FALLOUT 76: Wastelanders Update

“Ο ορισμός της παράνοιας είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα”, λέει ένα ρητό που αποδίδεται (πάντα λανθασμένα) σε αρκετές μεγάλες προσωπικότητες της ιστορίας, ωστόσο είναι τόσο πιασάρικο που συνεχίζει να εμφανίζεται διαρκώς στο προσκήνιο. Αυτό το πιασάρικο ρητό, λοιπόν, απηχούσε στο μυαλό μου όσο κατέβαζα το κολοσσιαίο (49gb μέγεθος! Πρακτικά πρέπει να ξανακατεβάσεις όλο το game) Wastelanders Update που κυκλοφόρησε για το Fallout 76 της Bethesda πριν λίγες ημέρες.

Και, πώς θα μπορούσε να μην απηχεί. Είναι ήδη καταγεγραμμένες οι σκέψεις μου για το Fallout 4, το review για το Fallout 76 ήταν αρκούντως καταδικαστικό, ενώ η πραγματεία μου πάνω σε αυτό που αντιλαμβάνομαι ως πεμπτουσία του Fallout πρακτικά άφηνε να εννοηθεί πως οτιδήποτε έκανε κάποτε το franchise τεράστιο έχει πλέον εξαφανιστεί για πάντα… Ωστόσο, επιδεικνύοντας απαράμιλλες τάσες μαζοχισμού, εξακολουθώ σταθερά και αδιάκοπα να επανέρχομαι στα Falloutικά εγχειρήματα της Bethesda, λες και περιμένω κάτι το διαφορετικό.

Είναι η αίσθηση καθήκοντος που επιτάσσει να αναλυθεί το άκρως συναρπαστικό φαινόμενο παρακμής που ονομάζεται “Fallout 76” για τα μάτια της κοινότητας; Είναι το πιθανό meme value της όλης ενασχόλησης; Μήπως είναι και λίγο ένοχη απόλαυση εφάμιλλης αξίας με το να παρακολουθεί κάποιος unironically παραστάσεις του Σεφερλή; Όπως και να έχει, σαν άλλος Ιησούς Ναζωραίος που θυσιάστηκε για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, έπαιξα το Wastelanders Update για να μην χρειαστεί να το παίξετε εσείς, και καταγράφω πρόχειρα τις κυριότερες εντυπώσεις μου.

Το Wastelanders αποτελεί ένα τεράστιο total conversion του αρχικού εκτρώματος που ήταν το Fallout 76 (κάπως έτσι δικαιολογείται και το γιγάντιο download size), το οποίο προσπαθεί να εξαλείψει τις κυριότερες από τις παθογένειες που είχαν επισημανθεί στο αρχικό έκτρωμα. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως το αρχικό game… λίγο-πολύ παύει να υφίσταται: δεν είναι πλέον δυνατόν να παίξει κάποιος το αρχικό “σενάριο” (ο Θεός να το κάνει) του F76, και, ακόμα και αν δημιουργήσετε νέο χαρακτήρα, αυτός θα δραστηριοποιηθεί άμεσα στον νέο κόσμο που διαμορφώνει το δωρεάν update και όχι στον “παλιό” του αρχικού εκτρώματος.

Σεναριακά, από τη σκοπιά ενός “παλιού” χαρακτήρα όπως ο in-game Παπαφλέσσας μου, υποτίθεται πως έχει περάσει ένα έτος από την αρχική εκκίνηση του F76, και η απειλή των Scorchbeasts έχει αντιμετωπιστεί επιτυχώς (το φθινόπωρο που μας πέρασε, έλαβε χώρα και ένα in-game event στο οποίο ουσιαστικά οι παίκτες εξολόθρευαν συστηματικά τα Scorchbeasts του κόσμου έναντι αμοιβής, δημιουργώντας τις ασφαλέστερες συνθήκες τις οποίες εκμεταλλεύεται η πλοκή του Wastelanders). Αποτέλεσμα αυτής της επιτυχούς αντιμετώπισης είναι το ότι άρχισαν σιγά-σιγά να επανέρχονται στα Απαλάχια Όρη… άνθρωποι. Ξεχάστε τα ρομπότ, τις ΑΙ, τα Holotapes και το πολυδιαφημισμένο vIsUaL sToRyTelLiNg του αρχικού game – το Wastelanders καινοτομεί και φέρνει επιτέλους το Fallout 76 στα 1990ς εισάγοντας HUMAN NPCs!!!

Και όχι μόνον αυτό, αλλά οι διάλογοι με τους παραπάνω NPCs γίνονται σε περιβάλλον “κανονικό”, παραδοσιακό, με επιλογές και με Stat Checks, κάτι το οποίο υποθέτω πως καθιστά το “νέο” Fallout 76 καλύτερο game απ’ότι το Fallout 4 όσον αφορά αυτόν τον τομέα. Με ιδιαίτερη έκπληξη παρατήρησα επίσης πως ορισμένοι έστω από αυτούς τους διαλόγους δεν ήταν και ΕΝΤΕΛΩΣ κακογραμμένοι, αλλά αυτό ίσως δεν λέει και πολλά δεδομένου του πόσο χαμηλά στάνταρντς έχει θέσει η εταιρεία στον τομέα.

Οι παραπάνω NPCs έρχονται, λοιπόν, στην περιοχή και καταλαμβάνουν μέρη που μέχρι πρότινος ήταν έρημα ή κατοικούνταν αποκλειστικά από scorched ghouls, bots και holotapes. Οι δύο κυριότερες ομάδες από νεοαφιχθέντες, ένα γκρουπ από Raiders και μια ομάδα προσφύγων που φτάνει στη Δυτική Βιρτζίνια από την κατεύθυνση της Washington/Capital Wasteland (έτσι, μην τυχόν και ξεχάσουμε πως το Fallout 3 υπάρχει ακόμα στον κόσμο) στήνουν τα camps τους στο βορειότερο και το νοτιότερο διαδοχικά άκρο του χάρτη του κόσμου, και αποτελούν ουσιαστικά τα δύο Factions του παιχνιδιού. Ακολουθώντας τις αποστολές του Main Quest (οι οποίες, μάλιστα, περιστασιακά προσφέρουν και branching επιλογές – δεν κάνω πλάκα!) και ολοκληρώνοντας Dailies για λογαριασμό των Factions αυτών κερδίζουμε Reputation με αυτά. Το Reputation έχει 7 επίπεδα, από Hostile έως Ally, με την επίτευξη του υψηλότερου επιπέδου να ξεκλειδώνει, αναμενόμενα, τα καλύτερα “προϊόντα” που μπορεί να μας προσφέρει η κάθε Faction.

Πέρα από τα μέλη των Factions βέβαια υπάρχουν διάσπαρτα και μπουλούκια από άλλους NPCs που μπορούν να μας δώσουν κάποια αποστολή. Κάποιοι από αυτούς τους NPCs εμπίπτουν στην κατηγορία των Allies, και η εξερεύνηση του αρχικού τους quest οδηγεί στην επιλογή για κατασκευή στο Camp μας ενός, ξεχωριστού για τον κάθε επίδοξο Ally, component, το οποίο επιτρέπει στον εκάστοτε Ally να σταθμεύει μονίμως στη βάση μας αλλά και να προσφέρει περισσότερα quests. Ας σημειωθεί βέβαια πως μπορούμε ανά πάσα στιγμή να έχουμε μόνο έναν ενεργό Ally, οπότε δεν γίνεται να κατασκευάσουμε ταυτόχρονα τα κτίρια όλων τους ώστε να τους έχουμε όλους να βολοδέρνουν στη βάση μας.

Φυσικά, παρά τις (εμφανείς, ομολογουμένως) βελτιώσεις που επιφέρει το total conversion, ο πυρήνας του game παραμένει ο ίδιος (λέγε με “η ίδια μηχανή με το Fallout 4”) και για τον Α ή Β λόγο κάποια πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν και δραματικά:

–Ναι μεν εισάγονται Quests που προσφέρουν έστω μία παραπάνω επιλογή στην πορεία τους,
–Αλλά το 99.9% εξ αυτών εξακολουθούν να είναι τα βαρετά, αποκρουστικά, κοψοφλέβικα quests λογικής Radiant AI, του στυλ “πήγαινε στο τάδε dungeon, βρεις το Χ αντικείμενο, φέρτο πίσω, και μετά πήγαινε στο δείνα dungeon, βρεις το Υ αντικείμενο, φέρτο πίσω, και μετά…”.

–Ναι μεν προσφέρεται στην πορεία του Main Quest η δυνατότητα να επιλέξουμε ποια από τις 2 Factions θέλουμε να μας βοηθήσει στην τελική αποστολή,
–Αλλά η επιλογή αυτή απλώς επηρεάζει το ποιας παράταξης οι NPCs θα μας συνοδεύουν, και άρα το τι διάλογοι θα λάβουν χώρα στη διάρκεια της αποστολής. Μετά το “φινάλε”, άσχετα με το ποια παράταξη έχουμε προτιμήσει, οι σχέσεις μας εξακολουθούν να είναι οι ίδιες και με τους δύο και μπορούμε να συνεχίσουμε τα νταραβέρια μας με αυτούς σα να μην τρέχει τίποτα.

–Ναι μεν προσφέρεται η δυνατότητα απόκτησης Reputation με τις Factions,
–Αλλά αυτό υλοποιείται περισσότερο ως τυράκι για φαρμάρισμα των Dailies, παρά έχει κάποιον ουσιαστικό αντίκτυπο στο gameplay, με αποτέλεσμα το Rep να μην έχει και ιδιαίτερη σημασία σε τελική ανάλυση.

–Ναι μεν μπορούμε να στρατολογήσουμε NPCs με τη μορφή των Allies,
–Αλλά σε τελική ανάλυση αυτοί απλώς περιφέρονται στη βάση μας, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα να μας συνοδεύουν ως companion NPCs στον κόσμο, όπως θα περίμενε κανένας σε ένα RPGοειδές game.

–Ναι μεν έλαβε χώρα σοβαρότερο QA testing πριν την κυκλοφορία του Wastelanders, και άρα δεν συνάντησα σε αυτό κάποιο ιδιαίτερα σοβαρό bug (!!!),
–Αλλά εξακολουθούν να συναντώνται σε αυτό graphical glitches που εντοπίζονται σταθερά μέχρι το Oblivion, πέρα από το περιστασιακό, σπάνιο μεν αλλά υπαρκτό, crash to desktop.

Και φυσικά, λόγω των περιορισμών της Engine και της φιλοσοφίας του σχεδιασμού, τα μενού εξακολουθούν σταθερά να είναι κακοσχεδιασμένα και δύσχρηστα για τον PC user, και ο χειρισμός (ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των μαχών) εξακολουθεί να είναι τόσο βαρύς και περιστασιακά μη-responsive ώστε τα key bindings πολλές φορές δεν λειτουργούν καν και πρέπει να πατήσετε πολλές φορές παρατεταμένα κάποιο hotkey προκειμένου ο χαρακτήρας να προβεί στην πράξη που επιθυμείτε.