REVIEWS
Trending

THE CALLISTO PROTOCOL

Τη στιγμή που γράφονται αυτές τις γραμμές, θα έχετε πιθανόν ακούσει πως το The Callisto Protocol έχει διχάσει τους παίκτες, κατά κύριο λόγο για τα τεχνικά θέματα που κουβαλούσε κατά το λανσάρισμα του. Και χρησιμοποιώ αόριστο χρόνο, διότι ευτυχώς δεν είχαμε να κάνουμε με άλλη μία περίπτωση Batman: Arkham Knight και τα όποια θέματα, με σημαντικότερο το συχνό stuttering λόγω shader compiling να έχει εξαλειφθεί εντός λίγων ημερών. Πλέον το παιχνίδι είναι απολύτως playable, χωρίς θέματα, τουλάχιστον όχι τεχνικής φύσεως. Προσωπικά αισθάνομαι τυχερός που δεν παραλάβαμε κωδικό πολύ νωρίτερα από την ημερομηνία κυκλοφορίας και θα έπρεπε να υποστώ αυτή την κατάσταση και, συνάμα, ανακουφισμένος που δε θα χρειαστεί να βγάλω το φτυάρι.

Αυτό που επιφανειακά διαπιστώνει κανείς, είναι ότι πρόκειται για μία πολύ προσεγμένη παραγωγή, με υψηλά στάνταρ. Στο εικαστικό κομμάτι ειδικά, το αποτέλεσμα εκπλήσσει αν αναλογιστούμε πως πρόκειται για τίτλο που φοράει την Unreal Engine 4 και αυτό που βλέπουμε στις οθόνες μας είναι με άνεση ένα από τα 2-3 πιο εντυπωσιακά παιχνίδια που υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Από τα λεπτομερή textures σε περιβάλλοντα και χαρακτήρες, μέχρι τα εντυπωσιακά περιβαλλοντικά εφέ και φωτοσκιάσεις. Όλα αυτά προσθέτουν το δικό τους λιθαράκι στο να χτιστεί μια συμπαγής sci-fi horror ατμόσφαιρα που καθιστά την εμβάπτιση μας στο σύμπαν του The Callisto Protocol, εύκολη υπόθεση. Οι κινήσεις (animations για τους τελειόφοιτους του Καποδιστριακού) των χαρακτήρων και οι εκφράσεις πόνου, αγωνίας και λοιπών συναισθημάτων στα πρόσωπα είναι αληθοφανείς, χωρίς να πέφτουν στην παγίδα του uncanny valley.

Γραφικάρες vol.1
Γραφικάρες vol.2

Ο σχεδιασμός του ήχου, σημαντικότατο και αναπόσπαστο στοιχείο για την ατμόσφαιρα ενός Survival Horror παιχνιδιού, είναι εξαιρετικός. Τα ηχητικά εφέ αποτυπώνουν πειστικά τη δράση και την ένταση κάθε στιγμής, είτε πρόκειται για το αλλόκοτο μουγκρητό κάποιου πλάσματος στο βάθος, την τριβή μετάλλου πάνω σε μέταλλο ή τον ατμό που διαφεύγει από σωλήνες κλπ. Οι ομιλίες είναι από τις καλύτερες που έχω συναντήσει σε AAA τίτλο, με τους Josh Duhamel, Karen Fukuhara, Sam Witwer κ.α. να δανείζουν πέρα από τις φωνές και την εξωτερική εμφάνιση τους στους χαρακτήρες του The Callisto Protocol. Η μουσική που συνοδεύει τα δρώμενα είναι πομπώδης, όπως αρμόζει σε τέτοιο τίτλο αλλά σε αρκετές στιγμές επιστρέφει σε πιο χαλαρές συνθέσεις, διαγράφοντας την φρίκη που υποβόσκει. Η μετάβαση αυτή γίνεται με δυναμικό τρόπο αναλόγως του αν υπάρχει κάποια απειλή γύρω, αν έχουμε γίνει αντιληπτοί κλπ.

Στο παιχνίδι αναλαμβάνουμε το ρόλο του Jacob Lee, πιλότου εμπορικού σκάφους για λογαριασμό της UJC. Η τελευταία του αποστολή τον βρίσκει να μεταφέρει φορτίο μεταξύ των (φυσικών) δορυφόρων του Δία, Ευρώπη και Καλλιστώ. Μαζί με τον συγκυβερνήτη του σκάφους Max, είχαν μόλις αναχωρήσει από τη φυλακή Black Iron, χτισμένη στην επιφάνεια της Καλλιστώ, όπου παρέδωσαν τα εμπορεύματα και δέχθηκαν επίθεση από μέλη της Outer Way, μιας υποτιθέμενης τρομοκρατικής ομάδας. Αυτό θα προκαλέσει την πρόσκρουση τους στην επιφάνεια του παγωμένου δορυφόρου. Οι επιζώντες θα περισυλλεχθούν από τις δυνάμεις ασφαλείας της φυλακής και θα τεθούν υπό κράτηση, χωρίς κάποιο προφανή λόγο. Δε θα παραμείνουμε πολύ στο κελί μας όμως, προτού ξεσπάσει μια επιδημία, με τον πανικό να επικρατεί.

Welcome to the jungle.

Το σενάριο διατηρεί το μυστήριο σχετικά με το λόγο που βρεθήκαμε εκεί και ποιος είναι ο ρόλος μας, αλλά εκτυλίσσεται πολύ αργά με αποτέλεσμα να χάνει το ενδιαφέρον του, μέχρι τα μεταγενέστερα στάδια του παιχνιδιού. Μάλιστα στο μεγαλύτερο μέρος θα έλεγα πως κλίνει προς την απλότητα των πρώτων Resident Evil. Οι αποκαλύψεις έρχονται σχετικά αργά αλλά τουλάχιστον δίνουν νόημα στα όσα είδαμε και αφήνουν υπόνοια για κάποια συνέχεια. Για να είμαι ειλικρινής πάντως, περίμενα περισσότερα σε αυτό τον τομέα, μολονότι το γράψιμο και ειδικά η απόδοση των κειμένων από τους ηθοποιούς δεν απογοητεύει.

Κάτι από Alien…

Αρκετό ψηφιακό μελάνι έχει χυθεί για το αν είναι το The Callisto Protocol ένας πνευματικός διάδοχος των δημιουργιών της Visceral Games. Το παιχνίδι της Striking Distance Studios έχει αναμφίβολα κάποιες ιδέες-δάνεια από εκείνη την τριλογία (ευτυχώς όχι τις ατυχείς επιλογές του τρίτου μέρους). Η τελική αίσθηση που σου αφήνει είναι πως προσπαθεί να χαράξει το δικό του δρόμο. Υπάρχουν φρέσκα στοιχεία, καθώς και ο πιο αργός και μεθοδικός (οριακά κινηματογραφικός, για τους κακεντρεχείς) τρόπος που προσεγγίζει το gameplay του, που θα ήταν άδικο να πούμε ότι είναι απλά μια αντιγραφή των Dead Space. Ας προχωρήσουμε έτσι στα ενδότερα, και σε μια παράθεση ομοιοτήτων και διαφορών μεταξύ τους.

Η έμφαση σε μεγάλο μέρος του παιχνιδιού δίνεται στη melee μάχη, κάτι που στα Dead Space δεν αποτελούσε ούτε κατά διάνοια ενδεδειγμένο τρόπο δράσης. Το σύστημα μάχης του The Callisto Protocol πρωτοτυπεί καθώς εισάγει άμυνα και αποφυγές που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε παιχνίδια τρόμου. Με το S πατημένο κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης, μπλοκάρουμε και περιορίζουμε τη ζημιά που θα δεχτούμε. Με το A ή το D κάνουμε dodge. Δεν χρειάζεται κάποιο συγκεκριμένο timing, ούτε έχει σημασία από ποια μεριά θα μας επιτεθούν, αρκεί να έχουμε πατήσει (και κρατήσει πατημένο) ένα πλήκτρο κατεύθυνσης πριν δεχτούμε επίθεση. Το μόνο που θα πρέπει να προσέξουμε είναι ότι, καθώς οι αντίπαλοι μας εκτελούν αλληλουχία χτυπημάτων – 2 με 3 συνήθως – θα πρέπει σε κάθε επίθεση να εναλλάσσουμε τα πλήκτρα που πατάμε, διαφορετικά οι αποφυγές μας θα αποτύχουν. Αν στην εικόνα εισάγουμε και τα ranged όπλα που βρίσκουμε κατά τη διάρκεια της περιπέτειας, η μάχη αποκτά αυξανόμενο ενδιαφέρον και ποικιλία και εναλλάσσεται απρόσκοπτα μεταξύ απόστασης και εκ του σύνεγγυς.

Η μάχη απεικονίζεται με ιδιαίτερα βίαιο και αιματηρό τρόπο.

Ένα από τα σημαντικότερα όπλα (αν και όχι με την παραδοσιακή έννοια) στην κατοχή μας είναι το GRP, ένα γάντι που είναι το αντίστοιχο Kinesis Module και μας επιτρέπει να αρπάζουμε αντικείμενα από το περιβάλλον και να τα εκσφενδονίζουμε με δύναμη προς τους αντιπάλους. Στο The Callisto Protocol όμως, μπορούμε να αρπάξουμε και ζωντανούς στόχους και να τους πετάξουμε πάνω σε έλικες, μεταλλικούς πασσάλους και άλλους περιβαλλοντικούς κινδύνους. Ακόμα και ρίψη πάνω σε τοίχους ή άλλους εχθρούς προκαλεί ζημιά. Ιδιαίτερα χρήσιμο για να εκτονώσουμε καταστάσεις που θα βρεθούμε περικυκλωμένοι.

Τα διάφορα τέρατα του παιχνιδιού, αν και ως επί το πλείστο λιγότερο φρικαλέα και ευφάνταστα από τα αντίστοιχα Necromorphs, ακολουθούν παρόμοια μοτίβα δράσης, με τα περισσότερα από αυτά να παραμονεύουν μέσα σε αεραγωγούς και υπόγεια τούνελ. Ο διαμελισμός των άκρων τους, υφίσταται κι εδώ αλλά δεν έχει επίδραση στο αν πέσουν πιο γρήγορα. Αντ’ αυτού, επηρεάζεται το πόσο συχνά μπορούν να μας επιτεθούν, την ταχύτητα τους κλπ. Από κάποιο σημείο στο campaign κι έπειτα, οι αντίπαλοι μας όταν δεχθούν αρκετή ζημιά (λίγο πριν πεθάνουν) εξελίσσονται σε πιο δυνατές και επικίνδυνες μορφές. Αν κατά τη διάρκεια της μεταμόρφωσης, αλλά πριν ολοκληρωθεί αυτή, καταστρέψουμε τα εκτεθειμένα πλοκάμια τους, τότε γλυτώνουμε από τα χειρότερα.

Απειλή εν όψει!

Μία άλλη παράμετρος που δεν υπήρχε στα Dead Space είναι το stealth. Συνήθως είναι προκαθορισμένα τα σημεία τα οποία μπορούμε να περάσουμε αθόρυβα από τους αντιπάλους μας, ενώ φυσικά ένα χτύπημα από πίσω τους εξουδετερώνει, εκτός από τους πιο μεγαλόσωμους. Άκρως καλοδεχούμενο βέβαια, ότι έχουμε τη δυνατότητα να εξοικονομήσουμε αρκετά πυρομαχικά και να αποφύγουμε συγκρούσεις που υστερούμε πολύ αριθμητικά. Το HUD παραμένει λιτό, ενώ αυτή τη λογική ακολουθούν και οι οπτικές ενδείξεις αλληλεπίδρασης με αντικείμενα στο περιβάλλον. Με εξαίρεση την ελαφριά λάμψη των resources, δεν υπάρχει καμία ένδειξη για τα αντικείμενα που μπορούμε να σηκώσουμε με το GRP, τις πόρτες που μπορούμε να ανοίξουμε, τα σημεία που μπορούμε να σκαρφαλώσουμε κλπ. Waypoints και βοήθειες για objectives δεν υπάρχουν. Μιας και οι χάρτες όμως είναι σχετικά γραμμικοί (με τις περιστασιακές διακλαδώσεις να οδηγούν σε κρυψώνες με προμήθειες) αυτό λογίζεται στα θετικά, αφού καταλήγει να ενισχύει την κινηματογραφική αίσθηση που θέλει να περάσει το The Callisto Protocol.

Δεν θα καταλάβει από που του ήρθε.

Τα τεχνικά ζητήματα μπορεί να επιλύθηκαν. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλα θέματα ή σημεία που χρίζουν βελτίωσης:

  • Manual saves. Παρότι μπορούμε να σώσουμε τη θέση μας ανά πάσα στιγμή, στην πραγματικότητα απλά δημιουργούμε ένα αντίγραφο του τελευταίου autosave. Θα έπρεπε έστω να σώζονται τα αντικείμενα που μαζέψαμε ή οι αναβαθμίσεις που κάναμε στα όπλα μας.
  • Τα όπλα για μάχης εξ αποστάσεως δεν είναι το ίδιο αξιομνημόνευτα με εκείνα στα Dead Space. Τους λείπει κυρίως κάποιο ιδιαίτερο secondary fire mode που θα τα έκανε να ξεχωρίζουν περισσότερο μεταξύ τους. Δε βοηθάει επίσης το ότι χωρίζονται σε μόλις 3 κατηγορίες.
  • Συνολικά δεν είναι τόσο τρομακτικό ή αγχωτικό όπως τα πρώτα δύο Dead Space (δε λείπουν βέβαια κάποια έντονα σκηνικά). Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το The Callisto Protocol βασίζεται αρκετά στα jump scares, τα οποία από κάποιο σημείο και μετά γίνονται προβλέψιμα.
  • Δεν υπάρχει προς το παρόν κάποιο New Game+ που να δίνει κίνητρο για επανάληψη σε μεγαλύτερη δυσκολία, με τις αναβαθμίσεις που έχουμε ξεκλειδώσει.

Το μεγαλύτερο έχει να κάνει με τη melee μάχη, όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με 3 ή περισσότερους αντιπάλους. Η κάμερα κάνει αυτόματα lock στον πιο κοντινό (με τις ανάλογες λήψεις που εστιάζουν στα dodge) και ως εκ τούτου, υπήρξαν φορές που δέχτηκα κάποιο άδικο χτύπημα που δεν είδα, λόγω του ότι η κάμερα δεν στράφηκε εγκαίρως προς κάποιον επιτιθέμενο που ήταν οριακά εκτός του οπτικού μου πεδίου. Σε κάποιες περιπτώσεις στάθηκα τυχερός επειδή πάταγα κάποια κατεύθυνση και απέφυγα το χτύπημα αλλά κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε οι δημιουργοί να έχουν προσέξει περισσότερο το σημείο αυτό. Από την άλλη, το γεγονός ότι οι εχθροί επιτίθονται διαδοχικά και όχι ταυτόχρονα, ίσως έχει να κάνει με προσπάθεια εξισορρόπησης της κατάστασης που περιέγραψα. Αυτό δεν κάνει το The Callisto Protocol unplayable και περισσότερο ωθεί στο να χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα που έχουμε στη διάθεση μας, όμως θα πρέπει να τονισθεί. Επιπλέον, ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα είναι η μικρή ποικιλία αναμετρήσεων με bosses, με ένα από αυτά να επαναλαμβάνεται υπέρ του δέοντος.

You are one ugly mother…

Το The Callisto Protocol δεν είναι ο τίτλος που θα φέρει την επανάσταση στο είδος, παρόλα αυτά εισάγει κάποια στοιχεία που δίνουν ποικιλία στο gameplay και δεν ακολουθεί ευλαβικά τις δημιουργίες που του έστρωσαν το δρόμο. Για πρώτη προσπάθεια μιας νεοσύστατης εταιρίας (ας μην γελιόμαστε, οι βετεράνοι των Dead Space είναι η μειοψηφία της ομάδας) κρίνεται ως ικανοποιητική. Αναμένουμε ένα πιθανό sequel με μεγαλύτερες απαιτήσεις πλέον.

Go to discussion...

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 82%

82%

Visceral

Το The Callisto Protocol είναι ένας πολύ αξιόλογος sci-fi horror τίτλος που φέρνει κάποια ενδιαφέροντα στοιχειά στην κατηγορία και που θα μπορούσε να είχε σκοράρει υψηλότερα αν είχε αποφύγει κάποιες κακοτοπιές.

Παναγιώτης Μητράκης

Τέκνο των 80's, ξεκίνησε τη gaming πορεία του με coin-ops και το κλασικό Game Boy. Ξαπόστασε στο αγαπημένο του SNES και ήρθε σε επαφή με το PC gaming το 1998, με παιχνίδια-σταθμούς όπως Half-Life και Baldur's Gate. Δε λέει όχι σε (σχεδόν) κανένα είδος αλλά έχει μια προτίμηση σε RPG και survival horror και προσπαθεί να μυήσει κι άλλους στα Silent Hill, τα S.T.A.L.K.E.R. και τις δημιουργίες της Looking Glass και της Obsidian.

8 comments

Related Articles

Back to top button
elEL