REVIEWS

SUZERAIN

Το να αποκαλέσει κανείς την πρόσφαστη ιστορία του ένδοξου κράτους της Sordland “πολυτάραχη”, θα ήταν το understatement του αιώνα. Το μοναρχικό της πολίτευμα ανετράπη με μια αναίμακτη επανάσταση το 1923, που οδήγησε στο σχηματισμό δημοκρατικής κυβέρνησης για πρώτη φορά στην ιστορία της. Η κυβέρνηση αυτή δεν επρόκειτο να μακροημερεύσει όμως, καθώς ανετράπη από το πραξικόπημα του εθνικιστή Στρατηγού Luderin το 1927, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο βίας και καταστολής. Η αστάθεια θα κορυφωθεί ένα έτος αργότερα, όταν ο κομμουνιστής Στρατηγός Rikard θα επιχειρήσει να ανατρέψει τη χούντα του Luderin, εκκινώντας τον αιματηρό Εμφύλιο Πόλεμο του 1928 και εξάπτοντας τα πάθη ανάμεσα στο διχασμένο λαό.

Μια αχτίδα ελπίδας για διέξοδο από την χαοτική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η Sordland θα φανεί 1 χρόνο αργότερα, όταν ο χαρισματικός Συνταγματάρχης Tarquin Soll και η 6η Στρατιά του θα νικήσουν τους Luderin και Rikard στο πεδίο της μάχης. Μετά τη νίκη του, ο Soll συνέταξε ένα νέο σύνταγμα και επανέφερε την πολιτική σταθερότητα, με αποτέλεσμα ο λαός να τον αποθεώσει ως σωτήρα. Ο συνταγματάρχης επίσης ίδρυσε και ηγήθηκε του κόμματος United Sordland, το οποίο κέρδισε πανηγυρικά τις εκλογές του 1929.

Suzerain Intro Choices Tyranny
Το εισαγωγικό σκέλος ερωταπαντήσεων του game θυμίζει την αντίστοιχη “Conquest” εισαγωγή του Tyranny, και διαμορφώνει μέρος της μετέπειτα εμπειρίας.

Ο Soll και το κόμμα του θα κερδίσουν 5 διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, όμως η απολυταρχική συγκέντρωση εξουσιών στο πρόσωπό του και η αυξανόμενη διαφθορά ενίσχυσαν τις φωνές που ζητούσαν “αλλαγή”, τόσο στο εσωτερικό του κόμματος όσο και στην κοινωνία της Sordland. Ο φιλελεύθερος Ewald Alphonso θα διαδεχθεί τον Soll στην εξουσία του κόμματος και θα κερδίσει τις εκλογές του 1949. Ωστόσο, το φιλόδοξο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και αποκρατικοποιήσεών του θα διακοπεί από τη σφοδρή οικονομική κρίση του 1951. Ο Alphonso θα χάσει τον έλεγχο του κόμματος, το οποίο θα βρει έναν νέο ηγέτη στο πρόσωπο του φιλόδοξου Anton Rayne, που θα κερδίσει πανηγυρικά τις εκλογές του 1953.

Ο Anton Rayne είναι και ο χαρακτήρας που ελέγχουμε εμείς στο Suzerain. Το παρελθόν του, το παρόν του, αλλά και, κυριότερα, το μέλλον του, μαζί με το μέλλον της Sordland αλλά και ολόκληρης της περιοχής, θα καθοριστεί από τις επιλογές μας.

Election Promises
Οι προεκλογικές μας υποσχέσεις στην αρχή του παιχνιδιού, θα καθορίσουν από νωρίς τις κατευθυντήριες γραμμές της διακυβέρνησής μας. Μπορούμε πάντα να μην εκπληρώσουμε τις υποσχέσεις, βέβαια, αλλά θα υπάρξουν αναμενόμενες επιπτώσεις.

Το Suzerain είναι στον πυρήνα του ένα “Choose-Your-Own-Adventure” Πολιτικής και Διπλωματίας, σε έναν fictional κόσμο που αντλεί έμπνευση από το παγκόσμιο ψυχροπολεμικό κλίμα της δεκαετίας του 1950. Μπαίνοντας στο ρόλο του Anton Rayne στην αρχή της τετραετούς θητείας του, θα κληθούμε να λάβουμε κρίσιμες αποφάσεις για όλα τα ζητήματα που απασχολούν την Sordland: ο οικονομικός σχεδιασμός για να βγει η χώρα από την ύφεση, η δημόσια τάξη, η εθνική άμυνα, οι υποδομές, η υγεία, η εκπαίδευση, οι σχέσεις και οι συμφωνίες με τα γειτονικά κράτη, οι σχέσεις με τις δύο υπερδυνάμεις (που αντιστοιχούν σε “fictionalized” εκδοχές των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ), οι σχέσεις με τους “ολιγάρχες”, η διατήρηση ή μη των ισορροπιών ανάμεσα στις συνιστώσες του κόμματος, οι αποφάσεις για ζητήματα όπως η μετανάστευση, η θρησκεία, ή η θέση των γυναικών.

Η “δράση” στο Suzerain λαμβάνει χώρα ως επί το πλείστον πάνω στο στρατηγικό χάρτη της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Merkopa, όπου τοποθετείται η Sordland και οι άμεσοι γείτονές της. Εκεί μπορούμε να λάβουμε πληθώρα πληφοροριών για την κατάσταση του κόσμου και της πολιτικής μας κάθε δεδομένη στιγμή, ή να προχωρήσουμε σε κάποια plot-critical απόφαση η οποία θα προωθήσει και την πλοκή. Η οποία πλοκή εξελίσσεται με απλή παράθεση περιγραφικών κειμένων (αρκετά παρόμοιας φιλοσοφίας με το A Legionary’s Life, που με απασχόλησε πρόσφατα), με παρεμβαλλόμενους διαλόγους ανάμεσα στον Rayne και το υπουργικό συμβούλιό του, την οικογένειά του, τους πολιτικούς και επιχειρηματίες της Sordland ή τους αρχηγούς των γειτονικών κρατών.

Epidemic Polio
Κάποιες από τις προκλήσεις που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε είναι… ανατριχιαστικά επίκαιρες.

Το πρώτο πράγμα που εντυπωσιάζει στο Suzerain είναι η πληθώρα των διαθέσιμων πολιτικών και μη επιλογών. Από το αν θα επιλέξουμε οικονομικό μοντέλο ελεύθερης ή ρυθμιζόμενης αγοράς, το αν θα ταχθούμε στο πλευρό κάποιας εκ των δύο υπερδυνάμεων, αν θα αναθεωρήσουμε το σύνταγμα της Sordland ή αν θα κυρήξουμε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να μεγιστοποιήσουμε τις εξουσίες μας ως άλλος Chancellor Palpatine, μέχρι το αν θα είμαστε ένας καλός σύζυγος και στοργικός πατέρας ή ένας ανήθικος μισογύνης που φωνάζει συνέχεια στα παιδιά του… Η πληθώρα επιλογών που προσφέρει το game μπορούν να έχουν ποικίλα, αλλά σε κάθε περίπτωση καθοριστικά αποτελέσματα για την τύχη της Sordland, για την πολιτική καριέρα του Anton Rayne, ή ίσως και για την ίδια του τη ζωή. Τουτέστιν, πολλά δυνατά πιθανά φινάλε του εκάστοτε playthrough μας.

Suzerain Geralt of Rivia Easter Egg
Παρά τον “φανταστικό” κόσμο, υπάρχουν αρκετές, επαρκώς μασκαρεμένες, easter egg αναφορές στην ποπ κουλτούρα της δικής μας “πραγματικότητας”…

Ο έτερος παράγοντας που εντυπωσιάζει, και ο οποίος επίσης διαφοροποιεί το Suzerain από ένα στυγνό “political sim” όπως τα παιχνίδια της σειράς Democracy, είναι αναμφίβολα η πραγματικά καθηλωτική αφήγηση της πλοκής του. Η αφήγηση μέσω περιγραφικών κειμένων σε συνδυασμό με την, ουσιαστικά, “turn-based” φιλοσοφία του, μπορεί να προϊδεάζουν αρχικά για μια εμπειρία ως επί το πλείστον ήρεμη και ελεγχόμενη. Ωστόσο, οφείλω να επισημάνω πως ο τρόπος που εξελίσσεται η πλοκή καταφέρνει να μεταδόσει μια απίστευτη ένταση και αγωνία.

Διεξάγεται πχ ψηφοφορία στο κοινοβούλιο για την υπερψήφιση ή όχι των συνταγματικών αλλαγών που προτείνουμε, και συνειδητοποίησα πως κυριολεκτικά είχα ταχυπαλμίες από την αγωνία όσο διάβαζα το κείμενο και τους διαλόγους του Rayne μέσα στην αίθουσα κατά την καταμέτρηση των ψήφων. Θα πιάσουμε τις απαραίτητες 166 ψήφους; Θα με στηρίξει το κόμμα; Τι θα συμβεί στον Anton και την οικογένειά του αν τελικα δεν πιάσουμε το μαγικό νούμερο ψήφων; Μήπως θα έπρεπε να είχα κατανέμει τις δαπάνες του προϋπολογισμού καλύτερα ώστε να μη χάσω τη στήριξη της συντηρητικής συνιστώσας; Και ξαφνικά, εμφανίζεται από το πουθενά στο κοινοβούλιο και ο τέως προέδρος Tarquin Soll – ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ Ο SOLL; Άραγε ήρθε να με στηρίξει, να με πολεμήσει, να σαμποτάρει τη διαδικασία; ΑΓΧΟΣ, ΔΡΑΜΑ ΚΑΙ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ… και κάπως έτσι, συνειδητοποιείς πως παίζεις 8 ώρες σερί.

Vaccine
ΑΝΟΗΣΙΕΣ. Όλοι ξέρουν πως ο ιός είναι μια αντεθνική σκευωρία.

Κυριότερο ψεγάδι που μπορώ να εντοπίσω στον τίτλο είναι πως, στην αρχική του φάση, κάποια από τα variables των πάμπολλων δυνατών επιλογών είναι ελαφρώς μπλεγμένα. Για παράδειγμα, σε ένα από τα in-game events ο υπουργός υγείας “εξαίρει την επιλογή μου να αυξήσω το μπάτζετ της υγείας”, ενώ ουδέποτε έκανα κάτι τέτοιο στο τρέχον playthrough. Προφανώς βέβαια αυτά θα διορθωθούν εν ευθέτω χρόνω. Πέραν τούτου, οτιδήποτε άλλο θα μπορούσα να προσάψω στο game είναι μάλλον ήσσονος σημασίας και οριακά μη-game related. Για παράδειγμα, σκέφτομαι πως ίσως και να μην είναι τόσο ρεαλιστικό το να καταφέρνει κάποιος να βγάλει μια μικρομεσαία χώρα από την οικονομική ύφεση μέσα σε μόλις 2-3 χρόνια. Χαζομάρες, το ξέρω, αλλά αυτό είναι τo μόνο που σκέφτομαι!

Πέραν των παραπάνω, το Suzerain έχει όλα τα φόντα να αποτελέσει ένα νέο Papers, Please των ημερών μας – ένα ατμοσφαιρικότατο πολιτικό και διπλωματικό δράμα που “σηκώνει” αρκετά υψηλό αριθμό από playthroughs (το πρώτο εξ αυτών μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε 8-9 ώρες, τα επόμενα ίσως λίγο λιγότερο μιας και ο παίκτης θα έχει αποκτήσει μια άλφα εξοικείωση πλέον) προκειμένου να εξερευνήσει κανένας όλα τα πιθανά μονοπάτια που προσφέρονται στον Anton Rayne, την οικογένειά του, τους άμεσους συνεργάτες του αλλά και τη χώρα του εν γένει.

Suzerain Ending Reelection
FOUR MORE YEARS! FOUR MORE YEARS!”

Ή, τουλάχιστον, αυτό ισχύει επί της αρχής. Επιχειρώντας προσωπικά τρία διαφορετικά playthroughs ως τώρα, συνειδητοποίησα πως κατέληγα να λαμβάνω σε όλα τις ίδιες κυριότερες αποφάσεις σε συγκεκριμένα σταυροδρόμια – όχι, εννοείται, επειδή το game δεν προσέφερε άλλες επιλογές εκτός αυτών (το αντίθετο μάλιστα), αλλά γιατί… δεν μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου να ωθήσω τον Anton Rayne σε μονοπάτια τα οποία πάνε κόντρα στα δικά μου πιστεύω. Κι αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη νίκη του Suzerain: μέσα σε αυτό το πολιτικό-διπλωματικό-οικονομικό-οικογενειακό ταξίδι, ο παίκτης αναπόφευκτα θα συνειδητοποιήσει πως, ευτυχώς ή δυστυχώς, οι επιλογές του λένε περισσότερα για τον ίδιο του τον εαυτό, παρά για τον Πρόεδρο της Sordland…

Ποσοστό Δημοτικότητας του Anton Rayne - 96%

96%

A Morgna Ves Core! Vectern Sis Da!

Ένα καθηλωτικό πολιτικοοικονομικό δράμα, που καταλήγει ταξίδι αυτογνωσίας. Οι φανς των Political Sim games αλλά και των δυνατών narrative εμπειριών δεν πρέπει να το χάσουν.

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

8 Comments

  1. Φοβερο ριβιου μαν! Η περιγραφη σου για το πως περιγραφεται η πλοκη ηταν εξαιρετικη!

    Το καθε Playthrough γραφεις οτι ολοκληρωνεται σε 8-9 ωριτσες, μπομπα για την αναμονη μεχρι τις 10/12 😀

    Να ρωτησω ομως, ενα playthrough = μια θητεια;

    Λες “ως επι το πλειστον” διαδραματιζεται στην Α. Merkopa, μηπως βγαζει καποια υποψια για μελλοντικες προσθηκες γειτονικων κρατων η τπτ τετοιο, η μενει αποκλειστικα στην εξιστορηση της ζωης του Rayne, οποτε κατι τετοιο ειναι αμφιβολο;

    Επισης σε αυτο που ανεφερες για τα μπλεξιματα των επιλογων, παιζει να επηρρεασουν το playthrough? Δλδ πχ με τον Υπουργο Υγειας ηταν απλη αναφορα η επηρρεασε καπως και τις γνωμες των factions?

    Μηπως εχει βελτιωθει το UI του wiki απο την εποχη του demo? Ηταν καπως δυσχρηστη η πλοηγηση αναμεσα σε previous/next articles, στο δευτερο demo το ειχαν βελτιωσει αλλα πιστευω επαιρνε και αλλες QoL ρυθμισουλες.

    Εχουν βαλει κανα αλλο κομματι στο μουσικο χαλι η παιζει το ιδιο κομματι; Καλο ειναι αλλα μετα την 4η ωρα γινεται λιγο επαναλαμβανομενο! 😛

  2. [QUOTE=”tinapeis, post: 555685, member: 103671″]
    Να ρωτησω ομως,
    [/QUOTE]

    Έχουμε και λέμε:

    1) Ναι, το κάθε playthrough διαρκεί όσο η 4ετία του Rayne. Βέβαια στο ενδιάμεσο μπορούν να συμβούν πραγματάκια και να μην την βγάλεις την 4ετία :Ρ

    2) Το “ως επί το πλείστον” αναφέρεται στην εστίαση στο χάρτη, εννοώντας ότι περιστασιακά εξερχόμεθα αυτού για να εστιάσει η δράση σε κάποιο διάλογο ή σε κάποιο ηβέντ κτλ. Πέραν τούτου, η ιστορία ακολουθάει αποκλειστικά τον Rayne, αν και θα χρειαστεί να ταξιδέψουμε εδώ κι εκεί και να πάμε σε γειτονικά κράτη για διπλωματικές αποστολές στη διάρκεια του playthrough. Από πλευράς Lore υπάρχει ΠΟΛΥ ψωμί πάντως, το κάθε κράτος είναι ένα κι ένα.

    3) Ενδεχομένως και να επηρεάζεται η εξέλιξη από τα μπερδέματα. Στη δική μου περίπτωση, έλαβα σε ένα πλότλαην πιο θετική έκβαση απ’ότι θα έπρεπε. Αλλά αυτό ίσως και να διορθώθηκε ήδη, έχουν κυκλοφορήσει ήδη 3-4 μικροpatch των ολίγων megabyte από τη στιγμή της συγγραφής μέχρι τώρα.

    4) Στο UI δεν εστίασα ιδιαίτερα, για να είμαι ειλικρινής. Ήταν όσο λειτουργικό έπρεπε, η ανάγνωση των νέων λειτουργούσε ικανοποιητικά… δεν υπήρξε κάποια περίπτωση που σκεφτόμουν “χμ, ας έκαναν το Χ λίγο διαφορετικά”. Μπορεί αν το παίξεις εσύ να εντοπίσεις περισσότερες μικροβελτιώσεις σε σχέση με το ντέμο.

    5) Αλλάζει εδώ κι εκεί η μουσική, κυρίως όταν επικρατεί κάποιου είδους δραματική ένταση ή όταν πρέπει να αλλάξει το ύφος της περιγραφής, αλλά δεν αλλάζει ο ευρύτερος ambient χαρακτήρας της μουσικής σε καμία περίπτωση. Πέραν τούτου, το κομμάτι που παίζει συνέχεια εμένα μου άρεσε :Ρ Είναι η ιδανική ίσως ambient μουσική για τέτοιο παιχνίδι.

    Το soundtrack το κυκλοφορούν και ξεχωριστά μάλιστα.

    [URL unfurl=”true”]https://store.steampowered.com/app/1252140/Suzerain_Original_Soundtrack/[/URL]

  3. Mπορείς να υλοποιήσεις φουλ σοσιαλιστικές πολιτικές και να ταχθείς ανοιχτά υπέρ της αντίστοιχης ΕΣΣΔ του κόσμου.

    Τα κονσερβοκούτια μπορεί να τα κολλήσει κάποιος στην οθόνη του ως αυτοκόλλητα, αν θεωρεί πως του βοηθάνε το immersion.

  4. Αναλόγως τι ζητάς από το game.

    Τα Democracy είναι στυγνά Political Simulators, σαφώς περισσότερο αυτιστικά, έχουν άπειρο micromanagement, πάρα πολλές επιλογές, ουσιαστικά παίζεις με δείκτες σε όλο το παιχνίδι, αλλά δεν έχουν κάποιο σενάριο ή μια ανώτερη αφήγηση που να ενώνει όλα τα στοιχεία, πέραν του “κυβερνάς”.

    Το Suzerain είναι ένα text-based RPG ουσιαστικά, με σενάριο, χαρακτήρες, επιλογές που θα έβλεπες σε ένα RPG, με διαλόγους, με πολλαπλά φινάλε… Προσφέρει πολύ λιγότερες επιλογές σε σχέση με την παραμετροποίηση που προσφέρει το Democracy, αλλά το focus είναι σε τελείως διαφορετικό σημείο.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL