REVIEWS

RISEN 3: TITAN LORDS

Η πορεία της σειράς Risen στην αγορά δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Ακόμα και το πρώτο Risen, το παιχνίδι για το οποίο οι οπαδοί του Gothic συμφωνούν σχεδόν ομόφωνα ότι πλησίασε όσο οποιοδήποτε άλλο στη φόρμουλα που καθιέρωσε αρχικά την Piranha Bytes στις καρδιές των RPG fans, δέχθηκε δριμεία κριτική από μερίδα του ειδικού τύπου για ορισμένα του χαρακτηριστικά. Το Risen 2: Dark Waters υιοθέτησε ένα αμιγώς πειρατικό setting (προϊόν της προσπάθειας των developers να το διαφοροποιήσουν από το Gothic, τα δικαιώματα του οποίου εντέλει ανέκτησαν) και ενσωμάτωσε διάφορες αλλαγές στο gameplay με διφορούμενα αποτελέσματα. Το Risen 3 μοιάζει ως ένα κράμα των δύο πρώτων παιχνιδιών της σειράς, κρατώντας το setting και τα περισσότερα από τα βασικά στοιχεία του gameplay όπως το levelling system, προσθέτοντας παράλληλα… πλάτος στις διαθέσιμες επιλογές και παρατάξεις, αλλά και επαναφέροντας ορισμένα στοιχεία από το Risen 1. Το αποτέλεσμα της επιχείρησης “Επιστροφή στις Ρίζες” για την Piranha Bytes θα κριθεί εδώ και τώρα!

SAVE OUR SOULS (ΣΕΝΑΡΙΟ – ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ – ΚΟΣΜΟΣ)

ο πρωταγωνιστής του Risen 3, γιος του φημισμένου πειρατή Steelbeard, ξεκινά μαζί με την αδερφή του Patty για την εξερεύνηση της Crab Coast προς αναζήτηση, τι άλλο, ενός θησαυρού. Στην πορεία τα πράγματα παίρνουν άσχημη τροπή για τα δύο αδέρφια καθώς σκοτεινές δυνάμεις έρχονται στο διάβα τους και εντέλει ο πρωταγωνιστής μας πληρώνει με τη ζωή του τον πυρετό του χρυσού. Η Patty θάβει τον αδερφό της στην παραλία της Crab Coast και αποχωρεί συντετριμμένη όμως ένας ιδιόρρυθμος witch doctor ονόματι Bones καταφέρνει να τον αναστήσει, με μια μικρή… υποσημείωση: Παρότι το σώμα του επέτρεψε από το βασίλειο του Κάτω Κόσμου, η ψυχή του παρέμεινε εκεί! Για να καταφέρει να επανενωθεί με το πνεύμα του ο πρωταγωνιστής μας θα πρέπει να περιπλανηθεί στα διάφορα νησιά του αρχιπελάγους, να αναζητήσει πληροφορίες σχετικά με την κατάστασή του από τις πνευματικές προσωπικότητες της περιοχής αλλά και να επιστρατεύσει τη βοήθεια πολλαπλών παρατάξεων στη μάχη ενάντια στους δαίμονες του Underworld που αρχίζουν να εισβάλλουν στον κόσμο μας μέσω των διάσπαρτων crystal portals. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα, οι παρατάξεις ερίζουν μεταξύ τους υποτιμώντας τον κίνδυνο που βρίσκεται μπροστά τους και ο πρωταγωνιστής χάνει την ανθρωπιά του μέρα με τη μέρα. Αυτός είναι ο κόσμος του Risen 3!

Risen3-2Πήγε για τα εκατομμύρια, έχασε και τα χιλιάρικα.

Το σενάριο του παιχνιδιού δεν ξεφεύγει από τα πατροπαράδοτα κλισέ του είδους, ιδίως στο θέμα της δομής. “Ένας μεγάλος κίνδυνος απειλεί τους πάντες, ο ήρωας πρέπει να ταξιδέψει σε χ σημεία για να συγκεντρώσει συμμάχους/artifacts/οτιδήποτε”. Γνωστά και συνηθισμένα πράγματα, ωστόσο ο κορμός του σεναρίου δεν έχει τόση σημασία όσο η υλοποίησή του στην πράξη. Η υλοποίηση λοιπόν στο Risen 3 κινείται στο μέσο όρο του είδους, όπερ σημαίνει ότι το σενάριο δίνει επαρκείς αφορμές στον παίκτη ώστε να περιπλανηθεί στο κόσμο του παιχνιδιού και να αλληλεπιδράσει με όλες τις διαθέσιμες factions πριν αποφασίσει με ποια από αυτές να συστρατευθεί τελικά. Ο ρυθμός της εξέλιξης του σεναρίου έχει ορισμένα προβληματάκια καθώς το αρχικό ένα τρίτο του παιχνιδιού κινείται μάλλον νωχελικά με λίγες ουσιώδεις εξελίξεις. Σε αυτό το χρονικό διάστημα θα ασχολείστε κυρίως με την επίλυση sidequests και την ενίσχυση του χαρακτήρα σας παρά με την προώθηση του σεναρίου. Βεβαίως η οpen world φύση του παιχνιδιού και η ελευθερία να ταξιδέψετε οπουδήποτε από την αρχή συνεπάγονται ότι η ταχύτητα με την οποία θα ξεδιπλωθεί το σενάριο εξαρτάται εν μέρει και από εσάς, αν και προσωπικά δεν συνιστώ σε καμία περίπτωση να βιαστείτε. Ο κόσμος του Risen 3 στο μεγαλύτερο μέρος του δεν είναι level-scaled (δηλαδή η δυναμικότητα των εχθρών δεν προσαρμόζεται στο level του παίκτη αλλά παραμένει σταθερή) οπότε υπάρχει το ενδεχόμενο να πέσετε στα… πολύ βαθιά αντιμετωπίζοντας πανίσχυρους εχθρούς αν δεν έχετε φροντίσει να δυναμώσετε τον χαρακτήρα σας.

Οι χαρακτήρες του παιχνιδιού, είτε μιλάμε για τους συντρόφους σας/μέλη του πληρώματός σας είτε για τους NPCs, είναι… κλασικοί χαρακτήρες Piranha Bytes. Αρκετοί έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και καλογραμμένους διαλόγους που χαίρεσαι να διαβάζεις και να ακούς, άλλοι είναι τόσο ενοχλητικοί που σου έρχεται να σφαλιαρίσεις την οθόνη. Το χιούμορ υπάρχει διάσπαρτο σε όλη τη διάρκεια της campaign αλλά δεν καταφέρνει να βγάλει γνήσιο γέλιο παρά μόνο σε 2-3 περιπτώσεις όπου γίνονται έμμεσες αναφορές στη σύγχρονη (και… λιγότερη σύγχρονη) pop culture. Έχω κάποια παράπονα από την εμφανή έλλειψη προόδου στο ζήτημα του σχεδιασμού ορισμένων χαρακτήρων αλλά και της ποιότητας του voice acting το οποίο μου φάνηκε εμφανώς κατώτερο του Risen 2. Η φωνή του πρωταγωνιστή ειδικότερα απογοητεύει, ο ηθοποιός επιχειρεί να αποδώσει μια προσωπικότητα σκληροτράχηλου πειρατή όμως καταλήγει να βγάζει περισσότερο φωνή ξενυχτισμένου μπουζουκόβιου μετά από τριάντα τσιγάρα και οκτώ ουίσκια.

Risen3-4“Γύρισεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεες…” [/ΒασίληςΚαρράς]

Ο game world με τη σειρά του… θυμίζει Risen 2. και πώς να μην το θυμίζει αφού το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού εξελίσσεται στα ίδια νησιά που είχαμε γνωρίσει στο προηγούμενο παιχνίδι της σειράς. Ναι, έχουν γίνει αλλαγές και επανασχεδιασμοί, ναι υπάρχουν βελτιώσεις και προσθήκες, αλλά το γεγονός παραμένει οτι παίζοντας το Risen 3 θα νιώσετε έντονη την αίσθηση του deja vu. Αναλόγως της οπτικής γωνίας από την οποία θα προσεγγίσετε το παιχνίδι – τη γιωργομαζωνάκειο “θέλω να γυρίσω στα παλιά, θέλω την παλιά μου γειτονιά” ή την θεμηαδαμαντίδειο “είπα να φύγω, ν’ αλλάξω δρόμο στην καρδιά” – θα ευχαριστηθείτε συναντώντας γνώριμους χαρακτήρες και βλέποντας την εξέλιξή τους είτε θα βαρεθείτε βλέποντας τα ίδια πρόσωπα και μέρη. Προσωπικά δεν το κρύβω, θα ήθελα καινούριο κόσμο και περιβάλλοντα. Καταλαβαίνω οτι η Piranha Bytes δεν έχει την οικονομική άνεση άλλων εταιριών του χώρου και οφείλει να βγάζει από τη μύγα ξίγκι. Ένας από τους λόγους όμως για τους οποίους παίζω RPGs είναι η χαρά της εξερεύνησης νέων κόσμων και αυτή η χαρά μετριάστηκε στο Risen 3 από την εκτενή ανακύκλωση προσώπων και σκηνικών. Βέβαια η επανάληψη αυτή έχει και τα καλά της. Ποια είναι αυτά; Ότι επέτρεψε στους developers να αφοσιωθούν στην παροχή περιεχομένου. Πολλών, πολλών ωρών περιεχομένου!

ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΠΟ QUESTS (GAME MECHANICS – QUESTING – ROLEPLAYING)

Μετά την ολοκλήρωση της αρχικής παραμονής σας στην Crab Coast, η οποία λειτουργεί πρακτικά ως tutorial, αποκτάτε πρόσβαση σε ένα σκάφος-καρυδότσουφλο και είστε πλέον ελεύθεροι να επισκεφθείτε οποιαδήποτε από τις διαθέσιμες περιοχές επιθυμείτε. Από την πρώτη στιγμή που θα πατήσετε το πόδι σας σε μια καινούρια περιοχή και αρχίσετε να μιλάτε με τους κατοίκους της θα υποστείτε έναν πραγματικό βομβαρδισμό από διαθέσιμα quests όλων των ειδών. Κυριολεκτώ όταν λέω ότι σχεδόν κάθε NPC που έχει όνομα (δηλαδή δεν προσδιορίζεται ως “pirate” ή “hunter” κλπ.) θα έχει και κάποιο quest να σας αναθέσει ή θα εμπλέκεται ο ίδιος σε κάποιο άλλο quest που θα πάρετε από τρίτο πρόσωπο.

Risen3-3Για ψάρεμα γόπας είναι μια χαρά, για πειρατή καπετάνιο όχι.

Μπορεί οι περιοχές να έχουν ανακυκλωθεί αλλά η Piranha Bytes εκμεταλλεύτηκε την εξοικονόμηση χρόνου και χρήματος για να προσφέρει στο κοινό ένα από τα πιο “πυκνά” σε περιεχόμενο RPGs που έχω δει. Οι developers έχουν εκμεταλλευτεί και το τελευταίο τετραγωνικό μέτρο των χαρτών για να τους γεμίσουν με ενδιαφέροντα πράγματα. Μάλιστα ίσως και να το… παράκαναν σε κάποιο βαθμό, καθώς δεν αποκλείεται η ποσότητα των quests να τρομοκρατήσει τους παίκτες που έχουν συνηθίσει σε πιο χαλαρούς ρυθμούς! Για να δώσω ένα παράδειγμα, ένα δεκάλεπτο της ώρας μετά την πρώτη μου αποβίβαση στο νησί της Antigua είχα ήδη αναλάβει εννέα καινούρια quests τα οποία προστέθηκαν στο ήδη γεμάτο quest log μου. Η κατηγοριοποίηση των quests θα μπορούσε (και θα έπρεπε) να είναι καλύτερη, όμως η επιλογή για την ενεργοποίηση των quest markers θα σας επιτρέψει να καθαρίσετε σχετικά γρήγορα τα περισσότερα από τα τοπικά quests χωρίς να κουραστείτε ιδιαίτερα.

Καλή βέβαια η ποσότητα, όμως με την ποιότητα τι γίνεται; Δεν θα έλεγα ότι υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ποικιλία στο είδος των quests, τα περισσότερα εκ των side quests έχουν ως αντικείμενο την ανάκτηση κάποιου αντικειμένου ή την εξόντωση τεράτων, όμως αρκετά από αυτά έχουν δουλευτεί τόσο ώστε να παρουσιάζουν ενδιαφέρον λόγω της εξιστόρησης, του ενδεχόμενου μυστηρίου ή της διαδικασίας που πρέπει να ακολουθηθεί για την επίλυσή τους. Η Piranha Bytes δεν έχει φθάσει ακόμα στο επίπεδο μιας Larian Studios ή μιας Obsidian σε αυτό τον τομέα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η προσπάθειά της δεν είναι αξιοπρεπής. Τα quests της κεντρικής campaign από την άλλη μου θύμισαν πολύ… Bioware, τώρα αν αυτό θεωρείται κομπλιμέντο ή ψόγος το αφήνω στην προσωπική σας κρίση. Η campaign έχει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να σπρώξει τον παίκτη να εξερευνήσει όλο τον κόσμο του παιχνιδιού και να “δοκιμάσει” τα συν και τα πλην όλων των διαθέσιμων παρατάξεων πριν επιλέξει να ενσωματωθεί σε κάποια. Biowarikής επιρροής είναι και το δυαδικό σύστημα “ηθικής” του Risen 3: αναλόγως της συμπεριφοράς σας προς τους NPCs του παιχνιδιού θα γεμίζετε ή θα αδειάζετε τον μετρητή Soul, φέρνοντας το χαρακτήρα σας πιο κοντά στην ανθρωπιά του ή ένα βήμα πριν την πλήρη δαιμονοποίησή του. Η πλειοψηφία του περιεχομένου του Risen 3 είναι προσβάσιμη ανεξαρτήτως επιλογής παράταξης, όμως υπάρχουν και αρκετά faction-specific quests καθώς και παραλλαγές στον τρόπο εξέλιξης της ιστορίας που δικαιολογούν πολλαπλά playthroughs. Όσο για τη διάρκεια, χρειάστηκα περίπου 35 ώρες για να ολοκληρώσω ένα playthrough ακολουθώντας την παράταξη των ιθαγενών και αφήνοντας ανολοκλήρωτα ουκ ολίγα quests, οπότε θεωρώ πως ο παίκτης που θα θελήσει να “ξεζουμίσει” το παιχνίδι θα χρειαστεί τουλάχιστον 50 ώρες για να το καταφέρει.

Risen3-5Μια ενδιαφέρουσα νέα προσθήκη είναι οι ναυμαχίες!

Περνώντας στις λεπτομέρειες του combat και levelling system, ο σκελετός παραμένει αναλλοίωτος από το Risen 2. Η ολοκλήρωση των quests, η εξερεύνηση και η εξόντωση τεράτων και αντιπάλων αποφέρει Glory Points που χρησιμεύουν για την αναβάθμιση των βασικών attributes του χαρακτήρα, τα οποία με τη σειρά τους ελέγχουν ένα σετ από skills. Για παράδειγμα η αναβάθμιση του attribute Melee θα επιφέρει άνοδο των skills Piercing Weapons, Slashing Weapons και Swords, ενώ αν εντοπίσετε κάποιον από τους πολυάριθμους trainers θα έχετε την ευκαιρία να αυξήσετε τα επιμέρους skills χωρίς τη δαπάνη επιπλέον Glory Points ή να ξεκλειδώσετε ειδικές κινήσεις και ικανότητες, αρκεί να “πιάνετε” τα απαιτούμενα όρια των attributes. Φυσικά δε χρειάζεται να αναφέρουμε ότι η εξειδίκευση σε 3-4 attributes είναι απείρως προτιμότερη της “λίγο απ’ όλα” προσέγγισης αφού στη δεύτερη περίπτωση θα καταλήξετε με έναν χαρακτήρα-αχταρμά που δεν θα έχει πρόσβαση στα κορυφαία επίπεδα ικανοτήτων. Προσωπικά βρίσκω το σύστημα των Glory Points ενδιαφέρον και αποτελεσματικό καθώς επιβραβεύει τον παίκτη για κάθε του ενέργεια, ακόμα και για την σφαγή ταπεινών πλασμάτων όπως γαλοπούλες, ποντίκια και χελώνες! Γέλασα με την ψυχή μου όταν καθάρισα κατά λάθος μια κότα και είδα την ένδειξη “Glory +10” στην οθόνη, αναλογιζόμενος το είδος της… δόξας που κέρδισα. “Τον βλέπεις αυτόν εκεί; Αυτός είναι που μπήκε στο κοτέτσι της κυρα-Μαρίκας και έφαγε τις κότες της. Τι χούλιγκαν!”

Risen3-6Κάτω αριστερά διακρίνεται ο δείκτης της ηθικής (Soul).

Τέλος, το σύστημα μάχης έχει υποστεί μερικές μικρές βελτιώσεις, κυρίως με την προσθήκη επιπλέον animations και το tweaking του μηχανισμού χτυπήματος και άμυνας, δυστυχώς όμως δεν είδα καμία βελτίωση στα χαρακτηριστικά εκείνα που με είχαν ενοχλήσει στο Risen 2. Το σύστημα μάχης συνεχίζει να βασίζεται υπερβολικά στην… κωλοτούμπα, also known as rolling, ειδικά στα πρώιμα στάδια του παιχνιδιού όταν ο παίκτης είναι ακόμα low level και ευάλωτος στη μάχη. Επίσης, και ξεκαθαρίζω εξαρχής ότι το παρακάτω σχόλιο είναι εντελώς υποκειμενικό, δεν είμαι οπαδός των συστημάτων μάχης τα οποία βασίζονται στην παρατήρηση των επαναλαμβανόμενων patterns του αντιπάλου γιατί η μάχη εκφυλίζεται σε μια διαδικασία συνεχούς ανακύκλωσης των ίδιων κινήσεων αντί να έχει έναν δυναμικό και απρόβλεπτο χαρακτήρα. Παράδειγμα: βλέπω μπροστά μου ένα Soul Eater και ξέρω αμέσως ότι έχω χρόνο για 2-3 χτυπήματα πριν υποχρεωθώ να κάνω roll γιατί η power attack του δύσκολα αποφεύγεται. Χτύπημα, χτύπημα, roll, χτύπημα, χτύπημα, riposte, πάμε πάλι από την αρχή. Κάθε αναμέτρηση εξελίσσεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αν αντιμετωπίσετε μια φορά έναν εχθρό ή ένα πλάσμα τότε ήδη γνωρίζετε πώς πρέπει να αντιμετωπίσετε όλα τα υπόλοιπα. Η κατάσταση βελτιώνεται ραγδαία με την άνοδο των levels και το ξεκλείδωμα νέων combat abilities αλλά δεν φθάνει ποτέ σε ένα επίπεδο που προσωπικά θα χαρακτήριζα εξαιρετικό. Αφήστε που το θέαμα του συνεχούς rolling (απαραίτητο στην αρχή για την αντιμετώπιση ισχυρών εχθρών) είναι κατά τη γνώμη μου κωμικό και με ενοχλεί γενικά ως game mechanic ήδη από το Witcher 2. Ξέρω οτι το combat system του Risen έχει αρκετούς οπαδούς αλλά πιστεύω πως θέλει αρκετή δουλειά ακόμη.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Risen3-1Η επιστροφή της “κανονικής” μαγείας είναι μια ευχάριστη έκπληξη.

Η μηχανή γραφικών του Risen 3 μοιάζει να έχει μεταφερθεί αυτούσια από το Risen 2. Συγκρίνοντας τα δύο παιχνίδια δεν μπορώ να πω πως εντόπισα αξιοσημείωτες διαφορές, ούτε στους χαρακτήρες ούτε στα περιβάλλοντα. Περίμενα σαφώς κάτι καλύτερο σε αυτό τον τομέα και απογοητεύτηκα όταν είδα ότι ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει από το προηγούμενο παιχνίδι της σειράς. Όχι ότι το Risen 3 είναι ένα άσχημο παιχνίδι, αλίμονο, απλώς δεν υπάρχει εκείνη η πρόοδος που θα έδινε στον παίκτη την αίσθηση ότι παίζει όντως κάποιο sequel. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την επανάληψη αρκετών τοποθεσιών και χαρακτήρων με έκανε πολλές φορές να πιστέψω ότι παίζω ένα expansion του Risen 2 και όχι το επόμενο κεφάλαιο της σειράς. Ο ηχητικός τομέας βρίσκεται σε καλό επίπεδο, με τη μουσική να συνοδεύει ωραία τη δράση και να δίνει ταχύτητα και ένταση εκεί που χρειάζεται, για τις ομιλίες τα είπαμε ήδη, ενώ οφείλω να τονίσω (λόγω του… ένοχου παρελθόντος της Piranha Bytes στο ζήτημα των bugs) οτι δεν συνάντησα κανένα απολύτως crash και κανένα αξιοσημείωτο bug σε όλη τη διάρκεια του playthrough. Εύγε! Η απόδοση του παιχνιδιού στο σύστημα της δοκιμής ήταν σταθερά καλή (60 fps ή εκεί κοντά) με όλα τα επίπεδα λεπτομέρειας στο μέγιστο εκτός από το Depth of Field το οποίο αντιπαθώ ως εφέ και το απενεργοποίησα πλήρως. Σε ορισμένα σημεία υπήρξε αισθητή πτώση του framerate (π.χ. σε μάχες με πάρα πολλούς χαρακτήρες προς το τέλος του παιχνιδιού) αλλά γι’ αυτό φταίει μάλλον ο αρκετά παλιός επεξεργαστής του συστήματός μου και όχι ενδεχόμενο κακό optimization του παιχνιδιού.

Από περιέργεια ανέτρεξα στο review του Risen 2 που είχα γράψει για γνωστό περιοδικό του χώρου και το ξεφύλλισα μέχρι να φθάσω στο συμπέρασμα. Είχα γράψει τότε ότι το Risen 2 αποτελεί κλασικό παιχνίδι Piranha Bytes, με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια για να αντιμετωπιστούν τα χρονίζοντα προβλήματα. Το ίδιο ισχύει και για το Risen 3. Έχοντας παίξει πλέον έξι παιχνίδια από τους συγκεκριμένους developers (Gothic 1-3, Risen 1-3) έχω μάθει απ’ έξω και ανακατωτά τι θα πρέπει να περιμένω, από τη θετική και την αρνητική πλευρά. Πιστεύω πως το Risen 3 θα αρέσει περισσότερο στους πιστούς οπαδούς της σειράς από το Risen 2 λόγω της επανεμφάνισης ορισμένων “ιστορικών” χαρακτηριστικών της εταιρίας στο νέο παιχνίδι. Εγώ, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας, ευχαριστήθηκα λίγο περισσότερο το Risen 2. Λίγο το καινούριο τότε setting, λίγο η εξερεύνηση ενός άγνωστου κόσμου, λίγο το καλύτερο voice acting που με βοήθησε (όσο πρόστυχο κι αν ακούγεται) να εισέλθω βαθύτερα στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού, όλοι αυτοί οι παράγοντες συντέλεσαν στο να τελειώσω το παιχνίδι χωρίς να νιώσω κούραση, αντίθετα με το Risen 3 όπου ειδικά στην αρχή και όταν διαπίστωσα την ανακύκλωση πολλών στοιχείων σκέφθηκα “Θεέ μου, άντε πάλι από την αρχή”. Στην πορεία μου πέρασε γιατί, όπως γνωρίζουν καλά οι fans της Piranha Bytes, η εταιρία έχει τον τρόπο να στήνει ενδιαφέροντα και εθιστικά RPGs, όμως το τελικό αποτέλεσμα είναι και πάλι ένα παιχνίδι που είτε θα το λατρέψεις, εάν το προσεγγίσεις με συγκεκριμένη νοοτροπία και βάζοντας τα τρωτά του σημεία σε δεύτερη μοίρα, είτε θα το αντιπαθήσεις γιατί δεν κάνει τίποτα για να αλλάξει τις αμιφιλεγόμενες ιδιαιτερότητες της σειράς.

 

Το Risen 3 μας το διέθεσε η Enarxis Dynamic Media, η οποία διανέμει το παιχνίδι στην Ελλάδα

Pros

  • Εθιστικό gameplay
  • Μεγάλος πλούτος περιεχομένου
  • Καλή απόδοση και μηδενικά σοβαρά bugs
  • Ιδιαίτερο combat system

Cons

  • Ανακύκλωση περιοχών, προσώπων και μηχανής γραφικών από το Risen 2
  • Κάποια μικρά ζητήματα στο interface και την ταξινόμηση των quests
  • Ενίοτε “ύποπτο” voice acting
  • Ιδιαίτερο combat system

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 75%

75%

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

16 Comments

  1. Ισχύει. Btw, o voice actor του ήρωα στο Risen 3 είναι αυτός που κάνει τον Van Helsing στα ομώνυμα action-rpg και που η πλειοψηφία βρίσκει αρεστό. Οπότε Ναύαρχε, όπως λέει και ο Reggie Natonklainkaioiregges… https://i.chzbgr.com/maxW500/6663102464/hD414FFD7/
    Δεν ξέρω, ίσως να έχω καιρό να διαβάσω κείμενο του Αλεξ και να ξεσυνήθισα αλλά αν δεν ανέφερε για το κείμενο του Risen 2 θα νόμιζα ότι το κείμενο το είχε γράψει κανας ανερχόμενος editor (το Goo σκέφτηκα αλλά είναι συνεσταλμένο παιδι 🙂 ). Ναι, το βρήκα κάπως διαφορετικό από τα συνηθισμένα του κείμενα! 😛

  2. Ωραίο και αναλυτικό review!

    Borracho, o Admiral περιέγραψε τέλεια τη φωνή του πρωταγωνιστή, που δε παύει ποτέ να είναι από αστεία έως ενοχλητική, το λέω και το υπογράφω εγώ που έγραψα σχεδόν 60 ώρες για να κάνω όσο πιο “πλήρες” playthrough μπορούσα – και να πάρω όλα τα achievements βεβαίως-βεβαίως.

    Κατά τα άλλα, διαφωνώ κάθετα με κάθε λέξη :P.

    Καλά, υπερβάλλω. Βασικά, έχω δυο σημεία διαφωνίας.

    Ένα αφορά την υπερβολική ανακύκλωση στις τοποθεσίες. Σίγουρα, Antigua, Tacarigua, και αν έχεις το DLC, Isle of Thieves, είναι ξεσηκωμένες σχεδόν copy-paste από Risen 2 στο προσβάσιμο κομμάτι τους. Και καταλαβαίνω πως αν διαλέξεις να ξεκινήσεις σε κάποιο από αυτά αμέσως μετά το Crab Coast, το deja-vu θα είναι έντονο. Όμως, οι καινούργιες περιοχές, Calador, Kila, Taranis, Skull Island και το DLC Fog Island είναι κατά πολύ μεγαλύτερα και γεμάτα content – στα 3 πρώτα διαδραματίζεται πάνω από το 70% του παιχνιδιού, και είναι ολοκαίνουργια – ε, δε μπορείς να χαρακτηρίσεις συνολικά το παιχνίδι λόγω του 25% που λαμβάνει χώρα σε παλιές περιοχές.

    Δεύτερον, τα έγραψα και στο forum, αλλά θα το πω και εδώ – τα γραφικά μπορεί να μην είναι στην κορυφή της διαθέσιμης τεχνολογίας, αλλά δε καταλαβαίνω πως μπορεί κάποιος να πει ότι δεν είναι εμφανώς βελτιωμένα σε σχέση με το Risen 2, ειδικά τα περιβάλλοντα – και τεχνικά αλλά κυρίως σε αισθητικό αποτέλεσμα, όπου οι πολυχρωμία του Risen 3 στις τροπικές ζούγκλες όπου εξελίσσεται σημαντικό μέρος του παιχνιδιού είναι κλάσεις ανώτερη από την ατελείωτη πρασινάδα του Risen 2. Στα μοντέλα των χαρακτήρων δυστυχώς παρατηρείται αρκετή ανομοιογένεια στην ποιότητα, αλλά τα “καλά” είναι πολύ καλύτερα του Risen 2, με πρώτη και καλύτερη την Patty – in before porn corset jokes, αλλά δεν εννοώ αυτό.

    Από δω και πέρα, κάποιες δικές μου σκέψεις για το παιχνίδι, κουβέντα να γίνεται.

    Καλώς ή κακώς, η στροφή προς το πειρατικό setting που ξεκίνησε με το Risen 2 παραμένει λίγο-πολύ gimmick – δε μπορείς να πεις το Risen 3 παιχνίδι με πειρατικό θέμα: fantasy κόσμος είναι, και μάλιστα high fantasy, με μάγους, gnomes, goblins, golems, φαντάσματα, δαίμονες και το απαραίτητο εξώκοσμο κακό που απειλεί να καταστρέψει τον κόσμο. Η ιδιότητα του πρωταγωνιστή ως σπουδαίου πειρατή καπετάνιου, από σόι θρυλικών πειρατών μάλιστα, δεν επηρεάζει παρά πέντε-έξι ατάκες σε όλο το παιχνίδι – κατά τα άλλα, θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε τυχαίος μισθοφόρος.

    Οι χάρτες είναι πράγματι γεμάτοι ενδιαφέροντα σημεία, αλλά η χαρά της εξερεύνησης μετριάζεται κάπως από το γενικά φτωχό loot που χαρακτηρίζει τα παιχνίδια της εταιρείας – αυτό κάποτε ταίριαζε με το low-fantasy feeling των πρώτων Gothic, που όμως δεν υπάρχει πια και πιστεύω πως η PB πρέπει να το ξανασκεφτεί. Βρίσκεις μια δυσπρόσιτη περιοχή του χάρτη, ανακαλύπτεις πως είναι γεμάτη με πανίσχυρους εχθρούς, τους καθαρίζεις με τα χίλια ζόρια… και στο τέλος βρίσκεις ένα bag με 50gp, και ένα chest με 3 grog και 1 provision για να μη τα πιεις ξεροσφύρι – ε, το inner loot whore κάθε gamer ζορίζεται, ειδικά όταν αυτό το αποτέλεσμα είναι ο κανόνας και όχι η σπανιότατη εξαίρεση.

    Αν διαλέξεις Demon Hunter faction, το σύστημα μάχης φέρνει ακόμα πιο πολύ σε Witcher 2 – αντί για signs έχουμε runes, με το συνδυασμό Δύναμη -Ταχύτητα- Αντοχή στα χτυπήματα (ποια αντοχή, γίνεσαι για ένα ολόκληρο λεπτό τελείως άτρωτος) να αποτελεί στην ουσία legit god mode – οι παλιότεροι θα θυμηθούν και το Vampire The Masquerade – Redemption, όπου ένας παρόμοιος συνδυασμός blood disciplines καταργούσε οποιαδήποτε έννοια πρόκλησης στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού.

    Οι ναυμαχίες έχουν το γούστο τους, αλλά θεωρώ τις μάχες με τα sea beasts το χειρότερο σημείο του παιχνιδιού, σε σημείο που σκέφτηκα σοβαρά το rage uninstall.

    Το Skull Island όπου διαδραματίζεται το τέλος του παιχνιδιού, θα επωφελούνταν με πιο «σφικτό» design – είναι τεράστιο και με εκατοντάδες high-level εχθρούς, που όμως σε εκείνο το σημείο δε προσφέρουν πλέον καμία πρόκληση και απομένει η σφαγή τους με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ απουσιάζουν τα πλούσια quests – μόνο το dungeon όπου είναι φυλακισμένη η Chani ξεχωρίζει, κατά τα άλλα το νησί θα μπορούσε να είναι 50% μικρότερο και με ακόμα πιο γενναία έκπτωση στους εχθρούς, ώστε η τελική ευθεία πριν τον τερματισμό να μην δίνει την αίσθηση του filler content, που άλλωστε το παιχνίδι δε χρειάζεται.

    Με προβληματίζει που κοινό και κριτικοί δεν μιλάνε αρνητικά για το DLC μοντέλο που ακολούθησε η εταιρεία. Για ένα παιχνίδι που κοστίζει 50 ευρώ κανονικά, άλλα 10 ευρώ σε Day 1 DLC, και μάλιστα όχι φρου-φρου και αρώματα αλλά καθαρό content, και όλοι το δέχονται πλέον σαν φυσιολογικό;

    Πω, πρέπει να πάω για ρεκόρ wall-of-text. Σταματάω εδώ, μπας και δε καταστρέψω πλήρως την πιθανότητα να διαβάσει κάποιος τι έγραψα.

  3. Πεθαίνω για σχόλια-σεντόνια Γκού!

    Δεν έχω παίξει ακόμη το δεύτερο Ρίζεν και γενικά διστάζω…αρχίζω να συναισθάνομαι πως έχω ΚΑΙΡΟ να παίξω καλό και βαρβάτο rpg (ας μην γελιόμαστε, από το Dragonfall) και ακόμη και ‘κεινο δεν ήταν αυτό που περιμένω από ένα Wasteland 2. Gothic 4-Risen 2-Risen 3 πάνω κάτω υπάγονται περίπου στην ίδια συνωμοταξία ποιότητας, με το Gothic 4 να είναι ελαφρώς υποδεέστερο των Risen, αν το έχω αντιληφθεί σωστά, έτσι;

    Με ‘φαγε το “έτσι, για το γαμώτο, επειδή το αγόρασα” playthrough του Watch Dogs και υποπτεύομαι πως αν βάλω κανένα Divinity θα πάθω την πλάκα της ζωής μου 🙂

  4. Review που διαβάζεις με συνοδεία γουισκιού και ξηροκάρπιου και με την αισθαντική φωνή της Πάολας να σου χαϊδεύει τα αυτιά..:p
    Έχει και άσμα για soundtrack παιχνιδιού με “θαλασσινό” setting η αοιδός https://www.youtube.com/watch?v=_ZVCuJWB-T8 :):)
    Ωραίο review Άλεξ. Άντε να δούμε πότε θα την αρχίσω την σειρά αυτή.

  5. Στάσου, μύγδαλα – όταν λες Gothic 4, εννοείς το Arcania – Gothic 4?

    Ακόμα και ο πλέον ορκισμένος εχθρός των Risen, δε νομίζω να μπορούσε να υποστηρίξει ανερυθρίαστα πως οποιοδήποτε παιχνίδι της σειράς έχει παρόμοιο χάλι με το ανοσιούργημα στο οποίο η JoWood τόλμησε να κοτσάρει το βαρύ όνομα Gothic.

    Πέρα πάντως από τις φανμποϊκές κορώνες μίσους, το Arcania δεν έχει καμία από της σχεδιαστικές, αμφιλεγόμενες ιδιαιτερότητες που αναφέρει και ο Admiral – απλά δεν είναι Gothic, αλλά ένα μετριότατο action-RPG χωρίς ίχνος από μερακλωμένη ψυχασθένεια στο σχεδιασμό του.

  6. The hype is dead, ανοιγωντας το περιμενα ενα 90% σουπερ γυοαουα παιχνιδουμπα, επειδη το πρωτο μου αρεσε τοσο πολυ και ειχα μεγαλες προσδοκιες.
    Τωρα μαλλον σκεφτομαι να παιξω το 2, παρα να παω για αυτο που θα κοστιζει περισσοτερo.
    Ωραιο ριβιου παντως και μου αρεσει που καθε συντακτης εχει παντα ενα special προσωπικο touch στο κειμενο του που τον ξεχωριζει, αυτο κανει ειναι η μεγαλη διαφορα σας σε σχεση με της μεγαλες gaming ιστοσελιδες

  7. Αναλυτικότα το το post του Μεγάλου Παλαιού 🙂 Δυστυχώς στο θέμα της ανακύκλωσης περιεχομένου θα πρέπει να επιμείνω, Ακόμα και οι καινούριες περιοχές αποτελούνται από μοντέλα, χαρακτήρες, αντικείμενα, textures κλπ που τα είδαμε και τα χορτάσαμε στο Risen 2. Η διαφορετική διαρρύθμιση πιστεύω πως δεν αρκεί για να δώσει στον παίκτη τη αίσθηση ότι παίζει πραγματικά κάτι καινούριο. Το αυτό και για τα γραφικά, ασφαλώς υπάρχουν βελτιώσεις εδώ κι εκεί αλλά θεωρώ πως αν δει κάποιος τρίτος μια screenshot του Risen 2 και μια του 3 θα ζοριστεί να βρει ποια είναι από το καινούριο παιχνίδι. Θέλω πολύ να συζητήσω το θέμα του Skull Island αλλά θα το αποφύγω για την ώρα για να μη γεμίσουμε τα comments με spoilers 😀

  8. Thanks! Μου άρεσε το Risen 2 αλλά γνωρίζω ότι ανήκω στη μειοψηφία. Είναι από τα ελάχιστα παιχνίδια τα τελευταία χρόνια που έκανα δύο κολλητά πλήρη playthroughs, κυριολεκτικά το ξεζουμισα. Ίσως για αυτό το Risen 3 να μου φάνηκε μια από τα ίδια, ποιος ξέρει. Αντικειμενικα το Risen 3 είναι πιο πλήρες παιχνίδι, εγώ όμως κόλλησα πιο πολύ με το 2. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

  9. Κι όμως, ενώ όντως στο Van Helsing ταιριάζει γάντι, στο Risen 3 η διαρκώς “είμαι-και-πολύ-ζόρικος-να-ούμε-δικέ-μου” απόδοση είναι στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορη – αλλά στην πιο ρεαλιστική περίπτωση, ενοχλητική.

    Πιστεύω φταίει λιγότερο ο voice actor που αλλού έχει δώσει αξιόλογα αποτελέσματα, και περισσότερο ο voice director που δε μπόρεσε να τον κατευθύνει σωστά…

  10. Για το Skull Island, για αυτό έχουμε ολόκληρο topic αφιερωμένο στα Risen στο forum – έλα να ανταλλάξουμε spoilers to our hearts’ content.

    http://ragequit.gr/forum/games/2234-risen-world?start=60 😉

    Ok, τώρα καταλαβαίνω καλύτερα τι εννοείς ανακύκλωση. Εξακολουθώ να έχω ενστάσεις.

    Επειδή το Risen 2 το έχω πολύ πρόσφατο (πριν 3 μήνες το έπαιξα) αυτή την ανακύκλωση που λες την πρόσεξα μόνο στα αντικείμενα, κάτι που θεωρώ και απόλυτα φυσιολογικό – παιχνίδι της ίδιας σειράς είναι, και δε βλέπω το λόγο να σχεδιαστούν από την αρχή πιάτα, πιρούνια, κηροπήγια, σεντούκια και τα 50 διαφορετικά μαντζούνια που έχει το παιχνίδι.

    Έχει ενδιαφέρον αυτό που λες για τα screenshots – εγώ πάλι πιστεύω πως οι βελτιώσεις είναι ιδιαίτερα εμφανής στους εξωτερικούς χώρους, και ίσως έχει ενδιαφέρον να ποστάρουμε πράγματι σχετικές screenshots από τα 2 παιχνίδια – όχι εδώ στα comments, αλλά στο σχετικό forum topic.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL