REVIEWS

SAINTS ROW IV

Για να δώσω ένα μέτρο του επιπέδου της weaponized καφρίλας που διέπει το κύκνειο άσμα της παρούσης γενιάς των Saints (σύμφωνα πάντα με την Volition) , θα πω μονάχα ότι το παιχνίδι ξεκινά με εσάς, το Αφεντικό των Saints, μασκαρεμένο ως Master Chief, να εισβάλλει σε μια βάση τρομοκρατών σε άγνωστες συντεταγμένες, με τη βοηθεία της διαλεχτής μωβ συμμορίας του. Μέσα σε περίπου δυο λεπτά, βρίσκεστε να σκαρφαλώνετε επάνω σε μια ατομική βόμβα, με το “I Don’t Wanna Miss A Thing” των Aerosmith να παίζει και να μουγκρίζετε αντρίκια πως θα θυσιαστείτε για την Πατρίδα, ενώ οι σύντροφοί σας κλαίνε και οδύρονται στον ασύρματο. Φυσικά όχι μόνο επιβιώνετε, αλλά πηδώντας προς την ασφάλεια, καταλήγετε στο Λευκό Οίκο, όπου και αναλαμβάνετε χρέη Πλανητάρχη. Έτσι. Για το ρόκ.

Αν η παραπάνω παράγραφος σας φάνηκε λίγο κάπως, ενημερώνω πως είναι ίσως το πιο λογικό και δομημένο κομμάτι του Saints Row IV. Έχουμε να κάνουμε με ένα πραγματικά τεράστιο sandbox game, το οποίο, παρωδώντας ανελέητα τα τοτέμ της επιστημονικής φαντασίας Matrix και Mass Effect, θέλει μονάχα ένα πράγμα : να περάσετε καλά λιώνοντας στις ανεγκέφαλες καφρίλες και εκμεταλλεύομενοι στο έπακρο τις τίγκα imbalanced δυνάμεις που σας παρέχει.

SR41Decisions, decisions…

Αν το πρώτο μέρος της σειράς (που δεν είδαμε ποτέ στο PC) ήταν ένας αξιοπρεπής κλώνος του Grand Theft Auto, στο δεύτερο η Volition τσίγκλησε να δει πόσο την έπαιρνε, στο τρίτο ξεσάλωσε και στο τέταρτο ακολούθησαν την αλάνθαστη συνταγή του “ρίχτα όλα μέσα” για ένα χαρμάνι που αναλαμβάνει να σας ψυχαγωγήσει όσο ελάχιστα παιχνίδια αυτής της γενιάς. Δεν προλαβαίνετε λοιπόν να χαρείτε την Πρωθυπουργία σας και η Γη δέχεται επίθεση από το δαιμονικό αυτοκράτορα Zinyak και τις ορδές εξωγήινων επιδρομέων του. Όχι μόνο σας κάνει το μαγαζί καλοκαιρινό, αλλά απαγάγει και όλους σας τους συντρόφους και τους κλειδώνει σε μια εικονική πραγματικότητα, αντίστοιχη με εκείνη που είδαμε στην τριλογία του Matrix.

Διπλός ο σκοπός σας λοιπόν, καθώς αφού δραπετεύσετε από την προσωπική σας φυλακή (με διαφορά ίσως το καλύτερο ξεκίνημα σε action παιχνίδι τα τελευταία χρόνια), θα πρέπει να μαζέψετε την ομάδα σας από την αρχή, ώστε να μπορέσετε σταδιακά να περάσετε στην αντεπίθεση. Αν ολ’αυτά κάτι σας θυμίζουν, σας γλιτώνω τη βόλτα στο Γκούγκλ : είναι καρμπόν το σενάριο του Mass Effect 2 με ολίγη από Μάτριξ για να δέσει το γλυκό. Ένα Mass Effect που τα “ρομάντζα” εξαντλούνται στο πάτημα ενός κουμπιού (“Oi, Kinzie, wanna fuck?”) και οι πύρiνοι λόγοι του Σέπαρντ έχουν αντικατασταθεί από καγκουριές που θα έκαναν το cast του Jersey Shore να κοκκινίσει.

SR42Το Saints Row IV έχει το καλύτερο ξεκίνημα που έχω δει σε action game εδώ και χρόνια,

Το ίδιο το παιχνίδι, είναι χτισμένο με αγάπη, τρελό σοβά και μεράκι, επάνω στο ίδιο του το gameplay. Ενώ χρησιμοποιεί ουσιαστικά την ίδια μηχανή γραφικών και interface με το Saints Row: The Third, κατορθώνει να δείχνει ομορφότερο σε σημεία, κυρίως χάρη στην πληθώρα ειδικών εφέ και φωτισμών που δικαιολογεί το ιδιαίτερο σέτινγκ του. Και αν στο τρίτο μέρος της σειράς η Volition έφτασε στα άκρα τις “open world crime” συμβάσεις, στο τέταρτο κάνει το γενναίο βήμα στο κενό, δίνοντάς σας μια πλήρη γκάμα υπερ-δυνάμεων και αλλάζοντας ουσιαστικά ολόκληρη την προσέγγισή σας απέναντι στο παιχνίδι. Στις 14 ώρες που μου πήρε για να το ολοκληρώσω (και θα χρειαζόμουν το διπλάσιο χρόνο αν πήγαινα για 100% completion) είναι ζήτημα αν έμεινα σε αυτοκίνητο για περισσότερο από 5-10 λεπτά συνολικά. Βλέπετε, νωρίς στο παιχνίδι λαμβάνετε τις δυνάμεις της υπερ-ταχύτητας και των τεράστιων αλμάτων και με λίγα upgrades ουσιαστικά έχετε ένα χαρακτήρα-Σούπερμαν, ικανό να διασχίσει πετώντας το χάρτη από τη μια άκρη ως την άλλη μέσα σε χρόνο ρεκόρ.

SR45Μη με βλέπετε έτσι κορίτσια, είμαι καλό παιδί κατά βάθος, να βοηθήσω θέλω…

Η Volition έκανε εξαιρετική δουλειά στον συγκεκριμένο τομέα, καθώς προφανώς γνώριζε πως αυτό θα ήταν και το κύριο selling point του τίτλου. Η χρήση λοιπόν των υπερ-δυνάμεων έχει εξαιρετική αίσθηση και λειτουργικότητα και από ένα σημείο και μετά, δεν θ’ασχολείστε καν με το συμβατικό οπλοστάσιο στη διάθεσή σας (αν και τεράστιο και ακόμη πιο ευφάνταστο από εκείνο του τρίτου παιχνιδιού). Θα πετάτε από τη μια άκρη του χάρτη ως την άλλη γελώντας μανιακά, παγώνοντας εξωγήινους αριστερά, προκαλώντας μίνι πυρηνικές εκρήξεις δεξιά και καλώντας ένα τάνκ για να ξεφύγετε με στύλ, ανατινάζοντας δυο-τρια οικοδομικά τετράγωνα στο διάβα σας, έτσι, για να γουστάρετε.

Αν και η campaign σε ένα τέτοιο παιχνίδι περιμένεις να είναι καθαρά προσχηματική και διεκπαιρεωτική, το Saints Row IV ξαφνιάζει με την αγάπη και το μεράκι που δείχνει για την σάτιρά του. Όχι μόνο γίνονται εκτεταμένες αναφορές σε προηγούμενα μέρη της σειράς, αλλά μέσα από μια εξαιρετική ποικιλία αποστολών (θα δείτε τα πάντα, από graphic text adventure μέχρι παραδοσιακό 2D side-scrolling beat em’up) προσφέρει συνεχώς κάτι καινούριο σε επίπεδο gameplay, ώστε να μην μπορείς να σταματήσεις να ασχολείσαι μαζί του. Bάλτε τώρα τα άπειρα collectibles και τη σωρεία upgrades και customizations που υπάρχουν για τον avatar σας και μιλάμε για ένα παιχνίδι που άνετα μπορεί να σας κρατήσει γύρω στις 40 ώρες μέχρι να πείτε ότι το “ξεζουμίσατε” εντελώς. Το γράψιμο σε σημεία ξαφνιάζει με την οξυδέρκεια και την φρεσκάδα του, τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών.

SR43Το Saints Row IV ώρες ώρες διακατέχεται από καθαρά υπερβατικό gameplay.

Από τεχνικής σκοπιάς, όσοι παίξατε το Saints Row: The Third, ξέρετε ακριβώς τί να περιμένετε. Το optimization είναι άψογο και αν διαθέτετε ένα στοιχειωδώς αξιόμαχο σύστημα, δεν θα έχετε το παραμικρό θέμα με το παιχνίδι, ακόμη και όταν γίνεται χαλασμός Κυρίου επί της οθόνης. Τα shooting mechanics παραμένουν λειτουργικά και όχι σπουδαία, αλλά είναι τόσο απίθανο να βασιστείτε σε αυτά (ειδικά μετά την απόκτηση ορισμένων από τις πιο προχωρημένες υπερδυνάμεις σας) ώστε δεν θα παρατηρήσετε καν τις όποιες ελλείψεις.

Το μοναδικό παράπονο που μπορεί να έχει κάποιος από το Saints Row IV βρίσκεται καθαρά σε αισθητικό επίπεδο. Αν θέλετε τα open world παιχνίδια σας σοβαρά και ζόρικα, τότε ενδέχεται να ξενερώσετε με την μανιακά χαζοχαρούμενη φιέστα του Saints. Από την άλλη, είναι αδύνατο να αγνοήσει κανείς το επίπεδο polish, φροντίδας και τους τόνους gameplay περιεχομένου με τους οποίους έχει ντύσει το παιχνίδι της η Volition. Σίγουρα, δεν θα βρείτε εδώ την νεο-νουάρ αισθητική ενός Sleeping Dogs ή τις σινεμασκόπ βλέψεις του Grand Theft Auto, αλλά υπάρχει κάτι συγκινητικό σ’ένα κόσμο παιχνιδιού που σου δίνει τα κλειδιά στο χέρι και σου λέει “Σπάσε με!” με την καννιβαλική χαρά του Saints Row.

SR48You talkin’ to us?

Δεκαπέντε ώρες αγνής, αθυρόστομης απόλαυσης, στη χρυσή τομή μεταξύ video game, κόμικ και επικής sci-fi παρωδίας (περιμένετε μέχρι να δείτε τα loyalty quests της ομάδας σας!), το Saints Row IV κατανοεί επακριβώς τί κάνει ένα παιχνίδι διασκεδαστικό και το τραβάει στα άκρα.


Το παιχνίδι διατίθεται στην Ελλάδα από την Enarxis Dynamic Media.

Pros

  • Πολύ μεγάλη διάρκεια, πλούσιο και χορταστικό περιεχόμενο
  • Ανορθόδοξο, αθυρόστομο, κάφρικο χιούμορ
  • Πολύ καλή ενσωμάτωση των υπερδυνάμεων στο gameplay
  • Μεγάλη ποικιλία στις αποστολές
  • Πολύ καλό το optimization του για το PC.

Cons

  • Οι μουσικές επιλογές, χωρίς να είναι άσχημες, δεν προσφέρουν κάτι αξιομνημόνευτο.
  • Τα γραφικά του δείχνουν πια την ηλικία τους.
  • Το επίπεδο καφρίλας και ασυναρτησίας του ίσως ξενίσει τους πιο “σοβαρούς” παίκτες.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 86%

86%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

13 Comments

  1. Έχω αγοράσει το 3o μέρος από το bundle, αλλά δεν το έχω παίξει ακόμα. Νόμιζα είναι τύπου GTA, αλλά αυτό ξεφεύγει πολύ ! Μάλλον θα παίξω το 3, να δω και μετά θα πάμε στο 4. Το παρουσίασες ωραία όμως, με έβαλες σε σκέψεις !!

    Keep on going !!

  2. Τα GTA είναι ουσιαστικά σοβαρά, με μια καλή δόση χιούμορ, όπως ακριβώς ένα μερακλίδικο γκανγκστερικό φίλμ. Τα Saints Row 3 και 4 είναι σαν έργα της ύστερης περιόδου του Μελ Μπρούκς : τρέλα για την τρέλα και εντελώς καμμένες και αλλοπρόσαλες αποστολές. Δεν είναι για όλες τις ώρες, αλλά σ’αυτό που κάνουν, είναι φανταστικά!

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL