REVIEWS

CYPHER : CYBERPUNK TEXT ADVENTURE

Το Cypher ενδεχομένως αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του 2012. Όχι μόνο ήρθε από το πουθενά και με ανύπαρκτο hype, αλλά τόλμησε κάτι πραγματικά διαφορετικό. Ήταν ένα καθαρόαιμο text adventure στην εποχή της GTX 680 και της Red Engine 3. Ένα ατμοσφαιρικότατο trailer με έστειλε αδιάβαστο και ανέβασε την αδημονία μου για τον τίτλο στα ύψη.

Κάπου εκεί έπρεπε να την έχω ψυλλιαστεί τη δουλειά. Όταν κάτι φαίνεται πολύ καλό για να είναι αληθινό, συνήθως έτσι και είναι. Το Cypher είναι πολλά πράγματα *εκτός* από ένα διασκεδαστικό παιχνίδι. Και κακά τα ψέμματα, όταν δεν τροφοδοτείς συναισθηματικά τον παίκτη με αυτόν τον απροσδιόριστο παράγοντα Χ που τον κάνει να θέλει να παίζει και να παίζει κι ας καίγεται γύρω του ο κόσμος, έχεις αποτύχει.

WELCOME TO NEOSUSHI CITY, YOU’RE GOING TO DIE.

Cypher2Σ’αυτό το παιχνίδι, ούτε τα Βυζγοιά (ΤΜ) δεν είναι σωστά.

To πρώτο πράγμα που θα προσέξετε στο Cypher, είναι η απαράμιλλη αίσθηση του στύλ που στάζουν (η παρήχηση της εβδομάδας) τα εξαιρετικά hand drawn γραφικά του. “Όπα Μποράτσε, τί λες παιδί μου, τέξτ αντβέντσουρ μας είπες και τώρα λες για γραφικά; Έχει προχωρήσει τόσο πολύ το κακό;”

Και εξηγούμαι. Το Cypher είναι text adventure περίπου στην παράδοση της Infocom. Ήτει, αραιά και που (εδώ που το σκέφτομαι, η Infocom είχε εξελιχθεί, πάντα είχε κάποια στατική οθόνη να συνοδεύει το κείμενο) εμφανίζονται πολύ όμορφες εικόνες, τραβηγμένες κατευθείαν από κάποιο φουτουριστικά δυστοπικό graphic novel. Το πρόβλημα είναι πως για να φτάσετε σε αυτές, πρέπει να υπομείνετε έναν text parser ίσως χειρότερο κι από εκείνον που χρησιμοποιούσε η προαναφερθείσα Infocom στο πρώτο Zork.

To στόρι είναι ένα ονειρεμένο cyberpunk χαρμάνι, που ενώ ξεπατικώνει χυδαία το Νευρομάντη και το Johnny Mnemonic του Gibson καταφέρνει να δημιουργεί μια εξαιρετική ατμόσφαιρα. Σε συνδυασμό με τα ηχητικά cues που συνοδεύουν τη δράση (βροχή, σειρήνες, ηλεκτρονικά μπλίπ και μπλούπ) σε κάνει να εύχεσαι να είχες να κάνεις έστω με ένα AGS παιχνίδι. Αναλαμβάνουμε το ρόλο του Dogeron, ενός data courier ο οποίος έκανε το μοιραίο λάθος να φορτώσει τον εγκέφαλό του με μια πληροφορία που σχεδόν κάθε εγκληματική οργάνωση στη NeoSushi City (…) θα σκότωνε για ν’αποκτήσει. Είναι πραγματικά κρίμα κι άδικο, μια τόσο όμορφη ατμόσφαιρα να καταστρέφεται μέσα στα δέκα πρώτα λεπτά ενασχόλησης με τον τίτλο.

PARSER BLUES

Cypher1Syntax Error. Γνωρίστε το. Συνηθίστε το. Είναι ο τρόπος του Cypher να εκδηλώνει την αγάπη του για τα 14 ευρώ σας.

Βλέπετε, οι Αδελφοί Καμπρέρα (να θυμηθώ προσεχώς να τους ρωτήσω περί διπλωματικών σχέσεων με Αδελφούς Κατσάμπα) έκριναν σκόπιμο να χρησιμοποιήσουν έναν parser που όχι μόνο να θέλει ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ για να τις δεχτεί, αλλά να χρησιμοποιεί και λάθος αγγλικά σε πολλά σημεία. Στην αρχή της περιπέτειας για παράδειγμα, βρίσκετε ένα ηλεκτρονικό PDA/Note. Η εντολή LOOK σας δίνει ότι πρέπει να ανάψετε (turn on) το σημείωμα για να το διαβάσετε. Όταν πληκτρολογήσετε “TURN ON NOTE” όμως, λαμβάνετε ένα ξεγυρισμένο Syntax Error, χωρίς καμιά επεξήγηση. Τρέχετε αλλόφρων στα φόρα και το μάνιουαλ μπας και βγάλετε άκρη και μετά πενταλέπτου ανακαλύπτετε πως η μόνη σύνταξη που αναγνωρίζει το παιχνίδι, είναι η ‘TURN NOTE ON’, αλλιώς κοκό δεν έχει.

Κι αν είσθε γενναίοι (και ως γνωστόν, το πλήρωμα του Ragequit είναι από γνήσια στόφα ηρώων) και αποφασίσετε ότι “Έλα δεν πειράζει, θα προσαρμοστώ στις απαιτήσεις, έχει τρελή ατμόσφαιρα”, σας περιμένουν κι άλλες φρικτές, δυσσαδερές εκπλήξεις. Η οθόνη της δράσης χωρίζεται σε δυο μέρη. Στα αριστερά βλέπουμε το κείμενο που περιγράφει την εκάστοτε τοποθεσία μας και στα δεξιά έχουμε τα γραφικά, όπου υπό κανονικές συνθήκες βλέπουμε τον πρωταγωνιστή μας να τραβά σκυθρωπές τζούρες και να ζεσταίνει τα κόκκαλά του στη γλύκα της όξινης βροχής και ακριβώς επάνω του, το inventory μας. O σχεδιασμός των αντικειμένων όσα και τα σποραδικά 2D art panels, είναι τόσο όμορφα και καλοφτιαγμένα που πραγματικά θα ήθελα να δω το Cyberpunk σαν αληθινό παιχνίδι και όχι την ημιτελή ψευτοκάλτ δικαιολογία, το οποίο στην πραγματικότητα είναι.

Μεγάλωσα (και) με text adventures και έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από δαύτα. Μπορώ όμως να πω ότι εν έτει 2013, το είδος είναι πραγματικά νεκρό. Έχετε δοκιμάσει ποτέ να ζήσετε μια αγωνιώδη σκηνή καταδίωξης διαβάζοντας ένα τοίχο κειμένου και μετά πληκτρολογώντας “JUMP EAST”; Αν ακούγεται χάλια, είναι γιατί έτσι δυστυχώς είναι.

H μοναδική “μοντέρνα” και αληθινά καινοτόμος πινελιά του τίτλου, έγκειται στο σύστημα των διαλόγων και έχει να κάνει με την “οργανική” υφή που προσπάθησαν να αποδώσουν σε αυτούς οι Αδελφοί Καμπρέρα. Όταν βρεθείτε στον ίδιο χώρο με κάποιο χαρακτήρα, πληκτρολογείτε το όνομα του, κόμμα και κατόπιν μια φράση που θα του λέγατε αν τον είχατε μπροστά σας. 

Φερ’ειπείν δεν θα πείτε “ASK ABOUT PASSCODE” αλλά “EDDIE, DO YOU KNOW THE PASSCODE?”. Όταν λειτουργεί, είναι ένα cool και όμορφο πείραμα στην τεχνητή νοημοσύνη. Ακόμη και αν τυπώσετε κάτι άσχετο, ο υπολογιστής έχει δυο-τρεις μερακλίδικες απαντήσεις για να σας επαναφέρει στα ίσια σας. Ήταν πραγματικά το μοναδικό σημείο του απαράδεκτου parser/interface που έδειχνε λειτουργικό και απόλαυσα κατά την ενασχόλησή μου με τον τίτλο.

Τα παιδιά έκαναν και μια φιλότιμη προσπάθεια να αποδώσουν την περιπλάνησή μας στο cyberspace με ένα ιδιότυπο parser-within-a-parser interface, το οποίο αν και ευφυές με τον ιδιαίτερο, στραμπουληχτικό του τρόπο, περισσότερους πονοκεφάλους δημιουργεί (“Έβαλα τη σωστή αγκύλη εδώ; Μήπως την άλλη; Μήπως γι’αυτό δε δουλεύει; Μήπως το text adventure είναι νεκρό εν έτει 2013;”) παρά ελευθερία μας δίνει.

DO ANDROIDS DREAM OF ELECTRIC SHEEP?

Cypher3“CLIMB CAR”? “GET OFF CAR”? “ATTACK POLICE”? “PLEASE UNDERSTAND A SINGLE LINE I’M TYPING”? (Oh fuck it.)

Καταλαβαίνω απολύτως τί προσπάθησαν να κάνουν τα παιδιά. Αν δείτε μονάχα το τρέηλερ και τα γραφικά, θα ερωτευτείτε. Οι παλαιότεροι ενδέχεται να αναφωνήσετε “Θέε μου, τέηκ μάι μάνιζ νάου” και να χαϊδέψετε νοσταλγικά το τατουάζ Blade Runner σας. Πέντε λεπτά ενασχόλησης με τον τίτλο δυστυχώς αρκούν για να σας αλλάξουν αμέτακλητα γνώμη.

Τα γραφικά, όπου αυτά εμφανίζονται, είναι πανέμορφα, η ατμόσφαιρα, εκπληκτική. Τα νεύρα που σου δημιουργούνται όταν δεν μπορείς να προχωρήσεις στο παιχνίδι γιατί δεν βρίσκεις τον ένα και μοναδικό τρόπο γραφής της εντολής που θέλεις να εκτελέσεις, ασύλληπτα. Αν οι Καμπρέρα ποτέ αποκτήσουν κανονικό τήμ και δουλέψουν έστω σε ένα τίτλο AGS, εμπιστευτείτε τους τυφλά. Όσο πετροβολάνε στο σκοτάδι και διαβάζουν για το Lower, αφήστε το καλύτερα.

Pros

  • Πανέμορφα -αν και ελάχιστα- 2D hand drawn panels.
  • Πιο ατμοσφαιρικό, πεθαίνεις.
  • Κάποιοι ενδιαφέροντες μοντερνισμοί στους διαλόγους και τη χρήση του cyberspace.

Cons

  • Άθλιος, απαράδεκτος parser που σας πολεμά σε κάθε βήμα της περιπέτειας.
  • Αδυνατεί να μεταφέρει την ένταση που θέλει μέσα από ένα καθαρά text based σύστημα.
  • Eίπαμε πόσο άθλιος είναι ο parser, η γραμματική και το συντακτικό των παιδιών;
  • Γελοιωδώς υψηλή τιμή γι’αυτό που προσφέρεται
  • Εχθρικό ακόμη και προς οπαδούς του είδους.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 56%

56%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

3 Comments

  1. Κρίμα, θα ήθελα να δώ ένα σύγχρονο text adventure της εποχής μας, που να συνοδεύεται με καλό artwork κτλ. Αλλά αυτό με τις εντολές…άπαπα…εδώ πολύ παλαιότερα text adventures είχαν προβλέψει τέτοια προβλήματα και δεχόταν την ίδια εντολή με ποικίλους τρόπους γραφής, μεγάλο φάουλ έκαναν! Εδώ θυμάμαι text adventures σε commodore 64 που “καταλάβαιναν” εντολές με 3-4 διαφορετικούς τρόπους!! Κρίμα πάλι γιατί απο τα screenshot δείχνει ότι έγινε δουλειά στον τομέα artwork και ατμόσφαιρα…

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL