REVIEWS

DEVIL MAY CRY 4: SPECIAL EDITION

Τα remasters είναι το τελευταίο trend που επικρατεί στη gaming βιομηχανία, κυρίως από την εποχή που έσκασαν μύτη οι πρώτες “next-gen” κονσόλες. Αρχικά, η ιδέα των remasters ξεκίνησε για να καλύψει τις κολοσσίαιες “τρύπες” που προέκυψαν από την έλλειψη καινούριων τίτλων (κάπως θα έπρεπε να απασχολήσουν τους αγοραστές), στη συνέχεια όμως οι… golden boys των μεγάλων publishers μυρίστηκαν ότι η υπόθεση έχει “ψωμί” και άρχισαν να ανακοινώνουν το ένα remaster μετά το άλλο. Αποτέλεσμα: οι παίκτες να παίζουν ξανά τα ίδια παιχνίδια που έπαιζαν μερικά χρόνια πριν και μάλιστα να είναι ευχαριστημένοι και από αυτό. Θύματα του καταναλωτισμού; Του marketing; Της έλλειψης “gaming παιδείας” (αν υπάρχει κάτι τέτοιο); Μικρή σημασία έχει, καθώς τα remasters ήρθαν για να μείνουν, τουλάχιστον έως ώτου πάρει μπρος για τα καλά η λεγόμενη “νέα γενιά” και παρουσιάσει τη δική της, αυτόνομη, βιβλιοθήκη παιχνιδιών.

Πρωτοστάτισσα στην υπόθεση remasters είναι η Capcom, η οποία έχει δηλώσει ανοιχτά ότι δίνει προτεραιότητα στην επανακυκλοφορία των παλιών της τίτλων, πάντα κάτω από ένα HD περιτύλιγμα. Το γεγονός ότι έχει να κυκλοφορήσει καινούριο παιχνίδι/franchise από το Dead Rising 3 (το οποίο ήρθε πολλούς μήνες καθυστερημένα σε PC) είναι τουλάχιστον λυπηρό για την πάλαι ποτέ πρωτοπόρο εταιρία του gaming. Το Devil May Cry 4: Special Edition είναι το τελευταίο High-Definition πόνημά της και ομολογουμένως, αν και το παιχνίδι περιλαμβάνει αρκετά ενδιαφέροντα έξτρα χαρακτηριστικά για τους λάτρεις της σειράς, δύσκολα βρίσκει κανείς λόγο να πλασαριστεί ως μια αυτόνομη κυκλοφορία αντί να αποτελέσει ένα απλό update της πρώτης έκδοσης.

DMC4 SE Shot1Τα συγκεκριμένα ανδρείκελα είναι κυριολεκτικά combo practice dummies…

Για όσους δεν είχαν παίξει το DMC 4, πρόκειται για μια αξιόλογη έκδοση της σειράς, η οποία εμπορικά ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη στην εποχή της, αν και υπήρξαν κάμποσες γκρίνιες για το “ρίξιμο” του πρωταγωνιστή Dante, ο οποίος γίνεται playable κάπου στη μέση του παιχνιδιού. Βέβαια τη μεγαλύτερη γκρίνια υπέστησαν ο ανέμπνευστος σχεδιασμός των levels, ο οποίος περιλάμβανε τη φαεινή ιδέα του πλήρους backtracking από τα μισά του παιχνιδιού και έπειτα και το ευκολότερο gameplay σε σχέση με το αδυσώπητο Devil May Cry 3. Στο DMC 4 κεντρικός ήρωας είναι ο Nero, ένας ποζεράς demon hunter που μοιάζει καταπληκτικά στον Dante, τόσο οπτικά όσο και στο τρόπο που μάχεται, ο οποίος όμως διαθέτει ένα ευέλικτο δαιμονικό χέρι που του επιτρέπει να δημιουργεί ακόμα πιο συντριπτικά combos, αλλά και τον βοηθά να φθάσει σε απομακρυσμένες πλατφόρμες. Η ιστορία, όπως και στα περισσότερα DMC, δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα και βασίζεται στα τετριμμένα πρότυπα των Ιαπώνων με τεράστιους εκκεντρικούς (πλοκαμοφόρους που λέει και Borracho) δαίμονες, αθώες και υπερσέξι κορασίδες και έναν (ή δύο) ήρωες που αψηφούν κάθε σχέση με τους νόμους της φυσικής και δίνουν περισσότερη σημασία στο στυλ και στη πόζα παρά στο να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα με τους εχθρούς που τους περιτριγυρίζουν.

Τι διαφορά όμως έχει η Special Edition του DMC 4 από την vanilla; Κατ’ αρχήν ο πυρήνας του παιχνιδιού παραμένει σχεδόν αναλλοίωτος (ιστορία, κάμερα, χειρισμός κλπ). Βέβαια, ο οπτικός τομέας είναι ελαφρώς αναβαθμισμένος με σαφώς πιο καθαρή εικόνα, αλλά χωρίς αξιοσημείωτες βελτιώσεις στις υφές, στις σκιές και στους χρωματισμούς όπως συμβαίνει για παράδειγμα στο Resident Evil HD. Κάποια επιπλέον εφφέ δε, όπως η ύπαρξη του motion blur, δεν προσθέτουν κάτι ιδιαίτερο, εκτός από το να απασχολούν περισσότερο τη κάρτα γραφικών σας. Συνολικά, αν τοποθετήσει κανείς τις δύο εκδόσεις δίπλα-δίπλα, εντοπίζονται μικρές διαφορές μεταξύ τους, καθώς τα 60 fps και το full hd που τόσο επιθετικά διαφημίζονται για τις εκδόσεις για PS4 και XBOX One, υπήρχαν στην PC έκδοση από το 2008.

DMC4 SE Shot2Ιαπωνικό παιχνίδι χωρίς τιτάνιων διαστάσεων διαβόλους δεν υφίσταται.

Στα του gameplay τώρα, η Special Edition προσθέτει ένα ακόμα επίπεδο δυσκολίας, το Legendary Dark Knight, το οποίο απευθύνεται καθαρά σε σκληροπυρηνικούς παίκτες που “παίζουν” τα combos του παιχνιδιού στα δάκτυλα και πραγματικά μπορεί να δοκιμάσει τα όριά σας. Αν είστε νεοφερμένος στη σειρά, μη διανοηθείτε καν να το δοκιμάσετε, αντ’ αυτού προτιμήστε να ασχοληθείτε με το Human mode που είναι, με διαφορά, το πιο προσιτό mode του παιχνιδιού.

Πρακτικά, ο κυριότερος λόγος ύπαρξης της Special Edition είναι η προσθήκη τριών νέων χαρακτήρων με τους οποίους μπορείτε κανονικά να παίξετε το story από την αρχή έως το τέλος. Φυσικά τα cut-scenes λάμπουν δια της απουσίας τους (αυτό έλειπε η Capcom να φτιάξει ξανά τα cut-scenes ενός τόσο παλιού παιχνιδιού για τρεις χαρακτήρες), αλλά εξαιτίας τους, το replayability δέχεται μια ξεγυρισμένη κλωτσιά στα οπίσθια, καθώς ο καθένας έχει το δικό του στυλ παιξίματος που διαφοροποιεί ικανοποιητικά την εμπειρία που αποκομίζει ο παίκτης από το παιχνίδι. Οι τρεις καινούριοι χαρακτήρες είναι ο Vergil, η Lady και η Trish, με τον πρώτο να απολαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο μέχρι το τέλος της ιστορίας, ενώ οι κοπελιές να αλλάζουν ρόλο περίπου στη μέση του παιχνιδιού, όπως ακριβώς ο Nero με τον Dante.

DMC4 SE Shot3Η Lady λατρεύει τα όπλα και το δείχνει σε κάθε ευκαιρία.

Αναφορικά με τις καινούριες προσθήκες του roster λοιπόν, ο Vergil είναι ο πιο εντυπωσιακός και επιβλητικός απ’ όλους, με το Yamato sword να δικαιολογεί την ελληνική εκδοχή του ονόματος του, ενώ δεν παίζει με… πιστολάκια όπως οι Nero/Dante, αλλά προτιμά τα σαφώς πιο “ψαρωτικά” summoned swords για τις απομακρυσμένες επιθέσεις. Αν έχετε ολοκληρώσει τη πρώτη έκδοση με τους “κανονικούς” πρωταγωνιστές, συνιστώ ανεπιφύλακτα να ξεκινήσετε αμέσως τη Special Edition με τον Vergil. Η Lady είναι ακριβώς το αντίθετο από τον Vergil, καθώς δίνει πολύ μεγαλύτερη έμφαση στα ranged όπλα και στις χειροβομβίδες, διαφοροποιώντας σε μεγάλο βαθμό το gameplay του DMC που βασίζεται κατά κύριο λόγο στα melee combos. Τέλος η Trish, την οποία δεν είχαμε τη τύχη να δούμε ποτέ στις οθόνες μας, καθώς εμφανίστηκε μονάχα στο νερόβραστο Devil May Cry 2 ως αποκλειστικότητα των κονσολών, είναι πιο συμβατή με το τυπικό DMC gameplay, καθώς διαθέτει το κλασικό συνδυασμό σπαθιού/πιστολιών, χωρίς όμως να στερείται φαντασίας και ευρηματικότητας στον τομέα των combos.

DMC4 Shot4Ο Vergil αποτελεί τη κύρια ατραξιόν της Special Edition.

Σε κάθε περίπτωση, η ύπαρξη τόσων playable χαρακτήρων μόνο ευεργετικά λειτουργούν για το παιχνίδι και αυξάνουν την αξία της αγοράς του πακέτου, η οποία (εκτός από τη περίοδο των εκπτώσεων) τιμολογιακά δεν είναι σημαντικά μεγαλύτερη από εκείνη της πρώτης έκδοσης. Συνοψίζοντας λοιπόν, αν διαθέτετε ήδη το DMC 4 του ’08 και συγκαταλέγεται ανάμεσα στα αγαπημένα σας παιχνίδια, τότε οι προσθήκες της Special Edition θα ενισχύσουν ακόμα περισσότερο την αγάπη σας γι’ αυτό. Αν το παιχνίδι σας είχε αφήσει (ή εξακολουθεί να σας αφήνει) παγερά αδιάφορους, σε καμία περίπτωση η Special Edition δεν πρόκειται να σας κάνει να αλλάξετε άποψη. Τέλος, αν δεν είχατε παίξει ποτέ DMC 4 και το θέμα του σας τραβά τη προσοχή, η remastered έκδοση του είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να πάρετε μια γεύση από ένα απαιτητικό, προηγούμενης γενιάς, παιχνίδι που ανταμείβει πολύ καλά το παίκτη όσο περισσότερο ασχολείται μαζί του. Και στη συνέχεια, ίσως κλάψετε μαζί του…

 

Το Devil May Cry 4: Special Edition μας διέθεσε η CD Media, την οποία ευχαριστούμε θερμά.

Pros

  • Τρεις καινούριοι χαρακτήρες με σημαντικές διαφορές στο τρόπο παιξίματος μεταξύ τους
  • Το πολύ απαιτητικό Legendary Dark Knight mode που θα τεστάρει τις ικανότητες σας
  • Σχετικά χαμηλή τιμολογιακή πολιτική σε σχέση με τη πρωτότυπη έκδοση…

Cons

  • … όπου θα μπορούσε να αναβαθμιστεί με ένα απλό update
  • Λιγοστές οπτικές βελτιώσεις συγκριτικά με την πρωτότυπη έκδοση
  • Το απελπιστικό backtracking ζει και βασιλεύει

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 78%

78%

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL