REVIEWS

MASS EFFECT 3: OMEGA DLC

Εν τω μέσω γνωστών hype τυμπανοκρουσίων, μας ήρθε προ ολίγων ημερών το πολυαναμενόμενο Omega, “το μεγαλύτερο DLC του Mass Effect 3” ως τώρα, υποσχόμενο να μας πει τη “χαμένη” ιστορία της Aria T’ Loak και της λυσσασμένης μάχης της για την επανακατάκτηση του εμβληματικού σταθμού Omega. Επρόκειτο για ένα από τα σημεία που είχε ζητηθεί περισσότερο από τους φάνς, καθώς το Αριάκι δικαίως έχει κερδίσει μεγάλες συμπάθειες.

Τσαμπουκαλεμένη, all business και έτη φωτός μακριά από την “Θα είμαι το γλυκό γαλάζιο πλοκαμομωρό σου και γούπς, κοίτα ωραία αστράκια” Liara, η Aria T’Loak εκπροσωπεί την πιο ενδιαφέρουσα πλευρά του σύμπαντος του Mass Effect και δυστυχώς την λιγότερη εξερευνημένη. Χαράς ευαγγέλια λοιπόν για το μικρό Μποράτσο που θα πιανε στα χεράκια του ένα ζουμέρο DLC που θ’ασχολιόταν αποκλειστικά με την ιστορία της.

Αμ δε. Το Omega παίζει άνετα να είναι το χειρότερο DLC που έχει βγει ποτέ για οποιοδήποτε από τα τρία Mass Effect (προφανώς τα skins n’ hats DLC δεν μετράνε, έτσι;), καθώς πέρα από μια άσκηση σε multiplayer σενάρια μάχης, δεν προσφέρει πραγματικά σχεδόν τίποτε στο βετεράνο Μασεφεκτικό. Αν το Leviathan συμπλήρωνε ένα πολύ σημαντικό μέρος του lore, το Omega απλώς ντροπιάζει τους σεναριογράφους της κάποτε κραταιάς Bioware, με διαλόγους επιπέδου δημοτικού, κολοσσιαίες χαμένες ευκαιρίες για ανάπτυξη χαρακτήρων (το στόρι με την Aria και τη Nyreen μετράει και θα’πρεπε να έχει χτιστεί όλοκληρο το DLC γύρω από αυτό, αντί να χρησιμοποιηθεί με τον υπέρτατα καγκουρίστικο, weaboo-baiting τρόπο που χρησιμοποιείται) και δράση που εξαντλείται σε “Τρέχα εδώ, βάρα αυτούς και όταν τελειώσουμε, υπάρχει και το multiplayer φίλε φίλε!”. Το Omega είναι ο ορισμός του “arcade-style DLC” κατευθείαν από το λεξικό.

ME3OMEGA2Δείτε το καλά. Με ελάχιστες διαφοροποιήσεις, αυτό ακριβώς θα βλέπετε για τις τρείς περίπου ώρες που διαρκεί το Omega.

Στην λυσσασμένη τους προσπάθεια να γυρίσουν το flagship franchise τους σε Call of Dead Space: Mass Age 4 και να ικανοποιήσουν όλα τα δημογραφικά, καταφέρνουν να αποξενώσουν και τους τελευταίους RPGάδες οπαδούς τους, κρατώντας μόνο το φευγαλέο ενδιαφέρον των action-άδων. Οι δυο επιλογές που σας δίνονται στη διάρκεια της περιπέτειας ελάχιστα επηρρεάζουν την εξέλιξη αυτής και λειτουργούν περισσότερο ως θλιβερές υπενθυμίσεις παρελθόντων μεγαλείων, παρά ως έναυσμα για να συνεχίσετε το παιχνίδι.

Με την προχειρότητα του γραψίματος να αγγίζει επίπεδα μποϋκοτάζ (“Babe, I love it when you’re feisty”) και τη δράση να εξαντλείται στο ικανοποιητικό αλλά αδιάφορο πιστολίδι του Mass Effect, δεν υπάρχει κανείς ουσιαστικά λόγος να αγοράσει το εν λόγω DLC κάποιος φάν της σειράς. Θα δείτε δυο νέους τύπους εχθρών (ο ένας μάλιστα crossover από το Dead Space) and that’s it. Είναι η τελευταία φορά που εμπιστεύομαι την Bioware και αγοράζω προϊόν της δίχως ενδελεχή ιντερνετική μελέτη. Η εταιρεία που αγαπήσαμε για τα Baldur’s Gate, Star Wars: Knights of the Old Republic και Dragon Age, απλώς δεν υπάρχει πια.

Για τα 12 ευρώ που κοστίζει, όχι μόνο προσφέρει πολύ λιγότερα από κάθε άλλο DLC της σειράς, αλλά προσβάλλει σχεδόν τον παίκτη με την προχειρότητά του. Μακριά κι αγαπημένοι.

Pros

  • To γνώριμο, λειτουργικό και ευχάριστο πιστολίδι της σειράς.

Cons

  • Τεράστια χαμένη ευκαιρία σε επίπεδο lore.
  • Ρηχοί και κακογραμμένοι χαρακτήρες.
  • Υψηλή τιμή για το περιεχόμενο που προσφέρεται.
  • Moνότονη δράση, στα όρια του κακόγουστου αστείου.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 61%

61%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

11 Comments

  1. Σκέψου Ιάσονα πως όλο το στήσιμο είναι σαν μια γιγάντια multiplayer πίστα από άποψης gameplay. Αυτό που γράφει και ο Τέπ. Απλά τρέχεις από δω εκεί και στις τρεις ώρες κάνεις και δυο κλίκ που λίγη σημασία έχουν. Τεράστια απογοήτευση. Και μένα μ’αρέσει το μπάμ-μπούμ του Μας Εφέχτ, αλλά πάντα ήταν δεύτερο μετά την πλοκή και τους διαλόγους.

    Όταν απλά το κάνεις space shooter το θέμα, του στερείς το ένα πράγμα που το έκανε διαφορετικό to begin with.

  2. Σκέψου Ιάσονα πως όλο το στήσιμο είναι σαν μια γιγάντια multiplayer πίστα από άποψης gameplay. Αυτό που γράφει και ο Τέπ. Απλά τρέχεις από δω εκεί και στις τρεις ώρες κάνεις και δυο κλίκ που λίγη σημασία έχουν. Τεράστια απογοήτευση. Και μένα μ’αρέσει το μπάμ-μπούμ του Μας Εφέχτ, αλλά πάντα ήταν δεύτερο μετά την πλοκή και τους διαλόγους.

    Όταν απλά το κάνεις space shooter το θέμα, του στερείς το ένα πράγμα που το έκανε διαφορετικό to begin with.

  3. Σεβαστη η αποψη σου Στεφανε,ωστοσο μπορω να πω οτι μετα απο 50 περιπου ωρες που εχω αφιερωσει μονο στο mass3 κ με τα dlc μαζι(το leviathan προλαβα και το ενσωματωσα στο main story κ στο playthrough μου ευτυχως),οτι δεν ειναι και τοσο ασχημο το omega και σε καμμια περιπτωση δεν με προσεβαλε,καθως αν και το leviathan ηταν μια αφηγηση ουσιαστικα κ τιποτα παραπανω, προσθετε πολλα στο lore του συμπαντος,ok,το omega ως dlc μου πασαρε κ καποιες επιλογες στους διαλογους για την εξελιξη του story του οσο αφορα καποιον/ους χαρακτηρες του,μου εδινε και 3-4 extra requests απο τους npc να βρω κατα την διαρκεια του,πολυ πιστολιδι,3 ωριτσες,υψηλη και απαραδεκτη η τιμη του ομως συμφωνω,το ευχαριστηθηκα παρολ’αυτα μεχρι τελους, η αληθεια ειναι ομως οτι θα προτιμουσα ολη αυτη η ιστορια με τα dlc του mass3 να ειχαν ενσωματωθει απο την αρχη κ να εδεναν μια χαρα μεσα στο main story κ φυσικα για μενα προσβολη ειναι τα dlc γενικα τα οποια ειναι κομματια του κ εφοσον καποιος εχει τελειωσει ηδη το game να τον επαναφερεις σε συγκεκριμενο σημειο του παλι για να παιξει missions οι οποιες επρεπε να υπηρχαν απο την αρχη και σε εκεινο το σημειο δεν εχουν να προσφερουν τπτ εφοσον το εχεις ολοκληρωσει ηδη με τις εκαστοτε επιλογες σου στο φιναλε!

  4. Είσαι πολύ σωστός Αδερφέ Καμμένε και ενδεχομένως αν το είχα παίξει και ‘γω στο πρώτο μου playthrough, να ήμουν πιο επιεικής μαζί του. Ως DLC όμως, που μου έρχεται ενώ ήδη έχω ουσιαστικά “κλείσει” το κεφάλαιο ME3, είμαι πιο σκληρός απέναντί του, καθώς το κρίνω εξ’ολοκλήρου βάσει των δικών του θελγήτρων (ή έλλειψης αυτών) και όχι επηρρεασμένος από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα/φάση του παιχνιδιού.

    Η δράση του ME είναι πάντα ευχάριστη, αλλά σε επίπεδο γραψίματος η Bioware είναι πλέον ΠΟΛΥ πίσω.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL