REVIEWS

TOMB RAIDER

Αρχικώς θα ήθελα να απολογηθώ για την καθυστερημένη έκδοση του παρόντος review. Η Square Enix καθύστερησε στην έκδοση των PC εκδόσεων που ήταν διαθέσιμες για τον τύπο, ενώ υπήρξε και ένα αντίστοιχο patch (που διακαώς περίμενα διότι έχω την «κατάρα» να έχω NVidia) και εν τέλει real-life καταστάσεις οδήγησαν σε αυτήν την καθυστέρηση. Σε κάθε περίπτωση δε χρειάζεται άλλη χρονοτριβή. Στο ψητό λοιπόν!

A SURVIVOR IS BORN

Το Tomb Raider θα μπορούσε κάλλιστα να λεγόταν Tomb Raider: Origin. Το reboot της σειράς, και το κατά σειρά δέκατο παιχνίδι της, σε αντίθεση με όλα τα προηγούμενα μας τοποθετεί στην πρώτη περιπέτεια της Lara Croft (μην περιμένετε να την πω κουκLara…. ουπς….). Για να είμαστε πιο ακριβείς στην πρώτη περιπέτεια που την οδηγεί στην σκληροτράχηλη, καπάτσα τυμβωρύχο που όλοι γνωρίζουμε μέσα από τα παιχνίδια της.

Η Lara Croft ξεκινάει μία περιπέτεια στην αναζήτηση του αρχαίου πολιτισμού των Yamatai και πολύ πιο συγκεκριμένα σε πληροφορίες σχετικά με τη θρυλική τους βασίλισσα, την Sun Queen Himiko. Η έρευνά της την έχει οδηγήσει σε ένα νησί στον Ειρηνικό μέσα στο Dragon’s Triangle (θα μπορούσαμε να το θεωρήσουμε αντίστοιχο του Τρίγωνου των Βερμούδων). Μαζί της υπάρχει και ένα σεβαστό πλήρωμα το οποίο αποτελείται από την παλιά συμφοιτήτριά της Sam, η οποία θεωρεί πώς είναι και απόγονος της Himiko, τον μέντορά της Conrad Roth, καθώς και αρκετούς άλλους χαρακτήρες. Όταν πλησιάζουν κοντά στα εν λόγω νησιά μία τρομερή καταιγίδα τους, καταστρέφει το πλοίο στο οποίο βρίσκονται και οδηγεί όλο το πλήρωμα ναυαγούς σε ένα από τα νησιά. Χωρίς πολλές χρονοτριβές και χωρίς φαινομενικά λόγο και αιτία η Lara βρίσκεται αιχμάλωτη άλλων ναυαγών-επιζησάντων που κατέληξαν νωρίτερα στο νησί. Από εκεί κάπου ξεκινάει η περιπέτειά μας, μία περιπέτεια στην οποία θα κληθούμε να ανακαλύψουμε την ιστορία του νησιού, το λόγο της ύπαρξης των δεσμοφυλάκων μας καθώς και τον αγώνα για την επανένωση με τους υπόλοιπους επιζήσαντες τους ναυαγίου μας.

tombr2Από το Dear Esther κομμάτι του παιχνιδιού. Παρατηρήστε τη σκουριά στην κεραία. Τη σκουριά είπα!

Ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται το σενάριο του Tomb Raider είναι γραμμικός και ιδιαίτερα οφθαλμοφανής για τον παίκτη. Πρακτικά δεν υπάρχει κάποια ανατροπή, κάποιο shock factor, μιας και τα hints που δίνει το παιχνίδι γύρω από το σενάριο είναι αρκετά χτυπητά. Παρόλα αυτά η προσωπική μου εκτίμηση είναι πώς δε θέλει να έχει μία τέτοια προσέγγιση. Όλος ο σκοπός της ιστορίας του TR είναι να αποδώσει στον παίκτη ανάγλυφα το πώς η Lara Croft οδηγήθηκε να είναι από μία αφελής, αθώα ακαδημαϊκή παιδούλα σε μία έτοιμη-για-όλα φτασμένη και πολύ αποφασιστική αρχαιολόγο. Το, δε, σενάριο φέρει την υπογραφή της Rhianna Pratchett, κόρη του διασημότατου κωμικού συγγραφέων μυθιστορημάτων (τα Discworld υπάρχουν και δεν είναι fantasy… οκ? ΟΚ?) Terry Pratchett, η οποία είναι γνωστή για το Mirror’s Edge. Το πάντρεμα του μεταφυσικού γύρω από τα αρχαιολογικά ευρήματα και της παρούσας εποχής, το οποίο είχε παρατηρηθεί και στο προηγούμενο reboot (με αρχή το Legend) εξακολουθεί να υφίσταται.

TOOLS OF THE TRADE

Για να μπορέσει να επιβιώσει στις αφιλόξενες συνθήκες του νησιού η Lara πρέπει να χρησιμοποιήσει όλη της την ευρηματικότητα. Αρχικώς προσπαθεί με χειροποίητες κατασκευές, όπως το τσεκούρι φτιαγμένο με μία λεπίδα και ξύλο να τα βγάλει πέρα. Όσο προχωράει την περιπέτεια βρίσκει στο διάβα της αρκετά αντικείμενα τα οποία της κάνουν τη ζωή ευκολότερη.

Το νόημα του παιχνιδιού είναι να μας δείξει από την αρχή πόσο δύσκολο είναι για κάποιον, ο οποίος ναι μεν έχει μία στοιχειώδη εκπαίδευση αλλά όχι και την αντίστοιχη εμπειρία, να τα βγάλει εις πέρας σε περιβάλλοντα με ελάχιστους πόρους και μέσα. Σε αυτόν τον τομέα το παιχνίδι τα καταφέρνει άψογα. Το tutorial του παιχνιδιού είναι πλήρως ενσωματωμένο στην campaign με απόλυτα φυσικό τρόπο. Αρχικά είμαστε αναγκασμένοι να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες τροφής και στέγης. Για την τροφή (κατ’ ουσίαν δεν χρειάζεται να τρέφουμε τη Lara, ως ένα άλλο Sims, αλλά σεναριακά υποστηρίζεται για να χρησιμεύσει ως tutorial για τη χρήση όπλων) καταφεύγουμε αρχικώς σε ένα πολύ απλό τόξο από ξύλο, το οποίο όμως είναι απαραίτητα χρήσιμο. Το ρόλο της «στέγης» επιτελούν τα camps – μέρη στα οποία το παιχνίδι σώζει αυτόματα την πρόοδο μας ενώ αποτελούν τη βάση μας, όπου μπορούμε να βελτιώσουμε τη Lara καθώς και τα όπλα της.

tombr3I am lost in the irony.

Το Tomb Raider επομένως εισάγει κάποια στοιχεία RPG στο gameplay του. Για κάθε θάνατο που περαιώνουμε παίρνουμε xp αναλόγως τον τρόπο, με τους stealth τρόπους και τα headshots να επιφέρουν μεγαλύτερα bonus. Πόντους xp μπορούμε να μαζέψουμε και με την εύρεση των διαφόρων collectibles που είναι διάσπαρτα στο νησί. Αυτά μπορούν να είναι είτε διάφορα έγγραφα, είτε αρχαία αντικείμενα τα οποία καταφέρνουμε να ξεθάψουμε. Όλα αυτά πέραν του ότι προσθέτουν χρόνο ζωής στο παιχνίδι έτσι και κάποιος ψυχαναγκαστικός θελήσει να βρει όλα, δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα στο παιχνίδι. Όπως ακριβώς στο Sleeping Dogs, οι δευτερεύουσες αποστολές (κρυμμένοι τάφοι) ή τα collectibles είναι πλήρως ενσωματωμένα στο παιχνίδι και εμπλουτίζουν την ιστορία του, δίνοντας πολύ καλύτερη αίσθηση γύρω από τον κόσμο σε κάποιον, σε αντίθεση με το να παιχτεί η campaign «ξεροσφύρι».

Τα skills χωρίζονται σε 3 βασικές κατηγορίες: Survivor, Hunter, Brawler αναλόγως τις ικανότητες. Στο Survivor έχουμε να κάνουμε με skills τρωγλοδυτικής φύσεως κυρίως, δηλαδή πώς η Lara μπορεί καλύτερα να εντοπίζει  κρυμμένα μυστικά, αλλά και να παίρνει εξοπλισμό από νεκρούς εχθρούς και ζώα. Στο Hunter βελτιώνουμε ό,τι έχει να κάνει με την ικανότητά μας να κυνηγάμε (οποιοδήποτε τύπου «κυνήγι»), ενώ τέλος στο Brawler μπορούμε να βελτιώσουμε τις ικανότητες μάχης σώμα-με-σώμα. Rookie, Hardened, Specialist είναι τα τρία επίπεδα στα οποία κατηγοριοποιούνται περαιτέρω οι προηγούμενες ικανότητες. Για παράδειγμα, για να φτάσουμε στο hardened tier θα πρέπει να ξεκλειδώσουμε με skill points 7 rookie skills είτε αυτά βρίσκονται στο hunter είτε στο survivor tree. Το ίδιο ισχύει αντιστοίχως και για τα specialist. Γενικώς το RPG στοιχείο είναι απλοποιημένο και  το μόνο που κάνει είναι να δίνει στον παίκτη την αίσθηση πώς η Lara γίνεται καλύτερη μέσα από την περιπέτειά της. Όπως ήδη ειπώθηκε, άλλωστε, αυτός είναι και ο σκοπός του παιχνιδιού.

tombr5“You used to be a tomb raider like me. Until I gave you an arrow in the knee.”

Σχετικά με τον εξοπλισμό τα πράγματα ακολουθούν το ίδιο περίπου μοτίβο. Διάσπαρτα στο νησί είναι κάθε είδους διασωθέντα αντικείμενα από προηγούμενα ναυάγια, κοινώς salvage. Salvage επίσης μπορεί να βρεθεί και από τα πτώματα των εχθρών μας. Με πρώτη ύλη το salvage, σε κάποιο camp, μπορούμε να βελτιώσουμε τα όπλα μας μέχρι ενός σημείου. Ανά χρονικά διαστήματα αναλόγως τη σεναριακή πλοκή, μία καινούργια λίστα διαθέσιμων αναβαθμίσεων για τα όπλα μας γίνεται διαθέσιμη. Και εδώ τα πράγματα είναι αρκετά απλοποιημένα, αν και δίνουν την αίσθηση στον παίκτη μίας αμιδράς υποψίας ελέγχου για το πώς θα διαχειριστεί το παιχνίδι με βάση τα όπλα του. Πολλές αναβαθμίσεις στο τόξο, οδηγούν στη δυνατότητα μιας πιο stealth προσέγγισης από ότι ένα «μπάτε-σκύλοι-αλέστε» playthrough με το shotgun. Αρχικώς τα πυρομαχικά είναι αρκετά περιορισμένα αλλά όσο προχωράμε και με τα κατάλληλα skills θα είμαστε σχεδόν πάντα «γεμάτοι» από αυτά. Το οπλοστάσιο της Lara αποτελείται από τα τυπικά: bow, handgun, shotgun και rifle. Απουσιάζουν, το σήμα κατατεθέν, double handguns που έχουμε συνηθίσει σε όλες τις υπόλοιπες εκδόσεις του παιχνιδιού, αλλά όπως είπαμε εδώ έχουμε να κάνουμε με το origin του χαρακτήρα επομένως πρέπει να δούμε πώς τα απέκτησε! Για τις melee αναμετρήσεις αυτό που χρησιμοποιούμε είναι το τσεκούρι μας, το οποίο είναι το πολυεργαλείο-ελβετικός σουγιάς της Lara.

ΤΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ

Το βασικό gameplay του Tomb Raider είναι επομένως αρκετά απλό σε σύλληψη αλλά άψογο σε εκτέλεση. Όλα τα στοιχεία του είναι δεμένα με εκπληκτικό τρόπο και σε αυτό συνεισφέρουν μία σειρά από παράγοντες.

Οπτικά το παιχνίδι είναι μία οπτασία. Όλη η απεικόνιση των διαφορετικών τοποθεσιών είναι υψηλότατης ποιότητας. Τη μία στιγμή βρισκόμαστε σε τοποθεσία η οποία είναι γεμάτη από παράγκες και αυτοσχέδιους γερανούς και την άλλη είμαστε σε αρχαία ιαπωνικά παλάτια. Κάθε σημείο έχει την ταυτότητά του, ενώ τα δάση του παιχνιδιού σφύζουν και αυτά από ζωή. Σαφώς η Lara έχει ένα πιο ρεαλιστικά γυναικείο μοντέλο μίας 20άρας η οποία είναι ναι μεν αθλητική αλλά με τις καμπύλες της. Μην περιμένετε επομένως τα σιλικονάτα βυζγοιά™ – ωδή στη δεκαετία των ΄90s, ούτε τίποτα αναλογίες 96-60-90. Το νέο TressFX σύστημα για την απεικόνιση των μαλλιών της Lara ανεβάζει εκπληκτικά το ρεαλισμό κάτι το οποίο ομολογώ πώς ήταν αναπάντεχο (δηλαδή οκ μαλλιά είναι, πόσο πιο ρεαλιστικό να κάνουν το μοντέλο της Lara?). Αντιστοίχως όμως όσο περισσότερα έχουμε ενεργοποιημένα τόσο πιο πολύ θα λυγίσει το μηχάνημά μας. Για αυτό ακριβώς το λόγο υπάρχει και το in-game benchmark το οποίο βοηθάει στην επιλογή των κατάλληλων παραμέτρων. Τα ίδια ισχύουν και για τον ήχο, ο οποίος είναι και αυτός υψηλότατης παραγωγής, καθώς και το voice acting.

tombr1♫Άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα, άστα ν’ ανεμίζουνε… με το TressFX♫

Μία προσέγγιση που ίσως ξενίσει αρκετούς είναι η ιδιαίτερα βίαια προσέγγιση του θέματος του παιχνιδιού. Παρότι τα Tomb Raider είναι action παιχνίδια, δεν ήταν ποτέ χαρακτηριστικά βίαια. Ναι, σκοτώναμε τους εχθρούς που βρίσκαμε μπροστά μας αλλά πλέον ο τρόπος με τον οποίο το κάνουμε, αυτό είναι ιδιαίτερα γραφικός. Το ίδιο λεπτομερείς είναι και οι αναπαραστάσεις του θανάτου της Lara (όταν την αφήνουμε να πεθάνει σε ειδικές σεκάνς πχ. σε περιστατικά καταδίωξης), με σκουριασμένες σωλήνες να της καρφώνονται στο κεφάλι κ.ό.κ. Κατά τη γνώμη μου παρότι θα ξενίσει αρκετούς αυτή η αντιμετώπιση, είναι κάτι το απαραίτητο για το παιχνίδι, ώστε να τονίσει πώς «η φύση καθώς και οι δυσκολίες που έχεις να αντιμετωπίσεις είναι αμείλικτες», τονίζοντας καταυτόν τον τρόπο το ταξίδι ωρίμανσης που πέρασε η Lara προτού γίνει η γνωστή πολυμήχανη τυμβωρύχος.

Τέλος μία μικρή παρατυπία εντοπίζεται στην απουσία σοβαρών γρίφων. Οι χαμένοι τάφοι μας δίνουν την ευκαιρία για κάποιους σχετικούς γρίφους, ώστε να καταφέρουμε να φτάσουμε στην αμοιβή μας (χαμένα σεντούκια της εποχής των Yamatai) αλλά δεν υπάρχει ο τρομερά καινοτόμος γρίφος που θα μας δυσκολέψει, σε αντίθεση με προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Σε αυτό το σημείο και πριν το κλείσιμο του άρθρου θα ήθελα να δώσω πάσα, στο Γιώργο “Sephir” Δεμπεγιώτη για να πει δύο λόγια για το multiplayer, μιας και ο δικός μου multiplayer χρόνος και εμπειρία στα action παιχνίδια είναι ιδιαίτερα περιορισμένα την τελευταία δεκαετία.

ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΟΥ ΕΛΑΤΤΩΜΑ (-γράφει ο Γιώργος “Sephir” Δεμπεγιώτης – ragequit action specialist)

Δυστυχώς, το multiplayer του Tomb Raider δεν έχει ουσιαστικό λόγο ύπαρξης, παρ’ όλες τις προσπάθειες που κατέβαλλαν οι δημιουργοί του παιχνιδιού για να προσδώσουν ενδιαφέρον σε ένα παιχνίδι που ανέκαθεν έδινε βάρος στη single player εμπειρία.

Το multiplayer λοιπόν δεν ξεφεύγει διόλου από την πεπατημένη των περισσότερων (και πιο προσεγμένων) παιχνιδιών του είδους: υπάρχουν τέσσερα διαφορετικά modes που διαδραματίζονται μέσα σε πέντε χάρτες: τα Rescue, Team Deathmatch, Cry for Help και Free for All, τα οποία, πρακτικά, πρόκειται για παραλλαγές γνωστών modes που έχουμε δει δεκάδες φορές.

Οι παίκτες χωρίζονται σε δύο ομάδες, τους survivors και τους scavengers με σκοπό κάθε ομάδα να φτάσει πρώτη τις τρεις νίκες. Οι όροι του παιχνιδιού μπορεί να αλλάζουν ανάλογα με την ομάδα που βρισκόμαστε: για παράδειγμα στο Rescue, οι survivors πρέπει να μεταφέρουν medipacks στη βάση τους, ενώ οι scavengers προσπαθούν να τους εμποδίσουν – αν οι survivors κατορθώσουν και αποκτήσουν 5 medipacks κερδίζουν την παρτίδα, ενώ αντίθετα οι scavengers νικούν, αν πετύχουν 20 kills. Προφανώς σε modes όπως το Team Deathmatch ή το Free for All, οι όροι του παιχνιδιού περιορίζονται στο «σκοτώστε τους πριν σκοτωθείτε».

Το παιχνίδι λοιπόν λειτουργεί περισσότερο ως third person shooter και, αν και δεν κάνει κάτι λάθος, το gameplay του είναι το κάπως «νερόβραστο». Ειδικά αν το συγκρίνουμε με υπέροχο multiplayer του περσινού Max Payne 3, το Tomb Raider χάνει κατά κράτος, τόσο σε επίπεδο δράσης όσο και σε επίπεδο μηχανισμών. Δεν υπάρχει κάτι που να τραβάει το παίκτη να συνεχίσει, εκτός από τον τρελαμένο geek που θα θελήσει να φτάσει στο 60ο level για να ξεκλειδώσει τη Lara ως playable character.

Κατά τη γνώμη μου, το multiplayer mode του Tomb Raider είναι εντελώς περιττό και αχρείαστο και αν δεν υπήρχε λόγος να γράψω το παρόν κείμενο, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα του έδινα την παραμικρή σημασία, ενώ είναι μυστηριώδης η επιμονή της Square Enix να το υποστηρίζει, εμπλουτίζοντας το με DLC’s. Άποψή μου είναι να αφοσιωθείτε πλήρως στην υπέροχη campaign του Tomb Raider και να ρίξετε μια ματιά στο multiplayer μόνο και μόνο για να διαπιστώσετε πόσο ανούσιες αποφάσεις μπορούν να πάρουν ορισμένα «κεφάλια»-στελέχη μεγαλοεταιριών, απλά επειδή το επιτάσσει η «μόδα» της εποχής.

tombr4Το μόνο που σκεφτόμουν σε αυτό το σημείο είναι όλο το δρόμου που οδηγεί στο φινάλε του Prince of Persia: Two Thrones. Εκπληκτικότατο συναίσθημα!

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Το Tomb Raider καθ’ όλη τη διάρκεια του αιχμαλωτίζει τον παίκτη. Καθώς έπαιζα ένα χαμόγελο έσκαγε στα χείλη μου και σκεφτόμουν πώς γίνεται βασιλιάς στη θέση του βασιλιά, παίρνοντας (ξανά) τα ηνία από τη γερασμένη σειρά (κατ εμέ) Assassin’s Creed ενώ μου έφερνε σε μπόλικα σημεία μνήμες από την Sands Trilogy του Prince of Persia. Όλο το δέσιμο της ιστορίας (παρότι καθόλα γραμμική), ο τρόπος με τον οποίο αυτή μας σερβίρεται, οι στιβαροί μηχανισμοί του παιχνιδιού συνιστούν μία εξαιρετικά πετυχημένη συνταγή. Παρά τα προβλήματα της εκδότριας εταιρείας Square Enix, είμαστε αρκετά τυχεροί ώστε να παραλάβουμε από αυτή άλλο ένα παιχνίδι (μετά τα Deus Ex: Human Revolution, Sleeping Dogs) το οποίο είναι μία αριστουργηματική προσθήκη στους single player action τίτλους και ο μόνος λόγος για τον οποίο φίλοι του είδους δε θα το αγοράσουν είναι επειδή ασχολούνται με το Bioshock Infinite. Ειδικά η κουτάτη Survivor Edition, η οποία δίνει bonus κάποιες ενδυμασίες για τη Lara καθώς και κάποια στοιχεία που είναι προσβάσιμα μόνο με DLC αξίζει σίγουρα τα χρήματά της μιας και είναι φθηνότερη από το Steam. Must buy!!!


Το Tomb Raider διατίθεται στην Ελλάδα από τη CD Media.

Pros

  • Εξαιρετικά γραφικά
  • Μεστό gameplay από όλες τις απόψεις
  • Εθιστικότατη campaign

Cons

  • Περιττό multiplayer

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 92%

92%

Παύλος Γεράνιος

Γέννημα-θρέμμα της Υπερβορείας, ο Παύλος έκανε καιρό να γνωρίσει την αλληλεπίδραση με την οθόνη. Τα πρώτα παιχνίδια που θυμάται να παίζει ήταν τα Gran Prix, Test Drive, Digger και Flight για DOS σε εποχές που οι περισσότεροι είχαν πλέον Windows... Αυτό δεν τον πτόησε και αγάπησε τη Μητέρα Πλατφόρμα από την πρώτη στιγμή. Θήτευσε και στην άγονη παραμεθόριο των κονσολών (πάντα σε σπίτια φίλων, ποτέ στο δικό του), αλλά το PC ήταν αυτό που τον κράτησε. Λάτρης των ποιοτικών τίτλων από όλα τα είδη, θεωρεί πώς η ιστορία και αυτό που θέλει να πει το παιχνίδι ως μέσο είναι το κυριότερο και όχι η ταμπέλα. Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις φυσικά...

17 Comments

  1. Σαν TR ίσως να μην είναι το καλύτερο, καθώς το παιχνίδι είναι περισσότερο προσανατολισμένο στη καθαρή δράση και η έλλειψη γρίφων είναι εμφανής. Γενικά όμως, πιστεύω ότι είναι από τα απολαυστικότερα action των τελευταίων ετών. Pure fun και ιδιαίτερα προσεγμένο.

  2. Θα “πρωτοτυπήσω” λέγοντας πως δε πρέπει να δίνουμε βαρύτητα στις βαθμολογίες. Θα προτιμούσα η όποια διαφωνία να ήταν

    Θα συμπληρώσω πως το παιχνίδια αποτελεί για μένα ως τώρα την καλύτερη single εμπειρία για το 2013. Πιθανόν το Bioshock Infinite να το αλλάξει αυτό, αλλά διατηρώ τις αμφιβολίες μου. 🙂

  3. Συμφωνώ Tommas,αλλά από τη στιγμή που υπάρχει θα πρέπει να συμβαδίζει με το κείμενο.Άρα το 92 με βάση αυτά που έχει γράψει ο North είναι σωστό.Εμένα μου φαίνεται λίγο πολύ και για να μην κάθομαι να γράφω σεντόνι ολόκληρο απλά λέω την άποψή μου μέσω μιας άτυπης προσωπικής βαθμολογίας.

    Συμφωνώ και με το Sephir πάντως.Ως action game είναι πολύ καλοφτιαγμένο,από τα καλύτερα των τελευταίων ετών.Απλά θεωρώ ότι είναι λίγο κάτω από παιχνίδια,όπως τα Batman,AC2 κτλ.

  4. Θα σταθώ στο σημείο που γίνεται αναφορά στη βία του τίτλου. Το παιχνίδι έχει όντως κάποιες ανατριχιαστικές σκηνές (αχρείαστες κατά τη γνώμη μου) αλλά μην ξεχνάμε και στα παλιότερα ότι αν έπεφτες κατά λάθος από ψηλά ακουγόταν το σπάσιμο των οστών και το σώμα της Lara έμενε διπλωμένο/ λυγισμένο σαν ξεχαρβαλωμένη μαριονέτα…

  5. Πολύ καλό ήταν! Κι εγώ το απόλαυσα απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Δύο ενστάσεις μόνο. 1) οι tombs. 7 στο σύνολο. Και όλοι πάρα πολύ απλοί. Καλύτερα να μην είχε καθόλου. Ελπίζω στο επόμενο να το διορθώσουν αυτό. 2) Οι επιρροές από λοστ. ΟΥΣΤ!

  6. Έχεις δίκιο, διότι ήμουν (κυρίως) ασαφής σε αυτό το κομμάτι. Γενικώς το παιχνίδι χωρίς πολλά-πολλά ultra settings είναι ένα πολύ καλό οφθαλμόλουτρο. Με ενεργοποιήσεις τύπου v-sync, TressFX κτλ., τα frames πέφτουν πάρα πολύ σε ένα σύστημα που τα υπόλοιπα παιχνίδια μέχρι στιγμής τα παίζει gg. Τώρα αν ζητάς πληροφορίες για το rig μου, μάλλον θα αναβαθμίσω το profile. 🙂

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL