REVIEWS

STYGIAN: Reign Of The Old Ones

Στην όχθη της παράνοιας

Είναι η μοίρα πολλών indie games να κατατάσσονται στην κατηγορία των “ναι μεν, αλλά”. Οι ολιγομελείς (ενίοτε και μονοπρόσωπες) development teams, η έλλειψη οικονομικών πόρων, η πίεση χρόνου, όλοι αυτοί οι παράγοντες συχνά συντρέχουν ώστε να εμφανιστεί το φαινόμενο του “jank”, όπως έχει επικρατήσει να αναφέρεται στην αργκό των gamers. Η έλλειψη γυαλίσματος, προσοχής στη λεπτομέρεια, επαρκούς bug testing πριν την τελική κυκλοφορία. Όλα αυτά είναι μειονεκτήματα που πρέπει να επισημαίνονται, να κριτικάρονται και να απηχούνται ασφαλώς στην τελική βαθμολογία, όμως η ιστορία του gaming έχει να επιδείξει πολλούς τίτλους που κατάφεραν, μέσω της ποιότητάς τους σε άλλους τομείς, να ξεχωρίσουν παρά το jank. Κατά τη γνώμη μου το Stygian: Reign of The Old Ones ανήκει σε αυτή ακριβώς την κατηγορία.

Όπως σε όλα τα ποιοτικά RPGs, ο character creator προσφέρει πολλές επιλογές για τη δημιουργία χαρακτήρα.

Το RPG/adventure της Cultic Games συνδυάζει εκτός από genres και settings, καθώς αποτελεί κράμα existential horror (με υπόβαθρο την μυθολογία του πασίγνωστου H.P. Lovecraft) και post apocalyptic. Η πόλη του Arkham μία ημέρα που έμεινε στην ιστορία ως Black Day αποκόπτεται από την γη και εκσφενδονίζεται σε μία αλλόκοσμη πραγματικότητα μαζί με τον πληθυσμό της, ο οποίος καλείται να προσαρμοστεί σε μία κατάσταση που ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να συλλάβει στο πλήρες εύρος της. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας ακολουθεί τα βήματα του μυστηριώδους Dismal Man και εμπλέκεται με διάφορους τρόπους στις ζωές των τσακισμένων κατοίκων του Arkham στην προσπάθειά του να βρει απαντήσεις, να βρει νόημα σε μία ανούσια πλέον ύπαρξη.

Πολλά από τα όσα θα δείτε να συμβαίνουν στο Arkham είναι αβέβαιο αν είναι αλήθεια ή κάποιου είδους οπτασία.

Το κουβάρι του μυστηρίου ξετυλίγεται σταδιακά, μέσω της εξέλιξης διάφορων quests και των πληροφοριών που έρχονται στο φως, δυστυχώς όμως η πλοκή του Stygian ολοκληρώνεται χωρίς να δοθούν οι απαραίτητες απαντήσεις. Αρκετοί αγοραστές του παιχνιδιού παραπονιούνται στα Steam forums ότι το προϊόν είναι ημιτελές, τόσο λόγω των bugs όσο και λόγω της ιστορίας που σταματά με ένα μεγάλο cliffhanger. Αντικειμενικά, δεν έχουν άδικο. Η θεωρία ότι οι developers ήθελαν να δημιουργήσουν ένα μεγαλύτερο σε διάρκεια και περιεχόμενο παιχνίδι και απλά δεν κατάφεραν να το κάνουν εντός των διαθέσιμων χρονικών και χρηματικών πλαισίων μοιάζει πολύ πιθανό να αληθεύει. Πολλά από τα υπόλοιπα προβλήματα που αναφέρονται στα Steam reviews είναι επίσης υπαρκτά και ενίοτε πολύ ενοχλητικά, με πρώτο και καλύτερο τον ληθαργικό ρυθμό με τον οποίο εξελίσσεται η turn-based μάχη. Εάν εμπλακείτε σε αναμέτρηση εναντίον πολλών εχθρών θα πρέπει να οπλιστείτε με υπομονή διότι όλες οι ενέργειες, από τις επιθέσεις μέχρι το casting των spells και την εφαρμογή των status effects, παίρνουν πολύ περισσότερο χρόνο από όσο θα έπρεπε, μετατρέποντας αρκετές μάχες σε αγγαρεία.

Η αργή εξέλιξη της μάχης αποτελεί σημαντικό πρόβλημα σε μάχες με πολλούς χαρακτήρες.

Ξέρετε όμως ποιο είναι το θέμα; Ότι αυτό το αργό, προβληματικό, janky και ημιτελές παιχνίδι κατάφερε να κρατήσει το ενδιαφέρον μου αμείωτο για αρκετές ώρες. Έκλεινα το Stygian και είχα για αρκετή ώρα στο μυαλό μου πότε θα συνεχίσω για να δω πώς θα εξελιχθεί η ιστορία, τι καινούριο θα δω, ποιους περίεργους χαρακτήρες θα συναντήσω και πώς θα ανταποκριθεί ο συγκεκριμένος χαρακτήρας που επέλεξα μέσω του character creation στις δοκιμασίες των διάφορων quests, ή πώς θα τα κατάφερνε ένας άλλος χαρακτήρας με διαφορετικά skills. Η ατμόσφαιρα στο Stygian είναι εκπληκτική, ο σχεδιασμός των γραφικών, ο ήχος, το γράψιμο των quests και των χαρακτήρων, τα πάντα συνεργάζονται για να περάσουν στον παίκτη την αίσθηση της κατάθλιψης και της απελπισίας που χαρακτηρίζουν τα έργα του Lovecraft. Νιώθεις αυτή την ατμόσφαιρα μέσα σου, απορροφάσαι πλήρως στον κόσμο του Arkham και πνίγεσαι από την σήψη που έχει προσβάλει μυαλό και σάρκα.

Η παράνοια του Arkham δεν θα αργήσει να επηρεάσει και τον δικό σας χαρακτήρα, τόσο στην περιπλάνηση όσο και στους διαλόγους.

Η πολύ δυνατή ατμόσφαιρα στηρίζει ένα εξίσου ισχυρό σύστημα role playing που επιτρέπει την επίλυση των περισσότερων quests με πολλαπλές μεθόδους ανάλογα με τα skills του χαρακτήρα σας. Ο character creator στην αρχή του Stygian είναι υπέροχος, με πολλές ενδιαφέρουσες επιλογές για το παρελθόν, τις αρχές και αξίες και τις ικανότητες του χαρακτήρα σας οι οποίες έχουν όλες κάποιο ρόλο στο παιχνίδι, τίποτα δεν είναι διακοσμητικό. Μάλιστα οι developers ενθαρρύνουν τους παίκτες να μην παρεκκλίνουν από τον ρόλο που έχουν επιλέξει επιβραβεύοντας με πολύτιμα Sanity points την επιλογή απαντήσεων και πράξεων συνεπών με το είδος του χαρακτήρα που δημιουργήσατε. Για τις ανάγκες του review δημιούργησα δύο διαφορετικούς χαρακτήρες και ο τρόπος επίλυσης διάφορων quests είχε πράγματι διαφορές ανάλογα με τα skills του εκάστοτε χαρακτήρα.

Η μπλε μπάρα πάνω από το πορτραίτο των χαρακτήρων απεικονίζει την πνευματική τους κατάσταση. Εάν φτάσει στο 0 για τον χαρακτήρα σας… Game over.

Παλεύω λοιπόν μέσα μου για να καταλήξω εάν η αγάπη μου στο παιχνίδι οφείλεται σε αντικειμενικά θετικά χαρακτηριστικά ή εάν αυτό που προσφέρει το Stygian ανταποκρίθηκε τόσο πολύ στα προσωπικά μου “θέλω” που επηρεάζει την κρίση μου ως προς τα επίσης αντικειμενικά μειονεκτήματά του. Ο πρόλογος αυτός γίνεται διότι αν δεν είχα αυτές τις αμφιβολίες θα έβαζα πραγματικά πολύ υψηλή βαθμολογία. Τα turn-based RPGs και strategy είναι μακράν το αγαπημένο μου είδος παιχνιδιού, είμαι λάτρης των ακατέργαστων διαμαντιών και είμαι διατεθειμένος να παραβλέψω πολύ μεγάλο μέρος από το προαναφερθέν “jank” εάν το υπόλοιπο παιχνίδι μού δίνει αυτό που θέλω, όπως συνέβη με το Stygian.

O τεχνικός τομέας μεταφέρει άψογα την ατμόσφαιρα που θα περίμενε κανείς από μια ιστορία του Lovecraft.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το παιχνίδι θέλει ακόμα δουλειά σε κάποιους τομείς και ότι η ιστορία ολοκληρώνεται απότομα. Οι developers έχουν ήδη κυκλοφορήσει δύο patches για την αντιμετώπιση των πιο σοβαρών bugs αλλά υπάρχουν ακόμα ζητήματα που χρήζουν διόρθωσης. Και πάλι όμως, κρίνοντας τον τίτλο στην τωρινή του κατάσταση και λαμβάνοντας υπόψη όλα τα μειονεκτήματά του, πρέπει να πω ότι το απόλαυσα, ότι θα κάνω σίγουρα δύο και τρία επιπλέον playthroughs με άλλους χαρακτήρες και ότι θα εύχομαι οι πωλήσεις να ήταν τέτοιες που να επιτρέψουν στους developers να συνεχίσουν την ιστορία που θέλουν να πουν. Ίσως η βαθμολογία σάς φανεί υπερβολική με βάση όλα τα προβλήματα που ανέφερα όμως συγχωρήστε με, δεν μπορώ να βάλω κάτι λιγότερο για ένα παιχνίδι που μου προσέφερε μια τόσο δυνατή εμπειρία, για ένα παιχνίδι που αγάπησα.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 86%

86%

Σχιζοφρένεια

Ένας τίτλος με διάφορα προβλήματα αλλά και με εκπληκτική ατμόσφαιρα, δυνατό role playing και ποιοτικό γράψιμο. Ένα αυθεντικό ακατέργαστο διαμάντι.

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

2 Comments

  1. Πολύ ωραίο review. Και αν ένα game καταφέρνει, με τον τρόπο του, να αγγίξει τον παίχτη ώστε να τον κάνει να ξεπεράσει τα αρνητικά του σημεία και να συνεχίσει, τότε δεν μπορεί παρά να είναι καλό, και όχι λάθος εκτίμηση του reviewer.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL