REVIEWS
Trending

SEKIRO: SHADOWS DIE TWICE

And if I fall I will live again...

Ο άνεμος φυσούσε ελαφρά και οι καλαμιές χόρευαν απαλά στο άγγιγμά του. Οι δύο samurai στέκονταν αγέρωχοι, ο ένας απέναντι στον άλλο. Τα βλέμματα τους συναντήθηκαν για μια στιγμή, σπινθηροβόλα. Ένας ανεπαίσθητος θόρυβος ήταν το σημάδι πως τα katana ξεκλείδωσαν από τη θήκη τους. Έτρεξαν με μεγάλη ταχύτητα και οι λεπίδες διασταυρώθηκαν. Με αστραπιαίες κινήσεις τα ξίφη συναντήθηκαν ξανά και ξανά. Πάντα με βηματισμούς εμπρός και πότε υποχωρώντας, καθένας προσπαθούσε να κερδίσει ζωτικό χώρο μειώνοντας αυτόν του αντιπάλου του. Ο γκριζομάλλης samurai έκανε ένα μικρό βήμα πίσω και εκτόξευσε ένα shuriken με στόχο το πρόσωπο. Ο νεαρός shinobi κατάφερε να το αποκρούσει με τη λεπίδα του και αντεπιτέθηκε. Οι μάχη συνεχίστηκε για μερικά λεπτά μέχρις ότου η άμυνα του γερασμένου samurai έσπασε και έχασε την ισορροπία του. Το ξίφος του shinobi βυθίστηκε βαθιά στο στήθος του. Εκείνος κάγχασε πέφτοντας στα γόνατά του. Ο νικητής με μια απότομη κίνηση του χεριού του τίναξε το ξίφος του για να το καθαρίσει από τα αίματα και αμέσως το θηκάρωσε. Κοίταξε στον ορίζοντα τον ήλιο που μόλις έδυε καθώς το αεράκι του χάιδευε το πρόσωπο. Η εκδίκησή του είχε μόλις ολοκληρωθεί…

Το παραπάνω, για πολλούς «cheesy» σκηνικό, θα μπορούσε να αποτελεί μια όμορφης αισθητικής χορογραφία μάχης σε ιαπωνική κινηματογραφική ταινία. Samurais, shinobis, katanas, ninjas και άλλα τέτοια όμορφα ιντριγκάρουν του φίλους της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου χρόνια τώρα. Κι όμως, η περιγραφή που μόλις διαβάσατε αποτελεί μια από τις πολλές μάχες που θα συναντήσετε στο Sekiro: Shadows Die Twice (σκέτο Sekiro από εδώ και πέρα για τις ανάγκες του review), το νέο πόνημα της FromSoftware και του τεράστιου Hidetaka Miyazaki. Πολλά γράφτηκαν και ακούστηκαν από την ημέρα που ο τίτλος ανακοινώθηκε και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην E3. Το «Nioh της FromSoftware» ή ένα «Dark Souls με samurais» ήταν, μάλλον, τα πιο κοινότυπα. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει γιατί τελικά το Sekiro είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο και σημαντικότερο στο χώρο των video games. Καλώς ή κακώς στο παρών review θα υπάρξουν συγκρίσεις με την σειρά των Dark Souls για προφανείς λόγους.

Δεν υπάρχει τίτλος της FromSoftware χωρίς ΤΕΡΑΣΤΙΑ πλάσματα.

Το Sekiro μας τοποθετεί στην Sengoku περίοδο της Ιαπωνίας, προσθέτοντας τις απαραίτητες δόσεις fantasy περιεχομένου. Οι πολεμικές συρράξεις ανάμεσα στις φατρίες Ashina και Hirata μαίνονται και εκεί έρχεται ο πρωταγωνιστής μας, χωρίς να γνωρίζουμε το όνομά του αρχικά, να σταθεί στο πλευρό ενός μικρού σε ηλικία άρχοντα και να τον προστατέψει. Τα πράγματα δεν πάνε καλά και ο shinobi μας θα χάσει το χέρι του σε μια μονομαχία με τον Genichiro Ashina, ο οποίος και θα απαγάγει τον μικρό άρχοντα για να εκμεταλλευτεί την «θεϊκή» του κληρονομιά. Περισσότερα για αυτό αλλά και για τη συνέχεια θα βρείτε στην πορεία του παιχνιδιού καθώς στο review αυτό ΔΕΝ θα υπάρξουν spoilers. Σημειώστε εδώ πως το σενάριο είναι πολύ πιο ξεκάθαρο από το αόριστο και θολό σύμπαν των Dark Souls, με αρχή, μέση και τέλος και προωθείται με διαλόγους αλλά και πολλά και καλοφτιαγμένα cutscenes. Σαν Sekiro πλέον, που στα ιαπωνικά σημαίνει «ο μονόχειρας λύκος», ξεκινάμε ένα ταξίδι αίματος, εκδίκησης και τιμής δίχως επιστροφή.

Αρχικά θα πρέπει να ξεκαθαριστεί, κυρίως προς τους φίλους των Souls series, ότι το Sekiro δεν είναι ένα role playing game. Δεν υπάρχουν κλάσεις, στατιστικά, character development ή διαφορετικά builds. Δεν υπάρχουν ΚΑΝ όπλα και πανοπλίες. Το παιχνίδι είναι ένα καθαρό action/adventure εξερεύνησης με έντονο το στοιχείο του shinobi/ninja/stealth gameplay ή όπως αλλιώς θέλετε να το αποκαλέσετε. Όσο χρόνο και να σπαταλήσετε σκοτώνοντας εχθρούς farmάροντας, ο πρωταγωνιστής δεν πρόκειται να μετατραπεί σε πολεμική μηχανή που σκορπά τρόμο και θάνατο. Ναι, ok, υπάρχουν experience points, με τη σειρά τους θα σας δώσουν skill points για να αποκτήσετε νέες κινήσεις αλλά και αυτές θα πρέπει να τις δαμάσετε. Το Sekiro απαιτεί μελέτη και αφοσίωση από το παίχτη και μόνο και όχι την ενδυνάμωση του avatar του. Στα Souls series όσο «κακός» και αν ήταν ο παίχτης, αν είναι ορθός ένας τέτοιος χαρακτηρισμός, μπορούσε να farmάρει ατελείωτα, να βελτιώσει τα στατιστικά του και τελικά να ρίξει το boss στο οποίο είχε κολλήσει για ημέρες. Στην τελική μπορούσε να καλέσει άλλους παίχτες για βοήθεια και έτσι κάποιος εμπειρότερος έβγαζε πάντοτε το φίδι από την τρύπα. Στο Sekiro, ένα καθαρόαιμο single player game, δεν υφίσταται κάτι τέτοιο. Η εμπειρία που θα αποκομίσετε από την πρόοδό σας μέσα στο παιχνίδι δεν μετράται σε νούμερα αλλά σε πραγματική γνώση και εξέλιξη. Αν γίνετε καλύτεροι, σοφότεροι και ταχύτεροι θα προχωρήσετε… διαφορετικά θα κάνετε ένα ωραιότατο ragequit και θα απεγκαταστήσετε το βάναυσο αυτό παιχνίδι από τον σκληρό σας δίσκο το αμέσως επόμενο λεπτό.

Μπόλικοι και ιδιαίτεροι οι NPCs που θα συναντήσετε.

Η πεμπτουσία του gameplay στο Sekiro περιλαμβάνεται σε δύο μονάχα λέξεις: deflect και posture. Κάθε αντίπαλος που θα συναντήσετε έχει μία αρκούντως μεγάλη μπάρα ζωής (vitality). Αν κινηθείτε σε ρυθμούς Dark Souls προσπαθώντας να ρίξετε τη ζωή του με τον κλασικό και πατροπαράδοτο τρόπο τότε, λυπάμαι, αλλά δεν θα πάτε πολύ μακριά. Αντιθέτως, χρησιμοποιώντας το ξίφος σας πρέπει να κάνετε deflect τα χτυπήματά του μέχρι να τον βγάλετε εκτός ισορροπίας, κάτι που ingame παρουσιάζεται με την μπάρα του posture. Τη στιγμή εκείνη ένα καθοριστικό deathblow θα μηδενίσει αυτόματα την ζωτική ενέργεια του αντιπάλου σας και θα σας στέψει νικητές. Κάθε μάχη λοιπόν στο Sekiro αποτελεί μια όμορφη χορογραφία με γρήγορη ανταλλαγή χτυπημάτων και αποφυγές. Dodge και jump (ναι, υπάρχει και τέτοιο button πλέον σε παιχνίδι της FromSoftware) έχουν επίσης εξαιρετική σημασία σε χτυπήματα που δεν μπορείτε να μπλοκάρετε. Το παιχνίδι επιβραβεύει την επιθετική στρατηγική και τα γρήγορα αντανακλαστικά. Σαν συμβουλεύω να μην καθίσετε ποτέ πίσω προσπαθώντας να μελετήσετε ενδελεχώς τον αντίπαλό σας με πατημένο το πλήκτρο του block (call me Dark Souls) και κόβοντας κύκλους γύρω από αυτόν. Κινηθείτε επιθετικά, βρείτε ρυθμό, απαντήστε την κατάλληλη στιγμή και επιφέρετε το θανατηφόρο χτύπημα όταν σας δοθεί η ευκαιρία. Σημειώστε εδώ πως δεν υπάρχει stamina bar οπότε γίνεται κατανοητό πως η μάχη είναι γρήγορη, έντονη, αγχωτική και τελικά άκρως απολαυστική.

Αναφέρθηκε παραπάνω πως ο πρωταγωνιστής χάνει το χέρι του στην αρχή του παιχνιδιού. Αποτέλεσμα αυτού είναι η προσθήκη ενός μηχανικού χεριού που προσφέρει νέες δυνατότητες στο gameplay. Από την εκτόξευση skuriken ή μπάλας φωτιάς, έως τη χρήση ενός τσεκουριού που τσακίζει ασπίδες ή μιας αλυσιδωτής λεπίδας που τραβάει τους εχθρούς προς το μέρος μας ως ένας άλλος Scorpion, μια πληθώρα επιλογών ανοίγεται στον παίχτη για να προσθέσει βέλη στη φαρέτρα των επιλογών του. Όλα αυτά βέβαια δε σας δίνονται άμεσα αλλά θα πρέπει να τα ανακαλύψετε στις εξερευνήσεις σας, ενώ μέσω ενός tree έχετε τη δυνατότητα αναβαθμίσεων και βελτιώσεων. Το σημαντικότερο εργαλείο όμως όλων είναι το grappling hook με το οποίο ο Sekiro μπορεί να προσεγγίζει δυσπρόσιτα σημεία. Ένας αέρας φρεσκάδας γίνεται άμεσα αντιληπτός στους φίλους των παιχνιδιών της FromSoftware αφού η εξερεύνηση του κόσμου αποκτά νέο ενδιαφέρον. Κινηθείτε stealthy μέσα στα αγριόχορτα και εξοντώστε τους εχθρούς σας σαν ένας δολοφόνος ninja κι όταν σας πάρουν χαμπάρι χρησιμοποιήστε το hook για να ξεφύγετε στις στέγες. Από εκεί πηδήξτε επάνω στον ανυποψίαστο φρουρό που πριν λίγο σας έχασε από τα μάτια του, περάστε ξανά στις σκιές και κρυφακούστε τον διάλογο των επόμενων θυμάτων σας. Όλα αυτά γίνονται άμεσα και απρόσκοπτα και φυσικά με τον στιβαρό χειρισμό που μας έχει συνηθίσει η εταιρεία όλα αυτά τα χρόνια.

Way of the shinobi!

Σε έναν τίτλο της FromSoftware φυσικά δε θα μπορούσαν να λείψουν τα όμορφα σχεδιασμένα boss fights. Ούτε εδώ θα σας απογοητεύσει το παιχνίδι αφού βρίθει από αυτά, τόσο σε αριθμό όσο και σε ποικιλία. Οι πανίσχυροι αυτοί εχθροί χωρίζονται στα mini bosses και στα κανονικά, με πολλά από αυτά της πρώτης κατηγορίας να είναι optional ενώ τα υπόλοιπα να αποτελούν «walls» για την πορεία σας στο παιχνίδι. Τα μεν mini bosses θα σας δώσουν τα απαραίτητα items για να αναβαθμίσετε το vitality και το posture σας, ενώ τα μεγάλα θα βελτιώσουν την επιθετική σας δεινότητα. Φυσικά ετοιμαστείτε να «κλάψετε» αφού οι μάχες με τα bosses είναι άκρως απαιτητικές, απρόβλεπτες, με πολλά στάδια αλλά και πολλές vitality bars που πρέπει να ρίξετε πριν δείτε το ανακουφιστικό «Shinobi Execution». Χειριστήρια θα σπάσουν, κραυγές απόγνωσης θα ακουστούν, νεύρα θα τσακίσουν… κλασικές αντιδράσεις σε FromSoftware παιχνίδια και -πιστέψτε με- ίσως αυτή τη φορά να είναι πολύ εντονότερες. Θα φτάσετε στα άκρα σας ακόμη και αν είστε βετεράνοι των Souls series. Φυσικά η ικανοποίηση της νίκης και η επιβράβευση είναι δεδομένη.

Από τα παραπάνω καταλάβατε σίγουρα πως το Sekiro είναι ένας άκρως δύσκολος, απαιτητικός και σε πολλές περιπτώσεις σαδιστικός τίτλος. Δεν έχετε άδικο. H FromSoftware προσπάθησε όμως και κατάφερε να ισορροπήσει την κατάσταση μέσα από τους ίδιους τους μηχανισμούς του παιχνιδιού. Όταν πεθάνετε χάνετε απλά τις μισές ποσότητες από τα χρήματα και τους πόντους εμπειρίας που έχετε αποκτήσει. Επίσης ο Sekiro θα αναγεννηθεί στο σημείο ακριβώς που έπεσε για να έχει μια δεύτερη ευκαιρία στην αποστολή του (από εκεί και το τίτλος «Shadows Die Twice»). Σημειώστε πως με τις αναγεννήσεις αυτές ενεργοποιείται κι ένας άλλος lore-based ιδιαίτερα έξυπνος μηχανισμός που αναδεικνύει την ισορροπία του κόσμου και της φύσης (δεν γράφω περισσότερα όμως καθώς είπαμε… no spoilers!). Η έλλειψη stamina bar σας επιτρέπει να τρέχετε δίχως σταματημό για να περάσετε μέσα από κύματα εχθρών και να φθάσετε στο boss που έχετε κολλήσει για ώρες. Το πλήκτρο του deflect είναι ακριβώς το ίδιο για να κάνετε block κι έτσι ακόμη και ένας λάθος συγχρονισμός δεν είναι απόλυτα καταστροφικός για τον χαρακτήρα σας. Τέλος υπάρχει και ένας απέθαντος πολεμιστής από την αρχή κιόλας του παιχνιδιού έτοιμος να δεχτεί στωικά κάθε σας χτύπημα, σε ένα είδους tutorial μάχης για να γίνετε καλύτεροι χωρίς το φόβο του θανάτου και της αποτυχίας. Η FromSoftware κατάφερε να πετύχει μια τόσο ιδιαίτερη ισορροπία που το ερώτημα που έχει ήδη διατυπωθεί: «είναι δυσκολότερο από τα Souls;» νομίζω πως θα μείνει για πολύ καιρό αναπάντητο.

Όπως και στα Souls series, ό,τι βλέπετε στον ορίζοντα είναι μέρος που θα επισκεφθείτε…

Το Sekiro τρέχει αψεγάδιαστα σε 1080p κολλημένο στα 60 fps στο σύστημα δοκιμής μας (Ryzen 5 2600 3.90 GHZ, GeForce GTX1060 6 GB, 16 GB RAM) χωρίς frame drops και με πολύ γρήγορα loading times. Ο σχεδιασμός του κόσμου είναι εξαιρετικός αν και το ιστορικό υπόβαθρο του τίτλου περιορίζει την ποικιλία των χώρων. Δε θα βρείτε για παράδειγμα μαγικές σπηλιές από κρυστάλλους ή σάπιες πόλεις στα βάθη της γης όπως στα Dark Souls, αλλά πιο ανθρώπινα και ρεαλιστικά σκηνικά. Όμορφη φύση, ιαπωνικής αρχιτεκτονικής κάστρα, επιβλητικοί μοναχικοί ναοί, κατεστραμμένες πόλεις, πεδία μαχών γεμάτα νεκρούς πολεμιστές και σκισμένα λάβαρα είναι λίγες μόνο από τις περιοχές που θα επισκεφτείτε. Φυσικά οι συνδέσεις μεταξύ τους με τα shortcuts και τις «έξυπνες» διαδρομές δεν λείπουν, κλασικό χαρακτηριστικό φυσικά της FromSoftware. Η άψογη γεωγραφία, όπως είναι φυσικό, του πρώτου Dark Souls παραμένει όνειρο θερινής νυκτός για κάθε παιχνίδι ακόμη και για το ίδιο το Sekiro. Αυτό δεν μειώνει στο ελάχιστο την πιο όμορφη αναπαράσταση μιας fantasy/ιστορικής Ιαπωνίας που έχουμε δει σε video game. Στο τομέα του ήχου τα πράγματα είναι επίσης άκρως θετικά με δυναμικά μουσικά κομμάτια κατά τη διάρκεια των μαχών που κάνουν τις συγκρούσεις ακόμη πιο έντονες και δραματικές. Μάλιστα, οι δημιουργοί έχουν καταφέρει να κάνουν τη μουσική κομμάτι του gameplay αφού οι ήχοι χαλαρώνουν όταν ο Sekieo χάνεται από το οπτικό πεδίο των εχθρών και γίνονται και πάλι δυναμικοί όταν αυτός βγει από τις σκιές και ορμήσει ξανά στη μάχη.

Μικρά glitches έκαναν την εμφάνισή τους κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μας με το παιχνίδι, με το κλασικά άδικο (αχ FromSoftware!) πέρασμα των όπλων μέσα από τοίχους. Σε πολλές περιπτώσεις η κάμερα δημιουργεί έντονο πρόβλημα και αποπροσανατολισμό, ιδιαίτερα σε στενούς χώρους που περιλαμβάνουν δύσκολα boss fights. Ο μεγαλύτερος προβληματισμός μου, όμως, έχει να κάνει με το replayability του τίτλου. Χωρίς την ύπαρξη builds, όπλων πανοπλιών κλπ, δεν ξέρω κατά πόσο έχει ουσία ένα δεύτερο ή τρίτο playthrough, ενώ η έλλειψη online δυνατοτήτων στερεί και το pvp κομμάτι σε έναν τίτλο που έχει ίσως το καλύτερο σύστημα μάχης με ξιφομαχία που έχουμε ποτέ βιώσει. Από την άλλη το παιχνίδι είναι τόσο χορταστικό, μεγάλο και δύσκολο ώστε ακόμη και ένα μοναδικό run να κάνετε θα έχετε αποσβέσει μέχρι και το τελευταίο euro που δαπανήσατε για την απόκτησή του.

Τα cutscenes προωθούν όμορφα τη δραματική ιστορία…

Το Sekiro: Shadows Die Twice λοιπόν αποτελεί άλλο ένα πετυχημένο «πείραμα» της FromSoftware. Είναι ένα στοίχημα με τον εαυτό μας, ένα δυσκολοκατάβλητο βουνό που πρέπει κάθε παίχτης να ανέβει και να τιθασεύσει, μια εμπειρία διαφορετική από ότι έχει ζήσει κανείς σαν gamer. Είμαι σχεδόν σίγουρος πως λίγοι θα ασχοληθούν και ακόμη λιγότεροι θα φτάσουν έως το τέλος. Το συνολικό όμως ταξίδι είναι κάτι που κάθε φίλος της ιαπωνικής κουλτούρας και των απαιτητικών video games πρέπει να βιώσει. Miyazaki τα κατάφερες πάλι ρε μπαγάσα!

Ευχαριστούμε την IGE Group για την παροχή του review code.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 95%

95%

ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!

O Miyazaki κατάφερε για άλλη μια φορά να μας προσφέρει ένα παιχνίδι-σταθμό. Πόσοι άραγε θα δεχτούν το κάλεσμά του;

Νίκος Καλαγκιάς

Ο Νίκος είναι ένας gamer που τον χαρακτηρίζουν δύο απλές λέξεις: "Ατσάλι" και "Φωτιά". Ναι, καλά καταλάβατε. Οτιδήποτε video game έχει μέσα το fantasy/μεσαιωνικό στοιχείο έχει και το όνομα του γραμμένο επάνω. Ασχολείται κυρίως με RPGs και strategies ενώ ποτέ δε θα πει όχι και σε καλογυαλισμένους hack 'n slash fantasy τίτλους. Εκεί που το πολεμικό κέρας ηχεί, εκεί που το ατσάλι συναντά το ατσάλι, εκεί που το θάρρος και ο ηρωισμός ξεπερνούν τα πάντα και η θυσία του αδελφού εξυψώνει τα πολεμικά ιδανικά... θα βρείτε και τον Νίκο δίπλα με ένα gamepad στο χέρι να ουρλιάζει: "Chaaaarge!"

5 Comments

  1. Ωραίο κείμενο, θα ασχοληθώ με το παιχνίδι αλλά αργότερα λογικά. Σε ένα σημείο θέλω να σταθώ:

    Αν κινηθείτε σε ρυθμούς Dark Souls προσπαθώντας να ρίξετε τη ζωή του με τον κλασικό και πατροπαράδοτο τρόπο τότε, λυπάμαι, αλλά δεν θα πάτε πολύ μακριά. Αντιθέτως, χρησιμοποιώντας το ξίφος σας πρέπει να κάνετε deflect τα χτυπήματά του μέχρι να τον βγάλετε εκτός ισορροπίας, κάτι που ingame παρουσιάζεται με την μπάρα του posture. Τη στιγμή εκείνη ένα καθοριστικό deathblow θα μηδενίσει αυτόματα την ζωτική ενέργεια του αντιπάλου σας και θα σας στέψει νικητές.

    Το αναλύεις παραπάνω αυτό; Εννοώ στα Souls είχες (συνήθως) παραπάνω από μία επιλογές για προσέγγιση στη μάχη, ειδικά στα bosses, είτε λεγόταν απευθείας προσέγγιση, είτε thief’s ring, είτε μαγεία ή εκμετάλλευση προβληματικού pathfinding με διάφορα εμπόδια κτλ. Εδώ όπως το ερμηνεύω, πρέπει να εκτελέσεις απανωτά επιτυχημένα deflect για να ανοίξεις άμυνα στους δυνατούς εχθρούς bosses και να τους στείλεις μονόχιτους (?). Κάπως μονοδιάστατο μου φαίνεται (και δυσκολο φυσικά), κλασική τακτική ροκανίζω το health τους με dodges/block ενδιάμεσα δεν παίζει;

    1. Δεν παίζει, τουλάχιστον σε bosses. Θα φας υπερβολικά πολύ χρόνο και ιδρώτα για να τους ρίξεις τη ζωή ενώ ο Sekiro πέφτει με 1-2 χτυπήματα. Deflect μέχρι θανάτου και deathblow, ενδιάμεσα dodges και jump σε συγκεκριμένες κινήσεις και χρήση των skills που έχεις ξεκλειδώσει (που αποτελούν ουσιαστικά συνέχεια/εξέλιξη των dodges/επιθέσεων). Από εκεί και πέρα σκοτώνεις κόσμο και stealthy, ενώ γενικώς βρίσκεις βοήθεια και από τα prosthetics του χεριού σου. Το περιβάλλον αποτελεί έναν μεγάλο “γρίφο” ώστε να βρεις το path για να βγάλεις stealthy όσους περισσότερους μπορείς και μετά face to face με όποιους σε ανακαλύψουν. Δεν είναι μονοδιάστατο, το αντίθετο θα έλεγα.

  2. Το σύστημα μάχης ακούγεται πολυεπίπεδο και σαγηνευτικότατο. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου διαθέτω ακόμη φυσιολογικά νεύρα και gaming αντοχές, το Σεκίρο με ιντριγκάρει.

    Σε τούτο τον κόσμο, γνωρίζω πως θα κατέρρεα σε νευρωτικούς λυγμούς κάπου στο δωδέκατο λεπτό του. Χαίρομαι πολύ πάντως που τέτοιος ζόρικος τίτλος κυκλοφόρησε άρτιος στη Μητέρα Πλατφόρμα.

  3. Είναι η πρώτη φορά που ένα Soulslike παιχνίδι με ψήνει τόσο πολύ. Παρ’ όλο που η διαφαινόμενη δυσκολία του με προβληματίζει, τόσο το setting όσο και το parry-based σύστημα μάχης (μου θυμίζει λίγο το Furi, που ήταν και εκείνο πολύ απαιτητικό σε χρόνους αντίδρασης ενάντια στα bosses, αλλά σαφώς πιο βατό με τα checkpoints του) με τραβάνε σα μαγνήτης. Θα το τσιμπήσω μάλλον και όσο αντέξω.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL