REVIEWS

INMOST

Για το Inmost είχαμε μιλήσει πριν λίγο καιρό στο αφιέρωμα μας περί demos ανερχόμενων κυκλοφοριών. Επρόκειτο για ένα αρκετά υποσχόμενο παιχνίδι που ανέδυε τόνους ατμόσφαιρας σκοτεινού παραμυθιού με την καλλιτεχνική του διεύθυνση και την επιλογή χρωμάτων. Είμαι στην ευχάριστη θέση να επιβεβαιώσω πως το demo του Inmost ανταποκρινόταν σε μεγάλο βαθμό στην πραγματική του εικόνα. Αυτό που δε μπορώ να πω ότι περίμενα πάντως, είναι, πως ο τίτλος δίνει μεγαλύτερη έμφαση στο να διηγηθεί μαεστρικά μια συγκινητική ιστορία από ό,τι στο gameplay. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.

Στο Inmost θα παρακολουθήσουμε 3 διαφορετικές ιστορίες: του μικρού κοριτσιού, του ιππότη και του ταξιδευτή. Η ιστορία του μικρού κοριτσιού διαδραματίζεται κυρίως μέσα στο σπίτι του με πρωταγωνιστές το ίδιο και τους γονείς του. Σε αυτή την οικογένεια υπάρχουν μυστικά και δεν φαίνεται η συμβίωση των μελών της να είναι αρμονική. Ειδικά το κοριτσάκι γίνεται νωρίς αντιληπτό ότι προσπαθεί να αποδράσει από την καθημερινότητα του. Ο ιππότης βρίσκεται σε ένα διαφορετικό, μυθικό σύμπαν όπου η καρδιά του έχει μαυρίσει από μια ανείπωτη τραγωδία και υπηρετεί τον Φύλακα του Πόνου, τον οποίο τρέφει με περισσότερη μιζέρια την οποία «κλέβει» από άλλα πλάσματα. Ο ταξιδευτής βρίσκεται στον ίδιο κόσμο με τον ιππότη. Ένα τεράστιο κάστρο βρίσκεται εκεί όπου μια μάγισσα προσφέρει τις υπηρεσίες της στον Φύλακα της Σπίθας, ενώ το κτίσμα μαζί με το σκοτάδι που το περιβάλλει φαίνεται να επεκτείνεται και να διαβρώνει οτιδήποτε υπάρχει γύρω του. Ο περιπλανώμενος ταξιδιώτης θα προσπαθήσει να σταματήσει τη μάγισσα πριν να είναι πολύ αργά.

Doom and gloom
Το απαισιόδοξο ύψος της ιστορίας είναι έκδηλο από την αρχή…

Δε θα ήθελα να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, από φόβο μην αλλοιώσω την εμπειρία για όσους αποφασίσουν να ασχοληθούν μαζί του. Οι ιστορίες αν και αρχικά φαίνονται ασύνδετες, σταδιακά διαπιστώνει κανείς ότι πρόκειται για μια ενιαία αφήγηση. Το που και πως περιπλέκονται θα πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι σας. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως το Inmost είναι μια δημιουργία που καταπιάνεται με βαριά θέματα (επίσης δε θα επεκταθώ) και το πως τα αντιμετωπίζει-διαχειρίζεται ο άνθρωπος. Το παιχνίδι αργεί λίγο να πάρει μπρος όσον αφορά τις πληροφορίες που μας παρέχει και οι περισσότερες αποκαλύψεις έρχονται με κατακλυσμιαίο τρόπο προς το φινάλε. Ένα φινάλε που, παρεμπιπτόντως, δύσκολα θα αφήσει ασυγκίνητο κάποιον. Αυτό όμως δεν το θεωρώ μειονέκτημα. Αν μη τι άλλο, λόγια που δεν έβγαζαν νόημα, σε ένα δεύτερο playthrough (χωρίς να κρίνεται αυτό απαραίτητο) γίνονται κατανοητά και οικεία.

Το Inmost δεν απέχει πολύ από τη λογική των Limbo, Inside και Little Nightmares. Προσεγγίζει την εξιστόρηση του περισσότερο λεκτικά και λιγότερο σιωπηρά και αφηρημένα, όπως εκείνα τα παιχνίδια. Διατηρεί την γραμμική πρόοδο τους επίσης, με τη διαφορά πως μας δίνει περισσότερο την εντύπωση ότι περιπλανόμαστε σε ένα ενιαίο κόσμο – τουλάχιστον όσον αφορά στα κεφάλαια που χειριζόμαστε τον περιπλανώμενο, που στην πλειοψηφία τους απαρτίζουν το Inmost – παρά σε διαχωρισμένες θεματικά περιοχές. Δεν απουσιάζει όμως η περιστασιακή εξερεύνηση και το backtracking, τα οποία είναι προαιρετικά για μυστικά και collectibles, μερικά από τα οποία δίνουν επιπλέον μικρά στοιχεία για την ιστορία.

Shadow Beast
Δεν είναι horror με την παραδοσιακή έννοια, αλλά δε λείπουν οι στιγμές που θα καρδιοχτυπήσουμε.

Οι 3 αφηγήσεις εστιάζουν και σε διαφορετικές πτυχές του gameplay. Στα σημεία που χειριζόμαστε το κορίτσι, το gameplay είναι σε μικρότερη ποσότητα και κυρίως ασχολούμαστε με κάποιους εύκολους περιβαλλοντικούς γρίφους που αρκετές φορές προκύπτουν από το μικρό ύψος του παιδιού π.χ. να στοιβάξουμε καρέκλες σε κοντά σε κάποιο τραπέζι ώστε να φτάσουμε κάποιο αντικείμενο που είναι τοποθετημένο ψηλά. Με τον ιππότη το gameplay στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στη μάχη και τα σημεία που αναλαμβάνουμε το ρόλο είναι ομολογουμένως τα πιο σύντομα. Τέλος, ο ταξιδευτής έχει το πλήρες πακέτο στο gameplay (πλην της μάχης) και τα πιο ικανοποιητικά puzzle και στα δικά του κεφάλαια είναι που το Inmost θυμίζει περισσότερο κλασικό cinematic platformer, από τον τρόπο που προσπαθούμε να αποφύγουμε έναν επικείμενο κίνδυνο, μέχρι το πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το περιβάλλον για να ξεφορτωθούμε κάποιο εχθρικό πλάσμα. Ο χειρισμός έχει αναμενόμενα μια μικρή χρονική υστέρηση στην απόκριση των εντολών ενώ υπάρχει και trail & error στοιχείο, χωρίς να είναι τόσο έντονο όσο στους προαναφερθέντες τίτλους.

Trial & error shenanigans
Και τώρα πως περνάμε από το αγριογούρουνο; Αρκετές φορές η λύση δεν είναι και τόσο προφανής.

Οπτικά το παιχνίδι είναι εξαίσιο. Ο καμβάς του Imost βρίθει λεπτομερειών μολονότι αυτό υιοθετεί μια 8-bit αισθητική και κάνει αυστηρή χρήση συγκεκριμένων χρωμάτων (και των αντίστοιχων αποχρώσεων τους). Η καλλιτεχνική διεύθυνση, η σκηνοθετική επιμέλεια και το animation βρίσκονται σε εξίσου υψηλά επίπεδα. Η δε χρήση πολλαπλών στρωμάτων στα περιβάλλοντα δίνει σε αρκετές περιπτώσεις την εντύπωση πως κοιτάζουμε ένα κομψό διόραμα. Το soundrack που συνοδεύει το παιχνίδι είναι όμορφο και άκρως μελαγχολικό. Με εξαίρεση κάποιες κινηματογραφικές σκηνές που κάνει την εμφάνιση του το εκκλησιαστικό όργανο, στην πλειοψηφία των συνθέσεων κυριαρχούν οι ήχοι του πιάνου και του βιολιού. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι το παιχνίδι διαθέτει και αρκετές ηχογραφημένες γραμμές διαλόγου και μάλιστα καλής ποιότητας ερμηνείες, κάτι που με εξέπληξε δεδομένου ότι πρόκειται για μικρή παραγωγή.

Upon the Shadowthrone...
Μία από τις πιο ατμοσφαιρικές σκηνές του παιχνιδιού

Ίσως τα μοναδικά παραπτώματα που θα μπορούσε να βρει κανείς στο Inmost είναι τις περιγραφές αλληλεπίδρασης με διάφορα αντικείμενα που δεν εφιστούν έντονα την προσοχή και μπορεί να προσπεράσουμε και τη μικρή διάρκεια, η οποία δεν ξεπερνά τις 5 ώρες, συνυπολογιζομένου του χρόνου για την ανεύρεση των περισσότερων collectibles. Παρά το γεγονός αυτό, το Inmost επιτελεί στο ακέραιο το στόχο του, δηλαδή να μας διηγηθεί μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, με το μήνυμα που θέλει να περάσει, χωρίς φλυαρία και σεναριακές τρύπες. Δώστε του μια ευκαιρία, και που ξέρετε, μπορεί να μιλήσει και σε εσάς…

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 82%

82%

Ανθρώπινο, μελαγχολικό, συμβολικό, το Inmost είναι μια σύντομη μεν, αξιομνημόνευτη απόπειρα δε στην κατηγορία των cinematic puzzle-platform.

Παναγιώτης Μητράκης

Τέκνο των 80's, ξεκίνησε τη gaming πορεία του με coin-ops και το κλασικό Game Boy. Ξαπόστασε στο αγαπημένο του SNES και ήρθε σε επαφή με το PC gaming το 1998, με παιχνίδια-σταθμούς όπως Half-Life και Baldur's Gate. Δε λέει όχι σε (σχεδόν) κανένα είδος αλλά έχει μια προτίμηση σε RPG και survival horror και προσπαθεί να μυήσει κι άλλους στα Silent Hill, τα S.T.A.L.K.E.R. και τις δημιουργίες της Looking Glass και της Obsidian.

One Comment

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL