REVIEWS

WHERE THE WATER TASTES LIKE WINE

Η Αμερική δεν υπάρχει. Σίγουρα, υπάρχουν κυβερνητικοί κατάλογοι με περισσότερους ταχυδρομικούς κώδικες απ’ όσους θα μπορούσε ποτέ να θυμηθεί ένα σπουργίτι με κεφάλι σοφού. Κανείς όμως δεν αντιστοιχεί σε διεύθυνση μιας αληθινής χώρας. Καμιά λιακάδα δεν πέφτει σε χώμα απότιστο από το τρομαγμένο αίμα χίλιων εθνών. Τους ακολουθείς. Με τριμμένο παλτό και μπαγιάτικο ψωμί στο δισάκι σου. Όπου βλέπεις φωτιές και ακούς γέλια και τραγούδια, ζυγώνεις. Όπου ακούγονται τραγούδια, δεν μπορεί να υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Σε προσκαλούν να παίξεις χαρτιά. Στην τσέπη σου έχεις μια τελευταία χούφτα ψιλά. Φτηνό κράμα, ανύπαρκτα, σαν τον ουρανό που μια σε σκεπάζει γλυκά και μια σε δέρνει και σε κλωτσά από παντού, σαν μπάσταρδο σκύλο σε πέτρινη χώρα.

Μάλλον κερδίζεις, γιατί στο τραπέζι έχετε απομείνει μονάχα εσύ και ο Λύκος. Δεν σε τρομάζει και πολύ και μάλλον είσαι βλάκας, γιατί οι καρέκλες γύρω σου έχουν αδειάσει από ώρα. Ήσουν απορροφημένος από το παιχνίδι όμως, δεν το πρόσεξες καν. Κρατάς φλός ρουαγιάλ. Καταλήγει στον άσσο. Δεν έχεις ξαναδεί ποτέ σου τέτοιο φύλλο. Τα καλά χαρτιά, είναι σαν την Αμερική : ανύπαρκτα. Ποντάρεις τα πάντα. Όλο τον άχρηστο χαλκό και το ψεύτικο ασήμι που μάζεψες απόψε. Είναι αδύνατο να χάσεις. Ο Λύκος χαμογελά και με μια θεατρική χειρονομία αρπάζει τα κέρματα από το τραπέζι και τα ρίχνει στα βιβλικά σαγόνια του.

Wine1Ο Λύκος μας εξηγεί τη θέση κάθε ιστορίας στην ιδιαίτερη Αρκάνα του.

Το δωμάτιο έχει αδειάσει από αέρα. Κρατάς γερό φύλλο : Ο Πύργος, ο Διάβολος, η Παρθένος, ο Νεκρός και Τέσσερα Σπαθιά. Ο Λύκος είναι σπλαχνικός. Καταλαβαίνει πως ένας έντιμος άνθρωπος σαν και του λόγου σου μπορεί να βρεθεί σε μια τέτοια δύσκολη θέση. Υπάρχει όμως τρόπος. Ποιος ξέρει, ίσως και να ξεπληρώσεις. Όλοι κάποτε την πατάμε. Εσύ όμως, είσαι ξεχωριστός. Έχεις το χάρισμα της περιπλάνησης, τα μάτια του ζητιάνου. Τα τσακάλια και οι ύαινες διστάζουν να σου χυμήξουν στα σκοτάδια. Αυτό είναι και το επιτίμιο που σου βάζει ο Λύκος. Θα βαδίσεις, πεινασμένος, κουρελής, άυπνος, εξοντωμένος, ανύπαρκτος, στις 48 Πολιτείες των Η.Π.Α. και θα μαζέψεις τις ιστορίες τους. Αν στο διάβα σου συναντήσεις τους φτωχούς αγγέλους με τα βρώμικα πρόσωπα, θα γευματίσετε μαζί δίπλα στη φωτιά. Θα κερδίσεις τις ιστορίες τους, αφηγούμενος τους πόνους της Γης. Και όταν ίσως μια μέρα καταλάβεις, όταν μια μέρα συντριβείς κάτω από φτερούγες πολύ μεγάλες για να νοιαστούν, τότε ίσως κερδίσεις πίσω την ψυχή σου, Εκεί Που Το Νερό Είναι Γλυκό Σαν Το Κρασί.

Wine2Αποκαλύπτοντας την ψυχή του Cassady

Θαρρώ οι προηγούμενες τρεις παράγραφοι έστειλαν τους αμύητους να τρέχουν πανικόβλητοι για το πλησιέστερο λόμπι του #ΠαμπΤζι (συμπτωματικά, το Word μου προτείνει τον «παπατζή» ως σωστή ορθογραφία και για πρώτη φορά, έχει δίκιο). Έχεις προφανώς αντιληφθεί Τακτικέ Αναγνώστη, πως το Where The Water Tastes Like Wine είναι περισσότερο έργο τέχνης, παρά παιχνίδι. Για την ακρίβεια, ως παιχνίδι, ως σύνολο μηχανικών ενεργειών σχεδιασμένων για να προσφέρουν εγκεφαλική απόλαυση στον παίκτη, αποτυγχάνει παταγωδώς (και δια τούτο δεν θα δεις την βαθμολογία στο 100%). Η ταχύτητα περιπλάνησής μας στον χάρτη είναι απελπιστικά αργή, τα αναίτια frame drops διαρκή και μας εξαναγκάζει σε μαραθώνιους σαλιγκαρίσιου βάδην, αρκετές ώρες αφού έχει εξαντλήσει τα περιθώρια της υπομονής μας. Τα τυχαία κολλήματα στο σκηνικό ή τα «παράξενα» κρασαρίσματα, δεν τα προσμετρούμε καν. Αν το εξετάζαμε απαλλαγμένοι από κάθε συναίσθημα, θα μπορούσαμε να γράψουμε πως πρόκειται για ένα ιδιότυπο κράμα διαδραστικής νουβέλας και αφηγηματικού παιχνιδιού ανοικτού κόσμου. Περπατάμε (απελπιστικά αργά, να μην ξεχνιόμαστε) σε ένα χάρτη των Η.Π.Α, με απώτερο στόχο να συγκεντρώσουμε όσο περισσότερες ιστορίες μπορούμε. Υφίστανται υποτυπώδεις μηχανισμοί διαχείρισης των χρημάτων, της υγείας και της κούρασης μας, αλλά γρήγορα καθίσταται σαφές πως είναι απόλυτα διακοσμητικοί, καθώς αληθινός θάνατος, δεν υπάρχει. Στα ταξίδια μας θα συναντήσουμε δέκα έξι χαρακτήρες-σύμβολα των τελευταίων περίπου εκατό χρόνων Αμερικανικής ιστορίας. Θα μας ζητήσουν να τους γαλουχήσουμε με ιστορίες, ποτέ αστείες, πότε αισιόδοξες, καμιά φορά λυπημένες ή τρομακτικές. Αφηγούμενοι τις σωστές ιστορίες σε κάθε ταξιδιώτη, τον κάνουμε με την σειρά του να ανοιχτεί περισσότερο σε εμάς. Μετά από δυο ή τρεις επιτυχημένες τέτοιες συνομιλίες, μας αποκαλύπτεται η πραγματική ψυχή του συνομιλητή μας και έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε ολόκληρη την ιστορία του άντρα ή της γυναίκας απέναντί μας. Οι εν λόγω σεκάνς αποτελούν και την «καρδιά» του παιχνιδιού, καθώς οι ερμηνείες των ηθοποιών που ενσαρκώνουν τους χαρακτήρες καθώς και η ποιότητα της γραφής των κειμένων τους βρίσκονται σε υψηλότατο επίπεδο.

Wine3Φτάνοντας στο St. Louis


Η πιο γαργαλιστική πινελιά του δε, αφορά στις ιστορίες που μοιραζόμαστε με τους οδοιπόρους που συναντάμε. Κάθε ιστορία που αφηγούμαστε, περνάει στην λαϊκή παράδοση και σύντομα θα μας την αφηγηθεί κάποιος τυχαίος άνθρωπος ελαφρώς ή και ολότελα παραλλαγμένη. Ο τρόπος που η τυχαία συνάντησή μας με μια νεαρή γυναίκα κατά την διάρκεια μιας ολικής έκλειψης ηλίου περνάει από εκδοχή σε εκδοχή μέχρις ότου καταλήγει να είναι η ιστορία του Total Eclipse of the Heart, θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Άπειρες διηγήσεις, αστικοί θρύλοι ή θέσφατα της pop κουλτούρας ξεκινάνε, από μικρές, φαινομενικά ασήμαντες και ασύνδετες περιπέτειες. Με κάθε αφήγηση φουσκώνουν και θεριεύουν μέχρις ότου γίνονται οι μύθοι που συγκολλούν τα κόκκαλα της ανύπαρκτης αυτής χώρας.

Wine5

Από τους κατατρεγμένους εργάτες και πρώτους συνδικαλιστές, ως τους άγρια δολοφονημένους και ληστεμένους αυτόχθονες Αμερικανούς («Ινδιάνους» για τους ακαδημαϊκούς φίλους μας) και από τον περιπλανώμενο Άγγελο του Κέρουακ, Νιλ Κάσαντι ως τις «αόρατες» γυναίκες των πεδιάδων, ο τρόπος με τον οποίο ξετυλίγεται η τραγωδία ενός ψευδο-έθνους, όπου η κουρελιασμένη σημαία των καταραμένων πασχίζει να στηθεί στο βουνό της απληστίας των λίγων και εχόντων, είναι πραγματικά μαγευτικός. Σε συνδυασμό με το εξαιρετικό soundtrack που συνοδεύει τη Μακριά μας Βόλτα, το Where The Water Tastes Like Wine δίνει ένα από τα πλέον ζόρικα καλλιτεχνικά one-two’s που έχουμε βιώσει ποτέ στην ιστορία του μέσου.

Το γεγονός ότι τεχνικά πασχίζει να κρατηθεί πάνω από την επιφάνεια του νερού, μου θύμισε το πρόσφατο στοίχημα του Kingdom Come: Deliverance. Πρόκειται για δυο παιχνίδια των οποίων το καλλιτεχνικό όραμα ξεπερνά κατά πολύ τους τεχνικούς και υλικούς περιορισμούς τους και αν τους δώσεις την απαραίτητη προσοχή, σε συνεπαίρνουν Σαν παλιό, σαράβαλο αμάξι που σε πήγε να συναντήσεις τους Θεούς, το γλυκό τούτο κρασί, απλά αδιαφορεί για όλα τα τεχνικά ψεγάδια που μπορεί να του προσάψει ένας αντικειμενικός παρατηρητής. Τί κι αν είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβεις ποια ιστορία θεωρούν αστεία και ποια αισιόδοξη οι περισσότεροι χαρακτήρες του παιχνιδιού; Τί κι αν η τελευταία πράξη του είναι μια αναμενόμενη απογοήτευση; Τί κι αν μερικές φορές κάνεις ωτο-στοπ ένα χιλιόμετρο από το Μιζούρι και τηλεμεταφέρεσαι μαγικά στην Καλιφόρνια;

Wine7Body of Christ

Το Where The Water Tastes Like Wine είναι η ιστορία όλων των ιστοριών. Είναι το αίμα των δολοφονημένων εργατών του Σικάγο που χύνεται ορμητικά στο Δέλτα του Μισισιπή, ενώ ο Διάβολος τραγουδά ευλαβικά τα blues μιας ανύπαρκτης χώρας.

 

Για να ενισχύσετε το GOG.com και το Ragequit.gr, μπορείτε να αγοράσετε το Where The Water Tastes Like Wine ακολουθώντας αυτόν το σύνδεσμο.

Pros

  • Από τα κορυφαία παραδείγματα δημιουργικής γραφής στο μέσο των video games, οι ιστορίες των δέκα-εξι χαρακτήρων του, αφηγούνται σχεδόν ολόκληρη την σύγχρονη Αμερικανική ιστορία.
  • Από τα καλύτερα blues/americana soundtracks που έχουν ηχογραφηθεί ποτέ, ανεξαρτήτος μέσου.
  • Πρωτοφανής, θρησκευτική, μυσταγωγική αίσθηση του ταξιδιού μέσα από τις λαϊκές παραδόσεις μιας χώρας που δεν υπάρχει στ’ αλήθεια, πουθενά.
  • Εικαστικός τομέας που βρίσκεται σε μια κατηγορία ολόδική του.

Cons

  • Αρκετά bugs και αναίτια frame drops παρουσιάζονται δυστυχώς με μεγάλη συχνότητα
  • Από την στιγμή που ξεπερνά κανείς το αρχικό εικαστικό σοκ, ο ρυθμός σαλιγκαρίσιου βάδην σε συνδυασμό με την επανάληψη συγκεκριμένων δραστηριότητων, ενδέχεται να κουράσει αρκετούς παίκτες

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 89%

89%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

One Comment

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL