REVIEWS

THE BLIND PROPHET

Blood and Tears

Όπως είχαμε γράψει στο αφιέρωμα για τα αξιοσημείωτα adventures της περασμένης δεκαετίας, ο χώρος των point ‘n’ click adventures έχει αρχίσει να φθίνει ξανά. Ελάχιστες κυκλοφορίες βλέπουν το φως της ημέρας πια, ενώ το budget ολοένα και μικραίνει, με τους περισσότερους δημιουργούς να καταφεύγουν στην (αμφίβολη) λύση του Kickstarter. Ένα από αυτά είναι και το Blind Prophet της ολιγομελούς ομάδας Ars Goetia, το οποίο αποτελεί και το πρώτο της παιχνίδι. Η χρηματοδότηση μέσω του Kickstarter ήταν μεν αρκετή ώστε οι Γάλλοι να υλοποιήσουν το όνειρό τους, από την άλλη δεν έφθασε για άλλα πράγματα που πλέον θεωρούνται δεδομένα σε ένα adventure παιχνίδι.

Η αποστολή του Bartholomeus μόλις άρχισε…

Ξεκινώντας από τα βασικά, το Blind Prophet είναι μια παραγωγή που είναι έντονα επηρεασμένη από graphic novels, όπως εκείνα που έχουν δημιουργήσει κομίστες σαν τον Frank Miller και τον Mike Mignola. Μάλιστα, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, καθώς συνολικά το artwork του Blind Prophet είναι ανατριχιαστικά πανέμορφο. Έντονα ζοφερό και πεσιμιστικό, με λεπτές γραμμές και άποψη, αναμφισβήτητα είναι ο κυριότερος λόγος που το παιχνίδι καταφέρνει να τραβήξει την προσοχή. Εξίσου πολλές υποσχέσεις δίνει η έναρξη του παιχνιδιού, με την ιστορία να έχει ως εξής.

Ο Bartholomeus είναι ένας Απόστολος του Κυρίου, ο οποίος εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια ειδικεύεται στον εντοπισμό και στην εξόντωση των δαιμόνων. Η νέα αποστολή που του ανατίθεται είναι να επισκεφθεί τη μικρή παραθαλάσσια πόλη του Rotbork, η οποία μέχρι πρότινος άνθιζε σε όλα τα επίπεδα – οικονομία, εμπόριο, χαμηλή ανεργία και ούτω καθ’ εξής. Όμως εδώ και κάποιο διάστημα, η πόλη έχει καταρρεύσει κάτω από το βάρος της διαφθοράς των κατοίκων και των πολιτικών που την κυβερνούν. Βιασμοί και δολοφονίες βρίσκονται σε καθημερινή βάση, ενώ τα ναρκωτικά εντοπίζονται ευκολότερα και από ένα μπουκάλι νερό. Η αστυνομία δείχνει τελείως ανήμπορη να βάλει μια τάξη σε αυτό το χάος, ενώ τα ΜΜΕ στρίβουν προκλητικά το κεφάλι στα προβλήματα, εστιάζοντας τις ειδήσεις και τις έρευνές τους σε εντελώς ασήμαντες υποθέσεις. Η φάση λοιπόν «μυρίζει» δαίμονες από χιλιόμετρα, οπότε ο Bartholomeus θα αναλάβει να ξετυλίξει το κουβάρι του μυστηρίου, σφάζοντας όποιον δαίμονα βρεθεί στο δρόμο του, ώσπου να φτάσει στη ρίζα του κακού.

Κλασικός σχεδιασμός point ‘n’ click adventure, αλλά με λίγο περιεχόμενο.

Ομολογουμένως, η υπόθεση δε διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά στέκεται αξιοπρεπώς μέχρι το τέλος της (σχεδόν) πεντάωρης περιπέτειας. Η περιέργεια για το ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά είναι αρκετή για να σας κρατήσει προσηλωμένους στην οθόνη του υπολογιστή σας, χωρίς όμως ποτέ να ενθουσιάζει με την ανάπτυξη της πλοκής του ή με τις ανατροπές του. Ουκ ολίγες φορές δε, μέσω των δεκάδων comic-strips που περιλαμβάνει, βασίζεται στην ωμή απεικόνιση της βίας για να προκαλέσει εξάψεις, η οποία μάλλον απευθύνεται κυρίως σε έφηβους black μεταλλάδες. Τουλάχιστον, κάποιοι χαρακτήρες της υπόθεσης είναι αξιοσημείωτοι, με τον πρωταγωνιστή φυσικά να ξεχωρίζει και γενικότερα δε θα παρατηρήσετε κάτι που να γίνεται τελείως λάθος. Απλά δεν είναι τόσο έξυπνο όσο πιστεύει.

Εκεί που το παιχνίδι απογοητεύει ελαφρώς είναι στον τομέα του adventuring. Η Ars Goetia, στην προσπάθειά της να γίνει το παιχνίδι προσιτό στο ευρύ κοινό, έχει ελαττώσει καίρια συστατικά που χαρακτηρίζουν το είδος, όπως η τακτική διαχείριση των διαλόγων και το εκτενές inventory management και τα έχει αντικαταστήσει με μια σειρά από puzzles και mini-games.

“It’s time to confess, Apostle…”

Συγκεκριμένα, σε κάθε οθόνη υπάρχουν κάμποσα hot spots, τα οποία μπορείτε να αλληλεπιδράσετε (υπάρχουν τέσσερα ρήματα, observe, use, discuss και take – όλα προφανή), αλλά εννιά στις δέκα φορές δε συμβαίνει τίποτα πέρα από το να πετάξει μερικές (ενίοτε χιουμοριστικές) ατάκες ο Bartholomeus. Υπάρχουν ελάχιστα αντικείμενα που μπορείτε να κουβαλήσετε, τα οποία ως επί το πλείστον εφαρμόζονται μονάχα στην εκάστοτε περιοχή που βρίσκεστε, συνεπώς η λύση κάποιου γρίφου δε θα σας πάρει περισσότερο από μερικά λεπτά της ώρας. Στους διαλόγους δε με τους διάφορους χαρακτήρες που θα συναντήσετε, αν και είναι απαραίτητοι για την προώθηση της πλοκής, έχετε σχεδόν μηδαμινό έλεγχο πάνω τους, που ορίζεται κυρίως από τη χρονική στιγμή που θα αποφασίσετε να το πράξετε.

Γενικότερα, πολλές ενέργειες που πρέπει να κάνετε πραγματοποιούνται μονάχα όταν «θέλει» το παιχνίδι και όχι αν δοκιμάσετε να το κάνετε από πριν. Σίγουρα, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο σε adventure παιχνίδι, αλλά η εντύπωση που δίνει το Blind Prophet είναι ότι παίρνει τον παίκτη από το χεράκι και τον τοποθετεί σε ράγες τρένου, πολύ περισσότερο απ’ όσο πρέπει. Παραδείγματος χάρη, αν για τον οποιονδήποτε λόγο δεν είστε βέβαιος (ή δε θυμάστε) για το τι πρέπει να κάνετε, κάνοντας κλικ στην προσωπογραφία του Bartholomeus κάτω δεξιά, σας δίνεται ένα ξεκάθαρο hint για το ποια πρέπει να είναι η επόμενή σας κίνηση.

They will pay for this!

Στο μοναδικό κομμάτι που δε συμβαίνει αυτό, είναι στα διάφορα puzzles, όπου εκεί όντως οφείλετε να ψάξετε για στοιχεία και να σκεφθείτε αναλυτικά για να βρείτε τη λύση. Μερικά μάλιστα είναι αρκετά δύσκολα και μπορεί να σας παιδέψουν για ώρα (όπως για παράδειγμα ένας από τους γρίφους στο mansion), ενώ άλλες φορές βρίσκεστε κάτω από χρονικό περιορισμό. Τυχόν αποτυχία όμως σάς επαναφέρει ακριβώς ένα βήμα πριν από αυτήν, οπότε δεν τίθεται κανένα θέμα άγχους – άλλωστε τα saves γίνονται αυτόματα και μετά από κάθε ενέργεια που εκτελείτε.

Εκείνα που είναι «ξεκάρφωτα» είναι δύο απλοϊκά shooting mini-games, τα οποία υποχρεωτικά πρέπει να κερδίσετε για να προχωρήσετε στην ιστορία, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα skip. Δεν είναι καθόλου δύσκολα για κάποιον που έχει στοιχειώδη εμπειρία σε shooters, αλλά αντιλαμβανόμαστε ότι μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που θα τους φανούν βουνό και σίγουρα κανείς δε θέλει να κολλάει στο… action κομμάτι ενός adventure.

“Sinners will be punished.”

Συνεπώς, αφού το παιχνίδι δεν κατορθώνει να ενθουσιάσει με τους μηχανισμούς του, εκείνο που καταφέρνει καλά είναι να μεταδώσει το immersion του ζοφερού κόσμου της Rotbork. Με σύμμαχο λοιπόν το υπέροχο εικαστικό του και την πρωτότυπη μουσική επένδυση, αλλά και την σχεδόν πλήρη έλλειψη voice-over και animation (τα μικρά budgets που λέγαμε), το Blind Prophet περνάει πετυχημένα στον παίκτη τη σαπίλα και τη ματαιότητα αυτού του κόσμου, όπως και την απαισιοδοξία ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στο μέλλον.

Κοινώς, αν αφήσετε στην άκρη το γεγονός το παιχνίδι θα σας ζορίσει ελάχιστα και πάρετε απόφαση ότι διαβάζετε ένα κόμικ που ενίοτε συμμετέχετε και ο ίδιος, τότε το Blind Prophet θα σας ικανοποιήσει. Αν όμως ξεκινήσετε με τη λογική ότι θα παίξετε ένα πλήρες point ‘n’ click adventure, τότε καλύτερα να στρέψετε το βλέμμα σας αλλού.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 68%

68%

Repentless

Περισσότερο στυλιζαρισμένο visual novel παρά "κανονικό" adventure, το The Blind Prophet θα μπορούσε να ήταν πολλά περισσότερα.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL