TRIALS OF MANA

Το τελευταίο διάστημα, το ενδιαφέρον για τα remakes παλαιότερων τίτλων έχει αναζωπυρωθεί κατακόρυφα, κυρίως μετά την τεράστια εμπορική επιτυχία του Resident Evil 2 και του Final Fantasy VII στο PS4. Από μια άποψη, είναι λογικό. Όσοι ζήσαμε από πρώτο χέρι την εξέλιξη των video games, δεν είναι και τόσο εύκολο πια να αντικρίσουμε τα αγαπημένα μας παιχνίδια: είτε γιατί οπτικά έχουν γεράσει άσχημα είτε γιατί παίζοντας τα ξανά, διαπιστώνουμε ότι εντέλει δεν ήταν κάτι τρομερό. Απλώς τότε ήμασταν μικρότεροι και έμοιαζαν όλα καταπληκτικά. Φυσικά, δεν υπάρχει τίποτε μεμπτό σε αυτό, κάθε πράγμα στο καιρό του (δε συμπληρώνω την παροιμία, κάντε το εσείς), αλλά είναι κοινό μυστικό ότι κάποιοι από εμάς θα θέλαμε να ξαναζήσουμε τα «παιχνίδια της νιότης μας», φιλτραρισμένα με την τεχνολογία του σήμερα. Τα νούμερα δείχνουν ότι αυτοί οι κάποιοι είναι πολλοί, οπότε αφού υπάρχει η ζήτηση, με τη σειρά της θα πρέπει να καλυφθεί με την ανάλογη προσφορά.

Μεταξύ άλλων, ένα από τα παιχνίδια που υπήρχε μεγάλη ζήτηση για remake ήταν το Seiken Densetsu 3 ή αλλιώς Trials of Mana της Squaresoft. Ο κυριότερος λόγος ήταν ότι το συγκεκριμένο JRPG του 1995 κυκλοφόρησε αποκλειστικά στην Ιαπωνική αγορά και δε βρήκε το δρόμο του προς τη Δύση, παρά μόνο μέσω ενός ανεπίσημου fan patch που μπορούσε να εγκαταστήσει κάποιος σε έναν SNES emulator. Η αλήθεια είναι ότι το πρωτότυπο παιχνίδι μεταφράστηκε επίσημα όταν συμπεριλήφθηκε σε μία πρόσφατη συλλογή του Nintendo Switch, αλλά επί της ουσίας, η πρώτη εμφάνιση του Trials of Mana στις δυτικές αγορές γίνεται με το παρόν remake της Square Enix. Ένα remake που πρωτίστως φρόντισε να παραμείνει κατά πολύ μεγάλο ποσοστό πιστό στον αρχικό τίτλο, μία εξέλιξη που σίγουρα θα χαροποιήσει όσους είχαν την τύχη να το παίξουν, αλλά πιθανόν να μην εντυπωσιάσει κάποιον που θα έχει σήμερα την πρώτη του επαφή με το παιχνίδι.

Το Trials of Mana διηγείται μια απλή ιστορία μεταξύ του καλού και του κακού, όπως συμβαίνει συνήθως στην Ιαπωνική μυθοπλασία. Σε έναν φανταστικό σύμπαν και πριν από χιλιάδες χρόνια, η Mana Goddess, η δημιουργός και η αρχή των πάντων, έπλασε τον κόσμο με τη χρήση του πανίσχυρου Sword of Mana. Όμως το Κακό προσπάθησε να καταστρέψει το πανέμορφο δημιούργημα της θεότητας, στέλνοντας τους οκτώ δαίμονες της καταστροφής, ονόματι Benevodons. Μετά από μια σφοδρή μάχη, η Mana Goddess επικράτησε και σφράγισε τους οκτώ δαίμονες μέσα σε ισάριθμα mana stones, εμπλουτίζοντας παράλληλα τον κόσμο με τη δύναμή τους (το επονομαζόμενο Mana), εξ’ ου και η ύπαρξη της μαγείας. Όμως, η εξάντληση της Mana Goddess ήταν τόσο μεγάλη, που αναγκάστηκε να πέσει σε αιώνιο λήθαργο, υιοθετώντας τη μορφή ενός γιγαντιαίων διαστάσεων δέντρου.

Το παιχνίδι διαδραματίζεται σε μία έκρυθμη περίοδο, όπου οι σχέσεις μεταξύ των τριών μεγάλων βασιλείων της περιοχής (Altena, Ferolian και Nevarl) δεν βρίσκονται στα καλύτερά τους, με την προσπάθεια επιβολής να οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις. Όπως για παράδειγμα, η απόπειρα απελευθέρωσης των Benevodons από τη φυλακή τους, ιδιαίτερα τώρα που η ισχύς του Mana για κάποιο λόγο έχει αρχίσει να φθίνει. Στο σημείο αυτό, μπαίνουν στην υπόθεση οι έξι πρωταγωνιστές της περιπέτειας, όπου ο καθένας για τους δικούς του προσωπικούς λόγους, προσπαθούν να ανακόψουν τα σκοτεινά σχέδια όποιου στοχεύει στην ολοκληρωτική καταστροφή του κόσμου.

Ο ρόλος του παίκτη ξεκινά όταν καλείται να επιλέξει τρεις από τους έξι ήρωες που θα αποτελέσουν την ομάδα του. Η επιλογή αυτή είναι αρκετά πιο σημαντική απ’ ότι φαντάζεστε, καθώς ανάλογα με ποιους θα διαλέξουμε, διαφοροποιούνται κάποια κομμάτια της ιστορίας, ακόμα και το τι θα αντιμετωπίσουμε στην τελική αναμέτρηση. Βέβαια, σε γενικές γραμμές, η κεντρική ιδέα δεν αλλάζει δραματικά, εντούτοις αν κάποιος επιθυμεί να δει όλες τις πτυχές της πλοκής, θα χρειαστεί να ολοκληρώσει τουλάχιστον δύο playthroughs.

Αν θα το πράξετε αυτό, εξαρτάται και από το κατά πόσο θα σας αρέσει η εν λόγω ιστορία, η οποία δεν παρουσιάζει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί, ενώ θα λέγαμε ότι γίνεται προβλέψιμη πολύ γρήγορα. Μάλιστα, πάσχει αρκετά και στον τομέα της διήγησης, όντας δέσμια των περιορισμών του πρωτότυπου παιχνιδιού. Συγκεκριμένα, οι διάλογοι είναι λιγοστοί, πέραν δηλαδή εκείνων που είναι απαραίτητοι για να δώσουν ώθηση στην πλοκή, ενώ η αλληλεπίδραση μεταξύ των χαρακτήρων είναι σχεδόν ανύπαρκτη, με αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνεται σε κανένα σημείο το συναισθηματικό δέσιμο του παίκτη με τους πρωταγωνιστές του παιχνιδιού. Αποδίδοντας όμως τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, οι ελαφρώς διαφορετικές εκδοχές της ίδιας ιστορίας αποτελούν μια αξιοσημείωτη ιδιαιτερότητα, σίγουρα καλοδεχούμενη και εν μέρει δικαιολογεί τη σχετικά μικρή, για JRPG, διάρκεια του παιχνιδιού (το main quest διαρκεί περίπου είκοσι ώρες).

Παρ’ όλα αυτά, το Trials of Mana δεν υπολείπεται καθόλου σε περιεχόμενο. Ο κόσμος που διαδραματίζεται το παιχνίδι παρουσιάζεται αρκετά γεμάτος, έχει ικανοποιητική ποικιλία διαθέσεων και εξερευνούμε τα μυστικά του σε πραγματικό χρόνο. Κάθε περιοχή που επισκεπτόμαστε διακρίνεται είτε σαν πόλη, όπου είμαστε ασφαλείς και αγοράζουμε εξοπλισμό, αντικείμενα ή κοιμόμαστε στα πανδοχεία, είτε σαν πεδίο δράσης με διαφόρων ειδών τέρατα να ελλοχεύουν, ανακόπτοντας την πορεία μας, ενώ οι χάρτες είναι συμπυκνωμένοι και όχι ιδιαίτερα εκτενείς, πλην ελαχίστων περιπτώσεων (όπου και εκεί σπάνε σε «ορόφους»). Το ενσωματωμένο minimap σύστημα βοηθάει πάρα πολύ, υπερβολικά θα λέγαμε, καθώς απεικονίζει τόσο που βρίσκεται ο επόμενος στόχος μας όσο και αν υπάρχει προσπελάσιμο μονοπάτι μπροστά μας ή όχι. Συνεπώς, αρκεί να ακολουθήσουμε το αστεράκι για να προχωρήσουμε παρακάτω, χωρίς να σημαίνει ότι το παιχνίδι δεν επιβραβεύει όσους παραστρατούν. Για την ακρίβεια, τους επιβραβεύει κατά πολύ, καθώς είθισται οι χάρτες είναι γεμάτοι με χρήσιμα αντικείμενα που περιμένουν κάποιον να τα πάρει, οπότε προτείνεται ανεπιφύλακτα να ανοίξει κανείς ολόκληρο τον τρέχοντα χάρτη, προτού περάσει στον επόμενο.

Μπορεί λοιπόν η δομή της περιπέτειας να είναι αρκετά γραμμική, οι επιλογές όμως που μας δίνονται σε επίπεδο παραμετροποίησης των χαρακτήρων μας είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικές. Φυσικά, κάθε χαρακτήρας έχει τα δικά του ατού που είναι σοφό να τα εκμεταλλευτούμε πλήρως, αλλά μέσω ενός ευέλικτου skill tree και των ανάλογων training points που κερδίζουμε από τη συλλογή experience, μπορούμε να του αποδώσουμε σχεδόν όποιο κλάση επιθυμούμε (healer, πολεμιστή, μάγου). Μάλιστα, όταν οι ήρωες μας φτάσουν το 18^ο level, έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν μεταξύ light και dark path, το καθένα με τα δικά του προτερήματα και μειονεκτήματα, ενώ οι επιλογές μας αυξάνονται στο 38^ο level, ισχυροποιώντας ακόμα περισσότερο τις κλάσεις τους. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον ο τρόπος που έχει υλοποιηθεί το σύστημα ανάπτυξης χαρακτήρων, το οποίο «σηκώνει» πολλούς πειραματισμούς, αλλά και αρκετό farming για συλλέξετε ακριβώς τα αντικείμενα που χρειάζεστε, μέχρι να απομυζήσετε το καλύτερο δυνατό από τους χαρακτήρες σας.

Ούτως ή άλλως, τα αποτελέσματα των πειραματισμών σας φαίνονται άμεσα. Οι real-time μάχες του παιχνιδιού έχουν γρήγορο ρυθμό και βασίζονται στο τρίπτυχο combos/χρήση spell/χρήση αντικειμένων. Με τον όρο combo, μη φανταστείτε τίποτε μπλεξίματα δακτύλων σαν να παίζετε 1 vs 1 beat’ em up, απλώς υπάρχουν τρεις με τέσσερις απλούστατοι συνδυασμοί που οφείλετε να απομνημονεύσετε και όλα θα πάνε καλά. Όσο χτυπάμε τους εχθρούς και, κυρίως, όσο αποδοτικότερα εκτελούμε τα combos, τόσο γεμίζει μια ειδική μπάρα, από την οποία ενεργοποιείται μια special επίθεση, αρκούντως ζημιογόνα για το θύμα, εφόσον την εφαρμόσουμε.

Σε κάθε μάχη, ελέγχουμε έναν χαρακτήρα τη φορά (με την αλλαγή γίνεται on-the-fly πατώντας ένα κουμπί) και οι υπόλοιποι ελέγχονται αυτόματα από την ΑΙ, ενώ όποτε θελήσουμε να χρησιμοποιήσουμε ένα αντικείμενο από το inventory ή να εκτελέσουμε κάποιο spell (moves όπως τιτλοφορούνται), η δράση παγώνει. Όπως είναι γνωστό, σε όλα τα παιχνίδια (ανεξαιρέτως) που η ΑΙ αναλαμβάνει να ελέγξει τους συνοδοιπόρους μας, συνήθως τα κάνει μούσκεμα. Το Trials of Mana δε ξεφεύγει από τον κανόνα, καθώς ουκ ολίγες φορές θα δείτε την AI να οδεύει χαρωπά προς μια επερχόμενη fireball ή να μη σας κάνει healing όταν το χρειάζεστε απεγνωσμένα, αλλά υπάρχουν εξίσου φορές που ακολουθεί κατά πόδας τα βήματά σας, κυρίως μιμούμενη τις κινήσεις σας (π.χ. όταν κάνετε dodge). Βέβαια, μέσω ενός menu, μπορείτε να δώσετε κάποιες κατευθυντήριες γραμμές, όπως π.χ. να επιτίθενται στον ίδιο εχθρό με τον κεντρικό μας χαρακτήρα ή το πόσο συχνά θα χρησιμοποιούν healing items, αλλά εννοείται ότι ποτέ δεν καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις. Σε γενικές γραμμές όμως, δεν αντιμετωπίσαμε σοβαρά προβλήματα ή να νοιώσαμε την ανάγκη να νταντεύουμε συνεχώς τους εναπομείναντες χαρακτήρες του team – με την εξαίρεση ορισμένων boss-fights.

Βέβαια, σ’ αυτό οφείλεται και το σχετικά χαμηλό επίπεδο δυσκολίας του παιχνιδιού, τουλάχιστον στο Normal που το ολοκληρώσαμε. Σίγουρα θα αντιμετωπίσετε κάποιες δυσκολίες στην αρχή, αλλά άπαξ και αναβαθμίσετε τους ήρωες σας στο τρίτο class (μετά το 38^ο level δηλαδή) και φροντίσετε να αναβαθμίζετε τακτικά τον εξοπλισμό τους, η πρόκληση μειώνεται αισθητά. Άλλωστε, από ένα κεφάλαιο και έπειτα, οι πόντοι εμπειρίας μοιράζονται σε αφθονία, αφενός γιατί τα boss-fights γίνονται… συνήθειο, αφετέρου υπάρχει η πιθανότητα διπλασιασμού των κερδισμένων experience μετά από κάθε μάχη, εφόσον ασχοληθείτε στοιχειωδώς (το τονίζουμε) με τη συλλογή μικρών κάκτων (!) που παρέχουν μόνιμα buffs στην ομάδα μας. Το θετικό στην όλη ιστορία είναι ότι οι μάχες δε γίνονται εύκολα βαρετές (ίσως γιατί το μανιώδες button-mashing από μόνο του δεν ωφελεί), ενώ μερικές μάχες με τα bosses είναι από τις εντυπωσιακότερες και πιο συναρπαστικές που έχουμε παίξει εδώ και καιρό. Εξάλλου, μετά το πέρας του main-game, το παιχνίδι προσφέρει μπόλικο post–game περιεχόμενο, ξεκλειδώνοντας νέες κλάσεις και πανίσχυρα bosses και σίγουρα αποτελεί ένα πολύ όμορφο κερασάκι στην εύγευστη τούρτα που ονομάζεται Trials of Mana.

Ομολογουμένως, αν και το Trials of Mana δείχνει την ηλικία του σε τομείς όπως η δομή του storytelling και η γραμμική δράση του, στους υπόλοιπους η προσαρμογή του στα σημερινά δεδομένα έχει επιτευχθεί ομαλά, με την Square Enix να έχει λάβει πολλές σωστές αποφάσεις και γενικά η ενασχόληση μαζί του να αποτελεί μια πολύ ευχάριστη εμπειρία για τους λάτρεις των JRPG. Σίγουρα, στο οπτικό κομμάτι το παιχνίδι δεν προκαλεί ντελίριο ενθουσιασμού: έντονα χρώματα να συνδυάζονται με συχνά μέτριας ποιότητας υφές στα περιβάλλοντα, που ευτυχώς δε στερούνται ποικιλίας, ενώ ο σχεδιασμός και το animation των χαρακτήρων, αν και συμπαθητικά, μάλλον έχουν μείνει δύο-τρία χρόνια πίσω. Το soundtrack όμως αποτελεί μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, καθώς δανείζεται τις μελωδίες του πρωτότυπου (ρεμιξαρισμένες φυσικά, αν και υπάρχει επιλογή να παίξετε με εκείνες του SNES), όντας υπέροχα πιασάρικο και ιδανικό συνοδευτικό των προσπαθειών σας, αλλά για μια ακόμη φορά με απαράδεκτο αγγλικό voice-over. Χωρίς συζήτηση, προτιμήστε το ιαπωνικό, όσο και αν κάποιες φορές οι ψιλές φωνές των θηλυκών χαρακτήρων μπορούν να γίνουν λιγάκι κουραστικές.

Συνεπώς, αν στο παρελθόν είχατε παίξει και αγαπήσει το Seiken Densetsu 3, τότε η απόκτηση του Trials of Mana θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Αν από την άλλη δεν είχατε την ευκαιρία να το πράξετε και θέλετε να δοκιμάσετε την τύχη σας με έναν άρτιο και κλασικό JRPG τίτλο, δε θα βρείτε καλύτερη ευκαιρία από το remake της Square Enix. Μακάρι η παρουσία του να δώσει το έναυσμα για τη δημιουργία ενός καινούριου μέλους της σειράς Mana. Κάτι τέτοιο θα είχε σίγουρα ενδιαφέρον.

Ευχαριστούμε θερμά τη CD Media για την παροχή του review code.