REVIEWS

RESIDENT EVIL 6

Καημένη Capcom. Ο γνωστός publisher παλεύει να εκσυγχρονίσει τα προϊόντα του για μια αγορά που πλέον δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη των προηγούμενων ετών, αλλά πάντοτε κάτι πηγαίνει στραβά και η εταιρία γίνεται στόχος σφοδρών επικρίσεων από δημοσιογράφους και μερίδα του κοινού. Τόσο το πρόσφατο DMC: Devil May Cry όσο και το Resident Evil 6 προέβησαν σε αλλαγές που δεν ικανοποίησαν τους παραδοσιακούς fans των παιχνιδιών αυτών, με ακραίες αντιδράσεις τόσο από τους επικριτές όσο και από τους υπερασπιστές της Capcom . Τουλάχιστον το DMC κατάφερε να αποδείξει την αξία του ως παιχνίδι, όπως διαβάσαμε στο αναλυτικό review του Γιώργου Δεμπεγιώτη. Μπορεί το Resident Evil 6 να καταφέρει το ίδιο; Ομολογουμένως μοιάζει δύσκολο, καθώς η δυσαρέσκεια των Resident Evil fans σιγοβράζει ήδη από το Resident Evil 4 και την ξεκάθαρη στροφή της σειράς προς το action. Ως νεόκοπος οπαδός της σειράς (από το 4 και μετά) νομίζω πως είμαι σε θέση να προσφέρω μια ψύχραιμη άποψη για την ποιότητα του Resident Evil 6 PC, πέρα από ζητήματα πιστότητας στην αρχική συνταγή.

Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα πράγματα εξαρχής. Το Resident Evil 6 δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το ρυθμό, το gameplay και την ατμόσφαιρα των τριών πρώτων Resident Evil. Το άλλοτε survival horror έχει μετατραπεί πλήρως σε action horror. Το DNA των Resident Evil έχει μεταλλαχθεί πλήρως εξαιτίας του M-Virus (όπου M= mainstream) και το σώμα τους έχει πετάξει cover-based πλοκάμια, co-op φουσκάλες και QTE δαγκάνες. Αν για κάποιο παράξενο λόγο ελπίζατε ότι η σειρά θα γύριζε στον παλιό της εαυτό, ρίξτε της ένα headshot και προχωρήστε παρακάτω γιατί η ελπίδα δεν έχει απλά πεθάνει, έγινε ζόμπι και έχει αρχίσει να σας κυνηγά. Τα horror games έχουν πεθάνει για το mainstream gaming, μόνο οι μικρότερες εταιρίες μπορούν πλέον να κρατήσουν τη σημαία τους ψηλά. Δεν είναι ευχάριστο, δεν είναι σωστό και σίγουρα δεν είναι υγιές για τη βιομηχανία του gaming, είναι όμως η πραγματικότητα.

ΚΑΛΩΣΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ALL-STAR GAME

RE601
Αν είσαι μέλος της BSAA και σε βάλουν στη μονάδα του Chris, κάνε τη διαθήκη σου.

Αφήνοντας κατά μέρος το ζήτημα της ενδεχόμενης προδοσίας/ιεροσυλίας/βεβήλωσης μιας ιστορικής σειράς, η Capcom φαίνεται πως προσπάθησε όσο μπορούσε να καλύψει όλα τα γούστα. Το Resident Evil 6 δε διαθέτει μια ενιαία single player campaign αλλά τέσσερις μικρότερες, η καθεμία από τις οποίες διηγείται την ιστορία από την οπτική γωνία διαφορετικών χαρακτήρων. Η κεντρική πλοκή είναι κοινή για όλους: Μια σειρά καταστροφικών επιθέσεων Bio-terrorism πλήττει μεγάλες πόλεις ανά την υφήλιο, προκαλώντας χάος και απειλώντας να αποδομήσει πλήρως κάθε έννοια πολιτισμένης κοινωνίας. Οι ζωντανοί-νεκροί περπατούν επί γης, το σκηνικό θυμίζει Αποκάλυψη, οι κυβερνήσεις παρακολουθούν ανήμπορες να αντιδράσουν. Στα γεγονότα εμπλέκονται αρκετοί γνωστοί πρωταγωνιστές από τα προηγούμενα Resident Evil αλλά και μερικοί πρωτοεμφανιζόμενοι. Ο Leon Kennedy και η Helena Harper συνεργάζονται για να ανακαλύψουν ποιος κρύβεται πίσω από την τρομοκρατική επίθεση που ζομποποίησε μεταξύ άλλων τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Οι Chris Redfield και Piers Nivans ταξιδεύουν ανά την υφήλιο αντιμετωπίζοντας την απειλή των BOWs (Bio Organic Weapons). Η Sherry Birkin προσπαθεί να σώσει τον Jake Muller γιατί είναι ο μόνος που έχει ανοσία στον ιό C-Virus και η Ada Wong… η Ada Wong έχει όπως πάντα τη δική της, αρχικά ακατανόητη ατζέντα. Στην έκδοση του Resident Evil 6 για PC μπορείτε να επιλέξετε ελεύθερα τη σειρά με την οποία θέλετε να παίξετε τις campaigns αλλά και τα ξεχωριστά chapters. Μάλιστα επειδή τα γεγονότα των τεσσάρων campaigns διαπλέκονται σε κάποια σημεία, διάφοροι χρήστες έχουν προτείνει και συγκεκριμένη λίστα με την οποία θα πρέπει κανείς να παίξει τα chapters ώστε να δει την ιστορία με τη σωστή χρονική σειρά. Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι παίκτες θα προτιμήσουν να παίξουν την κάθε campaign από την αρχή έως το τέλος και όχι να πηδούν συνεχώς από χαρακτήρα σε χαρακτήρα, οπότε η δική μου πρόταση είναι να ξεκινήσετε από την campaign του Chris και να συνεχίσετε κατά σειρά με Jake, Leon και τελευταία την Ada.

Το “σπάσιμο” της campaign σε τέσσερα διακριτά μέρη έχει ενδιαφέρον ως επιλογή, ήταν όμως σωστή; Δε μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα γιατί ομολογουμένως σε αρκετά σημεία δεν κατάφερα να παρακολουθήσω τη σειρά των γεγονότων και έμεινα με αρκετές απορίες, οι οποίες όμως λύθηκαν στην τελευταία campaign της Ada Wong. Το βασικό gameplay δε μεταβάλλεται σε μεγάλο βαθμό από campaign σε campaign, τα επιμέρους στοιχεία όμως παρουσιάζουν αξιοσημείωτες διακυμάνσεις, ιδίως στον τομέα του ρυθμού. Η campaign του Leon Kennedy πλησιάζει πιο κοντά στο στυλ του Resident Evil 4 με υποβλητική ατμόσφαιρα, αργοκίνητα zombies και στοιχεία horror. Αντίθετα, η campaign του Chris και δευτερευόντως αυτή του Jake δίνει έμφαση στα εντυπωσιακά set pieces και τη μάχη με τεράστια bosses. Τέλος η campaign της Ada ενσωματώνει ορισμένα puzzles και κάποια stealth sections, ενώ φροντίζει να εξηγήσει τα όποια σεναριακά κενά έχουν μείνει από τις προηγούμενες campaigns. Δε θα έφτανα στο σημείο να χαρακτηρίσω τη single player campaign του Resident Evil 6 ως “τέσσερα παιχνίδια σε ένα”, οι διαφορές άλλωστε δεν είναι και τόσο μεγάλες, ωστόσο οι μικρές αυτές αλλαγές ρυθμού βοηθούν στη διατήρηση του ενδιαφέροντος μέχρι το τέλος, ιδίως αν συνυπολογίσουμε τις απορίες που αναπόφευκτα θα έχετε για το σενάριο μετά το τέλος της κάθε campaign. Λόγω της ιδιαίτερης δομής του Resident Evil 6 θα σχολιάσω την κάθε campaign ξεχωριστά, ενώ στο τέλος θα μιλήσουμε για τα υπόλοιπα game modes, τη γενική εντύπωση από το gameplay και τα τεχνικά ζητήματα.

CHRIS CAMPAIGN: BRO FORCE

RE604
Everything burns, while everyone screams, burning their lies, burning my dreams.

Έχετε παίξει το Resident Evil 5; Αν ναι, τότε γνωρίζετε ήδη τι να περιμένετε από την campaign των Chris Redfield και Pierce Nivans. Action, action και πάλι action, on-rails σημεία όπου θα πυροβολείτε ακατάπαυστα, μάχες εναντίον τεράστιων bosses και άφθονο cover-based shooting καθώς η ομάδα BSAA αγωνίζεται εναντίον του bioterrorism. Έχω δει να γίνεται σύγκριση του Resident Evil 6 με τις φασαριόζικες ταινίες του Michael Bay, η αλήθεια είναι ότι σε αρκετά σημεία της campaign η ίδια σύγκριση πέρασε και από το δικό μου μυαλό. Το παιχνίδι προσφέρει τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ του Chris και του Piers ενώ εξυπακούεται ότι μπορείτε να παίξετε σε co-op με τους φίλους σας. Το gameplay εδώ δε χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση αφού ακολουθεί το πατροπαράδοτο μοντέλο του cover-based shooting που έχουμε δει κυριολεκτικά σε δεκάδες τίτλους. Η “γεύση” του Resident Evil προστίθεται από τη σχετική ένδεια σε πυρομαχικά και την έμφαση στις melee κινήσεις εξόντωσης των εχθρών, κατά τα άλλα η campaign δεν έχει να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο. Διασκέδασα πάντως με τα εξωφρενικά set-pieces και τις προχειρογραμμένες σκηνές αντρικής συντροφικότητας! Τελικά, έχει πολύ γέλιο να βλέπεις Γιαπωνέζους να πασχίζουν να αντιγράψουν την αισθητική και το storytelling δυτικών τίτλων. Η ψυχαγωγία που προσφέρει η campaign του Chris είναι ανάλογη αυτής των ταινιών του Jason Statham ή του Steven Seagal, έχεις πλήρη συνείδηση της αθλιότητας του σεναρίου αλλά δεν μπορείς παρά να ευχαριστηθείς το θέαμα. Αναρωτιέμαι όμως ποιος από τους developers είχε τη λαμπρή ιδέα να περιορίσει την παροχή πυρομαχικών σε μια campaign όπου ο παίκτης τίθεται συνήθως αντιμέτωπος με zombies που φέρουν πυροβόλα όπλα. Μεγάλο λάθος, διασπά το ρυθμό και αναγκάζει τον παίκτη να ορμά συνεχώς χωρίς κάλυψη για να σκοτώσει τα zombies με melee, δεχόμενος βροχή από σφαίρες χωρίς να έχει περιθώριο αντίδρασης.

JAKE CAMPAIGN: ΤΟ ΞΥΛΟ ΤΗΣ ΑΡΚΟΥΔΑΣ

Θυμάστε τον Albert Wesker, τον ξανθό ηγέτη της Umbrella που φορούσε μέρα-νύχτα γυαλιά ηλίου; Ο Αλβέρτος του Resident Evil αποδείχθηκε το ίδιο… ατακτούλης με το συνονόματό του στο Μονακό, αφού μαθαίνουμε ότι έχει αποκτήσει εξώγαμο! Η πράκτορας Sherry Birkin λαμβάνει εντολές να εντοπίσει το γιο του Wesker και να τον προστατεύσει, καθότι ο γιος φαίνεται πως κληρονόμησε την ανοσία του πατέρα του στον C-Virus. Η campaign των Sherry και Jake περιλαμβάνει πολύ τρέξιμο, λαμβάνοντας τη βασική της έμπνευση από το Resident Evil 3. Ένα πανίσχυρο, κατά τα φαινόμενα αθάνατο τέρας βρίσκεται στο κατόπι των δυο πρωταγωνιστών και η μόνη τους ελπίδα είναι να αποφύγουν πάση θυσία την απευθείας αναμέτρηση, καθώς το καλύτερο που μπορούν να ελπίζουν είναι να το καθυστερήσουν αρκετά ώστε να ξεφύγουν. Η ικανότητα του Jake στις μάχες σώμα με σώμα προσφέρει μια διαφορετική νότα, όπως και το stun rod με το οποίο ξεκινά η Sherry, περίμενα όμως περισσότερα melee combos και κάπως μεγαλύτερο βάθος. Κατά τα άλλα η campaign του jake περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που δίνουν το στίγμα του Resident Evil 6: Αρκετά QTEs (Quick-time events), cinematic αισθητική και τραβηγμένες από τα μαλλιά σκηνές δράσης, με απόλυτο highlight την τελική μάχη εναντίον του Ustanak. Αν θλίβεστε για την αποστρατεία του Chuck Norris και αναπολείτε τις ένδοξες εποχές των ’80s action heroes, ο Jake Muller είναι εδώ για να καλύψει το κενό!

LEON CAMPAIGN: HEEEELP! LEOOOOOOOON!

RE602
Σκυλιά-zombie. Μακριά κι αγαπημένοι.

Κάτι έχει ο Leon και προσελκύει συνεχώς γυναίκες που χρειάζονται βοήθεια. Μήπως φταίει το μαλλί του; Ο πρωταγωνιστής του Resident Evil 4 βρίσκεται για άλλη μια φορά στη (δυσάρεστη;) θέση να συνοδεύει μια γοητευτική κυρία καθαρίζοντας λεγεώνες των ζωντανών-νεκρών. Ανέφερα νωρίτερα ότι η campaign του leon πλησιάζει στο στυλ του RE4: Εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες campaigns όπου ο παίκτης αντιμετωπίζει κατά κανόνα ένοπλους εχθρούς, τα zombies στη συγκεκριμένη campaign κινούνται αργά και χτυπούν σώμα με σώμα. Η campaign έχει επίσης πιο ισχυρό το στοιχείο του horror, τουλάχιστον μέχρι ενός σημείου. Από τη μέση περίπου και μετά ο ρυθμός μεταβάλλεται, η δράση εντείνεται, οι εκρήξεις πολλαπλασιάζονται – είπαμε, action horror. Από τις τέσσερις υπάρχουσες campaigns αυτή του Leon είναι η αγαπημένη μου, με μικρή διαφορά από την Ada. Αν η Capcom αποφασίσει να ακολουθήσει κάποιο πρότυπο για τα επόμενα Resident Evil θα προτιμούσα να στραφεί προς το στυλ και το ρυθμό των Leon/Ada campaigns και να απομακρυνθεί από το μοτίβο του cover-based shooting γιατί, για να μιλάμε ξεκάθαρα, σε αυτό τον τομέα το Resident Evil 6 δε μπορεί να συγκριθεί με τα κορυφαία 3rd person shooters της αγοράς. Αν επιλέξει αυτό το δρόμο, απεμπολώντας όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρίζουν ακόμα και σήμερα στη σειρά τη δική της ταυτότητα, τότε είναι βέβαιο ότι θα συντριβεί υπό το βάρος παιχνιδιών με πιο ραφιναρισμένο σύστημα μάχης.

ADA CAMPAIGN: FEMME FATALE

Ο ρόλος της Ada Wong κατά τη διάρκεια των τριών προηγούμενων campaigns είναι ύποπτος και νεφελώδης. Θέλει να βοηθήσει τους πρωταγωνιστές; Να τους εμποδίσει; Ή απλά παίζει μαζί τους για την προσωπική της διασκέδαση; Η Ada campaign δίνει τελικά τις απαντήσεις που χρειάζονται και κλείνει την πλειοψηφία των σεναριακών κενών που σκοπίμως αιωρούνται μέχρι εκείνο το σημείο, οπότε υπό αυτό το πρίσμα λειτουργεί ικανοποιητικά ως επίλογος ολόκληρου του παιχνιδιού. Το βασικό gameplay εμπλουτίζεται με ορισμένα ψήγματα από stealth και σποραδικά puzzles, ενώ εντύπωση μου προκάλεσε η τοποθέτηση της κάμερας όταν η Ada έπρεπε να διασχίσει κάποιον αεραγωγό ή άλλο στενό σημείο. Παίξτε και θα καταλάβετε.

RE605
Ada είσαι τρέλα με την κόκκινη φανέλα!

GOOD MORNING MR HUNT

Κανείς πάντως δε μπορεί να κατηγορήσει το Resident Evil 6 για έλλειψη περιεχομένου! Εκτός από τις τέσσερις ευμεγέθεις single player campaigns, το παιχνίδι προσφέρει πολλαπλά εναλλακτικά game modes για τους παίκτες που θέλουν να συνεχίσουν την ενασχόλησή τους με τον τίτλο. Καταρχάς αναφέραμε ήδη τη δυνατότητα για co-op στις campaigns, τόσο τοπικά (split screen) όσο και online. Έπειτα έχουμε τα modes Mercenaries και Mercenaries: No Mercy στα οποία ο στόχος των παικτών είναι να επιζήσουν για ορισμένο χρονικό διάστημα από τις ανηλεείς επιθέσεις κυμάτων zombies, επιτυγχάνοντας παράλληλα το μεγαλύτερο δυνατό σκορ. Μάλιστα η συνεργασία μεταξύ Valve και Capcom οδήγησε στην προσθήκη των χαρακτήρων από το Left4Dead 2 ως playable στο Mercenaries Mode, ένα συμπαθητικό “δωράκι” για τους fans των δύο παιχνιδιών αλλά όχι κάτι περισσότερο. Τέλος, το mode “Agent Hunt” βάζει τον παίκτη στο ρόλο του… τέρατος, δίνοντας του τον έλεγχο ενός zombie στην campaign κάπου άλλου παίκτη! Δυστυχώς αυτό ακούγεται πιο διασκεδαστικό από ό,τι πραγματικά είναι: η αργή κίνηση των περισσότερων τεράτων συνεπάγεται ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων δε θα προλάβετε καν να ακουμπήσετε τον παίκτη πριν αυτός σας στείλει στον αγύριστο με κάποια κλωτσιά ή headshot. Παρόλα αυτά, πρόκειται για ένα πρωτότυπο mode που ενδεχομένως να ικανοποιήσει όσους αρέσκονται στο… griefing.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ: ΜΙΑ ΣΤΟ ΚΑΡΦΙ, ΜΙΑ ΣΤΟ ΠΕΤΑΛΟ

Ρίχνω μια ματιά στις σημειώσεις μου για το παιχνίδι και ειλικρινά δυσκολεύομαι να καταλήξω σε κάποιο άνετο συμπέρασμα. Από τη μία, η λίστα με τα θετικά: Πλούσιο περιεχόμενο με πολλά game modes και extras. Χορταστική διάρκεια του single player, υπολογίστε τουλάχιστον 20-25 ώρες για ένα πλήρες playthrough στο επίπεδο δυσκολίας Normal. Εμφανώς πολυδάπανη παραγωγή, μεγάλη ποικιλία σε περιβάλλοντα και εχθρούς, εντυπωσιακές σκηνές δράσης και ουσιώδεις βελτιώσεις στο σύστημα μάχης. Στο τελευταίο θα ήθελα να σταθώ λίγο περισσότερο, για πρώτη φορά στα Resident Evil ο παίκτης έχει τη δυνατότητα να κινείται ενόσω σημαδεύει και η αλλαγή αυτή βοηθά πολύ το σύστημα μάχης, φέρνοντάς το πιο κοντά στα σύγχρονα πρότυπα. Η Capcom έχει επίσης προσθέσει μια σειρά από βουτιές, slides, dodges και context-sensitive κινήσεις που επιτρέπουν στον παίκτη να κινείται με μεγαλύτερη άνεση μέσα στην πίστα, να αποφεύγει τις επιθέσεις των εχθρών -αν έχει καλά αντανακλαστικά- και να εκτελεί θανατηφόρες finishing moves την κατάλληλη στιγμή. Μελετήστε καλά το εύρος των κινήσεων που έχετε στη διάθεσή σας και εκμεταλλευτείτε τις σε κάθε ευκαιρία ώστε να αποφύγετε την άσκοπη σπατάλη πυρομαχικών. Μην προσπαθήσετε να παίξετε το Resident Evil 6 ως κλασικό third person shooter, θα κουραστείτε και θα απογοητευτείτε!

Οι θετικές εντυπώσεις συνεχίζονται και στον τεχνικό τομέα. Με εξαίρεση ορισμένα textures χαμηλής ανάλυσης, έμεινα ικανοποιημένος από την ποιότητα των γραφικών αλλά και από την απόδοση του παιχνιδιού στο σύστημά μου. Σε υπολογιστή με Intel Core 2 Quad Q6600, AMD Radeon 6850 και 4GB μνήμης RAM, το Resident Evil 6 λειτούργησε άψογα με όλες τις ρυθμίσεις λεπτομέρειας στο μέγιστο επίπεδο και σε ανάλυση 1680×1050. Μόνο σε 1-2 σημεία παρατήρησα frame drops για πολύ μικρό χρονικό διάστημα, δεν έχω κανένα παράπονο από την απόδοση ακόμα και με ενεργοποιημένο το V-Sync. Επιπροσθέτως, το μενού επιλογών προσφέρει για πρώτη φορά πλήρη γκάμα ρυθμίσεων για το FOV (Field of View). Φοβερό, το έβλεπα και δε μπορούσα να το πιστέψω! Άφησα το κερασάκι για το τέλος: Το Games for Windows Live, γνωστό και ως “η όγδοη Πληγή του Φαραώ”, αποτελεί οριστικά παρελθόν προς όφελος του συστήματος Steamworks. Συνολικά λοιπόν η έκδοση του Resident Evil 6 για PC είναι εξαιρετικά προσεγμένη, με μόνο ψεγάδι την έλλειψη ενός HD texture pack που θα καθάριζε τα textures του περιβάλλοντος. Not bad, Capcom. Not bad.

RE603
Ακόμα και οι cutscenes γίνονται rendered σε υψηλή ανάλυση.

Πάμε τώρα και στα αρνητικά. Πρώτο-πρώτο στη λίστα, με μεγάλα γράμματα: “Αθάνατοι bosses“. Στις ταινίες τρόμου ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα κλισέ είναι ο φαινομενικός θάνατος του κακού, για να αποδειχθεί λίγο αργότερα ότι είναι ζωντανός και ότι συνεχίζει να καταδιώκει τους πρωταγωνιστές. Αν συμβεί μια φορά, εκπλήσσεσαι. Αν συμβεί δυο-τρεις δυσανασχετείς, αν συμβαίνει συνεχώς τότε εκνευρίζεσαι. Capcom, σε παρακαλώ άκουσέ με γιατί πρέπει να κατανοήσεις κάτι. Όταν έχω ξοδέψει ένα τέταρτο της ώρας πολεμώντας ένα boss, όταν έχω ρίξει πάνω του όλα τα πυρομαχικά που είχα και τελικά καταφέρνω να τον ξαπλώσω, Είναι απίστευτα ξενερωτικό να τον βλέπω στην επόμενη cutscene να σηκώνεται σαν να μην τρέχει τίποτε. Μόχθησα τόσο για να τον νικήσω και εσύ μου στερείς το καλύτερο κομμάτι, την ικανοποίηση ότι τα κατάφερα. Γιατί; Το φαινόμενο είναι τόσο συχνό ώστε κατέληξα μετά από κάθε boss battle να φωνάζω στην οθόνη “μη φεύγεις, δεν έχει πεθάνει, ρίξτου μια σφαίρα στο κεφάλι για να σιγουρευτείς!” Αμάν ρε παιδιά, αυτά είναι ερασιτεχνικά λάθη που δε δικαιολογούνται στο έκτο παιχνίδι μιας σειράς.

Υπάρχουν και ορισμένα άλλα ζητήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων πηγάζουν από τη μετάλλαξη του Resident Evil σε action-horror. Η σχεδίαση των επιπέδων είναι απολύτως γραμμική, έως κλειστοφοβική σε ορισμένες περιπτώσεις, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Τα quick-time events δίνουν δυναμικό “παρών” και γρήγορα κουράζουν, ευτυχώς μειώνονται μετά τον καταιγισμό της εισαγωγής. Ο χειρισμός θα μπορούσε να είναι καλύτερος, το υπάρχον σύστημα για την προσκόλληση σε cover αποδεικνύεται άτσαλο και ελαφρώς προβληματικό σε στενά σημεία, ενώ ορισμένα από τα set pieces και τα puzzles επαναλαμβάνονται στην πορεία των campaigns. Όσο για το σενάριο και τη δομή της πλοκής, νομίζω ότι έχουμε φθάσει πλέον σε ένα σημείο όπου απαιτείται επειγόντως reboot της σειράς και επιστροφή στα βασικά. Πολλοί χαρακτήρες, μπερδεμένα κίνητρα, σεναριακές ασάφειες, η πλοκή του Resident Evil έχει “βαρύνει” πολύ από τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, έχει συσσωρεύσει αρκετό λίπος και κάποιος πρέπει να πάρει την απόφαση για δραστική… δίαιτα. Τέλος, μου έλειψε η δυνατότητα των προηγούμενων Resident Evil για customization των όπλων. Το νέο σύστημα των skill points (τα οποία μπορείτε να επενδύσετε για την αγορά skills στο τέλος κάθε chapter) δεν είναι αρκετό για να καλύψει το κενό.

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

RE606
Βρε, καλώς τον Nick! Πώς από δω; Έχασες κανένα στοίχημα;

Παρά τα όποια προβλήματα, το παιχνίδι τελικά μου άρεσε! Αντικειμενικά έχει ορισμένα προφανή ελαττώματα, τα οποία όμως μοιράζεται με τη συντριπτική πλειοψηφία των σύγχρονων action games. Αναρωτιέμαι λοιπόν, γιατί επικρίθηκαν τόσο στο Resident Evil 6 ενώ προσπερνώνται στα γρήγορα σε άλλα παρόμοια games; Είναι η σειρά πιο εύκολος στόχος; Βρίσκονται οι ιαπωνικές εταιρίες σε δυσμένεια από το δυτικό Ειδικό Τύπο; Έχω εδώ και καιρό την εντύπωση ότι χρησιμοποιούνται δύο μέτρα και δύο σταθμά στις βαθμολογίες των μεγάλων ξένων sites, ανάλογα με την εταιρία που κατασκευάζει ένα παιχνίδι. Όπως και να το κάνουμε, βαθμολογίες τύπου 2/10 και 3/10 δε δικαιολογούνται σε καμία περίπτωση, πόσω μάλλον όταν αντίστοιχα games με τα ίδια ακριβώς προβλήματα αποθεώνονται. Κάτι συμβαίνει εδώ.

Το συμπέρασμα λοιπόν στο οποίο καταλήγω είναι το εξής: Το Resident Evil 6 προσφέρει πολύ gameplay για τα 30€ που κοστίζει. Έχει εκτενές και ως επί το πλείστον διασκεδαστικό single player, πολλά game modes που χαρίζουν μεγάλη αντοχή στο χρόνο, πλήρη γκάμα επιλογών για co-op, θεαματικές σκηνές δράσης και ένα αρκετά καλό φινάλε που κλείνει τα όποια σεναριακά κενά. Η έκδοση για PC είναι προσεγμένη ακόμα και στις λεπτομέρειες με μόνη εξαίρεση ορισμένα textures. Το παιχνίδι υποφέρει από όλες τις ασθένειες των σύγχρονων action games και μοιάζει να έχει χάσει τον προσανατολισμό του προσπαθώντας να ικανοποιήσει τους πάντες, δε θα δίσταζα όμως να το προτείνω σε όσους απολαμβάνουν τα παιχνίδια αυτού του είδους και έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως ότι το παλιό Resident Evil έχει αποδημήσει εις Κύριον.

Περισσότερο εκρηκτική ταινία δράσης και λιγότερο ατμοσφαιρικό θρίλερ, το Resident Evil 6 προσπαθεί να ικανοποιήσει κυρίως με την ποσότητα. Η ποιότητα υποφέρει σε ορισμένες στιγμές, όμως το παιχνίδι προσφέρει άμυαλη διασκέδαση και έχει κορυφαίο value for money.

Το Resident Evil 6 διατίθεται από την εταιρία CD Media.

Pros

  • Πολλές ώρες single player gameplay
  • Προσεγμένη έκδοση για PC
  • Βελτιωμένο σύστημα μάχης
  • Εξαιρετικό value for money

Cons

  • Οι “αθάνατοι” bosses κουράζουν
  • Έλλειψη πυρομαχικών στην campaign του Chris
  • Πολλά QTEs
  • Αμφιλεγόμενο το χώρισμα της campaign σε τέσσερα κομμάτια
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 76%

76%

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

8 Comments

  1. Άψογη παρουσίαση Αλέξανδρε, πετυχαίνει να σκιαγραφήσει την ταυτότητα του παιχνιδιού!
    Μερικές απορίες:
    1) Το στόχαστρο είναι laser sight ή cross hair, κάπου είδα ότι υπάρχει δυνατότητα επιλογής.
    2)Δεν κατάλαβα το κόνσεπτ με τα αθάνατα bosses. Τι ακριβως εννοείς? Τα αντιμετωπίζεις σε πολλαπλές φάσεις
    στο ίδιο σημέιο ή και αργότερα)?
    Πάντως έχω την εντύπωση ότι η πελιοψηφία των παικτών έχουν ως αγαπημένο το σενάριο της Ada λόγω του ότι είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πιο πιστό στα παλιά.
    Όσο για το ζουμ της κάμερας στο campaign της, χωρίς να γνωρίζων καταλαβαίνω ότι είναι καμπυλοκεντρικό (το ζουμ)… 🙂

  2. Ευχαριστώ πολύ και τους δύο για τα καλά λόγια 😀 Στις ερωτήσεις:

    1) Και τα δύο, επιλέγεις ελεύθερα.
    2) Αντιμετωπίζεις ένα boss. Το σκοτώνεις, πας λίγο παρακάτω, εμφανίζεται ξανά γιατί τελικά δεν είχε πεθάνει τελείως! Το ξανασκοτώνεις, προχωράς, νάτο πάλι ζωντανό κλπ.

  3. Όχι τόσο, γιατί ο Ustanak πεθαίνει και ανασταίνεται σε cutscenes. Αναφέρομαι περισσότερο σε εκείνους τους γκρι που κόβονται στα δύο όταν τους πυροβολείς και ουσιαστικά δεν πεθαίνουν χωρίς κάποια ειδική διαδικασία.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL