REVIEWS

RANDAL’S MONDAY

Είναι κάποιες φορές που δυσκολεύεσαι να βγάλεις ασφαλές συμπέρασμα για ένα παιχνίδι, όταν πλέον έχεις περάσει πάνω από 15 ώρες μαζί του και παρακολουθείς τους τίτλους τέλους, παρέα με τα τελευταία απομεινάρια του καφέ σου (ή ουίσκι, ανάλογα την ώρα και τη διάθεση). Ομολογουμένως στη gaming «καριέρα» μου δεν έχει συμβεί πολλές φορές, αλλά η περίπτωση του Randal’s Monday της Ισπανικής Nexus Game Studios είναι από μία από αυτές. Ο λόγος είναι ότι, ενώ το παιχνίδι είχε όλα τα φόντα και τις προδιαγραφές για να αποτελέσει ένα κορυφαίο adventure, πέφτει στη παγίδα να μη βάλει ένα μέτρο σε όλα όσα προσπαθεί να κάνει και να αφήνει στο τέλος μια γλυκόπικρη γεύση. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Η ιδέα πίσω από το Randal’s Monday είναι αρκετά επηρεασμένη από τη πασίγνωστη ταινία με το Bill Murray, Groundhog’s Day, πασπαλισμένη με πολύ έντονα στοιχεία της pop κουλτούρας. Ηρωας της περιπέτειας είναι ο Randal Hicks, ένας εξυπνάκιας, κάφρος, αργόσχολος και κλεπτομανής τύπος, ο οποίος κατά κύριο λόγο σπαταλά το χρόνο του ενοχλώντας το περίγυρό το και πίνοντας με τον, σε σημείο παρεξήγησης, nerd κολλητό του Matt, μέχρι τελικής πτώσης . Οταν κατορθώνει και ξεπερνά τα hangovers του, ενίοτε επισκέπτεται την εταιρία courier που εργάζεται (πάντα καθυστερημένος), ενώ παράλληλα μέσα σε όλα, χρωστάει και κάμποσα ενοίκια στο φωνακλά σπιτονοικοκύρη του. Γενικά πρόκειται για έναν τύπο που όσοι συναναστρέφονται μαζί του έστω και για μερικά λεπτά, τον μισούν θανάσιμα και σίγουρα όχι άδικα. Οπως είναι αναμενόμενο, με τέτοια συμπεριφορά η “στραβή” δεν αργεί να συμβεί: μια Κυριακή βράδυ όπου ο Randal βρέθηκε να τα πίνει με τον Matt και τη κοπέλα του τελευταίου και κάτοπιν ακατάσχετης μπυροποσίας, βρίσκει την ευκαιρία και “δανείζεται” το δακτυλίδι των αρραβώνων του Matt.

Randals Monday Shot1Μεγάλη μορφή ο σπιτονοικοκύρης του Randal.

Ομως, αυτή η φαινομενικά συνηθισμένη, για τον Randal, κίνηση είχε τελείως απρόβλεπτες συνέπειες, τόσο για τον ίδιο όσο και το χρονικό συνεχές! Το εν λόγω μυστηριώδες δακτυλίδι κατέχει κάποια διαβολική δύναμη, η οποία εγκλωβίζει το θύμα του (στη προκειμένη περίπτωση τον Randal) σε έναν ατέρμονο βρόγχο όπου ζει καθημερινά την ίδια, φρικτή Δευτέρα: με το νευρικό αφεντικό του να τον έχει απολύσει από τη δουλειά του, με τον πλέον καταθλιπτικό Matt να αυτοκτονεί με τους πιο ηλίθιους τρόπους που μπορείτε να φανταστείτε και το σπιτονοικοκύρη του να τον κυνηγά να του πληρώσει ενοίκια τριών μηνών. Ετσι λοιπόν, ο Randal καλείται να βρει έναν τρόπο να ξεφύγει από τη κατάρα του δακτυλιδιού, κάνοντας κάθε… Δευτέρα τις πιο “politically correct” κινήσεις προκειμένου να λυθεί τη ζήτημα όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με την ιδιοσυγκρασία του. Ελα όμως που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο ακούγονται και η μοίρα επιφυλάσσει εκπλήξεις που ούτε στα πιο τρελά όνειρά του δεν θα μπορούσε να διανοηθεί.

Αυτό είναι σε γενικές γραμμές η ιστορία που διηγείται το Randal’s Monday, η οποία ομολογουμένως με το τρόπο που παρουσιάζεται διαθέτει αρκετό ενδιαφέρον, ενώ κύριο συστατικό της είναι το κάφρικο χιούμορ και οι αμέτρητες αναφορές στη σύγχρονη pop κουλτούρα – δηλαδή ταινίες, κόμιξ, games και δεν συμμαζεύεται: από τους φλύαρους διαλόγους και τα αντικείμενα του περιβάλλοντος έως τους χαρακτήρες που συναντάτε και τις καταστάσεις που βιώνετε. Δεν θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίζαμε πρωτίστως το Randal’s Monday σαν ένα τεράστιο easter egg και έπειτα ως ένα adventure game. Βέβαια αυτομάτως, μια τέτοια εξέλιξη καθιστά το Randal’s Monday ένα πολύ ιδιαίτερο adventure που απευθύνεται σε πιο συγκεκριμένο κοινό, το οποίο θα είναι σε θέση να αντιληφθεί τις χιλιάδες αναφορές και τα, ως επί το πλείστον, κάφρικα αστεία που περιλαμβάνει. Εφόσον δεν ανήκετε σε αυτή τη κατηγορία, ενδέχεται το παιχνίδι να σας κουράσει με τη πολυλογία του και τις ενίοτε βεβιασμένες προσπάθειες του να προκαλέσει το χαχανητό του παίκτη, απόρροια της απόπειρας των δημιουργών να στριμώξουν στο παιχνίδι τους όσο περισσότερες αναφορές στη pop κουλτούρα μπορούσαν. Κάποιες φορές τους βγαίνει, κάποιες φορές όχι και κάπου εκεί το παιχνίδι χάνει τη χρυσή τομή μεταξύ χιούμορ και ουσίας.

Randals Monday Shot2Φυσικά, δε θα μπορούσε να λείπει μια Sci-Fi Convention σε ένα τέτοιο παιχνίδι

Το Randal’s Monday χωρίζεται σε επτά κεφάλαια, όπου στο καθένα αυτά, πλην ίσως του τελευταίου, έχετε μπόλικα πράγματα να κάνετε. Κατά κύριο λόγο, ο αντικειμενικός σκοπός του Randal είναι να επανέλθει το χρονικό συνεχές στη κανονική ροή του και να ξημερώσει επιτέλους Τρίτη. Σε κάθε κεφάλαιο, που τυπικά πρόκειται για μια νέα ημέρα, αλλά στην ουσία παραμένει πάντα Δευτέρα, με τους υπόλοιπους χαρακτήρες που συναντάμε να μη θυμούνται τι προηγήθηκε (πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις, που φυσικά δεν θα spoilάρουμε), ο Randal οφείλει να εκτελέσει μια σειρά από ενέργειες που θα τον φέρουν πιο κοντά στο στόχο του. Η επανάληψη στους χώρους που θα επισκεφθείτε είναι υπαρκτή, όπως άλλωστε επιβάλλει το σενάριο, εντούτοις οι Ισπανοί δημιουργοί έχουν κάνει καλή δουλειά στην αποφυγή της “copy-paste” λογικής, εμπλουτίζοντας το παιχνίδι με κάμποσους και ποικίλους γρίφους, ίσως τους περισσότερους που έχουμε δει μαζεμένους σε πρόσφατο adventure. Στα πρώτα κεφάλαια, το επίπεδο των γρίφων, αν και λίγο υψηλότερο από το μέσο όρο των σύγχρονων adventures, βρίσκεται σε ικανοποιητικό καλό επίπεδο, με αρκετούς από αυτούς να απαιτούν παρατηρητικότητα, φαντασία και εξυπνάδα. Δεν αργεί όμως να έρθει η στιγμή που τις περισσότερες φορές η λογική πάει περίπατο και ως εκ τούτου θα καταλήξετε να ζήσετε τον εφιάλτη όλων των point ‘n’ click adventures: να δοκιμάζετε τα πάντα με τα πάντα με την ελπίδα να βρείτε τη πολύποθητη λύση για να προχωρήσετε παρακάτω.

Randals Monday Shot3Ο Matt είναι ιδιαίτερα ευρηματικός στο να βρίσκει τρόπους αυτοκτονίας.

Ακόμα και όταν έχετε πιάσει το νόημα του παιχνιδιού και το τρόπο που θα πρέπει να σκέφτεστε κάθε φορά, ουκ ολίγες φορές θα κολλήσετε τόσο άσχημα με μόνη σανίδα σωτηρίας είτε να βρείτε τρόπο να εισχωρήσετε στο μυαλό των δημιουργών και να… “καντηλιάζετε” παράλληλα για την έλλειψη αρκετών in-game hints είτε να ανοίξετε το hint system του παιχνιδιού, το οποίο αποτελεί ένα κατάπτυστο και φαιδρό βήμα-προς-βήμα walkthrough, για όποιον δεν έχει την υπομονή να ανεχθεί τα τερτίπια τους. Είναι κρίμα πραγματικά, γιατί δεν είναι λίγες οι στιγμές που το παιχνίδι είναι πράγματι διασκεδαστικό και σου φτιάχνει τη διάθεση, αλλά είναι εξίσου αρκετές οι στιγμές που σε βγάζει έξω από τα ρούχα σου, χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Ευτυχώς που τη κατάσταση σώζουν οι αρκετοί αξιομνημόνευτοι χαρακτήρες, που κατά μεγάλο ποσοστό διακωμωδούν επιτυχημένα διάφορα στερεότυπα που επικρατούν στη σύγχρονη εποχή (ο “macho” και ο πανηλίθιος μπάτσος, ο nerd που δεν ξεχωρίζει τη πραγματικότητα από τη φαντασία, ο…Jay και ο Silent Bob), ενώ ο “love-him or hate-him” πρωταγωνιστής Randal, που φωνητικά υποδύεται ο Jeff Anderson της ταινίας Clerks του Kevin Smith, είναι ο… Jeff Anderson της ταινίας Clerks.

Randals Monday Shot4Ω ναι, συμμετέχουν και αυτοί στο παιχνίδι!

Εν κατακλείδι, το Randal’s Monday αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα σε όποιον δοκιμάσει να το παίξει. Σίγουρα, ο τεχνικός τομέας του με τα cartoony γραφικά, το εξαιρετικά καλό voice-over και ο απλούστατος χειρισμός τραβούν τη προσοχή, η πλοκή διαθέτει το σθένος να διατηρήσει το ενδιαφέρον του παίκτη και να “γαργαλίσει” τη περιέργειά του ώσπου να δει το πως θα καταλήξει η όλη ιστορία, από την άλλη η υπερβολή των περισσότερων γρίφων και η επιτηδευμένη (;) έλλειψη μέτρου στους διαλόγους, του στοιχίζουν αρκετά σκαλοπάτια από το να χαρακτηριστεί ως το adventure της χρονιάς. Αν πάντως σας αρέσει το χιούμορ που καίει εγκεφαλικά κύτταρα και η σάτιρα τύπου Kevin Smith, τότε είναι μια καλή περίπτωση να το τσεκάρετε σε κάποιο sale, εφόσον πρώτα οπλιστείτε με κάμποση υπομονή και…ουίσκια!

{youtube}Pa2Bd-JpC94{/youtube}

 

Pros

  • Ενδιαφέρον σενάριο και πλοκή που κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι το τερματισμό του παιχνιδιού
  • Μεγάλη διάρκεια δράσης
  • Ολος ο κόσμος, ένα easter egg!
  • Μερικοί ευρηματικοί γρίφοι…

Cons

  • … αρκετοί ακόμα όμως που στερούνται λογικής και προκαλούν εκνευρισμό
  • Κάποιοι φλύαροι διάλογοι
  • Ενίοτε βεβιασμένο χιούμορ

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 70%

70%

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

6 Comments

  1. Ωραίο ρηβιού και το παιχνίδι φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον.
    Στο σημείο που αναφέρεις να εισχωρήσουμε στο μυαλό των δημιουργών, σκέφτηκα αστραπιαία για το πως θα ήταν ένα adventure εμπνευσμένο από μια άλλη παλαβή ταινία “Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς”.
    Επίσης, στην πρώτη φωτό ο τύπος με το ξέφωτο, το μουστάκι-πινέλο, το δασύτριχο στέρνο, και το πουά boxer-άκι υποθέτω είναι σπιτονοικοκύρης και όχι νοικάρης του Randal.

  2. Πω, ναι, έχεις απόλυτο δίκιο! Fixed.

    Βασικά, δεν είναι το μοναδικό adventure που μας ζητά να μπούμε στο μυαλό των δημιουργών, αλλά ένα adventure όπως το αναφέρεις θα είχε πολύ ενδιαφέρον… αρκεί να μην είμαστε με ένα walkthrough ανά χείρας. :p

  3. Πραγματικά το απόλαυσα! Εξαιρετικό χιούμορ, μέγιστες καφρίλες, θα μπορούσε να λέγεται και “Kevin Smith: The Game”. Αν είστε από τους ανθρώπους που είδαν το επικό Clerks II γελώντας ασταμάτητα με το ανηλεές ξεκοίλιασμα της νέρντ κουλτούρας, θα βρείτε εδώ ένα από τα σημαντικότερα adventures της χρονιάς!

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL