REVIEWS

THE THAUMATURGE

Τα games σε ιστορικό setting πάντα θα χτυπάνε μια ευαίσθητη χορδή εντός μου. Κάτι το οποίο ισχύει εις διπλούν αν το εν λόγω ιστορικό setting είναι κάτι φρέσκο, πρωτότυπο για τα δεδομένα της βιομηχανίας, και σε καμία περίπτωση “χιλιοπαιγμένο”. Το The Thaumaturge της Πολωνικής Fool’s Theory (οι devs της οποίας εργάστηκαν στο συμπαθέστατο Seven: The Days Long Gone, και εργάζονται παράλληλα πάνω στο επερχόμενο Witcher Remake) ανακοινώθηκε πριν ακριβώς 1 χρόνο, κυκλοφόρησε επισήμως πριν λίγες ώρες, και εμπίπτει 100% μέσα στην παραπάνω κατηγορία ιστορικών games, καθώς λαμβάνει χώρα στην Βαρσοβία των αρχών του 20ου αιώνα. Η τοποθεσία και ο χρόνος βέβαια αποτελούν κυρίως το μέσο για να ειπωθεί η ξεχωριστή ιστορία του game, μια ιστορία που έχει περισσότερες… supernatural προεκτάσεις απ’ότι θα περίμενε κανείς ίσως.

Το οποίο supernatural στοιχείο έχει τόσο βαθύ και πρωτότυπο Lore από μόνο του, που θα απαιτούσε ίσως τη συγγραφή ξεχωριστού άρθρου από μόνο του. Ας αρχίσουμε όμως έστω με κάποια βασικά στοιχεία, όπως το ότι πρωταγωνιστής του game είναι ο Wiktor Szulski (Βίκτορ Σούλσκι, σε πιο ανθρώπινη γραφή), ο οποίος είναι και ο ομώνυμος Thaumaturge στον οποίο αναφέρεται ο τίτλος.

Wiktor's father's study in The Thaumaturge
Το σύνολο σχεδόν τη μη-combat δράσης στο game αφορά την εξερεύνηση τοποθεσιών για τον εντοπισμό στοιχείων, η συγκέντρωση των οποίων οδηγεί σε Conclusions του Wiktor και στο επόμενο βήμα του εκάστοτε quest.

Τι είναι όμως ένας Thaumaturge; Φανταστείτε τους ως άτομα που έχουν εκ γενετής προικιστεί με χαρίσματα τα οποία ο μέσος χωριάτης θα χαρακτήριζε στυγνά ως “μαγεία”. Αυτά τα χαρίσματα τους επιτρέπουν αφενός να αλληλεπιδρούν με και να αιχμαλωτίζουν δαίμονες που κατοικούν στην “αιθέρια διάσταση” και έλκονται/θρέφονται από τα “Flaws”/αμαρτήματα των ανθρώπων, ονόματι Salutors (οι οποίοι είναι εμπνευσμένοι από διάφορες πτυχές του σλαβικού και μη folklore). Αφετέρου, να μπορούν να εντοπίσουν το ανθρώπινο “στίγμα” που απομένει πάνω σε αντικείμενα και τοποθεσίες – σκέψεις, μυρωδιές, συναισθήματα κτλ, του ανθρώπου που είχε στην κατοχή του ή έστω μεταχειρίστηκε προσωρινά ένα αντικείμενο – ένα skill που, αναμενόμενα, καθιστά έναν Thaumaturge ως ικανό και περιζήτητο ερευνητή. Εξίσου αναμενόμενα βέβαια, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι τόσο θετικά προσκείμενοι προς τους Thaumaturges, με τα “μαγικά” skills τους και τη συνδιαλλαγή τους με δαιμονικά όντα να προκαλούν ουκ ολίγες φορές το φόβο ή και την οργή των μαζών.

Ο δεσμός ενός Thaumaturge με τον προσωπικό του Salutor δεν είναι κάτι το δεδομένο όμως, και είναι πιθανό λόγω διαφόρων παραγόντων αυτός να φθαρεί μέχρι το σημείο της εξαφάνισης. Σε αυτήν την κατάσταση ακριβώς βρίσκεται ο πρωταγωνιστής Wiktor στην αρχή του game, καθώς κατευθύνεται προς ένα μικρό χωριό όπου φέρεται να κατοικεί ένας ονομαστός μυσταγωγός-θεραπευτής ο οποίος ίσως μπορέσει να αντιστρέψει αυτή τη φθορά.

Grigori Yefimovich Rasputin
Ο εν λόγω μυσταγωγός καταλήγει να έχει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, τόσο στην προσωπική ιστορία του Wiktor όσο και στα ευρύτερα γεγονότα της εποχής.

Καθαρά από πλευράς στοιχείων gameplay, το The Thaumaturge είναι ένα AA isometric RPG με turn-based μάχες. Αυτός ο “πεζός” χαρακτηρισμός όμως μάλλον δεν μεταδίδει με πιστότητα το γεγονός πως σχεδόν όλα τα επιμέρους χαρακτηριστικά του game είναι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ιδιαίτερα. Ξεκινώντας από το ίδιο το setting, με την Βαρσοβία του 1905 να αποτελεί μια μπαρουταποθήκη έτοιμη να σκάσει, καθώς στο παρασκήνιο αλλά και το προσκήνιο της πόλης μένονται συγκρούσεις ανάμεσα σε κάθε δυνατή παράταξη: ποικίλης φύσεως παράνομοι, μυστικοί πράκτορες, σοσιαλιστές που προσβλέπουν στην ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης, πράκτορες του Τσάρου που θέλουν να επιβάλουν τη θέληση της Ρωσίας στη Βαρσοβία και την ευρύτερη περιοχή (η οποία ήταν άλλωστε ακόμα μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας στις αρχές του 20ου αιώνα), εθνικιστές Πολωνοί που επιθυμούν την ανεξαρτησία της χώρας τους… και φυσικά, οι Thaumaturges της πόλης και οι διώκτες τους. Οι επιλογές μας στους διαλόγους και τα quests του game καθορίζουν την επακριβή πορεία του Wiktor μέσα σε αυτό “ναρκοπέδιο”, το αν θα στηρίξει κάποια-ες εκ των αντιμαχόμενων παρατάξεων μέχρι τέλους, αλλά και το αν θα καταφέρει να επιβιώσει των κοσμογονικών γεγονότων που συντελούνται στο πλαίσιο της πλοκής.

The Thaumaturge walking around Warsaw in front of a Tram
Ιδιαίτερα “χαριτωμένη” πινελιά το ότι οι άμαξες και τα τραμ της Βαρσοβίας σταματάνε για να μη μας πατήσουν αν επιχειρήσουμε να βαδίσουμε μπροστά τους.

Έπειτα έχουμε το skill system του game, με το καθένα από τα 4 διαθέσιμα Skill Trees (Heart, Mind, Deed, Word) να αντιστοιχεί σε έναν “μαγικό” τομέα τον οποίο μπορεί να εκμεταλλευτεί ο Wiktor κατά τους διαλόγους και τις μάχες. Τα Skill Trees αυτά είναι αλληλένδετα και με τους Salutors που μπορούμε να αιχμαλωτίσουμε στην πορεία του game, οπότε το να μαξάρουμε κάποιο ή όλα εξ αυτών προϋποθέτει και την αιχμαλωσία συγκεκριμένων Salutors (όλους τους συναντάμε αργά ή γρήγορα κατά την εξέλιξη των κυρίως ή δευτερευόντων quests, αν και η αιχμαλωσία των ισχυρότερων εξ αυτών είναι προαιρετική). Κερδίζοντας XP μέσα στο game (μέσω της εξερεύνησης, των μαχών ή της επίλυσης quests) αποκτούμε Skill Points τα οποία μπορούν να τοποθετηθούν στα Skill Trees, ξεκλειδώνοντας bonuses στα combat skills αλλά και επιλογές σε ορισμένους κρίσιμους διαλόγους (μπορεί για παράδειγμα μια επιλογή διαλόγου να απαιτεί να έχουμε αφιερώσει 10 πόντους στο Heart tree για να γίνει διαθέσιμη).

The Thaumaturge Skill Tree
Εξυπακούεται πως η ενίσχυση των Skill Trees ισχυροποιεί εν γένει και την απόδοση στις μάχες των Salutors που ανήκουν στο εκάστοτε tree.

Τέλος έχουμε τις Turn-Based μάχες, η υλοποίηση των οποίων ενδέχεται να είναι το πιο πρωτότυπο gameplay στοιχείο του The Thaumaturge. Σε αυτές ελέγχουμε τον Wiktor και τους διαθέσιμους Salutors παράλληλα (μπορούμε να αλλάζουμε κατά το δοκούν τον εκάστοτε ενεργό Salutor στη διάρκεια των μαχών), καθένας εκ των οποίων έχει ξεχωριστά skills. Ο ιδιαίτερα πρωτότυπος παράγοντας είναι αυτός του χρόνου, καθώς πέρα από skills που δρουν άμεσα υπάρχουν και πολλά που δρουν σε βάθος 2 ή 3 σειρών (ή άλλα των οποίων ο χρόνος και ισχύς δράσης εξαρτώνται από τα HP του αντιπάλου προς τον οποίον τα ασκούμε), γεγονός που προσδίδει ιδιαίτερα υψηλό παράγοντα τακτικής και στρατηγικής. Οι πάσης φύσεως αντίπαλοι (ανθρώπινοι ή υπερφυσικοί) διαθέτουν με τη σειρά τους και ιδιαίτερα επιθετικά και αμυντικά Skills, με πολλά εκ των αμυντικών να απαιτούν τη χρήση συγκεκριμένου Salutor από μέρους μας προκειμένου να μπορούν να διαπεραστούν. Επίσης, πέραν του κλασικού HP, ο Wiktor και οι αντίπαλοί του διαθέτουν και ξεχωριστό μετρητή με πόντους Focus, οι οποίοι επίσης γίνονται damaged με τη χρήση συγκεκριμένων skills μόνο, και αν φτάσουν στο μηδέν τότε ο κάτοχός τους γίνεται ανοιχτός σε επιθέσεις ικανές να προξενήσουν αυξημένο damage.

Combating Morana Salutor in The Thaumaturge
Οι περισσότερες “trash” μάχες είναι εναντίον random τραμπούκων, όμως αυτές κόντρα σε Salutors στο πλαίσιο της απόπειρας αιχμαλωσία τους είναι μακράν οι δυσκολότερες και πιο περίπλοκες του game.

Επί της αρχής τα παραπάνω ίσως φαντάζουν ελαφρώς περίπλοκα, αλλά είναι σχεδόν μαεστρικός ο τρόπος που όλα τα συστήματα και υποσυστήματα καταφέρνουν να λειτουργούν και να συνεργάζονται σχεδόν αψεγάδιαστα. Και αυτή είναι η πρώτη μεγάλη “νίκη” του game, καθαρά όσον αφορά το αμιγώς τεχνικό σκέλος δηλαδή. Αλλά και πέρα από αυτό, το The Thaumaturge είναι ένα κατ’ εξοχήν story-driven game, και τα πηγαίνει εξαιρετικά και στους πιο “φιλολογικούς” τομείς. Η μίξη των ιστορικών και κοινωνικοπολιτικών χαρακτηριστικών της Βαρσοβίας του 1905 με το υπερφυσικό στοιχείο που περιβάλλει τον Wiktor, την οικογένειά του, αλλά και τον ευρύτερο κόσμο, δημιουργεί μια μοναδική και πλήρως υποβλητική ατμόσφαιρα. Η ατμόσφαιρα αυτή ενισχύεται περαιτέρω από το ως επί το πλείστον καλό σκέλος writing, τόσο όσον αφορά τους διαλόγους όσο και τα διαθέσιμα quests αλλά και την προσωπική ιστορία του Wiktor.

The Thaumaturge signs
Τα Thaumaturge “Signs” που αξιοποιεί ο Wiktor σαν concept ομοιάζουν λίγο με τα αντίστοιχα Witcher Signs, η αλήθεια είναι.

Υπάρχουν και ψεγάδια, μεγαλύτερης ή μικρότερης σημασίας. Κυριότερο που θα μπορούσα να επισημάνω είναι το γεγονός πως, παρ’ότι υπάρχουν στην πορεία του game οι επιλογές που καθορίζουν τον ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό προσανατολισμό του Wiktor ως προς τα γεγονότα του φινάλε, αλλά και το αν πχ θα αιχμαλωτίσουμε ή όχι έναν Salutor, εντούτοις τα επιμέρους quests είναι αρκετά γραμμικά στην επίλυσή τους. Δηλαδή, από τα Investigations που θα επιχειρήσει να διεκπεραιώσει ο Wiktor, 9 στα 10 θα έχουν αποκλειστικά μία και μόνο δυνατή τελική έκβαση, και η πορεία μέσα σε αυτά θα ακολουθεί ένα συγκεκριμένο και προκαθορισμένο μονοπάτι που απαιτεί να γίνουν συγκεκριμένα βήματα που δεν αλλάζουν, γεγονός που μειώνει αρκετά τις όποιες προοπτικές replayability. Έχοντας ολοκληρώσει το σύνολο των sidequests του game (μου πήρε περί τις 20 ώρες αυτό το πλήρες playthrough), μπορώ να θυμηθώ μόνο 2 ή 3 τα οποία παρείχαν περισσότερους από έναν τρόπους να προσεγγιστεί το φινάλε τους, το οποίο ακόμα και έτσι ήταν το ίδιο ανεξαρτήτως των επιλογών.

Άλλα μικρότερης βαρύτητας παράπονα αφορούν τον ίδιο τον κόσμο του game, με πολλές από τις επισκέψιμες τοποθεσίες της Βαρσοβίας να είναι περισσότερο άδειες από πλευράς περιεχόμενου απ’ότι θα ήθελα. Υπάρχουν στο game κάποια σύντομα, υποτυπώδη sidequests που αφορούν πχ τη συγκέντρωση φωτογραφιών ή γκραβούρων ή ενδυμάτων για τον Wiktor (α ναι, ξέχασα να αναφέρω πως είναι customizable η κόμμωση και η ένδυση του πρωταγωνιστή) τα οποία επιχειρούν να προσφέρουν περισσότερα “things to do” σε κάποιες περιοχές, αλλά από μόνα τους μάλλον δεν είναι αρκετά. Θα μπορούσε να επισημανθεί και η σε φάσεις άνιση ποιότητα του voice-acting, αλλά αυτό είναι μάλλον αναμενόμενο χαρακτηριστικό για έναν AA τίτλο, όπως άλλωστε και το περιστασιακό jank στα μοντέλα και την κίνησή τους. Τέλος, όσο ενδιαφέρον κι αν είναι το σύστημα μαχών, δε μπορώ να κρύψω πως υπήρξαν στιγμές που δυσανασχέτησα λόγω των “trash mobs” που μου διέκοπταν την εξερεύνηση. Ωραίες οι μάχες απέναντι σε Salutors, αλλά το να πρέπει να ξυλοφορτώσεις 6 ράντομ τραμπούκους στην προκυμαία του Βιστούλα λίγο πριν από ένα κρίσιμο βήμα ενός ενδιαφέροντος quest κατέληγε ελαφρώς ξενερωτικό.

The Thaumaturge ending slide
Τα αναμενόμενα “Ending Slides” του τίτλου αποτελούνται από όμορφες γκραβούρες που επεξηγούν την κατάσταση του κόσμου στο φινάλε.

Αλλά ως AA τίτλος, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, το The Thaumaturge είναι ίσως ό,τι πιο τίμιο και αξιοπρεπές θα μπορούσε να δημιουργηθεί, και με το παραπάνω. Είναι φανερό πως οι devs είχαν ένα όραμα για τον τίτλο και το νέο setting, στόχευσαν πάνω από τους όποιους περιορισμούς του χαμηλού προς μέτριου budget, και εν πολλοίς τα κατάφεραν. Παρά τα ψεγάδια του, το The Thaumaturge είναι γεμάτο χαρακτήρα και ατμόσφαιρα, με άρτιο συγγραφικό τομέα, ενδιαφέρον και πρωτότυπο σύστημα turn-based μαχών, και bug-free ακόμα και στην pre-release έκδοσή του. Μπορεί ο Wiktor Szulski να έχει ακόμα ψωμιά να φάει για να αναρριχηθεί στο πάνθεον των αγαπημένων μας “Made in Poland” ηρώων, αλλά η πρώτη γνωριμία μαζί του σίγουρα ανοίγει την όρεξη για περαιτέρω Θαυματουργές περιπέτειες.


Follow us on Google News

Go to discussion...

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 83%

83%

Θαυματουργό

Παρά τα ψεγάδια του, το The Thaumaturge είναι ίσως ο ορισμός της φράσης "τίμιο AA game".

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL