REVIEWS

TRIANGLE STRATEGY

Στρατηγική και ίντριγκα

Πώς θα ήταν ένα Game of Thrones με anime αισθητική; Game of Thrones όσον αφορά στην πολιτική ίντριγκα και τις συγκρούσεις βασιλείων, μην πάει το μυαλό σας σε πιο… πικάντικα πράγματα! Το Triangle Strategy των ARTDINK και Square Enix είναι ένα παιχνίδι turn-based τακτικής και πολιτικών μηχανορραφιών όπου ο παίκτης θα πρέπει να αποδείξει την οξυδέρκειά του τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και στη λήψη σημαντικών αποφάσεων εν μέσω μιας ταραχώδους εποχής. Η fantasy ήπειρος της Norzelia βρίσκεται για άλλη μια φορά στα πρόθυρα του πολέμου, τα συμφέροντα είναι αντικρουόμενα και οι συμμαχίες εύθραυστες. Θα καταφέρετε να βγείτε νικητές στο τέλος;

Οι πολιτικές μανούβρες στο Triangle Strategy περιλαμβάνουν και κανονισμένους γάμους για πολιτικούς σκοπούς.

Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, Serenoa, γιος του ηγέτη της επαρχίας Wolffort, αναγκάζεται να επωμιστεί μεγάλες ευθύνες παρά το νεαρό της ηλικίας του λόγω της επιδεινούμενης κατάστασης της υγείας του πατέρα του. Τα τρία μεγάλα βασίλεια της ηπείρου, Hyzante, Glenbrook και Aesfrost, κατάφεραν να ξεπεράσουν τον αιματοβαμμένο Saltiron War και να εγκαθιδρύσουν την ειρήνη αφήνοντας πίσω τους κατά τα φαινόμενα τις έριδες για την εκμετάλλευση των δύο πολύτιμων resources της ηπείρου, του αλατιού και του σίδερου. Ωστόσο, μια απρόσμενη ανακάλυψη θα ανατρέψει τις ισορροπίες και θα ξυπνήσει ξεχασμένες φιλοδοξίες για απόλυτη κυριαρχία. Ο Serenoa Wolffort θα πρέπει να αποδειχθεί άξιος διάδοχος του πατέρα του τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και στις πολιτικές κινήσεις καθώς το διακύβευμα είναι βαρύτατο.

Ο πρωταγωνιστής μας στην αρχή της περιπέτειάς του. Βλέπετε τα βασικά stats, τις δύο equipment slots και τις abilities οι οποίες ξεκλειδώνονται σταδιακά με το leveling up.

Όπως έχει γίνει τελευταία παράδοση στα turn-based tactical/role-playing games η δράση εξελίσσεται σε διαφορετικά πεδία αναλόγως της εκάστοτε δραστηριότητας, αν και στην περίπτωση του Triangle Strategy ο global map δεν χρησιμεύει σε κάτι περισσότερο από την απεικόνιση των στρατηγικών κινήσεων των διάφορων παρατάξεων και την επιλογή της επόμενης αποστολής. Το ουσιώδες gameplay βρίσκεται στην βασική διαχείριση του στρατού σας (leveling up και εξοπλισμός με items), στις πολιτικές αποφάσεις που θα κληθείτε να πάρετε και φυσικά στις turn-based μάχες. Τα περισσότερα από τα παραπάνω γίνονται σε isometric χάρτες με την γνωστή “2D-HD” αισθητική που είδαμε και σε ένα άλλο παιχνίδι της Square Enix, το Octopath Traveller.

Αυτός είναι ο world map στον οποίο επιλέγουμε την επόμενη αποστολή…
…και αυτό είναι ένα παράδειγμα των isometric χαρτών στους οποίους εξελίσσεται σχεδόν όλο το gameplay. Η 2D-HD τεχνοτροπία δίνει ένα όμορφο οπτικό αποτέλεσμα.

Το gameplay κατά την διάρκεια των μαχών δεν θα το χαρακτήριζα ως ιδιαίτερα βαθύ με κριτήριο τα υπόλοιπα tactical games που έχουμε δει κατά καιρούς αλλά είναι οπωσδήποτε πιο πολύπλοκο από ένα κοινό jRPG. H σωστή τοποθέτηση των μονάδων σας στο πεδίο της μάχης έχει μεγάλη σημασία διότι το παιχνίδι επιβραβεύει με extra damage τόσο την επίθεση από high ground όσο και τα backstabs. Επίσης, οι μονάδες με έφεση σε ranged combat και area of effect attacks (μάγοι, τοξότες κλπ.) δεν έχουν ιδιαίτερες αντοχές σε melee οπότε επιβάλλεται να τις προστατεύετε ως κόρη οφθαλμού, ενώ αρκετά spells επηρεάζουν το περιβάλλον και δημιουργούν synergies. Κλασικά πράγματα, το θετικό πάντως σε σχέση με το Octopath Traveller που αναφέραμε παραπάνω είναι ότι στο Triangle Strategy δεν απαιτείται grinding για να κρατήσετε τις μονάδες σας επαρκώς leveled up. Οι διαθέσιμες αποστολές είναι συγκεκριμένες και δεν υπάρχουν random encounters οπότε η συνολική εμπειρία είναι πιο compact και δεν ένιωσα σε κανένα σημείο της campaign κόπωση.

Ώρα για μάχη! Το flanking ενδείκνυται διότι προσφέρει ένα εγγυημένο critical hit, ενώ διάφορα spells έχουν επίδραση στο περιβάλλον και προσθέτουν status effects στις μονάδες που στέκονται στο συγκεκριμένο tile.
Η έξυπνη τοποθέτηση των μονάδων είναι απαραίτητη για την επικράτηση στις πιο δύσκολες μάχες. High ground, backstabs και χρήση των πιο ισχυρών abilities την κατάλληλη στιγμή κάνουν τη διαφορά μεταξύ νίκης και ήττας.

Πιο σωστά, δεν ένιωσα κόπωση από τις μάχες διότι οι πρώτες ώρες του παιχνιδιού έχουν πολύ διάλογο, ονομασίες, εξιστόρηση παρελθόντων γεγονότων και εισαγωγή νέων χαρακτήρων, με ελάχιστη δράση. Εκεί νομίζω ότι οι developers θα μπορούσαν να είχαν κάνει καλύτερη δουλειά, με σταδιακή εισαγωγή όλων αυτών των στοιχείων μεταξύ μερικών μαχών που θα έσπαγαν την μονοτονία. Την αρχική αυτή μονοτονία δεν βοηθά ο ξύλινος λόγος των χαρακτήρων καθώς το γράψιμο ακολουθεί πιστά τα σχετικά fantasy tropes, με αποτέλεσμα οι αρχικοί διάλογοι να είναι γεμάτοι από “πρίγκηπά μου”, “λαίδη μου”, “βασιλιά μου”, “δεσποσύνη μου” και άλλα τέτοια που μου έφεραν στο μυαλό την παρωδία Lords and Ladies από τα Max Payne. Οι πρώτες 2-3 ώρες επομένως είναι αρκετά κουραστικές αλλά η πλοκή γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρουσα αργότερα, ιδίως όταν το παιχνίδι εισάγει το στοιχείο της λήψης αποφάσεων.

Σε κομβικά σημεία της πλοκής θα πρέπει να πάρετε μια σημαντική απόφαση για το πώς θα συνεχίσετε. Δεν αρκεί όμως να αποφασίσετε εσείς, θα πρέπει να πείσετε και την ομάδα σας ότι η γνώμη σας είναι η σωστή!

Η λήψη αποφάσεων και η διακλάδωση της πλοκής ανάλογα με αυτές είναι πιστεύω το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του Triangle Strategy. Σε διάφορα σημεία της campaign και μετά από σημαντικά συμβάντα το παιχνίδι δίνει σε εσάς τη δυνατότητα να αποφασίσετε πώς θα προχωρήσετε μεταξύ 2-3 διαθέσιμων επιλογών, με τις τελικές σας αποφάσεις να οδηγούν σε ένα από τα τέσσερα διαφορετικά endings. Ωστόσο η λήψη της απόφασης δεν γίνεται μόνο από εσάς αλλά συλλογικά από όλη την ομάδα σας, επομένως πρέπει να συζητήσετε με τα μέλη της και να τα πείσετε ότι έχετε δίκιο ώστε η τελική ψηφοφορία να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα! Έπαιξα σημαντικό μέρος της campaign από την αρχή για να δω την επίδραση των αποφάσεων αυτών στην πλοκή και όντως υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις. Αναλόγως των επιλογών σας θα παίξετε κάποιες διαφορετικές μάχες, θα κάνετε recruit άλλους χαρακτήρες και φυσικά θα δείτε άλλο ending. Ορισμένα κομβικά γεγονότα δεν μεταβάλλονται μεταξύ των playthroughs αλλά οι αλλαγές είναι αρκετά σημαντικές για να δικαιολογήσουν τουλάχιστον ένα επιπλέον playthrough αφού τελειώσετε το παιχνίδι.

Οι διάλογοι κατά κανόνα δίνουν τρεις επιλογές που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή. Οι επιλογές που θα κάνετε έχουν ιδιαίτερη σημασία πριν από τη λήψη αποφάσεων καθώς καλείστε να πείσετε τους συμπολεμιστές σας με το σωστό επιχείρημα.

Επομένως οι εντυπώσεις μου από την εμπειρία με το Triangle Strategy είναι αναμφίβολα θετικές. Εάν προσεγγίσετε το παιχνίδι με τις κατάλληλες προσδοκίες, χωρίς δηλαδή να περιμένετε ένα tactical έπος αλλά κάτι πιο ανάλαφρο, νομίζω ότι δύσκολα δεν θα μείνετε ευχαριστημένοι. Το gameplay είναι καλά σχεδιασμένο, οι διακλαδώσεις στην πλοκή δίνουν ένα επιπλέον ενδιαφέρον και αυξάνουν το replayability, η διάρκεια είναι ικανοποιητική χωρίς να κουράζει (για ένα πλήρες playthrough στο επίπεδο δυσκολίας Normal χρειάστηκα περί τις 30 ώρες). Μια αξιοπρεπέστατη κυκλοφορία και μια καλή αγορά.

Ευχαριστούμε την CD Media για την παροχή του review code.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 85%

85%

Τίμιο

Ένα διασκεδαστικό tactical game με διακλαδώσεις στην πλοκή, κάποιες πρωτότυπες ιδέες και αρκετή πολιτική ίντριγκα.

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

14 Comments

  1. First (φάε σκόνη [USER=102682]@soad667[/USER])! Ανέφερες αρκετές φορές το [URL=’https://ragequit.gr/en/reviews/item/octopath-traveler-pc-review/’]Octopath Traveler[/URL]. Μπορείς να κάνεις μία επιγραμματική σύγκριση για το ποιο θα πρότεινες σε κάποιον που ιντριγκαδορίζεται με την αισθητική αλλά δεν έχει ιδέα από τα δύο παιχνίδια?

  2. Γατάκι, είδα το ρηβιού πριν καν καταλάβει ο Ναύαρχος ότι το ανέβασε. Αλλά μου έκοψε τη φόρα με το καλημέρα εκεί με το γκέημ οφ θρόουνς με την ανίμε αισθητική. Ένιωσα κάτι να πεθαίνει μέσα μου και ήταν αρκετό για να μη γράψω καν φερστ, απλά έκλεισα τη σελίδα και πήγα στη κουζίνα να κλάψω. Και να ζεστάνω λίγη προχθεσινή τυρόπιτα.

  3. Ωραίο ριβιού.

    Ωραία όλα αυτά τα FF tactics-like παιχνιδάκια, σπάνε την μονοτονία λίγο απ’ τα turn-based tactical crpgs που συνήθως λιώνουμε. Η τριγωνική στρατηγική (μα ούτε μια αναφορά στο υποψήφιο για χειρότερο όνομα σε γκέιμ που έχουμε δει; ) ξεχωρίζει λιγάκι πιο πάνω απ’ τον σωρό λόγω της όμορφης ιδέας και υλοποίησης των scales of conviction και τα διαφορετικά paths/endings που παίρνει. Το κυρίως πιάτο έρχεται βέβαια με κυκλοφορία ολκής στο είδος, το Tactics Ogre: Reborn. Άντε, ένα reborn και στο FF tactics θέλουμε, τελείωνε square [S]tactics[/S]

    Ένιγούει, διασκεδαστικό παιχνιδάκι, οι φαν του είδους να το τσεκάρουν.

  4. [QUOTE=”Northlander, post: 611525, member: 102592″]
    First (φάε σκόνη [USER=102682]@soad667[/USER])! Ανέφερες αρκετές φορές το [URL=’https://ragequit.gr/en/reviews/item/octopath-traveler-pc-review/’]Octopath Traveler[/URL]. Μπορείς να κάνεις μία επιγραμματική σύγκριση για το ποιο θα πρότεινες σε κάποιον που ιντριγκαδορίζεται με την αισθητική αλλά δεν έχει ιδέα από τα δύο παιχνίδια?
    [/QUOTE]

    Πολύ ευχαρίστως. Η βασική διαφορά είναι ότι το Octopath Traveller είναι (j)RPG ενώ το Triangle strategy είναι tactical game. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι το Octopath Traveller έχει εξερεύνηση, side quests, random encounters, grinding, (πολύ) μεγαλύτερη διάρκεια και ένα πιο κλασικό jRPG combat system (οι χαρακτήρες δεν κινούνται στο πεδίο της μάχης, οι δύο παρατάξεις στέκονται η μία αριστερά και η άλλη δεξιά στην οθόνη). Αντίθετα το Triangle Strategy δεν έχει πρακτικά εξερεύνηση, ούτε side quests και random encounters καθώς οι μάχες που έχουμε να δώσουμε είναι συγκεκριμένες και υπάρχουν ελάχιστα πράγματα να κάνουμε εκτός των μαχών και των επιλογών σε κάποια σημεία της πλοκής. Το combat system όμως είναι πιο βαθύ διότι οι μονάδες κινούνται ελεύθερα στο πεδίο της μάχης και έχουν σημασία παράγοντες όπως το high ground και το flanking.

    Όσον αφορά στην δομή της campaign, η πλοκή στο Octopath Traveller αποτελείται ουσιαστικά από οκτώ mini campaigns για καθένα από τα οκτώ μέλη της ομάδας, χωρίς να υπάρχει φαινομενικά σύνδεση μεταξύ τους και χωρίς διακλαδώσεις και επιλογές. Υπάρχει ένα secret ending που ξεκλειδώνεις και συνδέει τα πάντα, αυτό είναι ουσιαστικά το true ending. Στο Triangle Strategy η campaign ακολουθεί έναν χαρακτήρα αλλά έχει κάποιες διακλαδώσεις και τέσσερα διαφορετικά endings αναλόγως των επιλογών που κάνεις σε κάποια σημεία της campaign.

    Στο leveling up των χαρακτήρων τα παιχνίδια είναι όμοια και ακολουθούν το στυλ των jRPGs με γραμμική εξέλιξη. Όσο ανεβαίνεις levels ξεκλειδώνονται αυτόματα συγκεκριμένες abilities ενώ ο κάθε χαρακτήρας έχει συγκεκριμένη class και weapon που επίσης αναβαθμίζονται γραμμικά (αγοράζεις νέο όπλο που έχει καλύτερα στατιστικά από το προηγούμενο).

    Κατά τη γνώμη μου επιλέγεις Octopath Traveller αν θέλεις μια φουλ εμπειρία jRPG, με όλα τα καλά και τα κακά της (grinding, random encounters κλπ) ενώ επιλέγεις Triangle Strategy για μια πιο compact εμπειρία με μεγαλύτερο βάθος στη μάχη αλλά σαφώς μικρότερο στον κόσμο και την εξερεύνηση.

  5. Πω-πω Admiral πώς τα παίζεις αυτά; Τί να πω, το πιο κοντινό σε JRPG που έχω παίξει είναι το Anachronox. Μερικές φορές έχω σκέψεις να πάρω κάτι απ’ το GOG να δοκιμάσω, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ κάτι που θα μου αρέσει.

  6. Πριν λίγο το τερμάτισα και εγώ.

    Ναι στο normal οι μάχες είναι μάλλον αδιάφορες και στο Hard ακροβατούν μεταξύ challenging/άδικου και χρειάζονται grinding. Δε το έψαξα αρκετά αν πέρα από τα φουσκωμένα stats παίζουν και παραπάνω αντίπαλοι στην ίδια μάχη αλλά βρίσκω ότι τουλάχιστον να έχεις το recommended lvl και κάτι παραπάνω σε κάποια μάχη είναι μονόδρομος. Πάντως όταν χάσεις σε κάποιο encounter μπορείς να πατήσεις πολύ βολικά retry και ξεκινάς με ότι experience είχες, μπορείς να το πεις και “οργανικό” grinding.

    Λίγο με χάλασε στο τέλος με την κρίσιμη επιλογή που για μένα προέκυψε τελείως out of character και πολύ forced βάση του πως εξελίσσονται τα πράγματα ως τότε. Καλό είναι να διευκρινιστεί πως 3 από τα 4 endings είναι διαθέσιμα ανεξαρτήτως τι έχεις κάνει ως τώρα (εξ’ου και το out of character) με το καλό τέταρτο τέλος (‘Golden Ending”) να απαιτεί συγκεκριμένες επιλογές για να είναι διαθέσιμο.

    Το οποίο ending πέρα από την πιο ικανοποιητική κατάληξη σε οδηγεί και σε επιπλέον chapters πέρα σε σχέση με τα άλλα 3. Μάλλον true ending θα έπρεπε να το λένε… Τουλάχιστον θεωρητικά μπορεί να βγει φυσικά/οργανικά χωρίς guide.

    Το παραπάνω με κάτι χαζομαρίτσες του στυλ να μη μπορείς να κάνει promote όλους του χαρακτήρες σε ένα playthrough μου βγάζει κάτι σε bully που σου στρίβει το χέρι πίσω από τη πλάτη για να ξαναπαίξεις το game με το ζόρι. Μπορεί να είναι κάτι σύνηθες για games του είδους και εμένα να μου κακοφαίνεται δε ξέρω.

    Αρκετά παράπονα παρατήρησα για το voice acting ειδικά στις κριτικές στο steam αλλά είμαι σίγουρος ότι είναι από ξενέρωτους που δε χρησιμοποιούν το πρωτότυπο voice-over οπότε no sympathy there. :trollface:

  7. Ωραιο ριβιου! Χαιρομαι που αναφερεις για αυτες τις 2-3 πρωτες ωρες, εκει κοντα στο τελος της 3ης ωρας το παρατησα εγω, καθως ωραιο και challenging το συστημα μαχης αλλα πολυ ανουσιο γιαπωνεζομπλαμπλα ρε γμτ…τοσο που παταγα fast forward και πηγαινα στο Log να το skimαρω στα γρηγορα για να βλεπω αν λενε κατι σχετικο με το σεναριο. Οντως θα μπορουσαν να τον εχουν κανει καλυτερο αυτο το τομεα παρουσιασης της ιστοριας

    Ομως ειναι ενθαρρυντικο αυτο που λες για τη ληψη αποφασεων [SPOILER]το παρατησα μολις ανεφεραν οτι καπως καπου θα χρησιμοποιησει η παρεα τα scales of conviction μετα το τουρνουα [/SPOILER] και ισως του δωσω ξανα μια ευκαιρια στο μελλον!

  8. [QUOTE=”tommas, post: 611603, member: 102723″]
    Ναι στο normal οι μάχες είναι μάλλον αδιάφορες και στο Hard ακροβατούν μεταξύ challenging/άδικου και χρειάζονται grinding. Δε το έψαξα αρκετά αν πέρα από τα φουσκωμένα stats παίζουν και παραπάνω αντίπαλοι στην ίδια μάχη αλλά βρίσκω ότι τουλάχιστον να έχεις το recommended lvl και κάτι παραπάνω σε κάποια μάχη είναι μονόδρομος. Πάντως όταν χάσεις σε κάποιο encounter μπορείς να πατήσεις πολύ βολικά retry και ξεκινάς με ότι experience είχες, μπορείς να το πεις και “οργανικό” grinding.
    [/QUOTE]

    Και εγώ σε normal έπαιξα και κατά κανόνα ήμουν ένα level πίσω από το recommended στις περισσότερες μάχες. Οι mental mock battles στο Encampment είναι ένας καλός τρόπος για να πάρεις μερικά εύκολα έξτρα levels.

  9. [QUOTE=”tommas, post: 611603, member: 102723″]
    Πριν λίγο το τερμάτισα και εγώ.

    Ναι στο normal οι μάχες είναι μάλλον αδιάφορες και στο Hard ακροβατούν μεταξύ challenging/άδικου και χρειάζονται grinding. Δε το έψαξα αρκετά αν πέρα από τα φουσκωμένα stats παίζουν και παραπάνω αντίπαλοι στην ίδια μάχη αλλά βρίσκω ότι τουλάχιστον να έχεις το recommended lvl και κάτι παραπάνω σε κάποια μάχη είναι μονόδρομος. Πάντως όταν χάσεις σε κάποιο encounter μπορείς να πατήσεις πολύ βολικά retry και ξεκινάς με ότι experience είχες, μπορείς να το πεις και “οργανικό” grinding.
    [/QUOTE]

    Ακριβώς όπως τα λες. Κάποιες μάχες όμως ήταν πραγματικά unplayable αν δεν ήσουν ίσο και μεγαλύτερο λέβελ απ’ τo recommended, καθώς επίσης έπρεπε να έχεις αναβαθμίσει σημαντικά τους χαρακτήρες σου, αλλά και να έχεις απόθεμα από items/materials, πράγμα που σημαίνει εκτός απ’ το “οργανικό” grinding, όπως σωστά το έθεσες, χρειάστηκα και mock battles grinding για φράγκα/materials.
    [QUOTE=”tommas, post: 611603, member: 102723″]
    Λίγο με χάλασε στο τέλος με την κρίσιμη επιλογή που για μένα προέκυψε τελείως out of character και πολύ forced βάση του πως εξελίσσονται τα πράγματα ως τότε. Καλό είναι να διευκρινιστεί πως 3 από τα 4 endings είναι διαθέσιμα ανεξαρτήτως τι έχεις κάνει ως τώρα (εξ’ου και το out of character) με το καλό τέταρτο τέλος (‘Golden Ending”) να απαιτεί συγκεκριμένες επιλογές για να είναι διαθέσιμο.

    Το οποίο ending πέρα από την πιο ικανοποιητική κατάληξη σε οδηγεί και σε επιπλέον chapters πέρα σε σχέση με τα άλλα 3. Μάλλον true ending θα έπρεπε να το λένε… Τουλάχιστον θεωρητικά μπορεί να βγει φυσικά/οργανικά χωρίς guide.

    [/QUOTE]

    Επειδή κι εγώ το τελείωσα σήμερα, και το έψαξα λίγο, και απ’ ότι είδα έκανα το golden route/true ending :PCMR:
    Αν κατάλαβα καλά, 3 endings εννοείς τα [SPOILER]paths των Roland/Benedict/Frederica. Ισχύει, μέσω από αυτά που έλεγαν στους διαλόγους, ίσως είναι λίγο forced/out of characters οι επιλογές που τους κλειδώνει. Άντε της Frederica ίσως λιγότερο. Τι δρόμο ακολούθησες εσύ;[/SPOILER]

    [QUOTE=”tommas, post: 611603, member: 102723″]
    Αρκετά παράπονα παρατήρησα για το voice acting ειδικά στις κριτικές στο steam αλλά είμαι σίγουρος ότι είναι από ξενέρωτους που δε χρησιμοποιούν το πρωτότυπο voice-over οπότε no sympathy there. :trollface:
    [/QUOTE]

    Κλασικά πράγματα αυτά. Ήταν φανερά over the top οι ερμηνείες (και οι διάλογοι) αλλά όχι κάτι το τραγικό θα έλεγα.

  10. [QUOTE=”Bathory, post: 611619, member: 102742″]
    Ακριβώς όπως τα λες. Κάποιες μάχες όμως ήταν πραγματικά unplayable αν δεν ήσουν ίσο και μεγαλύτερο λέβελ απ’ τo recommended, καθώς επίσης έπρεπε να έχεις αναβαθμίσει σημαντικά τους χαρακτήρες σου, αλλά και να έχεις απόθεμα από items/materials, πράγμα που σημαίνει εκτός απ’ το “οργανικό” grinding, όπως σωστά το έθεσες, χρειάστηκα και mock battles grinding για φράγκα/materials.

    Επειδή κι εγώ το τελείωσα σήμερα, και το έψαξα λίγο, και απ’ ότι είδα έκανα το golden route/true ending :PCMR:
    Αν κατάλαβα καλά, 3 endings εννοείς τα [SPOILER]paths των Roland/Benedict/Frederica. Ισχύει, μέσω από αυτά που έλεγαν στους διαλόγους, ίσως είναι λίγο forced/out of characters οι επιλογές που τους κλειδώνει. Άντε της Frederica ίσως λιγότερο. Τι δρόμο ακολούθησες εσύ;[/SPOILER]

    Κλασικά πράγματα αυτά. Ήταν φανερά over the top οι ερμηνείες (και οι διάλογοι) αλλά όχι κάτι το τραγικό θα έλεγα.
    [/QUOTE]

    Ωραίος!

    [SPOILER]Επέλεξα τη Frederica μιας και καμμία από τις άλλες επιλογές δεν έβγαζε νόημα… Έλεγα να το ξαναπαίξω για το Golden Route και τα extra chapter αλλά KAI για να δοκιμάσω και τη Cordelia (ΚΑΙ ΓΑΜΩ τους Healer). Όλες αυτές τις broken abιlities που έχουν οι αντίπαλοι Healers στο Hard τις έχει :love:.. Δυστυχώς, αυτά τα 2 είναι αλληλοαποκλειώμενα 🙁 οπότε δεν. [/SPOILER]

  11. [SPOILER]κορντηλια δεν ειχα ποτε εγω, υποθετω οτι ανάλογα τα παθς ξεκλειδωνεις και διαφορετικους χαρακτηρες.
    Αρα λογικα εσυ δεν ειχες ποτε Avlora, που ειχα εγω.

    Κι εγω το σκεφτομουν για να κανω τα διαφορετικα τσαπτερ, ισως και για κανα ach hunting, αλλα λιγο που θελει 3-4 πλειθρου ακομα, λιγο που εχω ενα σκασμο παιχνιδια στο προγραμμα, λιγο που τελειωσε το πλειθρου στις 69 ωρες (noice), αλλαξα γνωμη.
    Ισως το αφησω installed ομως να προχωραω λαου λαου οποτε μου ερθει ξερω γω [/SPOILER]

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL