REVIEWS

ANNA-EXTENDED EDITION

Είχε καιρό να μου συμβεί αυτό. Όταν πρωτοκυκλοφόρησε το Anna το 2012, δεν έδωσε κανείς σημασία. Ανύπαρκτο marketing, αδιάφορη γραμματοσειρά στον τίτλο, Στημικό αϊκον που παρέπεμπε σε ίντι τριτάντζα που δεν θα πλησίαζες ούτε στη χειρότερη απελπισία, βάλε και την first person προοπτική την οποία αντιπαθούν οι περισσότεροι από τους παραδοσιακούς αντβεντσουράδες, δεν ήθελε και πολύ για να γίνει το κακό. Όταν τα παιδιά της Dreampainters κυκλοφόρησαν πριν από περίπου επτά μήνες την Extended Edition του παιχνιδιού, ο κόσμος συνέχισε να τους αγνοεί. Γιατί να μας νοιάξει που το τάδε αδιάφορο πράμα θα είχε ξαφνικά “νέες τοποθεσίες και γρίφους” και ως έξτρα μπόνους το -σίγουρα βαρετό και αδιάφορο- soundtrack του;

Anna1
Save Us From The Wolf

Κοίτα να δεις τώρα χούμορ που έχει το Σύμπαν, Τακτικέ Αναγνώστη. Το Anna το τσίμπησα ως μέρος κάποιου πρόσφατου Humble Bundle. Ειλικρινά δεν είχα την παραμικρή διάθεση ή επιθυμία ν’ασχοληθώ μαζί του. Όταν είδα πως ήταν στο πρόγραμμα των Steam Trading Cards, φυσικά και το άνοιξα ψυχωτικά, με κάθε καλή πρόθεση να φαρμάρω τις κάρτες του, να τις πουλήσω στο Marketplace και από ‘δω παν κι οι άλλοι.

Την πρώτη ζημιά την έκανε η αρχική οθόνη. Στοιχειωμένες κιθάρες και λιτό πιάνο πάνω από μια καλλιτεχνική άποψη της κοιλάδας Ayas, όπου εκτυλίσσεται η δράση. Κάτι μου έκανε κλίκ, μου ψιθύρισε στο αυτί να έρθω μέσα. Πάτησα “Start New Game” με κάθε καλή πρόθεση να το κλείσω μόλις διαπίστωνα τί επικά βαρετή μούφα θα ήταν. Δυόμιση ώρες αργότερα, εντελώς χαμένος στο βαθύ, παγανιστικό μυστήριο του παλιού ξυλουργείου, συνειδητοποίησα πως είχα αργήσει κανένα μισάωρο για κάποια υποχρέωση. Το έκλεισα όπως όπως, οπλίστηκα με την πρώτη απαράδεκτη δικαιολογία που μου ήρθε στο μυαλό και πετάχτηκα έξω.

Anna2
Redrum

Την δεύτερη φορά που το άνοιξα, έπαιξα σερί μέχρι να το τελειώσω και αμέσως κάθισα να γράψω ρηβιού. Δίχως την παραμικρή υπερβολή, το Anna Extended Edition είναι ένα από τα πιο ώριμα, καλογραμμένα και ανατριχιαστικά παιχνίδια ψυχολογικού τρόμου που είχα ποτέ την χαρά να βιώσω. Και παρά το γεγονός ότι πάει καιρός από την κυκλοφορία του, νιώθω υποχρεωμένος να βροντοφωνάξω από τις στέγες, πως το Anna είναι το παιχνίδι που περίμεναν όσοι απογοητεύτηκαν -έστω και λίγο- από το Amnesia: A Machine For Pigs.

Πρίν σπεύσετε να αρπάξετε τα δικράνια και τους πυρσούς σας όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η περιπέτειά μας ξεκινά μέσα στην χαρούμενη βορειο-Ιταλική λιακάδα, πλάι σε ένα γάργαρο ρέμα, με ένα παλιό εγκαταλειμένο ξυλουργείο μπροστά μας. Υποδυόμαστε έναν καθηγητή μέσης εκπαίδευσης, το ημερολόγιο του οποίου αποκαλύπτει ότι πρόσφατα υπέστη νευρικό κλονισμό για ομιχλώδεις και αδιευκρίνιστους λόγους -όποιος έχει δουλέψει έστω μισή μέρα στη μέση εκπαίδευση, θα νιώσει τεράστια συμπάθεια για τον ανώνυμο πρωταγωνιστή- και τίποτε περισσότερο. Για κάποιο λόγο, έχει βγει τσάρκα στο δάσος και κάτι τον έχει τραβήξει, ασυναίσθητα σχεδόν, στην τοποθεσία όπου ξεκινάμε την περιπέτειά μας. Το πρώτο σημείο που με κέρδισε το Anna, είναι πως, σε αντίθεση με άλλους horror τίτλους που σε ξεκινάνε σε ψυχιατρεία, κάστρα και φριχτά χασάπικα, με διακόσια ζόμπια στο κατόπι σου, εκβιάζοντας κατά κάποιο τρόπο το συναίσθημα του τρόμου, το Anna ξεκινάει εντελώς ρεαλιστικά, με ένα περίπατο στο δάσος, μια εμπειρία με την οποία μπορεί να ταυτιστεί ο καθένας.

Anna3
Μια από τις παγανιστικές τελετές που καλούμαστε να ολοκληρώσουμε.

Ο τρόπος που η περιπέτεια σου αποκαλύπτει σταδιακά το τί έχει συμβεί αλλά και γιατί βρίσκεσαι στο συγκεκριμένο χώρο, είναι υποδειγματικός. Με εξαιρετική σκηνοθεσία και αίσθηση του μυστηρίου, το Anna βουτάει απευθείας στην κατάμαυρη, παγανιστική καρδιά της μεσαιωνικής Ευρώπης και σε παρασύρει σε ένα μεταφυσικό ταξίδι απαράμιλλου τρόμου. Ήταν πάμπολλες οι στιγμές που ανατρίχιασα σύγκορμος, όχι για ένα φτηνό “μπού”, αλλά γιατί τα πράγματα που έβλεπα στην οθόνη σε συνδυασμό με το εξαιρετικό sound design, με πείραζαν βαθιά. Το Anna αφηγείται μια κατάμαυρη ιστορία και τη διαχειρίζεται εξαιρετικά, τόσο σε θέμα ρυθμού όσο και σε επίπεδο σκηνοθεσίας.

Ένα επιπλέον μπόνους είναι πως ο κόσμος του παιχνιδιού είναι ιδιαίτερα δυναμικός. Ανάλογα με το πόσο καλά θα αποκρυπτογραφείτε τα μυστήρια του ξυλουργείου, τόσο πιο θαυμαστά και ανατριχιαστικά πράγματα θα βλέπετε. Αν φερ’ ειπείν μαζέψετε δυο-τρία βιβλία και κατορθώσετε να ολοκληρώσετε την επίκληση που περιγράφουν, ενδέχεται να αλλάξει ολόκληρο το δωμάτιο γύρω σας, να βυθιστείτε σε μια υποδιάσταση του εφιάλτη, με δικούς της νόμους και κανόνες. Σημειώνω εδώ πως υπάρχουν οκτώ διαφορετικά φινάλε στην περιπέτεια, ανάλογα με το πόσο κοντά θα φτάσετε στην ανακάλυψη της αλήθειας και πάμπολλα υπερφυσικά δυναμικά events, όπως και αρκετές κρυμμένες σημειώσεις και βιβλία, τα οποία αν ανακαλύψετε, θα βιώσετε και το αληθινό φινάλε της περιπέτειας. Μπορεί να είναι λίγο παραπάνω ζόρι, αλλά πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο.

Anna4
Burned down their hanging trees and it’s hot here, hot here, hot here (Oh, got a curse we cannot lift…)

Σε τεχνικό επίπεδο, ο τίτλος είναι αξιοπρεπέστατος, ειδικά αν σκεφτούμε πως δημιουργήθηκε από μια μικρή, ανεξάρτητη ομάδα. Το ηχητικό design και οι ομιλίες που ακούγονται είναι εξαιρετικές, το ίδιο και τα χαλασμένα όμορφα μουσικά θέματα που συνοδεύουν την κάθοδό μας στην τρέλα. Τα γραφικά επίσης βρίσκονται σε πολύ καλό επίπεδο και πετυχαίνουν απολύτως να σε βυθίσουν στον κόσμο του παιχνιδιού. Ο χειρισμός είναι ο ίδιος που θυμάστε από τα παραδοσιακά first person adventures. Κινούμαστε κανονικά στο χώρο με τα πλήκτρα W,A,S,D και με το πλήκτρο “I”, ανοίγει το inventory μας στο κάτω μέρος της οθόνης, απ’όπου μπορούμε να διαλέξουμε αντικείμενα για να χρησιμοποιήσουμε στην οθόνη ή και να τα συνδυάσουμε μεταξύ τους. Οι γρίφοι του παιχνιδιού είναι ιδιαίτερα ικανοποιητικοί και η μεγαλύτερη δυσκολία τους έγκειται στην αποκρυπτογράφηση ορισμένων από τα κείμενα που συναντάμε, ώστε να καταλάβουμε τί ακριβώς πρέπει να κάνουμε παρακάτω ώστε να προχωρήσουμε. Αρκετοί από αυτούς μάλιστα, είναι απευθείας “δάνεια” από την πρώτη νιότη των adventures και θα κάνουν τους βετεράνους ανάμεσά σας να χαμογελάσουν νοσταλγικά. Σημειώνω επίσης, ότι προς μεγάλη μου ανακούφιση, δεν υπάρχει ούτε ένα φρικτό full screen pop-up puzzle στηριγμένο σε κάποιο βλακώδες επιτραπέζιο που να χαλάει το ρυθμό της περιπέτειας. Προσθέστε εδώ και την ύπαρξη ενός sanity meter, το οποίο φαγώνεται σταδιακά όσο γίνεστε μάρτυρες διαφόρων φρικτών και αποτρόπαιων και έχετε ένα adventure game παλαιάς κοπής με τα όλα του.

Anna5
Keep You Close

Αν και το παιχνίδι τερματίζεται μέσα σε περίπου πέντε ώρες, φτάνοντας στο βέλτιστο αποτέλεσμα, μπορείτε άνετα να δαπανήσετε 7-8 ώρες αν σκοπεύετε να ξεζουμίσετε εντελώς τον τίτλο και να φτάσετε το πολυπόθητο 100% completion. H σχέση τιμής-απόδοσης δηλαδή, είναι εξαιρετική.

Το Anna ήταν για μένα μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς. Ένας τίτλος που με άφηνε παγερά αδιάφορο, ήρθε, εντελώς από σπόντα και μου χάρισε μια αξέχαστη gaming εμπειρία. Ειδικά ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο σου αποκαλύπτει σταδιακά το τί έχει συμβεί, σε συνδυασμό με τις δυναμικές αλλαγές σε κάθε περιβάλλον, χτίζουν έναν εφιάλτη εντελώς προσωπικό.

H Anna είναι η τρομακτικότερη κοπέλα που δε γνώρισε κανείς, ποτέ.

Anna6
Nobody Gets Out Of Here Alive

BorrachoSysSpecs

Pros

  • Πολύ καλογραμμένο, αληθινά τρομακτικό στόρι
  • Έξοχα σκηνοθετημένο, με αρτιότατο εικαστικό τομέα
  • Πολύ καλό επίπεδο στους γρίφους του
  • Πολλαπλά φινάλε και διαρκής, δυναμική αναπροσαρμογή του κόσμου ανάλογα με τις ενέργειές μας μέσα σε αυτόν.

Cons

  • Σχετικά σύντομη διάρκεια
  • Σε ορισμένα σημεία, δεν καθίσταται απόλυτα σαφές τί πρέπει να κάνουμε ώστε να προχωρήσουμε παρακάτω και τριγυρίζουμε ωσάν τις άδικες κατάρες
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 88%

88%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

16 Comments

  1. Αν ξεπεράσεις την πρώτη μισή ώρα που είναι λίγο αργή και δεν σε προετοιμάζει με την καμία για το τί ακολουθεί, θα καραγουστάρεις. Άγριος, μαύρος παγανισμός. Αν είχε βγει το 1993-1994, θα ήταν κι αυτό στα φοβερά αφιερώματα για “το σατανισμό στα κομπιούτερ που διαφθείρει τη νεολαία” μαζί με Sins of the Fathers και Ultima 8 🙂

  2. Ενδέχεται να έπεσαν τόσες βελτιώσεις στην Extended Edition (δεν έπαιξα ποτέ την αρχική) ώστε να το μεταμόρφωσαν ριζικά (όπως το πρόσφατο παράδειγμα του Space Hulk) και να ξεπέρασαν τους όποιους περιορισμούς. Είναι και σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή, βγαίνει και σε εκπτώσεις/bundles τακτικά, το χτυπάς με κλειστά μάτια.

    Αγνός πρωτο-παγανιστικός τρόμος.

  3. Επαθα το ίδιο ακριβώς πράγμα με τον borracho. Το άρχισα λόγο ότι έπαιζε και σε linux και παρά τα τεράστια τεχνικά του προβλήματα που είχε τότε στην κυριολεξία με απορρόφησε στον κόσμο του.
    Πάρα πολύ καλό game αν και έχει μερικούς αρκετά δύσκολους γρίφους. Πλέον το έχουν διορθώσει τελείως και κάποιος που θα παίξει τώρα θα το ευχαριστηθεί.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL