REVIEWS

EVIL WEST

Το Evil West είναι ένα παιχνίδι μιας άλλης εποχής. Αν έλεγε κάποιος ότι ξεκίνησε να αναπτύσσεται κάπου το 2007, στο μεταξύ η ανάπτυξη διεκόπη και η Flying Wild Hog μάζεψε τα κομμάτια του και αποφάσισε να το ολοκληρώσει το 2022, δε θα μου προκαλούσε καμία απορία. Εντάξει, ίσως να ακούγεται κάπως υπερβολή όλο αυτό, αλλά αυτή ήταν η αρχική αίσθηση που αποκόμισα κατά τα πρώτα λεπτά της ενασχόλησης μου με το παιχνίδι.

Ιδιαίτερα όταν ο ήρωάς μου, ο Jesse Rentier, σκαρφάλωσε κατά λάθος σε μια πλατφόρμα που δεν ήθελα να επισκεφθώ ακόμα και το παιχνίδι αρνούνταν πεισματικά να με αφήσει να επιστρέψω, αντιλήφθηκα ότι δεν πρόκειται να διεκδικήσει κανένα βραβείο ευρεσιτεχνίας. Είναι όμως κακό αυτό απαραίτητα; Δε θα το έλεγα, όταν έχεις να κάνεις με έναν τίτλο που δεν υπόσχεται τίποτε διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είναι: ένα «ανεγκέφαλο» action/shooter, όπου το βασικό του στοιχείο είναι ένα: το ανελέητο σφάξιμο τεράτων.

This town ain’t big enough for the both of us.

Η υπόθεση δε, η οποία υφίσταται κανονικά και είναι εμπλουτισμένη με μπόλικα cutscenes και ηθοποιούς που όντως δέχτηκαν να κάνουν το voice-over, κινείται καθαρά στα πλαίσια b-movie, στο στυλ του “From Dusk Till Dawn”, χωρίς το άγγιγμα του Tarantino. Σε μια εναλλακτική Άγρια Δύση, ο κόσμος είναι πολύ σκληρότερος από αυτόν που γνωρίζουμε για την εποχή εκείνη. Μαθαίνουμε ότι έχει πλημμυρίσει από εκατοντάδες βαμπίρ, αλλά και διάφορα άλλα χαριτωμένα τερατάκια, τα οποία διψούν για ανθρώπινο αίμα και σάρκα, γεγονός που έχει ως συνέπεια ο πολιτισμός των ανθρώπων να κινδυνεύει άμεσα προς εξαφάνιση. Πρώτη γραμμή κρούσης είναι η Rentier Institute, μια οργάνωση που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, της οποίας αιχμή του δόρατος είναι ο γιος του ιδρυτή της William Rentier, Jesse, ένας θεόρατος τύπος που πολύ εύκολα θα μπορούσε να έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Gears of War αντί για εδώ.

Εμείς χειριζόμαστε τον εν λόγω τύπο, όπου σε ένα από τα συνηθισμένα κυνήγια βαμπίρ που συμμετέχει, αποσπά από το θήραμά του μια πολύ χρήσιμη πληροφορία για την τοποθεσία της φωλιάς του επικεφαλής τους. Τι πιο λογικό λοιπόν από μια ωραία επίσκεψη για να τελειώνουμε μια και καλή με τους κοφτεροδοντάδες; Το όλο ζήτημα όμως δεν πήγε και τόσο καλά, καθώς μια πανίσχυρη οντότητα, που φέρει το ψευδώνυμο Felicity και τη μορφή ενός δεκάχρονου κοριτσιού (τι πιο ανατριχιαστικό δηλαδή…), αποδεικνύεται πολύ σκληρό καρύδι, σε σημείο να καταστρέφει σχεδόν ολοσχερώς ό,τι είχε απομείνει από τις μάχιμες ανθρώπινες δυνάμεις. Το εναπομένον βήμα του Jesse είναι η ανασύνταξη και η εύρεση τρόπου να χαλάσουν τα όποια σχέδια της Felicity.

Δε θα μπορούσε να λείπει ένα εγκαταλελειμμένο ορυχείο από το “μενού”.

Περιττό να πούμε ότι η ιστορία δεν προσφέρει κάτι το αξιοπρόσεκτο, αντίθετα είναι γεμάτη κλισέ, κοινότυπο lore και διαλόγους γ’ κατηγορίας με λεξιλόγιο που θα συναντούσαμε σήμερα και σίγουρα όχι στο 1850 – έστω και εναλλακτικό. Συνεπώς, το Evil West δε δείχνει να παίρνει στα σοβαρά την πλοκή του (όπως έκανε και το φετινό Shadow Warrior 3) και καλό είναι μην την πάρετε ούτε και εσείς. Διότι αυτό που «πουλάει» (ας το πούμε έτσι) είναι το σύστημα μάχης του και το άπλετο gore.

Κατά κύριο λόγο, το παιχνίδι είναι συνδυασμός melee και shooting χαρακτηριστικών, τα οποία συνεργάζονται και λειτουργούν πολύ καλά μεταξύ τους. Αν μπορούσαμε να κάνουμε κάποιον παραλληλισμό, αυτός θα ήταν το πρόσφατο God of War, κυρίως λόγω της συγκεκριμένης απεικόνισης της κάμερας και της αίσθησης του «βάρους» που δίνουν στον παίκτη τα χτυπήματα εκ του συστάδην.

Όταν “ανάβει” ο αντίπαλός μας, κάτι βαρύ έρχεται…

Βασικό εργαλείο του Jesse είναι το gauntlet, το οποίο είναι αρκετά ισχυρό για να σπάει τα μούτρα κάθε κακόμοιρου βαμπίρ/ζόμπι/βδέλυγμα (you name it) που θα τον πλησιάσει, ενώ αφήνει περιθώρια για τη δημιουργία μερικών απλών combos, όπως αυτών σε συνδυασμό με την μπροστινή κλωτσιά ή με κάποιο uppercut. Αργότερα, πάνω στο γάντι προστίθεται ηλεκτρισμός, μετατρέποντας το σαν κάποιου είδους εφεύρεση του Tesla, ο οποίος είναι άκρως αποτελεσματικός, διότι ακινητοποιεί για λίγα δευτερόλεπτα το θύμα του. Στον πανικό της μάχης, πιστέψτε με, αυτό είναι πάρα πολύ χρήσιμο.

Εκτός του gauntlet, ο εξοπλισμός του Jesse προοδευτικά ενισχύεται με περισσότερα όπλα (όπως rifle, shotgun, flamethrower), τα οποία διαθέτουν μεν άπειρα πυρομαχικά, αλλά μετά από μερικές βολές, απαιτούν συγκεκριμένο χρόνο επαναφόρτισης μέχρι να τεθούν ξανά σε ισχύ. Φυσικά, το κάθε όπλο έχει τη δική του χρησιμότητα στο πεδίο της μάχης, κάτι για το οποίο το παιχνίδι φροντίζει να εκπαιδεύσει τον παίκτη και να του το υπενθυμίζει τακτικά. Παραδείγματος χάρη, το rifle είναι εξαιρετικό για όσους εχθρούς επιτίθεται απομακρυσμένα και εμφανίζουν ένα κύκλο/weak point, το shotgun η τέλεια επιλογή για κάτι τεράστια όντα που βαστούν ασπίδα και ούτω καθ’ εξής. Το πιο θετικό στοιχείο στο σύστημα μάχης είναι ότι επιτρέπει στον παίκτη να πειραματίζεται άνετα με όλους τους συνδυασμούς, μη περιορίζοντας τον μόνο σε ένα συγκεκριμένο στυλ, ενώ το γεγονός ότι υφίστανται skill trees με perks και upgrades, το καθιστούν ως ένα πολύ μελετημένο και ενδιαφέρον μηχανισμό.

Πιο badass και από τον πιο badass cowboy.

Τα perks κατά κύριο λόγο ξεκλειδώνουν νέες κινήσεις και abilities, μερικές πραγματικά σωτήριες (όπως το 5-sec invulnerability healing ή το supercharge), ενώ τα upgrades μπορούμε να τα αγοράσουμε με χρήματα που βρίσκουμε κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης μας στις διάφορες πίστες του παιχνιδιού (ή όταν κερδίζουμε level). Περιπλάνηση που όμως δεν ξεφεύγει από τα όρια ενός παλαιομοδίτικου corridor shooter, με ελάχιστες παρεκκλίσεις από το γραμμικό μονοπάτι του, και με άκρως προβλέψιμο μοτίβο. Έναρξη επιπέδου, μονοπάτι με κάποιο collectible σε κοινή θέα (συνήθως), αρένα μάχης, στύψτε, απλώστε και επαναλάβετε. Ενίοτε υπάρχουν κάποιοι στοιχειώδεις γρίφοι (τραβηγμένος μάλλον ο όρος) ή κάποιο μεγάλο boss-fight, αλλά συναντώνται λίγες φορές, συγκριτικά με τα δεκαέξι συνολικά levels που διαθέτει το παιχνίδι.

Παρ’ όλα αυτά, το Evil West δε γίνεται βαρετό και αυτό διότι φροντίζει τακτικά να εμπλουτίζει το σύστημα μάχης, τον εξοπλισμό του Jesse αλλά και τα είδη τεράτων που αντιμετωπίζουμε, τονώνοντας έξυπνα κάθε τόσο το ενδιαφέρον του παίκτη. Από την άλλη, προς το τέλος του παιχνιδιού ξεμένει ελαφρώς από ιδέες και αρχίζει το γνώριμο σύστημα του «more-is-more», αυξάνοντας τη συχνότητα των μαχών και τον αριθμό των εχθρών που αντιμετωπίζουμε ταυτόχρονα, πολλές φορές τοποθετώντας στην ίδια αρένα δύο ή και τρία είδη τεράτων, που είχαμε αντιμετωπίσει προηγουμένως ως απλά bosses.

Βασικός κανόνας: εξολοθρεύουμε γρηγορότερα τους πιο επικίνδυνους εχθρούς και μετά τους πιο κοντινούς.

Εντούτοις, στο Normal επίπεδο δυσκολίας δε θα λέγαμε ότι αντιμετωπίσαμε ιδιαίτερα προβλήματα, με την προϋπόθεση ότι εφαρμόζαμε ορθά τους βασικούς κανόνες της μάχης του. Ήτοι, συχνό dodge, άμυνα, τακτική χρήση του ηλεκτρισμού, σωστή στόχευση στα αδύναμα σημεία των τεράτων κλπ. Είναι απλότερο απ’ ότι ακούγεται και ακόμα πιο διασκεδαστικό τις περισσότερες φορές, εκτός ίσως από τα τελευταία levels του (όπως αναφέραμε), που πλέον το Evil West έχει δείξει σχεδόν όλους τους άσους που έκρυβε στο μανίκι του και οι ρυτίδες της κόπωσης έχουν αρχίσει να σχηματίζονται.

Ωστόσο, οι δέκα ώρες που διαρκεί περίπου ένα μέσο playthrough είναι ένας τιμιότατος αριθμός, παρ’ όλο που το replayability του παιχνιδιού είναι ανύπαρκτο. Ίσως το online co-op mode να δίνει το έναυσμα για ένα ακόμα playthrough, με την προϋπόθεση ότι ο συμπαίκτης σας το έχει και αυτός στην κατοχή του – το τσάμπα έχει πεθάνει εδώ και χρόνια. Όσον αφορά το τεχνικό τομέα, το Evil West αποδεικνύεται αρκετά ελαφρύ ως παιχνίδι (η 1060 Ti το «έβγαλε» με όλες τις ρυθμίσεις στο Epic, χωρίς κανένα πρόβλημα), αλλά όντας ΑΑ τίτλος, δε διαθέτει και τις καλύτερες περγαμηνές. Τα textures είναι μάλλον μέτριας ποιότητας για Unreal Engine 4 τίτλο, ενώ το κάθε level έχει απειροελάχιστη διαδραστικότητα, γεμάτο με αόρατους τοίχους και ατσάλινους θάμνους. Τουλάχιστον, εικαστικά κατορθώνει να απεικονίσει αρκετές όμορφες εικόνες, οπότε το παιχνίδι δεν αποτυγχάνει να παρουσιάσει ένα αποδεκτό αποτέλεσμα, αλλά δε θα σας ωθήσει να αγοράσετε και 4090 για χάρη του.

Εκτιμώ ότι κάτι ζόρικο θα κρύβεται εκεί κάτω…

Εν ολίγοις, το Evil West δεν είναι το παιχνίδι που θα σας αλλάξει τη ζωή. Όμως, η αμεσότητά του και το, συχνά απολαυστικό, mindless ξύλο που προσφέρει, το κάνουν μια αξιοπρεπέστατη πρόταση, που είναι απόλυτα ικανή να σας διασκεδάσει για όσες ώρες διαρκεί και μετά να το «παρκάρετε» οριστικά στο library σας.

Ευχαριστούμε θερμά την AVE Group για την παροχή του review code.

Go to discussion...

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 75%

75%

Dumb and Fun

Ένα action παιχνίδι παλαιάς κοπής, επιδεικτικά "ανεγκέφαλο", αλλά εξίσου διασκεδαστικό, ενδείκνυται για τους φίλους τους είδους.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

3 comments

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL