέρω μερικά βήματα παραδίπλα ώστε να κάνω τη μάχη 2vs2) παρά το γεγονός ότι πίσω του υπήρχε χώρος για να γίνει τέτοια κίνηση. Περιττό να πω ότι η συγκεκριμένη παρτίδα ήταν χαμένη από χέρι… Επίσης κάτι ακόμα που παρατήρησα είναι ότι τα ποσοστά που δίνει για επιτυχία το παιχνίδι δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα. Άκρως εκνευριστικό να βλέπεις συνεχόμενες αποτυχίες σε κινήσεις που έχουν ποσοστά επιτυχίας 75-80% και αδικαιολόγητο από κάθε άποψη.

mordheim 05Ντου!

Τα γραφικά του τίτλου κυμαίνονται σε μέτρια επίπεδα. Η ηχητική επένδυση είναι ενδιαφέρουσα όμως τα loading times είναι παράλογα υψηλά. Κι αν όλα αυτά μπορούν να δικαιολογηθούν, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον εικαστικό τομέα. Παρά το γεγονός ότι το περιβάλλον είναι όμορφο και καλοσχεδιασμένο, είναι φρικτά επαναλαμβανόμενο. Οι πίστες οι οποίες είναι random generated μοιάζουν ολόιδιες με μοναδική εξαίρεση να αποτελούν οι story missions.

Φτάνοντας προς το τέλος θα ήμασταν άδικοι αν λέγαμε ότι το Mordheim: City of the Damned δεν είναι καλό παιχνίδι. Ενσωματώνοντας μηχανισμούς πλήρεις και με μεγάλο βάθος, είναι κάποιες λεπτομέρειες μεν, σημαντικές δε που δεν το αφήνουν να χαρακτηριστεί εξαιρετικό. Βέβαια καθώς δεν μιλάμε για δομικά προβλήματα αλλά για στοιχεία που μπορούν να λυθούν με κάποιο rebalancing και με δεδομένο ότι ακόμα και σήμερα που γράφεται το review υπήρξε update από τους δημιουργούς που αλλάζει αρκετά πράγματα, μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι ότι τα πράγματα θα γίνουν ακόμα καλύτερα στο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση είναι μία πολύ καλή πρόταση για τους λάτρεις του είδους, οι υπόλοιποι όμως αν αποφασίσουν να ασχοληθούν μαζί  του θα πρέπει να είναι οπλισμένοι με αρκετή υπομονή.

Pros

  • Πλήρεις και με βάθος μηχανισμοί
  • Οι developers δείχνουν διάθεση να το υποστηρίξουν
  • Δυσκολία…

Cons

  • …Δυσκολία
  • Κάποιες ανισορροπίες
  • Μέτριος τεχνικός τομέας
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 79%

79%

rikimaru

Gamer από τις αρχές του '90 σε φορητά και κονσόλες, είχε την πρώτη του επαφή με τους υπολογιστές στα μέσα της ίδια δεκαετίας. Σε όλη αυτή την πορεία έχει καταπιαστεί με αρκετές κατηγορίες παιχνιδιών χωρίς να μπορεί να ξεχωρίσει κάποια ενώ όταν δεν βρισκόταν μπροστά από μία οθόνη συνήθως έσκαγε την "σπυριάρα" στο τσιμέντο ή στο παρκέ. Τα τελευταία 2 χρόνια εκτός από το να παίζει απλά με τα games, γράφει και για αυτά ενώ παράλληλα απολαμβάνει και την άνθιση της indie σκηνής.

One Comment

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL