EDITORIALS

Free-to-play single player. Γίνεται;

Οι πρόσφατες δηλώσεις στελεχών της Crytek περί ολοκληρωτικής μετάβασης της εταιρίας στην παραγωγή free-to-play (f2p εν συντομία) games, δεν το κρύβω, με προβλημάτισαν έντονα. Ανήκω στο μπλοκ των παικτών που θεωρούν το Crysis ώς ένα από τα καλύτερα σύγχρονα FPS, θεωρώ άδικη την εντύπωση περί “interactive benchmark” και θα ήθελα πολύ να δω περισσότερα games στο ίδιο ύφος. Δυστυχώς, αν οι δηλώσεις του επικεφαλής της εταιρίας δεν έχουν παρερμηνευθεί, το μέλλον μοιάζει δυσοίωνο για τους φανατικούς των single player games. Ολοένα περισσότερες εταιρίες θεωρούν το multiplayer ως αναπόσπαστο κομμάτι των σύγχρονων triple-A games, ενώ το επιχειρηματικό μοντέλο του free-to-play με microtransactions θεωρείται από πολλούς ειδικούς ως ο τελικός προορισμός για το gaming γενικότερα. Τι θα γίνει όμως με τις single player campaigns; Πώς μπορούν να επιβιώσουν σε έναν κόσμο όπου θα θεωρούνται δευτερεύον χαρακτηριστικό; Μπορεί το μοντέλο του free-to-play να εφαρμοστεί με επιτυχία στο single player και αν ναι, πώς;

Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μια απάντηση στο βασικό ερώτημα. Πώς θα μπορούσε κάποια εταιρία να αποκομίσει έσοδα από ένα f2p single player game; Τι θα μπορούσε να προσφέρει στους gamers ώστε να δοκιμάσουν μεν το παιχνίδι, αλλά να έχουν ταυτόχρονα κίνητρο να ξοδέψουν χρήματα; Ίσως η απάντηση να έρθει πιο εύκολα αν στήσουμε μια υπόθεση εργασίας βασισμένη σε ένα σύγχρονο single player game όπως το Elder Scrolls V: Skyrim. Εδώ υπάρχουν αρκετές… ενδιαφέρουσες πιθανότητες, για παράδειγμα η Bethesda θα μπορούσε να προσφέρει στους παίκτες δωρεάν τη main campaign αλλά να απαιτήσει χρηματικό αντίτιμο για το “ξεκλείδωμα” των sidequests και των Guild quests. Άλλη πιθανότητα, η δραστική επιβράδυνση του levelling για τους δωρεάν χρήστες και η πώληση booster packs για όσους το επιθυμούν. Τρίτη και πιο αμφιλεγόμενη προοπτική, η προσθήκη loot που μπορεί κάποιος να αγοράσει μόνο με πραγματικά χρήματα και όχι με in-game gold. “Γεια σας, τι θέλετε; Dragonscale Armor; Πολύ ευχαρίστως, 4,99 δολάρια παρακαλώ! Λυπάμαι, δε δεχόμαστε Septims.” Ο αντίλογος σε όσους γκρινιάξουν για το… άρμεγμα, απλός: πληρώστε 50-60 δολάρια για την πλήρη έκδοση ώστε να αποκτήσετε πρόσβαση σε όλο το διαθέσιμο περιεχόμενο.

singlef2p01“Κομψά συνολάκια για τον μοντέρνο Barbarian, μόνο με $9,99!”

Κι αν στην περίπτωση των open-world games η μετατροπή σε f2p μοιάζει σχετικά εύκολη, το πράγμα αλλάζει αν επεκτείνουμε το ίδιο σκεπτικό σε άλλα είδη. Πώς θα μπορούσε, παραδείγματος χάριν, να μετατραπεί σε free-to-play ένα horror game σαν το Amnesia; Σε ένα παιχνίδι με γραμμική ροή επιπέδων, χωρίς άλλα στοιχεία που να μπορούν να αφαιρεθούν, ποια είναι η εναλλακτική λύση; Αν το παιχνίδι επιτρέπει την πρόσβαση σε 3-4 μόνο επίπεδα για τους δωρεάν χρήστες, δε μιλάμε για τίτλο free-to-play αλλά για εκτεταμένο demo ή για το ξεχασμένο πια μοντέλο του shareware.  Υπάρχει τρόπος μετάβασης των παιχνιδιών αυτών σε διαφορετικό μοντέλο πληρωμής;

Ξέρω τι θα πείτε. “Ας αφήσουν το single player στην ησυχία του”, “κάτω τα χέρια από τα παιχνίδια μας”, “πίσσα και πούπουλα στο free-to-play”, “Κουτσούκο νιώσε από Half-Life” και τα λοιπά. Έχετε δίκιο σε όλα, όμως η πραγματικότητα της αγοράς αναγκάζει τους πάντες να αναθεωρήσουν τις σκέψεις τους. Δε θέλω να σας τρομάξω, ούτε να σας βάλω μαύρες σκέψεις στο μυαλό, λατρεύω τα single-player games και αν κάποια στιγμή έρθει η αποφράδα εκείνη μέρα που θα εξαφανιστούν, θα σταματήσω πιθανότατα το gaming. Βλέπω όμως τι γίνεται γύρω μου. Παρατηρώ πολλές εταιρίες να μεταβαίνουν στο μοντέλο του free-to-play, διαπιστώνω οτι το multiplayer θεωρείται πλέον απαραίτητο στοιχείο για όλων των ειδών τα games, αντιλαμβάνομαι την προσπάθεια των εταιριών να αποσπούν χρήματα από τους gamers σε κάθε ευκαιρία και… φοβάμαι.

singlef2p02Αποχαιρέτα το Crysis που χάνεις…

Τι είναι αυτό που με φοβίζει; Μήπως έρθει στο μέλλον η στιγμή που το σύνολο της λεγόμενης “triple-A” βιομηχανίας θα αποφασίσει οτι τα single player games αποτελούν λείψανο του παρελθόντος και θα τα ανακηρύξει “νεκρά”. Το είδα να συμβαίνει στις αρχές των ’00s όταν ολόκληρα είδη παιχνιδιών οδηγήθηκαν στη λαιμητόμο, όχι γιατί δεν υπήρχε πλέον κοινό για να τα στηρίξει αλλα γιατί publishers και developers τα θεώρησαν ανάξια του χρόνου τους. Γιατί να αφιερώσεις x χρόνια development σε ένα παραδοσιακό computer RPG όταν μπορείς να βγάλεις ένα FPS στο μισό χρόνο και να λουστείς (άλλη λέξη ήθελα να βάλω) στο χρήμα; Στα μεγέθη που κινούνται σήμερα οι μεγάλοι publishers, δεν εχει σημασία αν ένα παιχνίδι μπορεί να φέρει πίσω τα χρήματα της επένδυσης και ένα μέτριο κέρδος. Για εταιρίες τύπου ΕΑ και Activision η επένδυση αξίζει μόνο αν έχει προοπτικές να φέρει δισεκατομμύρια. Οτιδήποτε άλλο απορρίπτεται ως οικονομικά ασύμφορο. Φοβάμαι λοιπόν οτι στο μέλλον τα single player games θα βρεθούν στη λάθος πλευρά της προαναφερθείσας σύγκρισης, οτι θα θεωρηθούν οικονομικώς ασύμφορα εφόσον δε μπορούν να φέρουν διαρκή έσοδα στα ταμεία.

Αν αυτό συμβεί (και εύχομαι, παρακαλώ να μη συμβεί) τότε οι δημιουργοί των single player games αλλά και οι απλοί gamers θα πρέπει να είναι έτοιμοι με κάποιο plan B για να διασώσουν το είδος. Όσο εφιαλτική κι αν είναι μια τέτοια σκέψη, θα πρέπει να προετοιμαστούμε για το χειρότερο ώστε να μη μας προλάβουν οι εξελίξεις. Οι developers θα πρέπει να επεξεργαστούν εναλλακτικά σχέδια χρηματοδότησης που θα καθιστούν τα single player games ελκυστικά στα μάτια των publishers, και φυσικά οι gamers οφείλουν να στηρίζουν έμπρακτα τους developers που συνεχίζουν να δημιουργούν ποιοτικά, χορταστικά single player games. Ειδάλλως μη σας φανεί περίεργο αν σε μερικά χρόνια βλέπουμε single player games μόνο στο… Kickstarter.

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

15 Comments

  1. Φοβάμαι λοιπόν οτι στο μέλλον τα single player games θα βρεθούν στη λάθος πλευρά της προαναφερθείσας σύγκρισης, οτι θα θεωρηθούν οικονομικώς ασύμφορα εφόσον δε μπορούν να φέρουν διαρκή έσοδα στα ταμεία.

    Ναι,αυτό είναι το βασικό πρόβλημα.Η πιο απλή λύση θα ήταν να υπήρχε multiplayer με μικροσυναλλαγές σε όλα τα single player games.

    Οι συνδρομές απορρίπτονται(ποιος θα πλήρωνε συνδρομή για SP game έστω και αν είχε διάφορα τακτικά updates με νέο περιεχόμενο?)

    Ο χωρισμός του παιχνιδιού σε κομμάτια(π.χ αυτό που λες για το elder scrolls)δεν βλέπω πως θα βοηθούσε.Το πιο πιθανό είναι η εταιρία να έχανε λεφτά διότι πολλοί θα πλήρωναν μόνο για το main quest για 20 ευρώ αντί 50 όπως είναι τώρα.Επίσης το συνολικό ποσό για όλο το περιεχόμενο θα ήταν πολύ υψηλότερο άρα δεν θα σύμφερε καθόλου εμάς.

    Όσο για τις μικροσυναλλαγές αν κρίνω απ’το diablo 3 δεν άρεσε ιδιαίτερα στους games,επίσης το dead space έχει κάτι ανάλογο αλλά δεν έχω παρακολουθήσει τις αντιδράσεις και το τι παίζει εκεί.

    Εν τέλει θεωρώ ότι όπως είναι τώρα τα πράματα είναι μια χαρά για τις εταιρίες,ακόμα και για SP only παιχνίδια.60$,συν διάφορα dlc για τα επόμενα 1-2-3 χρόνια μέχρι το sequel άρα συνεχής ροή χρημάτων στα ταμεία.Κάποια θα δοκιμάσουν μικροσυναλλαγές και άλλα τέτοια(για να μας αρμέξουν) αλλά δεν βλέπω να υπάρχει κίνδυνος στο βραχυπρόθεσμο μέλλον(πενταετία) για τα single player games.

  2. Ποια κατηγορία games είναι ίσως η πιο δύσκολη στο να αποκτήσει multiplayer κομμάτι; Tα adventures. Ποιο το status τους στη διεθνή βιομηχανία; Όλες οι μεγάλες εταιρείες παραγωγής ή έκδοσης τα έχουν εγκαταλείψει. Το single player όπως το ξέρουμε θα συνεχίσει να συρρικνώνεται-τα multiplayer games είναι πιο δημοφιλή,πιο κερδοφόρα και συμβατά με την άνοδο των social media- Steam,Orignin,Battle.net Κοκ, όλα φιλοδοξούν να γίνουν (ή μήπως κάποια ήδη είναι) κοινωνικά δίκτυα σε μικρότερη,πιο “εστιασμένη” κλίμακα. Δεν θα εκλείψουν βέβαια, εδώ βγαίνουν ακόμα games και για spectrum, αλλά το περιθώριο είναι αναπόφευκτο. Αυτό που ίσως σώσει την παρτίδα είναι μια ασύγχρονη εκδοχή τους. Δηλαδή φανταστείτε το skyrim απολύτως SP όπως είναι τώρα αλλά με κεντρική auction αγορά που όλοι οι συνδεδεμένοι παίκτες να μπορούν να πουλάν ή να αγοράζουν εμπορεύματα και γενικα μηχανισμούς αντίστοιχους με μερικά social games (πχ. όπως οι φίλοι εκτελούν αγγαρείες ο ενας στη φάρμα του άλλου αλλά στην πραγματικότητα δεν παίζουν ποτέ μαζί).

  3. Oρθότατοι προβληματισμοί Nαύαρχε. Πιστεύω πάντως ότι απέχουμε ακόμη από την αποφράδα ημέρα της κατάργησης (φεύ) του single player. Από τη στιγμή που το Grand Theft Auto V θα κάνει τις πωλήσεις που θα κάνει, για το single player περιεχόμενό του ουσιαστικά, είμαστε σε καλό δρόμο.

    Από κει και πέρα με κάλυψε ο αδερφός Δίφουντος.

  4. Ορθοί προβληματισμοί Αλέξανδρε. Πάντως, το Path of Exile είναι ένα εξαιρετικό δείγμα F2P παιχνιδιού που διαθέτει μια single-player campaign που στέκει άνετα, αν και το είδος που ανήκει (action/RPG) δουλεύει καλά στο συγκεκριμένο μοντέλο. Κάποια άλλα είδη όμως, όπως σωστά επισημάνθηκε, θα έχουν πρόβλημα επιβίωσης με το F2P, όσον αφορά το single player κομμάτι. Ο καιρός θα δείξει, αλλά είμαι αισιόδοξος ότι οι φόβοι που εκφράζεις στο τέλος του άρθρου δεν θα γίνουν πραγματικότητα.

  5. “θα σταματήσω πιθανότατα το gaming” μη λες μεγάλα λόγια! 🙂

    Αν και βάσιμος ο προβληματισμός, θα πρέπει, θεωρώ, να κοιτάξουμε “που είναι τα λεφτά”. Οι τιτάνες αυτή τη στιγμή ΕΑ, Activision, Blizzard, Valve και δεν ξέρω ποιος άλλος, βγάζουν ήδη τίτλους οι οποίοι πουλάνε για το multiplayer περιεχόμενο τους. Αναφέρομαι στα μεγάλα blockbusters βέβαια τύπου COD. Θα μου πείτε η Valve και η Blizzard δεν κολλάνε ακριβώς, είναι devs πρώτης γραμμής και το AH του Diablo είναι μια κίνηση προς τα’κει. Το κακό στην προκειμένη, με τον προσανατολισμό στο f2p-multi, είναι οι ελεεινές χρεώσεις του περιεχομένου, οι οποίες ξεφεύγουν από το ταβάνι…(αν δεν αρκείσαι σε ότι υπάρχει ήδη)

    Υπό αυτό το πρίσμα, ουσιαστικά δεν χάνουμε κάτι, όσον αφορά πάντα τους ΑΑΑ τίτλους, σε single player περιεχόμενο. Ακόμη κι αυτό να εκλείψει, εδώ και αρκετό καιρό προσωπικά καλύπτω τις ανάγκες μου με indie κυκλοφορίες, οι οποίες και με καλύπτουν και ποιοτικότατες είναι, ενώ προσφέρουν και αυτόν τον αέρα ανανέωσης στο gameplay που ζητάνε όλοι με αυτή τη ριμάδα καραμέλα “νεξτ τζεν να πάει το γκεμιγκ μπροστά”, βρε κούνια που σας κούναγε… Και γιατί όχι και το Kickstarter, απ’το οποίο περιμένουμε αρκετά διαμαντάκια αυτή τη στιγμή, και ποιος ξέρει τι άλλο θα προκύψει.

    Κακά τα ψέματα βέβαια, όσο κι αν μισώ την ΕΑ για τις τακτικές της (και το ρημάδι EULA του Origin) κυκλοφορεί ακόμη κορυφαίους τίτλους, και ταυτόχρονα σε όλους τις πλατφόρμες. Όπως και να’χει το θεωρώ δύσκολο, έως απίθανο, να εκλείψει πλήρως το ΑΑΑ single-player και ας μην ξεχνάμε ότι το f2p είναι σχετικά ανεξερεύνητο ακόμη και δεν ξέρουμε που θα μας οδηγήσει.

    Πάντως, στο κάτω κάτω της γραφής, ποιον πάμε να ξεγελάσουμε, ήδη το backlog ξεχειλίζει από παντού, δεν βλέπω να έχουμε πρόβλημα με τις βιβλιοθήκες μας για αρκετά καιρό (και παρ’όλα αυτά θα συνεχίσουμε να τις γεμίζουμε… βεβαίως βεβαίως)!

  6. και μενα μ εχει απασχολησει το θεμα, ως αποκλειστικο single player gamer (spg) και καταρχην μπραβο που το θιγετε.
    νομιζω οτι επειδη το spg δεν προκυπτει απο μια μαρκετιά της εποχης ή μια μοδα – οδοστρωτηρα οπως τα κοινωνικα δικτυα, αλλά απο ενα χαρακτηριστικο της ανθρωπινης ψυχοσυνθεσης και μια εσωτερικη αναγκη, δεν προκειται να κινδυνευσει στο αμεσο μελλον τουλαχιστον.
    οσες ερευνες κι αν αραδιασουν μπροστα μου οι κοινωνιολογοι, οσα μουλτι κι αν κυκλοφορησουν οι εταιριες, δεν προκειται να με πεισει ποτέ κανεις οτι το spg ειναι “λάθος”. το ξερουν οτι υπαρχει, προσποιουνται οτι το αγνοουν, αλλά το μισουν γιατι δεν τους προσφερει τα λεφτα που θα ηθελαν και προφανως θα προσπαθησουν να το εξαλειψουν.
    η λυση ειναι απλη και ειναι γραμμενη στο αρθρο. στηριξη στους δημιουργους που φτιαχνουν αρτια spg σε ολα τα ειδη. plan b για μενα, ειναι ο 1 τερα σκληρος με τα παιχνιδια που περιμενουν να παιξω η να ξαναπαιξω, οπως ανεφερε κι ο συναδερφος πιο πανω.
    α, κι ενα αντιπαραδειγμα για να δουμε οτι ολα δεν ειναι μαυρα. ισως ενα απο τα πιο εθιστικα παιχνιδια η μαλλον σειρα παιχνιδιων, ολων των εποχων, το FM, απ οτι θα θυμαστε, προσπαθησε μετα βαιων και κλαδων πριν 2-3 χρονια νομιζω να γινει μουλτι και να ξεφυγει απ το spg. τι απεγινε? δε ρωταω ειρωνικα, απλα δεν εχω ιδεα, γιατι δεν εχω ακουσει κατι. μαλλον θα απετυχε η προσπαθεια.

  7. Χρειάζομαι γύρα στα 200 χρόνια αδιάκοπου gaming για να παίξω όλα τα single player games που έχω ήδη, οπότε εκτός απροόπτου :p, χωρίς games να καίγομαι δε θα μείνω ποτέ.

    Από εκεί και πέρα, προφανώς και τα πράγματα αλλάζουν. Από όσες εταιρίες με πραγματικά TRIPLE A development δυνατότητες, τη δέουσα προσοχή σε single player games φαίνεται να δίνουν η CDPR, η Square Enix, η Bethesda και θα βάλω και την Larian, που φτιάχνει AAA games αλλά χωρίς AAA marketing.

    Δεν είναι και άσχημα για την ώρα, δε πιστεύω πως τα AAA single-player games κινδυνεύουν πραγματικά μέσα στην επόμενη πενταετία. Για πιο μακροπρόθεσμα, δεν έχει νόημα να συζητάμε σε μια βιομηχανία στην οποία τα δεδομένα αλλάζουν από μέρα σε μέρα.

  8. Δυστυχώς, ο τομέας που αγαπούμε, δεν μπορεί παρά να επικαθορίζεται από την κυριαρχία των εμπορικών σχέσεων και του κέρδους. Θέλω εδώ να αναφερθώ σε μια άλλη διάσταση των f2p, που προσωπικά με σταναχωρεί, και με τρομάζει ιδιαίτερα. Ομιλώ για την ιδιαίτερη ρηχότητα των περισσότερων f2p τίτλων, και του όλου αυτού μοντέλου. Πως είναι δυνατόν να γεννηθούν παιχνίδια-εμπειρίες, βασισμένα στο σενάριο, που θα ξεφεύγουν από το στενό πλαίσιο των παιχνιδιών και θα αποτελούν ολοκληρωμένες εμπειρίες, όταν το μοντέλο σκάσε_το_μπογιόκο_για_να_πάρεις_την_σούπερ_πανοπλία στο microtransaction, κυριαρχεί; Τι θέση θα έχουμε εμείς οι αποκλειστικά μοναχοπαίχτηδες (ακούστηκε περίεργα αυτό), όταν παιχνίδια σαν το LoL, κυριαρχούν; Προσωπικά, χωρίς να θέλω να φανώ υπέρ το δέον επικριτικός, θεωρώ αυτά τα παιχνίδια εντελώς άμυαλα και ρηχά, μόνο για “ξέσκασμα” κατάλληλα. Γνωρίζω ότι δεν θα κυριαρχεί μόνο ένα είδος, αλλά αν αυτό το είδος καταστεί το κυρίαρχο, μας περιμένουν δύσκολες ημέρες.

    Κατά τα άλλα, κριτική, υπεύθυνη καταναλωτική συμπεριφορά, στήριξη των ντεβέλοπερς που το αξίζουν… Και βλέπουμε! Άλλωστε ο κόσμος της πληροφορικής, είναι χαώδης, είναι τέτοια η δομή του, και μπορεί και πάλι να μας εκπλήξει.

    Υ.Γ. Όπως πάντα, εξαιρετικό άρθρο. Συνεχίστε δυνατά παιδιά, και μην ακούτε τις κριτικές ατόμων που η μόνη σκοπιά, μέσω της οποίας πραγματεύονται τα παιχνίδια, είναι η “η Activision θα βγάλει το τάδε γκέημ, για το Wii θα βγεί το νέο-εξαιρετικό Wank-Bang-Bong da Kitty 2” κλπ…

  9. Δυστυχώς, όσο έχουν τα ηνία οι μεγάλες εταιρίες προς εκεί πάμε… Ας ελπίσουμε ότι ο απλός λαός θα τα καταφέρει όπως και να έχει και να μην χρειαζόμαστε τουε “μεγάλους” για να παίξουμε ωραία παιχνίδια. Άσε που όσο πάνε τα μεγάλα project τους τα χαλάνε αντί να τα φτιάχνουν. Dragon Age, Mass Effect, Assassin’s Creed κλπ κλπ

  10. Νομίζω ότι υπάρχει ακόμα ζήτηση για sp παιχνίδια. Ένα μεγάλο μέρος του κόσμου toy gaming έχει γαλουχηθεί με αυτά. Όσο υπάρχει ζήτηση νομίζω θα υπάρχει και η αγορά. Η μεγάλη βιομηχανία είτε μιλάμε για software είτε για πατάτες πάντα θα προσπαθεί να φέρει το κοινό πιο κοντά σε αυτό το οποίο επενδύει. Το θέμα είναι θα καταφέρουν να κόψουν στα μέτρα όλων, f2p games; Δεν νομίζω, αυτό που βλέπω (kai ελπίζω) να συμβαίνει είναι η γιγάντωση του kickstarter και η δημιουργία κι άλλων τέτοιων κινήσεων για να καλυφθεί επαρκέστερα το κενό που(ίσως) θα αφήσουν oi publishers στην αγορά.

  11. αν τα single player παιχνιδια γινουν F2P τοτε χανεται σε μεγαλο βαθμο οποια ‘τεχνη’ υπαρχει σε αυτα και καταληγει ενα αγευστο πραγμα, οχι ολοκληρωμενη εμπειρια.
    Σε στρατετζι, φανταστειτε Τοταλ γουόρ που πληρωνεις για τα πιο ακριβα units, για περισσοτερες επιλογες στη διπλωματια, για να υπαρχει ολος ο χαρτης του παιχνιδιου, για real time battles
    ευτυχως δεν θα γινει ποτε τουλαχιστον οχι σε μεγαλη κλιμακα πιστευω

  12. Στην περίπτωση του LoL (και των MOBA γενικότερα), ως είδος που το αγαπώ, οφείλω να απαντήσω. Μόνο άμυαλα και ρηχά δεν τα λες. Σκέψου ό,τι, μόνο από την πληθώρα χαρτών που είχε τότε το Warcraft 3, πόσες ώρες παιχνιδιού πήγαιναν μόνο στο Dota, ενώ φυσικά η εξέλιξη και εμπορική εκμετάλλευση του χάρτη μιλάει από μόνη της. Από κει και πέρα έχουν απίστευτο βάθος και στρατηγική, ενώ το σωστό team-work πραγματικά νιώθεις ότι σε επιβραβεύει.
    Μη με παρεξηγείς, μ’αρέσουν τα single-player as much as the next guy/gurl, αλλά στην τελική και λίγη άμυαλη δράση τύπου Team Fortress, Quake 3 (τότε) και γιατί όχι CoD, δεν με χαλάει καθόλου 🙂

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL