REVIEWS

SOUTH PARK: SNOW DAY!

Θυμάστε το South Park: The Stick of Truth; Τι ωραίο game, ε. Light RPG στοιχεία, turn-based μάχες, άπειρα throwbacks στα καλύτερα επεισόδια της σειράς, πάντα με το γνήσιο παραβατικό χιούμορ των Trey Parker και Matt Stone. Θυμάστε και το The Fractured But Whole; Σίγουρα δεν έφτανε το μεγαλείο του Stick of Truth αλλά ήταν αναμφίβολα τίμιο. Το ζήτημα που εγείρεται είναι πως κι εγώ θυμόμουν/σκεφτόμουν τα παραπάνω διαρκώς όσο έπαιζα το τελευταίο game στον κόσμο της μικρής ορεινής πόλης του Κολοράντο, το South Park: Snow Day! Το οποίο Snow Day! δεν είναι σε καμία περίπτωση Fractured But Whole, αλλά και υπό απολύτως καμία έννοια δεν πλησιάζει καν στο Stick of Truth.

Randy Marsh holding Toilet Paper
Όπως σε κάθε ανθρωπιστική κρίση, έτσι και εδώ το κωλόχαρτο αποκτά αξία και αποτελεί τη νομισματική μονάδα του κόσμου, την οποία περισυλλέγουμε ως Loot από εχθρούς και containers.

Καταρχάς μιλάμε πλέον για ένα ριζικά διαφορετικό στυλ παιχνιδιού. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα 2 South Park games, το Snow Day! δεν έχει ιδιαίτερα RPG στοιχεία ως προς το character development, δεν έχει ούτε turn-based μάχες, ούτε και καλλιτεχνικό στυλ που παραπέμπει απευθείας σε κάποιο επεισόδιο της σειράς. Το γνωστό καρτουνίστικο 2D στυλ γραφικών αντικαθίσταται από ένα πλήρως 3D περιβάλλον, και οι μάχες πλέον είναι πλήρως real-time. Επίσης, θεωρητικά τουλάχιστον, δεν είναι καν single-player game. Το Snow Day! πλασάρεται ως 4-player co-op beat-em-up action game (και με ορισμένα roguelite στοιχεία), αν και τουλάχιστον οι υπόλοιπες 3 θέσεις στο party γεμίζουν από AI bots όσο παίζουμε σόλο, γεγονός που επιτρέπει την ολοκλήρωση του game και χωρίς “παρέα”.

South Park: Snow Day combat in the snow
Ένα τυπικό παράδειγμα από τις μάχες του παιχνιδιού. Πάνω αριστερά τα HP των party members μας, είτε ζώντων είτε bots.

Σεναριακά πάντως, το Snow Day! συνδέεται απευθείας με τα προηγούμενα 2 games. Παίζουμε και σε αυτό ως ο κλασικός New Kid, οι OP υπερδυνάμεις του οποίου έχουν καταστρέψει τα προηγούμενα 2 game sessions των παιδιών (σύμφωνα με τους Eric, Kyle, Stan και Kenny τουλάχιστον). Μια σφοδρή χιονοθύελλα που έχει παραλύσει τα πάντα στη μικρή ορεινή πόλη στέκεται αφορμή για ακόμα ένα game session των παιδιών, αλλά αυτή τη φορά υπάρχουν ορισμένες διαφοροποιήσεις στους κανόνες του παιχνιδιού τους, διαφοροποιήσεις οι οποίες δένουν απευθείας με τα προαναφερθέντα roguelite στοιχεία.

Ειδικότερα, ακριβώς επειδή κανένας δε μπορούσε να συμφωνήσει με τους άλλους ως προς τους ακριβείς κανόνες που θα ακολουθούσαν, τα παιδιά ορίσανε τον Butters ως “Keeper of the Rules”. Έτσι, πριν από κάθε μάχη, οι εμπλεκόμενες παρατάξεις (τα Elves του Kyle και οι Humans του Cartman, στην αρχή τουλάχιστον) μαζεύονται και τραβάνε μερικές κάρτες από το Rulebook του Butters. Αυτές είναι τελείως random σε κάθε game session, έχουν επίπεδο rarity και ισχύος, και είτε ενισχύουν τα attacks/skills των παικτών είτε μπορούν να επικληθούν στη διάρκεια των μαχών για να προσδώσουν κάποιο πρόσκαιρο bonus (ακριβώς επειδή τα οφέλη τους είναι αρκετά OP, τους έχει δωθεί η ονομάσια… Bullshit cards).

Snow Day Book of Laws
Πίσω στο αρχηγείο του Cartman ανάμεσα στα Chapters, μπορούμε να ξεφυλλίσουμε το Book of Laws που περιέχει όλες τις κάρτες που έχουμε συναντήσει ως τώρα στις περιπέτειές μας.

Ως προς τις μάχες αυτές καθ’ αυτές, είναι πλήρως real-time σε 3D περιβάλλον όπως προειπώθηκε. Ο New Kid μπορεί να διαλέξει ανάμεσα σε 3 melee και 3 ranged όπλα (1 από το καθένα κατά την εκκίνηση του κάθε chapter) συν 2 από 8 διαθέσιμα power-up skills. Ανάλογα με τα όπλα που θα “φορέσουμε” υπάρχουν αντίστοιχα fast attacks και charged attacks, υπάρχουν κινήσεις dodge/block, υπάρχουν άλματα και επιθέσεις από διαφορετικές κατευθύνσεις, και γενικά οτιδήποτε θα περίμενε κανένας να συναντήσει σε ένα 3D real-time combat game. Υπάρχουν επίσης διαφόρων ειδών melee και ranged αντίπαλοι στις μάχες, από μικρούς kindergarteners που ζεργκάρουν τον παίκτη μέχρι “γίγαντες” 6th-graders με ισχυρές επιθέσεις και μεγάλο health pool, αλλά μην περιμένετε και την πλέον τεράστια γκάμα εχθρών.

Προσεγγίζοντας το game ως ένα “South Park” game πρωτίστως, υπάρχει μεν στην πλοκή και τις ομιλίες των χαρακτήρων ένα μέρος έστω του ύφους που έχουμε συνηθίσει στα επεισόδια της σειράς (μπορώ να θυμηθώ 2-3 ατάκες στις οποίες γέλασα αρκετά), αλλά η αλήθεια είναι πως η ευρύτερη σεναριακή γραφή δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο. Θα την έλεγα αρκετά “βασική” και απλοϊκή, ειδικά σε σχέση με την πολυεπίπεδη ίντριγκα των Stick of Truth και Fractured But Whole. Με αυτό ως δεδομένο, αναπόφευκτα το “make or break” χαρακτηριστικό του Snow Day! καταλήγουν οι μάχες και ο Roguelite χαρακτήρας.

Henrietta in Snow Day
Σε διάφορα σημεία των χαρτών του game θα πετύχουμε τον Jimmy, ο οποίος αναβαθμίζει μία από τις κάρτες μας, ή την Henrietta, η οποία προσφέρει μια “σκοτεινή κάρτα” με ποικίλα bonuses.

Επί της αρχής, προφανώς και δεν είναι μεμπτόν από μόνο του το ότι το Snow Day! επιχειρεί κάτι διαφορετικό αντί να ξεπατηκώσει το gameplay των 2 προηγούμενων South Park games, και το Roguelite σύστημα αναμφίβολα θα είχε τις προοπτικές να αποτελέσει ενδιαφέρων gameplay μηχανισμός που προσφέρει replayability. Το θέμα είναι όμως πως το game φαντάζει από λίγο έως πολύ λειψό από πλευράς περιεχομένου. Είναι φανερό λόγω του Roguelite χαρακτήρα αλλά και του παράγοντα co-op πως ο κύριος “λόγος ύπαρξης” του παιχνιδιού είναι να παίζει κάποιος ξανά και ξανά τα chapters, μόνος ή co-op, σε διαφορετικές δυσκολίες, με διαφορετικό εξοπλισμό και με τις random κάρτες (και για να συλλέξει όλα τα collectibles ώστε να νταβατζώσει τον χαρακτήρα του καταλλήλως), όμως μετά την ολοκλήρωση του story προσωπικά δεν ένιωθα την παραμικρή όρεξη να συνεχίσω να παίζω. Το οποίο story ολοκληρώνεται και μέσα σε 5 μόλις ώρες στο Normal επίπεδο δυσκολίας, ενώ μετά την ολοκλήρωσή του υπάρχει κάτι σαν “new game plus” στο πλαίσιο του οποίου ξαναπαίζουμε chapters του game με αυξημένη δυσκολία προκειμένου να ξεκλειδώσουμε cosmetics για τον New Kid.

Snow Day Dark Matter Perk Tree
Πέραν του κωλόχαρτου, υπάρχουν επίσης ως currencies τα Platinum Points, που ξοδεύονται αποκλειστικά για την αγορά cosmetics, ή το Dark Matter του Mr Hankey, το οποίο ξεκλειδώνει ιδιαίτερα perks σε ξεχωριστό tree.

Τα χιονισμένα περιβάλλοντα του game επίσης γρήγορα καταλήγουν βαρετά κι επαναλαμβανόμενα, όπως επίσης και η ίδια η μετάβαση από μάχη σε μάχη. Αυτό καταλήγει άλλωστε να είναι το 99% περίπου της όλης εμπειρίας: επίσκεψη σε μια χιονισμένη περιοχή, “σκότωσε τους πάντες”, μετάβαση στην επόμενη χιονισμένη περιοχή, “σκότωσε τους πάντες”, “μετάβαση σε άλλες 2-3 χονισμένες περιοχές όπου πάλι σκοτώνουμε τους πάντες (ή το περιστασιακό objective “μάζεψε/ενεργοποίησε 3 ματζαφλάρια”), μετά Boss Fight στο τέλος του Chapter, σύντομο story cutscene και μετά πάμε στο επόμενο game chapter όπου συμβαίνουν κατά 90% ακριβώς τα ίδια πράγματα.

Υπάρχει πάντα η πιθανότητα το South Park: Snow Day! να εμπλουτιστεί μελλοντικά και με έξτρα προσθήκες οι οποίες θα ενισχύσουν τον (επί της αρχής τουλάχιστον, αρκετά αξιόλογο) Roguelite χαρακτήρα που βρίσκεται στον πυρήνα του. Μέχρι να γίνει αυτό όμως, θα έλεγα πως στοχεύει κυρίως στους υπερφανατικούς South Park fans που δε θέλουν να χάσουν ούτε ρανίδα από τον κόσμο των Parker/Stone, ή ίσως και στους φανς που έπαιξαν τα Stick of Truth/Fractured But Whole στην εποχή τους και αποζητούν πλέον μια ριζικά διαφορετική South Park εμπειρία σε σχέση με τον 2D/Turn-based χαρακτήρα αυτών. Προσωπικά πάντως, μετά την ενασχόλησή μου με το Snow Day!, θα το έριχνα ένα ακόμα playthrough του Stick of Truth…

Follow us on Google News
 

Go to discussion...

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 67%

67%

F'd in the A

Το ανακάτεμα της gameplay τράπουλας όπως την γνωρίσαμε στα προηγούμενα δύο South Park games δημιουργεί κάποιες ενδιαφέρουσες Roguelite προοπτικές. Η αρκετά πτωχή ποικιλία σε διαθέσιμο περιεχόμενο όμως καθιστά στην παρούσα φάση το Snow Day! ως τον πτωχότερο συγγενή στην τριλογία του "New Kid".

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL