REVIEWS
Trending

PRINCE OF PERSIA THE LOST CROWN

Μία από τις μακροβιότερες και πιο αξιοσημείωτες σειρές στο χώρο του gaming είναι, χωρίς αμφιβολία, τα Prince of Persia. Αρχικά, ως όραμα του δημιουργού Jordan Mechner, που υλοποιήθηκε το 1989 και μέχρι σήμερα διατηρεί το ρεκόρ των περισσότερων ports, και στη συνέχεια με την καταπληκτική τριλογία του Sands of Time, η οποία έδωσε μια άλλη πνοή στα 3D action games. Ωστόσο, η Ubisoft, που κατέχει τα δικαιώματα του franchise, κάπου το 2010 και μετά το Forgotten Sands, έπαψε να ασχολείται με τις… Χίλιες και μία Νύχτες και προχώρησε στο πνευματικό τους διάδοχο ονόματι Assassin’s Creed. Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης απόφασης είναι γνωστά και πολύ…κερδοφόρα.

Παρ’ όλα αυτά, πριν λίγα χρόνια, η Ubisoft αποφάσισε να φρεσκάρει εκ νέου το ενδιαφέρον του κοινού για τον αγαπημένο πρίγκιπα της Περσίας. Αφενός με ένα remaster/remake του Sands of Time, το οποίο βέβαια ακόμα περιμένουμε, αφετέρου με την ανακοίνωση της κυκλοφορίας ενός 2D Metroidvania τίτλου, που κατά κάποιον τρόπο αποτελεί και επιστροφή στις ρίζες της σειράς. Ο λόγος γίνεται για το Prince of Persia The Lost Crown, το οποίο αρχικά άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις, τόσο γιατί το trailer ανακοίνωσης δεν έδειξε και τίποτε σπουδαίο όσο και γιατί οι προηγούμενες απόπειρες της Ubisoft να μεταφέρει ένα επιτυχημένο 3D παιχνίδι στις δύο διαστάσεις, με την τριλογία Assassin’s Creed: Chronicles, ήταν (για να το θέσουμε κομψά) απελπιστικά μέτριες. Όμως, παίζοντας το Lost Crown, διαψευστήκαμε πανηγυρικά και χαιρόμαστε δεόντως γι’ αυτό, διότι απλούστατα, το παιχνίδι είναι ένα από τα καλύτερα Metroidvania που έχουμε παίξει τα τελευταία χρόνια.

Εικαστικά, το Lost Crown μπορεί να γίνει αρκετά εντυπωσιακό.

Ίσως όχι τόσο στον τομέα της πλοκής και της υπόθεσης, η οποία είναι αρκετά τετριμμένη και προβλέψιμη, ωστόσο αυτό είναι κάτι που ουδόλως απασχολεί τον επίδοξο metroidvania παίκτη. Συνοπτικά, το τοποθετεί ως πρωταγωνιστή της ιστορίας τον Sargon, έναν από τους επτά Αθάνατους πολεμιστές της Αρχαίας Περσίας, οι οποίοι στο παρελθόν έχουν κατορθώσει να αποκρούσουν κάθε πιθανή απειλή ως προς την ακεραιότητά της. Όμως, μετά την τελευταία, μεγάλη, νίκη τους έναντι στον τελευταίο στρατό που τόλμησε να τα βάλει μαζί τους, ο πρίγκιπας Ghassan γίνεται θύμα απαγωγής, με τους απαγωγείς του να τον μεταφέρουν άρον-άρον στο μυστηριώδες Mount Qaf. Ένα μέρος που ο χρόνος εκεί έχει τους δικούς του κανόνες, ενώ πίσω από την απαγωγή και τις αιτίες της, κρύβονται αρκετά μυστικά, αλλά και προδοσίες.

Φυσικά, ο Sargon και οι υπόλοιποι έξι Αθάνατοι αναλαμβάνουν να κυνηγήσουν τους απαγωγείς, χωρίς όμως να φαντάζονται τι τους περιμένει. Τουλάχιστον, θα τα ζήσουμε από πρώτο χέρι με το χειρισμό του Sargon, ενός απίστευτα ευέλικτου και δυναμικού πολεμιστή, ο οποίος κραδαίνει δύο πελώρια σπαθιά και (πολύ σύντομα) ένα τόξο που αποτελούν τους καλύτερούς του συντρόφους ενάντια στις κακοτοπιές του Mount Qaf.

Ένα από τα πρώτα bosses που θα αντιμετωπίσετε. Για απλή προπόνηση, καλό είναι.

Σαν τυπικός εκπρόσωπος του είδους λοιπόν, το Mount Qaf είναι ένα τεράστιο μέρος, γεμάτο με περιβαλλοντικές παγίδες, κάθε λογής εχθρούς και ευμεγέθη bosses, τα οποία αποτελούν ολοένα και μεγαλύτερη πρόκληση για τα ανακλαστικά του παίκτη. Αρχικά, τα πράγματα είναι αρκετά απλά, με τον χάρτη να μας καθοδηγεί σχεδόν σε ευθεία γραμμή, ταυτόχρονα όμως δεν έχουμε πρόσβαση σε πολλά κομμάτια του, κάτι που φυσικά θα διορθωθεί αργότερα, αποκτώντας την ανάλογη ικανότητα. Παραδείγματος χάρη, η προσθήκη του dash και του double jump, που συναντάμε σχεδόν σε όλα τα metroidvania, ενώ υφίστανται και πιο special ικανότητες όπως η δημιουργία «αντιγράφου» του ήρωα ή η δυνατότητα εναλλαγής μεταξύ διαστάσεων. Τίποτε που δεν έχουμε ξαναδεί, ωστόσο, οι εν λόγω μηχανισμοί είναι τόσο άρτια ενσωματωμένοι στο gameplay του παιχνιδιού, που συνθέτουν μια απολαυστική εμπειρία.

Αρωγός σε αυτό αποτελεί ολόκληρος ο σχεδιασμός του Mount Qaf, ο οποίος είναι αριστουργηματικός. Τόσο σε επίπεδο παραστάσεων (θα βρεθούμε σε μπουντρούμια, ερήμους, τούνδρες ως και θάλασσες) όσο και σε επίπεδο δομής, όπου η μετάβαση από το ένα σημείο στο άλλο είναι απρόσκοπτη και γίνεται απολύτως φυσικά. Μπορούμε να πούμε ότι οι δημιουργοί της Ubisoft Montreal έχουν πετύχει μια πολύ καλή ισορροπία μεταξύ πρόκλησης και εξερεύνησης. Το Lost Crown δεν είναι καθόλου εύκολο σαν παιχνίδι, σίγουρα όμως είναι αρκετά δίκαιο: αναμφισβήτητα διαθέτει κάμποσα δύσκολα έως πολύ δύσκολα platforming σημεία, συνδυαζόμενα ενίοτε με γρίφους, αλλά διόλου σαδιστικά ώστε να προκαλείται εκνευρισμός, ενώ συμπεριλαμβάνονται κάμποσα μυστικά που θα ανταμείψουν τον παίκτη που θα ασχοληθεί μαζί τους. Στα θετικά της αποφυγής εκνευρισμού η συχνή εμφάνιση των checkpoints, με τη μορφή δέντρων, που ανανεώνουν πλήρως την υγεία και τα πυρομαχικά (βέλη) του Sargon, ενώ τα fast travel points είναι λιγότερα μεν, στρατηγικά τοποθετημένα στο χάρτη δε.

Prince of Persia χωρίς καρφιά, δεν υφίσταται.

Ένας χάρτης που είναι και απεικονίζεται εκπληκτικά, τόσο γιατί είναι ξεκάθαρος, προσιτός στο μάτι και με μεστά χρώματα, μακριά από τυχόν δαιδαλώδεις καταστάσεις άλλων τίτλων, όσο γιατί υπάρχει η δυνατότητα να τραβήξουμε screenshot, ώστε να σημαδέψουμε κάποιο σημαντικό στοιχείο που εντοπίσαμε και να το επισκεφθούμε αργότερα. Πραγματικά μια πολύ απλή και τόσο έξυπνη προσθήκη, ιδανική για όσους θέλουν να ξεψαχνίσουν το 100% του παιχνιδιού, για τους υπόλοιπους όμως δεν θα λέγαμε ότι αλλάζει κάτι σε τρομερό βαθμό. Εξαρτάται βέβαια και από το επίπεδο δυσκολίας που παίζετε, συν τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ exploration ή guide mode, με το πρώτο να σας αφήνει τελείως ξεκρέμαστους να βρείτε την άκρη, ενώ με το δεύτερο να σας δίνει αρκετές βοήθειες μέσω του χάρτη, χωρίς όμως να σας παίρνει και από το χέρι.

Εκτός αυτού, υπάρχουν ορισμένα accessibility options, προκειμένου να κάνουν το παιχνίδι ακόμα πιο προσιτό, τα οποία προσωπικά δεν άγγιξα καν, ωστόσο υπήρξαν (ελάχιστες) στιγμές σε μερικές μάχες που με έτρωγε το χέρι μου να το κάνω. Οι μάχες του παιχνιδιού δεν είναι τόσο πολυπληθείς όσο θα περίμενε κανείς, ωστόσο μπορούν να γίνουν αρκετά επικίνδυνες για την ζωή του Sargon, αν δεν δώσουμε την πρέπουσα σημασία. Βασίζονται κυρίως στο τρίπτυχο dodge/parry/combo-attack, ωστόσο αρκετές επιθέσεις από τους εχθρούς είναι απρόβλεπτες ή έχουν περίεργα timings, ενώ ορισμένοι από αυτούς χτυπάνε πραγματικά δυνατά. Βέβαια, υφίστανται κάποιες βοήθειες, όπως μια κίτρινη ή κόκκινη λάμψη πριν από κάποιο ισχυρό χτύπημα, με την κίτρινη να σημαίνει parry και με το κόκκινο dodge, αλλά και πάλι, αν δεν είμαστε προσεκτικοί, είναι θέμα δευτερολέπτων να χάσουμε. Τουλάχιστον, είναι εύκολο να αποφύγουμε τις μάχες, κάτι πολύ χρήσιμο αν βρισκόμαστε σε διαδικασία backtracking.

Έρχεται τσουνάμι και ονομάζεται… Sargon.

Από την άλλη, οι μάχες με τα bosses αποτελούν κυρίως μια διαδικασία απομνημόνευσης μοτίβων, ωστόσο μπορούν να γίνουν πολύ απαιτητικές και ζόρικες, ιδίως αν δεν έχουμε εξοπλίσει τον Sargon με τα κατάλληλα amulets. Τι είναι αυτά; Πρόκειται για ειδικά αντικείμενα που ανακαλύπτουμε κατά τη διάρκεια της περιπέτειας (είτε μας δίνονται κατόπιν σεναρίου είτε πρέπει να κοπιάσουμε για να τα βρούμε), τα οποία τοποθετούνται στο λαιμό του Sargon και του προσφέρουν κάποιες έξτρα δυνατότητες. Το ποιες θα είναι αυτές, εξαρτάται από εμάς, τον τρόπο παιχνιδιού μας, αλλά και την πρόκληση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε παρακάτω.

Παραδείγματος χάρη, ένα amulet δίνει περισσότερη ποσότητα athra με κάθε parry, η οποία με τη σειρά της γεμίζει μια μπάρα που επιτρέπει στην εκτέλεση ισχυρότατων επιθέσεων (athra surges). Οι εν λόγω επιθέσεις είναι game-changer στα bosses, οπότε είναι μια καλή επιλογή να το φορέσουμε σε κάποιο κοντινό checkpoint, καθώς μόνο εκεί μπορούμε να τα επεξεργαστούμε. Υπάρχουν πάνω από τριάντα amulets στο παιχνίδι για συλλογή, ενώ το πόσα μπορούμε να φορέσουμε εξαρτάται από το είδος του amulet και το πόσα διαθέσιμα slots έχουμε (μια παράμετρος που αυξάνεται, όπως αντιλαμβάνεστε).

Δεν είναι λίγες οι φορές που θα χρειαστεί να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει για να περάσουμε κάποιο εμπόδιο. Τόσες ικανότητες αποκτάμε, κάπου πρέπει να πιάσουν τόπο.

Συνεπώς, αν κάποιος επιθυμεί να ανακαλύψει όλα όσα προσφέρει το Lost Crown (μαζί με τα collectibles και κάποια side quests), θα χρειαστεί πάνω από 20 ώρες, αριθμός που δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητος. Το δικό μου save έγραψε 15 ώρες για την ολοκλήρωση της κεντρικής ιστορίας, μαζί με δυο-τρία side quests, οπότε αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει μπόλικο περιεχόμενο για τους completionists.

Στα του τεχνικού τομέα, το Lost Crown οπτικά δεν εντυπωσιάζει, ιδίως όταν η κάμερα αποπειράται να κάνει κοντινά στους πρωταγωνιστές της ιστορίας, θυμίζει προ-δεκαετίας εποχές. Ωστόσο, όταν η κάμερα κάνει zoom-out, το παιχνίδι εικαστικά είναι πανέμορφο, με εξαιρετικές επιλογές χρωμάτων, με την αρχιτεκτονική του περιβάλλοντος συχνά να κλέβει την παράσταση, κάτι που θα παρατηρήσετε και στα screenshots που συνοδεύουν το άρθρο. Όσον αφορά την ηχητική προσέγγιση του παιχνιδιού, αρνητική εντύπωση μου προκάλεσε το μετριότατο voice-over, που νομίζεις ότι μερικές φορές οι ηθοποιοί δεν είχαν ιδέα τι γινόταν στην οθόνη όταν έλεγαν τις ατάκες τους, γεγονός που εξισορροπείται από το υπέροχο συνοδευτικό soundtrack.

“Φόρα καμιά ζακέτα, παιδί μου”.

Εν ολίγοις, το Prince of Persia The Lost Crown είναι ένα, ίσως αναπάντεχα, ποιοτικό παιχνίδι από τη Ubisoft, το οποίο συνιστάται ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους του υποείδους των metroidvania, αλλά και σε όσους αγαπούν τη σειρά. Σίγουρα, είναι προκλητικό ως παιχνίδι, κάτι που μπορεί να αποθαρρύνει μια μερίδα παικτών, αλλά είναι διασκεδαστικό, έξυπνο και σε στιγμές, μαγικό.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 85%

85%

Timeless prince

Χωρίς να καινοτομεί, το Prince of Persia The Lost Crown είναι ένα εξαίρετο δείγμα ποιοτικότατου Metroidvania εκπροσώπου.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL