REVIEWS

GRAND THEFT AUTO V

Δυσκολεύομαι να θυμηθώ ποια ήταν η καθυστέρηση που “πόνεσε” πιο πολύ. Σίγουρα δεν ήταν η μη ανακοίνωση της PC έκδοσης, πίσω στο ντεμπούτο του το Σεπτέμβρη του 2013, καθώς λίγο-πολύ ήταν αναμενόμενο ότι θα αργήσει να εμφανιστεί στις οθόνες μας. Ισως η μετατόπιση της ταυτόχρονης κυκλοφορίας του με αυτής της “νέας γενιάς” (χα!) κατά δύο μήνες και τον Γενάρη του 2015, μπορεί να ήταν και η έξτρα αναπάντεχη αναβολή για άλλους δύο μήνες και στις 24 Μαρτίου του 2015. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσοι γνωρίζουν από καλό λάδι, δεν τους πείραξε καθόλου το τελευταίο (όπως αποδείχθηκε) καψώνι της Rockstar για τις 14 Απριλίου, καθώς μόλις είχε κυκλοφορήσει ήδη ένα κορυφαίο RPG για να γεμίσει ποιοτικά τις ώρες μας (τι εννοείς, ποιο RPG;).

Σε κάθε περίπτωση και παρ’ όλη τη ταλαιπωρία της Rockstar απέναντι στους PC users, η οποία κατά πολλούς επήλθε καθαρά για λόγους marketing, το GTA V είναι εδώ και με χαρακτηριστική άνεση κερδίζει το τίτλο του καλύτερου open-world παιχνιδιού για το 2015 (και όχι μόνο). Και ναι, για να μην μακρηγορούμε, η αναμονή άξιζε και με το παραπάνω.

Το GTA V δεν παρεκκλίνει από τη συνταγή των προηγούμενων Grand Theft Auto (από το 3 και έπειτα), αντίθετα συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία τους, πετάει στην άκρη τα περιττά (όπως π.χ. οι εκνευριστικές βόλτες με τον Roman στο GTA IV) και χτίζει πάνω τους ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σενάρια που έχει παρουσιάσει μέχρι τώρα η σειρά. Η ιστορία διαδραματίζεται κατά κύριο λόγο στο Los Santos (μια “ελεύθερη” απόδοση του Los Angeles) και εν μέρει στο San Andreas (ήδη γνωστό) και αυτή τη φορά οι πρωταγωνιστές είναι τρεις.

GTA V Shot1
Όλα αρχίζουν από κάπου…

Ο Franklin Clinton ένας “homie” που προσπαθεί να πιάσει τη καλή, αντιμετωπίζοντας παράλληλα τη νευρωτική θεία του και έναν κοκορόμυαλο αδελφικό φίλο που τον μπλέκει σε μεγαλύτερους μπελάδες. Ο Michael De Santa (ή Townley), ένας πρώην ληστής τραπεζών που πέτυχε στο “επάγγελμά” του και τώρα, ζώντας σε μια ονειρεμένη έπαυλη κατόπιν μιας συμφωνίας με το…FIB, πάσχει από τη κρίση της μέσης ηλικίας, με την κακομαθημένη οικογένειά του να τον έχει γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι και να ζει το υπερκαταναλωτικό Αμερικανικό όνειρο. Ο Trevor Philips, γνωστός του Michael από τα “παλιά”, ένας ψυχάκιας με σοβαρό πρόβλημα συμπεριφοράς, πλήρους έλλειψης anger management και με διεστραμμένη αίσθηση του χιούμορ, που όταν δεν σκοτώνει τους περαστικούς, ασχολείται με το ευγενές άθλημα του drug dealing. Οι παράλληλες ζωές των τριών αυτών τύπων χάνουν τον επιθετικό προσδιορισμό τους και συχνά ενώνονται μέχρι να χωριστούν ξανά, δημιουργώντας ένα εξαιρετικό μείγμα από πρωταφανείς, ενίοτε ξεκαρδιστικές και άλλοτε έντονες καταστάσεις, με τη πλοκή να απορροφά το παίκτη και να δένεται με τους χαρακτήρες, άσχετα αν διαφωνεί ή συμφωνεί με τα κίνητρα και τις φιλοδοξίες τους.

Φυσικά η πλοκή δεν είναι το μοναδικό πράγμα που κρατά τον παίκτη, καθώς η δουλειά που έχει συμπεριληφθεί στο πέμπτο (αριθμητικά) Grand Theft Auto είναι απίστευτη. Ο χάρτης του Los Santos είναι κυριολεκτικά απέραντος, αληθοφανέστατος και με τεράστια ποικιλία δραστηριοτήτων που κάνει τους υπόλοιπους τίτλους να θυμίζουν… αρένες των FPS, ενώ ο παίκτης θα κληθεί να ταξιδέψει σχεδόν παντού και με οποιοδήποτε μέσο. Από τα κεντρικά Malls και το γεμάτο χλιδή αστικό περιβάλλον, σε άνυδρες ερήμους, βουνά, πελώριους και θεαματικούς αυτοκινητόδρομους, πάνω και κάτω από τη θάλασσα και φυσικά στον αέρα. Ο χάρτης όμως δεν μένει μόνο στο “θεαθήναι”: είναι εκπληκτικό το πόσο διαδραστικός και ζωντανός είναι ο κόσμος που έχει σμιλέψει η Rockstar: παράλληλα με τις ενέργειές μας, υπάρχει από πίσω μια ολόκληρη κινούμενη μάζα πληροφοριών και γεγονότων που αφενός ακολουθεί τη δική της ανεξάρτητη πορεία, αφετέρου επηρεάζεται εξίσου από τα τεκταινόμενα. Ραδιόφωνο, Internet, διαφημίσεις, καταστήματα, όλα είναι τόσο πειστικά σχεδιασμένα που αισθάνεσαι πραγματικά πολύ μικρός απέναντι στο κόσμο που σε περιβάλλει. Η Rockstar αποδεικνύει περίτρανα πόσο πίσω είναι τελικά οι υπόλοιπες εταιρίες που έχουν γεμίσει την αγορά με open-world παιχνίδια που θέλουν να κλέψουν ένα κομμάτι από τη πίτα (Ubisoft για σένα μιλάω).

GTA V Shot2
Οι βόλτες στο Los Santos είναι απολαυστικές

Περνώντας τώρα στο πιο “χειροπιαστό” κομμάτι της δράσης, όπως συνηθίζεται στα GTA παιχνίδια, υπάρχει τριψήφιος αριθμός αποστολών (συμπεριλαμβανομένων και των δευτερεύουσων) που ως επί το πλείστον ακολουθούν το κλασικό μοτίβο της σειράς. Στέλνουμε τον εκάστοτε πρωταγωνιστή στο σημείο που μας υποδεικνύεται και ανάλογα με τις απαιτήσεις της αποστολής, εκτελούμε τα καθέκαστα: κλοπή αντικειμένων, δολοφονίες, απαγωγές, δολιοφθορές, όλα αυτά με την υπερβολή και το μαύρο χιούμορ που χαρακτηρίζει τη Rockstar. Η μεγαλύτερη καινοτομία που εντοπίζεται στο GTA V είναι ότι συχνά μας δίνεται η δυνατότητα να παίξουμε την ίδια αποστολή με κάποιον από τους υπόλοιπους δύο πρωταγωνιστές, αλλάζοντας τους on-the-fly με το πάτημα ενός πλήκτρου. Στη περίπτωση αυτή συμμετέχουμε κανονικότατα στην αποστολή υπό μια άλλη οπτική γωνία, ανάλογα με το πως ακριβώς θέλουμε να την προσεγγίσουμε.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με το σενάριο, μπορεί ο ένας πρωταγωνιστής να ελέγχει το Sniper Rifle και να θερίζει κόσμο και κοσμάκη επί μακρόθεν, ο δεύτερος να πιλοτάρει ελικόπτερο και ο τρίτος να μην αφήνει ρουθούνι με τα όπλα του. Ανά πάσα στιγμή λοιπόν εμείς μπορούμε να επιλέξουμε οποιονδήποτε από τους τρεις ήρωες θεωρούμε σκόπιμο, χωρίς να προκαλείται κανένα πρόβλημα στη ροή του παιχνιδιού. Άλλωστε ο κάθε ήρωας έχει τη δική του “special” κίνηση, η οποία μπορεί να αλλάξει το ρου των γεγονότων υπέρ μας, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι συνολικά το σύστημα μάχης υιοθετεί μια από τις καλύτερες υλοποιήσεις που έχουμε δει ποτέ σε παιχνίδι του είδους – δανείζεται μάλιστα αρκετά στοιχεία από το Max Payne 3, ιδίως με τη bullet time δυνατότητα του Michael. Γενικότερα ο μηχανισμός της εναλλαγής μεταξύ των τριών πρωταγωνιστών λειτουργεί άψογα, δίνοντας μια καλοδεχούμενη ψευδαίσθηση ελευθερίας, καθώς ακόμα και όταν δεν βρισκόμαστε εν μέσω κάποιας δραστηριότητας, μπορούμε ανά πάσα στιγμή να παίξουμε με όποιον χαρακτήρα επιθυμούμε και να αναλάβουμε τις δικές του αποστολές (υπάρχουν πολλές μοναδικές για τον καθένα που κοινοποιούνται στο χάρτη) και παράλληλες δραστηριότητες. Ιδιαίτερα στο τομέα των παράλληλων δραστηριοτήτων, το παιχνίδι εντυπωσιάζει με τη ποικιλία τους και τη ποιότητα της υλοποίησης τους: μπορούμε να ασχοληθούμε με το τένις, τη yoga (!), να τρέξουμε σε αγώνες (ταχύπλοα ή off-road), να κάνουμε τρίαθλο, να πάμε για κυνήγι, να βγάλουμε βόλτα το σκύλο (μορφή ο Chop!), να ρίξουμε μια “ματιά” στο κοντινότερο στριπτιζάδικο, να αγοράσουμε επιχειρήσεις και ενίοτε να τις “τρέξουμε”, ακόμα και να παίξουμε στο χρηματιστήριο με το κινητό μας (pro-tip: παίξτε σε αυτό λίγο πριν τις Assassination Missions του Lester). Όρεξη και χρόνος να υπάρχει και το GTA V θα βρει το τρόπο να σας καλύψει απόλυτα.

GTA V Shot5
Κατά τη διάρκεια ενός Heist. Από τις πιο έντονες εμπειρίες του παιχνιδιού.

Το αποκορύφωμα όμως του σχεδιασμού της δράσης αποτελούν οι heists. Σε αυτές, αναλαμβάνουμε αρχικά να επιλέξουμε το τρόπο εκτέλεσης τους ανάμεσα σε δυο: αυτόν της λεπτής προσέγγισης ή του τύπου “all guns blazing”. Ανάλογα με την επιλογή μας λοιπόν, προχωράμε στη σύσταση της ομάδας που θα απαρτίσει το heist (πέρα από τους τρεις πρωταγωνιστές), της οποίας τα στελέχη αποτελούνται από gunmen, drivers και hackers. Αν και δεν υπάρχουν πολλές επιλογές σε κάθε heist, κάθε υποψήφιο καλόπαιδο για το heist έχει μια απαίτηση ποσοστού από τα κλοπιμαία που είναι ανάλογη των ικανοτήτων του. Αξίζει λοιπόν το ρίσκο να δώσουμε τη δουλειά σε έναν μέτριο hacker με χαμηλό ποσοστό, με κίνδυνο να τα θαλασσώσει ή θα προσφέρουμε το 14% των “κερδών” μας σε έναν master; Η απόφαση είναι δική μας και από εκεί εξαρτάται το πόσο καλά θα υλοποιηθεί το σχέδιό μας, αλλά και η ευκολότερη διαφυγή μας στη συνέχεια.

Μιλώντας για διαφυγή, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε το “άγρυπνο” μάτι του νόμου, το οποίο παραφυλάει σε κάθε παράνομη δραστηριότητα μας. Όπως και στα προηγούμενα GTA, έτσι και εδώ υφίσταται ο κλασικός μηχανισμός των αστεριών, με το ένα αστέρι να σημαίνει ότι μας κυνηγά απλά ένα περιπολικό και με τα πέντε ότι σύντομα ο στρατός θα βρίσκεται στο κατόπι μας. Αυτή τη φορά όμως είναι σαφώς ευκολότερη η αποφυγή τους, καθώς αρκεί να φύγουμε από το οπτικό τους πεδίο για μερικά δευτερόλεπτα και όλα γίνονται ήρεμα όπως πριν. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα γρήγορο όχημα και καλή γνώση του χώρου προκειμένου να κρυφτούμε έγκαιρα, ενώ τα καταστήματα pay ‘n’ spray προσφέρουν για μια ακόμη φορά τις υπηρεσίες τους για τις δύσκολες στιγμές. Άλλωστε στο θέμα των οχημάτων δεν πρόκειται να προβληματιστούμε, καθώς η ποικιλία είναι κυριολεκτικά τεράστια (αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, jet ski, ταχύπλοα, τανκς, ελικόπτερα, αεροπλάνα και δεν συμμαζεύεται) και ο έλεγχος τους αρκετά βελτιωμένος σε σχέση με το GTA IV, διατηρώντας όμως την arcade φύση τους και συγχωρώντας αρκετές στραβοτιμονιές από μέρους του παίκτη.

GTA V Shot4
Ναι, μπορείτε να παίξετε τένις κανονικά, με ποιότητα σχεδόν εφάμιλλη ενός Virtua Tennis!

Έτσι λοιπόν, για να ξύσετε την επιφάνεια του παιχνιδιού (δηλαδή να ασχοληθείτε μονάχα με το main story) θα χρειαστείτε πάνω από 25 ώρες παιχνιδιού, ενώ αν αποφασίσετε να το πάρετε σβάρνα και να ξεκοκαλίσετε ό,τι έχει να προσφέρει ο τίτλος, πιθανόν να χρειαστείτε περισσότερες από 50 ώρες. Πρόκειται για τον ορισμό του value for money, ο οποίος ενισχύεται ακόμα περισσότερο με την ύπαρξη του GTA Online. Κοινώς πρόκειται για το multiplayer mode του παιχνιδιού, που ενσωματώνει με επιτυχία τα βασικά συστατικά του κύριου παιχνιδιού, με τη διαφορά ότι πολλές δραστηριότητες (όπως για παράδειγμα races και deathmatches) πραγματοποιούνται παρέα με άλλους παίκτες, με αποκορύφωμα (μαντέψτε) τα heists. Αν και προσωπικά δεν είμαι fan των multiplayer παιχνιδιών, μπορώ να πω ότι το GTA Online αποτελεί μια ιδιαίτερα αξιόλογη προσθήκη σε ένα ήδη υπερ-πλήρες παιχνίδι, ενώ εξαιρετικά θετικό είναι το γεγονός ότι ο online κώδικας λειτουργεί απρόσκοπτα και ομαλά σαν βούτυρο, με μοναδική ίσως εξαίρεση τα κάπως αργοκίνητα loading times μέχρι να μπείτε στο παιχνίδι.

Σχετικά με τον τεχνικό τομέα του GTA V, τα νέα είναι πολύ καλά. Ξεχάστε το απαράδεκτο εκείνο optimization του GTA IV και απολαύστε ένα από τα πιο προσαρμόσιμα παιχνίδια που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια στις οθόνες μας. Το GTA V εκμεταλλεύεται κάθε σπιθαμή του hardware μας είτε πρόκειται για laptop τριετίας είτε για τέρας PC με 4K αναλύσεις, προκειμένου να είναι ταυτόχρονα playable και εντυπωσιακό σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό. Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό και προκαλεί δέος, μια πραγματική υπερπαραγωγή που σε αφήνει άφωνο με την ποιότητά της. Σίγουρα, αν ψάξει κανείς με το μεγεθυντικό φακό, θα βρει μερικά χαμηλής ανάλυσης textures ή κάποιες last-gen “ασθένειες” (π.χ. αυτοκίνητα να χάνονται στη μέση του πουθενά), είναι όμως τόσο λιλιπούτειες οι περιπτώσεις αυτές μπροστά στο συνολικό όγκο των δεδομένων που φορτώνει στις οθόνες μας, που μόνο σνομπ ελιτιστές της PC Master Race θα το καταδίκαζαν γι’ αυτό. Στις ίδιες υψηλές προδιαγραφές βρίσκεται και ο ήχος, με τους αγαπημένους ραδιοσταθμούς να παίζουν πασίγνωστα και μη κομμάτια με τόση ποικιλία που σπάνια επαναλαμβάνονται, ενώ οι αποδόσεις των ηθοποιών πάνω στους αρκετά καλογραμμένους διαλόγους (με το F-word να ακούγεται σε όλα τα παράγωγα του περισσότερες φορές και από τη ταινία Scarface) θυμίζουν κλασική Holywoodιανή ταινία, όπως άλλωστε και ολόκληρο το σκηνοθετικό στήσιμο του παιχνιδιού.

GTA V Shot6
Η Holywoodιανή κινηματογραφική άποψη είναι παρούσα στο κάθε μας βήμα.

Συνοψίζοντας, το GTA V είναι η απόλυτη έκδοση ενός κορυφαίου παιχνιδιού, ένας τίτλος must-buy και το απολαυστικότερο open-world παιχνίδι που θα παίξετε μέχρι την έλευση του… Grand Theft Auto VI ή του Red Dead Redemption 2 (γιατί το πρώτο δεν μας έκανε και ούτε πρόκειται να μας κάνει το χατήρι). Αρκεί όταν έρθει εκείνη η ώρα, η Rockstar να μην μας παιδέψει ξανά με δύο χρόνια αναβολών. Ακόμα εδώ είστε;

debeSpecs

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για τη διάθεση του review code.

Pros

  • Πληρέστατος κόσμος, πιο αληθοφανής από ποτέ σε παιχνίδι του είδους
  • Τρεις playable χαρακτήρες δεμένοι πάνω σε ένα αξιόλογο σενάριο
  • Αμέτρητες δραστηριότητες που εξασφαλίζουν δεκάδες ώρες gameplay
  • Πολύ καλός τεχνικός τομέας, σωστά optimized
  • Η ύπαρξη του GTA Online

Cons

  • Ehh, what?
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 98%

98%

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

30 Comments

  1. Εντωμεταξύ, είμαι τόσο χαϊπαρισμένος, θέλω κολασμένα να ανταμοίψω την Rockstar γι’αυτή την επική και φροντισμένη κυκλοφορία για PC και όμως ξέρω πως θα είναι θεόχαζο να δώσω 50Ε για ένα τίτλο που θα παίξω 20 λεπτά και λόγω backlog θα ξαναπιάσω Ιούλιο-Αύγουστο και αν. Dem dayumn first world problems.

  2. Δεν πηρε κατοσταρικο το Τζι Τι ΕΪ Πεντε ????? :o:o:o:o

    Το online του ειναι οντως πολυ καλο αλλα κυριως οταν εχεις Crew (που εμεις εχουμε το RQ Crew φυσικα!) για να μπορεις να κανεις τα heists οργανωμενα. Αν μπεις με PUG ειναι αστα να παν’ στον Λουσιφερ….

  3. Έχω να πιάσω GTA από το San Andreas και θέλω να κάνω την εξής παρατήρηση.
    75 ώρες αθροιστικά και βάζω άλλες 25 να το στρογγυλέψουμε για κάποιον που αρέσκεται στο να παίζει τέννις και να κόβει βόλτες. Λίγο δεν είναι ρε παιδιά?
    Εγώ θυμάμαι τα Vice City και SA να διαρκούν πολύ περισσότερο, δεν ξέρω ίσως θυμάμαι λάθος.. Αλλά γενικά βλέπω ότι παντού πέφτει ψαλίδα στις ώρες που προσφέρει ένα playthough σε σχέση με παλιότερα. Και οι τιμές ίδιες και χειρότερες

  4. 50 ωρες τουλαχιστον το single, βαλε και το online, παιζεις μεχρι να βγει το witcher 3 τουλαχιστον. Η αληθεια ειναι οτι δε θυμαμαι ποση ωρα μου πηρε το san andreas, αλλα συγκρινοντας το V με αλλα συγχρονα παιχνιδια, ειναι πολυ μεγαλυτερο κατα τη γνωμη μου.

  5. Χρόνο, 25 ώρες είναι μόνο το main campaign σε λίγο “fast-mode”. Υπάρχουν κάμποσες secondary missions, οι οποίες δεν είναι τύπου “κόβω βόλτες”, αλλά αποστολές κανονικές που απλά δεν συμβαδίζουν με το σενάριο. Αν βάλεις μέσα και τις παράλληλες δραστηριότητες με το χρηματιστήριο και τις επιχειρήσεις που αποφέρουν χρήματα και κάποιες έξτρα αποστολές, οι ώρες του single απλά εκτοξεύονται.

    Συνυπολόγισε και το online, οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για τεράστιο παιχνίδι. Το San Andreas δεν το θυμάμαι καθόλου, οπότε δε μπορώ να σου πω πόσο κοντά σε διάρκεια βρίσκεται, αλλά από το Vice City είναι 100% μεγαλύτερο.

  6. Προβλημα με pop-in αυτοκινητων/αντικειμενων/σκιων.

    FPS να πεφτουν στα 30fps χωρις λογο.

    AF και Ambient Occlusion που υπαρχουν σαν επιλογες αλλα δεν δουλευουν.

    Και το patch που βγηκε σημερα, με βαση αυτα που διαβαζω στο Reddit, δεν διορθωσε κανενα απο αυτα. Θα το κοιταξω και εγω οταν σχολασω απο δουλεια.

  7. Ο Νεαρός Ζόμποβιτς πάσχει από άκρα ψυχασθένεια και εννοείται πως όσα αναφέρει παρατηρούνται με τα πάντα στο Ultra και τσιτωμένα όσο δεν πάει. Αν και τα επιβεβαιώνω, θεωρώ πως πρόκειται καθαρά για θέμα engines/drivers, καθώς ακόμη και σε SLI με 980 παρατηρούνται τα ίδια και είναι προβλήματα του 0.02% των ψυχασθενών παικτών που το θεωρούν απολύτως ΟΚ να σκάσουν 430Ε για γραφικές βελτιώσεις ελάχιστα ορατές δια γυμνού οφθαλμού.

    Αλλά ναι, με τα πάντα Ούλτρα, έχω frame drops από 60 σε 35 σε άκυρες στιγμές. Popin δεν πρόσεξα πουθενά και γενικά το παιχνίδι είναι τόσο καλό που ούτε και με απασχολούσαν ακόμη και τα frame drops από ένα σημείο και μετά. Θεωρώ πως το 99.8% των παικτών που θα παίξει σε “High” δεν θα συναντήσει ποτέ τα συγκεκριμένα θέματα.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL