REVIEWS

GAMEDEC

Μέσα σε ένα διάστημα κατά το οποίο ο χώρος των RPG χαρακτηρίζεται από την κυκλοφορία, μεταξύ άλλων, του “πατροπαράδοτου” fantasy RPG Pathfinder: Wrath of the Righteous, έχουμε σήμερα και την κυκλοφορία του Gamedec ως εκπρόσωπο της “εκσυγχρονιστικής πτέρυγας” και των sci-fi/cyberpunk τίτλων. Το Gamedec παράλληλα εκπροσωπεί και ένα υποείδος που φαίνεται να κερδίζει έδαφος τα τελευταία χρόνια, αυτό των “non-combat RPG”, καθώς, όπως είδαμε και στο περσινό preview του τίτλου, στον πυρήνα του gameplay βρίσκεται η επίλυση υποθέσεων αποκλειστικά μέσω διαλόγων, συλλογής στοιχείων, σχηματισμού υποθέσεων… και επιλογών. Πολλών επιλογών.

Gamedec Apartment
Το γεγονός ότι το game ξεκινάει έτσι απλά, με έναν ιδιωτικό ερευνητή να περιφέρεται στο διαμέρισμά του, μου έφερε λίγα vibes από Tex Murphy.

Ο κόσμος του Gamedec βασίζεται στη σειρά των ομώνυμων μυθιστορημάτων του Πολωνού Marcin Przybyłek, ο οποίος αξίζει να σημειωθεί ότι συμμετείχε ενεργά και στη δημιουργική διαδικασία του game. Βρισκόμαστε στη Βαρσοβία του 22ου αιώνα, μέσα σε έναν κόσμο ο οποίος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τελείως απλοϊκά ως “Deus Ex αλλά χωρίς τις ηθικές αναστολές“. Εννοώντας πως, ενώ στα Deus Ex ένα από τα κεντρικά νήματα ολόκληρης της αφήγησης αφορά το πού σταματάει “ο άνθρωπος” και ξεκινάει “η μηχανή”, και το κατά πόσο η πρόοδος της τεχνολογίας καταλήγει να τροποποιεί σε αφύσικο βαθμό την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση, στον κόσμο του Gamedec αυτοί οι προβληματισμοί φαίνονται να έχουν πεταχτεί συνοπτικά από το παράθυρο.

Έτσι, η έννοια του κυβερνοχώρου έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό που δεν ξεχωρίζει πλέον από την πραγματικότητα, με πληθυσμό που ζει/εργάζεται/παίζει για μέρες στον ψηφιακό κόσμο (πολλές φορές μάλιστα λαμβάνοντας νόμιμα ή παράνομα συμπληρώματα προκειμένου να μπορέσει να κρατηθεί περισσότερες ώρες online), με νεκρούς που έχουν απωλέσει τη φυσική τους υπόσταση και συνεχίζουν να ζουν ως αυτόνομα και πλήρως νοήμονα “ψηφιακά πνεύματα” ή NPCs μέσα στον κυβερνοχώρο… αλλά και, νομοτελειακά, με τα προβλήματα και την παραβατικότητα της πραγματικότητας να εμφανίζονται αυτούσια και στην “ψηφιακότητα”.

Gamedec pondering over trash
Ναι, αλλά τι ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ τα σκουπίδια;

Για την καταπολέμηση της ψηφιακής παραβατικότητας, οι παίκτες, οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις που εμπλέκονται με τον κυβερνοχώρο επιστρατεύουν τις υπηρεσίες των gamedecs (“Game Detectives”), ιδιωτικών ερευνητών που ειδικεύονται στα του κυβερνοχώρου. Αν κάποιος competitive gamer υποπτεύεται πως οι ανταγωνιστές του εφαρμόζουν cheats, αν κάποιος πλούσιος/διάσημος απαιτεί διακριτική βοήθεια με τις ψηφιακές του υποθέσεις, αν μια εταιρεία υποπτεύεται πως η ψηφιακή της παρουσία σαμποτάρεται από τους αντιπάλους της, μπορεί να βασίζεται σε έναν gamedec για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Ένας τέτοιος ερευνητής είναι και ο χαρακτήρας μας στο game, και με μια τέτοια φαινομενικά απλή υπόθεση ξεκινάει η περιπέτειά μας – περιττό όμως να αναφέρω πως, όπως στην πραγματικότητα, έτσι και έτι περισσότερο στην “ψηφιακότητα”, τα φαινόμενα απατούν.

Οι ιδιαίτερες πτυχές του gameplay του Gamedec, τα Aspects, τα Professions, τα Deductions, έχουν ήδη αναλυθεί στο περσινό preview, οπότε μπορείτε να διαβάσετε εκεί περισσότερες λεπτομέρειες για το αμιγώς πρακτικό σκέλος του παιχνιδιού. Εδώ θα ασχοληθώ περισσότερο με… τη σούμα όλων αυτών, έχοντας πλέον τη γνώση που προσφέρει η πρόσβαση στο ολοκληρωμένο game.

“Ο κόσμος του game θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τελείως απλοϊκά ως “Deus Ex αλλά χωρίς τις ηθικές αναστολές.”

Καταρχάς οφείλω να επισημάνω/συμπληρώσω κάτι σχετικά με την πληθώρα επιλογών στη διάρκεια των υποθέσεων: το γεγονός ότι ουσιαστικά… δεν υπάρχει “αποτυχία” στο game. Ακόμα κι αν επιδιώξουμε να επιλύσουμε μια υπόθεση με τρόπο πλήρως “ανάπηρο” πηγαίνοντας κόντρα σε οποιαδήποτε έννοια λογικής, μη συλλέγοντας όλα τα απαραίτητα στοιχεία και σχηματίζοντας τα πιο αλλοπρόσαλλα Deductions, αυτό θα έχει μεν βραχυπρόθεσμες (στο ίδιο case) ή μακροπρόθεσμες (σε επόμενο case ή μέχρι και στο φινάλε) επιπτώσεις, αλλά σε καμία περίπτωση δεν οδηγεί σε αποτυχία ή Game Over. Το ρητό που πρόβαλαν οι δημιουργοί του game στα promo trailers πριν την κυκλοφορία είναι πως “είσαι το σύνολο των επιλογών σου“, και αυτό ισχύει 100%. Οι επιλογές στην επίλυση μιας υπόθεσης καταλήγουν να επηρεάζουν πρωτίστως το χαρακτήρα μας και δευτερευόντως τον κόσμο γύρω μας, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα το ότι μπορούμε να κάνουμε κυριολεκτικά ότι θέλουμε στο παιχνίδι χωρίς να επηρεαστεί η πρόοδός μας προς το φινάλε, το οποίο θα συμβεί… ότι και να κάνουμε στην πορεία προς αυτό.

Hon Clan Stronghold Entrance
Το περιβόητο instance στο οποίο πρέπει να εισέλθουμε στο φρούριο μιας Clan. Προς αυτό το σκοπό, μπορούμε μεταξύ άλλων να grindάρουμε resources, να ληστέψουμε κάποιους noobs, ή να… μεταμορφωθούμε σε γάτα.

Ο non-combat RPG χαρακτήρας του game αναπόφευκτα θα τραβήξει συγκρίσεις με το Disco Elysium, και αυτές θα έχουν μία βάση ως ένα σημείο, αλλά όχι απόλυτα. Εδώ που τα λέμε, μοναδικά ίσως κοινά σημεία επαφής μεταξύ των δύο games είναι η ισομετρική απεικόνιση, το γεγονός ότι δεν υπάρχουν μάχες (τα σκηνικά “βίας” στο Gamedec επιλύονται, όπως και στο Disco Elysium, καθαρά στο πλαίσιο διαλόγων και Skill Checks), αλλά και ότι το skill system αποτελείται ουσιαστικά από 4 “stats” που αντιστοιχούν σε πτυχές του ψυχισμού του ήρωα.

Υπάρχουν όμως και χτυπητές διαφορές. Καταρχάς, η γραφή του Gamedec είναι περισσότερο απλή, προσγειωμένη και to the point, σε σχέση με τη ψυχολογικο-πολιτικο-φιλοσοφική πραγματεία που είναι τα κείμενα του Disco Elysium. Έπειτα, το Gamedec δεν έχει “ζαριές” – άπαξ και ξεκλειδώσεις ένα Skill, αυτό μπορείς να το χρησιμοποιήσεις στους διαλόγους άμεσα και χωρίς ναι μεν αλλά ή περιθώρια αποτυχίας.

Το ρητό που πρόβαλαν οι δημιουργοί του game είναι πως “είσαι το σύνολο των επιλογών σου”, και αυτό ισχύει 100%.”

Κυριότερη διαφορά όμως είναι πως, παρά το γεγονός ότι απουσιάζουν οι ζαριές, το Gamedec μου δίνει την αίσθηση πως από πλευράς μηχανισμών και ευρύτερου στησίματος είναι περισσότερο “παραδοσιακό Role-Playing Game” σε σχέση με το Disco Elysium. Οι δημιουργοί του έχουν πει πως κύρια πηγή έμπνευσής τους για το Gamedec ήταν τα Pen-and-Paper RPG που έπαιζαν, και αυτό γίνεται σαφές σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Άλλωστε, η ίδια η πληθώρα επιλογών που παρέχεται θυμίζει 100% ένα session στο οποίο ο DM ρωτάει τους παίκτες “οκ, τι κάνετε τώρα;” και αυτοί σκαρφίζονται διαφορετικές λύσεις και τακτικές για την επίλυση ενός προβλήματος.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ως άσχετο trivia και το γεγονός πως το Gamedec ξεκίνησε να σχεδιάζεται αρκετά χρόνια πριν την κυκλοφορία του Disco Elysium. Πλανάται η εντύπωση πως το game προέκυψε ακριβώς επειδή οι δημιουργοί εμπνεύστηκαν από την επιτυχία του Disco και θέλησαν να φτιάξουν ένα αντίστοιχο non-combat RPG, αλλά αυτό κατηγορηματικά δεν ισχύει. Απλώς το αναφέρω.

Gamedec Codex Entry Green
Το Codex εμπλουτίζεται διαρκώς με χρησιμότατες πληροφορίες, τόσο για τις υποθέσεις που ερευνούμε όσο και για τους μηχανισμούς του game ή για τον κόσμο του γενικά.

Το γεγονός που αναφέρθηκε και παραπάνω, πως “ότι είναι να γίνει στο τέλος του παιχνιδιού θα γίνει”, ίσως φανεί σε κάποιους πως αφαιρεί από το urgency των πράξεών μας και από τη σημασία του να προσέχεις ώστε να επιλύσεις σωστά μια υπόθεση. Και η αλήθεια είναι πως μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα το “τύπου Deus Ex: Human Revolution” φινάλε του παιχνιδιού, εννοώντας πως ότι και αν κάναμε στην πορεία, στην τελευταία σκηνή του game εμφανίζεται πάντα σταθερά ένας fix αριθμός από διαφορετικές επιλογές και απλά διαλέγουμε μία για να τελειώσει το game. Για να είμαι δίκαιος βέβαια, και για να μην προκαλέσω άδικες συγκρίσεις, σε αντίθεση με το τι συνέβαινε στο Deus Ex, στο Gamedec όλες εκτός μίας από τις επιλογές αυτές είναι κλειδωμένες πίσω από κάποιες παραμέτρους που αφορούν το τι έχουμε κάνει (ή όχι) κατά το playthrough μας.

Δίνει την αίσθηση πως είναι περισσότερο “παραδοσιακό Role-Playing Game” σε σχέση με το Disco Elysium.”

Γενικά είναι ξεκάθαρο το γεγονός ότι οι developers εστίασαν περισσότερο στη σημασία “του ταξιδιού” και όχι του προορισμού, και πως είναι συνειδητή σχεδιαστική επιλογή οι πράξεις και οι αποφάσεις του παίκτη να σμιλεύουν πρωτίστως τον ίδιο παρά τον κόσμο. “Είσαι το σύνολο των επιλογών σου”, όπως προειπώθηκε άλλωστε. Σε ένα οποιοδήποτε άλλο RPG θα ήταν περισσότερο εμφανείς οι επιπτώσεις των πράξεών μας στο grand scheme of things, αλλά ισχύει πως το Gamedec δεν είναι “ένα οποιοδήποτε άλλο RPG”. Και πέρα από αυτό, οι παραπάνω ανησυχίες μάλλον εξανεμίζονται απλά και μόνο από το πόσο απίστευτα διασκεδαστική είναι η περιήγηση στα παιχνίδια/virtualia του κόσμου.

Στη διάρκεια του game (αρκετά σύντομη διάρκεια 10-15 ωρών, σε σχέση με το τι έχουμε συνηθίσει σε άλλα RPG, αλλά σίγουρα με υψηλό replayability) εξερευνούμε 3 διαφορετικά Virtualia στο πλαίσιο κάποιας υπόθεσης, και άλλα 2 είναι προσβάσιμα κατά τα γεγονότα του endgame. Οι δημιουργοί βέβαια έχουν ήδη αναφέρει πως σκοπεύουν να κυκλοφορήσουν έξτρα υποθέσεις ως δωρεάν DLC (μία από αυτές είναι crossover με τον κόσμο του Se7en, και άλλη μία… Lovecraftιανή!).

Gamedec harvest time pumpkins
Μεγαλειώδη σκηνικά στο Harvest Time, ένα free-to-play game σε στυλ Farmville, όπου μπορούμε κυριολεκτικά να φαρμάρουμε κολοκύθες και φράουλες έναντι χρημάτων!

Τώρα που το σκέφτομαι, αυτό ίσως να είναι και το μεγαλύτερο “παράπονό” μου από τον τίτλο: πραγματικά θα ήθελα να μπορώ να παίξω περισσότερο ως gamedec που περιηγείται σε αυτά τα υπέροχα Virtualia και αλληλεπιδρά με τους NPCs, τους παίκτες, και το ιδιαίτερο metagame τους, αντί να πρέπει να ασχοληθώ τόσο άμεσα με την απώτερη πλοκή του game που τραβάει τον παίκτη προς την αναπόφευκτη κλιμάκωσή της.

Υπάρχουν και διάφορα άλλα ψεγάδια που θα μπορούσε να επισημάνει κανείς στον τίτλο. Bugs (κάποια εκ των οποίων αρκετά σοβαρά) ή άχαρα typos που εμφανίζονταν στην Preview Build και τα οποία ΙΣΩΣ και να έχουν διορθωθεί τώρα στο release, η όχι και βέλτιστη οργάνωση των πληροφοριών στο Codex, ή ο, σε τελική ανάλυση, αρκετά ασαφής τρόπος με τον οποίο αποκτώνται οι πόντοι στα 4 stats. Αλλά… στην παρούσα φάση, κυριολεκτικά, ήθελα κι άλλο. Και υποθέτω πως αυτό είναι ένας από τους υψηλότερους επαίνους που μπορεί να αποδώσει κάποιος σε οποιοδήποτε μέσο ψυχαγωγίας. Το συμπέρασμα του περσινού Preview εν τέλει εξακολουθεί εν πολλοίς να ισχύει: παρά τα όποια ψεγάδια της, η πρώτη gaming απόπειρα της Anshar Studios στο χώρο των RPG μέσω του cyberpunk κόσμου του Gamedec, καταφέρνει να κοντράρει στα ίσα ακόμα και ΑΑΑ εγχειρήματα στο είδος.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 85%

85%

Παρά τα όποια ψεγάδια της, η πρώτη gaming απόπειρα της Anshar Studios στο χώρο των RPG μέσω του cyberpunk κόσμου του Gamedec, καταφέρνει να κοντράρει στα ίσα ακόμα και ΑΑΑ εγχειρήματα στο είδος.

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

17 Comments

  1. Αλήθεια όταν διάβασα τον τίτλο στη main οθόνη του σάιτ, νόμισα θα περιγραφόταν κάποια έκθεση ή συλλογή παιχνιδιών! Τί όνομα για παιχνίδι ειν’ αυτό!
    Η μη αναφορά για το αν υπάρχει voice στους διαλόγους, να φανταστώ ότι γενικά σε τέτοιου είδους παιχνίδια θεωρείται ότι είναι το στάνταρ το να μην υπάρχει voice; Και ότι αν υπάρχει σε κάποιο παρόμοιο παιχνίδι, θεωρείται ως κάτι έξτρα;

  2. Δεν ισχύει.
    Game Dec είναι ζουμεράδικη αργκό από το Deck. Είναι εκείνα τα ψευδό κυβερνοπάνκ μαραφέτια (στην εποχή μου είχαμε τραπέζια) που ο Γιούγκι- ο και οι φίλοι του φόραγαν στο χέρι για να slotάρουν τις κάρτες τους.

  3. [QUOTE=”maximum armor, post: 581460, member: 104076″]
    Αλήθεια όταν διάβασα τον τίτλο στη main οθόνη του σάιτ, νόμισα θα περιγραφόταν κάποια έκθεση ή συλλογή παιχνιδιών! Τί όνομα για παιχνίδι ειν’ αυτό!
    Η μη αναφορά για το αν υπάρχει voice στους διαλόγους, να φανταστώ ότι γενικά σε τέτοιου είδους παιχνίδια θεωρείται ότι είναι το στάνταρ το να μην υπάρχει voice; Και ότι αν υπάρχει σε κάποιο παρόμοιο παιχνίδι, θεωρείται ως κάτι έξτρα;
    [/QUOTE]
    Έχουν ανακοινώσει ότι θα μπει partial voice over αργότερα.

  4. [IMG]http://i.imgur.com/AjdpuHsl.png[/IMG]

    👀

    ΥΓ. Ο πρωταγωνιστής έχει κιόλας επιλογή όταν κάθεται στο PC του να μπει στο “Void Stars”, να χαζέψει το στόλο του και να αγοράσει νέα σκάφη. Σχολιάζοντας “this will be awesome when the game is finally finished”.

  5. 29 Σεπτεμβρίου η κυκλοφορία. Πολύ θετικό ότι όλοι όσοι έχουν το παιχνίδι θα λάβουν δωρεάν το update. Ψιλοαρνητικό ότι το Cthulhu αντί για ξεχωριστό world έγινε μέρος του Like Father Like Son case.
    [URL unfurl=”true”]https://store.steampowered.com/news/app/917720/view/6075941675635092918[/URL]

  6. Το “Cthulhu quest” ενσωματώνεται όντως στο Like Father Like Son και απλά προσθέτει 2-3 πράγματα να κάνεις ακόμα. Η νέα Case όμως είναι εξαιρετική. Βασικά αυτό ήθελε το γκεημ για να φτάσει στο 100/100, 4-5 τέτοιες αυτοτελείς cases ακόμα.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL