REVIEWS

STATE OF DECAY

του Στέφανου “ZombieCow” Βίσκοβιτς

Φήμες λένε ότι όταν γίνανε οι μεγάλες ανασκαφές στη Μεσοποταμία, στα τοιχώματα των ναών εμφανιζόταν συχνά η λέξη “Braaaiiiinnsss”. Οι αρχαιολόγοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν το μήνυμα πίσω από αυτήν και έτσι οι ανακαλύψεις έμειναν θαμμένες στα συρτάρια κάποιου προγόνου του Indiana Jones. Fast forward στον 21ο αιώνα, οπού βλέπουμε να επικρατεί μια τρέλα (σε βαθμό υπερβολής) πίσω από τα αγαπημένα μας σάπια δίποδα. Τα μεγάλα πνεύματα της gaming βιομηχανίας, φαίνεται να έχουν αποκρυπτογραφήσει το μήνυμα μιας και μας βομβαρδίζουν τα τελευταία έτη με ζόμπια από όλες τις κατευθύνσεις.

Πάνω στο πολυχρησιμοποιημένο concept των απέθαντων αποφάσισε να κάνει τα πρώτα της βήματα η Undead Labs, ένα μικρό studio που αποτελείται από άτομα με αρκετή εμπειρία σε MMO. Καρπός της προσπάθειας τους, το State of Decay.

SOD1People Never Change

Πρόκειται για ένα τρίτου προσώπου, ανοικτού κόσμου, single player, παιχνιδιού καθαρής επιβίωσης, που έκανε την εμφάνισή του στην ένδοξη πλατφόρμα μας, πρώτα ως early access, τον Νοέμβρη του 2013.

Τα γεγονότα διαδραματίζονται σε μια περιοχή που θυμίζει αρκετά τo σκηνικό του The Walking Dead, με το όνομα Trumbull Valley. Ο χάρτης είναι μεγάλος, με ποικιλία και άπλετο χώρο για εξερεύνηση, οδήγηση, χτίσιμο εγκαταστάσεων και φυσικά ατελείωτη σφαγή ζόμπι. Η γκάμα των εχθρών αποτελείται από τα κλασσικά ζόμπι, μερικά special ζόμπι με διαφορετικές ικανότητες το καθένα για να κάνουν τη ζωή του παίκτη πιο δύσκολη και κάφρους rednecks οι οποίοι εμφανίζονται σε μερικά σεναριακά quests. Για την πλοκή του παιχνιδιού δεν έχω να πω πολλά μιας και οι διάλογοι με τους επιζώντες που συναντάμε είναι ρηχοί και χωρίς βάθος, με αποτέλεσμα το κεντρικό σενάριο του παιχνιδιού να μην εντυπωσιάζει σε καμία περίπτωση.

SOD2Δείγμα του μεγάλου χάρτη του Trumbull Valley

Στην ουσία του τίτλου τώρα, ο παίκτης καλείται να χτίσει και να διατηρήσει μια κοινότητα η οποία αποτελείται από επιζώντες τους οποίους μπορεί να τους βρει είτε μέσω σεναριακών quests, είτε μέσω τυχαίων side quests που ξεφυτρώνουν στον χάρτη. Δυστυχώς δεν μπορούμε να γίνουμε άλλος ένας Governor, μιας και πρέπει να προσέχουμε με αγάπη τους επιζώντες για να μην την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια και ξεκινήσουν δική τους κοινότητα. Κύριο ρόλο έχει η αναζήτηση πόρων και προμηθειών. Άλλοτε  μόνος του και άλλοτε παρέα με μερικούς από τους άλλους επιζώντες, ο παίκτης θα πρέπει να ψάχνει σε όλα τα μήκη και πλάτη του χάρτη για φαγητό, σφαίρες, όπλα και υλικά τα οποία θα του επιτρέψουν να αναβαθμίσει ή να βρει άλλα κτήρια στα οποία θα ζει η κοινότητά του και να κρατήσει ζωντανούς τους άμοιρους επιζώντες που του εμπιστεύτηκαν τις ζωές τους. 

Αυτό όμως που κάνει το παιχνίδι πραγματικό survival, είναι η εισαγωγή του perma-death. Εάν κάποια στιγμή παραδώσει πνεύμα ο χαρακτήρας, ο έλεγχος μεταφέρεται σε κάποιο από τα μέλη της κοινότητας που έχει στο αρχηγείο του ο παίκτης έως τότε. Η προσθήκη αυτού του στοιχείου, αναγκάζει τον παίκτη να κινείται προσεκτικά και να χρησιμοποιεί τεχνικές αντιπερισπασμού, όπως κροτίδες αλλά και stealth. Το τελευταίο βέβαια είναι λίγο “ό,τι κάτσει” στην υλοποίησή του, μιας και πολλές φορές τα ζόμπια με βλέπανε ακόμα και όταν ήμουν μέσα σε κάποιο κτήριο.

SOD3Οδεύοντας προς την εκκλησία. Το πρώτο καταφύγιο στο παιχνίδι.

Ο κύριος χαρακτήρας καθώς και οι npc’s, έχουν δικό τους εξοπλισμό τον οποίο μπορεί να ορίσει ο παίκτης ανάλογα με το τι έχει μαζέψει από τα διάφορα μέρη του χάρτη. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν τις δικές τους ξεχωριστές ικανότητες, οι οποίες βελτιώνονται ανάλογα με το τι πράττουν. Το σύστημα θυμίζει αρκετά τα παιχνίδια της σειράς Elder Scrolls, όπου εάν π.χ. ο παίκτης τρέχει για αρκετή ώρα, ανεβαίνει το stamina του χαρακτήρα του ή εάν χρησιμοποιεί αρκετά melee όπλα, ανεβαίνει το Fighting Skill.  

Επίσης αξίζει να σημειωθεί πως το παιχνίδι συνεχίζεται ακόμα και όταν είμαστε εκτός παιχνιδιού. Οι npc’s πηγαίνουν μόνοι τους σε scavenging αποστολές, τα ζόμπι επιτίθονται στο αρχηγείο μας  και δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, να γυρνάς στο παιχνίδι και να πρέπει να τρέχεις να σώζεις επιζώντες επειδή τα βρήκαν σκούρα. Είναι μια ωραία προσθήκη η οποία βέβαια με κούραζε όταν δεν είχα πολύ χρόνο μπροστά μου, έμπαινα να παίξω λίγο και έπρεπε πρώτα να τρέχω σαν τον ιππότη να τους σώζω πριν συνεχίσω με το σενάριο του παιχνιδιού. Ευτυχώς οι npc’s δεν μπορούν να πεθάνουν όταν δεν παίζουμε το παιχνίδι.

Ας στραφούμε τώρα στο τεχνικό κομμάτι του τίτλου. Ο χειρισμός είναι καθαρά arcade και γίνεται είτε με πληκτρολόγιο και ποντίκι, είτε με χειριστήριο του 360 (Αν δεν κάνω λάθος, το παιχνίδι επίσημα δεν υποστηρίζει κανένα άλλο gamepad εκτός από αυτό του 360). Εγώ το έπαιξα και με τα δύο και προτίμησα το χειριστήριο του 360 μιας και είναι απευθείας μεταφορά από την κονσόλα στα PC και ήταν πιο ομαλός ο χειρισμός. Επίσης πιστεύω πως θα έπρεπε να έχει γίνει λίγο καλύτερη δουλειά στον έλεγχο της κάμερας, η οποία σε αρκετές περιπτώσεις είναι εκνευριστική όπως και στον χειρισμό των οχημάτων.

SOD4Ένα από τα πολλά references στον τεράστιο H.P.Lovecraft.

Τα γραφικά σίγουρα δεν αποσκοπούν στον εντυπωσιασμό, αλλά για low-budget τίτλο είναι πολύ όμορφα και καλοδουλεμένα. Επειδή πρόκειται για απευθείας μεταφορά από την έκδοση του 360, σε μερικά σημεία το framerate είχε αδικαιολόγητες πτώσεις. Θα μπορούσε να έχει καλύτερο optimization, αλλά σε γενικές γραμμές στο PC μου, το παιχνίδι ήταν ευχάριστο και ομαλό.    

Στον τομέα της μουσικής έχω να πω μόνο δύο λέξεις: Jesper Kyd. Η μορφή αυτή από τη Δανία είναι γνώριμη στους περισσότερους από την καταπληκτική δουλεία του στους Hitman τίτλους και στο Assassins Creed και έτσι και εδώ έχει δημιουργήσει ένα πανέμορφο soundtrack.

Σε γενικές γραμμές το τεχνικό κομμάτι αν και με μερικά προβλήματα, όπως ζόμπι που μερικές φορές περνάνε μέσα από αντικείμενα και τοίχους και λίγο πρόχειρα animations (ειδικά τα πρόσωπα των χαρακτήρων δεν κινούνται σχεδόν καθόλου) είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα για τίτλο αυτού του βεληνεκούς.

Το μεγαλύτερο αρνητικό είναι η απουσία co-op mode. Η απόφαση αυτή πρέπει να ήταν εσκεμμένη μιας και η Undead Labs είχε ανακοινώσει πριν την κυκλοφορία του State of Decay, ότι δουλεύει πάνω σε MMO survival τίτλο με προσωρινό τίτλο Class 4, για το Xbox One, σε συνεργασία με την Microsoft. Ας ελπίσουμε το Class 4 να αναδειχθεί σε ένα αληθινά δυνατό Survival MMO, προκειμένου να δικαιολογηθεί αυτή η “θυσία” εκ μέρους της Undead Labs.

SOD6Μαθαίνοντας τα special traits ενός από τους survivors στο πρώτο καταφύγιο.

Πέραν του βασικού παιχνιδιού, έχουν βγει μέχρι στιγμής 2 DLC, τα Breakdown και Lifeline. Το Breakdown προσφέρει sandbox gameplay στο οποίο ξεκινάμε με μερικούς επιζώντεςκαι ένα χαλασμένο βανάκι το οποίο πρέπει να βρούμε στον χάρτη. Σκοπός είναι να επισκευάσουμε το βανάκι ενώ παράλληλα τρώμε ατελείωτες ορδές από ζόμπι που ψάχνουν για “Brrraaaaiiinnnsss”. Όταν επισκευαστεί με επιτυχία το βανάκι, θα πρέπει να επιλέξουμε μόνο 6 επιζώντες που θα πάρουμε μαζί στο επόμενο επίπεδο, όπου χαλάει πάλι το βανάκι και ξανά-μανά.

Το Lifeline, μας δείχνει πως τα πέρναγε ο στρατός όταν βγήκαν βόλτα τα ζόμπια στη πόλη Danforth. Εντελώς νέος χάρτης με νέο σενάριο όπου θα πρέπει να σώζουμε επιζώντες, να τους φέρνουμε στη βάση και να τους κρατήσουμε ζωντανούς μέχρι να έρθει ελικόπτερο να τους μαζέψει. Φυσικά τα ζόμπια μυρίζονται αμέσως τα φρέσκα μυαλά και σκάνε μύτη στη βάση μας υπό τη μορφή πολιορκιών. Κάθε πολιορκία (ελληνιστί siege) που καταφέρνουμε να επιβιώσουμε, κάνει την επόμενη ακόμα πιο δύσκολη. Μπορούμε να οχυρώσουμε τη βάση, να κλείσουμε εισόδους με οχήματα και να βάλουμε παγίδες για να ανταπεξέλθουμε στην επέλαση της κάθε όρδης.

Το State of Decay αποτελεί μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια από την Undead Labs παρά τα τεχνικά προβλήματά του, που μάλλον δεν θα διορθωθούν ποτέ. Για τη τιμή του (19.99E στο Steam) προσφέρει όμορφο και σε αρκετά σημεία δύσκολο survival gameplay με ενδιαφέρον base building. Τα DLC’s (Στα 6,99E το Lifeline και 5.99E το Breakdown) προσφέρουν και αυτά με τη σειρά τους ποικιλία από modes, όπλα και οχήματα. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε θιασώτες του είδους, καθώς ειδικά σε κάποια Στημική έκπτωση, έχει να προσφέρει αρκετές ώρες ποιοτικού gameplay.

Pros

  • Ίσως η πιο τίμια προσπάθεια μεταφοράς της αίσθησης επιβίωσης σε κόσμο που κατοικείται απο ζόμπια.
  • Ουσιώδες base building χώρις να γίνεται ποτέ ιδιαίτερα πολύπλοκο.
  • Τα DLC’s προσθέτουν αρκετό περιεχόμενο, εάν το βασικό παιχνίδι δεν σας φανεί ικανοποιητικό.
  • Perma-Death!

Cons

  • Η κάμερα εκνευρίζει, ειδικά όταν μας παίρνουν στο κυνήγι τα ζόμπι σε κλειστούς χώρους.
  • Η έλειψη Co-Op, που θα αύξανε το replay value κατακόρυφα.
  • Τα προβλήματα με το clipping, αν και δεν είναι τόσο συχνά, αμαυρώνουν την συνολική εικόνα του παιχνιδιού.
  • Τα γραφικά θα μπορούσαν να είναι πιο προσεγμένα, μιάς και βασίζεται στην Cry Engine 3, μια μηχανή γραφικών που μπορεί να προσφέρει οπτικό οργασμό στο PC (Crysis 3, Star Citizen)
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 70%

70%

Απέθαντος Γελαδάρης

Στέφανος Βίσκοβιτς Ο Στέφανος Βίσκοβιτς αρνείται να γράψει πάνω από 150 χαρακτήρες για το βιογραφικό του. Υποστηρίζει ακράδαντα πως η γενιά του δεν έχει καταστραφεί ολοσχερώς από το Τουίτερ του Διαβόλου.

12 Comments

  1. Ωραίο ρηβιού, καλή αρχή! Δεν μάθαμε όμως το πιο σημαντικό: ΖόμπιΑγελάδες έχει το γκέημ, ή όχι; :p
    Αυτό το πράμα ρε παιδιά, το να βλέπω όλο και περισσότερα “Guest” άρθρα στο RQ, και μόλις κάνω κλικ να βλέπω και κάποιο καινούριο όνομα, πολύ μ’αρέσει!

  2. Φταίει που όσο μας απορροφούν τα διαπλεκόμενα κυκλώματα του διεθνούς γκέημινγκ, χρειαζόμαστε όλο και πιο φρέσκο αίμα για να ταϊζει την χάιπ μασίν. Αρχίστε να ψυλλιάζεστε όταν αρχίσετε να βλέπετε “Γιάννης “DoritosAreTheCoolest” Παπαδόπουλος” στο όνομα αρθρογράφου 🙂

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL