REVIEWS

YESTERDAY ORIGINS

H Ισπανική Pendulo Studios είναι μία εταιρεία που αναμφισβήτητα απολαμβάνει τον σεβασμό της συντριπτικής πλειοψηφίας των φίλων της κατηγορίας των adventure games. Έχοντας μέχρι στιγμής δώσει στο κοινό την “Runaway” τριλογία, το “The Next BIG Thing”, αλλά και το “Yesterday”, έχει με το σπαθί της καταφέρει να λογίζεται ως ένας εκ των πιο σοβαρών και αφοσιωμένων στο είδος developers, των οποίων μάλιστα τα παιχνίδια ξεχωρίζουν για τα πολύ όμορφα γραφικά τους. Ασφαλώς δε λείπουν κι εκείνοι που της καταλογίζουν ότι μετά από πέντε παιχνίδια –που δεν είναι πέντε αν συνυπολογίσουμε και “Hollywood Monsters” και “Igor: Objective Uikokahonia” – δεν έχει καταφέρει να κάνει το μπαμ στο χώρο, δημιουργώντας μία μεγάλη επιτυχία και ταυτοχρόνως αξιομνημόνευτη εμπειρία. Δεν είναι καθόλου τυχαίος ο συχνός παραλληλισμός της με την Animation Arts, με κύριο γνώμονα την πληθώρα παιχνιδιών που έχουν αμφότερες δημιουργήσει, δίχως όμως να έχει αισθητά ξεχωρίσει κάποιο εξ’ αυτών.

Στην περίπτωση της Animation Arts διαφωνώ, μια και θεωρώ το “Lost Horizon” ένα πολύ αξιόλογο adventure game, που δεν έτυχε της αναγνώρισης που του άξιζε. Όσον αφορά στην Pendulo Studios, έχω την αίσθηση ότι, μετά τα τρία “Runaway”, έχυσε δύο φορές την καρδάρα με το γάλα, τόσο με το εύκολο και πολύ σύντομο “The Next BIG Thing”, όσο και με το “Yesterday”, για τ’ οποίο έγραψα το εξής τον Μάιο του 2012, στο review που έκανα: «Φανερώνοντας όλα τα κομβικά σημεία της ιστορίας του πολύ νωρίς και ολοκληρώνοντας κάποια άλλα πολύ βιαστικά, βαδίζει γοργά προς το φινάλε, σαν να ολοκληρώνει μία τυπική διαδικασία, δίχως να προσφέρει ποτέ τη μεγάλη κορύφωση που περιμένει ο παίκτης». Αργότερα πληροφορήθηκα ότι το “Yesterday” όντως ολοκληρώθηκε πρόωρα, λόγω έλλειψης κεφαλαίων. Ήταν πασιφανές άλλωστε ότι οι Ισπανοί είχαν πολλά ακόμη να πουν στη συγκεκριμένη ιστορία, αλλά δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να το πραγματοποιήσουν και o τότε publisher, η Focus Home Interactive, προφανώς δεν είχε διάθεση να επενδύσει περισσότερα χρήματα στο συγκεκριμένο project.

Yesterday Origins Snap1Η γκαλερί Petit φιλοξενεί σπάνια εκθέματα

Τ’ αποτέλεσμα ήταν να δούμε ένα παιχνίδι που “φώναζε” ότι στον πυρήνα του διέθετε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον story, που δυστυχώς όμως δεν αποδόθηκε με τον τρόπο που έπρεπε και που του άξιζε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι στο ίδιο review έκανα λόγο για «το πρώτο gaming χαστούκι του 2012», λόγω των πολλών προσδοκιών που είχε δημιουργήσει το “Yesterday” κατά το στάδιο σχεδιασμού του, στις οποίες δε κατάφερε ν’ ανταποκριθεί. Δεν είναι δύσκολο φαντάζομαι να καταλάβετε ότι δέχθηκα με μεγάλη ικανοποίηση και νέες προσδοκίες για ένα αρμόζoν κλείσιμο της ιστορίας, την είδηση περί σύμπραξης της Pendulo Studios με τη Microids, με σκοπό τη δημιουργία του sequel του παιχνιδιού, που φέρει τον τίτλο “Yesterday Origins”.

ΠΛΑΙΣΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Υπό νορμάλ συνθήκες κάπου εδώ θ’ άρχιζα να γράφω περί του σεναρίου της νέας περιπέτειας. Στην παρούσα περίπτωση αυτό είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να το πράξω, για δύο λόγους: Ο πρώτος έχει να κάνει με την αποφυγή αποκάλυψης ζωτικών στοιχείων ολόκληρου του story, που αφορά πλέον και στα δύο μέρη του “Yesterday”. Ο δεύτερος έγκειται στ’ ότι αν αποκαλύψω όσα είχαν προηγηθεί στον προ τετραετίας τίτλο, θ’ αφαιρέσω μεγάλο μέρος της ευκαιρίας που δίνεται πλέον στον καθέναν σας να παίξει back-to-back τα δύο παιχνίδια, καθώς οι συνθήκες είναι ιδανικές για κάτι τέτοιο. Για να καλύψω λοιπόν τόσο όσους έχουν ολοκληρώσει το “Yesterday”, όσο κι εκείνους που πρόκειται να έρθουν για πρώτη φορά σ’ επαφή με τη σειρά, θ’ ακολουθήσω μία μέθοδο που ουδόλως συνηθίζω: Θα κάνω copy-paste όσα είχα αναφέρει προ τεσσάρων ετών, μαζί με την εικόνα που μου έδωσε το Origins αναφορικά με το αν κλείνει ομαλά την ιστορία ή όχι.

«Στο ξεκίνημα αναλαμβάνουμε το ρόλο του Henry White και του συνεργάτη του, James Cooper, που εργάζονται για την φιλανθρωπική οργάνωση “Τα παιδιά του Δον Κιχώτη”. Σκοπός τους είναι να βρουν τους άστεγους που πιθανώς κρύβονται στο εσωτερικό του σιδηροδρομικού σταθμού Cadway για να τους γλυτώσουν από ενδεχόμενο κίνδυνο, καθώς συνεχώς πληθαίνουν τα πτώματα φτωχών και άπορων ατόμων που εντοπίζονται απανθρακωμένα ή κακοποιημένα, κατόπιν βασανισμού που είχαν υποστεί όσο ήταν ακόμη εν ζωή, αποτέλεσμα της δράσης ενός μανιακού δολοφόνου. Aκόμη πιο παράξενο είναι ότι στην παλάμη του χεριού τους είναι χαραγμένο το γράμμα Υ. Σύντομα έρχονται αντιμέτωποι με τον Choke, έναν περίεργο χαρακτήρα που δείχνει να έχει σχέση με τη δραστηριότητα της σατανιστικής οργάνωσης “Order of the Flesh”, η δράση της οποίας είχε απότομα διακοπεί και χαθεί στα βάθη των αιώνων. Συνδυάζοντας τις τελετές λατρείας του σατανά, με μεθόδους βασανισμού και τεχνικές αλχημείας, τα μέλη της είχαν ανακαλύψει τη δυνατότητα απόκτησης αθανασίας. Ο Cooper, στην προσπάθειά του να σώσει τον Henry δε διστάζει να πυροβολήσει και να σκοτώσει τον Choke και να σακατέψει το πόδι του συνεργάτη του, Borris. Κάπου εκεί έρχεται η πρώτη ανατροπή της ιστορίας, καθώς διαπιστώνουμε ότι οι σκοποί των Henry και Cooper δεν είναι τόσο αγνοί όσο αρχικά δείχνουν.

Yesterday Origins Snap2O Borris αποτελεί το δεξί χέρι του John

Στη συνέχεια μεταφερόμαστε ένα χρόνο αργότερα και παρακολουθούμε τον, πολυεκατομμυριούχο πλέον, Henry White να υποδέχεται στο γραφείο του τον John Yesterday. Ο τελευταίος δε θυμάται τίποτα για την ύπαρξή του, τα παιδικά χρόνια, τη δουλειά ή την οικογένειά του. Το μόνο που ξέρει είναι ότι εργάζεται για την White Enterprises και οφείλει τα πάντα στον Henry, καθώς ήταν εκείνος που είχε φροντίσει για την ανάρρωσή του, μετά από απόπειρα αυτοκτονίας που είχε κάνει ευρισκόμενος στο Παρίσι. Ο Henry τον πληροφορεί ότι του είχε αναθέσει να ψάξει την υπόθεση της σατανιστικής οργάνωσης και τα τελευταία ευρήματά του τον είχαν εξωθήσει στην απόφαση να τερματίσει τη ζωή του. Σύντομα ο John θα βρεθεί για μία ακόμη φορά στο Παρίσι, προκειμένου να θυμηθεί τί είχε συμβεί κατά την προηγούμενη επίσκεψή του εκεί, όπως και να ξεδιαλύνει όλα τα αναπάντητα ερωτηματικά περί της ίδιας του της ύπαρξης. Ποια είναι η μυστηριώδης γυναίκα που εμφανίζεται στιγμιαία στη μνήμη του; Γιατί η ανάμνηση ενός μπλε πουλιού δείχνει να σημαίνει κάτι σημαντικό γι’ αυτόν; Ποια η σημασία του συμβόλου Y, που κουβαλά κι ο ίδιος στην παλάμη του;»


Το “Yesterday Origins” αναλαμβάνει να πλαισιώσει ορθά το σενάριο και να ρίξει φως σ’ όλα τα ερωτήματα που άφησε αναπάντητα ο προκάτοχός του. Το έργο του μόνο εύκολο δεν είναι, ευτυχώς όμως φέρνει εις πέρας μ’ επιτυχία την αποστολή του. Στο ξεκίνημα ελέγχουμε τον Miguel De Fuentenegra, που βρίσκεται φυλακισμένος σ’ ένα κελί, κρατούμενος της Ιεράς Εξέτασης, με την κατηγορία ότι δεν είναι άλλος απ’ τον ίδιο τον υιό του Σατανά. Στην προσπάθειά του να δραπετεύσει θα βρει έναν απροσδόκητο σύμμαχο στο πρόσωπο του Gines de Orduna, επικεφαλής μοναχού του μοναστηριού της Santa Brigida. Η συνέχεια θα μας βρει να παρακολουθούμε, σε κατοπινό χρόνο, τον John Yesterday να ετοιμάζει, σε συνεργασία με τη σύντροφό του, Pauline Petit, την πώληση ενός σπάνιου αντικειμένου απ’ την αντικερί του πατέρα της στην πολυεκατομμυριούχο Victoria Baxter. Θ’ ακολουθήσουν κι άλλα ταξίδια στον χρόνο, όπως εκείνο που θα μας μεταφέρει στο μοναστήρι της Santa Brigida και στη δράση του μαθητευόμενου στην αντιγραφή ιερών κειμηλίων μοναχού Deacon Yago. Το πώς δένουν όλες αυτές οι επιμέρους αφηγήσεις, τόσο μεταξύ τους όσο και με τα γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού, επί της ουσίας αποτελεί το φορτίο που έχει αναλάβει το “Yesterday Origins”, που εν τέλει αποδεικνύει και πιστοποιεί, για μία ακόμη φορά, αυτό που άπαντες γνωρίζουμε: Ότι όταν υπάρχουν χρήματα εκεί που το ταλέντο περισσεύει, μόνο θετικό μπορεί να είναι τ’ αποτέλεσμα που θα προκύψει.

Ακριβώς λόγω του ότι το πρώτο παιχνίδι, σ’ αντίθεση με το παρών sequel, δεν είχε κυκλοφορήσει σ’ άλλη πλατφόρμα πέραν του PC, οι developers κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν προκειμένου να μπορεί να παίξει κάποιος το “Origins” δίχως να έχει πρότερα απαραιτήτως ολοκληρώσει το “Yesterday”. Οι πληροφορίες που δίνονται για τ’ αρχικό κεφάλαιο, τόσο μέσω του κινητού του πρωταγωνιστή, όσο και του site που επισκέπτεται απ’ τον υπολογιστή του, εν πολλοίς καταφέρνουν να εγκλιματίσουν τον παίκτη, κατά τη γνώμη μου όμως όχι στο βαθμό που ισχυρίζονται οι άνθρωποι της Pendulo Studios, που, ούτε λίγο ούτε πολύ, κάνουν λόγο για μη αναγκαιότητα ολοκλήρωσης της αρχικής περιπέτειας για να καταλάβει κάποιος όσα θα παρακολουθήσει στο δεύτερο αυτό μέρος. Η συμβουλή μου είναι η εξής: Όσοι -καλώς, όπως ήρθαν πλέον τα πράγματα- δεν είχατε ασχοληθεί με το “Yesterday” μέχρι σήμερα, κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και παίξτε εκείνο πριν καταπιαστείτε με τη συνέχειά του, ώστε να έχετε πλήρη και σφαιρική εικόνα για όσα μας διηγούνται οι Ισπανοί. Οι υπόλοιποι έχετε την καλύτερη αφορμή για ένα δεύτερο playthrough του τίτλου του 2012, κάτι που ευχαρίστως θα έκανα κι εγώ αν δε πιέζανε οι ημερομηνίες παράδοσης τόσο αυτού του review όσο κι ορισμένων ακόμη. Αυτό που μπορώ με σιγουριά να πω, μετά και την έλευση του δεύτερου αυτού μέρους, είναι ότι αξίζει να παίξει κάποιος τη σειρά, για ν’ απολαύσει μία σκοτεινή -κι επιτέλους ολοκληρωμένη- ιστορία, τελείως διαφορετική απ’ οτιδήποτε άλλο μας είχαν προσφέρει προ αυτής οι Ισπανοί.

Yesterday Origins Snap3Ποια είναι αυτή η μυστηριώδης… μούμια;

ΝΕΟ INTERFACE

Όπως έγραψα και παραπάνω, η Pendulo Studios φημίζεται, καθόλου άδικα, για τη γραφική αρτιότητα των παιχνιδιών που παραδίδει. Απ’ τον κανόνα αυτό δε θα μπορούσε να ξεφύγει το νέο πόνημά της, που αν εξαιρέσουμε κάποιες “κακοτεχνίες” στο 3D μοντέλα των χαρακτήρων κατά τη διαδικασία προσεκτικής παρατήρησής τους, οπότε και η κάμερα ζουμάρει πάνω τους, κατά τ’ άλλα παραδίδει σεμινάριο καλοσχεδιασμένων χώρων. Υπάρχουν στιγμές που το παιχνίδι πραγματικά κόβει την ανάσα με την ποιότητα και τη ζωντάνια των γραφικών του, ενώ και το animation των διαφόρων χαρακτήρων κινείται σ’ υψηλότατα επίπεδα, τόσο κατά τη διάρκεια που περιφερόμαστε στις απανταχού τοποθεσίες όσο και στα διάφορα cut sequences.

Από κοντά ακολουθεί κι ο ηχητικός τομέας, με το εκπληκτικό main theme να κλέβει, για μία ακόμη φορά, την παράσταση όσον αφορά στη μουσική. Εκτός αυτού όμως εντοπίζεται πλήθος ακόμη υψηλής αισθητικής ενορχηστρώσεων που ταιριάζουν ιδανικά μ’ όσα παρακολουθούμε. Με πλήρη συναίσθηση αυτού που λέω, έχω την εντύπωση ότι το “Yesterday Origins” είναι το adventure με το υψηλότερο άθροισμα μουσικών κομματιών που ερεθίσανε τ’ αυτί μου εδώ και πολλά χρόνια και γι’ αυτό πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια στους Ισπανούς. Όπως το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και για τα αγγλόφωνα voice overs, που μάλιστα καταφέρνουν ν’ αποδοθούν με διαφορετική προφορά όπου χρειάζεται, όπως στην περίπτωση του νεαρού Fergus Quinlan. Τι κι αν, παρακολουθώντας κάποιος τα ending credits, διαπιστώνει ότι υφίστανται άτομα που έχουν δανείσει τις φωνές του σε περισσότερους του ενός χαρακτήρες; Τ’ αποτέλεσμα μετράει κι αυτό είναι σαφέστατα θετικό. Τα σέβη μου πάντως στον Dave Gasman που “ζωντάνεψε” πέντε ολόκληρα πρόσωπα της ιστορίας, με τ’ αντίστοιχο θηλυκό έργο να τ’ αναλαμβάνει η χαρισματική Christina Batman.

Επειδή όμως έχουμε αισίως φτάσει στην εποχή που και τα adventure games έχουν multiplatform χαρακτήρα, στην εκκίνηση αντικρίζουμε ένα ασυνήθες μήνυμα για τους φίλους της κατηγορίας: “This game is better played with a controller”. Ο εν λόγω ισχυρισμός επιβεβαιώνεται στην πορεία του παιχνιδιού για τους λόγους που θ’ αναλύσω στη συνέχεια.  Ο χειρισμός της περιπέτειας φέρει μία πολύ σημαντική διαφοροποίηση σε σχέση μ’ αυτόν που έχουμε κατά νου όταν κάνουμε λόγο για point ‘n’ click adventure game. Έτσι λοιπόν για να χρησιμοποιήσουμε κάποιο αντικείμενο που έχουμε συλλέξει επί ενός hotspot, η σχετική διαδικασία ακολουθεί την αντίστροφη φορά από εκείνη που γνωρίζαμε έως σήμερα. Πρώτα κλικάρουμε στο hotspot, παίρνουμε μία πιο κοντινή εικόνα του κι εν συνεχεία ακολουθεί η επιλογή του αντικειμένου απ’ το inventory μας, με την ανάλογη προσοχή να το εφαρμόσουμε ακριβώς στο σημείο που απαιτείται, όπου και αναβοσβήνει η σχετική ένδειξη. Σημαντικό ρόλο στην πρόοδό μας παίζει η προσεκτική παρατήρηση όλων των αντικειμένων, αλλά και καθενός χαρακτήρα που συναντάμε, καθώς, σε συνεργασία με το περιεχόμενο των διαλόγων, οδηγούν στην εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων, που με τη σειρά τους αποθηκεύονται, δίπλα απ’ τα αντικείμενα, στο inventory μας και που επίσης χρησιμοποιούμε. Θα δώσω ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα μέσα απ’ το παιχνίδι του τρόπου με τον οποίο φέρνουμε εις πέρας τα ζητούμενα. Σ’ ένα σημείο καλούμαστε ν’ αποσπάσουμε κρυφά ένα αντικείμενο, δίχως να γίνουμε αντιληπτοί από ένα πρόσωπο. Αφού κατανοήσουμε τι είδους αντιπερισπασμό οφείλουμε να δημιουργήσουμε, κλικάρουμε πάνω στο hotspot, στη συνέχεια επιλέγουμε απ’ το inventory μας τί ακριβώς θα χρησιμοποιήσουμε κι εν συνεχεία το εικονίδιο που αφορά στον αντιπερισπασμό. Τα δύο τελευταία μπορούν να γίνουν και μ’ αντίστροφη σειρά, καθώς αυτή ευτυχώς δεν είναι αυστηρά προκαθορισμένη.

Yesterday Origins Snap4Μερικοί απ’ τους καλύτερους γρίφους εντοπίζονται στο μοναστήρι της Santa Brigida

Μπορεί να μου πήρε κάποια ώρα να το συνηθίσω, το εν λόγω χαρακτηριστικό όμως, σε συνδυασμό με την ανάγκη προσεκτικής παρατήρησης σ’ οτιδήποτε κι οποιονδήποτε συναντάμε, ένιωσα να δίνει μία αισθητή πνοή ανανέωσης στο πεδίο των point ‘n’ click adventures.  Μοιάζει να παντρεύει με πολύ όμορφο τρόπο όσα επί χρόνια γνωρίζαμε με το χαρακτηριστικό της ενδελεχούς παρατήρησης προσώπων και πραγμάτων που διακρίνει (και) τα νεότερα Sherlock Holmes παιχνίδια. Εξίσου όμορφη, όσο και καλοδεχούμενη, είναι κι η δυνατότητα πλήρους περιστροφής των αντικειμένων που συλλέγουμε, που οδηγεί στην αποκάλυψη επιμέρους hotspots. Σημειώστε επίσης ότι υφίστανται και χώροι όπου, κατόπιν του σχετικού ζουμ που επέρχεται, η οριζόντια ή κάθετη κίνηση, με χρήση του gamepad ή του ποντικού, είναι απαραίτητη και οδηγεί στην αποκάλυψη επιπλέον χρήσιμων στοιχείων.


ΛΥΤΡΩΣΗ

Φτάνοντας λοιπόν στο ζήτημα του προτιμότερου τρόπου ενασχόλησης με το “Yesterday Origins”, είναι αλήθεια ότι η χρήση του mouse δεν οδηγεί στα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Αυτό αφ’ ενός διότι κατά τη διαδικασία παρατήρησης το συνεχόμενο πάτημα του αριστερού κουμπιού σε συνδυασμό με την κίνηση του ποντικιού δεν είναι κι η πιο άνετη διαδικασία, αφ’ ετέρου επειδή όταν συγκεντρώνονται πολλά αντικείμενα εντός του inventory προκύπτει ένα πρόβλημα. Αυτό έγκειται στ’ ότι αν χρειαστεί να εμφανίσουμε εκείνα που δεν είναι ορατά κι απευθείας προσβάσιμα, όντας στο τέρμα αριστερό ή δεξιό τμήμα του inventory , η σχετική εναλλαγή μεταξύ του συνόλου όσων κουβαλάμε έχει μία δυσκολία εκτέλεσης, που συχνά αποτυγχάνει, οπότε και δεν αποκλείεται να σας εκνευρίσει. Δε δοκίμασα να παίξω με gamepad, αλλά νομίζω ότι όντως τα πράγματα θα είναι απείρως απλούστερα, αφού ο συνδυασμός σταυρού και stick φαντάζει σαφώς πιο λειτουργικός. Επαναλαμβάνω πάντως ότι, με τα όποια μικροπροβλήματα μπορεί να συνεπάγεται η χρήση mouse, το interface του “Yesterday Origins” μου άρεσε και ένιωσα ότι αποτελεί κάτι νέο. Εκείνα που δε μου άρεσαν είναι η μορφή του κέρσορα –που είναι ένας άχαρος, generic, σταυρός-, η ελαφρά δυσκολία ν’ αντιληφθεί κάποιος πότε αυτός “συναντά” ένα hotspot, καθώς κι η άτσαλη διαδικασία προβολής όλων των σημείων αλληλεπίδρασης με χρήση του space button, αφού οι σχετικές ενδείξεις αναβοσβήνουν γρήγορα και για μικρό χρονικό διάστημα. Τα κουσούρια αυτά χαρακτηρίζανε και τον προκάτοχο του “Yesterday Origins”, όπως ακριβώς συνέβαινε και με την απουσία δυνατότητας manual saving.

Όπως όμως κατ’ επανάληψη τόνισα παραπάνω, εκείνο που πρωτίστως μ’ ενδιέφερε προσωπικά ήταν αν θα κατάφερνε το sequel να διορθώσει τις σεναριακές υστερήσεις του πρώτου “Yesterday” και σ’ αυτό κρίνω ότι τα πήγε πολύ καλά. Ειδικά εκείνοι που θα διαλέξουν να παίξουν τα δύο παιχνίδια με τη σειρά, θα έχουν την ευκαιρία ν’ απολαύσουν μία μεγάλη και χορταστική ιστορία, που τόσο άδοξα και βιαστικά έδειξε να κλείνει στο πρώτο μέρος.

Yesterday Origins Snap5Τα πάντα απαιτούν προσεκτική παρατήρηση

Ασφαλώς η πορεία δε θα μπορούσε παρά να περιλαμβάνει και τους απαραίτητους γρίφους, που και πολλοί στον αριθμό είναι και ενδιαφέρον παρουσιάζουν. Είναι αρκετά τα σημεία που το παιχνίδι μας καλεί να σκεφτούμε τί ακριβώς περιμένει από εμάς να πράξουμε. Η Pendulo Studios δείχνει να έλαβε σοβαρά υπόψη τα παράπονα που υπήρξαν κατά το παρελθόν για τον πολύ χαμηλό δείκτη δυσκολίας των “The Next BIG Thing” και “Yesterday” και, σε συνεργασία με τη Microids, ανεβάζει αρκετά τον πήχη στη νέα αυτή δημιουργία της, χαροποιώντας έτσι τους θιασώτες της κατηγορίας. Βέβαια, μια και μιλάμε για τίτλο που απευθύνεται και στο XBOX One-PS4 κοινό, μη περιμένετε κάποια βαριά σπαζοκεφαλιά, οπωσδήποτε όμως δεν είναι το παιχνίδι που φαντάζει ως ένα ολιγόωρο σφηνάκι χαρακτηριστικής ευκολίας. Μια κι αναφέρθηκα στη διάρκεια, προσωπικά ξεπέρασα τις 10 ώρες ενασχόλησης με το “Yesterday Origins”, επειδή όμως αυτό συνέβη σε προχωρημένες βραδινές ώρες δίχως την απαραίτητη διαύγεια πνεύματος και χωρίς να εντοπίσω εξ’ αρχής κάποια αντικείμενα, θα έλεγα ότι είναι απολύτως εφικτό να τ’ ολοκληρώσει κάποιος σε μονοψήφιο αριθμό ωρών, που όμως θεωρώ ότι δε θ’ απέχουν πολύ απ’ τις δέκα.

Βασικού ατού του “Yesterday Origins” είναι η ανά τακτά διαστήματα παρουσία μας σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, που οδηγεί σε μία συνεχή τόνωση του ενδιαφέροντος, δίχως ν’ αφήνει τον παίκτη να νιώσει ότι κουράζεται. Αντιθέτως ενισχύει την προσμονή για το μεγάλο φινάλε, που κατά τη γνώμη μου κλείνει με μαεστρικό τρόπο μία απ’ τις πιο αξιόλογος σεναριακά περιπέτειες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι καθόλου τυχαίο τ’ ότι θεωρώ το “Origins” ως το πιο “λυτρωτικό” sequel που μπορώ να θυμηθώ για οποιοδήποτε adventure game, υπό την έννοια ότι με την άφιξή του δίνει εκ νέου αξία στον προκάτοχό του, που πλέον παύει να φαντάζει ως μία πολύ καλή αλλά ανολοκλήρωτη ιδέα.

ΜΑΣ ΤΑΠΩΣΕ

Έστω και με καθυστέρηση τεσσάρων ετών λοιπόν, η ιστορία του John Yesterday ολοκληρώνεται όπως της αξίζει. Δεν έχω τον παραμικρό ενδοιασμό να παραδεχθώ ότι, κατόπιν και της άφιξης του “Origins”, θεωρώ τη συγκεκριμένη σειρά το καλύτερο και πιο ενδιαφέρον adventure game που μας έχουν δώσει μέχρι σήμερα οι Ισπανοί developers στη δωδεκαετή παρουσία τους στο χώρο. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που το 2012 αμφισβητήσανε την ικανότητά τους να μας προσφέρουν ένα σκοτεινό story, αποδεικνύεται όμως περίτρανα ότι αυτή υπήρχε, έλειπε όμως τ’ αναγκαίο budget, που αδίκησε κατάφωρα την προσπάθειά τους. Με το που της δόθηκε η ευκαιρία, η Pendulo Studios φρόντισε να βουλώσει στόματα -σε κάποιο βαθμό μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνεται και το δικό μου-, αφήνοντας υποσχέσεις γι’ ακόμη καλύτερες δουλειές στο μέλλον. Και ναι, η βαθμολογία που βλέπετε μαρτυρά ότι, αν εξαιρέσουμε τα remakes / remasters (“Downfall“, “Day of the Tentacle“), έχουμε να κάνουμε με το συνολικά καλύτερο, μέχρι στιγμής, adventure game για το 2016, πάντα κατά την προσωπική μου άποψη και φυσικά μεταξύ όσων ήρθα ο ίδιος σ’ επαφή.

Yesterday Origins Snap6Σαν πίνακας ζωγραφικής…

Σπεύδω επίσης να σημειώσω ότι ξεκάθαρα αποτελεί ένα ακόμη δείγμα αξιόλογης παραγωγής από μέρους της Microids απ’ τη στιγμή που εισήλθε στο γκρουπ της Anuman Interactive. Κι επειδή οι Ισπανοί έχουν στα συρτάρια τους τουλάχιστον μία ακόμη ιστορία, εκείνη του “Day One”, για τ’ οποίο δε κατάφεραν να χρηματοδοτηθούν απ’ το κοινό, δε μπορώ παρά να εύχομαι τα καλύτερα για την εμπορική πορεία του “Yesterday Origins”, αλλά και τη συνολικότερη σύμπραξη των δύο αυτών παραδοσιακών δυνάμεων του χώρου των adventure games. Α, για να μη το ξεχάσω, το τελευταίο achievement που ξεκλειδώνουμε έχει την ονομασία “This is Not the End”. Λέτε;

Τον κωδικό για την πραγματοποίηση του παρόντος review μας παραχώρησε η Enarxis Dynamic Media, την οποία και ευχαριστούμε πολύ.

karkasSpecs 4

Pros

  • Αναμφισβήτητα έχει θέση στην ολιγομελή εκείνη κατηγορία παιχνιδιών που το sequel είναι καλύτερο του αρχικού μέρους
  • Ιδιαιτέρως ατμοσφαιρικό soundtrack, που αποτελεί μία ακουστική πανδαισία
  • Ένα νέο interface, που φέρνει αέρα ανανέωσης στην κατηγορία
  • Ικανοποιητικός αριθμός γρίφων, ποικίλης δυσκολίας
  • Το -ολοκληρωμένο πλέον- story του είναι απ’ τα πιο ενδιαφέροντα που έχουμε συναντήσει τα τελευταία χρόνια σε adventure game
  • Υψηλής ποιότητας γραφικά, στα πρότυπα των τίτλων της Pendulo Studios…

Cons

  • …αλλά με εμφανή υστέρηση στα 3D μοντέλα των χαρακτήρων κατά τα close-ups, που πιθανώς αποτελεί κουσούρι της Unity engine
  • Η λειτουργία της εμφάνισης των hotspots δεν είναι η καλύτερη δυνατή
  • Ο τελείως generic κέρσορας, αλλά κι η σχετική δυσκολία ν’ αντιληφθούμε πότε αυτός συναντάει κάποιο hotspot
  • Απουσία manual saving
  • Σχεδόν σπρώχνει τον παίκτη να παίξει με gamepad κι όχι με mouse
  • Όσο φιλότιμη προσπάθεια κι αν καταβάλανε οι Ισπανοί για τ’ αντίθετο, είναι αρκετά δύσκολο να σταθεί σεναριακά δίχως να έχει κάποιος ασχοληθεί με τον προκάτοχό του, ενώ χάνει και μεγάλο μέρος της γοητείας του
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 85%

85%

Μάνος Καρκαλέμης

Ο Μάνος δε μπορεί παρά να νιώθει ευτυχής που ασχολήθηκε ενεργά με την gaming αρθρογραφία στα χρόνια 2009-2017, οπότε και του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει reviews για κάποια adventure games-διαμάντια, όπως "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

4 Comments

  1. Μολις το τερματησα…το παιχνιδι τα σπαει παιδια και απο σεναριο και απο γριφους…απο τα καλυτερα back to back που θυμαμαι μιας και το πρωτο δεν το ειχα τελειωσει..μανο πολλα συγχαρητηρια για το αρθρο σε ολα ευστοχος απως παντα…

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL