REVIEWS

LEGEND OF KAY ANNIVERSARY

Η μανία των remasters και remakes φαίνεται να συνεχίζεται ακάθεκτη! Αναρωτιέμαι αν τα κόστη του game developement έχουν φθάσει πλέον σε τόσο δυσθεώρητα ύψη που οι μικρομεσαίοι publishers αναγκάζονται να ψάχνουν στα μπαούλα τους για οτιδήποτε μπορεί να τους αποφέρει ένα σεβαστό κέρδος χωρίς πολύ κόπο. Δε μπορεί ασφαλώς να είναι τυχαίο οτι τους τελευταίους μήνες βλέπουμε ολοένα και περισσότερα κλασικά (με την έννοια της παλαιότητας, όχι απαραίτητα της ποιότητας) παιχνίδια να εμφανίζονται μπροστά μας ανακαινισμένα, φρεσκοβαμμένα και έτοιμα να προσελκύσουν μια νέα γενιά από gamers. Ωστόσο θα πρέπει κάποια στιγμή να συζητήσουμε αν το φαινόμενο αυτό είναι θετικό ή εάν η εμμονή στην αναβίωση μεγάλων στιγμών του παρελθόντος μάς αποσπά από το σήμερα και τα διάφορα προβλήματα του σύγχρονου gaming. Η επαναφορά ιστορικών παιχνιδιών με ένα στοιχειώδες lifting δεν αρκεί για να κρύψει το γεγονός οτι η βιομηχανία του gaming παρουσιάζει σημάδια κόπωσης και κορεσμού όσον αφορά την παραγωγή νέων αξιόλογων franchises. 

Αυτή όμως είναι μια συζήτηση για μια άλλη στιγμή, πιθανώς σε κάποιο επερχόμενο Captain’s Log. Εδώ βρίσκόμαστε για να κρίνουμε το Legend Of Kay Anniversary, ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά πριν από δέκα ολόκληρα χρόνια και επανέρχεται σήμερα μέσω επετειακής έκδοσης δια χειρός Neon Studios και Nordic Games. Κοιτώντας τα reviews για το παιχνίδι πριν από δέκα χρόνια παρατήρησα οτι δεν είχε τύχει ιδιαίτερα θερμής αποδοχής, περιοριζόμενο στο 70+ “καλό μεν, αλλά” πεδίο βαθμολογίας στα περισσότερα sites. Νομίζω λοιπόν οτι η απορία μου περί του ποια θέση θα μπορούσε να έχει σήμερα στην αγορά ένα καλούτσικο παιχνίδι του 2005, είναι απολύτως εύλογη. 

ΝΙΑΟΥ, ΝΙΑΟΥ ΒΡΕ ΓΑΤΟΥΛΑ

Kay1Το σενάριο εξιστορείται μέσω cutscene comics.

Το Legend of Kay μας μεταφέρει σε έναν κόσμο όπου διάφορα ζώα έχουν χτίσει τις δικές τους κοινωνίες και ζουν αρμονικά μεταξύ τους. Γάτες, Λαγοί, Βάτραχοι και Pandas έχουν υιοθετήσει έναν ειρηνικό και φιλήσυχο τρόπο ζωής, ακολουθώντας πιστά τις αρχές και τη φιλοσοφία του The Way, ενός συστήματος αρχών που παρουσιάζει ομοιότητες με διάφορες ανατολικές θρησκείες. Όλα λοιπόν κυλούσαν γαλήνια και ονειρεμένα μέχρι που κάποια στιγμή το ζεν και το φενγκ σούι των πλασμάτων του δάσους διαταράσσεται από την εισβολή της ανίερης συμμαχίας των αρουραίων με τους γορίλες! Τα υπόλοιπα ζώα, μετά από χρόνια μαλθακοποίησης και χιππικής πλαδαρότητας, δεν προβάλλουν σχεδόν καμία αντίσταση και υποτάσσονται όλα στο ζυγό των τυράννων. Όλα; Όχι ακριβώς, γιατί σε ένα μικρό χωριό του γατοβασιλείου ένα ορφανό γατί με το όνομα Kay εκπαιδεύεται σκληρά και ξεκινά μια περιπέτεια με σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος!

Kay2Κάνε πέρα ρε, έχω εννιά ζωές!

Όπως καταλαβαίνετε από την (ελαφρώς δραματοποιημένη) περιγραφή της βασικής πλοκής, το Legend of Kay απευθύνεται κυρίως σε gamers μικρότερης ηλικίας. Το γεγονός αυτό καθίσταται εμφανές από το όλο setting όπου κυριαρχούν παραμυθένια περιβάλλοντα και ανθρωπόμορφα αλλά χαριτωμένα ζωάκια, αλλά και από τον σχεδιασμό των γραφικών με τα έντονα χρώματα και τους γλυκούληδες χαρακτήρες με τα μεγάλα anime μάτια. Βεβαίως η kid-friendly αισθητική δεν συνεπάγεται αυτόματα και την ακαταλληλότητα του τίτλου για το ενήλικο κοινό, άλλωστε υπάρχουν πολλά παραδείγματα “παιδικών” games που έχουν απήχηση σε παίκτες όλων των ηλικιών. Σημαίνει όμως οτι αν ψάχνετε για κάποιο “σοβαρό”, dark and gritty action game θα πρέπει σαφώς να ψάξετε αλλού. Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. 

Το Legend of Kay ανήκει στο είδος των action-adventure games, με ορισμένες επιρροές από πιο open-world τίτλους αν και σε γενικές γραμμές το παιχνίδι αποδείχθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου γραμμικό. Η δράση χωρίζεται σε διακριτά chapters και δεν υπάρχει αξιοσημείωτος βαθμός backtracking, απλώς οι επιμέρους χάρτες των κεφαλαίων επιτρέπουν ως ένα βαθμό την εξερεύνηση για την ανακάλυψη καινούριου εξοπλισμού ή την ολοκλήρωση ορισμένων sidequests. Μετά το αρχικό στάδιο της ιστορίας, η οποία εξελίσσεται στο χωριό του πρωταγωνιστή και λειτουργεί στην πράξη ως tutorial, ο Kay θα πρέπει να διασχίσει διάφορες περιοχές και να ολοκληρώσει συγκεκριμένα quests ώστε να φθάσει στον επιθυμητό στόχο της απελευθέρωσης των συμπατριωτών του. Οφείλω να ομολογήσω οτι στον τομέα της ποικιλίας των επιπέδων το παιχνίδι τα πάει αρκετά καλά, αφού οι διάφορες ζώνες έχουν διαφορετικό σχεδιασμό μεταξύ τους και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα από τα περιβάλλοντα που θα περίμενε να δει κανείς σε παιχνίδι του είδους. 

Kay21Βάτραχε, η πατρίδα σου έχει τα μαύρα της τα χάλια.

ΓΑΤΑ ΜΕ ΠΕΤΑΛΑ

Το ίδιο, αναπάντεχα, ισχύει και στο gameplay όπου με έκπληξη διαπίστωσα οτι οι developers φρόντισαν να εμπλουτίσουν τη δράση με πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Τόσο στο σύστημα μάχης όσο και στα υπόλοιπα βασικά συστατικά του gameplay, συγκεκριμένα στην εξερεύνηση, την επιδίωξη του high score και το platforming, είναι απολύτως εμφανές οτι έχει γίνει ειλικρινής προσπάθεια ώστε το παιχνίδι να παρουσιάζει συνεχώς νέες προκλήσεις στον παίκτη με σκοπό αυτός να μη βαρεθεί μέχρι να φθάσει στο τέλος. Δεν το καταφέρνει απόλυτα, όμως σίγουρα φθάνει πολύ πιο μακριά από όσο θα περίμενα και ειλικρινά με εξέπληξε ευχάριστα στον συγκεκριμένο τομέα. Για παράδειγμα, το σύστημα μάχης του Legend of Kay παρουσιάζεται αρχικά ως απλοϊκό, αφού οι βασικές επιθέσεις του πρωταγωνιστή εκτελούνται με ένα και μόνο κουμπί, όμως σταδιακά αποκτά σημαντικό (για το είδος του) βάθος και μεγαλύτερο ενδιαφέρον μέσω του ξεκλειδώματος επιπλέον επιθετικών κινήσεων, την απόκτηση διαφορετικών όπλων και την εμφάνιση εχθρών οι οποίοι απαιτούν εναλλακτικές προσεγγίσεις και στρατηγική για την εξόντωσή τους. Πολύ συχνά μάλιστα ο σχεδιασμός των επιπέδων αναγκάζει τον παίκτη να βελτιώσει τα platforming skills του αν θέλει να αποκτήσει διάφορα bοnuses και ενίοτε τον θέτει αντιμέτωπο με στοιχειώδη μεν puzzles αλλά προσεκτικά τοποθετημένα ώστε να σπάσουν λίγο τον ρυθμό και να δώσουν μια ανάσα στον παίκτη. 

Kay15Δεν ξέρω γιατί η πτώση σημαίνει απώλεια ζωής. Δεν υποτίθεται οτι οι γάτες πέφτουν πάντα στα πόδια τους;

Ενώ λοιπόν ανέλαβα το review με μάλλον διεκπεραιωτική λογική, του στυλ “αφού μας τον έστειλαν τον κωδικό οι άνθρωποι ας το παρουσιάσουμε”, στην πορεία διαπίστωσα οτι αυτό το παιδικό παιχνιδάκι του 2005 που επανέρχεται δέκα χρόνια μετά… είναι διασκεδαστικό! Δεν υπάρχει αμφιβολία οτι ο τεχνικός τομέας δείχνει την ηλικία του, από τα περιβάλλοντα με τα ελάχιστα πολύγωνα μέχρι τα textures χαμηλής ποιότητας και το χαριτωμένα άθλιο voice acting, όμως ρε παιδιά το gameplay έχει ενδιαφέρον, τόσο που κατάφερε να κερδίσει ακόμα και έναν παίκτη σαν εμένα που σπανίως (ΣΠΑΝΙΩΣ) έχει όρεξη να ασχοληθεί με το είδος. Το Legend of Kay δεν πρόκειται να μου μείνει αξέχαστο αλλά δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή που το έπαιξα και υπό άλλες συνθήκες δεν θα δίσταζα να το προτείνω ως ποιοτική επιλογή για τους gamers μικρότερης ηλικίας ή απλά για manchildren που αρέσκονται να παλιμπαιδίζουν (ξέρετε ποιοι είστε/είμαστε). Δυστυχώς…

ΦΑΓΑΜΕ PORT-A

…το Legend of Kay υποφέρει από ορισμένα προβλήματα τεχνικής φύσεως τα οποία επιβάλλεται να αναφερθούν και τα οποία σαφέστατα αδικούν την προσπάθεια που έχει γίνει στο gameplay. Πρώτα και κύρια, η έκδοση για PC δεν διαθέτει καν ορισμένες βασικές επιλογές για τη ρύθμιση των γραφικών. Να φανταστείτε δεν υπάρχει καν επιλογή για αλλαγή ανάλυσης! Το παιχνίδι φαίνεται να επιλέγει αυτόματα βάσει της ανάλυσης της επιφάνειας εργασίας, ωστόσο θεωρώ απαράδεκτο να υπάρχει μενού για graphics options και να περιλαμβάνει μόνο τις ρυθμίσεις της φωτεινότητας. Επιπλέον, η υποστήριξη για πληκτρολόγιο και ποντίκι με ταξίδεψε αρκετά χρόνια πίσω, στην εποχή που έπρεπε να χρησιμοποιούμε τα game menus με τα arrow keys γιατί δεν υποστηριζόταν η αλληλεπίδραση μέσω ποντικιού! Το κυριότερο όμως πρόβλημα, αυτό που η αλήθεια είναι πως έπληττε πάμπολλα 3rd person action games της εποχής, είναι η κάμερα. Αχ, Θεέ μου, αυτή η κάμερα.

Kay5Οι αρουραίοι παλεύονται, η κάμερα όχι.

Παρακαλώ δώστε βάση στο παράδοξο του πράγματος: ενώ ο γενικός έλεγχος του παιχνιδιού, το platforming και η μάχη γίνονται πολύ πιο άνετα με τη χρήση ενός gamepad, καθώς το παιχνίδι έχει ξεκάθαρα σχεδιαστεί με αυτό τον τρόπο ελέγχου κατά νου, ο έλεγχος της κάμερας με τον δεύτερο αναλογικό μοχλό είναι κουραστικός, ενοχλητικός και ιδιότροπος σε βαθμό εκσφενδόνισης του gamepad από το (ανοιχτό, μη σπάσουμε κανένα τζάμι) παράθυρο. Τα γενικώς “στενά” περιβάλλοντα δε βοηθούν την κατάσταση αφού η κάμερα δεν έχει επαρκή χώρο κινήσεως με αποτέλεσμα να κολλάει και να ζορίζεται στις γωνίες της πίστας. Ειδικά δε στα boss battles, η πλειοψηφία των οποίων διεξάγεται σε κυκλικές πίστες – αρένες, η δυσκολία του κεντραρίσματος της κάμερας στον “κακό” ξεπερνά άνετα τη δυσκολία εξόντωσης του ίδιου του κακού! Θυμάστε τώρα το παράδοξο για το οποίο μιλούσα νωρίτερα; Ακούστε το: Ενώ όλος ο υπόλοιπος χειρισμός γίνεται πολύ πιο άνετα με gamepad, στον έλεγχο της κάμερας το ποντίκι υπερέχει κατά κράτος! Δεν ξέρω πώς και γιατί, αυτό που ξέρω είναι οτι μόλις δοκίμασα τον έλεγχο της κάμερας με το ποντίκι ένιωσα σαν πρωταγωνιστής σε τελεμάρκετινγκ που πνίγεται σε μια κουταλιά νερό μέχρι που το μαγικό προϊόν Χ τού αλλάζει τη ζωή. Επειδή όμως δε γίνεται να παίξετε με το αριστερό χέρι στο gamepad και με το δεξί στο ποντίκι, η λύση που προτείνω είναι να παίξετε με gamepad και να διορθώνετε την κατεύθυνση της κάμερας μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο ή όταν βρίσκεστε σε πιο ανοικτούς χώρους. Ορίστε, για κάτι τέτοια games εφευρέθηκε ο Steam Controller. 

Kay8Ορισμένοι εχθροί απαιτούν διαφορετική αντιμετώπιση. Ειδάλλως θα πέσει το ξύλο της αρκούδας!

Το τελικό αποτέλεσμα είναι οτι για ακόμα μία φορά συγκρούομαι συναισθηματικά και δεν ξέρω τι βαθμό να βάλω. Το Legend of Kay μού άρεσε, κάτι που ειλικρινά δεν περίμενα. Ίσως βοήθησαν και οι εξαρχής χαμηλές προσδοκίες αλλά διασκέδασα και πέρασα ευχάριστα τον χρόνο μου. Εάν το παιχνίδι δεν είχε τα τεχνικά προβλήματα που περιέγραψα και εάν διατεθεί σε λογική τιμή (γύρω στα 15 ευρώ νομίζω πως είναι λουκούμι) τότε θα το πρότεινα πολύ άνετα στο κοινό για το οποίο προορίζεται.  Κλίνω τελικά προς μία σχετικά καλή βαθμολογία, καθότι αφενός η έλλειψη των graphics settings δεν επηρεάζει ιδιαίτερα το playability του παιχνιδιού (μιλάμε για παιχνίδι δεκαετίας, λογικά θα τρέχει καλά στα πάντα), αφετέρου δε ο χειρισμός της κάμερας συνηθίζεται με κάποια προσπάθεια, με προϋπόθεση πάντα να έχετε ένα gamepad. Το Legend of Kay παραλίγο να κάνει την έκπληξη και να μετατραπεί από “αρπαχτή” σε μια πραγματικά καλή αγορά. Ήθελε απλώς λίγο μεγαλύτερη προσοχή στη λεπτομέρεια.

Pros

  • Μεγάλο σε διάρκεια
  • Ποικιλία σε περιβάλλοντα, εχθρούς και gameplay
  • ενδιαφέρον σύστημα μάχης

Cons

  • Εμφανώς outdated τεχνικός τομέας
  • Προβλήματα στο χειρισμό της κάμερας
  • Ανεπαρκής υποστήριξη mouse & keyboard

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 65%

65%

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

4 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL