REVIEWS

TREK TO YOMI

Στην πλούσια Ιαπωνική μυθολογία, ως Yomi ονομάζεται το μέρος που μεταφέρονται οι ψυχές των ανθρώπων, αφότου έχουν πεθάνει. Ένα σκοτεινό και εφιαλτικό βασίλειο, όπου οι νεκροί, ανεξάρτητα με τη συμπεριφορά που είχαν στη ζωή τους (καμία σχέση με το δίπτυχο παράδεισος/κόλαση δηλαδή), συνεχίζουν να διατηρούν την ύπαρξή τους στο διηνεκές ωσάν σκιές. Επί τοις ουσίας, το Yomi θα μπορούσε να παραλληλιστεί με το «δικό» μας Άδη, όντας και αυτό αναπόσπαστο κομμάτι του άνω κόσμου, διαθέτοντας μάλιστα και μια είσοδο αντίστοιχη με την πύλη του ποταμού Αχέροντα.

Συνεπώς, ένα τέτοιο ζοφερό μέρος αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να εμπνεύσουν το δημιουργό Leonard Menchiari και τη γνωστή μας ομάδα ανάπτυξης Flying Wild Hog, ώστε να στήσουν ένα μοναδικό παιχνίδι. Ο λόγος γίνεται για το Trek to Yomi, ένα κατά βάση hacknslash sidescroller, το οποίο διαθέτει έντονα κινηματογραφικό χαρακτήρα και δείχνει ιδιαίτερα επηρεασμένο από τις παλιές Ιαπωνικές ταινίες του Akira Kurosawa, όσον αφορά την οπτικοακουστικό τομέα.

Η πρώτη φορά που θα χρειαστεί ο Hiroki να χρησιμοποιήσει το σπαθί του θα του μείνει αξέχαστη.

Όσοι είχατε διαβάσει το preview που είχαμε δημοσιεύσει πριν από ενάμιση μήνα περίπου, είχαμε τονίσει την τολμηρή προσέγγιση του με το μαυρόασπρο χρώμα να κυριαρχεί, το έντονο film grain να δίνει μια παλαιάζουσα αισθητική και την κλασική ιστορία εκδίκησης που καλείται να διηγηθεί στους παίκτες. Το τελικό αποτέλεσμα, όσον αφορά τη διήγηση, δεν απογοητεύει. Ο Hiroki είναι ένας αξιόλογος πρωταγωνιστής, λιγομίλητος, μα πολύ αποτελεσματικός στο σπαθί και απόλυτα πιστός στους όρκους των samurai, όπου στόχο έχει να προστατεύσει το χωριό του αλλά και να εκδικηθεί το θάνατο του αγαπημένου του δασκάλου από την επιδρομή αιμοδιψών ληστών. Εξάλλου αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που αναγκάζεται να ταξιδέψει μέχρι το Yomi, ώστε να επέλθει η εξιλέωση. Μια εξιλέωση που ο τρόπος που θα επέλθει βρίσκεται στα χέρια μας, έχοντας τη δυνατότητα να επιλέξουμε ποιον δρόμο θα ακολουθήσουμε για να την πετύχουμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάθε επιλογή μας έχει τεράστιο κόστος και θα καθορίσει το μέλλον τόσο του ίδιου και της αγαπημένης του Aiko όσο και των κατοίκων του χωριού που τόσο πολύ αγαπά.

Η αλήθεια είναι αποφεύγουμε σκοπίμως να δώσουμε πολλές πληροφορίες γύρω από την υπόθεση του Trek to Yomi για δύο λόγους: αφενός διότι πρόκειται για μια μοναδική εμπειρία που αξίζει να απολαύσει κανείς χωρίς να γνωρίζει εκ των προτέρων τι πρόκειται να αντιμετωπίσει, αφετέρου διότι η αφήγηση και η ατμόσφαιρά του αποτελούν τους κυριότερους λόγους να ασχοληθεί κανείς διεξοδικά με το παιχνίδι. Bέβαια, αυτό δε συνεπάγεται ότι η αξία του παιχνιδιού αρχίζει και σταματάει εκεί. Απλώς σε σύγκριση με τη συγκλονιστική εμπειρία που μας προσέφεραν οι εφιαλτικές εικόνες που απεικονίζει και η εξαιρετική σκηνοθεσία με τα αριστοτεχνικά πλάνα, το απλώς άνω του μετρίου hack ‘n’ slash gameplay μας φάνηκε δευτερεύον ζήτημα.

“Μόνο ένας θα ζήσει να δει το φως της επόμενης ημέρας…”

Σε σχέση λοιπόν με την preview έκδοση που είχαμε δοκιμάσει, δεν είναι πολλά τα πράγματα που έχουν αλλάξει. Το Trek to Yomi συνεχίζει να είναι μια εντελώς γραμμική εμπειρία. Οι ευκαιρίες για εξερεύνηση ανά οθόνη είναι ελάχιστες, οι οποίες αφορούν κυρίως την πιθανή αύξηση της stamina και health μπάρας του Hiroki, αλλά και τη δυνατότητα να αλληλοεπιδράσουμε με συγκεκριμένα σημεία του περιβάλλοντος όπως π.χ. να ρίξουμε κάποιο κορμό δέντρου, ώστε να ανοίξουμε μονοπάτια ή/και να εξοντώσουμε ταυτόχρονα μια χούφτα εχθρούς που, υπό άλλες συνθήκες, θα χρειαζόταν να πολεμήσουμε.

Όπως είχαμε περιγράψει και τότε, η μάχη βασίζεται στο συγχρονισμό του σπαθιού και στην έγκαιρη δράση/αντίδραση. Ο Hiroki διαθέτει μια πλειάδα επιθέσεων, η οποία εμπλουτίζεται όσο προοδεύουμε στο παιχνίδι και αξιοποιεί ελάχιστα κουμπιά (light και heavy attack, block/parry και dodge/roll), κάνοντας τα πράγματα αρκετά απλά και ξεκάθαρα. Εκτός του σπαθιού, υπάρχουν και κάποια gadgets περιορισμένων πυρομαχικών που μπορούν να βοηθήσουν τα μάλα σε καταστάσεις «συνωστισμού», όπως τα shurikens. Αργότερα, αποκτάμε επιπλέον το πολύ χρήσιμο τόξο και το αργό αλλά ισχυρό Ozutsu, ένα μπαρουτοκαπνισμένο όπλο που θερίζει κόσμο και κοσμάκη στο πέρασμά του.

Λίγο άδικη η φάση, δε νομίζετε;

Φυσικά, η stamina bar είναι αυτή που κάθε τόσο περιορίζει τις κινήσεις μας. Τυχόν εξάντλησή της μας καθιστά ανίκανους να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας έως ότου ξαναγεμίσει, με την αιτία προσθήκης της να είναι, προφανώς, η αποφυγή της ασύδοτης χρήσης των συνεχών επιθέσεων και της τακτικής «άμυνα χελώνας» που θα διευκόλυνε πολύ τα πράγματα. Εντούτοις, το parry είναι μια κίνηση που δεν καταναλώνει stamina, εφόσον πατήσουμε το block την κατάλληλη στιγμή, και αποτελεί καίριο παράγοντα για τη δημιουργία ανοιγμάτων στην άμυνα των εχθρών. Συχνά, ένα καλοζυγισμένο parry οδηγεί σε μοιραίο χτύπημα, αλλά αυτό παύει να ισχύει σε προχωρημένα επίπεδα, όπου οι εχθροί δεν είναι πλέον φουκαράδες σπαθοφόροι, αλλά κάτι τελείως διαφορετικό και απόκοσμο. Περιττό να αναφέρουμε ότι τα bosses χρειάζονται αρκετά… «μοιραία χτυπήματα» για να επισκεφθούν εκ νέου το Yomi.

Γενικότερα όμως, το επίπεδο δυσκολίας των μαχών κατά μεγάλο ποσοστό εξαρτάται από το level που θα ορίσουμε κατά την έναρξη της περιπέτειας. Στο μεσαίο επίπεδο (Bushido) που τερματίσαμε τον τίτλο, η πρόκληση βρίσκεται σε φυσιολογικά πλαίσια, με τη δυσκολία να αυξάνεται αρκετά μόνο προς το τέλος του παιχνιδιού. Βέβαια, οι πιο γενναίοι μπορούν να αποπειραθούν να παίξουν στο Kensei, το οποίο ξεκλειδώνεται αφού τερματίσουμε μια φορά το παιχνίδι, όπου τα πάντα είναι one-hit! Όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα δηλαδή σε τέτοιου είδους μάχες.

Δεν είμαι σίγουρος ότι θέλω να δω τι κρύβεται πίσω από αυτή την πύλη.

Βέβαια, το Trek to Yomi αποδεικνύεται πολύ γενναιόδωρο όσον αφορά τα checkpoints που αναπληρώνουν πλήρως την υγεία μας εφάπαξ, εξ’ ου και το γεγονός ότι το πρώτο playthrough που θα κάνουμε δύσκολα θα ξεπεράσει τις πέντε ώρες. Σε διαφορετική περίπτωση όμως, τα πράγματα πιθανότατα να γίνονταν πολύ εκνευριστικά, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που το παιχνίδι μας τοποθετεί ανάμεσα σε τρεις και τέσσερις αντιπάλους ταυτόχρονα, οι οποίοι δε διστάζουν να μας επιτεθούν πισώπλατα (where is your honor?). Δεν σας κρύβουμε ότι προς τα τελευταία στάδια του παιχνιδιού, κουραστήκαμε λιγάκι με τις συνεχόμενες μάχες, καθώς από ένα σημείο και μετά, το μοτίβο του gameplay επαναλαμβάνεται επικίνδυνα (τα εμβόλιμα puzzles δεν προσφέρουν κάποιου είδους πρόκληση).

Εντούτοις, αυτό που μας κέρδισε με το παραπάνω ήταν η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Το Trek to Yomi έχει τη μοναδική ικανότητα να σε «ρουφά» στον κόσμο του και να σε κάνει να νοιώσεις πραγματικά άβολα με αυτά που βλέπεις. Ειδικά οι εικόνες μέσα στο Yomi είναι ανατριχιαστικές, ιδιαίτερα σε συνδυασμό με τα θλιβερά αισθήματα του ερέβους που δημιουργεί η διχρωμία, αλλά και το συνοδευτικό soundtrack, που παίζει καταπληκτικά με τα νεύρα μας. Αν είναι κάτι με το οποίο θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε τα συναισθήματα που προκαλεί, αυτό είναι το Little Nightmares, αλλά εκτιμούμε ότι το Trek to Yomi γίνεται ακόμα πιο έντονο, σε σημείο που να θέλαμε να φύγουμε από την αποπνικτική ατμόσφαιρα του Yomi το συντομότερο δυνατό. Μάλλον η σκέψη ότι η μετά θάνατον ζωή θα μπορούσε να ήταν κάπως έτσι, δημιούργει ακόμα μεγαλύτερους εφιάλτες.

Το ταξίδι του Hiroki περιέχει μόνο θάνατο και καταστροφή.

Συνοψίζοντας, το Trek to Yomi είναι ένα παιχνίδι που οφείλετε να δοκιμάσετε κάποια στιγμή, άσχετα με το είδος παιχνιδιού που προτιμάτε. Μπορεί να μην εντυπωσιάζει με το σύστημα μάχης και τη γραμμική δομή του gameplay του, αλλά τόσο η αψεγάδιαστη κινηματογραφική του άποψη όσο η απαράμιλλη ατμόσφαιρά του είναι αρκετά για να σας μείνουν αξέχαστα. Και αν είστε τολμηροί, ίσως αποπειραθείτε να κάνετε μια νέα κάθοδο στο Yomi. Θα σας περιμένει με ανοικτές αγκάλες.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 80%

80%

Ode to Afterlife

Το Trek to Yomi προσφέρει μια κινηματογραφική εμπειρία που αξίζει της προσοχής σας.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

5 Comments

  1. Μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον καθαρά για τον εικαστικό τομέα, καθ’ ότι μου αρέσει η δουλειά του Kurosawa, από την οποία δείχνει να έχει επηρεαστεί.

    Όμως η ενστικτώδης φοβία μου ότι το παιχνίδι πιθανώς να μην είχε εξίσου καλό gameplay, επαληθεύτηκε…

    Μπήκε στην wishlist, αλλά θα περιμένω να το βρω σε καλή έκπτωση στο GOG.

  2. Διάβολε, τί Κουροσαβικό ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.

    Ό,τι ζημιά έκανε στον τρίχρονο εαυτό μου το Καρατέκα το ’85, άλλη τόση ελπίζω να κάνει και δαύτο σε κάποιο αντίστοιχα ανήσυχο πιτσιρικά φέτος. Ακριβώς το ίδιο πνεύμα, απολαυστικά γιωτάδικες και ιδιαίτερα χορταστικές μονομαχίες, δεν μπορώ να τ’αφήσω.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL