Captain's LogEDITORIALS

Πεθαίνει το single-player gaming;

Είναι ο κρυφός φόβος όλων όσων μεγάλωσαν αγαπώντας το singleplayer. Είναι ο εφιάλτης που σε ξυπνά στη μέση της νύχτας αν ανήκεις στους gamers που προτιμούν τη μοναξιά μιας καλοειπωμένης ιστορίας στα παιχνίδια τους αντί για την αδρεναλίνη της αναμέτρησης με αληθινούς αντιπάλους. Και είναι, δυστυχώς, μια πραγματικότητα με την οποία καλό θα ήταν να συμφιλιωθούμε για να μη μας έρθει ξαφνικό. Το τέλος του single-player gaming όπως το ξέραμε και η αυγή μιας νέας εποχής, της εποχής των games as a service και των microtransactions. Ασχέτως της οργίλης αντίδρασης των σκληροπυρηνικών gamers απέναντι στο φεστιβάλ pay-to-win που η ΕΑ ονομάζει Battlefront 2, μια ψύχραιμη εκτίμηση της κατάστασης στη βιομηχανία του gaming δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Το single-player gaming περιθωριοποιείται, υποχωρεί, “στενεύει”, μαραζώνει.

 Στους κονσολοθρεμμένους gamers η μετάβαση αυτή μπορεί να μοιάζει ξαφνική αλλά οι PC gamers το έχουν ήδη ζήσει στο τέλος της δεκαετίας των 90ς και στις αρχές των 00ς, χρονικό διάστημα στο οποίο συχνά αναφέρομαι ως την αρχή διάφορων δεινών για το gaming. Ήταν η εποχή κατά την οποία ορισμένα από τα all-time-classics του gaming αρκούνταν σε απλώς ανεκτές έως εντελώς πενιχρές πωλήσεις ενώ την ίδια στιγμή οι τίτλοι με έμφαση στο multiplayer ξεκινούσαν την έκρηξή τους. Tα Quake III: Arena και Unreal Tournament έστρεψαν τις δύο ιστορικές σειρές FPS μακριά από τις single-player ρίζες τους, ενώ την ίδια στιγμή ξεκινούσε να γιγαντώνεται το φαινόμενο Counter-Strike και η Blizzard ετοίμαζε τον τίτλο που θα καταβρόχθιζε τα χρήματα και τον ελεύθερο χρόνο εκατομμυρίων gamers, το World of Warcraft. Την συνέχεια πάνω-κάτω την γνωρίζετε. Η Microsoft εισήγαγε πρακτικά το online multiplayer στο χώρο των game consoles και από τότε ξεκίνησε η προδιαγεγραμμένη πορεία της κατ’ ευφημισμόν “triple-A” βιομηχανίας προς τη σημερινή της κατάσταση. Όσες ενστάσεις και αν προβάλλει κανείς με επιχείρημα την πληθώρα ποιοτικών single-player τίτλων που κυκλοφόρησαν φέτος, οι οιωνοί δεν είναι καθόλου θετικοί για πολλές από τις μορφές του single-player gaming όπως το γνωρίζουμε σήμερα. 

single 01Θα έχουν τα single-player games την τύχη του εικονιζόμενου στο Episode 1;

Μία πρόχειρη ματιά στις σημαντικές κυκλοφορίες από τους μεγάλους publishers αρκεί για να σε πιάσει θλίψη. Ubisoft; For Honor και Ghost Recon: Wildlands. Electronic Arts; Battlefront, Need For Speed και διάφορα sports games. Activision; Destiny 2 και Call of Duty. Take Two; NBA, WWE, remasters και τα Mafia III και XCOM 2: WOTC να σώζουν τα προσχήματα. Ο μόνος μεγάλος publisher που έπαιξε τα ρέστα του στους single-player τίτλους ήταν η Bethesda με Wolfenstein 2, Prey και Evil Within 2! Δυστυχώς για αυτήν και για εμάς όμως, οι περισσότεροι από τους τίτλους στους οποίους πόνταρε απέτυχαν εμπορικά. Bεβαίως η Bethesda έχει στο οπλοστάσιό της τις σειρές των Elder Scrolls και Fallout οπότε δεν προβλέπεται να… πεινάσει, όμως θεωρώ πως είναι θέμα χρόνου μέχρι να μπει και αυτή στο χωρό του Games As a Service. 

single 02Wolfenstein 2: Μια χαρά παιχνίδι, εμπορική αποτυχία.

Άρα, τι κάνουμε τώρα εμείς οι οπαδοί του singleplayer; Δένουμε μια πέτρα στο λαιμό μας και φουντάρουμε στη θάλασσα; Ασφαλώς και όχι. Μπορεί οι μεγάλοι publishers να ηδονίζονται στη σκέψη των γιγαντιαίων multiplayer τίτλων που θα κρατούν τους παίκτες “δεμένους” για χρόνια με κάθε λόγης DLC, season passes, lootboxes και άλλα τέτοια κόλπα, όμως το gaming δεν αποτελείται μόνο από τους τεράστιους δεινόσαυρους που σκεπάζουν τον ήλιο με τον όγκο τους. Ανάμεσα στα χόρτα τρέχουν διάφορα μικρά εργατικά ζωάκια που θέλουν και μπορούν να καλύψουν με τις δικές τους προσπάθειες το κενό που αφήνουν οι μεγάλοι. Το ερώτημα είναι αν οι gamers έχουν τη διάθεση να τους δώσουν την ευκαιρία ή όχι.

single 03Tα horror games δοκιμάζονται σε επίπεδο πωλήσεων.

Θέτω το ερώτημα γιατί ακόμα και σήμερα βλέπω πολλούς, συνηθισμένους να βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής, gamers να μιλούν υποτιμητικά και απαξιωτικά για τα indie games ή τις παραγωγές από μικρομεσαία studios. Εθίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια στην συνεχή παροχή παιχνιδιών με υψηλό επίπεδο παραγωγής στα αγαπημένα τους είδη και τώρα κοιτούν σχεδόν με… αηδία παιχνίδια που δεν διαθέτουν γραφικά τελευταίας τεχνολογίας ή διάφορους σελέμπριτι στις ομιλίες των χαρακτήρων. Από τη μία κλαίγονται για την εξαφάνιση των single-player games και από την άλλη περιφρονούν τους developers που έχουν τη διάθεση να τους εξυπηρετήσουν. 

single 04Με το συμπάθειο Bethesda αλλά για την αποτυχία του Dishonored 2 φταις εσύ. Την επόμενη φορά δώσε βάση στο optimization!

Σε αυτά τα καλομαθημένα μπουμπουκάκια έχω να πω το εξής: οι εποχές που ξέρατε τελείωσαν και δεν πρόκειται να επιστρέψουν, όπως δεν επέστρεψαν για πολλούς άλλους gamers των οποίων τα αγαπημένα game genres πέρασαν κρίση. Μη μοιρολογάτε για τη σημερινή κατάσταση, πάρτε παράδειγμα από τους οπαδούς διάφορων niche παιχνιδιών και στρέψτε τη ματιά σας πέρα από την “triple-A” αγορά. Στο χέρι σας είναι αν θα στηρίξετε τους ανθρώπους εκείνους που συνεχίζουν να παράγουν τα παιχνίδια που αγαπάτε ή θα μείνετε κολλημένοι σε μια βιομηχανία που δεν ενδιαφέρεται πλέον για εσάς αλλά για τις “φάλαινες”. Διαλέγετε και παίρνετε. 

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

15 Comments

  1. εγω αυτο που βλεπω γυρω μου ειναι οτι μαλλον εχει ηδη πεθανει το σινγκλ πλειερ μοουντ στα fps παιχνιδια, ειδικα στα ΑΑΑ..
    ισως ακουστει εγωιστικο, αλλά στα ειδη που προτιμω, τουλαχιστον στην συντριπτικη τους πλειοψηφια, ευτυχως το φαινομενο δεν εχει εξαπλωθει. μιλαω για τα rpg και τα adventures.

    βεβαια δυστυχως ειναι προφανες οτι το πραγμα γενικα παει προς την καταργηση/αντικατασταση του sp κομματιου και καποια στιγμη, ελπιζω οχι συντομα, θα επηρεασει ολα τα ειδη.

    ειναι κομβικο νομιζω το τι θα γινει τελικα με το σαιμπερπανκ. αν τα πραγματα ειναι μεσες ακρες οπως στο γουιτσερ 3, οσον αφορα την δομη και τον sp πυρηνα του παιχνιδιου, τοτε “κραταμε ακομα” εμεις οι μονοχνωτοι :). αν δουμε ομως, στην πραξη πια game as a service και δεν ξερω τι αλλο, ας ξεσκονισουμε τα μαυρα κουστουμακια μας (κι εχω παχυνει και δε μου κανει, γαμωτο) κι ας ετοιμαζομαστε να κλαψουμε το συχωρεμενο sp.

  2. Το άρθρο στον πυρήνα του είναι σωστό – το SP ΑΑΑ gaming περνάει σημαντική κρίση ακριβώς γιατί ,εκτός αν λέγεσαι Sony (Uncharted,God of War, Horizon Zero Dawn, The Last of Us κλπ) ή Nintendo (Zelda, Μαριο κλπ) αν επικεντρωθείς στο SP τα παιχνίδια σου θα πουλήσουν κατά κανόνα λιγότερο. Ομως Αλέξανδρε κάνεις λάθος στο να στοχοποιείς τον όρο Game as Service. Τα live Services δεν έχουν να κάνουν με το Single vs Multi. Το να έχει live service ένα παιχνίδι απλά σημαίνει ότι βρίσκεται σε διαρκή ανάπτυξη και έχει μια ομάδα από πίσω του σε επαφή με την κοινότητα καθημερινά για να πιάνει τον παλμό της. Σημαντικό παράδειγμα παιχνιδιού που είναι καθαρά SP αλλά έχει live service είναι το Hitman (2016). Φρονώ μάλιστα πως τα live services θα ΣΩΣΟΥΝ το single player gaming μεσοπρόθεσμα. Απλά θα έχουμε αλλαγή επιχειρηματικού μοντέλου – αντί να πληρώνεις 60 ευρώ μπροστά και άλλα 30 με 60 για τα δύο DLC ή το expac (πχ Witcher 3) θα πάμε σε φάση “πληρώνεις 50 το χρόνο και λαμβάνεις διαρκώς περιεχόμενο ανά δίμηνο”.

  3. μαλλον εχει ηδη πεθανει το σινγκλ πλειερ μοουντ στα fps παιχνιδια, ειδικα στα ΑΑΑ

    Δες όλο το ρόστερ της Bethesda, το remaster των Hard Reset και Bulletstorm, το Serious Sam 3, τα Metro Redux, τα 2 Shadow Warrior κ.α. καθώς και αυτά που έρχονται όπως τον 4ο Sam, νέο Borderlands, τα Heathen, Scorn, Witchfire, Metro Exodus κλπ. Απέχουν ακόμη πολύ από το να τα χαρακτηριστούν νεκρά. Έχεις ένα δίκιο ότι πέρα από της Bethesda και κανα δυο ακόμη, τα υπόλοιπα τα λες ή indie ή κάτι μεταξύ AA-B tier αλλά αν έχουν το triple Α “παρουσιαστικό” ενός Shadow Warrior ή ενός Metro, ποσώς με ενδιαφέρει αν το έφτιαξε ολιγομελής ομάδα με μικρότερο budget από το μέσο όρο.

    θεωρώ πως είναι θέμα χρόνου μέχρι να μπει και αυτή στο χωρό του Games As a Service

    Στα game awards έπαιξε αυτό, οπότε μένει να δούμε αν το πιστεύει ή θα ακολουθήσει τους άλλους…
    https://www.youtube.com/watch?v=DPl-YMq2WTM

  4. Ρε παιδιά…σε μια χρονιά με Prey, Dishonored: Mark of the Outsider, Wolfenstein II: The New Colossus, What Remains of Edith Finch, South Park: Fractured But Whole και Assassin’s Creed: Origins, μιλάμε για το “θάνατο” του single player; Μπορεί το “games as a service” και οι ανούσιες μπαρούφες τύπου “PubG” να κερδίζουν διαρκώς έδαφος, αλλά καλά κρατεί η μονόχνωτη, παλιακή single player απόλαυση.

  5. Έχω μια ερώτηση. Όταν λέμε δεν πουλάνε καλά, εννοούμε σε σχέση με πως πούλαγαν τα παιχνίδια παλιά ή σε σχέση με τα multiplayer παιχνίδια; Γιατί κατά την γνώμη μου, δεν έχει μειωθεί ο αριθμός των παικτών που παίζουν single player παιχνίδια, απλώς έχει αυξηθεί κατακόρυφα ο αριθμός των παικτών που παίζουν multiplayer παιχνίδια. ( τώρα κατά πόσο έναν άνθρωπο που παίζει, ας πούμε τυχαίο παράδειγμα μόνο overwatch μπορούμε να τον πούμε gamer είναι άλλο θέμα.) Το πρόβλημα είναι ότι οι εταιρίες μιας και ο κύριος σκοπός τους είναι το κέρδος θα στοχεύσουν προφανώς στα εύκολα χρήματα. Αν όμως οι πωλήσεις των Single δεν έχουν πέσει αναλογικά με παλιά υπάρχει ελπίδα. Ειδικά αν κορεστούν τα multi που θα βγαίνουν

  6. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το Steamspy, το Dishonored: Death of the Outsider έχει περίπου 160.000 κατόχους και το καινούργιο Wolfenstein περίπου 360.000. Το νούμερο είναι σχετικά μικρό, είτε ειδωθεί ως νούμερο από μόνο του είτε σε συνάρτηση με το πόσο πουλάνε άλλα αντίστοιχα games. Δεδομένου του όποιου κόστους παραγωγής και διαφήμισης, στην καλύτερη περίπτωση θα είναι οριακά επικερδή για τις εταιρίες τους, στην χειρότερη περίπτωση θα έχουν μπει και μέσα.

  7. Αυτό που είπε ο Κώστας. Η επένδυση των εταιριών φέρνει πολύ μικρό ή καθόλου κέρδος. Επομένως ο κάθε publisher σταθμίζει αν αξίζει η επένδυση ή αν θα ήταν καλύτερο να ποντάρει σε έναν multiplayer τίτλο που ενδέχεται να φέρει χοντρά χρήματα.

  8. Αυτό είναι και εξαιρετική ιδέα για άρθρο. Σκεφτείτε το PubG, με μηδενική προώθηση, ένα Counterstrike mod μπουκωμένο αναβολικά, πουλάει εκατομμύρια κομμάτια, όντας ακόμη σε Early Access. Ούτε έξοδα για voice-overs, ούτε δύσκολα animations, διάβολε, ούτε ένας σεναριογράφος. Σκεφτείτε αμέσως πόσο μικρό ήταν το κόστος παραγωγής του σε σχέση με τα όσα απέφερε (και τον σύντομο κύκλο ανάπτυξής του) και εν αντιπαραθέσει, σκεφτείτε τον αντίστοιχο κύκλο και το κόστος παραγωγής όχι του ευφυέστατου Wolfenstein II, αλλά ακόμη και του πιο “νορμάλ” Assassin’s Creed: Origins.

    To κόβω εδώ, θα αφήσω τα υπόλοιπα για σουρπρίζ άρθρο 🙂

  9. Αμα ασχολείται κανείς μόνο τις μπλοκμπαστεριές λογικό είναι να φοβάται οτι μειώνονται τα σινγκλ πλέιερ παιχνίδια αφού οι μεγάλες εταιρίες κυνηγάνε τα πολύ μεγάλα κέρδη (= πολύς κόσμος που παίζει για μεγάλο χρονικό διάστημα). Εγω προσωπικά δεν, και γενικά έχω τόσα σινγκλ πλέιερ καλής ποιότητας να παίξω που έχω ήδη ουρά για ένα χρόνο. Και το καλό είναι οτι τα βλέπω να αυξάνονται. Σε ποσότητα ΚΑΙ ποιότητα.
    Προσωπικά δεν θα με χαλούσε αν τα ΑΑΑ σταματούσαν να βγαίνουν γενικώς. Τα παιχνίδια είναι απλά ένα μέσο διασκέδασης δεν είναι ανάγκη να έχουν οκταψήφια μπάτζετ για να είναι καλά και διασκεδαστικά.

  10. Πάντως τα παιχνίδια που αναφέρεις, Hellion, έχουν 2 μήνες κυκλοφορίας όλους κι όλους. Επειδή πούλησαν τόσο τώρα δεν σημαίνει ότι θα μείνουν εκεί οι πωλήσεις. Δεν είναι ταινίες που φέυγουν απο τις αίθουσες μετά από 2-3 βδομάδες.

  11. Ευτυχώς ή δυστυχώς, στα περισσότερα ΑΑΑ γκεημς στην αγορά πλέον ο πρώτος μήνας κυκλοφορίας (για να μην πω η πρώτη εβδομάδα) είναι το καθοριστικότατο και πιο ενδεικτικό χρονικό διάστημα όσον αφορά τις εκδότριες εταιρίες κυρίως. To ότι τα περισσότερα από αυτά τα γκεημς είχαν ήδη 1 μήνα μετά την αρχική τους κυκλοφορία event κατά τα οποία πωλούνταν με γενναία έκπτωση 50%, δεν είναι ενδεικτικό τίτλου του οποίου οι ιθύνοντες θεωρούν πως είναι υπερεπιτυχημένος και σίγουρος πως θα πουλήσει άπειρα αντίτυπα στο άμεσο μέλλον.

  12. Όπως φαίνεται, ακόμα και οι μεγάλοι Publishers έχουν πλέον αντιληφθεί οτι υπάρχει ψωμί στα μεσαίου βεληνεκούς παιχνίδια κι αξίζει τον κόπο να ασχοληθούν. Αφήνω αυτό το λινκ εδώ να το τσεκάρει όποιος ενδιαφέρεται (αν κι απ’ ό,τι παρατήρησα οι κουβέντες στα σχόλια ξεθυμαίνουν μετά από 1-2 μέρες – λογικό, δεν είναι φόρουμ):
    http://www.gameinformer.com/b/features/archive/2017/12/14/take-two-announces-new-publishing-label-private-division.aspx?utm_content=buffer7829f&utm_medium=social&utm_source=twitter.com&utm_campaign=buffer

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL