Την εβδομάδα που μας πέρασε, κατέληξα υπό αρκετά σκιερές συνθήκες να βρεθώ χωρίς πρόσβαση στο ίντερνετ για αρκετές ημέρες. ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ στιγμές ομολογουμένως, που δεν θα έπρεπε να ζήσει ποτέ του ένας άνθρωπος της εποχής μας – μακάρι το ίντερνετ της ανθρωπότητας να παραμείνει true και ευθυτενές εις τον αιώνα τον άπαντα, και τα requests για το Criminal Case στο FB να συνεχίσουν να έρχονται απρόσκοπτα. Ωστόσο, όπως λέει και το ρητό που ως γνωστόν επινόησε ο Forrest Gump, “Shit Happens”. Και όταν it happened, αναπόφευκτα άρχισαν να περνάνε από το ταραγμένο μυαλό δύο πράματα: οι τυπικές σκέψεις που συνοδεύουν την λαϊκή σοφία “μόνο αν χάσεις κάτι το εκτιμάς αληθινά”, και η αγωνιώδης αναζήτηση του ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ INTERNET.
Να διαβάσω κάποιο βιβλίο; Να ασχοληθώ με κάποιο χόμπι που έχω παραμελήσει; Να έρθω σε επαφή με φίλους και συγγενείς; Nα ξαναδώ το Forrest Gump; Να σταθώ και να εκτιμήσω τα μικρά πράματα μοναδικής ομορφιάς στον κόσμο, τα οποία συνήθως αγνοούμε λόγω του φρενήρη ρυθμού του σύγχρονου lifestyle;
Όχι ΒΕΒΑΙΑ. Θα κάτσω να παίξω Europa Universalis 3.
Η λογική πίσω από την επιλογή είναι προφανώς ορθή και άρτια: τι να τα κάνεις τα χόμπι και τα μικροπράγματα όταν μπορείς να δημιουργήσεις αποικίες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στην Ινδονησία και την ακτή του Λαμπραντόρ; Πραγματικά, η μισή χαρά σε αυτά τα παιχνίδια είναι η δυνατότητα που παρέχουν στον παίκτη να εκφράσει τον μικρό Ιμπεριαλιστή που επιμελώς κρύβει μέσα του. Η άλλη μισή χαρά, είναι αυτή η αίσθηση ότι τα πάντα είναι πιθανά και ρευστά στον κόσμο, καθιστώντας το κάθε playthrough μια ως επί το πλείστον μοναδική εμπειρία.
Βέβαια, όπως συμβαίνει πάντα, παρά την ρευστότητα και τους αστάθμητους παράγοντες, κάποιες αξίες είναι σταθερές. Κάποια πράματα ΘΑ ΣΥΜΒΟΥΝ ό,τι και να κάνει ο καημένος ο παίκτης.
-Η εγγυημένη στιγμή που τα γειτονικά έθνη θα συνασπιστούν και θα κηρύξουν ολοκληρωτικό ιερό πόλεμο προς την παίκτη, είναι λίγες ημέρες αφότου θα έχει στείλει το σύνολο του στρατού του στην αντίπερα άκρη του χάρτη για να καταπνίξει μια επανάσταση, αφήνοντας τα σύνορά του αφύλακτα και το κρατικό ταμείο στο μείον.
-Αντιστοίχως, μια πιθανή εξέγερση σε κάποια επαρχία του παίκτη είναι εγγυημένο πως θα ξεκινήσει ΑΚΡΙΒΩΣ μόλις ο παίκτης αποφασίσει να απομακρύνει ή να καταργήσει τα στρατεύματα που σταθμεύουν εκεί γύρω. “Ίδια θρησκεία, ίδια εθνικότητα, revolt risk στο 2%… εντάξει μωρέ θα το ρισκάρω και θα την αφήσω αφύλακτη την περιοχή“… Λίγα δευτερόλεπτα μετά, ένας ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ 16 ΜΕΡΑΡΧΙΩΝ ξεπετιέται και βυθίζει το μισό χάρτη στο χάος και την λεηλασία. Scumbag AI…
-Ο παγκόσμιος χάρτης θα καταλήξει… αλλαγμένος. Πολύ. Θα εμφανιστούν χώρες που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, θα εξαφανιστούν αυτοκρατορίες που υπήρξαν και κυριάρχησαν, θα ανεβούν σε θέση ισχύος ηγέτες και έθνη που ουδείς ποτέ υπολόγισε, και το μωσαϊκό του χάρτη θα καταλήξει πιο πολύχρωμο και από κιτς πλακάκια μπάνιου σε οικοδομή του 1950. Πριν μια δεκαετία περίπου είχε κυκλοφορήσει η είδηση πως σχολεία στην Σουηδία σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν το πρώτο Europa Universalis για να κάνουν την διδασκαλία πιο εύκολη κι ευχάριστη. ΓΑΤΑΚΙΑ. Σας προκαλώ να διδάξετε ιστορία χρησιμοποιώντας ένα από τα Saves μου.
-O στρατός και ο στόλος μας ποτέ δεν είναι αρκετά πολυάριθμοι. Λες και υπάρχει στον κώδικα του παιχνιδιού μια διαρκής εξίσωση “Στρατός του Αντιπάλου = Στρατός του Παίκτη +1”, όσο ασφαλείς και να νιώθουμε από τις μεραρχίες μας και όσο γουστάρουμε να χαϊδεύουμε τον εγωισμό μας με σκέψεις του στυλ “ΧΑΛΑΡΑ ΕΙΜΑΙ Η ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΟΥ”, όταν ξεκινήσει πόλεμος και μπανίσουμε τα νούμερα των μεραρχιών και των στόλων του αντιπάλου, είτε θα μας πιάσει σπαστικό γέλιο ή θα κάνουμε στεγνό RageQuit. Και μετά θα μπούμε στο Forum του RageQuit να γράψουμε για το RageQuit μας (“RageQuitception” κτλ).
-Οι πιο ισχυροί σύμμαχοι του παίκτη ΠΑΝΤΑ στην πιο κρίσιμη στιγμή θα αρνηθούν επιδεικτικά να βοηθήσουν, και θα διαλύσουν την στρατιωτική συμμαχία. Μας κηρύσσει τον πόλεμο μια μικροσκοπική επαρχία στις βόρειες Κουκουβάουνες; Όμορφα, όλος o συνασπισμός των συμμάχων σπεύδει να συμπαραταχθεί πίσω από το λάβαρό μας για την τιμή και την δόξα. Εμφανίζεται ένας στρατός στα σύνορά μας με στόχο να μας αφανίσει από τον χάρτη; “Sorry bro, the deal is off, βγάλ’ τα πέρα μόνος χιχιχι“. Κοιτάω προς τα εσάς, Muscowy και Castille.
-Η επεκτατική πολιτική των Ευρωπαϊκών δυνάμεων πάει κόντρα σε κάθε έννοια ρεαλισμού, λογικής, τακτικής, ιστορικής σκέψης και ψυχολογίας, έχοντας ως αποκλειστικό σκοπό να ζοχαδιάσει τον παίκτη. Εξεγέρσεις σε όλη την Αυστροουγγαρία, μαίνεται ο πόλεμος της Ισπανικής διαδοχής, όλη η Ευρώπη ένα απέραντο πεδίο μάχης… ΤΙ ΠΙΟ ΛΟΓΙΚΟ από το να κυρήξει η Αυστρία και οι σύμμαχοί της τον πόλεμο προς εμέ για την κατάληψη της Κρήτης και της Ρόδου.
-Αν ένα έθνος αποφασίσει να αποστείλει προς τον παίκτη διπλωματική πρόταση συμμαχίας και ο παίκτης δεχθεί, λίγες ημέρες αργότερα είναι μαθηματικά βέβαιο πως το έθνος αυτό θα έχει την φαεινή έμπνευση να ξεκινήσει αναίτιο πόλεμο εναντίον ολόκληρης της Ευρώπης, καλώντας τον παίκτη να τιμήσει την συμμαχία και να μπει στον πόλεμο. Οπότε μετά εμείς είτε πολεμάμε εναντίον όλων, με αποτέλεσμα να χάσουμε τις μισές μας περιοχές από τις ορδές των αντιπάλων, είτε αρνούμαστε να τιμήσουμε την συμμαχία μας, με αποτέλεσμα το prestige μας να γκρεμοτσακιστεί χωρίς λόγο κι αιτία. Άρτιον.
-Αν πάλι αρνηθούμε να συμμαχήσουμε με το παραπάνω έθνος, με κάποιο μαγικό τρόπο ο παραπάνω πόλεμος θα καταλήξει να είναι μάχη “εμείς εναντίον Όλων και των συμμάχων τους”. Δηλαδή, αρνούμαστε εμείς να συμμαχήσουμε με κάποιον, και έτσι αυτός ο κάποιος καταφέρνει να συνασπίσει ολόκληρη την Ευρώπη και να την στρέψει εναντίον μας, για να μας τιμωρήσουν για την αγένεια του να αρνηθούμε την συμμαχία. Win!
-Σίγουρα αυτό δεν συμβαδίζει με την ηγετική ιδιοσυγκρασία μας και με την στρατηγική μας διάνοια, αλλά ΠΑΝΤΑ θα υπάρχει μια επαρχία στο χάρτη που θα θέλουμε να κατακτήσουμε απλά για λόγους… ομορφιάς και συμμετρίας στον χάρτη. Τον καιρό της Συνθήκης των Σεβρών και της Ελληνικής ζώνης κατοχής στην Μικρά Ασία, διάφοροι Έλληνες εξέφραζαν την ευτυχία τους επειδή “το έθνος πλέον στρογγυλοποιείται”. Πιστοί σε αυτήν την ιδιοφυή και άρτια νοοτροπία των προγόνων μας, πρέπει ΠΑΝΤΑ το κράτος μας να δείχνει όμορφο και συμμετρικό στον χάρτη. Και πάντα θα είμαστε πρόθυμοι να πολεμήσουμε προς αυτόν τον σκοπό. Γιατί; ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ.
-Ίσως το γενικότερο συμπέρασμα και η ουσία της απώτερης αλήθειας του EU3: Ο ΠΑΙΚΤΗΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥ. Αποφασίζεις να μειώσεις τον στρατό και να αφοσιωθείς στην κατασκευή κτιρίων; ΘΑ’ ΘΕΛΕΣ – λίγα λεπτά μετά κάποια άσχετη χώρα θα σου κηρύξει τον πόλεμο για εξίσου άσχετο λόγο. Σκοπεύεις να στείλεις όλο σου τον στρατό στις αποικίες της Αφρικής και της Αμερικής για να εξερευνήσει και να πολεμήσει τους ιθαγενείς; TOUGH LUCK – τα 9 από τα 10 έθνη που έχεις υποτάξει θα αποφασίσουν να επαναστατήσουν ταυτόχρονα. Παραφράζοντας το γνωστό ρητό, “όταν ο παίκτης κάνει σχέδια, το EU3 γελάει”…
…αλλά το game εξακολουθεί να είναι ΤΟΣΟ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΑ ΕΘΙΣΤΙΚΟ!
EL 
EN
Εγώ ένα πράμα έχω να πω για το Europa Universalis 3.
I FUCKING LOVE THIS GAME
Ωραίο άρθρο.Μου έδωσες και ιδέα.Κάθε φορά που θα βρίσκω εκνευριστικό request στο fb (κάθε 5 λεπτά δηλαδή) θα τους στέλνω πίσω ένα link για κατέβασμα του demo του EU3.Να δουν τι σημαίνει gaming,όχι αστεία.:p
Με κανες και γέλασα αρκετές φορές,ωραίος!:)
Καταπληκτικό άρθρο.
εξαιρετικο
Αξίζει η αγορά του τώρα ή να περιμένω το IV?
Αχ, τι μου θύμησες τώρα… Πριν από χρόνια, έπαιζα Rome Total War… Να έχω υποτάξει το μισό χάρτη, εκτός της Βρετανίας… Κατάλαβα τι ένιωσαν ο Ναπολέων και ο Αδόλφος 😀
Χέλιον μου ‘χει βγει ο καφές από τη μύτη. Πεθαίνω. Αρτιότατον 🙂
Μετά τους νόμους τους Murphy, θα πρέπει να καθιερωθούν και οι νόμοι του Hellion 🙂
Το 4 αναμένεται να βγει σε 6-7 μήνες, οπότε καθαρά λογικά και ρεαλιστικά το να επενδύσεις τώρα στο 3 θα άξιζε μόνο αν θες οπωσδήποτε να καείς σε ένα Grand Strategy game και δεν βρίσκεις κάτι άλλο να σε απασχολήσει. Ακόμα και έτσι βέβαια, προφανώς δεν είναι από τις αγορές που λες “τα πέταξα τα λεφτά μου”. 15 ευρώ μόνο έχει στο Steam και μπορεί να τα βγάλει τα λεφτά του και με το παραπάνω μέχρι να βγει το 4.
Αγαπαμε Hellion! Να σαι καλα,ειθε η συνδεση να ειναι μαζι σου
Το έχω νιώσει στο civ4 αυτό το πράγμα της απέραντης βλακείας, με κάνει να αναρωτιέμαι αν οι devs είναι χαζοί, σαδιστές ή απλά δεν έκανε κανείς εκτενές beta testing…
Δε μπορεί να μου σκάει πόλεμο χώρα που ήμασταν ένα γύρο πριν σε Friendly κατάσταση, με ίδια θρησκεία κτλ…
Οι στρατιώτες μου, που πολεμούν αυτήν την στιγμή στο όνομα του Βασιλέως της Βαυαρίας Αλβέρτου Β΄ για να απελευθερώσουν την Λιβονία από την ανίερη συμμαχία Βοημών, Μαγδεμβούργιων και Πολωνών, μου μεταβίβασαν τα συγχαρητήρια τους για το αρθρο τους. Εφόσον ο Θεός φωτίσει τον Αυτοκρατορα, αυτόν τον αθλιο Αυστριακό, να σταματήσει τους αδελφοκτόνους πολέμους για να σωθούμε από την επέλαση των κίτρινων Μινγκ στα Χριστιανικα εδαφη και την βαρβαρότητα των απλυτων Γαλλων, θα συμπεριλαβουν τα γραφόμενα σου στην διδακτέα ύλη της στρατιωτικής ακαδημίας που θα εγκαινιασει ο Βασιλεύς μας σύντομα στο Ανσμπαχ.
Στο τέλος θα με κάνετε και μένα να παιξω Europa Universalis ρε, κανονίστε!
Εγώ παντως ξαναρχισα Alpha Centauri μετα από χρόνια και καταστρέφομαι εκεί…
Αυτή η σειρά κατέστρεψε μήνες από τη ζωή μου, την αποφεύγω λες και ζέχνει βοθρίλα και έρχεσαι να με βάλεις σε πειρασμό.Σατανά. Παίζοντας το EUII ,δεν θυμάμαι τι patch ήταν και ενώ είχα αναλωθεί σε επιτυχημένο εκατονταετή διπλό πόλεμο τόσο εναντίον της Ισπανίας (κάτοχος της μισής Δυτικής Ευρώπης) όσο και κάποιου τεράστιου μογγολικού χανάτου, ανακάλυψα ότι οι Tσερόκι οι οποίοι είχαν σταδιακά καταλάβει τη μισή αραβική χερσονησο (Υεμένη κλπ) και το κέρας της Αφρικής μου την έπεσαν στην Αίγυπτο. Εκεί διαλύονται οι όποιες ψευδαισθήσεις περί gaming revenue, φιλόδοξων studio παραγωγής,χρηματικού κέρδους κλπ. Πλέον ξέρεις τον λόγο για τον οποίο οι τύποι έφτιαξαν το παιχνίδι. Για να σε τρολάρουν. Τέλος.
Απαράδεκτος το ξέρω αλλά τώρα έκατσε και διάβασα την αρθράρα σου Κώστα!Πολύ γέλιο έριξα και το παιχνιδάκι που αναφέρεις δε θα το αγγίξω ποτέ μα ποτέ!Μακριά από τέτοια βασανιστήρια!